เผยเชียนผงะไป
การออกแบบเกมงั้นเหรอ
อืม ในสายตาคนอื่นก็น่าจะเป็นแบบนั้น
ทุกเกมที่เถิงต๋าสร้างตั้งแต่ก่อตั้งบริษัทประสบความสำเร็จหมด แถมยังไม่สร้างเกมซ้ำแนวด้วย
กิจการในเครืออาจมีกระเสือกกระสนกันบ้าง แต่ฝ่ายเกมไม่เคยสัมผัสความล้มเหลวแม้แต่ครั้งเดียว
คนอื่นอาจคิดว่าบอสเผยรสนิยมดี มีทักษะความเป็นผู้นำและการวางแผนที่ดี พวกเขาอาจมองว่าเขาประสบความสำเร็จทั้งในแวดวงการลงทุน อุตสาหกรรมหน้าร้าน อุตสาหกรรมเทคโนโลยี และอุตสาหกรรมอาหาร แต่สิ่งที่โดดเด่นที่สุดในตัวเขายังไงก็ต้องเป็นเรื่องทักษะการออกแบบเกม
ขณะเดียวกันฝ่ายเกมเถิงต๋าก็ถูกมองว่าเป็นไพ่ตายอันดับหนึ่งของเถิงต๋ากรุ๊ป พนักงานทุกคนที่เดินออกจากฝ่ายนี้สามารถยืนด้วยลำแข้งของตัวเองได้
แต่ทั้งหมดนั้นก็เป็นแค่ความจริงในสายตาของคนภายนอก
เผยเชียนอยากตะโกนบอกทุกคนว่า ‘ฉันไม่รู้เรื่องการออกแบบเกมเลยโว้ย!’
ตลอดช่วงที่ผ่านมาของการพัฒนาเกม เขาเลือกทำตรงข้ามกับอะไรก็ตามที่ประสบความสำเร็จในตลาด แต่ไม่รู้ทำไม เกมของเขาถึงประสบความสำเร็จทุกที
แต่คำตอบของถังอี้ซู่ก็ทำให้เผยเชียนคิดอะไรได้หลายๆ อย่าง
เขาพยักหน้า “โอเค เข้าใจแล้ว พี่ไม่มีอะไรแล้ว เชิญได้”
พอถังอี้ซู่กลับออกไป เผยเชียนก็ตัดสินใจได้ว่าจะทำอะไรต่อไป
เขาจะเรียนเรื่องการออกแบบเกม!
ถ้าทำแบบนี้ก็จะช่วยแก้ปัญหาทุกอย่างของเขาได้
อย่างแรกเลยคือ เขาไม่รู้เรื่องการออกแบบเกมสักนิด ยังมีพื้นที่ให้พัฒนาอีกมาก เขาทำความเข้าใจแค่นิดเดียว ระบบก็น่าจะประเมินว่าเขาได้รับความรู้ใหม่แล้ว
สอง การเรียนแนวคิดเบื้องหลังการทำเกมไม่น่าจะยากอะไร เพราะไม่ใช่ความรู้เชิงวิชาการจ๋า ไม่น่าจะทำให้งงเป็นไก่ตาแตก
สาม เขาไม่ต้องไปเรียนคอร์สเกี่ยวกับเกมจริงจัง แต่สามารถจ้างนักออกแบบเกมขั้นเทพจากบริษัทเกมชั้นแนวหน้าในประเทศมาสอนแบบตัวต่อตัวได้
จ้างคนระดับนั้นมาสอนน่าจะใช้เงินหลักแสนไม่ก็หลักล้านต่อเดือน คงไม่ใช่เรื่องเกินเหตุที่จะจ้างมาสอนตัวต่อตัวด้วยเงินหลักแสน
อย่างสุดท้าย การเรียนเรื่องการออกแบบเกมจะช่วยอุดช่องว่างให้เผยเชียน ที่ผ่านมาเขามีแต่ได้กำไรเพราะขาดความเข้าใจเรื่องการออกแบบเกม ถ้าเข้าใจแนวคิด เขาก็น่าจะเลี่ยงการทำกำไรได้ ฝ่ายเกมเถิงต๋าจะได้เริ่มขาดทุนบ้าง
เป็นทางออกที่สมบูรณ์แบบ!
ยิ่งคิดเผยเชียนก็ยิ่งรู้สึกว่าวิธีนี้เชื่อถือได้
ผู้พัฒนาเกมที่มีทั้งชื่อเสียงและเงินทองในประเทศนี้มีไม่มาก แต่ผู้พัฒนาเกมที่มีรายได้สูงก็มีอยู่หลายคน
เผยเชียนคิดว่าการทำเงินได้ถือเป็นทักษะการออกแบบเกมรูปแบบหนึ่ง ระบบน่าจะอนุญาต
เขาจะลองติดต่อนักออกแบบเกมสักสองสามคนก่อนแล้วค่อยดูว่าจะเอายังไงต่อ
ถึงเขาจะพร้อมจ่าย อีกฝ่ายอาจจะไม่พร้อมมาก็ได้
นักออกแบบเกมที่ประสบความสำเร็จน่าจะมีบริษัทเป็นของตัวเอง ไม่ก็ถือหุ้นส่วนบริษัท หรือได้เงินก้อนโตจากการสร้างเกมดัง
ถึงอีกฝ่ายจะเงินขาดมือแต่ก็อาจไม่มีเวลา ถ้ากำลังพัฒนาเกมอยู่ก็คงปลีกตัวมาไม่ได้
ดูจากเวลาที่ต้องเสียและต้องเหนื่อย พวกเขาอาจไม่สนใจเงินไม่กี่แสนก็ได้
เพราะงั้นเผยเชียนต้องหาคนเหมาะๆ ก่อนแล้วค่อยวางแผนต่อ
พอคิดได้แบบนี้ เผยเชียนก็เรียกเลขาซินให้เข้ามาหา “ติดต่อบริษัทเกมดังๆ แล้วขอคุยกับผู้พัฒนาเกมที่เก่งที่สุดของพวกเขา
“บอกไปว่าผมอยากเรียนเรื่องการออกแบบเกมจากพวกเขาจริงๆ ถามดูว่าเขามาสอนผมที่จิงโจวได้มั้ย เรื่องค่าตอบแทนตกลงกันได้”
เลขาซินดูแปลกใจ แต่ก็ไม่ได้ถามอะไร เธอหันกลับเตรียมไปจัดการงานที่ได้รับมอบหมาย
เผยเชียนเสริม “ห้ามบอกใครเรื่องนี้”
เลขาซินพยักหน้า “รับทราบค่ะ”
พอเลขาซินกลับออกไป เผยเชียนก็ตกอยู่ในภวังค์ความคิดอีกครั้ง
ไม่รู้จะมีนักออกแบบเกมคนไหนตอบรับคำเชิญของฉันบ้าง
เผยเชียนพยายามนึกดู แต่ก็นึกขึ้นได้ว่าตัวเองไม่เคยติดต่อนักออกแบบเกมจากบริษัทอื่นเลย แน่นอนว่าไม่รวมโจวมู่หยันจากเทียนหัวสตูดิโอซึ่งนั่นก็ผ่านมาเป็นปีแล้ว
ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะการออกแบบเกมเป็นแค่หนึ่งในวิธีผลาญเงินสำหรับเผยเชียน เขาเลยไม่ได้สนใจอุตสาหกรรมเกมในประเทศ และไม่ได้นึกอยากเชื่อมสัมผัสกับนักออกแบบเกมผู้ประสบความสำเร็จคนอื่นๆ
ดังนั้นจนถึงตอนนี้เผยเชียนจึงรู้จักนักออกแบบเกมแค่ไม่กี่คน
แต่ก็ไม่เป็นไร ฝ่ายเกมเถิงต๋าค่อนข้างมีชื่อเสียงในวงการเกมจีน ถ้าบอสเผยอยากได้ความรู้เพิ่มเติมเรื่องการออกแบบเกมจริงๆ อย่างน้อยก็น่าจะมีคนใหญ่คนโตในวงการสักหนึ่งหรือสองคนยื่นมือมาช่วย
หรือแค่มาทำความรู้จักบอสเผยเฉยๆ ก็ได้!
จิงโจวเป็นเมืองคึกคัก มีอะไรให้ทำเยอะแยะ อาหารก็อร่อย แค่แวะมาเที่ยวก็คุ้มแล้ว!
เผยเชียนนึกสงสัยว่าใครกันที่จะตกลงแวะมาจิงโจว จากนั้นก็เริ่มตื่นเต้นขึ้นมา
สิบนาทีต่อมา เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น เลขาซินกลับมาอีกรอบ
เผยเชียนมองเธอด้วยแววตาคาดหวัง “ใครตอบตกลง”
เลขาซินมีสีหน้าบอกไม่ถูก “เอ่อ… ดิฉันโทรไปสี่บริษัท พวกเขา…ปฏิเสธหมดเลยค่ะ”
เผยเชียนอึ้งไป “ทำไมล่ะ หรือเพราะผมไม่ได้กำหนดตัวเลขชัดเจน หรือเพราะผมดูไม่จริงจังพอ”
เลขาซินส่ายหน้า “ไม่ใช่ทั้งเงินทั้งความจริงจังค่ะ
“พวกเขาไม่เชื่อ คิดว่าเราล้อเล่นค่ะ
“มีคนนึงบอกว่า ‘ล้อกันเล่นแล้ว บอสเผยเป็นนักออกแบบเกมที่เก่งที่สุดในจีน ใครจะกล้าไปสอนเขา นี่มันสอนจระเข้ว่ายน้ำชัดๆ
“อีกคนบอกว่า ‘ผมรู้แค่เรื่องการออกแบบเกมที่มีเพดานค่าใช้จ่าย เทียบชั้นบอสเผยไม่ติดเลยในแง่ของงานศิลป์ในเกม ผมจะมีหน้าไปสอนเขาได้ยังไง’
“ทุกคนยินดีแวะมาทำความรู้จักในฐานะแขก แต่ไม่มีใครอยากสอนบอสค่ะ
“ดิฉันคิดว่าถามบริษัทไหนก็น่าจะได้คำตอบเหมือนกันหมด ก็เลยแวะมารายงานผลโดยไม่ได้โทรหาบริษัทอื่นเพิ่มค่ะ”
เผยเชียนพูดอะไรไม่ออก “แล้วลองถามโจวมู่หยันจากเทียนหัวสตูดิโอดูรึยัง”
คนคุ้นเคยกันมาก่อนน่าจะคุยง่ายแหละ
เลขาซินยิ้มอ่อน “ติดต่อไปแล้วค่ะ รายนั้นปฏิเสธเด็ดขาดเลย”
เผยเชียน “…”
ให้ตายเถอะ
เผยเชียนไม่ได้เรื่องมาก บอกว่ามาสอนเพื่อสร้างคอนเนกชันเขาก็ไม่ติดอะไร ถ้าผลลัพธ์ออกมาเหมือนกัน
แต่ระบบกำหนดเกณฑ์ไว้ชัดเจน เขาต้องได้เรียนรู้อะไรสักอย่าง แถมเงิน 1.6 ล้านก็ต้องเอาไปจ่ายค่าเรียน หรือรายจ่ายอะไรที่เกี่ยวกับการเรียนการสอนเท่านั้น
การพูดคุยและสัมภาษณ์ไม่เข้าเกณฑ์ที่ระบบตั้งไว้!
เผยเชียนไม่คิดว่าจะโดนปฏิเสธ ไม่คิดเลยด้วยซ้ำว่าจะโดนปฏิเสธด้วยเหตุผลแบบนี้ ทุกคนคิดว่าบอสเผยเก่งกาจเรื่องการออกแบบเกมจนไม่มีหน้าจะสอนอะไร!
เผยเชียนไม่พอใจสุดๆ เขาใช้เวลาตั้งนานกว่าจะคิดวิธีนี้ออก ต้องมายอมแพ้ง่ายๆ แบบนี้เหรอ ไม่ได้!
ในเมื่อทุกคนไม่ยอมมาสอน เผยเชียนก็ต้องแฝงตัวไปเรียนโดยใช้ชื่ออื่น!
เผยเชียนตั้งใจปิดบังตัวตนของตัวเองมาตลอด มีแค่ไม่กี่คนที่เคยเห็นหน้าของเขา ในสัมภาษณ์ต่างๆ ก็ไม่เคยมีรูปหรือคลิปที่ถ่ายติดเขาเลย
พูดอีกอย่างคือ ถึงจะเจอนักออกแบบด้วยกัน พวกเขาก็ไม่น่าจะรู้ว่าเขาคือบอสเผย
เผยเชียนคิดจะแฝงตัวเป็นทายาทตระกูลร่ำรวยผู้มีเงินล้นมือ และอยากใช้เงิน 1.6 ล้านหยวนเชิญนักออกแบบเกมผู้ประสบความสำเร็จมาสอนเรื่องการออกแบบเกมแบบตัวต่อตัว
เพราะยังไงพวกทายาทตระกูลร่ำรวยก็ชอบทำเรื่องแปลกๆ กันอยู่แล้ว นักออกแบบเกมคงไม่สงสัยอะไร
แต่ก็จะอีกปัญหา
ระบบเป็นคนจ่าย 1.6 ล้านหยวน ถ้าใช้บัญชีบริษัทโอนก็จะเห็นว่าเงินโอนมาจากเถิงต๋ากรุ๊ป ทีนี้อีกฝ่ายจะคิดยังไง
ทำไมทายาทตระกูลร่ำรวยถึงจ่ายค่าเรียนด้วยบัญชีบริษัทเถิงต๋าล่ะ
ทำแบบนั้นไม่ได้ пᴏveʟɢᴜ.cᴏᴍ
หลังจากคิดๆ ดู เผยเชียนก็ตัดสินใจใช้ตัวตนอื่น เปลี่ยนจากทายาทตระกูลร่ำรวยมาเป็นพนักงานดีเด่นของเถิงต๋าแทน
เขาทำผลงานได้ดีเยี่ยม บอสเผยเลยอุดหนุนเงิน 1.6 ล้านหยวนให้ไปใช้พัฒนาทักษะตัวเองยังไงก็ได้
พนักงานดีเด่นคนนี้สนใจเรื่องการออกแบบเกมมาก พอได้เงินก้อนโตนี้มา เขาก็ตัดสินใจจ้างนักออกแบบเกมชั้นแนวหน้ามาสอนส่วนตัวเพื่อเรียนรู้จากความสำเร็จของอีกฝ่าย
แบบนี้เผยเชียนก็เป็นพนักงานจากฝ่ายเกมไม่ได้ งั้นต้องเป็น…พนักงานจากบริษัทลงทุน!
เขาได้รางวัลพิเศษจากบอสเผยเพราะผลการลงทุนออกมาประสบความสำเร็จ
ดีเลย ค่อยน่าเชื่อขึ้นมาหน่อย
อาจมีคนถามว่า ‘ถ้าเป็นพนักงานของเถิงต๋า ทำไมไม่เรียนการออกแบบเกมจากบอสเผยล่ะ’
เขาก็จะตอบว่า ‘บอสเผยยุ่งมาก ไม่มีเวลาสอน’
ถึงจะมีช่องโหว่อยู่บ้าง แต่ก็ไม่น่าจะมีปัญหาใหญ่อะไร น่าจะเอาตัวรอดได้
เขาแค่ต้องหานักออกแบบสักคนที่ยอมมาสอนส่วนตัว แบบนี้ก็จะผลาญเงิน 1.6 ล้านหยวนได้สำเร็จ
แถมทุกอย่างยังถือว่าเป็นเรื่องจริง เผยเชียนเองก็นับได้ว่าเป็นพนักงานดีเด่นของเถิงต๋ากรุ๊ปและมีผลงานการลงทุนที่โดดเด่น
เขาแค่ต้องปิดบังความจริงที่ว่า พนักงานดีเด่นคนนั้นคือบอสเผยเอง
หลังจากคิดอยู่พักหนึ่ง เผยเชียนก็พูดขึ้น “งั้นติดต่อบริษัทเพิ่มแล้วบอกว่ามีพนักงานดีเด่นในกิจการลงทุนของบริษัทเราอยากเรียนเกี่ยวกับการออกแบบเกม เราจะจ้างเขามาสอนเป็นการส่วนตัว”
เลขาซินเข้าใจจุดประสงค์ของเขาทันที “ได้ค่ะบอสเผย”
เธอรู้ดีว่า ‘พนักงานดีเด่น’ ที่ว่าก็คือบอสเผยนั่นแหละ บอสพยายามหาทางเลี่ยงให้คนกล้ามาสอน
แต่ทำไมบอสเผยถึงยืนกรานอยากจ้างนักออกแบบเกมมาสอนเป็นการส่วนตัวล่ะ
เลขาซินสงสัยเล็กน้อย แต่ก็ไม่กล้าถามอะไร
บอสเผยเป็นคนไม่เหมือนใครอยู่แล้ว การกระทำส่วนใหญ่ของบอสมักสร้างความสับสนให้คนอื่น ไม่ใช่เรื่องที่ต้องแปลกใจอะไร
สิบนาทีผ่านไป เลขาซินก็กลับมา
“บอสเผยคะ มีนักออกแบบเกมคนนึงบอกว่าจะลองพิจารณาดูค่ะ”
เผยเชียนดีใจมาก “เขาเป็นใคร”
เลขาซินตอบ “บอสเหออันจากเหมิ่งกั่วเกมส์ค่ะ เป็นนักออกแบบเกมรุ่นใหญ่ในประเทศ เคยสร้างเกมสแตนด์อโลนกับเกมออนไลน์ดังๆ มาแล้วมากมาย เป็นที่รู้จักกันดีในวงการเกมเลยค่ะ ตั้งแต่กึ่งเกษียณออกมาก็บินไปเที่ยวทั่วประเทศเลยค่ะ
“บอสเผยคิดว่ายังไงคะ”
เผยเชียนพยักหน้า “โอเคเลย!”
ยังไงซะนักออกแบบเกมที่ประสบความสำเร็จก็เหมือนกันหมดในสายตาเผยเชียน ทุกคนล้วนมีความเข้าใจเรื่องเกมเป็นพิเศษ
ขอแค่อีกฝ่ายยอมมา เผยเชียนก็โอเคหมด
เลขาซินพยักหน้า “รับทราบค่ะ เดี๋ยวดิฉันจองตั๋วเครื่องบินเลย ตอนนี้บอสเหอกึ่งเกษียณอยู่ น่าจะไม่ติดธุระอะไร ถ้าไม่ติดปัญหาอะไรคงมาถึงจิงโจวพรุ่งนี้ค่ะ
“อ๋อ จริงด้วยค่ะ บอสเหอบอกว่าถ้ามาถึงแล้วอยากทดสอบอะไรง่ายๆ ก่อน เห็นว่าจะไม่สอนคนที่หัวทึบเกินไปค่ะ”
พูดถึงตรงนี้เลขาซินก็หัวเราะ “แต่ก็ไม่น่าจะเป็นปัญหาอะไรกับบอสเผยหรอกค่ะ”
พูดจบเลขาซินก็กลับออกไป
ปล่อยให้เผยเชียนอ้าปากค้างด้วยความตกใจ
ว่าไงนะ
ไม่น่าจะเป็นปัญหาเหรอ
เผยเชียนรู้สึกเหมือนเป็นนักเรียนที่ไม่ได้ทบทวนตำราเลยสักนิด แต่ถูกบอกให้นั่งรอก่อนเดี๋ยวจะมีสอบ
ถึงจะบอกว่าง่ายๆ แต่เขาไม่รู้อะไรเรื่องเกมเลย!
อ่านหนังสือตอนนี้จะทันมั้ย
ปัญหาคือเขาไม่รู้ว่าบอสเหอจะทดสอบอะไร หนังสือก็ไม่มี แล้วจะอ่านอะไรได้ล่ะ…
เผยเชียนหน้าเครียดขึ้นมา เขาเริ่มกังขากับการตัดสินใจของตัวเอง
