นางกำนัลคนหนึ่งก้าวเข้ามาและถอดเข็มขัดของไอว่า แม้ว่านางกำนัลจะมีอายุมากกว่าไอว่าหนึ่งปี การถอดเข็มขัดของเด็กหนุ่มก็ทำให้หน้าเธอแดงร้อนวูบวาบในหัวใจ ยามที่เธอถอดเข็มขัดเธอยังถือโอกาสมองไปที่เป้าภายในกางเกง มองเห็นแท่งเนื้อขนาดใหญ่อยู่ในความมืดสลัว นี่เป็นเพียงแค่ตอนที่มันยังหดตัว ถ้ามันลุกชันขึ้นมา มันก็คงจะเป็นเรื่องแปลกถ้ามันไม่ขู่ขวัญเธอจนกระเจิดกระเจิง
ในตอนนี้นางกำนัลอีกคนก็อุ้มแมวขึ้นมาไว้ในอ้อมอกของเธอ แมวที่แสดงอาการดุร้ายมากขดตัวอยู่อ้อมกอดของนางกำนัล ร่างที่อ่อนนุ่มและพองกลมกดแนบอยู่กลางหน้าอกของนางกำนัล มองไปยังหน้าอกอวบเต่งของนางกำนัล ดุ้นเนื้อของไอว่าก็เริ่มผงกหัวขึ้น จริงอยู่ที่แจนซี่สวยและเซ็กซี่ เพียงแต่ว่าการแสดงออกที่เย็นชาของเธอทำให้ดูเยือกเย็นและสง่างามจึงไม่สามารถทำให้ความต้องการตามธรรมชาติของไอว่าถูกปลุกขึ้นมาได้
ทันทีที่นางกำนัลอุ้มแมวขึ้นมาในอ้อมกอดของเธอ ไอว่าก็เริ่มต้นท่องคาถาอย่างเงียบๆ เพื่อที่จะเรียกใช้หยินเทคนิคของเขา ถึงแม้ว่ามันจะเป็นแมวตัวเมีย ไอว่าคิดที่จะใช้หยินเทคนิคเพื่อทำให้มันเชื่องตอนที่มันอยู่ตรงเป้าในกางเกงของเขา ถ้ามันจะไม่ข่วนแท่งเนื้อของเขานั่นมันจะดีมาก
ไอว่าเคลื่อนย้ายเต๋าชี่ของเขา เขาแอบครอบมันเข้าคลุมใส่เฉพาะตัวแมวด้วยหยินเทคนิค หลังจากวินาทีนั้น แมวก็ไม่รู้ว่าจะทำอะไร ภายใต้การปลุกเร้าของหยินเทคนิค การแสดงออกทางอารมณ์ของมันก็แสดงออกมาอย่างรวดเร็ว ไอว่าควบคุมการปลุกเร้ามันอย่างสมบูรณ์ ไม่ปล่อยให้แมวแสดงความต้องการทางเพศออกมา เพียงแค่ทำให้มันเชื่องมากขึ้นเท่านั้น แต่ว่าแจนซี่ไม่ได้สังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงนี้ ภายใต้คำสั่งของเธอ นางกำนัลก็อุ้มแมวมาอยู่ที่ด้านหน้าของไอว่า
นางกำนัลก็ดูเหมือนจะมีใจเมตตากับเขาไม่ต้องการให้แมวทำร้ายใดๆ กับไอว่า ดังนั้นเธอจึงค่อยๆ ปล่อยแมวเข้าสู่ภายในกางเกงของไอว่า เธอกลัวว่าแมวจะดุร้ายขึ้นมาอย่างกะทันหัน ส่งผลให้เธอคิดจะใช้พลังของเธอช่วยไอว่าอีกด้วย เธอค่อยๆ ปล่อยแมวอย่างระมัดระวังลงในพื้นที่เป้าหมาย สองมือของเธอลูบไปที่ตัวของแมวเพื่อให้มันไม่ตื่นตกใจ เธอเคยเห็นกับตาตัวเองถึงภาพอันน่าอนาถของนางกำนัลที่ยอมรับการลงโทษจากแมว หลังจากโดนลงโทษแล้ว ร่างกายช่วงล่างของนางกำนัลคนนั้นมีเลือดสาดกระจายไปทั่ว
ระหว่างที่เธอลูบไล้ไปที่ตัวแมว มือเล็กๆ ของเธอ ก็เผลอไปถูกดุ้นยาวใหญ่ของไอว่าโดยบังเอิญ ตอนที่เธอปล่อยมือจากแมว เธอก็ยังถือโอกาสจับไปที่ดุ้นใหญ่ของไอว่าอีกครั้งหนึ่ง หลังจากที่เธอเงยหน้าขึ้นมา หน้าเธอแดงไปหมด มีแรงกระตุ้นปั่นป่วนไปรอบๆ ท้องน้อยของเธอ
“ทำไมเธอยังไม่เริ่มซักที?”
แจนซี่ยืนอยู่ตรงนั้นมองเห็นการจัดแต่งเพื่อเอื้อประโยชน์เล็กๆ น้อยๆ อันเกิดจากความรู้สึกชอบพอของนางกำนัลที่ถูกกระตุ้นขึ้น ใช้ช่วงเวลานี้ฉวยโอกาสเอาเปรียบเล็กน้อยของแต่ละคน รู้สึกถึงความเป็นชายด้วยมือของเธอ นี่ไม่ใช่เรื่องที่ผิดปกติ ดังนั้น แจนซีจึงทำเป็นเหมือนมองไม่เห็น แค่กระตุ้นให้เธอรีบทำให้เสร็จอย่างรวดเร็ว
“ทุกอย่างจัดเตรียมพร้อมแล้ว!”
นางกำนัลรีบเอามือออก ยืนรออยู่ข้างๆ เธอภาวนาเงียบๆ อยู่ในใจ ‘โอ้…แม่แมวเอ๋ยแม่แมว เธออย่าแสดงความดุร้ายออกมาเลย…แค่เคลื่อนไหวไปรอบๆ ก็พอ ขอให้ความปรารถนานี้เป็นจริงโดยด่วนด้วยเถิด!’ เธอยังปิดตาเอาสองมือมาประสานกันเพื่อภาวนา
“ทำไมเธอถึงดูกังวลจัง?”
แจนซี่ไม่เข้าใจว่าทำไมนางกำนัลถึงหลับตาภาวนาแบบนี้ให้เห็น
“ไม่มี…มันไม่มีอะไร”
นางกำนัลเกรงกลัวรีบเอามือลงลืมตาขึ้น ในที่สุดแม่แมวในกางเกงของไอว่าก็เริ่มเคลื่อนไหว แต่ว่ามันไม่เหมือนกับการเคลื่อนไหวทุกครั้งที่ทำการลงโทษด้วยแมว เพียงแค่หดกรงเล็บกลับมา หมุนตัวกลับ ถูไถร่างที่เต็มไปด้วยขนฟูนุ่มของมันไปที่ดุ้นของไอว่าทำให้เขารู้สึกสุขสบาย สุขยิ่งกว่าเอามือผู้หญิงมาลูบไล้เสียอีก ตอนนี้ นาฬิกาทรายก็เริ่มต้นจับเวลา
ไอว่าทำได้เพียงหลับตาของเขาดื่มด่ำกับความสุขแบบนี้
แจนซี่ ซีเกิลและคนอื่นๆ มองอย่างใจจดใจจ่อไปที่เขา พากันคิด ‘ถ้าแมวอาละวาดขึ้นมาและทำร้ายไอว่า เขาต้องร้องโหยหวนราวกับหมูถูกเชือดแน่นอน’ แต่ไอว่ากลับหลับตา เขาไม่ได้แสดงสีหน้าเคลิบเคลิ้มหรือสบายใจออกมา เพื่อที่จะไม่ต้องรับการลงโทษด้วยวิธีอื่นอีก เขาหลับตาเกร็งคอเหมือนกับเจ็บปวด บางครั้งก็กัดฟัน ปากทำเสียง ซี๊ด ซี๊ด แบบเจ็บปวดออกมา
นางกำนัลและแจนซี่รู้ว่าการลงโทษด้วยแมวรุนแรงเพียงใด คิดขึ้นกับตัวเอง ‘ไอว่าสมกับที่เป็นลูกนายพลจริงๆ รับการลงโทษรุนแรงขนาดนี้แล้วยังไม่มีเสียงโอดครวญใดๆ ออกมาจากปากของเขาเลย!’
“อา…”
ไอว่าครางออกมาอย่างมีความสุข แต่กลับแสดงความเจ็บปวดออกมาที่ใบหน้า
“ไอว่า…ถ้าเธอทนไม่ไหว เธอร้องตะโกนออกมาดังๆ ได้เลย ไม่มีใครหัวเราะเยาะเธอหรอก”
ซีเกิลรู้สึกเสียใจมาก เธอได้แต่เพียงย้ำเตือนไอว่าซ้ำไปซ้ำมา
“โอ…อา…”
ในเวลาที่แม่แมวพลิกตัวไปมาในกางเกงของเขา เสียงครางของไอว่าก็จะดังออกมา ต่อให้เป็นคนใจหินอย่างแจนซี่ก็ยังทนมันไม่ได้ แต่เธอได้รับมอบหมายให้ทำหน้าที่นี้ เธอจึงไม่สามารถช่วยผ่อนผันให้ได้ ดังนั้นถึงเธอจะรู้สึกเห็นใจไอว่า เธอก็ทำได้เพียงยืนอยู่ตรงนั้นไม่ได้พูดอะไรออกมา
ทรายในนาฬิกาลดลงไปเรื่อยๆ แสดงถึงเวลาที่ไอว่าได้รับการลงโทษ ซีเกิลและแจนซี่มองไปที่นาฬิกาทรายเป็นครั้งคราว เฝ้ามองอย่างเงียบๆ ให้ทรายในนาฬิกาตกลงให้หมดอย่างรวดเร็ว
สิบห้านาทีผ่านพ้นไปในที่สุด แต่ในตอนที่ทรายเกือบหนึ่งกำมือในนาฬิกายังเหลืออยู่ ทุกคนมองเห็นร่างของไอว่าสั่นสะท้านขึ้นมาอย่างชัดเจน มองดูเหมือนกับลูกไก่ที่โดนแมวตะปบ แจนซี่รีบสั่งให้นางกำนัลรีบเอาแมวออกจากกางเกงของไอว่าทันที นางกำนัลเชื่อว่าไอว่าจะต้องชุ่มโชกไปด้วยเลือดจากกรงเล็บของแมว แต่เมื่อมือของเธอล้วงเข้าไปข้างใน สัมผัสถูกขาของไอว่าเธอกลับไม่พบรอยขีดข่วนแม้แต่รอยเดียว!
แท่งอวบใหญ่ของไอว่าเป็นสิ่งที่นางกำนัลให้ความเป็นห่วงมากที่สุด มือเล็กๆ ของเธอคว้าจับไปอย่างโจ่งแจ้ง แท่งเนื้อก็แข็งตัวขึ้นมาอีกครั้งในมือของเธอ แถมยังไม่มีแม้แต่ริ้วรอยใดๆ ทั้งสิ้น!
มือของนางกำนัลยังคงตรวจสอบแก่นกายอวบหนาอย่างต่อเนื่อง ในเวลาเดียวกันสีหน้าสงสัยก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของไอว่า เหมือนกับจะถามว่า ‘นี่มันเรื่องอะไรกัน?’
“มันเกิดอะไรขึ้น?”
แจนซี่เห็นนางกำนัลยังไม่เอามือออกจากกางเกงของไอว่า รีบถามเธอขึ้นมา นางกำนัลมองไปที่แจนซี่อย่างงงๆ ไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไร
แจนซี่เดินเข้ามา มือล้วงเข้าไปในกางเกงของไอว่า เธอกังวลมากว่าแมวของเธอยังคงมีชีวิตอยู่หรือไม่? แต่ที่เธอคิดไม่ถึงก็คือ แมวตัวนั้นยังคงนอนอย่างเชื่องเชื่ออยู่บนหน้าท้องของไอว่าเหมือนกับว่ามันไม่ได้รับคำสั่งใดๆ เมื่อมือของเธอสัมผัสถูกบางอย่างที่อยู่ใกล้ๆ กับแมว เธอถึงกับหน้าแดงขึ้นมา เธอนำแมวออกมาด้วยท่าทางแปลกๆ ไม่สนใจกับสายตาของทุกคนที่อยู่ในนั้น แจนซี่รีบเอาแมวมุดเข้าไปในกระโปรงของซีเกิล
วีเกิลตกใจกลัวและเกือบจะกระโดดหนีทันที เธอมองเห็นแมวยืดกรงเล็บออกมา กดลงไปที่ผิวเรียบเนียนของเธอ เธอยังไม่พร้อมที่จะให้แมวฉีกกระชากหนังของเธอออกมาเหมือนผ้าขี้ริ้ว!
สิ่งที่น่าแปลกคือแมวแค่ขยับตัวไปมาภายในกระโปรงของเธอ แลบลิ้นยื่นออกมาเลียไปยังสถานที่ที่มีน้ำเหนียวๆ ไหลซึมออกมา
ซีเกิลรู้สึกอับอาย เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ยากจะทนรับได้ยิ่งกว่าการถูกแมวข่วนเสียอีก
อย่างไรก็ตามเธอค่อยๆ รู้สึกพึงพอใจมากขึ้น มากขึ้นจนเธอต้องร้องครางออกมาอย่างไม่อาจหยุดยั้ง เธอกลัวว่าจะถูกแจนซี่สังเกตเห็นความผิดปกตินี้ เลยแสดงสีหน้าเจ็บปวดออกมาตามที่เธอได้เรียนรู้จากไอว่าที่แสดงออกมาก่อนหน้านี้
มองไปที่ทรายภายในนาฬิกาเกือบจะไหลลงมาหมดแล้ว แจนซี่จึงสั่งให้นางกำนัลเอาแมวออกมา ตอนที่นางกำนัลอุ้มเอาแมวออกมา เธอพบว่าร่างของซีเกิลก็ไม่มีบาดแผลใดๆ แต่เธอก็ไม่ได้ทำให้เรื่องนี้มันยุ่งยากขึ้นมาอีก เพียงแค่ทำเป็นเฉยเอาไว้ อย่างไรเสียทั้งหมดก็เป็นผู้หญิงแล้วยังไม่ได้มีความเกลียดชังกับเธอมาก่อน แน่นอนว่าเธอย่อมไม่ต้องการให้ซีเกิลประสบกับความเจ็บปวดใดๆ
ในความเป็นจริง พระราชินีก็ไม่ต้องการให้ไอว่าได้รับความทุกข์ทรมานมากนัก ถ้าไม่เช่นนั้น การลงโทษด้วยแมวจะไม่ใช่เป็นเวลาเพียงแค่สิบห้านาที นอกจากนี้ ที่คนอื่นไม่รู้ก็คือ แจนซี่เลี้ยงแมวไว้สองตัว ตัวหนึ่งเป็นแมวพิเศษที่เอาไว้ใช้ลงโทษกับคนเลวเท่านั้น ส่วนอีกตัวหนึ่ง สำหรับไอว่าเด็กหนุ่มที่เพิ่งทำความผิดครั้งแรก มันก็แค่ทำท่าออกมาตามธรรมชาติของมันเท่านั้น มันแค่เพียงลงมืออย่างเบาๆ ถึงแม้ไอว่าจะไม่ได้ใช้หยินเทคนิคออกมา เขาก็จะไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ มากมายนัก แจนซี่เป็นคนที่รู้จักความเหมาะสม เธอไม่กล้าที่จะล่วงเกินกำลังทหารในมือของนายพลไคล์
“จำเอาไว้ในใจ พวกเธอจะถูกหักเงินเดือนหนึ่งเดือน!”
มองไปที่ทั้งสองคนที่ไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ ความวิตกกังวลที่มีก็เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วเป็นความโกรธขึ้นมา จัดการเพิ่มโทษขึ้นมาอีกอย่างหนึ่ง เกี่ยวกับเรื่องนี้ แจนซี่มีอำนาจทำได้ ถ้าเธอพูดออกมาแน่นอนว่าเธอต้องทำได้ ไม่มีใครกล้าโต้แย้งเรื่องแบบนี้กับเธอ
“คุณแจนซี่…”
ซีเกิลคิดที่จะพูดอะไรบางอย่าง แต่เมื่อมองเห็นท่าทางกราดเกรี้ยวของแจนซี่แล้ว มันก็ทำให้เธอกลัวไม่กล้าเอ่ยปากต่อไปอีก
แจนซี่พร้อมกับนางกำนัลสองคนเดินออกจากห้องไปเหลือเพียงไอว่ากับแจนซี่อยู่ในห้อง แต่พวกเขาก็ไม่มีอารมณ์ที่จะสานต่อเรื่องรักๆ ใคร่ๆ อีกครั้ง การลงโทษด้วยแมวเมื่อครู่ทำให้พวกเขากลัวจนตัวสั่นเหงื่อแตกมาแล้ว ถึงแม้ไอว่าจะสามารถใช้หยินเทคนิคได้อย่างชำนาญก็ตาม มันก็ไม่ได้รับประกันว่ามันจะใช้ได้ผลกับแมว ดังนั้นเขาจึงเครียดจนเหงื่อตก ส่วนซีเกิล สิ่งที่มีค่าที่สุดของผู้หญิงก็คือร่างกายของเธอ ถ้าร่างที่เนียนนุ่มของเธอถูกแมวขีดข่วนเป็นริ้วรอยเต็มไปหมด เธอจะมีหน้ากล้าไปแสดงให้คนอื่นดูได้อย่างไร!
“เธอไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรใช่ไหม?”
ซีเกิลย่อมไม่รู้เหตุผลที่ทำให้เธอไม่ได้รับบาดเจ็บนั้นเนื่องมาจากหยินเทคนิคของไอว่า ดังนั้นเธอจึงเป็นห่วงไอว่า เธอถึงกับข่มความอายของเธอที่เป็นผู้หญิง จะถอดเข็มขัดของไอว่าและมองดูเข้าไปข้างในกางเกง
“ผม…ไม่เป็นไรหรอก”
ไอว่าก็ไม่กล้าที่จะปล่อยให้ซีเกิลคิดจะทำสิ่งที่ไม่เหมาะสมกับเขาอีกครั้ง ถ้าเขากล้าปล่อยซีเกิลปลดกางเกงและมองเข้าไปอีก ในสถานการณ์ที่ผู้ชายกับผู้หญิงอยู่ด้วยกันแบบนี้ ถ้าเขาถูกลงโทษอีกครั้งใครจะรู้ว่าเขาจะโชคดีแบบครั้งนี้อีก อย่างไรก็ตาม เขาก็สามารถมองออกว่า แจนซี่พยายามที่จะปกป้องเขา ถ้าไม่เช่นนั้น เป็นไปได้อย่างไรที่เธอจะไม่เห็นลูกไม้เล็กน้อยของเขา?
หลังจากทั้งคู่ออกมา พวกเขาก็มายืนประจำที่ด้านหน้าของประตูห้องพักผ่อนของพระราชินีต่อ ไม่กล้าที่จะละเลยงานในหน้าที่ พระราชินีมีอำนาจเหนือชีวิตของพวกเขา สามารถฆ่า ให้และรับ ถ้ามีใครบางคนไปล่วงเกินเธอจะมีชีวิตที่ปกติสุขได้อย่างไร?
หลังจากที่ไอว่ายืนประจำการอยู่หลายวัน พระราชินีก็เรียกเขาเข้าไปภายในอีกครั้ง จริงๆ แล้วห้องนี้เป็นทั้งสถานที่พักผ่อนและทำงานของพระราชินี ยกเว้นตอนที่ต้องรับนายกรัฐมนตรี ก็จะเปลี่ยนไปใช้สถานที่อื่น ครั้งนี้เขาถูกเรียกเข้าไปนวดอีกครั้ง
ไอว่าไม่ได้ยินอะไรเลยเกี่ยวกับเรื่องการถูกลงโทษด้วยแมวจากพระราชินีและเขาเองก็ไม่พูดถึงเรื่องนี้ด้วย มันเหมือนกับว่าเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน พระราชินีแค่นอนบนเก้าอี้กว้างขวางเพลิดเพลินไปกับการนวดอย่างพิถีพิถันของไอว่า
ถึงแม้ไอว่าจะหลงใหลมนตร์เสน่ห์การเคลื่อนที่ขึ้นลงของหน้าอกนวลเนียนของพระราชินี เขาก็ไม่กล้าที่จะเอื้อมมือไปแตะต้อง ครั้งก่อนเขาแค่จูบซีเกิลยังไม่ทันเข้าสู่ขั้นตอนสำคัญเลย เขายังโดนลงโทษด้วยแมว ถ้าเขากล้าแตะต้องตัวของพระราชินี ชีวิตของเขาก็ยังไม่เพียงพอที่จะจ่ายมัน คิดได้แบบนี้ ความปรารถนาทางเพศของไอว่าลดลงอย่างรวดเร็ว จนกระทั่งเจ้าหนูของเขาอ่อนนิ่ม ลุกไม่ขึ้นถึงเขาจะเอามือช่วยแล้วก็ตาม
ตอนนี้ไอว่ากังวลอยู่เพียงเรื่องเดียวเท่านั้น ถ้าเขายังคงอยู่ที่ข้างกายของพระราชินีต่อไป เขาจะไม่กลายเป็นคนพิการเหรอ! แต่ว่าเขายังไม่มีทางเลือกอื่นๆ ได้แต่ใช้ความพยายามอย่างหนักที่จะระงับอารมณ์ของเขาไม่ให้เขาคิดที่จะล่วงเกินร่างกายที่มีอำนาจยั่วยวนใจของพระราชินี เขาต้องใช้พลังของเขาเอาชนะการกระตุ้นนั้น เขาต้องการที่จะขยายชี่ของเขาอีกจำนวนมาก
“ไอว่า…เธอชอบที่จะอยู่ข้างตัวฉันไหม?”
พระราชินีถามขึ้นมาในขณะที่ยังหลับตาอยู่ เพราะว่าเธอไม่ได้พูดมาเป็นเวลานาน คำพูดเหล่านี้ที่จู่ๆ ก็พูดขึ้นมาทำให้ไอว่าไม่เข้าใจว่ามันมาจากไหน
“ชอบ”
เมื่อไอว่าเข้าใจในคำพูดของพระราชินี เขาคิดและตอบไปอย่างรวดเร็ว
“แล้วถ้าเธอถูกส่งไปที่ชายแดนเพื่อปฏิบัติหน้าที่เล็กน้อย เธออยากจะไปไหม?”
พระราชินีถามขึ้นอีกครั้ง คราวนี้ถึงกับทำให้ไอว่างงงันจริงๆ
เมื่อพิจารณาจากความตั้งใจของเขาในการประจบประแจงพระราชินี แน่นอนว่าก็เพื่อที่จะได้ตำแหน่งอย่างเป็นทางการ ถ้าเขาพูดว่าอยากจะไป มันก็จะไปขัดแย้งกับสิ่งที่เขาพูดว่าอยากจะรับใช้ใกล้ชิดอยู่ที่ข้างตัวของพระราชินี? แต่ถ้าเขาพูดว่าไม่อยากไป นั่นเขาก็จะเสียโอกาสที่จะออกไปข้างนอกเป็นครั้งแรก! ต้องรอจนกว่าพระราชินีพูดอีกครั้ง พระเจ้าจะรู้เท่านั้นว่าเวลานั้นจะมาอีกเมื่อไหร่? ดังนั้นไอว่าจึงคิดและถามขึ้นมาอย่างชาญฉลาด
“ทำไมพระองค์ท่าน…ถึงอยากจะให้ผมไป?”
“ไม่ใช่ว่าฉันอยากจะให้เธอไป ตอนนี้ฉันยังไม่ได้จัดการอะไรลงไป เรื่องของเธอเมื่อไม่กี่วันก่อนแพร่กระจายออกไป ถ้าฉันไม่ลงมือทำอะไรซักอย่างให้พวกเขาเห็น แบบนั้นกฎระเบียบมันจะยังเป็นสิ่งที่จำเป็นอยู่อีกหรือ?”
พระราชินีพูดออกมาอย่างมีความหมายจากใจของเธอ เหมือนกับว่าเธอได้ไตร่ตรองไว้เรียบร้อยสำหรับไอว่าแล้ว
“ผมขอขอบคุณสำหรับความคิดที่รอบคอบสวยงามของพระองค์ จะให้ผมไปค่ายทหารที่ชายแดนไหน?”
ไอว่าไม่กล้าที่จะรอช้า ถ้าเขายอมรับสิ่งนี้แล้วมันก็ย่อมจะเป็นผลดีกับทั้งสองฝ่ายที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้
“ทางภาคใต้ เผ่าแทนเซียชอบมารบกวนชายแดนภาคใต้ของเราบ่อยๆ ฉันต้องการนายทหารฝ่ายเสนาธิการที่มีความสามารถคนหนึ่ง ฉันไม่ได้คาดหวังให้เธอไปสู้รบอย่างกล้าหาญกับคนเผ่าแทนเซีย ถ้าเธอสามารถที่จะทำให้กฎหมายและระเบียบของทหารบังคับใช้ได้นั่นก็จะเป็นการดีทีเดียว”
ไอว่าเคยได้ยินเกี่ยวกับชนเผ่าแทนเซียทางภาคใต้มาแล้ว นอกจากนี้พวกเขามีระบบสังคมแบบผู้หญิงเป็นผู้นำครอบครัว ผู้หญิงแต่ละคนจะรูปร่างกำยำและมีพลังทำให้เก่งในการต่อสู้ เฟเดอเรอร์ได้เสียท่าในการต่อสู้กับพวกเธอมาหลายครั้ง
ถึงไอว่าจะไม่ได้คิดว่าตัวเองเป็นนายพล แต่เมื่อคิดถึงเฟเดอเรอร์ที่ดาดๆ พลาดท่าพ่ายแพ้หลายครั้งก็ไม่ใช่เรื่องแปลก ถ้าคนอย่างเขาสามารถได้รับชัยชนะนั่นย่อมอธิบายได้ด้วยสิ่งเดียว — ศัตรูของเขาอ่อนแอมาก! ไอว่าคิดที่จะให้เฟเดอเรอร์ไปที่ภูมิภาคนั้นอีกครั้ง ภายหลังจากที่เขาจัดระเบียบบังคับใช้กฎหมายกับคนของเขาแล้ว เขาอยากจะฉีกหน้าเฟเดอเรอร์ผู้เย่อหยิ่ง! ในขณะเดียวกันก็ชนะใจสองคุณหนูของตระกูลเฮอร์แมน นี่มันเป็นการยิงนกสองตัวด้วยหินก้อนเดียวไม่ใช่หรือ?
เมื่อคิดถึงตอนนี้ ไอว่าก็กระหยิ่มยิ้มย่อง ย่อตัวลงไปถามพระราชินี
“ผมจะไปได้เมื่อไหร่”
“ไม่คิดว่าเธอรีบร้อนจะไปขนาดนี้ ไหนเธอว่าอยากจะอยู่ข้างตัวฉันไง?”
พระราชินีหันร่างของเธอ มองไปที่ไอว่าหัวเราะและพูดออกมา
