ผมยาวสลวยของวูย่ากระเซอะกระเซิงลงมาปกคลุมใบหน้า แต่ก็ไม่สามารถบดบังความอ่อนเยาว์นวลเนียนของใบหน้าเธอได้ ดวงตาสดใสของเธอมองผ่านผมสลวยไปที่ไอว่า
เนื่องจากชาวแทนเซียได้มีการติดต่อกับชาวฟาวาร์โกอยู่บ่อยครั้ง พวกเขาเลยคุ้นเคยกับภาษาของชาวฮาสจนสามารถใช้ได้คล่องปากพอกับภาษาของตัวเอง วูย่าถามขึ้น
“เธอเป็นนายทหารอาวุโสของฟาวาร์โกที่พึ่งมาใหม่ใช่ไหม?”
วูย่าถามขึ้นอย่างสงสัยมองไปที่ไอว่า ใบหน้าที่ดูเด็กของเขาทำให้ยากที่จะเชื่อได้ว่าเขาเป็นคนวางแผนการสู้รบครั้งนี้ ที่สำคัญที่สุดก็คือเธอได้ตกมาอยู่ในเงื้อมมือของทหารฟาวาร์โกด้วยปีศาจตนนี้ เธอจึงค่อนข้างข้องใจ
“เป็นยังไง…ผมมองดูแล้วไม่เหมือนอย่างนั้นหรือ?”
ไอว่าเดินลงมาจากเก้าอี้มาที่ด้านหน้าของวูย่า เขาเอื้อมมือไปจับที่คางเรียวของวูย่า ยกหน้าของเธอให้เงยขึ้น
ลักษณะที่สง่างามของเธอทำให้ไอว่าคาดเดาว่าเธอต้องเป็นนายทหารระดับสูง เขาจินตนาการไปถึงรูปร่างหน้าตาของเธอ อย่างไรก็ตาม เมื่อผมยาวสลวยของเธอแยกออกไปด้านข้าง เผยให้ไอว่าเห็นใบหน้าของเธอทั้งหมด ไอว่าถึงกับตกตะลึง
เขาไม่คิดว่าในดินแดนธรรมดาไม่มีอะไรน่าสนใจจะมีสาวสวยแบบนี้ได้! สายตาของไอว่าเลื่อนจากใบหน้าที่สามารถทำให้ผู้ชายเป็นบ้าไปที่หน้าอกอวบอิ่มของเธอ มองเห็นยอดเขาสองลูกตั้งตระหง่านอยู่บนอกของเธอจนมองเห็นร่องอกชัดเจน เนื่องจากเธอถูกมัดและเสื้อผ้ายุ่งเหยิง ภาพแบบนี้กระตุ้นความปรารถนาของไอว่าขึ้นมาทันที
“เธอสวยมาก!”
นิ้วของไอว่าปล่อยจากคางของวูย่าแล้วเลื่อนลงไปที่ด้านบนยอดเขาแฝดของเธอ วูย่าหันร่างหนีทันทีด้วยความรังเกียจ ยอดเขาแฝดของเธอสั่นไหวตามไปด้วย
เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่ใครๆ จะมาสัมผัสได้ แม้แต่ผู้ชายที่หล่อมากภายในเผ่าแทนเซียก็ยังไม่ได้รับการเหลือบแลจากเธอ ถ้าไม่ใช่ว่าเธอถูกจับกุมจากฝ่ายตรงข้าม ไอว่าจะต้องได้รับอันตราย ที่เขาไปทำสายตาลามกมองมาที่ร่างของเธอ
“ฮิ…ฮิ…อารมณ์ร้อนจริงๆ สาวน้อย”
เขายกมือขึ้นโบกให้ทุกคนที่อยู่ข้างเขาถอยออกไป หัวหน้ากองร้อยคนหนึ่งรู้สึกไม่ไว้วางใจและเข้ามากล่าวเตือนเขาด้วยเสียงเบาๆ
“หัวหน้า…ผู้หญิงแทนเซียดุร้ายมาก ต้องคอยระวังให้ดี”
ไอว่าไม่พูดอะไรและหัวเราะออกมา เขาโบกมือให้หัวหน้ากองร้อยคนนั้นถอยออกไป
หลังจากที่ทุกคนล่าถอยออกจากห้องไป มีเพียงไอว่ากับวูย่าสองคนเท่านั้นที่อยู่ในสำนักงาน ไอว่าโคจรเต๋าชี่ แอบท่องคาถาเงียบๆ เริ่มต้นใช้หยินเทคนิค เพื่อที่จะจัดการกับผู้หญิงที่ไม่ยอมแพ้คนนี้ ไม่จะเป็นจะต้องกลัวอะไร ไม่เช่นนั้นเธอก็จะดื้อรั้นไม่ยอมอยู่ในการควบคุมแต่โดยดี
ไม่นาน กลุ่มควันสีชมพูจางๆ ก็อบอวลไปทั่วห้อง ควันสีชมพูนี้ปกคลุมตัวของวูย่าอย่างรวดเร็ว
วูย่ายังไม่ทันได้ระวังป้องกันตัวใดๆ ไม่มีแม้แต่คนเดียวในจักรวรรดิฮาสที่สามารถป้องกันตัวจากหยินเทคนิคของไอว่าได้ ดังนั้น ภายในเวลาไม่นานร่างกายของวูย่าก็เริ่มที่จะตอบสนอง ตาของเธอเริ่มปรือ ร่างของเธอเริ่มกระสับกระส่ายรู้สึกไม่สบายตัว แน่นอนเธอรู้ว่าตรงส่วนไหนของเธอไม่สบายตัว แต่เธอไม่มีทางรู้ได้ว่ามันเกิดจากหยินเทคนิคของไอว่า
เขาตั้งใจจะเอาความบริสุทธิ์ของเธอภายในสำนักงานแห่งนี้!
หลังจากที่ไอว่าสังเกตดูอาการบนร่างของวูย่า ถึงแม้ว่าเธอจะไม่แสดงอาการออกมารุนแรงมากนัก เขาเชื่อว่าเธอไม่น่าจะอดทนได้นาน
“เธอยังไม่ได้บอกผมเลยว่าชื่ออะไร?”
ไอว่ายังคงใช้หยินเทคนิคอย่างต่อเนื่อง ขณะที่ก้าวเข้ามาวางแขนของเขาลงบนไหล่นุ่มนิ่มของเธอ สายตาหื่นกระหายแสดงชัดออกมาจากใบหน้าของไอว่า
“ทำไมฉันจะต้องบอกเธอด้วย?”
วูย่ายังคงขัดขืนไอว่าอยู่ เธอคุ้นเคยกับการหยิ่งทระนงตัว จะให้เธอตกลงยอมบอกชื่อของเธอให้เจ้าหนูคนนี้ง่ายๆ น่ะหรือ?”
“ปกติแล้วผมเป็นคนที่ชื่นชอบผู้หญิงสวย ผมเลยอยากจะรู้ชื่อของเธอ นอกจากนี้ ผมยังคืนอิสระให้เธอได้ เพราะในสายตาของผม ผู้หญิงสวยต้องคู่กับอิสรภาพ ถ้าไม่อย่างนั้น ถ้าต้องไปเป็นทาส ทุกวันต้องถูกมัดและคุกเข่า ภาพอย่างนั้นจะเรียกว่าเป็นความงามได้อย่างไร?”
นิ้วของไอว่าเลื่อนลงจากไหล่หอมของวูย่า นิ้วเลื่อนเข้าไปที่ใต้คอขาวผ่องของเธอ
แทบไม่น่าเชื่อ ผู้หญิงอายุ 19-20 ปี จะสามารถแสดงลักษณะที่สวยงามแบบนี้ออกมาได้ แต่ถ้าไอว่ากล้าพอที่จะกระชากเสื้อของวูย่า เผยให้เห็นหน้าอกของเธอทั้งหมด เขาต้องประหลาดใจแน่นอน เขาจะไม่สนใจผู้หญิงคนนี้ได้อย่างไร นางฟ้าชัดๆ?
ในฐานะที่เป็นนายทหารชั้นกลางระดับสูง วูย่าไม่เคยมีประสบการณ์ในสิ่งที่เรียกว่าไม่มีอิสระมาก่อน ตอนนี้หลังจากที่ถูกจับมัดจากศัตรู เธอพึ่งเข้าใจเป็นครั้งแรกถึงความสำคัญของอิสรภาพ เธออยากที่จะได้กลับไปหาพี่สาวและน้องสาวของเธอ อยากที่จะกลับไปหาพ่อและแม่ของเธอ แต่จากสถานการณ์ตอนนี้ ถ้าเธอคิดว่าชาวแทนเซียจะเข้ามาช่วยเหลือเธอภายในระยะเวลาอันสั้น เธอกลัวว่ามันคงจะยากยิ่งกว่าการปีนป่ายขึ้นไปบนท้องฟ้า!
“ฉันชื่อวูย่า”
นี่เป็นครั้งแรกที่วูย่าต้องยอมจำนนต่อหน้าศัตรู เธอรู้อยู่แก่ใจ ตอนนี้เธอต้องให้ความร่วมมือ ถ้าไม่อย่างนั้น เธออาจไม่มีโอกาสกลับไปหาญาติสนิทมิตรสหายของเธออีกตลอดไป
“วูย่า…เป็นชื่อที่เพราะดี! ที่สำคัญที่สุดก็คือคนก็สวยมาก ดูเหมือนกับว่า ถ้าผู้หญิงสวยน่ารักชาวแทนเซียแบบนี้ตกไปอยู่ในมือของทหารของผม ผมคงต้องกังวลจริงๆ ว่าเธอคงต้องประสบความทุกข์ทรมานไม่น้อย ดังนั้น ถ้าวูย่าเชื่อฟังผม ผมจะไม่ส่งคุณไปที่กองกำลังป่าเถื่อนของผม อย่างน้อยผมก็เป็นคนที่เข้าใจและอ่อนโยนกับผู้หญิง ถ้าวูย่าอยากจะไปอาบน้ำในตอนนี้ ผมก็ไม่ว่าอะไร”
ระหว่างที่เขาพูด นิ้วของเขาก็เลื่อนออกจากผิวเงาวาวของเธอ แต่ในวินาทีต่อมา นิ้วของเขากลับเปิดเสื้อตรงที่ใกล้กับสะดือของเธอ เผยให้เห็นผิวขาวราวหิมะมากยิ่งขึ้น
เมื่อไอว่าวางมือของเขาลงบนไหล่ของวูย่า แน่นอนว่ามันเป็นเวลาที่หยินเทคนิคของเขามีประสิทธิภาพมากที่สุด วูย่ารับรู้ถึงมือของเขาที่วางลงมาแต่ไม่ได้คิดอะไรมาก เธอเชื่อว่าเจ้าหนูคนนี้ตกหลุมรักเธอเมื่อได้พบหน้าเป็นครั้งแรก ตกหลุมรักรูปร่างลักษณะที่งดงามของเธอ
ร่างกายช่วงล่างของเธอเริ่มรู้สึกคัน แต่ผิวของเธอกลับกระหายอยากให้ฝ่ายตรงข้ามคลึงเคล้าอย่างอ่อนโยน แต่เธอเป็นผู้หญิงที่ไม่เคยเผชิญหน้ากับผู้ชายแบบนี้มาก่อน เธอจะไปอ้อนวอนขอร้องคนอื่นแบบนั้นได้อย่างไร?
เมื่อได้ยินไอว่าบอกว่าเธอไปอาบน้ำได้ เธอรู้สึกยินดีในหัวใจ ถึงแม้จะถูกขังอยู่ในค่ายของศัตรู วูย่าก็ยังคงติดนิสัยชอบความสะอาดของเธอ
“เธอจะรับประกันได้ไหมว่าจะไม่มีใครไปรบกวนฉัน?”
วูย่าหวังว่าท่าทางที่แสดงออกถึงความใจดีและซื่อตรงของไอว่าจะทำตามที่เขาได้อธิบายมา ไม่ใช้วิธีการสกปรกมาจัดการกับเธอ อย่างน้อยก็ไม่ได้ส่งเหล่าทหารที่สกปรกเหลือจะทนมารบกวนอย่างหยาบโลนมันก็คงจะดีไม่น้อย
“สาวน้อยวูย่า…สบายใจได้ ถ้าไม่มีคำอนุญาตจากเธอ กระทั่งตัวผมเองก็จะไม่เข้าไปในห้องอาบน้ำของเธอ แน่นอนว่ามันเป็นห้องเล็กๆ ที่ปิดสนิท เธอสามารถอาบน้ำได้อย่างสบายใจ เธอน่าจะคิดได้ ถ้าผมคิดจะใช้กำลังกับผู้หญิงอย่างเธอ เธอคิดว่าจะขัดขืนได้หรือ?”
ตอนนี้การแสดงออกของไอว่าไม่ได้มีความหยาบคายเลยแม้แต่น้อย นอกจากจะดูเหมือนกับสุภาพบุรุษชั้นสูง นี่เพียงพอที่จะทำให้วูย่ามั่นใจ เขาไม่น่าที่จะทำอะไรกับเธอ!
“ฉันไม่ต้องการให้ใครมาช่วยฉันอาบน้ำ ฉันจะไปอาบน้ำด้วยตัวของฉันเอง!”
วูย่าร้องขออย่างอื่นเพิ่มอีกครั้ง ไอว่าไม่ได้ตอบแต่กลับชักมีดสั้นออกมา หลังจากมองเห็นไอว่าถือมีดสั้นอยู่ในมือ วูย่ายังคงไม่เข้าใจไปพักหนึ่ง เธอคิดว่าเกี่ยวกับการร้องขอของเธอมันเกินเลยไป เธอรู้สึกโกรธไอว่า
ในขณะที่เธอยังคงสงสัยอยู่มีดสั้นในมือของไอว่าจู่ๆ ก็แทงเข้ามาที่วูย่า วูย่าคิดอยู่ในใจ ‘นี่คงเป็นวิธีที่เขาจะผิดสัญญากับฉัน เขาพึ่งบอกกับฉันว่าเขาจะคืนอิสระให้ แล้วยังปล่อยให้ตัวฉันไปอาบน้ำอีกด้วย เห็นได้ชัดว่ากฎที่ไม่ฆ่าคนตามอำเภอใจของเผ่าฉันใช้ไม่ได้กับจักรวรรดิฮาส ถ้าฉันรู้ว่ามันจะเป็นแบบนี้แต่แรกละก็ ฉันจะฆ่าชาวฟาวาร์โกที่ฉันจับตัวได้ ถ้าเป็นแบบนั้นภัยพิบัติแบบวันนี้ก็ไม่น่าจะเกิดขึ้นได้’ ตอนที่มีดสั้นของไอว่าเกือบจะแทงถึงวูย่า วูย่าก็หลับตาของเธอลง เธอถูกมัดอย่างแน่นหนาไม่มีกำลังที่จะขัดขืนทำได้แต่เพียงรองรับการเหยียบย่ำ เห็นได้ชัดว่าชีวิตสวยงามของเธอกำลังจะจบสิ้นลงแล้ว เธอถอนหายใจยาวๆ ออกมา
แต่ประกายคมมีดนั่นไม่ได้สะกิดโดนผิวของวูย่า เพียงแค่ปาดผ่านเบาๆ เชือกที่มัดอยู่บนร่างของวูย่าก็ถูกตัดขาดออกจากกัน
วูย่าปิดตาของเธออยู่ ไม่ได้รู้สึกถึงความเจ็บปวดตามที่เธอคิดว่าจะรู้สึกเจ็บเมื่อมีดสั้นแทงร่างของเธอ เธอลืมตามองอย่างสงสัย มองเห็นไอว่ายืนอยู่ที่ข้างหน้าของเธอ มีดสั้นหมุนควงด้วยความเร็วราวสายฟ้าอยู่ในมือของไอว่า เธอก้มลงมองเชือกทุกเส้นบนร่างของเธอถูกตัดขาดร่วงลงไปกองอยู่ที่เท้าของเธอ
นี่เป็นการเทคนิคการใช้มีดระดับไหนกัน? เธอไม่รู้สึกอะไรเลยแต่เชือกจำนวนมากบนร่างของเธอกลับถูกตัดขาดออก เธอประมาณว่ามันต้องไม่น้อยกว่าสามสิบชิ้น! ที่ทำให้เธอประหลาดใจก็คือ ถึงแม้ว่าเชือกจะถูกตัดออกเป็นชิ้นๆ แต่เธอกลับไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ แม้แต่เส้นขน
“นี่เป็นฝีมือของเธอหรือ?”
วูย่าตอนนี้สามารถใช้ได้เพียงคำว่า ‘น่ามหัศจรรย์ใจมาก’ มาอธิบายมัน
“ตอนนี้มีเพียงแค่เธอกับผมสองคน หรือเธอมองเห็นมีคนอื่นอยู่ในห้องนี้อีก?”
ตาของไอว่ากวาดไปทั่วห้องแบบสบายๆ โดยไม่คาดคิด มันทำให้วูย่าลืมไปว่าเจ้าหนูด้านหน้าของเธอเป็นศัตรู
“รับประกันได้ว่าจะไม่มีใครเข้าไปในห้องน้ำ?”
ในเวลาที่สำคัญที่สุดแบบนี้ วูย่ายังคงไม่มั่นใจมากนัก มันเป็นพื้นฐานของชาวแทนเซีย
“ถ้าเธอไม่อยากจะอาบน้ำ งั้นก็ช่างมันเถอะ ผมก็ไม่ชอบที่จะบังคับคนอื่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อต้องรับมือกับสาวสวย”
สายตาของไอว่าไม่เคยละจากใบหน้าสวยของวูย่า นอกจากหน้าอกสูงตระหง่านของเธอ เนื่องจากเสื้อผ้าของเธอไม่ค่อยเรียบร้อยยิ่งทำให้เธอน่ารักยิ่งขึ้น
วูย่ากึ่งสงสัย เดินหันไปทางห้องน้ำแล้วก้าวเข้าไป
