วังจีโฮขยับตัวเป็นคนแรก
“เสือแดง!”
ฟ้าว!
วังจีโฮปลดปล่อยพลังแล้ววิ่งเข้าหาเสือแดงทันที
การวิ่งของเขา รวดเร็วจนเกิดภาพตกค้างสีทอง
เร็วจนดูเหมือนการเทเลพอร์ต
“เกิดอะไรขึ้น!”
วังจีโฮพยุงร่างเสือแดงขึ้นมานั่ง
ต้นตอของเลือดมาจากช่องท้อง
ดูเหมือนเขาจะใช้ควันแดงเพื่อซ่อนและอุดบาดแผลไว้
คำนึงจากบ่อเลือดที่ชุ่มทางเดิน ต่อให้ไม่เห็นแผลก็เดาได้ว่าอาการคงสาหัสมาก
‘ด้วยบาดแผลระดับนี้ เขาหนีจากเผ่าหมูมาถึงคฤหาสน์ได้ยังไง’
ดูจากความใจเย็นของแบคโฮกุนและวังจีโฮ คงไม่มีศัตรูไล่ตามเข้ามา
ซู่ว!
ช่วงท้องของเสือแดงถูกถมด้วยประกายสีทองจนเลือดหยุดไหล
บาดแผลยังไม่สมาน แค่เลือดหยุดไหล
วังจีโฮคงห้ามเลือดด้วยพลังเวท มิใช่พลังรักษา
“ยังมีตรงไหนบาดเจ็บอีกไหม เสือแดง บอกมาว่าร่างกายของเจ้ามีตรงไหนผิดปกติบ้าง”
คงเพราะอาการบาดเจ็บ เสือแดงจึงยังลุกไม่ไหว
เขาใช้เวลาหายใจเข้าออกอยู่สักพักกว่าจะเริ่มตอบ
“ข้าสบายดี… และไม่ได้ทิ้งร่องรอยให้เผ่าหมูตามสืบได้ ท่านไม่ต้องกังวล…”
“ใครสนเรื่องนั้นกัน!”
วังจีโฮตวาดด้วยความโกรธ
เสือแดงผิดจริงๆ ในกรณีนี้
เขาเงยหน้ามองวังจีโฮด้วยดวงตาพร่ามัว ตามด้วยเปิดปาก
“เสือเหลือง ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับข้า… เด็กคนนั้น… พันธสัญญา…”
พันธสัญญา?
กำลังพูดเรื่องอะไร
ถึงจะยังพูดได้ แต่สติคงไม่สมบูรณ์นักเพราะอาการบาดเจ็บ
ระหว่างนั้น เขาไม่ได้เอ่ยถึงอาการของตัวเองแม้แต่คำเดียว
เกือบทั้งหมดเกี่ยวข้องกับลูกหลานของเขา – คิมชินรก – ผู้มีอายุมากกว่าห้าพันปี
‘ควรพักผ่อนให้เร็วที่สุด’
ราวกับกำลังคิดแบบเดียวกัน วังจีโฮกัดกรามแน่น
“เอาแต่พูดจาไร้สาระอยู่ได้”
วังจีโฮวางนิ้วลงบนหว่างคิ้วของเสือแดง
อนุภาคสีทองแผ่ออกจากปลายนิ้วของเขา
ซู่ว!
เสือแดงหรี่ตาลงทันทีราวกับพยายามต่อต้าน ขณะเดียวกันก็แผ่คลื่นพลังวิเศษสีแดง
แต่ขัดขืนได้ไม่นานก็หมดสติไป
เคลื่อนพลังวิเศษสีแดงค่อยๆ ซึมเข้าไปในนิ้วมือวังจีโฮ
หมับ…
“หลับไปซะ เจ้าบ้า”
วังจีโฮใช้มือข้างหนึ่งรับร่างกายที่หมดสติของเสือแดง พลางถอนหายใจยาว
นิ้วของวังจีโฮข้างที่สัมผัสหว่างคิ้ว ตอนนี้เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง
“เขาได้รับบาดเจ็บหลังจากตรวจพบความเคลื่อนไหวของเผ่าหมู… คงถูกกับดักของพวกมันเล่นงานเข้า”
วังจีโฮหุ้มร่างเสือแดงด้วยอนุภาคสีทองแล้วยกลอยขึ้นจากพื้น คงคิดจะเคลื่อนย้ายด้วยวิธีนี้
หลังจากดูเงียบๆ มานาน ฉันตัดสินใจเปิดปาก
“เดี๋ยวสิ ทำไมถึงไม่ปฐมพยาบาลล่ะ”
“ข้าใช้พลังห้ามเลือดไปแล้ว”
แล้วไหนล่ะการรักษา
ต่อให้วังจีโฮไม่มีพลังวิเศษสายรักษา แต่ก็ยังมีทางออกอีกหลายวิธี
โลกนี้มีสิ่งที่เรียกว่าไอเท็มฟื้นฟูอยู่
“นายไม่มีไอเท็มฟื้นฟูเตรียมไว้เลยหรือไง ของฉันมีแค่ระดับ SR แต่ก็น่าจะพอใช้ได้…”
“เปล่าประโยชน์”
วังจีโฮขัดจังหวะด้วยเสียงเคร่งขรึม
ทำไมล่ะ ถึงจะเป็นแค่ระดับ SR ที่มิอาจสมานแผลได้สมบูรณ์ แต่ก็ดีกว่าปล่อยไว้เฉยๆ แน่
“ไอเท็มฟื้นฟูใช้ไม่ได้ผลกับเสือแดง”
“เหตุผล?”
ฉันเพิ่งเคยได้ยินเรื่องนี้เป็นครั้งแรก
“เมื่อนานมาแล้ว คิมชินรก – ลูกหลานของเสือแดงประสบอุบัติเหตุ ขณะนั้นเสือแดงอยู่ระหว่างการถูกลงทัณฑ์ด้วยการมัดไว้กับแผ่นไม้สีแดง เขาจึงขอร้องให้เทพสวรรค์ช่วยชีวิตคิมชินรกโดยแลกกับการได้รับคำสาปเพิ่ม และเทพสวรรค์ก็ยินดี”
คิมชินรกประสบอุบัติเหตุ?
ฉันอยากฟังเรื่องราวเพิ่มเติม แต่ตอนนี้ชีวิตของเสือแดงสำคัญกว่า
ทันใดนั้น ฉันนึกขึ้นได้ว่าเคยตรวจสอบหน้าต่างค่าสถานะของเสือแดงมาแล้วครั้งหนึ่ง
‘นอกจากโทสะเทพสวรรค์ เขายังถูกสาปด้วยเงื่อนไขอื่น’
ขณะยืนจ้องเสือแดงผู้กำลังนอนหลับตา ฉันเปิดหน้าต่างเมนูพิเศษขึ้นมา
〈เรียกดูข้อมูลส่วนบุคคลของ ‘เสือแดง’ 〉
[ชื่อ] เสือแดง
[สมญา] ตำนานเผ่าเสือ
[พรคุ้มครอง] ไม่มี
[แสงประทาน] (ปิดใช้งาน)
[สถานะ] โทสะเทพสวรรค์ — สกิลและแสงประทานบางส่วนถูกผนึก, เลเวลค่าสถานะโดยรวมและสกิลลดลงอย่างมาก, เห็นนรกล่วงหน้า — (โหลดล้มเหลวบางส่วน) , กำลังบาดเจ็บหนัก, หมดสติ
‘โทสะเทพสวรรค์’ คือสถานะแบบเดียวกับแบคโฮกุน
แต่อ้างอิงจากในเกม แบคโฮกุนสามารถใช้ไอเท็มฟื้นฟูได้ตามปกติ
ดังนั้นปัญหาน่าจะอยู่กับ ‘เห็นนรกล่วงหน้า’
‘เห็นนรกล่วงหน้า… ไม่รู้จักเลยแฮะ ข้อความ (โหลดล้มเหลว) ก็ยังเหมือนเดิม… คงไม่มีวิธีเลิกสถานะนี้เพื่อใช้ไอเท็มฟื้นฟู’
ทางเลือกการใช้ไอเท็มฟื้นฟูถูกปัดตกไป
ถ้าอย่างนั้นก็ต้องรักษาด้วยสกิล
“ใช้พลังวิเศษรักษาได้ไหม ในเผ่าเสือมีสายรักษาไหม”
“ก็มี… แต่เปล่าประโยชน์ เสือแดงถูกเทพสวรรค์สาป ‘เห็นนรกล่วงหน้า’ ด้วยความตั้งใจของเขาเอง สกิลของมนุษย์กับเผ่าแท้ไม่มีทางทะลวงผ่านได้”
ถ้าสกิลยังไม่ได้ผล ก็เหลือแค่อย่างสุดท้าย
“ถ้าอย่างนั้น… ต้องยืมพลังจากเบื้องบน… เราต้องเรียกใครสักคนที่มีแสงประทานสายรักษามาช่วย”
“ข้าก็คิดอยู่เหมือนกัน แต่ลำพังสกิลสายรักษายังหาได้ยาก ดังนั้นไม่ต้องพูดถึงแสงประทานสายรักษา… ในเมื่อโลกนี้ไม่มีแสงประทานซ้ำกัน เท่ากับว่าผู้ครอบครองแสงประทานสายรักษาจะมีแค่คนเดียวบนโลก จนกว่าคนคนนั้นจะตายไปหรือสละพลัง”
เรื่องนั้นฉันรู้ดี
โดยไม่ปล่อยให้ฉันพูด วังจีโฮเล่าต่อ
“แต่การขอความช่วยเหลือไม่ใช่เรื่องง่าย… คนที่วังมยองกรุปสามารถจ้างได้ในทันที คือเพลเยอร์ชาวจีนเจ้าของแสงประทาน ‘จักรพรรดิเพลิง·เทพกสิกรรม’ ผู้เป็นเทพแห่งกสิกรรม การแพทย์ และสมุนไพรของจีน – หนึ่งในสามจักรพรรดิฟ้าและห้าเทพ… แต่สัญญามันค่อนข้าง…”
“ใจเย็นก่อน วังจีโฮ”
ทำตัวเอ้อระเหยมานาน ก็เลยไม่รู้ว่าเพลเยอร์ในโรงเรียนแสงเงินมีแสงประทานแบบไหนบ้าง?
หรือไม่ก็ สมองของเขาคงกำลังรวนเพราะเพื่อนสนิทอย่างเสือแดงได้รับบาดเจ็บหนัก
“ในโรงเรียนของเรามีเจ้าของแสงประทาน ‘แพนอาร์เคีย’ … ไม่สิ เป็นเพลเยอร์ผู้ยืมพลังจาก ‘อาร์เคีย’ … ฉันเรียกมาให้ได้นะ”
ภายในเกม เธอละทิ้งพรคุ้มครองและแสงประทานสุดล้ำค่าไป แต่สำหรับโลกนี้ เธอคือสุดยอดเพลเยอร์ผู้คอยขัดเกลาพลังวิเศษสายฮีลอย่างต่อเนื่อง
วังจีโฮพูดด้วยสีหน้าเจือความโล่งใจ
ดูเหมือนจะเริ่มนึกออกแล้ว ว่าฉันกำลังหมายถึงใคร
“จริงด้วย… ทำไมฉันถึงได้โง่ขนาดนี้”
แอสคลีเพียส (Asclepius) เทพแห่งการแพทย์ของเทพนิยายกรีกโบราณ
ไม้เท้าของแอสคลีเพียส – ไม้เท้าที่มีงูพันเป็นเกลียวจากล่างขึ้นบน – คือสัญลักษณ์ทางการแพทย์ที่ใช้กันอย่างแพร่หลายในปัจจุบัน
แอสคลีเพียสกับเอพิโอเน่ (Epione) มีทายาทด้วยกันแปดคน แบ่งเป็นบุตรสามและธิดาห้า
ทายาททั้งแปดกลายเป็นเทพด้านการแพทย์ทั้งหมด
หนึ่งในห้าธิดามีชื่อว่า ‘แพนอาร์เคีย’
‘สำหรับโลกนี้ คำว่า ‘แพน’ ที่แปลว่า ‘ทั้งหมด’ ถูกตัดออกจนเหลือแค่คำว่า ‘อาร์เคีย’ แต่พระองค์ก็ยังเป็นเทพธิดาแห่งการรักษาเหมือนเดิม’
ในโรงเรียนแสงเงินมีนักเรียนที่ได้รับพรคุ้มครองจากอาร์เคีย และสามารถยืมพลังของพระองค์ผ่านแสงประทาน
ปีสามโรงเรียนแสงเงิน, เลขานุการสภานักเรียน
ลมสลาตันรักษา อูซังฮี
“ฉันจะเรียกให้เอง”
“ตกลง” novelgu.com
แม้จะรู้ว่าวังจีโฮคงไม่ปฏิเสธ แต่ฉันอยากฟังคำยืนยันให้แน่ใจ
หลังจากส่งข้อความผ่านดีไวซ์ไปถึงอูซังฮี ไม่นานก็ได้รับคำตอบ
“เธอยังไม่นอน ฉันนัดมาที่โรงเรียนแล้ว กำลังนั่งแอร์แท็กซี่มา”
ถึงจะเลยเที่ยงคืนมาเล็กน้อย แต่อูซังฮีก็ยังไม่นอน และตอบตกลงกลับมาทันที
ฉันนัดเจอเธอที่โรงเรียน เพราะไม่อยากนัดมาที่บ้านวังมยองโฮ และไม่ยากเคลื่อนย้ายเสือแดงเป็นระยะทางไกลเกินไป
“จะให้นัดเธอมาเจอตรงไหนของโรงเรียน”
“ตึกเงินจรัส… นั่งแอร์ชัตเทิลมาลงหน้าตึก ฉันจะให้เลขายืนรอรับ… พวกเราไปกันเถอะ”
* * *
หลังจากโชอึยชินและเสือเหลืองออกจากคฤหาสน์พร้อมกับเสือแดงผู้บาดเจ็บสาหัส
เสือขาวและสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ยังคงอยู่ในบ้าน
ถึงจะตามไปก็คงช่วยอะไรไม่ได้ และเขาไม่ควรปล่อยให้ลูกหลานเสือเงินอยู่ในคฤหาสน์ตามลำพัง
กรร…
เสือขาวยังคงยืนจ้องรอยเลือดของเสือแดงอย่างใจเย็น
บ๊อกบ๊อก!
สัตว์ศักดิ์สิทธิ์พยายามเรียกร้องความสนใจอยู่ข้างๆ
มันพยายามใช้หัวถูไถขากางเกง รวมถึงกระโดดขึ้นมาเกาะเข่า แต่เสือขาวไม่แม้แต่จะมอง
บ๊อก!
จนกระทั่งลูกสุนัขขนฟูเห่าด้วยพลังศักดิ์สิทธิ์
เสือขาวรีบก้มลงไปมองสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ทันที
เมื่อได้รับความสนใจ สัตว์ศักดิ์สิทธิ์ทำตัวน่ารักอีกครั้งราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เสือขาวชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็ ‘เตรียม’ เหยียดแขนไปลูบหัวสัตว์ศักดิ์สิทธิ์
“…”
ทว่า บนฝ่ามือข้างที่กำลังกำแน่น
ผิวเนื้อเต็มไปด้วยแผลเหวอะหวะเพราะถูกเล็บจิกเข้าไปลึก
* * *
ตึกเงินจรัส, ห้องรับรองแขก
เมื่อประตูเปิดออก ด้านในมีสตรีสองคนนั่งรออยู่
หนึ่งคือเลขาของเสือเหลือง เจ้าของรอยยิ้มคล้ายกับสวมหน้ากากตลอดเวลา
อีกหนึ่งคืออูซังฮี
“สวัสดีครับ รุ่นพี่อูซังฮี ผมรบกวนเวลานอนรึเปล่า”
“สวัสดีอึยชิน ไม่เลยล่ะ พี่กำลังทำงานของสภานักเรียนอยู่พอดี ช่วงนี้งานเยอะเพราะโรงเรียนเตรียมทหารทำเรื่องขอจัดแข่งกีฬากระชับมิตร แถมยังต้องคอยขจัดความบาดหมางในหมู่ชมรมศิลปะต่างๆ อีก คิดไว้ว่าจะโต้รุ่งอยู่แล้วน่ะ”
ถูกเรียกตัวขณะกำลังยุ่งสินะ
แต่ก็ยังดีกว่าถูกเรียกตอนกำลังนอน
“ขอโทษที่เรียกมาตอนยุ่งๆ นะครับรุ่นพี่”
“ขอโทษทำไมกัน พี่ต่างหากที่ติดหนี้เธอ ยินดีมากเลยที่จะได้ตอบแทนกลับไปบ้าง”
อูซังฮียิ้มอย่างอ่อนโยนขณะมองไปรอบๆ
“เธอคือจีโฮ เพื่อนร่วมห้องของอึยชินใช่ไหม สวัสดีจ้า~”
“สวัสดีครับ”
วังจีโฮตอบกลับอย่างสุภาพ
ถึงจะเคยฟังหมอนี่พูดเพราะกับฮัมกึนยอง แต่ได้ยินกี่ครั้งก็ยังขนลุกอยู่ดี
“เอาล่ะ จีโฮ คนที่ฉันต้องรักษาคือพ่อหนุ่มที่นอนอยู่ตรงนั้นใช่ไหม”
อูซังฮีถามขณะมองเสือแดงผู้นอนหมดสติอยู่บนโซฟาในห้อง
วังจีโฮพยักหน้ารับ
“ใช่ครับ ขอสัญญาว่าจะตอบแทนให้แน่นอน”
“ไม่ต้องตอบแทนหรอก เป็นคำขอร้องจากอึยชินกับเพื่อนทั้งที พี่ต้องทำให้อยู่แล้ว”
พวกเราเรียกเธอออกมากลางดึก นัดเจอกันที่ห้องทำงานประธานใหญ่ และขอให้เธอรักษาผู้ป่วยอาการปางตาย
ทุกอย่างฟังดูแปลกไปหมด แต่อูซังฮีกลับไม่ถามอะไรเลย
“แสงประทานของพี่ค่อนข้างดุเดือดน่ะ… ห้องทำงานของท่านประธานอาจจะยุ่งเหยิงเอาได้ ไม่เป็นอะไรใช่ไหม”
“ผมจะกางบาเรียให้เอง ลงมือได้เลยครับ”
“ได้ยินว่าท่านประธานวังมยองโฮเชี่ยวชาญการใช้บาเรีย… คงเป็นวิชาประจำตระกูลสินะ น่าทึ่งมากที่ใช้ได้ตั้งแต่ยังปีหนึ่ง… รบกวนด้วยล่ะ”
ไม่ใช่ญาติ แต่เป็นเขานั่นล่ะ
“สร้างบาเรียเรียบร้อย”
วังจีโฮสร้างบาเรียง่ายๆ โดยไม่ได้งัดพลังที่แท้จริงออกมา
เรือนผมกับดวงตายังคงเป็นสีน้ำตาลเข้ม แต่คลื่นพลังวิเศษมีสีทองอร่าม
ซู่ว!
หลังจากยืนยันว่าวังจีโฮสร้างบาเรียคลุมระหว่างอูซังฮีกับเสือแดงเรียบร้อย
อูซังฮีเปิดใช้แสงประทานทันที
ซ่า!
คลื่นพลังวิเศษที่ไหลเป็นเกลียวราวกับสายลม เริ่มห่อหุ้มร่างกายอูซังฮี
พวกมันพัดเรือนผมยาวสลวยของหญิงสาวลอยขึ้นไปในอากาศ
เมื่อแสงประทานถูกกระตุ้นเต็มพิกัด พลังของอาร์เคียค่อยๆ สั่งสมอยู่ในร่างอูซังฮี
ทันใดนั้น แรงกดดันจากคลื่นพลังวิเศษรอบตัวหญิงสาวทวีความเข้มข้น จนดูเหมือนพายุกำลังก่อตัว
‘ฉายาลมสลาตันรักษามาจากแสงประทานนี่เอง…’
ฉันได้ยินเสียงอุทานของวังจีโฮ
“เท่ชะมัด”
ขณะสายลมที่เปี่ยมไปด้วยอนุภาคแสง เริ่มลอยไปหาเสือแดง
〈สกิล ‘พลังโชคชะตา’ ทำงาน〉
ข้อความระบบประกาศการทำงานของพลังโชคชะตา
เนื่องจากสมาธิของฉันกำลังจดจ่ออยู่กับเสือแดงผู้บาดเจ็บหนัก และแสงประทานของอูซังฮี การตอบสนองจึงช้าลง
ฉันเสียจังหวะไปเล็กน้อย
‘พลังโชคชะตา? แล้วเราต้องทำยังไง เปิดใช้เส้นทางเพลเยอร์? ต้องเลือกตัวละครไหน…’
ดูเหมือนว่าฉันจะคิดนานเกินไป
“หยุดก่อน!”
วังจีโฮตะโกนบางอย่าง แต่ก็ไม่ทันการณ์ สายลมของอูซังฮีถูกยิงออกเป็นสองเส้น
เส้นหนึ่งพุ่งเข้าใส่เสือแดง
อีกเส้นพุ่งมาทางฉัน
—
MasterGU.edited = ของเอง->ของเขาเอง, มนุษย์เกับ
