หวงซื่อปั๋วรีบลุกไปต้อนรับ “เฉินเหล่ย? มาจิงโจวตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย”
เฉินเหล่ยยิ้ม “ถึงเมื่อคืนครับ พอดีถึงดึกไปหน่อยเลยไม่ได้บอกใครเลย วันนี้ผมตั้งใจแวะมาหาทุกคนเลยครับ
“ผมแวะไปร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูสาขาหลักก่อนมาที่นี่ แต่ก็ไม่เห็นทั้งบอสเผย ทั้งบอสจาง ก็เลยแวะมาที่นี่”
สำหรับเฉินเหล่ย นอกจากบอสเผยกับจางหยวนแล้ว เขาก็สนิทกับทีมงานที่เฟยหวงสตูดิโอที่สุดในเถิงต๋าคอร์เปอเรชัน
ที่เป็นแบบนั้นก็เพราะพวกเขาบังเอิญแวะไปถ่ายสารคดีที่เซี่ยงไฮ้ตอนเฉินเหล่ยออกจากจิงโจวไปเซี่ยงไฮ้เพื่อไล่ตามความฝัน ตอนนั้นพวกเขาดูแลเฉินเหล่ยเรื่องอาหาร ที่พัก และจัดการปัญหาทุกอย่างให้ ก็เลยสนิทกันมากเป็นพิเศษ
หวงซื่อปั๋วพูดด้วยความตื้นตันใจ “คุณเป็นดาราชื่อดัง ไม่ได้กลับมาจิงโจวพักใหญ่ ก็เลยน่าจะไม่รู้ว่าเถิงต๋าเป็นยังไงแล้วตอนนี้
“บอสเผย บอสจาง กับบอสหม่าไม่ได้อยู่ที่ร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูสาขาหลักแล้ว!
“ตอนนี้บอสหม่าดูแลบริษัทลงทุนอยู่ ได้ยินมาว่าไปลงทุนใน IOI แล้วทำเงินให้บอสเผยได้สองร้อยล้านหยวน
“บอสจางดูแลกิจการร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูและเปิดแบรนด์คอมพิวเตอร์ประกอบของตัวเอง จากนั้นก็ได้รับเลือกเป็นพนักงานดีเด่นเลยลงจากตำแหน่ง ตอนนี้ไปดูแลสโมสรอีสปอร์ตแทน
“บอสเผยยุ่งขึ้นทุกวันๆ แต่ก็แวะไปร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูสาขามหาวิทยาลัยฮั่นตงบ่อยๆ ถ้าโชคดีก็อาจจะบังเอิญได้เจอ”
เฉินเหล่ยรู้สึกทึ่ง “พวกคุณก็ดังไม่แพ้กัน ไม่เจอกันแป๊บเดียวได้รางวัล Cannes แล้ว ผมได้ดูวันพรุ่งนี้ที่สดใสด้วย เป็นหนังที่ทำออกมาได้ดีจริงๆ ผมโม้กับเพื่อนๆ ใหญ่เลยว่าสนิทกับทีมสร้างหนังเรื่องนี้
“ใครจะไปคิดว่าปีที่ผ่านมาจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงไปเยอะแยะขนาดนี้”
หวงซื่อปั๋วหัวเราะ “ใช่เลย แล้วคุณเป็นยังไงบ้าง ได้ยินมาว่าปีที่ผ่านมา เส้นทางอาชีพไปได้สวยเลยนี่ ถึงขั้นกำลังเตรียมคอนเสิร์ตของตัวเองอยู่แหนะ”
เฉินเหล่ยพยักหน้า “ครับ ก็ไปได้สวย แต่ผมก็ยังคิดถึงชีวิตที่จิงโจวอยู่ดี โดยเฉพาะวันคืนที่ยังร้องเพลงอยู่ในร้านอินเทอร์เน็ต
“ผมตั้งใจว่าสองสามวันนี้จะทัวร์ร้องเพลงที่ร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูเพื่อรำลึกความหลังและช่วยบอสเผยเพิ่มยอดขาย ในจุดหนึ่งก็บอกได้ว่าเป็นการมองย้อนไปในอดีตที่ขมขื่นเพื่อดื่มด่ำกับปัจจุบันที่หอมหวน”
หวงซื่อปั๋วคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ทัวร์ร้องเพลง…
“คุณอยู่ที่นี่กี่วันเหรอครับ”
เฉินเหล่ยนึก “ประมาณสองสัปดาห์ครับ ผมท่องไปทั่วตลอดทั้งปีจนรู้สึกเหนื่อย รอบล่าสุดที่กลับมาได้อยู่แค่วันเดียวก็ต้องไปที่อื่นต่อ ไม่มีกระทั่งเวลาแวะมาเจอพวกคุณเลย รอบนี้เลยว่าจะอยู่จิงโจวนานหน่อยเพื่อฟื้นคืนพลัง”
หวงซื่อปั๋วคิดสักพักแล้วจึงตอบกลับ “ตอนอยู่เซี่ยงไฮ้ เราอยากให้คุณร้องเพลงประกอบสารคดีให้ แต่ก็ไม่ได้ร่วมงานกันเพราะเวลากระชั้นชิดมาก
“ตอนนี้เรากำลังทำอีกโปรเจ็กต์ของบอสเผยอยู่ คิดว่ารอบนี้จะร้องเพลงประกอบให้ได้มั้ยครับ”
เฉินเหล่ยพยักหน้า “ได้อยู่แล้วครับ! ถ้าเป็นโปรเจ็กต์ของบอสเผย ผมก็คงปฏิเสธไม่ได้!
“เป็นโปรเจ็กต์เกี่ยวกับอะไรเหรอครับ”
หวงซื่อปั๋วรีบเลื่อนให้ดูคลิปที่กำลังตัดอยู่ “โปรเจ็กต์อพาร์ตเมนต์ให้เช่าครับ แต่บอสเผยก็ได้มอบสิ่งพิเศษให้โปรเจ็กต์นี้ บอสเปลี่ยนอาคารร้างโกโรโกโสเป็นอาคารนี้ และเราจะใช้ชื่อคลิปว่า ‘ชีวิตใหม่’…
“คุณเขียนเพลงช้าเก่งนี่ เนื้อเพลงไม่ต้องสื่อความหมายถึงโปรเจ็กต์นี้ก็ได้ ขอแค่สไตล์เพลงเข้ากันกับคลิปก็พอ ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าคุณควรจะเขียนเกี่ยวกับอะไร แต่ปล่อยพลังความคิดสร้างสรรค์ได้เต็มที่เลยนะครับ”
เฉินเหล่ยพยักหน้า “สบายมาก ปล่อยเป็นหน้าที่ผมเอง!”
…
ตอนเย็น
เผยเชียนนอกเอกเขนกอยู่บนโซฟา เขาเปิดทีวี กดไปช่องจิงโจวทีวีเพื่อดูข่าวเย็น
การแทงหลังรอบนี้หลบไม่ได้จริงๆ
รุ่ยยู่เฉินพูดได้ดีมากจนนักข่าวทึ่ง ตอนนี้เผยเชียนไม่รู้ว่าข่าวนี้จะสร้างผลกระทบยังไง
แอปชีวิตเถิงต๋าสร้างเสร็จแล้วและมีการพูดถึงในบทสัมภาษณ์ เผยเชียนทำอะไรไม่ได้แล้ว เขาได้แต่หวังว่าข่าวจะรายงานแค่สั้นๆ และมีคนดูไม่มาก
“ช่วงที่ผ่านมา มณฑลจิงโจวได้เริ่มนโยบายแยกขยะและแผนมาตรฐานการจัดการขยะ ซึ่งผลลัพธ์ออกมาเป็นที่น่าพึงพอใจทีเดียว
“การแยกขยะเป็นประเด็นสังคมที่เกี่ยวข้องกับชีวิตความเป็นอยู่ของทุกคนและการพัฒนาสู่ความยั่งยืน การผลักดันเรื่องการแยกขยะเป็นก้าวสำคัญในการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม ในการสร้างสังคมที่เจริญและยกระดับคุณภาพชีวิตในชุมชนเมือง จิงโจวจัดการเรื่องการแยกและจัดการขยะได้ดีมาก”
“…”
“แต่ก็ต้องคำนึงด้วยว่าในการผลักดันนโยบายการแยกขยะ อุตสาหกรรมอาหารและเครื่องดื่มนั้นพบเจอปัญหามากที่สุด ร้านอาหารหลายแห่งไม่สามารถปฏิบัติตามนโยบายการแยกขยะ จัดการกับขยะอาหารด้วยวิธีที่ขัดต่อระเบียบ และระบายขยะไม่ถูกต้องตามที่ระบุ
“ข้อมูลไม่สมบูรณ์แสดงให้เห็นว่าจิงโจวสร้างขยะอาหาร 14.2 ตันทุกวันจากกิจการเดลิเวอรี่ แต่ละวันมีผู้คนเกือบ 2.4 ล้านคนซื้ออาหารเดลิเวอรี่ ทำให้มีขยะทิ้งปนกัน ทั้งตะเกียบแบบใช้แล้วทิ้ง กล่องพลาสติก ถุงพลาสติก และขยะอาหาร สร้างปัญหาใหญ่ในเรื่องการแยกขยะ
“แต่กิจการเดลิเวอรี่แห่งหนึ่งในจิงโจวนำร่องหลักการสุขภาพที่ดี ความยั่งยืน และความดีเลิศ จึงกลายเป็นเจ้าแรกที่บรรลุเป้าหมาย ‘มลพิษเป็นศูนย์’ บรรจุภัณฑ์ที่ใช้มีการเก็บนำมาใช้ใหม่ ขยะอาหารถูกแปลงเป็นของมีมูลค่า ถือเป็นต้นแบบที่สมบูรณ์แบบสำหรับบริษัททั้งหลายในอุตสาหกรรมอาหารและเครื่องดื่ม!”
ภาพบนจอเปลี่ยนเป็นภาพการสัมภาษณ์ที่หน้าร้านโมหยูเดลิเวอรี่หมายเลขหนึ่ง
ลูกค้าผู้กระตือรือร้นนั่งอยู่หน้ากล้องและบอกว่าจะคอยสนับสนุนนโยบายการแยกขยะด้วยการอุดหนุนโมหยูเดลิเวอรี่
รุ่ยยู่เฉินผู้จัดการกิจการโมหยูเดลิเวอรี่อธิบายเรื่องต่างๆ อย่างลื่นไหลต่อหน้ากล้อง เขาเล่าเรื่องอดีตของโมหยูเดลิเวอรี่ ความคืบหน้าปัจจุบันของแบรนด์สือเหอ และความมุมานะตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาของธุรกิจนี้
เผยเชียนเห็นตัวเองแวบๆ บนหน้าจอ แผ่นหลังของเขาปรากฏให้เห็นตอนกล้องแพนไปรอบร้าน
หลังจากนั้นก็เป็นฟุตเทจหลังครัวที่สะอาดและเป็นระเบียบ รวมถึงเผยหน้าตาเครื่องทำลายขยะอาหารให้เห็น
มีการแนะนำกิจการอื่นๆ ในแอปชีวิตเถิงต๋าคร่าวๆ ซึ่งก็ยึดหลักเดียวกันกับโมหยูเดลิเวอรี่ แนวคิดหลักของ ‘ชีวิตเถิงต๋า’ ถูกเน้นย้ำให้เด่นขึ้น
สุดท้ายรุ่ยยู่เฉินแนะนำกล่องข้าวสวยหรูต่อหน้ากล้อง นักข่าวชมนวัตกรรมอันกล้าหาญของแบรนด์สือเหอซึ่งผสานวัฒนธรรมดั้งเดิมกับไลฟ์สไตล์ปัจจุบัน นอกจากนั้นยังชมโมหยูเดลิเวอรี่ยกใหญ่กับความพยายามทั้งหมดที่ผ่านมาจนถึงตอนนี้ในเรื่องการอนุรักษ์ธรรมชาติโน!วลกูดoทคอม
“รุ่ยยู่เฉิน ผู้จัดการสาขาโมหยูเดลิเวอรี่บอกว่า ‘สือเหอ’ สื่อว่าอาหารเป็นสิ่งสำคัญที่สุดสำหรับคนเรา และสุภาพชนควรปรองดองแต่ไม่คล้อยตาม หรือก็คือมนุษย์ควรมุ่งปรองดองกับธรรมชาติ
“เราหวังว่ากิจการอาหารและเครื่องดื่ม รวมถึงเดลิเวอรี่ทุกแห่งจะเรียนรู้จากจิตวิญญาณของโมหยูเดลิเวอรี่ และเรายังหวังด้วยว่าจะมีคนสนับสนุนโมหยูเดลิเวอรี่ แบรนด์อาหารและเครื่องดื่มท้องถิ่นของจิงโจว และทำหน้าที่ในส่วนของตนเองเพื่อจิงโจวที่สวยงามและยั่งยืน!”
ข่าวจบลงตรงนั้น
เผยเชียนนอนนิ่งบนโซฟา รู้สึกหดหู่สุดๆ
จบเห่!
ข่าวไม่สั้นเลยสักนิด!
เขาคิดว่าข่าวเล็กน้อยแบบนี้น่าจะกินเวลามากสุดก็แค่สองนาที ไม่คิดเลยว่าจะยาวห้านาทีเต็ม นอกจากรุ่ยยู่เฉินกับกล่องข้าวจะสร้างภาพความประทับใจได้มากแล้ว ช่วงสุดท้ายของข่าวยังเชียร์ให้ทุกคนสนับสนุนโมหยูเดลิเวอรี่อีก!
เหี้ยมโหดจริงๆ!
พวกคนสูงอายุในจิงโจวชอบดูข่าวช่องนี้ ถึงจะเกลียดอาหารเดลิเวอรี่ แต่พอในข่าวชมแบรนด์เดลิเวอรี่ยกใหญ่ พวกเขาอาจจะเปลี่ยนใจก็ได้!
แน่นอนว่าพวกเขาคงไม่สั่งอาหารเดลิเวอรี่บ่อยๆ แต่ก็บอกลูกหลานได้ว่าอาหารเดลิเวอรี่นั้นไม่ดีต่อสุขภาพ ไม่ควรกิน ถ้าจะกินจริงๆ ก็ไปสั่งโมหยูเดลิเวอรี่แทน!
นอกจากนั้น ในข่าวยังพูดถึงแอปชีวิตเถิงต๋ากับสือเหอที่เป็นแบรนด์ไฮเอนด์ ซึ่งต้องเป็นกระแสขึ้นมาแน่นอน
พอกิจการทั้งหมดมารวมกัน ลูกค้าจากกิจการต่างๆ ก็จะใช้บริการกิจการอื่นๆ เพิ่มขึ้น ทำให้เกิดเป็นปฏิกิริยาลูกโซ่อันสลับซับซ้อน…
เผยเชียนใช้เวลาคิดถึงผลที่จะเกิดขึ้นแค่แป๊บเดียวก็สรุปได้แล้วว่าสถานการณ์ตอนนี้นั้นเกินแก้
เขาดาวน์โหลดแอปชีวิตเถิงต๋าลงมือถือแล้วเข้าไปดูกระทู้พูดคุย
กระทู้พูดคุยนี้เดิมเป็นฟังก์ชันของฟิตเนสฝากประจำ แต่ตอนนี้กลายเป็นกระทู้เล็กๆ ที่ผู้ใช้งานโพสต์ ตอบโต้ และแชร์รายละเอียดต่างๆ ในชีวิตตัวเอง เนื้อหาที่เกี่ยวกับสุขภาพในตอนแรกกลายเป็นหมวดย่อยในหน้ากระทู้แทน
โพสต์ใหม่ทั้งหลายเด่นสะดุดตา
“อัปเดตใหม่นี้ทำเอาตกใจสุดๆ ทำไมถึงมีฟังก์ชันใหม่เพิ่มขึ้นมาเยอะแยะขนาดนี้ เหมือนได้แอปใหม่เลย!”
“เยี่ยมเลย ในฐานะลูกค้าประจำของเถิงต๋า ฉันไม่ต้องเปลี่ยนแอปไปมาอีกแล้ว ตอนนี้จัดการทุกอย่างได้ในแอปเดียวเลย”
“โมหยูเดลิเวอรี่ได้ออกข่าวด้วย!”
“ข่าวพูดถึงค่อนข้างยาวอยู่นะ ได้รับคำชมว่าเป็นบริษัทที่แยกขยะได้เยี่ยมยอดมาก!”
“ฉันไม่ค่อยได้เข้าไปเช็กเว็บ TPDb เลย เพิ่งรู้ว่าเถิงต๋ามีกิจการเยอะขนาดนี้ แม้แต่ฟิตเนสก็ยังมี ใครรู้บ้างว่าได้ผลดีมั้ย ฉันกะว่าจะไปลองดูสักครั้ง!”
“หมายถึงฟิตเนสฝากประจำเหรอ เห็นผลชัดเจนและทันตากว่าฟิตเนสอื่นๆ อีก!”
“เถิงต๋ามีห้องเช่าด้วยเหรอ อพาร์ตเมนต์บ้านจอมเฉื่อย? ทำไมไม่ค่อยโปรโมตอะไรเลย ใครรู้บ้างว่าห้องเช่าของที่นี่เป็นยังไง”
“ในอนาคตจะมีเถิงต๋ามอลล์ด้วยเหรอ รอไม่ไหวแล้ว!”
“ต่อให้หลับตาแล้วหยิบสินค้าจากเถิงต๋ามามั่วๆ ยังไงก็ไม่ผิดหวัง!”
ระหว่างที่อ่านโพสต์ต่างๆ เผยเชียนก็เข้าสู่ภวังค์ความคิด
พวกแกมีความคิดเป็นของตัวเองบ้างได้มั้ย
อย่าคิดว่าของมันดีเพราะมีคนบอกสิ ให้ไปลองดูเองแล้วหาว่ามีจุดด้อยอะไรบ้าง!
แต่เผยเชียนก็ต้องยอมรับว่าความคิดเห็นของโพสต์เหล่านี้นั้นปกติมาก หลังจากโดนเล่นงานอยู่หลายตลบ เขาก็คิดหาเหตุผลที่โมหยูเดลิเวอรี่จะยังขาดทุนต่อไปไม่ได้อีก
“แม้แต่โปรเจ็กต์บ้านจอมเฉื่อยก็โดนเปิดเผยไปด้วย… แต่โชคดีที่ยังไม่มีใครรู้ความจริงเบื้องหลังโปรเจ็กต์นี้
“งั้นก็แปลว่าสือเหอก็ไม่น่าจะขาดทุนต่อไปได้เหมือนกันสิ”
เผยเชียนไล่อ่านโพสต์ไปเรื่อยๆ ทันใดนั้นเขาก็หยุดมือเพราะเจอโพสต์ใหม่
“มีใครรู้บ้างว่าซื้อกล่องข้าวได้ที่ไหน”
“เหมือนว่าจะซื้อจากร้านได้โดยตรงเลยนะ เป็นของใหม่ มีให้เลือกหลายสี ไม่เหมือนอันที่ใช้ตอนสั่งอาหาร ราคาแค่สี่สิบเก้าหยวนเอง ค่อนข้างถูกเลย”
“ทำไมถึงอยากได้ล่ะ”
“เพราะเป็นกล่องข้าวเก็บข้าวร้อน! รูปลักษณ์สวย แถมช่องใส่อาหารก็ออกแบบตามหลักวิทยาศาสตร์ ใส่เนื้อ ผัก ซุป และอะไรได้ตั้งเยอะ แถมยังปิดสนิท ไม่ต้องกลัวเรื่องหกเลอะเทอะ”
“ก็จริงแฮะ! แม่ฉันน่าจะอยากได้สักกล่อง เดี๋ยวไปสั่งเลยดีกว่า!”
เผยเชียนอึ้งไปเมื่อได้อ่านคอมเมนต์พูดคุย
อยากซื้อกล่องข้าวเดลิเวอรี่เก็บความร้อนเนี่ยนะ
พวกแกคิดว่าสวยและไม่เหมือนใครงั้นเรอะ
แถมสี่สิบเก้าหยวนยังถือว่าถูกอีก!
เผยเชียนอึ้งไป ถึงโพสต์ก่อนหน้าจะเป็นสิ่งที่คาดไว้อยู่แล้ว แต่โพสต์นี้นั้นเกินคาดสุดๆ!
สือเหอทำเงินด้วยวิธีแบบนี้ได้ไงเนี่ย!
เผยเชียนรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังโดนเล่นงานจนอ่วม…
