คังจุนยังคงเดินสำรวจถนน และมองหาคนที่มีพลังงานความมืดลอยออกมาจากตัวของพวกเขา
และเขาก็พบกลุ่มคนที่ยืนอยู่ด้านหน้าของอาคารขนาดใหญ่ พวกเขาดูเหมือนพวกยากูซ่า
โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับคนที่อายุ 30 ต้นๆ เขาสวมชุดสีแดงมีแววตาทีคมกริบ
‘หัวหน้าแก๊ง ‘
คังจุนรู้สึกถึงความแข็งแกร่งจากชายคนนี้โดยสัญชาตญาณ
‘อื่ม..’
แต่เขาก็มีอะไรที่จะต้องกลัวจากพวกยากูซ่ากลุ่มนี้
มนต์ดำช่วยให้เขาปลอดภัย และถ้าหากมนต์ดำดูดซึมพลังงานของพวกเขา มันจะทำให้พวกเขาอ่อนแอลงไป
คังจุนยืนจ้องหน้าชายชุดแดงและเริ่มใช้มนต์ดำทันที
‘ …… ? ’
แต่ชายคนนั้นแปลกดี
ในขณะเดียวกันมีข้อความปรากฏ
[ เป้าหมายมีการต่อต้าน .]
[ การดูดซึมพลังงานมนต์ดำล้มเหลว ]
เหลือเชื่อ! เขาต้านทานมนต์ดำได้!
[ คนที่มีร่างกายและจิตใจที่แข็งแกร่งจะสามารถต้านทานพลังงานมนต์ดำได้ .]
[ แต่คุณสามารถเปิดสนามรบและต่อสู้กับเป้าหมายได้.]
[ หากชนะ คุณจะสามารถดูดพลังงานจำนวนมากได้ แต่ถ้าแพ้คุณจะสูญเสียพลังงานมนต์ดำเช่นกัน .]
[ คุณต้องการที่จะเปิดสนามรบ ? ใช่ / ไม่ใช่ ]
[ เปิดสนามรบจะใช้พลังงานมนต์ดำ 1 หน่วย ]
‘สนามรบ?
ชัยชนะหมายถึงการเก็บรวบรวมพลังงานมนต์ดำจำนวนมาก แต่ถ้าแพ้เขาก็ต้องเสียพลังงานไปจำนวนมากเช่นกัน ‘ไม่! ผมไม่สามารถเอาชนะเขาที่อยู่ฝั่งตรงข้ามได้ในขณะนี้.
สู้รบก็บ้าแล้ว!
คังจุนตัดสินใจที่จะไม่เปิดสนามรบ
ในขณะนั้นเอง เขาก็รู้สึกแปลกๆ? ชายคนที่ใส่ชุดสูทสีแดงกำลังจ้องมองมาที่คังจุน
‘อึ๋ย !
คังจุนหันไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่คนอื่นๆ เดินเข้าไปหาเขา
“เมื่อกี้ คุณมองมาที่ผมทำไม”คังจุนหยุดและหันศีรษะของเขา
“ผม ?”
“ใช่.”
เขามองคังจุน ตั้งแต่ศรีษะลงมาที่เท้า ก่อนที่จะหัดไปพูดกับลูกน้อง
“ตรวจสอบร่างกายของเขา ดูว่ามีอาวุธไหม.”
“ครับ ลูกพี่.”ผู้ชายบางคนวิ่งไปและตรวจสอบเสื้อผ้าคังจุน พวกเขายังทำให้แน่ใจโดยการถอดรงเท้าของเขาออก
“ไม่มีอะไร ครับลูกพี่ .” จากนั้นชายคนที่ใส่ชุดสูทสีแดงขมวดคิ้ว ดูเหมือนว่าเขาไม่แน่ใจเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่างก่อนที่จะถามคังจุนอีกครั้ง
“คุณต้องการอะไร?”
“ฮะ?”
“ทำไมคุณกำลังจ้องมองมาที่ฉัน?”
“ผมมอง ผมไม่ได้มองคุณสักหน่อย.”
“งั้นคุณมองอะไร ?”
ดวงตาเขามีความเย็นชา มันทำให้คังจุนตอบด้วยความลำบากใจ
“ผมก็แค่สงสัย….สงสัยว่าคุณคงเป็นคนดัง.”
“คนดัง?”
“ใช่ เสื้อผ้าของคุณดูฉูดฉาดและคุณก็มีใบหน้าที่หล่อเหลาผมขอโทษถ้าทำให้คุณโกรธเคือง”
การแสดงออกของชายคนนั้นแสดงให้เห็นว่าเขาคิดว่ามันไร้สาระ
“นี่คือเหตุผลจริงๆ?”
“ใช่.”
“ถ้าอย่างนั้นก็โชคดีไปที่คุณเป็นคนพิการ ปล่อยเขาไป.”
“ได้ ครับลูกพี่”คนที่จับแขนคังจุนปล่อยเขาในทันที
“ไอ้เลว! วันนี้แกโชคดีนะ.”
“ถ้าแกทำอะไรแบบนี้อีกครั้ง เราจะควักลูกตาแกออกมา.”
คังจุนหันหลังและเดินกะโผลกกะเผลกออกไป
ชายในชุดสูทสีแดงหัวเราะเยาะออกมา แต่เขามีความรู้สึก มันเป็นความรู้สึกขนลุกเวลาที่คังจุนมองมาที่เขา
“ผมเกลียดคำว่าพิการ”ในขณะที่คังจุนเอามือวางบนหน้าอกของเขา
ชายในชุดสูทสีแดงไม่ทราบเกี่ยวกับมนต์ดำ แต่เขาก็รู้สึกถึงบางสิ่งบางอย่างได้
คังจุนรู้สึกว่าถ้าเขาไม่พูดเกี่ยวกับคนดังขึ้นมา เขาอาจจะถูกทำร้านจนตายได้
‘ฉันจะต้องระมัดระวังมากขึ้นเกี่ยวกับการที่จะใช้มนต์ดำครั้งต่อไปในอนาคต.
เรื่องนี้เกิดขึ้นเพราะเขาอ่อนแอเกินไป
เขาต้องการที่จะเปิดประตูไปสู่ ฮาวนมูน และยกระดับพลังของเขา เขาจะไปถึงระดับที่เขาเป็นคนเข้มแข็งพอที่จะชนะคนที่ใส่ชุดสูทสีแดงให้ได้
‘คุณจะเห็นเร็วๆ นี้ แกล้งผมใช่ไหม? ควักลูกตาของผมเหรอ?’
คังจุนจดจำใบหน้าของคนเหล่านั้น เขาจะทำให้พวกนั้นตระหนักถึงมันในอนาคต วันนี้เขาจะไม่แตะต้องพวกเขา
ตั้งแต่นั้นคังจุนก็กำหนดเป้าหมายของเขาได้ เขามีความมั่นใจเกี่ยวกับการเลือกเป้าหมายสำหรับดูดมนต์ดำมากขึ้น
เขาเลือกเป้าหมายไปที่อันธพาล
ดังนั้นหลังจากการสำรวจถนนในเวลากลางคืนผ่านไปช่วงเวลาหนึ่ง ?
[ พลังงานมนต์ดำ 100 / 100 ]
ก่อนที่เขาจะรู้ว่าพลังงานมนต์ดำได้ดูดซับมาจนเต็มแล้ว
มีข้อความปรากฏที่ด้านหน้าของคังจุน
[ พลังงานมนต์ดำได้รับการรวบรวมเพียงพอที่จะเปิดประตูไปสู่ ฮาวนมูนแล้ว ]
[ประตูสู่ ฮาวนมูน จะเปิดเมื่อคุณนอนหลับ.]
‘ฮะ?’
คังจุนรู้สึกมึนงงโดยคำที่ไม่คาดคิดที่ปรากฏขึ้นเกี่ยวกับการเปิดประตูไป ฮาวนมูน มันหมายถึงอะไร เปิดประตูโดยการนอนหลับ ?
นอนจะเปิดประตูไปสู่ ฮาวนมูน แต่ทำไมมันจะต้องเปิดเมื่อเขานอนหลับ?
‘คิดว่ามัน…! บางทีในความฝันของเขา?’
คังจุนรีบกลับไปที่โกชิวอน เขาอาบน้ำ และนอนลงบนเตียงทันที
แต่การนอนหลับไม่ได้ง่ายดายอย่างที่เขาคิด
ตอนนี้เป็นเวลา 03.00 ปกติ ในเวลนี้เขายังทำงานอยู่ และเขามักจะนอนช่วง 09.00
‘มันไม่ง่ายที่พยายามจะบังคับตัวเองให้นอนหลับ บางทีฉันควรใช้ยานอนหลับ’
……
‘ผมไม่รู้ว่าจะหลับเมื่อไหร่ ผมจะหลับตา และในที่สุดก็ผล็อยหลับไป.
เขาแกล้งทำเป็นนอนหลับเป็นเวลานานจนกว่าจะตี 5:00
[ประตูสู่ ฮาวนมูน ได้เปิดแล้ว……..]
[ ภารกิจที่ 1 สำเร็จ.]
ท่านได้เปิดประตูสู่ ฮาวนมูน ภารกิจแรกเสร็จสมบูรณ์
คังจุนรู้สึกประหลาดใจที่เขาได้ยินเสียง
นี้เป็นความฝัน ? ความจริง ?
‘จากนั้นสถานที่แห่งนี้คือ … ?
คังจุนรู้สึกด้วยสัญชาตญาณเหมือนเขาอยู่ในห้องที่โกชิวอน ของเขา
ห้องแคบ แต่มันก็เป็นที่ว่างเปล่าแปลกๆเตียงนอนของเขาและโต๊ะวางทีวีไม่สามารถมองเห็นได้ เกิดอะไรขึ้น?
ตัวเขากลับใส่ที่เสื้อผ้าลึกลับที่ให้ความรู้สึกหยาบๆ ในขณะที่ใช้มือสัมผัสมัน
‘นี่คือความฝัน?’แน่นอนมันเป็นความฝัน สิ่งที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นในความฝันนั่นเอง
[ คุณได้เข้าสู่โลกของ ฮาวนมูน ]
