วันศุกร์ที่ 22 เมษายน
เผยเชียนกำลังจิบชาอยู่ในคาเฟ่ใกล้มหาวิทยาลัยฮั่นตง ตาจับจ้องไปที่หน้าจอ พยายามจำเนื้อหาที่อยู่บนนั้น
เมื่อวานเหออันจากเหมิ่งกั่วเกมส์ตกลงบินมาที่จิงโจว แต่จะยอมสอนหรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับผลสอบของเผยเชียน
ส่วนทำไมเผยเชียนถึงมาที่คาเฟ่นี้แทนที่จะไปร้านอินเทอร์เน็ตโมหยู… คำตอบก็ชัดเจน
เผยเชียนไปร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูบ่อยจนพนักงานทุกคนจำเขาได้แล้ว
ถ้าไม่สั่งเอาไว้ก่อน คนพวกนั้นต้องเปิดเผยตัวตนของเขาแน่ แต่ถ้าสั่งให้ปิดบังตัวตนของเขาไว้ ก็จะมีหลายคนรู้เรื่องนี้ โอกาสที่ข่าวจะรั่วไหลออกไปย่อมสูงขึ้น
อีกอย่างร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูอยู่ตรงข้ามสตูดิโอกวงหวง ซึ่งหร่วนกวางเจี่ยนแวะมาซื้อกาแฟเป็นประจำทุกวัน ถ้าพวกเขาบังเอิญเจอกันแล้วหร่วนกวางเจี่ยนหลุดเรียกเขาว่า ‘บอสเผย’ เรื่องราวอาจลุกลามเกินควบคุมได้
ดังนั้นหลังจากพิจารณาทุกอย่างแล้ว เผยเชียนจึงตัดสินใจเลี่ยงกิจการตัวเองทุกครั้งที่เจอเหออัน ยิ่งมีคนรู้เรื่องเขาจ้างคนมาติวน้อยเท่าไหร่ก็ยิ่งดี
เขาแค่กำลังพยายามผลาญเงินไปพร้อมหาความรู้ เพราะงั้นจึงไม่จำเป็นต้องทำให้เรื่องมันวุ่นวาย
ตอนนี้มีแค่เลขาซินและเสี่ยวซุนคนขับรถเท่านั้นที่รู้เรื่องนี้ และพยายามช่วยเผยเชียนเก็บเป็นความลับเต็มที่
ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายสอง เสี่ยวซุนบอกว่าบอสเหอลงจากเครื่องเรียบร้อยแล้ว แสดงว่าน่าจะถึงในอีกประมาณสี่สิบนาที
ส่วนเผยเชียนนั้นติวให้ตัวเองเต็มที่ตั้งแต่เมื่อวาน ไม่หยุดพัก ไม่หลับนอน
แล้วเขาติวได้ยังไงทั้งๆ ที่ไม่มีสื่อการเรียนอะไรเลย
หลังจากคิดอย่างหนัก เผยเชียนก็ตระหนักว่าไม่มีทางอื่นแล้วนอกจากเก็งคำถาม
เมื่อวานเขาหมดเวลาไปกับการศึกษาเกมทั้งหมดที่เหออันสร้าง แน่นอนว่าเขาเล่นทุกเกมไม่ได้ เลยดูคลิปที่เกี่ยวข้องกับอ่านบทรีวิวและบทสรุปเกมแทนเพื่อปูความรู้พื้นฐาน
ขอแค่ไม่ปล่อยไก่และแสดงความจริงใจโดยเสนอค่าตอบแทนสูงๆ ก็น่าจะทำให้บอสเหอยอมสอนได้
หลังจากศึกษาเกมที่เหออันสร้าง เผยเชียนก็ตระหนักว่าชายคนนี้เป็นผู้มีประสบการณ์และเป็นที่เคารพอย่างกว้างขวางภายในวงการเกมจีน
เหออันเกิดค.ศ.1969 ปีนี้อายุ 42 ตอนช่วงอายุ 20 เขาสร้างเกมเล่นง่ายๆ เกมแรกออกมา หลังจากนั้นก็ปล่อยเกม RPG สแตนด์อโลนที่โด่งดังในอุตสาหกรรมแล้วเริ่มทะยานสู่ความสำเร็จ ก่อนจะตั้งบริษัทของตัวเองขึ้นมาในชื่อเหมิ่งกั่วเกมส์
เกมล่าสุดของเขาคือเกม RPG แนวสงครามเล่นหลายคนที่ปล่อยออกมาเมื่อสามปีก่อน จนถึงตอนนี้ก็ยังเปิดให้บริการอยู่และยังไปได้สวย แต่หลังจากปล่อยเกมนี้ เขาก็ถึงจุดอิ่มตัวและกึ่งเกษียณตัวเองออกมา
บอสใหญ่อย่างชายคนนี้เคยเห็นจุดขึ้นลงของอุตสาหกรรมเกมในประเทศมาแล้ว แถมยังประสบความสำเร็จอย่างยิ่งใหญ่กับเกมมากมายหลายแนว คู่ควรที่จะเป็นครูของนักออกแบบเกมส่วนใหญ่ในประเทศ
คนธรรมดาไม่มีทางได้รับสิทธิ์นี้แน่นอน
แต่ก็มีปัญหาตามมาด้วย
เผยเชียนต้องจำเนื้อหามากมายภายในเวลาสั้นๆ!
เกมมีเยอะแยะขนาดนี้ เขาจึงทำได้แค่ดูแต่ละเกมคร่าวๆ ถ้าเหออันถามอะไรลึกเกินไปก็อาจให้คำตอบไม่ได้
เผยเชียนอับจนหนทาง แต่ก็ไม่มีเวลามากพอ แถมยังจำไม่เก่งอีก นอกจากนั้นบางเกมยังเก่ามากๆ ถึงจะเคยดังในอดีต แต่เขาก็ไม่เคยรู้จักมาก่อน จึงได้แต่พึ่งความจำตัวเองว่าถึงเวลาแล้วจะนึกออกมากน้อยขนาดไหน
แต่เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่น ได้แต่หวังพึ่งดวงและความสามารถตัวเอง
ระหว่างที่กำลังนั่งจำเนื้อหาอยู่ สี่สิบนาทีก็ผ่านไปไวเหมือนกะพริบตา
“เชิญทางนี้ครับบอสเหอ” เสี่ยวซุนเปิดประตูคาเฟ่แล้วเดินนำชายวัยกลางคนอายุอยู่ในช่วงสี่สิบเข้ามาในร้าน
เผยเชียนมองออกทันทีว่าเป็นเหออัน เขาดูหนุ่มกว่าในรูป ถึงจะแต่งกายและทำตัวสบายๆ หน่อย แต่ก็ยังแผ่ออร่าความมั่นใจของชายวัยกลางคนผู้ประสบความสำเร็จออกมาโดยไม่ต้องทำอะไร
เผยเชียนลุกยืนจับมือต้อนรับอีกฝ่าย
“สวัสดีครับบอสเหอ”
เหออันยิ้มอบอุ่น “บอสหม่าใช่มั้ยครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ”
เผยเชียนยิ้มตอบพลางพยักหน้า “ใช่ครับ ผมหม่าหยาง เชิญนั่งก่อนครับบอสเหอ”
ทั้งสองนั่งลงที่โต๊ะ พอบอสเหอนั่งได้ที่ เสี่ยวซุนก็สั่งกาแฟกับพนักงานแล้วกลับไปรอที่รถ
เผยเชียนสั่งเสี่ยวซุนให้ดูแลเรื่องการเดินทางทั้งหมดของเหออันตลอดช่วงที่อยู่ที่นี่
ส่วนหนึ่งก็เพื่อทำตัวเป็นเจ้าบ้านที่ดี อีกส่วนก็เพื่อกันไม่ให้ความลับรั่วไหลออกไป
เผยเชียนอยากผลาญเงิน 1.6 ล้านหยวนโดยที่มีอุปสรรคน้อยที่สุด เขาไม่อยากให้เรื่องราวมันยุ่งยากจนมีข่าวลือแปลกๆ ออกมา
ทั้งสองจิบกาแฟและคุยกันไปเรื่อยๆ
เหออันพูดขึ้นเสียงเรียบ “ผมไม่คิดเลยว่าคนอายุน้อยอย่างบอสหม่าจะประสบความสำเร็จในแวดวงการลงทุนได้ขนาดนี้ ยอดฝีมือต้องขัดเกลาตั้งแต่ตอนยังเด็กจริงๆ ด้วย”
เผยเชียนหัวเราะ “บอสเหอเองก็สร้างเกมแรกพร้อมกับสร้างชื่อให้ตัวเองตั้งแต่อายุยี่สิบไม่ใช่เหรอครับ”
เหออันยิ้มกว้าง เห็นได้ชัดว่าคำยอเล็กๆ น้อยๆ เกี่ยวกับความสำเร็จของอีกฝ่ายสามารถสร้างบรรยากาศให้ดีได้เสมอ
“บอสหม่าน่าจะมีพรสวรรค์ด้านการลงทุน แต่การออกแบบเกมไม่เหมือนกับการลงทุนนะครับ ก่อนผมบินมาที่นี่ ผมแจ้งไว้แล้วว่าอยากจะทดสอบอะไรนิดหน่อย ผมทำได้ใช่มั้ยครับ”
เผยเชียนพยักหน้า “ได้เลยครับ!”
เหออันหยิบม้วนเอกสารความยาวประมาณสามถึงสี่หน้าออกมาจากกระเป๋าแล้วยื่นให้เผยเชียน “บอสหม่าแค่ตอบคำถามตามความคิดของตัวเองก็พอครับ ไม่ต้องเครียดนะครับ คำถามค่อนข้างง่าย ไม่มีอะไรมาก”
เผยเชียนถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อได้ยินคำว่า ‘ค่อนข้างง่าย’ ถ้าคำถามพวกนี้ใช้ทดสอบความรู้พื้นฐาน เขาก็น่าจะผ่านได้ด้วยความรู้ที่สั่งสมมาโดยไม่ติดปัญหาอะไร
แน่นอนว่ายังวางใจตอนนี้ไม่ได้
เขารับข้อสอบมา จากนั้นก็หยิบปากกาหัวแร้งออกมาจากกระเป๋าเสื้อ ปากกาแท่งนี้เขาซื้อมาแพงมาก แต่ได้ใช้ไปแต่ไม่กี่ครั้ง ตอนนี้ได้ฤกษ์เอามาใช้ทำข้อสอบแล้ว
แต่พอได้อ่านคำถามแรกเขาก็ต้องตะลึงงันไป
เขาไล่อ่านคำถามทั้งหมดคร่าวๆ
‘เกมโดดเดี่ยวเดียวดายกลางทะเลทรายใช้ประโยชน์จากสภาพจิตใจใดของผู้เล่นจึงทำให้เกมประสบความสำเร็จ และผู้ออกแบบมีจุดมุ่งหมายใด’
‘เพราะเหตุใดสไตล์งานศิลป์ของเกมแม่ทัพผีถึงโดดเด่นกว่าเกมการ์ดเกมอื่นๆ ผู้ออกแบบควรหาจุดกึ่งกลางระหว่างความต้องการของตัวเองและคอนเซปต์ของนักวาดอย่างไร’
‘เหตุผลหลักที่เกมฐานทัพกลางทะเลขายปืนกิเลนเพลิงที่ราคา 888 หยวนคืออะไร มองตามความเป็นจริงแล้วคิดว่าจะเกิดผลลัพธ์อะไร’
‘กลยุทธ์การตลาดอันโดดเด่นของเกมนักออกแบบเกมคืออะไร แนวคิดภาพรวมเบื้องหลังการสร้างเกมคืออะไร’
‘ศิลาหน้าหลุมฝังศพในเกมกลับใจคือฟากฝั่งสะท้อนแนวคิดใดของผู้ออกแบบเกม มองตามความเป็นจริงแล้ว คิดว่าจะเกิดผลลัพธ์อะไร’
ข้อสอบมีทั้งหมดสามแผ่น คำถามแต่ละข้อเป็นแค่ประโยคสั้นๆ และจงใจเว้นที่ว่างให้ใช้ตอบไว้เยอะมากโนเวลกูดอทคอม
เผยเชียนเงยหน้ามองเหออันด้วยแววตางุนงง
นี่เหรอข้อสอบแก!
ฉันอุตส่าห์ศึกษาความรู้พื้นฐานเรื่องเกมและพยายามจำเกมที่แกออกแบบ!
แต่แกดันใช้เกมของฉันมาทดสอบฉันเองเนี่ยนะ นี่มันหมายความว่ายังไงกัน!
รู้งี้จะได้ไม่ต้องตั้งหน้าตั้งตาศึกษาเกมที่แกทำ ไปนั่งดูคลิปอาจารย์เฉียวใหม่หมดอีกรอบยังจะดีกว่า!
เหออันยิ้มเมื่อเห็นสีหน้างุนงงของ ‘หม่าหยาง’ “ฮ่าๆ บอสหม่าคิดว่าผมจะถามเกี่ยวกับความรู้พื้นฐานเรื่องเกมหรือไม่ก็เกี่ยวกับเกมที่ผมสร้างเหรอครับ
“ความรู้พื้นฐานเป็นเรื่องพื้นฐานมาก หาอ่านได้ตามเว็บ ไม่จำเป็นต้องมานั่งท่องจำ
“ส่วนเกมที่ผมสร้าง… ถึงจะไม่อยากยอมรับ แต่ก็ต้องบอกว่ามันล้าสมัยไปแล้ว
“ถ้าคุณอยากเรียนรู้เรื่องการออกแบบเกมตอนนี้ ก็ต้องศึกษาเกมใหม่ๆ
“คุณเองสนใจเรื่องเกมแถมยังทำงานอยู่ในบริษัทลงทุนภายใต้เถิงต๋ากรุ๊ป น่าจะพอรู้เรื่องการออกแบบเกมของเถิงต๋าบ้าง
“การศึกษาแนวทางการออกแบบเกมของเถิงต๋าจะเป็นประโยชน์กับตัวคุณมาก
“เป็นอย่างที่ผมพูดใช่มั้ยครับ ข้อสอบไม่ได้ยากเลย”
เผยเชียน “…”
เขามองเหออันสลับกับข้อสอบในมือ ในใจรู้สึกผสมปนเปไปหมด
ช่างเถอะ จะให้ทำยังไงได้ ตอบๆ ไปก็แล้วกัน!
ปากกาในมือเผยเชียนตวัดไปมาบนกระดาษอย่างรวดเร็วระหว่างที่เขาตอบคำถามแต่ละข้อ
เหออันจิบกาแฟรออย่างไม่กดดันอีกฝ่าย
…
ครึ่งชั่วโมงต่อมา เผยเชียนก็ทำข้อสอบเสร็จ
ถึงจะไม่ได้เขียนจนเต็มทั้งสามหน้า แต่เขาก็เขียนตอบอย่างน้อยข้อละสามถึงห้าบรรทัด ซึ่งก็ดูเหมือนจะทำได้ดีทีเดียว
สำหรับข้อสอบแบบอัตนัย ถึงจะไม่รู้คำตอบ แต่ผู้สอบก็สามารถเขียนๆ อะไรไปให้เต็มก็ได้ ซึ่งเผยเชียนก็ฝึกปรือทักษะนี้มาอย่างดีตั้งแต่สมัยมัธยม
เหออันรับข้อสอบกลับพร้อมยิ้มให้ พอได้อ่านคำตอบสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป ไม่สามารถตีความได้ว่าคิดอะไรอยู่
“เกมโดดเดี่ยวเดียวดายกลางทะเลทรายใช้ความเป็นมาโซคิสม์และนิสัยชอบถูกทรมานของผู้เล่นทำให้เกมประสบความสำเร็จ จุดประสงค์ของผู้ออกแบบเกมคือทำให้ผู้เล่นรู้สึกเบื่อจนอยากเลิกเล่น
“ภาพสไตล์มหากาพย์หมึกสีน้ำมันของเกมแม่ทัพผีโดดเด่นกว่าเกมการ์ดอื่นๆ ซึ่งเป็นผลพวงมาจากการที่ผู้ออกแบบมีความคิดสร้างสรรค์ล้นเหลือ ผู้ออกแบบควรทิ้งความต้องการของตัวเองให้หมดแล้วปล่อยให้นักวาดแสดงฝีมือตามใจชอบ
“ปืนกิเลนเพลิงของเกมฐานทัพกลางทะเลตั้งราคาไว้ 888 หยวนเพื่อกีดกันผู้เล่นไม่ให้ซื้อ ผลที่เกิดขึ้นกลายเป็นว่าล่อลวงพวกผู้เล่นสายวาฬให้แห่มาซื้อแทน
“ที่กลยุทธ์การตลาดของเกมนักออกแบบเกมมีความโดดเด่น เป็นเพราะกลยุทธ์การตลาดโง่ๆ นี้ดันไปจุดประกายให้อัปโหลดมาสเตอร์ช่วยทำการตลาดให้ แนวคิดหลักของเกมคือ ‘สวรรค์กำหนดไว้แล้วว่าคนพูดจะต้องโดนเข้าใจผิด’
“ศิลาหน้าหลุมศพในเกมกลับใจคือฟากฝั่งสะท้อนความต้องการอยากไล่ตะเพิดผู้เล่นของผู้ออกแบบ แต่กลับให้ผลลัพธ์ตรงกันข้าม ไปกระตุ้นนิสัยไม่ยอมแพ้ของผู้เล่นแทน”
ระหว่างที่อ่านคำตอบ คิ้วของเหออันก็ขมวดและคลายเป็นพักๆ
เผยเชียนจิบกาแฟเงียบๆ ในใจรู้สึกสลับซับซ้อน
เขาลังเลอยู่นานว่าจะตอบตามสิ่งที่ตัวเองคิดจริงๆ หรือตอบตามที่อาจารย์เฉียวและคนอื่นๆ วิเคราะห์การกระทำของเขาไว้แบบอวยเกินเหตุ
ถ้าอยากจริงใจก็ต้องตอบตามสิ่งที่ตัวเองคิดจริงๆ แต่เขาก็มั่นใจว่าถ้าตอบไปอย่างนั้น บอสเหอคงนั่งเครื่องไฟล์ตเร็วที่สุดกลับแน่
ดังนั้นเผยเชียนเลยได้แต่วางศักดิ์ศรีตัวเองลง แล้วยกบทวิเคราะห์อวยจัดของอาจารย์เฉียวมาผนวกเข้ากับประสบการณ์ทั้งหมดในฐานะนักออกแบบเกมผู้ประสบความสำเร็จเพื่อใช้ตอบคำถาม
แต่ปัญหาคืออาจารย์เฉียวไม่ได้ทำคลิปรีวิวทุกเกมของบอสเผย
และก็มีบางแง่มุมที่คลิปอาจารย์เฉียวไม่ได้กล่าวถึงด้วย แถมบางข้อยังถามถึง ‘จุดมุ่งหมายของผู้ออกแบบ’ ซึ่งเขาก็ไม่รู้จะตอบยังไงดี จึงได้แต่ตอบไปตามที่ตัวเองคิด
ถึงคำตอบจะดูพิลึกพิลั่น แต่เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่น
ขอให้ผ่านทีเถอะ!
เหออันอ่านข้อสอบทั้งสามหน้าอีกรอบ สายตาของเขาฉายแววงุนงง
“คำถามบางข้อตอบได้ดีมาก บางข้อตอบโดยใช้ภาษาง่ายๆ แต่ก็ตอบได้ตรงประเด็น บางข้อก็…ตอบมาแปลกๆ
“เอาจริงๆ ผมไม่รู้เลยว่ามาตรฐานจริงๆ ของคุณอยู่ระดับไหน”
เผยเชียนยิ้มให้อย่างสุภาพ
บอกไม่ได้เหรอว่ามาตรฐานของฉันอยู่ระดับไหน
ไม่แปลกหรอก
ฉันเองก็ยังไม่รู้เลยว่ามาตรฐานของฉันอยู่ระดับไหนกันแน่…
