📣 ถ้ามองไม่เห็นเนื้อหาหรือลิ้งก์โหลด pdf เราแนะนำให้เปลี่ยน browser ที่ใช้งาน/เปิด javascript ด้วยจ้า
🆕 ลิงก์โหลดนิยาย 4sh กับ gdrive ไม่ใช่ของเรา รีบโหลดกันนะ ถ้าลิงก์ตายไฟล์หายก็คือหาย ไม่มีสำรองจ้า

อ่านนิยายฟรี ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี – ตอนที่ 332

บทที่ 332 - บทภาพยนตร์เรื่อง ‘วันพรุ่งนี้ที่สดใส’ ฉบับสมบูรณ์
QR Code Facebook Twitter Telegram Pinterest

วันที่ 17 พฤศจิกายน

เผยเชียนได้รับการติดต่อจากหวงซื่อปั๋วว่าเฟยหวงสตูดิโออยากยืนยันบทภาพยนตร์และเรื่องอื่นๆ ที่เกี่ยวข้องกับการถ่ายทำ

ผ่านไปแล้วสองสัปดาห์หลังเผยเชียนร่างบทเสร็จ

สองสัปดาห์ที่ผ่านมา จูเสี่ยวเช่อกับทีมนักเขียนบทของเฟยหวงสตูดิโอง่วนอยู่กับการเอาบทของบอสเผยมาพัฒนาต่อ พร้อมๆ กับเตรียมการต่างๆ สำหรับการเปิดกล้องถ่ายหนัง

ตอนนี้บทหนังเสร็จเรียบร้อยแล้ว เหลือแค่ให้เผยเชียนที่เป็นสปอนเซอร์หลักอนุมัติก็ดำเนินการต่อได้เลย

แน่นอนว่า ถ้าเผยเชียนพบว่าจูเสี่ยวเช่อแก้บทมากเกินไปและลดองค์ประกอบชวนยี้ลง เขาก็จะติให้ไปแก้

เผยเชียนเริ่มปลงตกเรื่องการคิดหาไอเดียและตัดสินใจเรื่องต่างๆ

เพราะตระหนักแล้วว่าไม่ว่าจะตัดสินใจอะไรไป ยังไงก็มีคนถือมีดมาแทงข้างหลังอยู่ดี!

ตอนทำเกมฐานทัพกลางทะเล เผยเชียนแค่วางแนวทางแล้วให้พนักงานไปลงรายละเอียดกันเอง สุดท้ายเกมก็เป็นที่นิยม

ตอนทำเกมนักออกแบบเกม เผยเชียนลงรายละเอียดทุกอย่างจนลู่หมิงเหลียงเป็นเหมือนเครื่องจักรทำตามคำสั่ง สุดท้ายเกมก็เป็นที่นิยมเหมือนเดิม

ตอนให้หม่าหยางเอาเงินไปลงทุนให้ เขาไม่ได้กำหนดว่าต้องลงทุนกับอะไร ปล่อยให้ไอ้หม่าได้ใช้ความคิดตัวเองเต็มที่ สุดท้าย…

บอสเผยก็น้ำตาตกในเหมือนเดิม

เผยเชียนตระหนักแล้วว่าไม่ว่าจะคุมงานคร่าวๆ หรือจัดการทุกอย่างเองหมด ผลลัพธ์ก็เหมือนเดิม

ในเมื่อเป็นอย่างนั้นก็ไม่เห็นจำเป็นต้องทุ่มเทอะไรมาก…

ให้คิดรายละเอียดทุกอย่างเหมือนตอนทำเกมนักออกแบบเกมให้ทุกโปรเจ็กต์ก็จะเป็นงานหนักเกินไป

ดังนั้นเผยเชียนจึงตั้งใจไว้ว่าจะตรวจสอบความคืบหน้างานของเฟยหวงสตูดิโอแบบไม่เคร่งเครียดนัก เขาคิดว่าจะเดินดูรอบๆ และพยายาม ‘ออกความเห็น’ ให้ได้มากที่สุด หลังจากติติงพอเป็นพิธีก็ถือว่าจบงาน

ก็เหมือนคำพูดที่ว่า แผนอยู่ที่คน ผลอยู่ที่ฟ้า ของแบบนี้ควบคุมอะไรไม่ได้

พอเผยเชียนไปถึงเฟยหวงสตูดิโอ หวงซื่อปั๋วกับจูเสี่ยวเช่อก็เข้ามาต้อนรับแล้วพาไปที่ห้องรับรอง

สตูดิโอเปิดทำการมาได้พักใหญ่แล้ว ตอนนี้มีพนักงานมาทำตำแหน่งต่างๆ เกือบจะครบถ้วน ไม่ว่าจะเป็นทีมกำกับ ทีมเขียนบท ทีมฉาก ทีมตัดต่อ ทีม CG และอื่นๆ ทำให้ตอนนี้สตูดิโอดูมีชีวิตชีวากว่าเดิม ทุกคนทำงานกันเต็มที่เพื่อเตรียมการสำหรับโปรเจ็กต์ใหม่

เผยเชียนเข้าไปในห้องรับรอง ยกชาขึ้นจิบ จากนั้นก็สั่งงานหวงซื่อปั๋วทันที

“ตอนนี้เฟยหวงสตูดิโอกำลังไปได้สวย แต่อย่าลืมเรื่องจิตวิญญาณของเถิงต๋า ถึงการที่พนักงานตั้งใจทำงานกันอย่างขยันขันแข็งจะเป็นเรื่องดี แต่ก็อย่าให้พวกเขาทำงานล่วงเวลากันล่ะ เข้าใจมั้ย”

หวงซื่อปั๋วพยักหน้าทันที “ไม่ต้องห่วงครับบอสเผย เฟยหวงสตูดิโอวางกฎเกณฑ์ เงินเดือน และสวัสดิการโดยอิงจากมาตรฐานของเถิงต๋า ผมปล่อยให้เรื่องน่าอายแบบนั้นเกิดขึ้นไม่ได้หรอกครับ”

เผยเชียนพยักหน้า เห็นได้ชัดว่าพอใจกับทัศนคติของหวงซื่อปั๋ว

จูเสี่ยวเช่อยื่นบทหนาเตอะให้เผยเชียน “บอสเผยครับ นี่คือบทฉบับสมบูรณ์ รบกวนช่วยตรวจสอบด้วยครับ ถ้าบอสไม่พอใจตรงไหนบอกได้เลยนะครับ พวกผมจะรีบแก้ไขทันที”

เผยเชียนมองบทปึกใหญ่แล้วหันไปมองชื่อเรื่อง

ก่อนหน้านี้เขาแค่วางโครงเรื่องคร่าวๆ ไม่ได้คิดชื่อหนังให้

นอกจากจูเสี่ยวเช่อกับทีมเขียนบทของเฟยหวงสตูดิโอจะลงรายละเอียดบทจนออกมาสมบูรณ์แล้ว ยังคิดชื่อหนังให้ด้วย

‘วันพรุ่งนี้ที่สดใส’

ชื่อภาษาอังกฤษคือ ‘Tomorrow Is Beautiful’

แค่เห็นชื่อเรื่อง เผยเชียนก็อยากจะยกนิ้วให้แล้ว

เยี่ยม!

ทำได้ดีมาก!

บทเต็มไปด้วยประเด็นชวนยี้เต็มไปหมด ใครได้ดูคงรู้สึกหดหู่กันถ้วนหน้า

แต่ชื่อหนังกลับไม่บ่งบอกถึงเรื่องนี้เลย ดูจะสร้างความสับสนได้สุดๆ

‘วันพรุ่งนี้ที่สดใส’ ฟังดูเหมือนชื่อหนังอบอุ่นหัวใจ น่าจะหลอกคนที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่มาดูได้เพียบ ไม่แน่คู่รักที่มาออกเดตก็อาจจะนึกอยากดูเรื่องนี้

ถ้าเป็นแบบนั้นก็การันตีได้ว่าหนังจะโดนด่าชัวร์ๆ ชื่อเสียงป่นปี้แน่!

เผยเชียนพยักหน้าเบาๆ พลางอ่านต่อ

จูเสี่ยวเช่อที่นั่งตรงข้ามบอสเผยชื่นใจขึ้นมาทันทีที่เห็นอีกฝ่ายพยักหน้าเล็กน้อย

บอสเผยยอมรับบทของฉัน!

ฉันเข้าใจบทของบอสถูกจริงๆ ด้วย!

เห็นได้ชัดว่าบอสเผยเข้าใจความล้ำลึกของชื่อหนัง อัจฉริยะย่อมเข้าใจความคิดของกันและกันจริงๆ!

เผยเชียนไม่ทันสังเกตเห็นท่าทีตื่นเต้นของจูเสี่ยวเช่อ เขาพลิกบทอ่านไปเรื่อยๆ และหยุดดูบทบางช่วงอย่างละเอียด

โครงเรื่องคร่าวๆ ในตอนแรกถูกขยายลงรายละเอียดเพิ่มเติม ไม่ว่าจะเป็นรายละเอียดฉากหลังของเรื่อง บทพูด การกระทำ และอื่นๆ จนสามารถเห็นภาพหนังตั้งแต่ต้นจนจบได้

เผยเชียนรู้สึกแค่อย่างเดียวคือรู้สึกยี้มากๆ!

โครงเรื่องตอนแรกก็ชวนยี้สุดๆ แล้ว แต่ตอนนั้นเป็นแค่โครงเรื่องคร่าวๆ ไม่มีอะไรมาก แต่บทตอนนี้มีทั้งบทสนทนา สีหน้าท่าทาง และรายละเอียดเพิ่มเติมอื่นๆ ถ้าจินตนาการเพลงประกอบเข้าไป ความยี้ที่รู้สึก…

คงพุ่งเฉียดฟ้า

เผยเชียนทนอ่านต่อไม่ไหว เพราะมันแย่เกินไป!

เขาไล่ดูบทต่อเพื่อยืนยันว่าจูเสี่ยวเช่อกับทีมเขียนบทไม่ได้แก้เนื้อเรื่อง แค่ใส่รายละเอียดและยืดบทเพิ่มเฉยๆ

บทไม่ได้ชวนยี้น้อยลงเลย กลับกันรายละเอียดที่เพิ่มเข้ามายิ่งทำให้รู้สึกยี้มากขึ้นกว่าเดิม!

ตอนนี้เผยเชียนเริ่มสบายใจขึ้น

ถ้ายึดถือแนวทางนี้ หนังที่ออกมาจะต้องมีประเด็นชวนยี้เยอะที่สุดในประวัติการณ์!

“บทออกมาเยี่ยมเลย!

“ผมชอบมากๆ!”

เผยเชียนชมจูเสี่ยวเช่อกับทีมเขียนบทยกใหญ่ ɴᴏᴠeʟɢu.ᴄᴏm

จูเสี่ยวเช่ออดยิ้มออกมาไม่ได้ “บอสเผยใจดีเกินไปแล้วครับ โครงเรื่องของบอสดีมากๆ อยู่แล้ว พวกผมแค่เติมรายละเอียดเพิ่มเข้าไปนิดหน่อย”

พวกเขาคุยกันต่ออย่างเบิกบานใจก่อนที่มือถือของเผยเชียนจะดังขึ้น

เขาเหลือบมองแล้วเห็นว่าเป็นสายจากฉางโหย่ว

“ฮัลโหล บอสเผยครับ ผมจะโทรมาแจ้งว่าตอนนี้เตรียมการทุกอย่างเกือบหมดแล้วนะครับ ได้ที่เหมาะๆ สำหรับตั้งออฟฟิศแล้ว ทีมงานเก่าก็เรียกมาครบแล้วครับ

“วันนี้เราตั้งใจจะวางแผนทิศทางมือถือรุ่นแรก ตอนนี้ได้แผนการผลิตขั้นต้นแล้ว ถ้าบอสมีเวลา ช่วยแวะเข้ามาให้คำแนะนำพวกเราหน่อยได้ไหมครับ”

ให้คำแนะนำเหรอ

เวลาไม่เหมาะเลย

เผยเชียนยังต้องคุยเรื่องบทกับจูเสี่ยวเช่อที่เฟยหวงสตูดิโอ เขากลัวว่าวันนี้ไม่น่าจะมีเวลาว่างเหลืออีก

เขาควรจะ ‘แนะนำ’ เฟยหวงสตูดิโอที่กำลังรุ่งสุดๆ หรือทีมทำงานในฝันที่เคยล้มเหลวครั้งแล้วครั้งเล่าดี

เลือกไม่ยากเลย

แน่นอนว่าเผยเชียนนัดพวกฉางโหย่ววันอื่นได้ แต่พอคิดดูอีกที จะให้ทุกคนเสียเวลาทั้งวันไปฟรีๆ เพื่อรอเขาก็ไม่ได้ประโยชน์อะไร เผยเชียนคิดว่าตัวเองไม่ควรไปยุ่งกับกิจการบริษัท OTTO ส่วนหนึ่งก็เพราะกลัวจะไปกระทบการทำงานของทีมงานในฝัน อีกส่วนหนึ่งก็เพราะถ้าเขาช่วยเหลืออะไรไป แล้วมือถือรุ่นแรกไปไม่รอด บอสเผยก็จะกลายเป็นแพะรับบาปแทนหลินหวาน ซึ่งจะทำให้การไล่หลินหวานออกจากวงการแล้วกลับบ้านไปรับช่วงกิจการครอบครัวต่อยากขึ้นไปอีก

“พวกคุณคุยกันไปก่อนเลย วันนี้ผมยุ่งๆ ไม่น่าจะว่างแวะเข้าไป

“ไม่ต้องขอคำแนะนำผมก็ได้ พวกคุณตัดสินใจกันได้เลย”

ฉางโหย่ว “ได้ครับบอสเผย! วางใจพวกผมได้เลย!”

พอวางสายไป เผยเชียนก็หันไปคุยเรื่องบทกับจูเสี่ยวเช่อต่อ

จูเสี่ยวเช่อดูลังเลใจ “บอสเผยครับ มีปัญหาอีกเรื่องนึง

“บอสน่าจะสังเกตเห็นว่าในบทยังไม่ได้กำหนดชื่อตัวละคร เพราะพวกเราตัดสินใจไม่ได้ว่าจะให้ตัวละครเป็นคนชาติตะวันออกหรือตะวันตกดี

“บอสระบุมาว่าตัวละครเหล่านี้อาศัยอยู่ในโลกยุคอนาคต แต่ไม่ได้ระบุว่าเป็นเชื้อชาติอะไร”

เผยเชียนพยักหน้า เป็นปัญหาจริงๆ ด้วย

“ในเมื่อฉากหลังของหนังเป็นโลกอนาคต แนวคิดเรื่องเชื้อชาติน่าจะคลุมเครือ

“แล้วก็เนื้อเรื่องจะไม่เกิดขึ้นที่ประเทศของเรา

“ตัวละครกับฉากหลังใช้เป็นภาษาอังกฤษ บทพูดก็เป็นภาษาอังกฤษด้วย

“ไปหาชาวต่างชาติมาแสดงบทหลักๆ ถ้าหาไม่ได้ ให้หาคนจีนที่พูดภาษาอังกฤษได้คล่อง แต่ไม่ต้องอธิบายอะไรมาก คนดูน่าจะเข้าใจได้เองว่าตัวละครนี้แค่เป็นคนเชื้อชาติจีน”

เผยเชียนคิดว่าการจ้างนักแสดงต่างชาติน่าจะใช้เงินเยอะกว่าจ้างนักแสดงจีน!

เขาปล่อยโอกาสผลาญเงินเพิ่มให้หลุดมือไปไม่ได้

จูเสี่ยวเช่อรีบพยักหน้า “ได้ครับ ผมก็คิดเหมือนบอสเผย

“แต่น่าจะจัดการได้ค่อนข้างยาก… เราน่าจะจ้างนักแสดงต่างชาติที่ดังๆ ไม่ได้ แม้แต่นักแสดงต่างชาติที่ดังรองลงมาก็ไม่น่าจะจ้างได้เหมือนกัน

“เพราะนี่คือหนังเรื่องแรกของเฟยหวงสตูดิโอ เราไม่เป็นที่รู้จักในต่างประเทศ ถึงจะเสนอค่าตัวให้สูง เราก็อาจจะชวนให้นักแสดงเดินทางมาถึงจิงโจวไม่ได้…

“พวกตัวประกอบจะง่ายหน่อย แต่ถ้าเป็นบทหลักอย่างตัวเอกกับกรรมการ…ก็ยากพอตัวเลยครับ

“สองบทนี้มีบทพูดเยอะกว่าตัวละครอื่นๆ เราต้องหาคนที่มีทักษะการแสดงสูง

“เพราะงั้นเราหานักแสดงจีนมาเล่นสองบทนี้จะดีกว่ามั้ยครับ”

เผยเชียนคิดอยู่ครู่หนึ่ง “โอเค

“แต่…ถ้าเราจ้างนักแสดงชาวต่างชาติดังๆ ไม่ได้ คุณคิดว่าเราจะจ้างนักแสดงจีนดังๆ ได้มั้ย”

จูเสี่ยวเช่อยิ้มแหย “ก็ไม่ง่ายเหมือนกันครับ

“แต่อย่างน้อยถ้าเป็นนักแสดงชาวจีน เราจะเจรจาได้ง่ายกว่า โอกาสสำเร็จก็สูงขึ้นครับ”

เผยเชียนตั้งใจจะแนะนำให้จ้างนักแสดงหน้าใหม่จากโรงเรียนต่างๆ มารับบท แต่ก็นึกขึ้นได้ว่าค่าตัวน่าจะไม่สูงมาก เฟยหวงสตูดิโอก็จะผลาญเงินได้ไม่เยอะ

พวกเขาต้องหานักแสดงสักคนสองคนที่เรียกค่าตัวสูงๆ ไม่อย่างนั้นเฟยหวงสตูดิโอจะผลาญงบที่ให้ไปได้ไม่หมด

แต่จะจ้างใครดีล่ะ นี่คือปัญหา

จู่ๆ ชื่อใครคนหนึ่งก็ผุดขึ้นในหัวเผยเชียน

ฉันรู้จักนักแสดงชาวจีนคนนึง แถมยังเคยร่วมงานกันมาก่อนด้วย!

จ๋าจูถี!

จางจู่ถิงโดนวิจารณ์หนักหลังเป็นพรีเซ็นเตอร์ถ่ายโฆษณาให้เกมเพลงรบโลหิต แต่เหตุการณ์นี้ก็ทำให้มีคนติดตามเพิ่มขึ้นมาก หลายคนหันมาสนใจเขาจนเจ้าตัวเริ่มยอมรับชื่อเล่น ‘จ๋าจูถี’

แน่นอนว่าเผยเชียนต้องจำเพื่อนเก่าคนนี้ได้อยู่แล้ว

คุณจางเป็นกัลยาณมิตรกับเถิงต๋า เพราะงั้นเถิงต๋าก็ต้องดูแลเขาให้ดี เหมือนคำพูดที่ว่าอะไรดีๆ ก็ต้องเก็บไว้ให้กันเอง ในเมื่อเฟยหวงสตูดิโอพร้อมเสนอค่าตัวแพง พวกเขาก็ต้องเสนอบทนี้ให้จางจู่ถิงก่อน

ถึงหนังจะเจ๊ง คนดูก็น่าจะโทษนักเขียนบท ไม่ใช่นักแสดง

คุณจางแค่ต้องโชว์ฝีมือการแสดงดีๆ เพื่อไม่ให้โดนคนดูติติง แถมยังมีบทนึงที่เหมาะกับคุณจางมากๆ นั่นก็คือ บทกรรมการผู้ชั่วช้า

ยิ่งคิดเผยเชียนก็ยิ่งรู้สึกว่าเป็นการตัดสินใจที่เหมาะสมมาก “เดี๋ยวผมช่วยหานักแสดงด้วย

“ผมจะติดต่อจางจู่ถิงไปถามว่ามีคิวว่างถ่ายหนังมั้ย ถ้าเขาตกลงเล่นหนังให้ เราจะให้เขารับบทกรรมการ

“ส่วนตัวเอก…เราก็ช่วยๆ กันหา แล้วค่อยมาคุยกันว่าใครเหมาะ”

จูเสี่ยวเช่อตกใจ “จางจู่ถิงเหรอครับ ถ้าได้เขามาเล่นจะดีมากเลยครับ เขาเป็นนักแสดงเก่าที่มีฝีมือการแสดงยอดเยี่ยมมาก แถมภาษาอังกฤษก็ไม่แย่ น่าจะพูดบทภาษาอังกฤษได้ตลอดการถ่ายทำ

“บอสเผยช่างเป็นคนกว้างขวางจริงๆ ครับ!”

Facebook Twitter Telegram Pinterest
ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี

ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี

Losing Money to Be a Tycoon, 亏成首富从游戏开始, Kui Cheng Shoufu Cong Youxi Kaishi(donghua), Losing Money to Become the Richest Person Starts From the Game, システムで出世してしまった
Score 9.4
สถานะนิยาย: Ongoing ประเภท: , ผู้แต่ง: , ต้นฉบับ: 1673 Chapters (จบแล้ว)
เผยเชียนย้อนเวลากลับไปเมื่อ 10 ปีก่อน โดยมีระบบสั่งให้เขาตั้งบริษัทอะไรก็ได้เพื่อหาเงินทำกำไรโดยจะมีการประเมินกำไรขาดทุนเป็นรอบๆ แต่เผยเชียนเป็นคนหัวหมอ เขาดูแล้วว่าถ้าเขาทำธุรกิจได้กำไร เขาจะได้ส่วนแบ่งเข้ากระเป๋าตัวเองแค่ 1:100 แต่ถ้าเขาขาดทุน เขาจะได้ส่วนแบ่ง 1:1 เขาจึงคิดจะตั้งบริษัทเกม และหาทางทำให้บริษัทขาดทุน.. (อ่านเพิ่มเติม »)

Comment

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Options (ตั้งค่าการอ่านนิยาย)

not work with dark mode
Reset