วันศุกร์ที่ 7 มกราคม
ฉางหยางเกมส์
“เชิญให้คำแนะนำได้เต็มที่เลยนะครับคุณหร่วน”
ทันทีที่เดินเข้ามาในออฟฟิศ หร่วนกวางเจี่ยนก็พบว่ามีพนักงานฉางหยางเกมส์มารอทักทายและปรบมือต้อนรับอย่างอบอุ่น
หลินหวาน เยว่จือโจว หวังเสี่ยวปินยืนอยู่หน้าสุด ใบหน้าของพวกเขาฉายชัดถึง ‘ความกระหายวิชาจากคนเก่ง’
หร่วนกวางเจี่ยนเขินเล็กน้อยจึงรีบตอบ “ไม่ต้องมีพิธีรีตองอะไรขนาดนี้ก็ได้ครับ
“ผมทำงานตัวเองเสร็จแล้วเลยแวะมาเฉยๆ ไม่ต้องต้อนรับขับสู้ผมมาก เดี๋ยวจะรบกวนการทำงานของพวกคุณ”
หลินหวานยิ้ม “ไม่เลยค่ะ คุณหร่วนถ่อมตัวเกินไปแล้ว
“คุณเป็นนักวาดที่บอสเผยไว้วางใจที่สุด งานภาพของคุณมอบจิตวิญญาณให้เถิงต๋า ยอดขายเกมส่วนใหญ่ของเถิงต๋าก็มาจากงานของคุณ!
“คุณกับบอสเผยถือว่าเป็นคู่หูที่ดีที่สุด แค่ได้รับคำแนะนำจากคุณก็ถือเป็นประโยชน์ต่อฉางหยางเกมส์มากแล้วค่ะ!
“เชิญนั่งก่อนค่ะ โต๊ะทำงานนี้เว้นว่างไว้ให้คุณโดยเฉพาะ เชิญแวะมาฉางหยางเกมส์ได้ทุกเมื่อเลยนะคะ!”
พวกเขาพาหร่วนกวางเจี่ยนไปยังโต๊ะทำงานแยกที่ว่างอยู่ โต๊ะตัวนั้นตั้งอยู่ข้างๆ โต๊ะเยว่จือโจว และเยื้องกับโต๊ะของหวังเสี่ยวปิน
หร่วนกวางเจี่ยนนั่งลงบนโต๊ะทำงานแล้วหยิบแท็บเล็ตสำหรับวาดภาพที่เขาพกไปด้วยทุกที่ออกมา “โต๊ะทำงานของพวกคุณ…ใช้มาตรฐานเดียวกับเถิงต๋าเหรอครับ”
เขามาที่ฉางหยางเกมส์แต่กลับรู้สึกเหมือนได้กลับไปเถิงต๋า
สภาพแวดล้อมการทำงานเหมือนกันสุดๆ!
ทั้งพื้นที่สำนักงานอันกว้างขวาง โต๊ะตัวใหญ่ เก้าอี้เพื่อสุขภาพนุ่มสบาย และคอมพิวเตอร์สเป็กสูงพ่วงด้วยจอคู่ ทุกอย่างใช้ของมาตรฐานเดียวกับเถิงต๋าหมด
หลินหวานพยักหน้า “ใช่ค่ะ ถึงฉางหยางเกมส์จะเป็นบริษัทลูกของเถิงต๋า แต่เราก็ไม่ได้ถูกแบ่งแยก บอสเผยดูแลพนักงานทุกคนอย่างเท่าเทียมกันเสมอค่ะ
“สภาพแวดล้อมการทำงานของที่นี่ปรับมาใช้มาตรฐานเดียวกับเถิงต๋าหลังจากเราย้ายเข้ามาสองสามเดือนค่ะ
“สภาพแวดล้อมการทำงานแบบนี้ช่วยกระตุ้นให้พนักงานมีแรงบันดาลใจและไฟในการทำงานมากขึ้น”
ช่วยกระตุ้นให้พนักงานมีแรงบันดาลใจและไฟในการทำงานเหรอ
อืม ทำงานในออฟฟิศที่สภาพแวดล้อมการทำงานดีแบบนี้ ให้ความรู้สึกต่างจากทำงานในออฟฟิศแคบๆ มากจริงๆ
หร่วนกวางเจี่ยนเปิดคอมพิวเตอร์ระหว่างฟังหลินหวานแนะนำฉางหยางเกมส์
ทุกอย่างดีเลยทีเดียว การย้ายจากเถิงต๋ามาฉางหยางเกมส์แทบจะไร้รอยต่อ สภาพแวดล้อมการทำงานของทั้งสองที่เหมือนกันมากจนเขาไม่ต้องใช้เวลาปรับตัวแม้แต่น้อย
“นี่คือเกม ‘BE QUIET’ ที่เราพัฒนาอยู่ค่ะ เป็นเกมแนวสยองขวัญ คุณหร่วนลองเล่นดูแล้วช่วยให้ข้อแนะนำก็ได้ค่ะ” หลินหวานชี้ไปที่ไอคอนบนหน้าจอ
เกม BE QUIET เวอร์ชันสองพัฒนาเสร็จเรียบร้อย ตอนนี้เกมคืบหน้าไปเกินครึ่งแล้ว
แต่ก็ยังห่างจากตัวเกมเวอร์ชันพร้อมเปิดให้เล่นอยู่พอสมควร
ระบบพื้นฐานต่างๆ พัฒนาไปอย่างรวดเร็ว แต่การที่เกมจะสมบูรณ์พร้อมปล่อยได้นั้น ระบบการเล่นและรายละเอียดต่างๆ ต้องผ่านการปรับซ้ำแล้วซ้ำอีก ต้องแก้บั๊กจำนวนมาก การลงรายละเอียดเหล่านี้เป็นเรื่องที่เพิกเฉยไม่ได้
สีหน้าของหร่วนกวางเจี่ยนเปลี่ยนไปเมื่อได้ยินว่าเป็นเกมแนวสยองขวัญ “เกมสยองขวัญเหรอครับ ไม่ได้ครับ ผมกลัวเรื่องสยองขวัญ!
“ถ้ารู้ว่าโปรเจ็กต์ที่พัฒนาอยู่เป็นเกมสยองขวัญผมคงไม่มา!
“ผมกลัวจนตัวสั่นตอนดูหนังเรื่อง ‘Midnight Call’ ‘Zerg’ ‘Chain Saw Madman’ ‘Ghost Shadow’ ‘Resurrection Night’ ‘Bright Flash’ ‘Ghost Record’… ‘The Curse!”
หลินหวานอึ้งไป บนหัวของเธอมีเครื่องหมายคำถามผุดขึ้นมา
อะไรนะ
กลัวเรื่องสยองขวัญ แต่ดูหนังสยองขวัญสุดคลาสสิกครบทุกเรื่องเลยเนี่ยนะ
หลินหวานไม่รู้ว่าจะตอบอะไรไปพักหนึ่ง
เธอคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบกลับ “ไม่เป็นไรค่ะ เกมเรายังอยู่ในช่วงพัฒนา ไม่น่ากลัวเลยค่ะ”
“ไม่น่ากลัวเหรอครับ” หร่วนกวางเจี่ยนกดไอคอนเกม BE QUIET อย่างกล้าๆ กลัวๆ “งั้นเดี๋ยวผมลองเล่นดูสักหน่อยก็ได้ครับ”
หลินหวานพยักหน้า “โอเคค่ะ เชิญตามสบายเลยนะคะ ถ้ามีความเห็นอะไรบอกหนูหรือเยว่จือโจวได้เลยค่ะ”
หร่วนกวางเจี่ยนสวมหูฟังแล้วกดเข้าเกม
หลินหวานแอบดึงเยว่จือโจวไปกระซิบคุยด้วย “ดูคุณหร่วนไว้นะ เขาบอกว่าตัวเองขี้กลัว อย่าไปทำอะไรให้เขากลัวล่ะ จับตาดูไว้ตลอดเลย เข้าใจมั้ยคะ”
เยว่จือโจวพยักหน้า “ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวผมจัดการเอง”
ก่อนจะทันจบบทสนทนา ทั้งสองก็ได้ยินเสียงร้อง ‘ว้าก’ ที่ไม่ได้เบาเท่าไหร่
ตอนเข้าเกมมีฉากแอนิเมชันอยู่
หมู่บ้านคนบ้ามืดสนิท ไฟประหลาดสีฟ้าลุกโชนสะท้อนให้เห็นภาพชาวบ้านเสียสติที่ดวงตาและฟันแดงก่ำไปด้วยเลือด เขากำลังฟันอะไรบางอย่างด้วยมีดดาบอยู่ข้างๆ ไฟประหลาดสีฟ้า
แสงไฟริบหรี่มาก ทำให้มองเห็นได้แค่รางๆ ว่ามีเลือดสีแดงเข้มกระเซ็นออกมาจากสิ่งที่เขาฟันอยู่
พอโหลดเกมเสร็จ หน้าจอจะมืดสนิท ชาวบ้านเสียสติที่ฟันบางสิ่งอยู่ข้างไฟสลัวสีฟ้าจะลุกขึ้นแล้วเดินออกไปจากหน้าจอ
จากนั้นใบหน้าของชาวบ้านเสียสติจะโผล่พรวดออกมาจากด้านขวาของหน้าจอก่อนที่ผู้เล่นจะทันได้ทำอะไร เขาจะโผล่หน้าเข้ามาใกล้ทัศนวิสัยของผู้เล่นสุดๆ ก่อนจะยิ้มแสยะสุดสยองแล้วยกมีดดาบขึ้นฟันจอ
หน้าจอจะพลันโชกไปด้วยเลือดพร้อมเสียงกรีดร้องที่ดังขึ้น ชื่อเกมจะปรากฏขึ้นมาก่อนนำผู้เล่นเข้าสู่เกมโดยสมบูรณ์
หร่วนกวางเจี่ยนตกใจกับฉากเมื่อกี้จนแทบตกเก้าอี้
เยว่จือโจวรีบถาม “โอเครึเปล่าครับ”
หร่วนกวางเจี่ยนพยักหน้า “โอเคครับ… แว้ก!”
เขาตกใจหนูตัวจ้อยที่จู่ๆ ก็วิ่งผ่านหน้าจอไปหลังจากเข้าสู่เกมโดยสมบูรณ์
เยว่จือโจว “…”
เขานึกกังขาขึ้นมาว่าคุณหร่วนจะสามารถสัมผัสตัวเกมทั้งหมดแล้วให้คำแนะนำเรื่องการปรับปรุงงานภาพได้หรือเปล่า
เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะแนะนำออกไป “คุณหร่วนดูแค่เรื่องงานภาพอย่างคอนเซ็ปต์อาร์ต โมเดลตัวละคร อะไรพวกนี้ก็ได้นะครับ มันไม่น่ากลัวเท่าไหร่”
หร่วนกวางเจี่ยนส่ายหน้า “ไม่ได้ครับ!
“ทุกขั้นตอนตั้งแต่การออกแบบคอนเซ็ปต์ไปสู่การสร้างงานภาพออริจินัล การออกแบบโมเดลและฉากจะเปลี่ยนแปลงไปตามประสบการณ์ เช่น ความคิดเดิมของนักวาดอาจถูกบิดไประหว่างขั้นตอนการวางคอนเซ็ปต์อาร์ตไปสู่ขั้นตอนการทำโมเดล เพราะคนปั้นโมเดลจะใส่ไอเดียตัวเองเข้ามา
“ไม่ว่าจะพยายามยังไงก็เลี่ยงเรื่องนี้ไม่ได้
“เพราะงั้นถ้าได้เห็นฉากจริงๆ ในเกม ผมก็จะสัมผัสได้ถึงความไม่เข้ากันของฉากในภาพรวม แล้วเสนอให้ปรับแก้ได้
“ไม่เป็นไรครับ ผมโอเค ผมเล่นได้”
เยว่จือโจวอดรู้สึกทึ่งขึ้นมาไม่ได้เมื่อเห็นว่าคุณหร่วนยังยืนยันจะเล่นเกมต่อแม้จะตกใจสองครั้งติด
โคตรมืออาชีพเลย!
คุณหร่วนไม่ถูกกับเรื่องสยองขวัญจริงๆ แต่ก็พยายามก้าวข้ามความกลัวในใจเพื่อช่วยให้เกมออกมาดีขึ้น เป็นความมุ่งมั่นที่น่าประทับใจสุดๆ!
…
ไม่นานเสียงแหกปากของหร่วนกวางเจี่ยนก็ดังก้องไปทั่วออฟฟิศฉางหยางเกมส์ แม้แต่หลินหวานที่อยู่ในห้องผู้อำนวยการก็ยังได้ยินเสียงเบาๆ
ไม่มีใครคิดหัวเราะเยาะ พวกเขารู้สึกเคารพหร่วนกวางเจี่ยนมากยิ่งขึ้น
เขายืนกรานเล่นต่อแม้จะกลัว นี่แหละคือรักแท้!
บอกได้เลยว่าความสำเร็จของคุณหร่วนนั้นไม่ใช่เรื่องบังเอิญ แต่เป็นสิ่งที่ต้องเกิดขึ้นแน่นอน ความอดทนระดับนี้ไม่ใช่สิ่งที่คนทั่วไปจะมี
ยิ่งไปกว่านั้น เยว่จือโจวที่นั่งอยู่ข้างๆ หร่วนกวางเจี่ยนก็รู้สึกภูมิใจขึ้นมาโuเวลกูดoทคอม
เกมเราทำออกมาได้หลอนทีเดียว!
ก่อนหน้านี้เยว่จือโจวไม่รู้ว่าเกมทำออกมาหลอนขนาดไหน
นี่เป็นเกมสยองขวัญเกมแรกของฉางหยางเกมส์ ถึงทีมออกแบบจะเล่นเกมสยองขวัญมาพักใหญ่ ส่วนหลินหวานกับคนอื่นๆ ก็ไปเก็บข้อมูลที่บ้านผีสิงมา แต่พวกเขายังขาดประสบการณ์อยู่
นอกจากนี้ระบบการเล่นหลักของเกมนี้อยู่ที่การมีปฏิสัมพันธ์กัน โดยหวังพึ่งให้ผู้เล่นกลัวกันเองมากกว่าทำให้ผู้เล่นกลัวด้วยวิธีการต่างๆ
แต่เกมยังพัฒนาไม่ถึงขั้นทดสอบ ตอนนี้ยังไม่มีผู้เล่นจริง มีแค่ AI ความหลอนจึงลดทอนลงมา
งานภาพเองก็ยังไม่เข้าที่ ระบบการเล่นยังไม่สมบูรณ์ ยังมีบั๊กเล็กน้อย เยว่จือโจวรู้สึกว่าเกมในตอนนี้ห่างไกลจากคำว่าสมบูรณ์อยู่มาก
แต่เกมก็ทำให้หร่วนกวางเจี่ยนกลัวได้ขนาดนี้ เท่ากับว่าน่าจะทำให้คนทั่วไปหลอนได้พอตัว
หร่วนกวางเจี่ยนกดออกจากเกมแล้วถอดหูฟังออก
เยว่จือโจวกำลังจะเข้าไปปลอบ แต่ก็พบว่าหร่วนกวางเจี่ยนหน้าแดงเรื่อ ดูจะตื่นเต้นอยู่หน่อยๆ
เยว่จือโจว “?”
เขาไม่คิดว่าจะพบสถานการณ์แบบนี้
ใช่คนเดียวกับที่ร้องลั่นตอนเห็นหนูตัวจ้อยวิ่งผ่านรึเปล่าเนี่ย
หร่วนกวางเจี่ยนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงใจ “ผู้อำนวยการหลินไม่ได้โกหกผมจริงๆ ด้วย เกมนี้ไม่น่ากลัวเลย”
เยว่จือโจว “?”
อะไรนะ คนที่แหกปากลั่นเมื่อกี้ไม่ใช่คุณเองหรอกเหรอ
เยว่จือโจวสัมผัสได้ว่ามีบางอย่างแปลกๆ คำพูดกับการแสดงออกของคุณหร่วนไม่ไปในทางเดียวกัน…
ก่อนเล่น: ไม่เอา ผมกลัวเรื่องสยองขวัญมาก
ระหว่างเล่น: แหกปากลั่นเพราะกลัว
หลังเล่น: อืม ไม่เห็นน่ากลัวเลย
แต่ก็รู้สึกเหมือนเขาพูดออกมาจากใจจริง
เยว่จือโจวรีบหยิบสมุดเล่มเล็กออกมา “คุณหร่วนช่วยเล่าความรู้สึกด้วยครับ”
หร่วนกวางเจี่ยนดูมีสติครบถ้วนสมบูรณ์ ไม่เหมือนคนที่เพิ่งกลัวอกสั่นขวัญแขวน แถมยังดูจะตื่นเต้นอยู่หน่อยๆ
“ผมว่าระบบการเล่นโอเคแล้ว แต่ยังขาดเรื่องบรรยากาศกับรายละเอียดอื่นๆ
“รายละเอียดเล็กๆ เหล่านี้แหละที่จะช่วยเพิ่มบรรยากาศความสยองขวัญ เพื่อทำให้ผู้เล่นเป็นส่วนหนึ่งของเกมได้ง่ายขึ้น ตีมสยองขวัญจะออกมาสำเร็จได้ กุญแจสำคัญขึ้นอยู่กับรายละเอียด!
“เช่น ผมชอบฉากตอนเปิดเกมมาก!
“ผมใช้ความดังและความถี่ของการกรี๊ดเป็นตัววัดค่าความหลอน เห็นได้ชัดเลยว่าฉากตอนเริ่มเกมทำออกมาได้ดีมาก
“แต่ก็ยังมีน้อยอยู่ องค์ประกอบเล็กๆ เหล่านี้ไม่ได้รับการใส่ใจเท่าไหร่
“ตัวอย่างเช่น คุณเพิ่มองค์ประกอบที่ให้ผู้เล่นได้ยินเสียงหัวใจของตัวเองเมื่อมีอะไรน่ากลัวเข้ามาใกล้ได้ ยิ่งใกล้เท่าไหร่ เสียงหัวใจก็ยิ่งดังมากขึ้น!
“เสียงเอฟเฟ็กต์ง่ายๆ แบบนี้จะช่วยส่งเสริมบรรยากาศให้น่ากลัวขึ้น!
“อีกตัวอย่างนึงก็คือ ไม่ใช่ว่ายิ่งมืดยิ่งดี ทัศนวิสัยต่ำทำให้ผู้เล่นหลอนขึ้น แต่ถ้าเป็นแบบนั้นไปนานๆ ก็จะทำให้ผู้เล่นรู้สึกแย่และทนเล่นต่อไปได้ไม่นาน
“เพราะงั้นควรจำกัดทัศนวิสัยของผู้เล่นในระดับที่เหมาะสม ไม่สว่างหรือมืดจนเกินไป… ผมอาจจะอธิบายได้ไม่ดีเท่าไหร่ เดี๋ยวผมหารูปมาให้ดูว่าควรจะเป็นยังไง
“อีกจุดคือพวกรายละเอียดยิบย่อย ในเกมตอนนี้มีองค์ประกอบน่ากลัวบ้างแล้ว แต่เป็นองค์ประกอบใหญ่หมดเลย ยังขาดพวกองค์ประกอบเล็กๆ องค์ประกอบเล็กๆ คืออะไร ก็อย่างเช่น เสียงลมเสียงหญ้าแปลกๆ ของบนโต๊ะค่อยๆ ขยับ รอยเลือดรูปมือที่จู่ๆ ก็ปรากฏขึ้นบนกระจก…
“บางคนอาจจะไม่สังเกตเห็นองค์ประกอบเล็กๆ เหล่านี้ แต่พอตกอยู่ในบรรยากาศที่หลอนมากๆ องค์ประกอบเหล่านี้อาจจะน่ากลัวยิ่งกว่าสัตว์ประหลาดที่จู่ๆ โผล่พรวดออกมาก็ได้…
“องค์ประกอบเหล่านี้ทำได้ไม่ยาก จุดสำคัญอยู่ที่ต้องมีความอดทน…”
หร่วนกวางเจี่ยนพูดไปเรื่อยๆ ส่วนเยว่จือโจวก็รีบจดสิ่งที่อีกฝ่ายพูดลงสมุดเล่มเล็ก
ระหว่างที่จดอยู่นั้น เยว่จือโจวคิดเพียงแค่ว่า
“นี่เหรอที่บอกว่า ‘กลัวเรื่องสยองขวัญ’
“คุณหร่วนเข้าใจอะไรตัวเองผิดไปรึเปล่า
“เขาแหกปากไม่หยุดระหว่างเล่นเกม แต่ความอดทนในการเล่นเกมสยองขวัญน่าจะมีสูงกว่าคนทั่วไปด้วยซ้ำ…”
