ช่วงบ่าย เผยเชียนขึ้นรถกลับออกจากเฟยหวงสตูดิโอแล้วมุ่งหน้าไปห้างหวนยู่เทียนเจี่ย
เขาได้ดูหนังเรื่องวันพรุ่งนี้ที่ดีกว่าเวอร์ชันรัฟคัตแล้ว โดยรวมรู้สึกผสมปนเป
เผยเชียนพอใจที่หนังในตอนนี้ยังตัดต่อออกมาไม่ได้ดีมาก เอฟเฟกต์พิเศษก็ไม่มี แถมพล็อตก็ชวนยี้สุดๆ ดูมีโอกาสเจ๊งสูง
แต่เขาก็กังวลตรงที่นักแสดงแสดงดีมาก โดยเฉพาะสามนักแสดงหลักอย่างจางจู่ถิง ลู่จือเหยา และหลินหรูหยี พวกเขาแสดงดีสุดๆ จนเผยเชียนรู้สึกหวั่นใจ
ลู่จือเหยาเลิกเล่นใหญ่เกินเบอร์ ไม่มีใครรู้แน่นอนว่าหลินหรูหยีเป็นนักแสดงใหม่ ส่วนฝีมือการแสดงของราชาภาพยนตร์จางจู่ถิงก็ไร้ที่ติ
บอกได้ยากมากว่าหนังจะได้กระแสตอบรับแบบไหน
ระหว่างที่กำลังคิดอยู่ เผยเชียนก็มาถึงห้างหวนยู่เทียนเจี่ย
“ให้ผมลงไปด้วยมั้ยครับบอสเผย” เสี่ยวซุนถาม
เผยเชียนคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ไม่เป็นไร รอผมที่รถนี่แหละ ผมแวะขึ้นไปแป๊บเดียวเดี๋ยวก็กลับมา”
เขาไม่ได้คิดอะไรมากกับการแวะมาดูครั้งนี้ แค่อยากมาตรวจดูว่าตู้โทรศัพท์ให้เช่าไม่มีปัญหาอะไร จากนั้นก็ไปมหาวิทยาลัยฮั่นตงเพื่อพบหลินฉาง
นี่คือแผนของเขาก่อนมาถึงชั้นบนสุดของห้าง
ตอนนี้คือบ่ายวันเสาร์ เผยเชียนรู้ว่าห้างหวนยู่เทียนเจี่ยน่าจะคนเยอะ แต่พอเดินออกจากลิฟต์ก็ต้องตกใจ
เขาหันมองไปทางหน้าโรงหนังด้วยสีหน้างุนงง “หืม ทำไมคนเยอะจัง วันนี้มีหนังอะไรดีๆ เข้าเหรอ”
แต่พอสังเกตดูดีๆ เขาก็นิ่งไป
หน้าทางเข้าโรงหนังมีคนมุงอยู่เต็มไปหมด แต่คนพวกนั้นเหมือนไม่ได้ตั้งใจมาดูหนัง!
ไม่มีใครจัดคิว แต่ทุกคนกลับยืนเรียงสองแถวอย่างเป็นระเบียบ
ทั้งสองแถวขยับรวดเร็วมาก แถวหนึ่งไว้สำหรับพวกที่อยากถ่ายรูปหน้าตู้โทรศัพท์ให้เช่า อีกแถวสำหรับรับเลขคิวหน้าตู้
เผยเชียนเพ่งมองด้านนอกของตู้โทรศัพท์ให้เช่า
บนนั้นมีภาพขนาดใหญ่ของผู้พิทักษ์ความยุติธรรม Modest!
ภาพขนาดใหญ่นี้กินพื้นที่ด้านหน้าเกือบทั้งหมดของตู้โทรศัพท์ให้เช่า ภาพ Modest มีร่างกายกำยำ สายตาแน่วแน่จ้องไปทางด้านหน้า แผ่นหลังมีอาวุธมากมายปักอยู่ ส่งให้ดูเหมือนวีรบุรุษยิ่งขึ้น
หลายคนมาต่อแถวกันเพียงเพื่อจะถ่ายรูปกับภาพวาดขนาดใหญ่ภาพนี้
แถมภาพยังดูแตกต่างจากโปสเตอร์และคอนเซ็ปต์อาร์ตของเกมด้วย หร่วนกวางเจี่ยนเป็นคนวาดรูปนี้ เขาใช้เทคนิคพิเศษหลายอย่าง ลายเส้นหนาตวัดเองกับมือ มองปราดเดียวก็บอกได้ว่าดูวิจิตรมาก
ภาพที่ออกมาโดดเด่นสะดุดตา ไม่แปลกที่ทุกคนในห้างจะอยากถ่ายรูปด้วย
เผยเชียนยืนมองภาพวาดบนตู้โทรศัพท์ให้เช่าตรงหน้าด้วยความอึ้ง
“เชี่ย…”
เขาเป็นคนบอกเองว่าให้หร่วนกวางเจี่ยนวาดภาพอะไรก็ได้เพื่อตกแต่งตู้โทรศัพท์ให้เช่า แต่ไม่ได้บอกให้วาดไอ้เม่นแจกเหรียญนี่สักหน่อย!
ไม่รู้ทำไม เผยเชียนรู้สึกเหมือนไอ้เม่นแจกเหรียญมันกำลังจ้องเขาอยู่ ริมฝีบางเหมือนจะผุดยิ้ม ราวกับกำลังเย้ยหยันกันยังไงยังงั้น…
เขาสำรวจตู้โทรศัพท์ให้เช่าต่อ
มีหน้าจอหันไปทางบันไดเลื่อน บนหน้าจอเป็นหมายเลขลูกค้าที่เข้าใช้งานและเวลาคงเหลือ: 14 เหลือเวลาอีก 7 นาที
หัวใจของเผยเชียนหยุดเต้นไปชั่วขณะเมื่อเริ่มสังหรณ์ใจไม่ดีขึ้นมา เขามองผ่านฝูงชนเห็นหมายเลขคิวหน้าตู้โทรศัพท์ให้เช่าอยู่ที่เลข 29
หมายความว่า ตั้งแต่เปิดให้ใช้งานในช่วงเช้า มีลูกค้าสิบสี่คิวเข้าไปใช้งานตู้โทรศัพท์ให้เช่า แถมยังมีคิวต่ออีกสิบสี่คิว!
แน่นอนว่าก็ไม่รู้ว่ามีคนที่มาหยิบเลขคิวแล้วไม่เข้าไปใช้งานรึเปล่า แต่ถึงมีก็ไม่น่าจะมีเยอะเท่าไหร่
ตอนแรกเผยเชียนโล่งอกที่เห็นคนมาต่อคิวเยอะ แต่ไม่มีใครเข้าไปใช้งาน เขาคิดว่าทุกคนแค่อยากมาดูตู้โทรศัพท์ให้เช่า ไม่ได้อยากเสียเงินเข้าไปใช้งาน
ตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่าที่ไม่มีใครต่อคิวเข้าใช้งานก็เพราะใช้เป็นระบบรับเลขคิวแทน ล้ำสมัยมาก!
เผยเชียนรีบหยิบมือถือขึ้นมาสแกน QR Code เพื่อดาวน์โหลดแอปพลิเคชันของตู้โทรศัพท์ให้เช่า
ตอนแรกในแอปไม่มีอะไรเท่าไหร่ แค่ให้สแกนโค้ดเฉยๆ แต่ตอนนี้มีฟังก์ชันเพิ่มเข้ามามากมาย
การเปลี่ยนแปลงที่เห็นได้ชัดคือระบบจัดคิว ลูกค้าแค่ต้องไปหยิบหมายเลขที่ประตูตู้เพื่อจองคิว จากนั้นก็ใส่ระยะเวลาที่จะเข้าใช้งานลงไป
ระบบจะสรุปเวลาของผู้ใช้งานทุกคนเพื่อประมาณให้ทราบว่าต้องรออีกนานเท่าไหร่จะถึงคิวของตัวเอง พอใกล้ถึงเวลาจะได้กลับมารอแถวๆ ตู้
ผู้ใช้งานสามารถจัดการเรื่องอื่นๆ ได้ในหน้านี้ เช่น สละสิทธิ์คิวของตัวเอง
ทำแบบนี้ลูกค้าก็ไม่ต้องยืนเข้าคิวรอหน้าตู้ และเอาเวลาไปทำอย่างอื่น เช่น ช้อปปิ้งหรือกินของหวานรอได้
เผยเชียนดูเวลารอคิวที่แอปพลิเคชันประมาณให้ ซึ่งต้องรอเกือบสามชั่วโมง!
แถมยังมีคนต่อแถวรับเลขคิวอยู่ด้วย
เผยเชียนคำนวณค่าบริการดูแล้วก็หน้าซีดขึ้นมา
ค่าใช้บริการตู้อยู่ที่สิบหยวนต่อสิบห้านาที เท่ากับชั่วโมงละสี่สิบหยวน ดูจากสถานการณ์ในตอนนี้ ตู้โทรศัพท์ให้เช่าน่าจะมีคนใช้งานตลอดจนห้างปิด ซึ่งเท่ากับสิบเอ็ดถึงสิบสองชั่วโมงต่อวัน
รวมแล้วตู้โทรศัพท์ให้เช่าจะทำเงินได้วันละสี่ถึงห้าร้อยหยวน!
แน่นอนว่าเพราะวันนี้คือวันเสาร์ คนมาห้างเยอะ ตู้โทรศัพท์ให้เช่าจึงมีลูกค้าเข้าใช้งานตลอด
วันธรรมดาน่าจะทำเงินได้น้อยกว่านี้
แต่ไม่ว่าจะยังไงก็ถือเป็นจำนวนที่มากอยู่ดี!
เผยเชียนอึ้งไป แปลกมาก มันก็แค่ตู้โทรศัพท์ให้เช่า เข้าไปทำอะไรได้เป็นชั่วโมงๆ!
เขามองไปรอบๆ เพื่อหาคำตอบ แต่ตู้โทรศัพท์ให้เช่าตอนนี้ปิดม่านไว้ ทำให้ไม่เห็นด้านใน ได้ยินแค่เสียงเพลงเบาๆ ดังออกมา
เนื่องจากชั้นนี้มีคนเยอะและเสียงค่อนข้างดัง เขาเลยไม่ค่อยได้ยินเสียงเพลงเท่าไหร่
เผยเชียนไม่ยอมแพ้ เขาเดินวนรอบตู้หนึ่งรอบ แต่ม่านหนาเกินไป ถึงจะมีช่องว่าง แต่จะให้ไปยืนส่องว่าด้านในกำลังทำอะไรอยู่ก็ไม่ได้อยู่ดี
เขาเห็นรางๆ ว่าด้านในมีคนนั่งอยู่สองคน แต่ก็บอกไม่ได้ชัดเจนว่ากำลังทำอะไรกันอยู่
หลังจากเดินวนรอบตู้หนึ่งรอบ เขาก็เห็นใบปลิวตั้งหนึ่งวางไว้ด้านนอกให้คนที่สนใจหยิบไปได้
เผยเชียนหยิบมาดูหนึ่งใบแล้วพบว่ามันไม่ใช่ใบปลิวโฆษณาทั่วไปเหมือนใบปลิวอื่นๆ
บนใบปลิวมีทั้งตัวหนังสือและรูปภาพ ซึ่งรูปที่ว่าก็ดูเหมือนบันทึกมาจากรายการทีวี
“ลูกค้าห้างประสบภาวะหัวใจหยุดเต้นเฉียบพลัน แต่รอดมาได้เพราะเครื่อง AED! ‘อาวุธลับช่วยชีวิต’ ซ่อนอยู่ในตู้โทรศัพท์ให้เช่า
“เมื่อเร็วๆ นี้ ที่ห้างดังเมืองจิงโจว พนักงานห้างใช้เครื่อง AED ช่วยชีวิตลูกค้าชาย
“ภาพที่เห็นเป็นภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในชั้นบนสุดของห้างหวนยู่เทียนเจี่ย ชายหนุ่มล้มลงไปกองกับพื้นหลังเดินออกจากโรงภาพยนตร์ เมื่อพนักงานห้างเห็นดังนั้นก็รีบกรูเข้าไปช่วยทันที
“ขณะที่พนักงานคนหนึ่งกำลังโทรเรียกรถพยาบาล พนักงานอีกคนช่วยแหวกฝูงชนออกแล้วเข้าไปปฐมพยาบาลเบื้องต้น
“ในช่วงนาทีวิกฤต พนักงานคนหนึ่งวิ่งไปที่ ‘ตู้โทรศัพท์ให้เช่า’ แล้วนำเครื่องกระตุกหัวใจไฟฟ้าชนิดอัตโนมัติออกมาหวังช่วยชีวิตชายหนุ่ม
“หลังช็อกไฟฟ้า หัวใจของเขาก็กลับมาเต้นและเริ่มหายใจอีกครั้ง ประจวบเหมาะกับตอนที่รถพยาบาลมาถึงพอดี
“จากนั้นชายหนุ่มได้รับการนำตัวส่งโรงพยาบาลเพื่อรักษาต่อ ทีมแพทย์แจ้งว่าผู้ป่วยโชคดีมากที่ได้รับการรักษาด้วยเครื่อง AED ไม่อย่างนั้นสถานการณ์อาจแย่กว่านี้
“ผู้เชี่ยวชาญกล่าวว่า 85% ของผู้ประสบภาวะหัวใจหยุดเต้นเฉียบพลันเกิดจากภาวะหัวใจห้องล่างเต้นแผ่วระรัว ซึ่งสามารถรักษาผ่านการช็อกไฟฟ้าได้เท่านั้น ผู้ป่วยจะมีโอกาสรอดชีวิตสูงขึ้นถ้าได้รับการรักษาด้วยเครื่อง AED ขณะประสบภาวะหัวใจหยุดเต้นเฉียบพลัน
“ซึ่งทำให้เกิดแนวคิด ‘สี่นาทีมีค่า’ ขึ้น
“สถิติชี้ 90% ของการเสียชีวิตจากภาวะหัวใจหยุดเต้นเฉียบพลันเกิดขึ้นนอกโรงพยาบาล หมายความว่าการช่วยเหลือผู้ป่วยผ่านการช็อกไฟฟ้าด้วยเครื่อง AED คือกุญแจสำคัญในการช่วยชีวิตผู้ป่วยที่ประสบภาวะหัวใจหยุดเต้นเฉียบพลัน
“แต่ภายในประเทศกลับมีเครื่อง AED ให้บริการไม่มาก ผู้สื่อข่าวลงไปตรวจสอบสถานีรถไฟหลายแห่งในเมืองปักกิ่ง แต่ส่วนใหญ่ไม่มีการเตรียมเครื่อง AED ไว้
“แต่ในเมืองจิงโจว ตู้โทรศัพท์เล็กๆ กลับซ่อนอุปกรณ์ช่วยชีวิตชิ้นนี้เอาไว้ นอกจากนั้นแล้วยังสามารถนำมาใช้ช่วยชีวิตคนได้จริง นี่คือผลพวงจากการที่ผู้สร้างตู้โทรศัพท์ให้เช่าใส่ใจเรื่องความปลอดภัยสาธารณะและความรับผิดชอบต่อสังคมโuเวลกูดoทคอม
“จางวั่ง ผู้สร้างตู้โทรศัพท์ให้เช่าแบ่งปันวิสัยทัศน์นี้กับเรา เขาหวังให้ตู้โทรศัพท์ให้เช่ากลายเป็นแลนด์มาร์กทางวัฒนธรรมของหลายๆ เมือง เป็นมุมสงบในเมืองอันแสนวุ่นวาย และเป็นไฟส่องทางชี้ให้ผู้คนมีความรับผิดชอบต่อสังคม…”
เผยเชียนเบิกตากว้าง พอสังเกตดูดีๆ ก็พบว่ามันไม่ใช่หนังสือพิมพ์ โลโก้ตรงมุมบนของรูปคือ ช่อง 2 ของสถานีวิทยุโทรทัศน์กลางแห่งสาธารณรัฐประชาชนจีน
“เชี่ย เพิ่งจะผ่านมาแค่สัปดาห์กว่าๆ หลังจากที่มารอบก่อน ทำไมเกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้ขึ้นได้!”
เผยเชียนงงเป็นไก่ตาแตก เขานึกถึงครั้งก่อนที่มาดูตู้โทรศัพท์ให้เช่า ตอนนั้นยังเป็นแค่โครงเหล็กโง่ๆ รอบข้างก็เงียบจนนกมาทำรังได้
ตอนนี้นอกจากจะมีคนต่อแถวรอเข้ายาวเหยียดแล้ว ยังมีข่าวรายงานเรื่องตู้โทรศัพท์ให้เช่าด้วย!
จู่ๆ เผยเชียนก็รู้สึกว่าตัวเองช่างไม่รู้อะไรเลย…
ตอนนั้นเองประตูตู้โทรศัพท์ให้เช่าก็เปิดออก คู่รักคู่หนึ่งเดินถือแก้วกระดาษกับที่ครอบไมค์ออกมา คู่รักอีกคู่รีบเข้าไปด้านในโดยไม่รีรอ
ในเสี้ยววินาทีนั้น เผยเชียนมองเข้าไปด้านในตู้เพื่อดูว่ามีอะไรบ้าง
ตู้กดเครื่องดื่ม ตู้คาราโอเกะ ตู้กาชาปอง… มีกิจกรรมเพื่อความบันเทิงมากมายให้บริการด้านใน!
เผยเชียนจำได้ชัดเจนว่ารอบก่อนเขาเห็นแค่โทรศัพท์กับตู้กดน้ำดื่มธรรมดา…
ตอนนี้มีทั้งตู้กดเครื่องดื่ม ตู้กาชาปอง แถมยังอวดเพื่อนได้ว่าเคยมาตู้โทรศัพท์ให้เช่าที่ออกข่าวแล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมทุกคนถึงอยากเข้าไปใช้บริการ!
เห็นได้ชัดว่าลูกค้าต้องจ่ายเงินเพิ่มเพื่อซื้อเครื่องดื่มหรือกดตู้กาชาปอง เพิ่มรายได้เข้าไปอีก…
แถมนี่ยังแค่ตู้เดียว
เผยเชียนนึกอะไรขึ้นได้จึงรีบเดินไปที่ลิฟต์เพื่อกลับ
ตู้โทรศัพท์ให้เช่าที่ห้างหวนยู่เทียนเจี่ยไปไม่รอดแล้ว ลูกค้าเข้าคิวรอยาวเหยียดไม่พอ แม่งยังช่วยชีวิตคนไว้ด้วย ถึงกับออกข่าวยิ่งใหญ่!
ตอนนี้เผยเชียนไม่สามารถแก้ไขอะไรได้แล้ว!
แต่เขายังทำอะไรอย่างอื่นได้ เช่น ห้ามหร่วนกวางเจี่ยนไม่ให้แต่งตู้ที่เหลือให้ออกมาสวยเกินไป!
ตอนแรกเผยเชียนคิดว่าตู้โทรศัพท์ให้เช่าจะมีแค่ตู้โทรศัพท์กับตู้กดน้ำดื่ม ไม่น่าจะมีใครอยากเข้า เลยให้หร่วนกวางเจี่ยนมาวาดภาพหน้าตู้ให้ จะได้ผลาญเงินได้เยอะๆ
แต่ภาพที่ออกมากลับเปลี่ยนตู้โทรศัพท์ให้กลายเป็นแลนด์มาร์กทางวัฒนธรรมอย่างไม่ต้องสงสัย หลายคนแห่แหนมาจากทั่วสารทิศเพื่อถ่ายรูปกับตู้ จึงไม่แปลกที่พวกเขาจะอยากเข้าไปใช้บริการด้วย!
ดังนั้นเผยเชียนต้องหยุดหร่วนกวางเจี่ยนไม่ให้วาดภาพให้ตู้โทรศัพท์ให้เช่าตู้อื่นๆ โดยเร็วที่สุด!
เขาลองคำนวณดู หร่วนกวางเจี่ยนใช้เวลาวาดภาพตู้ละสามวัน หมายความว่าต้องใช้เวลาสองเดือนถึงจะวาดครบทั้งยี่สิบตู้
ตอนนี้ผ่านมาสิบกว่าวันหลังเผยเชียนขอให้อีกฝ่ายวาดภาพให้ อย่างมากน่าจะวาดเสร็จไปแล้วสี่ตู้
ยังทัน!
เขาโทรหาหร่วนกวางเจี่ยนระหว่างเดินไปที่ลิฟต์
“สวัสดีครับบอสเผย มีอะไรรึเปล่าครับ” ที่ที่หร่วนกวางเจี่ยนอยู่เงียบมาก ไม่เหมือนอยู่ในห้าง
เผยเชียนไม่ได้สนใจอะไรมาก เขารีบถาม “เอ่อ… คุณวาดภาพไปแล้วกี่ตู้”
น้ำเสียงของหร่วนกวางเจี่ยนเจือไปด้วยความงุนงง “ตู้โทรศัพท์ให้เช่าเหรอครับ ไม่ใช่ว่าผมวาดครบหมดแล้วเหรอ”
เผยเชียน “???”
เขารู้สึกเวียนหัวขึ้นมา “คุณใช้เวลาวาดตู้ละสามวันไม่ใช่เหรอ ทำไมเสร็จเร็วจัง”
หร่วนกวางเจี่ยนยิ้ม “อ๋อ ใช่ครับ วาดตู้ละสามวันมันช้าไปครับ! ผมคิดว่าแบบนั้นกว่าจะเสร็จก็ปีหน้านู่น ผมมีงานอื่นๆ ต้องทำ คงมามัววุ่นกับโปรเจ็กต์นี้ไม่ได้
“ผมส่งงานต่อให้เพื่อนอีกสิบกว่าคน แต่ละคนรับผิดชอบคนละตู้แล้ววาดตามคอนเซ็ปต์ที่ผมวางไว้
“ไม่ต้องห่วงนะครับบอสเผย ทุกคนเป็นเพื่อนผม รับประกันคุณภาพได้เลย ผมไปเช็กทุกตู้มาแล้ว งานออกมาดีทุกตู้ครับ อาจจะมีปัญหาเล็กๆ น้อยๆ แต่ผมก็แก้หมดแล้ว
“เอ่อ บอสเผยครับ”
พอไม่ได้รับเสียงตอบกลับจากอีกฝ่ายพักใหญ่ หร่วนกวางเจี่ยนก็สงสัยว่าสัญญาณขาดรึเปล่า
แต่หลังจากนั้นสักพัก เผยเชียนก็ตอบกลับ “งั้นไม่เป็นไร”
วางสายเสร็จ เผยเชียนก็ลงลิฟต์ไปลานจอดรถ
“ไปไหนต่อครับบอสเผย” ถึงเผยเชียนจะใช้เวลานานกว่าที่คิดไว้ แต่เสี่ยวซุนก็ไม่ได้ถามอะไรให้มากความ
เผยเชียนครุ่นคิดก่อนจะตอบด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “ไปห้างสือไต้”
เขายังไม่ยอมแพ้ ต้องดูให้เห็นกับตาว่าตู้โทรศัพท์ให้เช่าที่อื่นเป็นยังไง!
“ได้ครับ” เสี่ยวซุนไม่ถามอะไรต่อแล้วขับออกไปทันที
เผยเชียนหยิบมือถือขึ้นมาส่งข้อความหาหลินฉาง
บ่ายนี้เขาต้องไปตรวจตู้โทรศัพท์ให้เช่าทุกตู้ ถึงจะไปหาหลินฉางได้
หลินฉางตอบกลับแทบจะทันที “ไม่เป็นไร จัดการงานก่อนเลยครับบอสเผย ผมก็มีงานต้องทำเหมือนกัน”
เผยเชียนถอนหายใจด้วยความโล่งอก บอสหลินเป็นคนมีเหตุผลจริงๆ!
หลังจากจัดการเรื่องหลินฉางเสร็จ เผยเชียนก็รีบโทรหาเฉินคังทั่ว “บ้านผีสิงเป็นยังไงบ้าง เร่งงานให้ผมที!”
