เครื่องบินลงจอดที่สนามบินลอสแอนเจลิสตอน 7:05 น.
เมื่อคำนึงถึงความแตกต่างของเวลาแล้ว เวลาในจีนตอนนี้เร็วขึ้นสิบห้าชั่วโมง หมายความว่าเวลาจริงในจิงโจวคือสี่ทุ่ม
พานอิงนอนหลับมาเต็มอิ่มบนเครื่องบิน เขาไปเปลี่ยนเสื้อผ้าและล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำเรียบร้อยก่อนเครื่องลง
สิบกว่าชั่วโมงบนเครื่องบินเป็นประสบการณ์ที่เยี่ยมยอดมากๆ สำหรับเขา ได้กินเต็มที่ กินทุกอย่างตั้งแต่อาหาร เครื่องดื่ม ไอศกรีม และของหวาน หลังกินจนพุงกาง ก็สวมหูฟังดูหนังไปสองชั่วโมง จากนั้นก็หลับสนิทไปแปดชั่วโมง
เขารู้สึกสดชื่นมากหลังตื่น
พานอิงกรอกเอกสารต่างๆ บนเครื่องไว้เรียบร้อยแล้ว อู๋เยว่ยื่นซิมการ์ดมือถือในพื้นที่ให้ทุกคน
เขาเปลี่ยนซิมการ์ดแล้วเปิดเครื่อง
“หือ? วันนี้เพิ่งวันที่ 22 เองเหรอ”
พานอิงรู้สึกว่ามีบางอย่างแปลกไป ตอนออกจากเซี่ยงไฮ้คือตอนเที่ยงวันที่ 22 แต่พอมาถึงลอสแอนเจลิสกลับเป็นตอนเช้าวันที่ 22 เหมือนว่าเขาหมดเวลาหนึ่งวันไปเปล่าๆ
อู๋เยว่ยิ้ม “เดี๋ยวพอกลับจีนก็ได้เวลาที่หายไปคืน
“โอเค ทุกคนรีบหยิบกระเป๋า เดี๋ยวเราจะลงจากเครื่องแล้ว”
พอคิดว่ามาถึงต่างถิ่นแล้ว พานอิงกับสมาชิกทีมคนอื่นๆ ก็กลัวหลงทางขึ้นมา ในเมื่อภาษาอังกฤษก็ไม่ค่อยได้ ให้ไปถามทางก็คงยาก พวกเขาจึงรีบตามหลังไปอย่างรวดเร็ว
ถึงเครื่องบินลำนี้จะมีสองชั้น แต่ชั้นธุรกิจก็มีแค่ไม่กี่สิบที่นั่ง ส่วนชั้นประหยัดมีมากกว่าสี่ร้อยที่นั่ง จึงมีห้องโดยสารชั้นประหยัดอยู่ทั้งสองชั้น
แต่ก็มีช่องพิเศษให้สำหรับชั้นธุรกิจ สามารถขึ้นลงเครื่องได้ก่อนใคร แถมยังมีบริการขึ้นลงด่วนสำหรับชั้นธุรกิจด้วย ทำให้สามารถประหยัดเวลาได้มากทั้งตอนขึ้นและตอนลง
อู๋เยว่ไม่รู้ว่าเจ้าซวี่หมิงกับคนอื่นๆ อยู่ที่ไหนตอนนี้ แต่ในเมื่อไม่ได้ไปที่เดียวกัน ก็ไม่จำเป็นต้องเจอกันอีก
ล่ามติดต่อบอดี้การ์ดกับมินิบัสที่จ้างไว้พร้อมสรรพ พวกเขามุ่งหน้าจากสนามบินไปสนามแข่งได้ทันที
ภายใต้การนำทางของอู๋เยว่ ติงกั้น และล่าม ทุกคนจึงไปพบไกด์ท้องถิ่นกับบอดี้การ์ดได้อย่างรวดเร็ว
บอดี้การ์ดทั้งสี่คนสวมชุดสูทกับรองเท้าหนัง แถมยังสวมแว่นดำอีกด้วย ต่อให้โดนดึงไปอยู่ข้างประธานาธิบดีก็คงกลมกลืนได้เป็นอย่างดี
พานอิงถอนหายใจจากก้นบึ้งของหัวใจ “นี่มันโคตรจะสุดยอดเกินไปแล้ว…
“เหมือนฝันเลย”
สมาชิกทีมคนอื่นๆ ก็ตื่นเต้นกันใหญ่ ทุกคนเปี่ยมล้นไปด้วยพลัง สิบกว่าชั่วโมงบนเครื่องบินไม่ได้ทำให้พวกเขาเหนื่อยอ่อนเลย กลับได้พักผ่อนเต็มที่จนตอนนี้มีพลังเต็มเปี่ยม
ช่างภาพทั้งสามคนคอยถ่ายเหตุการณ์ทั้งหมด พวกเขาถ่ายทุกอย่างที่เกิดขึ้นตั้งแต่เริ่มเดินทางจากเซี่ยงไฮ้มาจนถึงลอสแอนเจลิส เพราะได้รับค่าตอบแทนสมน้ำสมเนื้อและมีความรับผิดชอบ
พานอิงถามขึ้นบนมินิบัส “เราจองโรงแรมไหนไว้เหรอครับ”
อู๋เยว่ยิ้ม “โรงแรม Ritz-Carlton ใกล้ๆ สนามแข่ง”
ติงกั้นอดทึ่งขึ้นมาไม่ได้ “บอสเผยวางมาตรฐานไว้ให้พวกคุณสูงจนน่าเหลือเชื่อเลยนะครับ ผมจ่ายค่าโรงแรม Ritz-Carlton ให้ตัวเองได้ แต่จองให้คนสามสิบคนมาอยู่เป็นเดือนนี่… มากเกินไปหน่อยครับ”
อู๋เยว่พยักหน้า “จริงๆ ตอนนั้นผมก็ไม่ได้คิดอะไรมาก บอสเผยวางมาตรฐานอาหารและที่พักไว้สูงมากๆ ผมเห็นว่าโรงแรม Ritz-Carlton ใกล้ดี แถมยังเหมาะสมในทุกด้าน ก็เลยตัดสินใจเลือกโรงแรมนี้ครับ”
ติงกั้นอึ้งจนพูดไม่ออก
อะไรเนี่ย!
โรงแรม Ritz-Carlton เป็นโรงแรมระดับไฮเอนด์ของแบรนด์รีสอร์ต แม้แต่ในบรรดาโรงแรมห้าดาวด้วยกัน โรงแรมนี้ก็ถือเป็นหนึ่งในโรงแรมที่หรูหรากว่าที่อื่นๆ แถมยังห่างจากสนามแข่งแค่ถนนเดียว ทำเลดีมากๆ
แน่นอนว่าติงกั้นจ่ายค่าที่พักของตัวเองได้ แต่การที่บอสเผยจัดให้คนสามสิบกว่าคนพักที่นี่นั้นถือว่าเล่นใหญ่มาก แสดงให้เห็นถึงพลังการใช้เงินในระดับผิดมนุษย์มนา
อู๋เยว่มองทุกคนแล้วพูดขึ้น “โรงแรมเช็กอินได้ตอนบ่าย พอถึงแล้วเราฝากกระเป๋าไว้ก่อนและหาอะไรกินกันได้ ที่นี่มีเชฟพิเศษคอยให้บริการอาหารจีน เพื่อป้องกันเรื่องอาหารต่างชาติไม่ถูกปาก เราจะกินอาหารจีนเป็นหลัก
“แน่นอนว่า ก่อนการแข่งขันจะเริ่มอย่างเป็นทางการ เราสลับกินอาหารท้องถิ่นได้บ้างเพื่อเปลี่ยนบรรยากาศ
“มีใครอยากพักที่โรงแรมก่อนมั้ย”
เหล่านักกีฬาส่ายหน้า
จะพักทำไมอีก กินนอนกันมาเต็มอิ่มตั้งแต่บนเครื่องแล้ว ขอของว่างเบาๆ เข้าปากหน่อยก็เริ่มซ้อมได้เลยเนี่ย!
อู๋เยว่พยักหน้า “โอเค งั้นเราไปฝากกระเป๋ากันก่อน เสร็จเรียบร้อยแล้วเราจะแวะไปดูสถานที่ฝึกซ้อม แล้วค่อยกลับมาเช็กอินตอนบ่าย
“ที่นี่มีร้านอินเทอร์เน็ตไม่มาก เพราะกิจการร้านอินเทอร์เน็ตไม่ค่อยเป็นที่นิยมในต่างประเทศ
“ถ้าดูจากระยะทาง สภาพแวดล้อม และสเป็กคอมพิวเตอร์แล้ว มีตัวเลือกที่เหมาะสมแค่ที่เดียว
“เราจองเหมาเครื่องชั้นสองของร้านนั้นไว้เรียบร้อยแล้ว ต่อจากนี้ไป เราจะฝึกซ้อมกันที่นั่น แต่ทุกคนเผื่อใจกันไว้หน่อยนะ ถึงจะเป็นร้านอินเทอร์เน็ตที่ดีที่สุดในละแวก แต่ก็อาจจะไม่ดีเท่าร้านอินเทอร์เน็ตโมหยู”
พานอิงแปลกใจเล็กน้อย “หา จองทั้งชั้น? ไม่เปลืองเกินไปเหรอครับ”
อู๋เยว่ส่ายหน้า “ไม่เปลืองเลย ถือว่าคุ้มด้วยซ้ำ
“ค่าใช้บริการอินเทอร์เน็ตที่นี่ต่างจากที่จีน แพงกว่ามาก ที่นี่คิดชั่วโมงละสิบดอลลาร์กับสามชั่วโมงสิบแปดดอลลาร์ แต่เหมาทั้งวันคิดแค่ยี่สิบดอลลาร์ ลูกค้าส่วนใหญ่ที่นี่เล่นแค่หนึ่งถึงสามชั่วโมง เลยตั้งราคาแบบนั้น
“นอกจากพักผ่อนที่โรงแรมแล้ว เราจะมาฝึกซ้อมที่นี่ ผมคุยกับเจ้าของร้านไว้ล่วงหน้าแล้ว ที่โถงชั้นล่างมีคอมพิวเตอร์หลายเครื่องมาก เกินร้อยเครื่อง แต่ชั้นสองมีไม่ถึงสามสิบเครื่อง บรรยากาศชั้นสองดีกว่า จองเหมาชั้นราคาแค่หกร้อยดอลลาร์ต่อวัน ไม่แพงเลย
“แบบนี้เราก็ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องโดนคนแปลกหน้ารบกวนหรือกังวลว่ากลยุทธ์การเล่นจะหลุดออกไป”
พานอิงพยักหน้าด้วยความตื่นเต้น “ครับ เยี่ยมเลย! งั้นเรารีบไปฝึกกันเถอะ ผมรอไม่ไหวแล้ว!”
…
สองชั่วโมงต่อมา เจ้าซวี่หมิงกับสมาชิกของสองสโมสรก็มาถึงหน้าทางเข้า Courtyard by Marriott แบบตาจะปิด
ถึงโรงแรมนี้จะไม่ได้อยู่ไกลจากสนามบิน แต่ก็ต้องเสียเวลากับเรื่องสัมภาระและการจัดการเรื่องต่างๆ ที่สนามบิน
สมาชิกทีมต่างก็เหนื่อยอ่อนกันเล็กน้อย รู้สึกว่าตอนนี้ยังมีชีวิตอยู่ได้ก็เพราะความอดทนล้วนๆ
ถึงจะนอนไปหลายชั่วโมง แต่ก็นั่งชั้นประหยัดเลยหลับได้ไม่สบายเท่าไหร่ พวกเขามักตื่นเรื่อยๆ ทุกสองสามชั่วโมง พอตื่นก็หลับต่อยากเพราะความไม่สบายตัว ทำได้แค่ดูหนังแก้เบื่อ
สรุปแล้วไม่มีใครได้พักผ่อนเต็มที่ พวกเขาล้าจากการเดินทางไกล เสื้อผ้ายับยู่ยี่ ผมเผ้ากระเซอะกระเซิง ทุกคนแทบอดในไม่ไหวที่จะเข้าโรงแรมเพื่ออาบน้ำและพักผ่อน
เจ้าซวี่หมิงคิดว่าดีแล้วที่พวกชั้นธุรกิจได้ลงเครื่องก่อน ไม่งั้นคงน่ากระอักกระอ่วนใจสุดๆ ถ้าเจอกันอีกที่สนามบิน!
เขานึกภาพพวกอู๋เยว่เดินออกจากห้องโดยสารชั้นธุรกิจในสภาพสดใสได้ พอกลับมามองสภาพตัวเอง… ไม่อยากจะคิดเลยจริงๆ
ในที่สุดก็มาถึงโรงแรม!
สมาชิกทีมมองตึกโรงแรม Courtyard by Marriott ที่ตั้งตระหง่านอยู่ตรงหน้า ร่างกายอันเหนื่อยล้าจากการเดินทางยาวไกลพลันฟื้นแรง ดวงตาของพวกเขาเปี่ยมไปด้วยความตื่นเต้น
โรงแรมที่ Finger Games จองให้สโมสรต่างๆ พักในการแข่งขันครั้งนี้ก็คือที่ Courtyard by Marriott นี่แหละ พวกเขาสามารถพักต่อได้หลังการแข่งขันเริ่มโดยไม่ต้องย้ายไปไหน
Courtyard by Marriot เป็นโรงแรมระดับสี่ดาว ถือเป็นโรงแรมระดับกลาง ซึ่งค่อนข้างเป็นที่นิยมอยู่พอสมควร ไม่มีใครบ่นได้ว่าที่พักดูจน
ทางเข้าหลักของโรงแรมเป็นล็อบบี้ทรงโค้งเว้าเข้าด้านใน นอกจากนั้นก็มีป้ายบิลบอร์ดขนาดใหญ่ ดูน่าตื่นตามากๆ
ระหว่างที่ทุกคนกำลังจะลากกระเป๋าเข้าไปด้านใน พวกเขาก็ได้ยินสมาชิกทีมคนหนึ่งพูดขึ้น “นี่ ตึกสูงฝั่งตรงข้ามคือตึกอะไรเหรอ”
คนอื่นๆ หันไปเห็นตึกระฟ้าสีน้ำทะเลฝั่งตรงข้าม
Courtyard by Marriott เป็นตึกที่ค่อนข้างสูง แต่ก็เทียบไม่ได้กับตึกฝั่งตรงข้าม ตึกฝั่งตรงข้ามสูงประมาณสองร้อยเมตร ถือว่าเป็นแลนด์มาร์กแห่งหนึ่งได้เลย
เจ้าซวี่หมิงตอบ “อ๋อ ตึกนั้นคือโรงแรม Ritz-Carlton ราคาสูงกว่าโรงแรมเราประมาณสามเท่า”
สมาชิกทีมตกตะลึง พวกเขาเลิกพูดเรื่องนี้ต่อโดยปริยาย
แพงกว่าสามเท่าเลยเหรอ
ห้องพักสำหรับสองคนที่นี่ราคาประมาณหนึ่งพันหยวน ส่วนอีกที่ราคาประมาณสองพันห้าร้อยหยวน ราคาต่างกันเยอะมาก
ทั้งสองโรงแรมมีถนนคั่นกลางหันหน้าชนกัน ห่างจากสนามแข่งแค่ประมาณสองร้อยเมตร เดินทางได้สะดวกเหมือนกันโuเวลกูดoทคoม
อีกอย่าง ที่พักของ Courtyard by Marriott ก็ไม่ได้แย่ นึกภาพไม่ออกเลยว่าคนที่พักโรงแรมฝั่งตรงข้ามต้องอู้ฟู่ขนาดไหน แต่สิ่งสำคัญคือควรมีความสุขและพอใจกับสิ่งที่ตัวเองมี
เหล่าสมาชิกทีมได้แต่ปลอบใจตัวเองด้วยความคิดที่ว่านั้น
แต่ขณะที่กำลังจะลืมเรื่องนี้และเดินเข้าโรงแรมของตัวเองไป ก็มีคนกลุ่มหนึ่งเดินพูดคุยหัวร่อต่อกระซิกออกมาจากโรงแรม Ritz-Carlton ที่อยู่ฝั่งตรงข้าม ทุกคนดูสดใสมีชีวิตชีวาขณะเดินไปขึ้นมินิบัสที่จอดอยู่ถัดไปไม่ไกล
ช่างกล้องสามคนคอยตามถ่ายงาน
ถึงจะอยู่ห่างออกไป แต่เจ้าซวี่หมิงก็มองออกตั้งแต่แวบแรกว่าพวกเขาคือใคร เพราะเมื่อเดินทางไปต่างประเทศ คนบ้านเดียวกันมักจะมีออร่าพิเศษแผ่ออกมา
รถมินิบัสออกตัวอย่างรวดเร็ว พากลุ่มนักกีฬาเดินทางออกไป
เจ้าซวี่หมิงและคนอื่นๆ ตกอยู่ในความเงียบอันน่าอึดอัด
อันนี้จริง สมาชิกทั้งสองสโมสรไม่ได้รู้สึกอะไรเป็นพิเศษในตอนแรก พวกเขาคิดว่าโรงแรมตรงข้ามก็ดูดี แต่ก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับตัวเอง ส่วนใหญ่น่าจะมีแต่คนดังกับพวกไฮโซมาพัก
ในเมื่อ Finger Games จัดที่พักและอาหารแบบเดียวกันให้ทุกสโมสร พวกเขาก็ไม่จำเป็นต้องขออะไรเพิ่มเติมอีก
แต่สภาพจิตใจทุกคนก็เปลี่ยนไปเล็กน้อยเมื่อเห็นสโมสร FV กับสโมสร SUG เดินออกมาจากโรงแรม Ritz-Carlton ฝั่งตรงข้าม
ยอมรับไม่ได้!
พวกนั้นบินชั้นธุรกิจก็เรื่องหนึ่ง แต่โรงแรมที่พวกนั้นพักแพงกว่าโรงแรมพวกเขาสองเท่าและมาตรฐานสูงกว่าโรงแรมที่ทางออฟฟิเชียลเตรียมไว้ให้หลายเท่า!
สภาพจิตใจของพวกเขาสั่นคลอนเล็กน้อย
เจ้าซวี่หมิงคิดเพียงแค่อย่างเดียวคือ บ้าไปแล้ว!
สโมสร FV มีความสัมพันธ์แบบไหนกับบอสเผยกันแน่ ทำไมถึงดูแลเหมือนลูก บอสเผยมีเงินเหลือใช้ขนาดนี้เลยเหรอ
แม้แต่พวกสโมสรใหญ่กับนักกีฬาดาวเด่นค่าตัวสูงของต่างประเทศก็พัก Courtyard by Marriott เหมือนกันไม่ใช่เหรอ
เจ้าซวี่หมิงรู้สึกอิจฉาอยู่ในใจ หลังเงียบไปครู่ใหญ่ เขาก็รีบเปลี่ยนเรื่อง “รีบเช็กอินแล้วไปหาอะไรกินกันดีกว่า”
คนอื่นๆ เห็นด้วยและเลิกพูดเรื่องสโมสร FV
ในเมื่อพวกเขาเช็กอินได้ตอนบ่าย ทุกคนจึงตัดสินใจฝากกระเป๋าไว้ก่อน จากนั้นก็หาอะไรกินที่โรงแรมแล้วไปเช็กอินหลังจัดการเรื่องสถานที่ฝึกซ้อมแล้ว
ที่โรงแรมมีบุฟเฟต์ราคาหัวละสิบห้าดอลลาร์ เป็นอาหารและของว่างแบบอเมริกันทั่วไป พวกเขาไม่ค่อยได้กินอาหารแบบนี้เท่าไหร่ แต่ภาพรวมก็ถือว่าไม่แย่
เจ้าซวี่หมิง ล่าม และผู้จัดการทั้งสองทีมกินไปพร้อมกับคิดถึงปัญหาเรื่องสถานที่ฝึกซ้อม
ถึงทาง Finger Games จะจัดห้องฝึกซ้อมของทางออฟฟิเชียลให้ แต่ก็จะมีให้บริการหลังงานแข่งขันชิงแชมป์โลกเริ่มขึ้นแล้วเท่านั้น อีกอย่างห้องฝึกซ้อมที่ว่าน่าจะเป็นการเช่าห้องประชุมสองสามห้องในโรงแรมมาแบ่งให้แต่ละทีม หาคอมพิวเตอร์กับเก้าอี้เกมมิ่งมาให้ น่าจะขออะไรไม่ได้มากเกินไปสำหรับสภาพแวดล้อมและเงื่อนไขการฝึกซ้อม
พวกเขาต้องหาสถานที่ฝึกซ้อมเองถ้าอยากเริ่มฝึกก่อนการแข่งขัน
ล่ามพูดขึ้น “บอสเจ้า ผมเช็กดูแล้วครับ ในละแวกนี้มีร้านอินเทอร์เน็ตไม่กี่ร้าน แต่มีอยู่ร้านหนึ่งที่ค่อนข้างดีเลย เราดูเป็นร้านนี้ได้ครับ
“พวกเราแวะไปดูหลังอาหารเย็นได้ครับ ทาง Finger Games ให้แอกเค้านต์แรงก์สูงกับเรามา เขาให้นักกีฬาเล่นเกมแรงก์ที่นั่นได้ แล้วก็ต้องเตรียมจัดแข่งซ้อมมือกับทีมยุโรปและอเมริกาด้วย”
เจ้าซวี่หมิงพยักหน้าอย่างไม่ค่อยใส่ใจนัก
เขาไม่ได้สนใจเรื่องการฝึกซ้อมของทั้งสองทีมเลย เพราะรับผิดชอบการดำเนินงานของ IOI ในหลงอวี่คอร์เปอเรชัน ไม่ใช่แม่ของทั้งสองทีม
เจ้าซวี่หมิงคิดว่าออกค่าใช้จ่ายให้ทั้งสองทีมก็ไม่เท่าไหร่ แต่จะให้มาวุ่นวายเรื่องสถานที่ฝึกซ้อมด้วยอีกก็ไม่ไหวรึเปล่า
ตอนนี้เขาคิดแค่ว่าอยากเข้าห้องเร็วๆ ไปอาบน้ำพักผ่อนให้เต็มอิ่ม จากนั้นก็แวะไปสำนักงานใหญ่ Finger Games กับพนักงานหลงอวี่คอร์เปอเรชันคนอื่นๆ
ตอนนั้นเองผู้จัดการทีมก็พูดขึ้น “โห โรงแรมที่สโมสร FV พัก… ดูดีเกินไปมั้ยเนี่ย”
สมาชิกทีมที่นั่งข้างๆ ชะโงกมอง
แอกเค้านต์ออฟฟิเชียลเว่ยป๋อของสโมสร FV อัปเดตรายละเอียดทริปลอสแอนเจลิสแบบเรียลไทม์ ซึ่งมีทั้งรูปที่ถ่ายในสนามบินและคลิปเหตุการณ์ต่างๆ
โพสต์เว่ยป๋อล่าสุดเป็นรูปทุกคนกำลังกินข้าวอยู่ใน Ritz-Carlton Hotel ชัดเจนว่าแก๊งสโมสร FV มาถึงเร็วกว่าพวกเขาครึ่งชั่วโมง
ภาพไม่ได้โฟกัสที่อาหารและโฟกัสที่ตัวนักกีฬาเป็นหลัก แต่ก็ยังเห็นได้ชัดเจนว่าบรรยากาศการกินนั้นคนละชั้นกับที่นี่เลย เมนูมีละลานตา ทั้งซูชิ ซาชิมิ เค้ก บาร์บีคิว และแม้แต่อาหารจีน
อาหารดูหรูหราน่ารับประทานมาก ทุกอย่างถูกจัดเตรียมมาอย่างพิถีพิถัน พอได้ช่างกล้องมืออาชีพเป็นคนจับภาพก็ยิ่งทำให้ดูน่ากินขึ้นไปอีก
ไม่แปลกใจเลยที่ใต้โพสต์จะเต็มไปด้วยคอมเมนต์ ‘สาปคนลงรูปอาหารตอนดึก’ กับ ‘อิจฉา ริษยา เกลียดชัง’ เต็มไปหมด เพราะตอนนี้ในจีนเป็นช่วงดึก
สมาชิกทีมจากทั้งสองสโมสรมองบุฟเฟต์ที่ตัวเองกินอยู่ มีดกับส้อมในมือของพวกเขาเคลื่อนไหวช้าลงโดยไม่รู้ตัว
ส่วนเจ้าซวี่หมิงกำลังเดือดพล่าน
พวกสโมสร FV จะมากเกินไปแล้ว!
ต้องทำตัวเป็นบ้านนอกเข้ากรุง ไปไหนก็ต้องถ่ายมาอวดอยู่ตลอดด้วยเหรอ
ทุกคนรู้แล้วว่าโรงแรมพวกแกดีกว่า แต่นอกจากจะถ่ายรูปด้านนอกแล้ว ยังถ่ายรูปอาหารด้วยเหรอ
แบบนี้เท่ากับตบหน้ากันชัดๆ
เกินไปแล้ว เกินไปมากๆ!
เจ้าซวี่หมิงคิดว่าบุฟเฟต์ที่นี่ก็ไม่ได้แย่ แต่ตอนนี้กลายเป็นไม่น่ากินอีกต่อไป
เกินจะทน!
