ผ่านไปชั่วโมงกว่า เยว่จือโจวมองดูสมุดเล่มเล็กที่จดความคิดเห็นเต็มหลายหน้าและงานภาพต่างๆ ที่
หร่วนกวางเจี่ยนส่งให้ด้วยความตะลึงงัน
เยว่จือโจวมองหร่วนกวางเจี่ยนที่ดูจะกระตือรือร้นทีเดียว “คุณหร่วนแน่ใจนะครับว่าคุณกลัวเรื่องสยองขวัญ”
หร่วนกวางเจี่ยนพยักหน้า “ใช่ครับ ผมกลัวมาก”
เยว่จือโจวอึ้งไป “แล้วทำไมถึงมีงานภาพแนวสยองขวัญเยอะขนาดนี้ล่ะครับ”
หร่วนกวางเจี่ยน “ไว้ใช้ในการทำงานครับ”
เยว่จือโจวถามต่อ “ทำไมคุณถึงเข้าใจองค์ประกอบที่จะทำให้คนกลัวและเข้าใจเรื่องความสยองทางจิตวิทยามากขนาดนี้ล่ะครับ”
หร่วนกวางเจี่ยน “ถ้าดูหนังสยองขวัญเยอะๆ แล้วตกใจบ่อยๆ ก็จำได้เองแหละครับ”
เยว่จือโจวงงหนักขึ้นไปอีก “มันไม่ขัดกันเหรอครับ คุณเป็นคนขี้กลัวแต่ดูหนังสยองขวัญเยอะเลย”
หร่วนกวางเจี่ยนส่ายหน้า “ไม่เลยครับ ผมขี้กลัวมาก แต่เรื่องนี้ก็ไม่ได้ทำให้ไม่อยากดูหนังสยองขวัญ
“ก็เหมือนคนที่ไม่มีอารมณ์ขันแต่ดูหนังตลกบ่อยๆ แบบนั้นไม่ขัดกันเหรอครับ”
เยว่จือโจว “…”
ไม่ติดเลย มีเหตุผลสุดๆ!
เยว่จือโจวถอนหายใจอยู่ภายใน ดูเหมือนคนเก่งๆ มักจะมีนิสัยแปลกๆ…
เขาไม่คิดมากเรื่องนี้ ถือเป็นเรื่องดีที่ถึงคุณหร่วนจะบอกว่าขี้กลัว แต่จริงๆ ชอบเรื่องสยองขวัญมาก!
ไม่เห็นต้องคิดอะไรให้มากความเลย
งานเร่งด่วนในตอนนี้คือรีบสรุปความคิดเห็นที่หร่วนกวางเจี่ยนให้มาใส่ไฟล์งาน แล้วเพิ่มเข้าไปในแผนพัฒนาเกมเวอร์ชันถัดไป
เยว่จือโจวเปิดคอมพิวเตอร์ รีบทำไฟล์เอกสารรวบรวมสิ่งที่ต้องปรับแก้จากความเห็นของหร่วนกวางเจี่ยน เพื่อเพิ่มเข้าไปในแผนพัฒนาเกมเวอร์ชันหน้า
เหลือเวลาอีกสองเดือนจะถึงกำหนดปล่อยตัวเกม ระหว่างนั้นมีช่วงวันหยุดตรุษจีนหนึ่งสัปดาห์ ตารางงานการพัฒนาเกมจึงค่อนข้างแน่น
บอสเผยสั่งห้ามไม่ให้พวกเขาทำงานล่วงเวลา คงจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะทำงานล่วงเวลาสักหนึ่งชั่วโมงในช่วงวันหยุดตรุษจีน พวกเขาทำได้แค่เร่งงานเพิ่มในตอนนี้
หร่วนกวางเจี่ยนเจอไฟล์งานภาพเกม BE QUIET แล้วเริ่มแนะนำให้ปรับแก้ตามไอเดียของตัวเอง
ข้อดีของการแนะนำให้ปรับแก้ของเขาคือ
ถ้าอีกฝ่ายปรับตามที่แนะนำไม่ถูก เขาก็สามารถวาดให้ได้เลย
ถ้าอีกฝ่ายคิดว่ายากและแสดงออกประมาณว่า ‘ถ้าเก่งก็ทำเลย’ เขาก็จัดการให้เองได้
เยว่จือโจวอดหันมองหร่วนกวางเจี่ยนที่ตั้งใจทำงานอย่างหนักไม่ได้
สมกับเป็นคุณหร่วนจริงๆ
คำแนะนำง่ายๆ สามารถยกระดับเกมไปอีกขั้นได้
วิธีเปลี่ยนหินให้เป็นทองแบบนี้เขาเคยเห็นแค่จากบอสเผยเท่านั้น!
แน่นอนว่าบอสเผยยังเหนือชั้นกว่า
เพราะหร่วนกวางเจี่ยนต้องปรับแก้เองเพื่อให้ได้ผลลัพธ์นั้นๆ แต่บอสเผยแค่ต้องพูดประโยคหรือคำสั้นๆ ออกมาเท่านั้น
“คุณหร่วนกับบอสเผยนี่เป็นคู่หูที่ยอดเยี่ยม ช่างเป็นผู้นำที่มีจิตวิญญาณเหมือนกันจริงๆ”
เยว่จือโจวรู้สึกมั่นใจเต็มที่ เขาเริ่มจัดการไฟล์งานสำหรับการพัฒนาตัวเกมเวอร์ชันถัดไป
…
…
ตอนบ่าย บริษัทลงทุนหยวนเมิ่ง
เฮ่อเต๋อเซิ่งมองภาพแบบจำลองในมือสลับกับจางวั่งที่นั่งอยู่ตรงข้าม
“คุณ…เรียกเจ้านี่ว่าตู้โทรศัพท์เหรอ”
จางวั่งยิ้มเขินอาย “บอสเผยให้งบมาสูงเกินไปครับ ผมปรับไปปรับมาจนพบว่าเกินจากเดิมไปหน่อย
“แต่ไม่ต้องห่วงนะครับ บอสเผยไม่ได้กำหนดไว้ว่าตู้โทรศัพท์ต้องเป็นแบบไหน
“นี่แค่ใหญ่ขึ้นมาหน่อยกับมีอะไรเพิ่มเติมเล็กน้อย พื้นฐานความเป็นตู้โทรศัพท์ยังเหมือนเดิม”
เฮ่อเต๋อเซิ่งดูผังงานการประกอบด้านหลังอย่างละเอียด “คุณออกแบบตู้โทรศัพท์นี้คนเดียวเลยเหรอ ทำงานมีประสิทธิภาพเกินไปแล้ว…”
จางวั่งตอบอย่างถ่อมตน “จริงๆ ผมเอาของที่ไม่ได้ใช้มาปรับเพิ่ม ไม่ได้ทำอะไรมากมายเลยครับ
“ผมมีเวิร์กช็อปที่บ้านเกิดในมณฑลใกล้ๆ นี่เป็นแค่แผนเบื้องต้นที่ใช้เวลาทำแค่ไม่กี่ชั่วโมงครับ”
เฮ่อเต๋อเซิ่งเงียบไปพักใหญ่ก่อนจะพูดออกมา “สุดยอดเลย”
ในมือของเขาถือรูปกับผังการประกอบ ‘ตู้โทรศัพท์ให้เช่า’ อยู่
ผลงานที่ออกมานั้นไม่เหมือนที่บอกเอาไว้ก่อนหน้านี้ เนื่องจากบอสเผยเพิ่มงบให้ ตู้โทรศัพท์จึงออกแบบตามงบที่เพิ่มขึ้น
ตู้โทรศัพท์นี้สูง 2.2 เมตรและกว้างประมาณสองตารางเมตร มีขนาดใหญ่กว่าตู้โทรศัพท์ที่เขาคิดเอาไว้และมีพื้นที่กว้างเพียงพอสำหรับสองคนนั่ง
ดูจากผังการประกอบแล้วน่าจะติดตั้งและรื้อถอนง่ายทีเดียว ตัวโครงไม่ได้เชื่อมติดกัน แค่ถอดกระจกนิรภัยออกไม่กี่ชิ้นก็สามารถแยกโครงได้แล้ว
ส่วนสำคัญของการประกอบและรื้อถอนคือการล็อก
แน่นอนว่านี่เป็นแค่ตัวอย่างที่จางวั่งสร้างขึ้นใน ‘เวิร์กช็อป’ ของเขา พวกเขาต้องพิจารณาองค์ประกอบเรื่องวัสดุ ความทนทาน ค่าใช้จ่าย และรายละเอียดอื่นๆ ให้ครบถ้วนก่อนจะเริ่มการผลิต
อย่างน้อยก็มีตัวอย่างแล้ว แต่ไม่สามารถขนมาที่นี่ได้
ในภาพแบบจำลองมีองค์ประกอบอื่นๆ ของตู้โทรศัพท์พร้อมคำอธิบาย
ตัวอย่างเช่น มีเคาน์เตอร์พร้อมเครื่องชงกาแฟขนาดเล็ก ตู้คาราโอเกะ ช่องเสียบชาร์จสามช่อง เร้าเตอร์ Wi-Fi ชั้นวางหนังสือ ตู้กาชาปอง ข้างๆ มีเก้าอี้แบบพับได้สองตัว
ในตู้โทรศัพท์มีหน้าจอเล็กๆ ที่คนด้านนอกมองผ่านกระจกเข้ามาเห็นเนื้อหาบนจอได้อย่างชัดเจน
แน่นอนว่าตู้โทรศัพท์ให้เช่าก็ต้องมีโทรศัพท์
ด้านบนขวาของตู้โทรศัพท์มีโทรศัพท์แบบย้อนยุคเครื่องงามพร้อมปุ่มกดสีดำทอง หน้าตาดูดีเลยทีเดียว
เห็นได้ชัดว่าความรู้สึกที่ได้รับจากโทรศัพท์เครื่องนี้สำคัญกว่าการใช้งานจริง
ที่สะดุดตากว่าคือบางสิ่งที่อยู่ใต้โต๊ะ
เฮ่อเต๋อเซิ่งงงเล็กน้อย “AED คืออะไรเหรอครับ”
จางวั่งตอบ “เครื่องกระตุกหัวใจไฟฟ้าชนิดอัตโนมัติ อุปกรณ์ทางการแพทย์ครับ”
เฮ่อเต๋อเซิ่งแปลกใจ “น่าจะแพงพอตัวใช่มั้ยครับ เอามาไว้ในตู้โทรศัพท์จะไม่ดูแปลกๆ เหรอครับ”
จางวั่งยิ้ม “ไม่หรอกครับ ราคาไม่ถึงสองหมื่นหยวน ผมว่าไม่แปลกเพราะมีอุปกรณ์ทางการแพทย์อื่นๆ ด้วย อย่างเครื่องชั่งน้ำหนักที่บอกปริมาณไขมันได้กับเครื่องวัดความดันโลหิต”
เฮ่อเต๋อเซิ่ง “…งบพอเหรอครับ”
จางวั่งพยักหน้า “พอสิครับ!
“ผมตั้งใจจะทำตู้โทรศัพท์แบบดั้งเดิมที่ใช้งบประมาณห้าพันหยวน แต่ตอนนี้ต้องอัปเกรดเพิ่มเพราะงบใหม่ที่ได้มา! ɴᴏᴠᴇʟɢᴜ.ᴄᴏᴍ
“ขนาดของตู้ตอนนี้กับราคาวัสดุอยู่ที่เกือบหมื่นหยวนต่อเครื่อง เพิ่มอุปกรณ์อื่นๆ กับค่าติดตั้งเข้าไปจะอยู่ที่หมื่นแปดพันหยวน ยังไม่รวม AED
“ค่าเช่าที่รายเดือนอยู่ที่ประมาณห้าร้อยถึงหนึ่งพันหยวน งบลงทุนตั้งต้นหลังคำนวณแล้วจะอยู่ที่ประมาณสี่หมื่นหยวน ยังไงก็พอครับ!
“บอสเผยให้งบมาห้าแสนหยวน ผมคำนวณดูแล้ว เราจะลงทุนทำตู้โทรศัพท์ให้เช่าสิบเครื่อง เงินทุนที่เหลืออีกหนึ่งแสนหยวนกับรายได้จะนำไปใช้เป็นค่าซ่อมบำรุง”
เฮ่อเต๋อเซิ่งพบปัญหา “เดี๋ยวนะครับ ค่าเช่าที่รายเดือนอยู่ที่ห้าร้อยถึงหนึ่งพันหยวนเลยเหรอครับ แพงจัง”
จางวั่งพยักหน้า “ใช่ครับ ผมถามห้างใหญ่ๆ ในจิงโจวดู พวกเขามีที่ว่างคล้ายๆ กัน ถูกสุดจะอยู่ที่ห้าร้อยหยวน ห้างอย่างหวนยู่เทียนเจี่ยจะแพงหน่อย แต่ก็เช่าได้ในราคาหนึ่งพันหยวน เพราะต้องใช้ที่ประมาณสองตารางเมตร”
เฮ่อเต๋อเซิ่งกะพริบตา รู้สึกตามไม่ทัน “ไม่ได้จะตั้งตามข้างทางเหรอครับ”
จางวั่งหัวเราะ “ตั้งตามข้างทางเหรอครับ บนถนนมีแต่รถวิ่งไปมา ใครจะเข้ามาใช้กันครับ
“รวมแล้วจะมีแค่ประมาณสิบถึงยี่สิบตู้ เราต้องไปตั้งไว้ในห้างที่มีคนพลุกพล่าน”
เฮ่อเต๋อเซิ่งพูดอะไรไม่ออก
ทำไมถึงรู้สึกเหมือนกำลังโดนดูถูกเลยล่ะ
ฟังดูแปลกพิกล!
เฮ่อเต๋อเซิ่งหันมองภาพอีกรอบ “ทำไมตรง ‘คุณค่าทางวัฒนธรรม’ ถึงเว้นว่างไว้ล่ะครับ”
จางวั่งตอบ “ผมยังไม่ได้คิดเรื่องนี้เท่าไหร่เพราะไม่มีงบแล้ว
“แผนในตอนแรกคือจะเว้นพื้นที่ตู้ฝั่งหนึ่งเอาไว้ แล้วหานักวาดมาวาดรูปแนวโมเดิร์นตกแต่งเพิ่มสักหน่อย แต่ละตู้จะมีตีมเฉพาะให้คนมาถ่ายรูป
“แล้วก็จะออกแบบตัวปั๊มไว้สำหรับแต่ละตู้โดยเฉพาะ คนที่มาใช้งานจะได้ปั๊มรูปกลับไปเป็นที่ระลึก
“แต่ผมเผลอใช้งบไปจนหมดเลยไม่มีเงินจ้างนักวาด…”
เฮ่อเต๋อเซิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ถ้าตัด AED ออกจากทั้งสิบตู้ก็มีงบสองแสนหยวนนะครับ”
จางวั่งส่ายหน้ารัว “ไม่ได้ครับ! ของมันต้องมี AED เป็นหัวใจและจิตวิญญาณของตู้โทรศัพท์ให้เช่าเลยนะครับ!”
เฮ่อเต๋อเซิ่งไม่รู้จะตอบอะไรกลับไปดี
เขาไม่ค่อยเข้าใจวิธีคิดของอีกฝ่าย แต่โปรเจ็กต์ของจางวั่งก็ต้องให้เจ้าตัวเป็นคนจัดการตามความคิดของตัวเอง
หลังจากพิจารณาอย่างถี่ถ้วน เขาก็รู้สึกว่าโปรเจ็กต์นี้ไม่ใช่เรื่องน่าขันเลย
ตอนแรกพอได้ยินว่าเป็นตู้โทรศัพท์ เฮ่อเต๋อเซิ่งก็คิดว่าคงจะตั้งตามข้างถนน
ดูจากแนวคิดของจางวั่งแล้ว เขามั่นใจว่าอีกฝ่ายต้องทำแบบนั้นแน่
แต่กลายเป็นว่าจางวั่งไม่ได้คิดจะตั้งตู้ไว้ข้างถนน!
พอมาคิดๆ ดู ที่แต่ก่อนตู้โทรศัพท์ตั้งไว้ข้างถนนก็เพราะทุกคนต้องใช้งาน การแวะโทรศัพท์ข้างทางจึงเป็นเรื่องสะดวก แต่ตอนนี้ทุกคนมีมือถือแล้วจึงไม่จำเป็นต้องใช้ตู้โทรศัพท์อีก
เนื่องจากตู้โทรศัพท์ให้เช่าทำขึ้นมาเป็นสัญลักษณ์เชิงวัฒนธรรมพร้อมมีฟังก์ชันอื่นๆ พ่วงมาด้วย ดังนั้นก็ต้องเอาไปตั้งไว้ที่ที่มีคนพลุกพล่าน
เฮ่อเต๋อเซิ่งอดคิดในใจไม่ได้ “แปลกจัง จู่ๆ ก็ฟังดูเหมือนเป็นโปรเจ็กต์ทั่วๆ ไป
“เขาก็ดูมีหัวคิดดี ทำไมถึงเขียนแผนเสนอออกมาแบบนั้นได้…
“หรือที่บอสเผยตัดสินใจลงทุนก็เพราะเห็นว่าโปรเจ็กต์นี้น่าจะมีโอกาสรุ่ง
“อืม…ต้องเป็นแบบนั้นแน่!
เฮ่อเต๋อเซิ่งพยักหน้าพร้อมพูดออกไป “โอเคครับ เดี๋ยวผมติดต่อโรงงานให้ผลิตออกมาให้เร็วที่สุด
“ถ้าต้องการอะไรบอกได้เลยนะครับ”
ถึงจางวั่งจะเป็นผู้ริเริ่มโปรเจ็กต์ แต่เขาก็หัวเดียวกระเทียมลีบ แถมยังไม่คุ้นเคยกับกระบวนการต่างๆ
ในเมื่อเป็นโปรเจ็กต์ที่บริษัทลงทุนหยวนเมิ่งร่วมลงทุน และเฮ่อเต๋อเซิ่งกับทีมงานก็ไม่ได้มีโปรเจ็กต์อื่นที่ต้องทำ จึงไม่แปลกอะไรที่พวกเขาจะยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ
