จางวั่งอึ้งไป “บอสเผยครับ ไม่ต้องเพิ่มทุนถึงสี่ร้อยหยวนก็ได้ครับ จริงๆ การเพิ่มทุนขึ้นอีกน่าจะเป็นเรื่องยาก…”
เผยเชียนขมวดคิ้ว “ยากเหรอ จะเป็นงั้นได้ไง
“ทำกล่องให้ใหญ่ขึ้น หาคนมาออกแบบกล่อง เคลือบขอบทอง ใช้วัสดุคุณภาพดีขึ้นอีก…
“ตอนทำตู้โทรศัพท์ให้เช่า คุณอยากเพิ่มทุนจะตาย ทำไมตอนนี้กลับลำซะล่ะ”
จางวั่งหน้าเสียเมื่อโดนบอสเผยตำหนิ “โอเคครับบอสเผย ผมจะจัดการตามที่บอสบอก”
สีหน้าของเฮ่อเต๋อเซิ่งดูตื่นเต้นขึ้นเรื่อยๆ
ตอนแรกเขาคิดว่าบอสเผยไม่น่าจะมั่นใจในโปรเจ็กต์นี้ แต่นอกจากบอสเผยจะลงทุนเพิ่มจากที่เสนอสี่เท่าแล้ว ยังบอกให้ขึ้นราคาขายจาก 260 เป็น 488 ด้วย!
ไม่ว่าจะมองมุมไหน ของชิ้นนี้ก็ไม่น่าจะมีมูลค่าขนาดนั้น!
เฮ่อเต๋อเซิ่งคิดว่าคนน่าจะมาเล่นไอ้เครื่องนี่เวลาเบื่อๆ ถ้าขายสักสี่สิบห้าสิบหยวนคงมีคนซื้อไปเล่นขำๆ บ้าง
แต่ถ้าขาย 488 หยวน…
ใครจะอยากซื้อ
เครื่องนี้มีเอกลักษณ์ก็จริง แต่ก็ไม่ได้สวยหรือดึงดูดใจอะไร นอกจากคนแปลกๆ แบบบอสหม่าแล้วก็ไม่น่ามีใครว่างมานั่งทะเลาะกับเครื่องนี่เป็นชั่วโมงๆ หรอก
โลกนี้พอจะมีคนรวยที่อยู่ว่างๆ เบื่อๆ อยู่บ้าง แต่ก็ไม่น่ามีเยอะพอที่จะขายสองหมื่นเครื่องให้หมดได้!
ถ้าขายเครื่องที่สต๊อกไว้ไม่หมดแล้วเหลือนอนนิ่งในคลังก็ขาดทุนกันยกใหญ่พอดี
เฮ่อเต๋อเซิ่งอยากจะพูดเรื่องนี้ แต่มาคิดๆ ดู ในเมื่อบอสเผยบอกแบบนั้นก็คงมีทางไปแหละ
เพราะงั้นเขาเลยตัดสินใจไม่เข้าไปยุ่ง คอยจับตาดูและเรียนรู้แทน
เผยเชียนตบบ่าจางวั่ง สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความชมเชยที่อธิบายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้
เยี่ยมมาก!
ดูเหมือนตู้โทรศัพท์ให้เช่าจะเป็นเรื่องเข้าใจผิด จางวั่งนักประดิษฐ์ฝีมือดีคนนี้เชื่อถือได้จริงๆ!
ถ้าคิดค้นอะไรที่ขายไม่ได้แบบนี้ออกมาอีกสักสิบอย่าง บอสเผยก็สามารถผลาญเงินแปดสิบล้านหยวนไปได้สบายๆ แถมยังกินพื้นที่ในคลังได้อีก เยี่ยมจริงๆ!
…
…
วันศุกร์ที่ 13 พฤษภาคม
ฝ่ายเกมเถิงต๋า
หูเสี่ยนปินยกกาแฟรวดเดียวหมดแก้วจากนั้นก็ก้มหน้าก้มตาทำงานต่อ
ฝ่ายเกมเถิงต๋าตอนนี้แบ่งออกเป็นสองทีม หูเสี่ยนปินนำทีมพัฒนาเกมดิ้นรน ส่วนหมิ่งจิ้งเชานำอีกทีมดูแลการให้บริการเกม GOG สู้กับเกม IOI
สไตล์ของทั้งสองเกมเริ่มแตกต่างกันมากขึ้นเรื่อยๆ
ทีมของหมิ่งจิ้งเชาถกเรื่องฮีโร่กันอย่างกระตือรือร้นทุกวัน บรรยากาศคึกคักอยู่ตลอด แต่ทีมของหูเสี่ยนปินกลับดูเบื่อหน่ายและเหนื่อยอ่อน
เหตุผลหลักก็เพราะการพัฒนาเกมดิ้นรนนั้นยากมากอยู่แล้ว แถมยังมาเจออุปสรรคระหว่างทางอยู่เรื่อยๆ กำลังใจทุกคนเลยตกต่ำ ส่งผลให้บรรยากาศดูไม่ค่อยดี
หูเสี่ยนปินกำลังเขียนบทเกมอยู่ ซึ่งก็ยังไม่เสร็จ แต่ตัวละครและคอนเซ็ปต์อาร์ตทำเสร็จหมดแล้ว
ต้องยอมรับเลยว่าคุณหร่วนทำงานเร็วมากจริงๆ
หูเสี่ยนปินบันทึกไฟล์แล้วเปิดโฟลเดอร์ที่หร่วนกวางเจี่ยนส่งมาให้เมื่อไม่กี่นาทีก่อน เขากวาดสายตาดูคร่าวๆ แล้วก็งงหนักยิ่งกว่าเก่า
ตัวละครในเกมมีตัวเอกคนจน ตัวเอกคนรวย ครอบครัวคนจน ครอบครัวคนรวย หัวหน้าคนจน หัวหน้าคนรวย และอื่นๆ อีกมากมาย
พวกเขาเลือกนักแสดงก่อนจะทำคอนเซ็ปต์อาร์ต เพราะงั้นตามแผนเดิมน่าจะปรับแต่งเพิ่มเติมจากนักแสดงแค่เล็กน้อย
แต่คอนเซ็ปต์อาร์ตชุดที่หูเสี่ยนปินกำลังดูอยู่ตอนนี้ปรับแต่งเพิ่มเติมไปเยอะมาก
ทุกรูปดูโอเว่อร์และเลยเถิดไปไกล ตัวละครบางตัวดูแปลกสุดๆ
อย่างตัวเอกคนจนและครอบครัวทำออกมาน้ำหนักเกินมาตรฐาน ยิ่งคนแม่ยิ่งเหมือนหนักร้อยห้าสิบโล
นักแสดงที่เลือกมาทำโมชันแคปเจอร์ไม่ได้อ้วน หมายความว่าพวกเขาต้องหาวิธีพิเศษมาจัดการกับน้ำหนักที่เพิ่มขึ้นนี้ตอนจับโมชัน
นอกจากนั้นตัวเอกคนรวยก็หล่อเกินเหตุ รูปร่างหน้าตาอย่างกับดาราแนวหน้าชาวตะวันตก รัศมีจับยิ่งกว่าอะไร
กลับกันนอกจากตัวเอกคนจนจะหน้าตาพื้นๆ แล้ว สีหน้าของเขายังบ่งบอกชัดเจนว่าเป็นคนขี้ประจบประแจงและยังแอบแฝงแววความอาฆาตแค้นด้วย
สีหน้าทั้งสองอย่างถูกจับยัดใส่หน้าตัวเอกคนจน ซึ่งแต่ละอย่างก็เห็นได้ชัดเจนมาก เป็นใบหน้าที่เห็นแล้วชวนอึดอัดมาก
พูดอีกอย่างคือ หร่วนกวางเจี่ยนเอานิสัยที่ซ่อนไว้ลึกมาโชว์หราอยู่บนใบหน้า
หลังจากเลื่อนดูคอนเซ็ปต์อาร์ต หูเสี่ยนปินก็รู้สึกทันทีว่าไม่เหมาะ
ทำไมคุณหร่วนกวางเจี่ยนถึงพลาดเรื่องง่ายๆ แบบนี้ได้
แต่หร่วนกวางเจี่ยนก็ตอบกลับมาว่าบอสเผยเป็นคนขอให้วาดออกมาแบบนี้
หูเสี่ยนปินเลยเริ่มวิเคราะห์หาความหมายที่ซ่อนอยู่
“ข้อเสียคือความสมจริงของเกมจะลดลง
“ข้อดีคือ… สไตล์การวาดและตัวละครที่มีความแปลกประหลาดขึ้นกว่าเดิม จะทำให้อุปนิสัยของตัวละครเด่นชัดและสร้างความประทับใจให้ผู้เล่นได้มากขึ้น
“การสร้างภาพหน้าตาที่มองแวบเดียวก็รู้ได้ว่านิสัยใจคอเป็นยังไงเป็นการใช้สัญญะที่จะทำให้ตีมเกมเด่นขึ้น
“มีอะไรอีก… คิดไม่ออกแล้ว”
หูเสี่ยนปินพยายามวิเคราะห์จุดประสงค์ของบอสเผย ถึงจะพอคิดอะไรออกบ้าง แต่ก็ดูไม่น่าใช่
เกมดิ้นรนมีหลายเรื่องให้ต้องจัดการ เขามีเวลามาตีความการกระทำของบอสเผยไม่มาก เพราะงั้นหูเสี่ยนปินจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากปล่อยไปตามนั้นก่อน
เพราะยังไงหลังปล่อยเกมออกไป ทุกอย่างก็จะชัดเจนเอง
เขาเช็กคอนเซ็ปต์อาร์ตทั้งหมดเพื่อเตรียมส่งให้บริษัทเอาท์ซอร์สสร้างโมเดล ขณะเดียวกันก็จะได้จัดนักแสดงมาทำโมชันแคปเจอร์ด้วย
พอจัดการอะไรต่างๆ ที่ต้องทำเสร็จ หูเสี่ยนปินก็ทุ่มพลังทั้งหมดกับบทเกมอีกครั้งโน!วลกูดoทคอม
ระหว่างเขียนบท เขาเจอกับปัญหาร้ายแรงที่ขัดขวางการทำงานมาสองวันเต็ม
แปลกทีเดียวที่เขาพบปัญหาด้านการออกแบบระบบในเกมนี้
ว่ากันตามหลักการแล้ว เกมนี้ไม่ควรมีปัญหาด้านการออกแบบเกม แต่จู่ๆ ก็มีขึ้นมาได้ไงก็ไม่รู้
เกมเวอร์ชันคนรวยราบรื่นดี แต่เกมเวอร์ชันคนจนนั้นไม่เลย
บอสเผยสั่งว่าเกมเวอร์ชันคนจนต้องมีฉากจบเดียว นั่นก็คือต้องติดอยู่ในวังวนความจนไปตลอด
ตอนแรกหูเสี่ยนปินไม่เห็นว่าผิดแปลกอะไรเพราะก็ดูสมเหตุสมผลดี แต่ปัญหาอยู่ที่ต้องกำหนดความมั่งคั่งสะสมของตัวเอกคนรวยกับตัวเอกคนจน
เขาต้องกำหนดตัวเลขคร่าวๆ ว่าตัวเอกคนจนจะมีเงินเท่าไหร่ ต้องการเงินเท่าไหร่ถึงจะเพียงพอกับการมีชีวิตรอดไปวันๆ และจะหาเงินได้เท่าไหร่ ไม่อย่างนั้นผู้เล่นจะติตัวเกมได้
ถ้าบทเกมจะนำไปสู่จุดจบเดียวคือตัวเอกคนจนไม่มีทางหาเงินได้พอใช้และกลายเป็นวงจรอุบาทว์ไปเรื่อยๆ หูเสี่ยนปินก็ต้องคิดหาวิธีว่าจะทำให้ตัวเอกคนจนไม่มีทางมีเงินพอใช้ได้ยังไง
แต่ไม่ว่าหูเสี่ยนปินจะคำนวณยังไง ตัวเอกคนจนก็มีเงินมากกว่าที่คิดไว้ตลอด ไม่สามารถนำไปสู่ตอนจบแบบมีเงินไม่พอกินได้สักครั้ง
ในเกมเวอร์ชันคนจน ผู้เล่นต้องเลือกตัวเลือกมากมาย บางทีก็อาจจะได้ค่าตอบแทนสูง บางทีอาจจะได้ค่าตอบแทนต่ำ แต่ถึงจะเลือกตัวเลือกที่ได้รายได้สูงไปตลอด เกมก็ต้องไปจบที่วงจรอุบาทว์แห่งความจนอยู่ดี
แต่ตามการออกแบบระบบแล้ว ถ้าเลือกตัวเลือกที่ถูกต้องได้ทั้งหมด ตัวเอกคนจนก็ต้องรวยกว่าพ่อแม่และใช้ชีวิตได้อย่างผาสุก
หูเสี่ยนปินเปลี่ยนตอนจบของเกมไม่ได้ เพราะบอสเผยกำหนดเอาไว้แล้ว
เพราะงั้นเขาจึงคิดไม่ตก ถ้าทำไปแบบนั้น เกมจะไม่สมเหตุสมผลเอา
เกมที่มีเนื้อเรื่องเป็นตัวชูโรงต้องล่มแน่นอนถ้าไม่มีความสมเหตุสมผล และจะส่งผลต่อชื่อเสียงรวมถึงยอดขายขนานใหญ่แน่ๆ
หูเสี่ยนปินรู้สึกเหมือนกำลังจัดการกับศัตรูสุดแข็งแกร่ง เขาต้องหาทางแก้ปัญหานี้ถึงจะวางใจได้
หลังจากคิดอยู่นาน หูเสี่ยนปินก็ยังคิดอะไรไม่ออก
เขาเปิดดูคอนเซ็ปต์อาร์ตของตัวละครต่างๆ อีกครั้งเผื่อจะได้แรงบันดาลใจอะไรบ้าง
ตัวเอกคนรวยแต่งชุดหรูหราฉูดฉาด มองปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นพวกไฮโซที่ชีวิตไม่มีเรื่องให้ต้องกังวล โลโก้สีทองเป็นเอกลักษณ์ตรงข้อมือชุดสูทดูเด่นสะดุดตา ชัดเจนมากว่าเป็นโลโก้แบรนด์หรู
ตัว L สีทองต่อกันอย่างสมมาตรและ-ขับเน้นด้านศิลป์ออกมาอย่างดูดีมีระดับ
หูเสี่ยนปินไม่ได้สนใจอะไรมาก เขาเลื่อนผ่านไปเรื่อยๆ จนถึงภาพตัวเอกคนจนได้งาน
หลังจากได้งาน ตัวเอกคนจนก็มีกระเป๋าถือสีดำ พอดูให้ละเอียด หูเสี่ยนปินก็เห็นโลโก้ตัว L สีทองสองตัวแบบเดียวกัน
เขาเหมือนจะคิดอะไรบางอยากออกจึงเปิดกลับไปดูภาพอื่นๆ ก่อนจะเพ่งมองรองเท้าที่ตัวเอกคนจนใส่ตอนเรียนมหาวิทยาลัย
รองเท้าคู่นี้ก็มีโลโก้แบบเดียวกัน
หูเสี่ยนปินเลื่อนดูภาพอื่นๆ แล้วพบว่าเครื่องแต่งกายอย่างน้อย 60-70% มีโลโก้นี้อยู่
ภาพทั้งหมดของตัวเอกคนรวยมีโลโก้นี้ แต่ฝั่งคนจนจะมีโลโก้นี้อยู่บนชุดเฉพาะตอนที่สถานภาพทางการเงินดีขึ้น ซึ่งก็สมเหตุสมผลดี เพราะยังไงก็เป็นแบรนด์หรู ตัวเอกคนจนไม่น่าจะมีปัญญาซื้อไหวตอนที่รายได้น้อย
หูเสี่ยนปินพอจะเดาได้ว่าคุณหร่วนกวางเจี่ยนคิดอะไรอยู่ตอนทำโปรเจ็กต์นี้
นักแสดงโมชันแคปเจอร์ทุกคนสวมเสื้อผ้าธรรมดาทั่วไปตอนถ่ายภาพพวกนี้ ชุดต่างๆ ในคอนเซ็ปต์อาร์ตนั้นคุณหร่วนออกแบบเองจากศูนย์โดยอิงกับฐานะของตัวละคร
แน่นอนว่าการจะทำให้คนรวยดูรวยยิ่งขึ้นไปอีก หร่วนกวางเจี่ยนต้องใช้แบรนด์หรูเข้ามาช่วย
เพราะงั้นหร่วนกวางเจี่ยนจึงสร้างแบรนด์สมมติขึ้นมาโดยอ้างอิงจากแบรนด์หรูในตลาด แล้วเอามาตกแต่งเครื่องแต่งกายให้ตัวละครบางตัว
ส่วนทำไมต้องใช้แค่แบรนด์เดียว… นั่นเพราะชัดเจนว่าไม่จำเป็นต้องสร้างอีกแบรนด์ขึ้นมา
ขณะเล่นเกมผู้เล่นมักจำรายละเอียดไม่ได้มาก ถ้าหร่วนกวางเจี่ยนสร้างแบรนด์ขึ้นมาสองแบรนด์ ผู้เล่นอาจจะจำได้ไม่หมดและสับสนเอาได้
ดังนั้นเพื่อความเรียบง่ายและใช้งานได้จริง การมีแบรนด์แค่แบรนด์เดียวในเกมก็เพียงพอแล้ว อะไรก็ตามที่มีโลโก้ตัว L สีทองสองตัวคือของหรู ส่วนอย่างอื่นที่ไม่มีโลโก้คือของถูกๆ
ถือเป็นการออกแบบตามปกติทั่วไป หร่วนกวางเจี่ยนน่าจะไม่ได้คิดอะไรมากตอนที่ทำคอนเซ็ปต์อาร์ต
แต่หลังจากไล่ดูภาพ หูเสี่ยนปินก็ได้แรงบันดาลใจขึ้นมา
เป้าหมายเดิมของเขาคือหาเหตุผลให้ตัวเอกคนจนใช้จ่ายเงินเพิ่มขึ้น
หูเสี่ยนปินวางให้ตัวเอกคนจนใช้จ่ายแค่ค่าใช้จ่ายจำเป็นในชีวิตประจำวันและซื้อของราคาทั่วไป ถ้าเลือกตัวเลือกส่วนใหญ่ได้ถูกต้อง ยังไงก็ต้องมีเงินเก็บเพียงพอที่จะยกระดับคุณภาพชีวิตตัวเอง
แต่บอสเผยยืนกรานให้ตัวเอกคนจนตกอยู่ในวงจรความแร้นแค้น ดังนั้นหูเสี่ยนปินจึงต้องมั่นใจว่าตัวเอกคนจนจะใช้เงินที่หามาอย่างยากลำบากไปจนหมด
ตอนนี้หูเสี่ยนปินหาเหตุผลได้แล้ว
กระเป๋า รองเท้า เสื้อผ้า เครื่องประดับ เครื่องสำอาง และของหรูหราราคาแพงอื่นๆ
หลังจากซื้อของพวกนี้ ตัวเอกต้องไม่มีเงินเหลือพอใช้จ่ายแน่!
หูเสี่ยนปินถอนหายใจด้วยความโล่งอก ในที่สุดก็อุดช่องโหว่ในเนื้อเรื่องเกมได้สักที
เกมไม่น่าจะมีจุดให้ติแล้ว
หูเสี่ยนปินเพิ่มค่าใช้จ่ายของหรูหราราคาแพงเข้าไป แล้วพบว่ารายได้โดยประมาณของตัวเอกคนจนไม่มีทางพอใช้จ่ายแน่ นอกจากจะถังแตกแล้วยังเป็นหนี้หัวโตอีก
“โอเค เป็นทางออกที่สมบูรณ์แบบมาก!” หูเสี่ยนปินปรบมืออย่างตื่นเต้น
ถึงจะดูเป็นทางออกที่รีบทำขึ้นมาลวกๆ แต่เกมก็มีความสมเหตุสมผลแล้ว
เขาไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะจุดนี้ไม่ใช้เส้นเรื่องหลักของเกม เป็นแค่รายละเอียดชีวิตความเป็นอยู่ของตัวเอกคนรวยและคนจนเท่านั้น
เอาเข้าจริงผู้เล่นอาจจะไม่ทันสังเกตเห็นเลยก็ได้
