จิตสัมผัสเทวะของกู่ฉิงซานกวาดลงไปยังคทาทอง
รอยแยกที่เชื่อมต่อระหว่างแท่งคทากับศีรษะนั้นแบนราบและเรียบเนียน บ่งบอกว่าถูกตัดออกไปอย่างพิถีพิถันด้วยอาวุธมีคม
แต่ขโมยที่ไหนกันเล่าจะยอมทิ้งคทาทองทั้งแแท่งอันแสนมีค่า แล้วนำไปเพียงแค่ศีรษะของคนตาย?
ความรู้สึกไม่ดีก่อบังเกิดขึ้นในจิตใจของกู่ฉิงซาน มันหนักขึ้น หนักขึ้นเรื่อยๆ
แม้ว่าองค์จักรพรรดิจะเป็นตัวตนที่แข็งแกร่งมาก แต่การรักษาความปลอดภัยในวังก็ยังคงถือว่าแน่นหนามากเช่นกัน
คุณย่อมไม่อาจลอบมาเข้ามาในวังได้ เว้นเสียแต่ว่าคุณจะเฝ้าสังเกตการณ์วังจากภายนอกอย่างถี่ถ้วนเสียก่อน
คนที่ลอบเข้ามา จะต้องคุ้นเคยกับรูปแบบการรักษาการในพระราชวังทั้งหมด หลบเลี่ยงองค์จักรพรรดิผู้แสนจะน่าเกรงขาม และต้องรู้ด้วยว่าจักรพรรดินีเก็บของล้ำค่าเหล่านี้ไว้ที่ไหน
ในบรรดาเหล่าตัวตนผู้ทรงอำนาจและยืนอยู่บนจุดสูงสุดของโลกทั้งหลาย ใครกัน? ใครที่ยอมทุ่มเทพยายามใช้เวลาเฝ้าสังเกตอยู่นาน เพื่อที่จะขโมยศีรษะของผู้ก่อตั้งสาธารณรัฐฟูซี?
กู่ฉิงซานถอนหายใจออกมา
เรื่องนี้ดูเหมือนว่าจะไม่แค่เกี่ยวข้องกับความขัดแย้งระหว่างองค์จักรพรรดิและจักรพรรดินีซะแล้ว
ดังนั้น กู่ฉิงซานจึงตัดสินใจแล้วว่าจะก้าวเข้ามามีส่วนร่วมกับเรื่องนี้
“ฝ่าบาท ช่วงเวลานี้องค์จักรพรรดิกำลังหารืออยูู่กับเหล่ารัฐมนตรีในห้องประชุม ขอท่านโปรดนำมงกุฏนี้ ไปวางบนโต๊ะตัวใหญ่ภายในห้องด้วย” กู่ฉิงซานกล่าว
“เข้าใจแล้ว ข้าจะจัดการเดี๋ยวนี้ล่ะ”
จักรพรรดินีแม้จะแปลกใจอยู่บ้างกับคำขอนี้ แต่เธอก็ยังตอบรับอย่างว่าง่าย
เธอใช้สองมือถือมงกุฏเอาไว้ และเดินออกมาจากประตู
“ใครก็ได้ มาคุ้มกันที” จักรพรรดินีสั่ง
สององครักษ์วังส่งสัญญาณมือ
จากนั้นท่ามกลางความเงียบ ก็ปรากฏร่างขององครักษ์เพิ่มขึ้นมาอีก18คนขึ้นมาอย่างเงียบๆ
องครักษ์ทั้ง 20 คนติดตามจักรพรรดินีไปยังสถานที่ที่องค์จักรพรรดิประทับอยู่
ภายในห้องประชุม
องค์จักรพรรดิแห่งฟูซีกำลังยืนอยู่ท่ามกลางวงสนทนาระหว่างเจ้าหน้าที่คนสนิทหลายคน
ประตูถูกเปิดออก
องค์จักรพรรดินีเดินถือมงกุฏเข้ามา
“นี่มันอะไรกัน?”ดวงตาขององค์จักรพรรดิหรี่แคบลง ปากเอ่ยถาม
จักรพรรดินีกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ข้าเกรงว่าท่านจะลืมเลือนไปว่า ในวันนี้พรุ่งนี้ท่านจะต้องพบเจอกับแขกผู้มีเกียรติจากจักรววรดิศักดิ์สิทธิ์และรัฐบาลกลาง โปรดอย่าได้ลืมที่จะสวมใส่มันในวันพรุ่ง”
องค์จักรพรรดิพอได้ยิน รอยยิ้มก็ผุดขึ้นบนใบหน้าของเขา และกล่าว “เจ้านี่ช่างรู้จักใส่ใจดีเสียจริงๆ”
จักรพรรดินีวางมงกุฏลงบนโต๊ะด้านหลังองค์จักรพรรดิและกล่าว “เช่นนั้นข้าขอตัวกลับไปเล่นไพ่ก่อนล่ะ”
“ไปเถิด”
จักรพรรดินีโค้งกายคำนับ บิดเอวผินตัวเดินออกจากห้องประชุมไปอย่างสง่างาม
องค์จักรพรรดิทอดพระเนตร มองตามแผ่นหลังของเธอ ห้วงสตินึกคิดขาดหายไปช่วงหนึ่ง
“เอ .. เมื่อครู่พวกเราพูดกันถึงไหนแล้วนะ?” เขาเอ่ยถาม
“ฝ่าบาท เมื่อครู่พวกเรากำลังพูดคุยกันถึงเรื่องการส่งเหล่ารัฐมนตรีอาวุโสและข้าราชบริพารอีกหลายคนเข้ามาพบกับฝ่าบาทที่นี่” หนึ่งในนั้นเอ่ย
“อ้อใช่ๆ ปล่อยให้ทุกคนเข้ามาได้เลย ข้าต้องการที่จะพบพวกเขา” องค์จักรพรรดิกล่าวรับคำ
มงกุฏถูกวางทิ้งไว้อยู่บนโต๊ะเบื้องหลังเขาอย่างเงียบๆ พร้อมด้วยตราประทับที่วางอยู่ข้างๆ
เวลาไหลผ่านไปอย่างช้าๆ
ท่ามกลางแสงสลัวยามค่ำคืน
ในที่สุดองค์จักรพรรดิก็จบเรื่องหารือของเขา
รัฐมนตรีหลายคนขอตัว เดินจากไป
องค์จักรพรรดิยืนอยู่คนเดียวเงียบๆ ขบคิดเกี่ยวกับเรื่องบางอย่างในหัวใจของเขา
บนโต๊ะเบื้องหลัง จิตทัสผัสเทวะของกู่ฉิงซานกวาดลงมาอย่างอ่อนโยน
และในวินาทีต่อมา ตราประทับก็หายไปอย่างฉับพลัน
พร้อมด้วยร่างของกู่ฉิงซานที่ปรากฏขึ้นในตำแหน่งเดิมของมัน
สกิลเทวะ ร่างเงาแทนที่!
‘คุณสามารถแลกเปลี่ยนตำแหน่งของคุณกับสิ่งที่อยู่ภายในขอบเขตพิสัยจิตสัมผัสเทวะได้’
กู่ฉิงซานยืนอยู่บนโต๊ะ
เขายื่นมือออกไป
มงกุฏลอยขึ้นอย่างอ่อนโยน และตกลงในมือของเขา
ขณะที่อีกหนึ่งมือคว้าจับไปในความว่างเปล่าและดาบพิภพก็ตกลงในมือของเขา
กู่ฉิงซานถือมงกุฏในมือข้างหนึ่ง ขณะอีกข้างกำดาบ ยืนนิ่งอยู่บนโต๊ะใหญ่อย่างเงียบๆ
เขายังมิได้ส่งเสียงหรือเคลื่อนไหวใดๆ ที่ทำก็แค่เพียงจดจ้อง มองลงไปยังแผ่นหลังขององค์จักรพรรดิอย่างเงียบๆ
หนึ่งลมหายใจ
สองลมหายใจ
สามลมหายใจ
ทว่าองค์จักรพรรดิก็ยังไม่มีท่าทีตอบสนอง
แววตาของกู่ฉิงซานแปลกไปเล็กน้อย
นั่นเพราะแม้ว่าเขาจะได้ปกปิดกลิ่นอายของตนไว้แล้วเล็กน้อย แต่องค์จักรพรรดิก็ไม่สมควรที่จะไร้ประสิทธิภาพถึงเพียงนี้
องค์จักรพรรดิน่ะเป็นถึงมืออาชีพขั้นห้า เป็นตัวตนที่น่าสะพรึงและครอบครองพลังอันยิ่งใหญ่ แต่เวลานี้ เขากลับไม่ตระหนักถึงการมาเยือนของกู่ฉิงซานเลย
ชายที่แข็งแกร่ง สมควรจะสัมผัสได้ถึงการเคลื่อนไหวรอบตัวเขา
เพราะนั่นคือการระมัดระวังตัวขั้นพื้นฐานที่สุด
–ทว่าองค์จักรพรรดิที่ยืนอยู่ตรงกันข้ามกับกู่ฉิงซานในเวลานี้ ดูราวกับเป็นคนที่ไร้ซึ่งประสบการณ์ต่อสู้ ไม่มีแม้กระทั่งความระมัดระวังตัวขั้นพื้นฐาน
ในหัวใจของกู่ฉิงซานวูบไหว และทันใดนั้นเขาก็พลันตระหนักได้ถึงบางสิ่งที่พึ่งเกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้
‘จ้าวสมุทรหลี่ตงหยวนถูกฟาดตบจนปลิวหายไปโดยดาบของเขา’
จ้าวสมุทรคือยอดนายพลของกองทัพเรือแห่งรัฐบาลกลาง ถึงแม้จะไม่อาจเทียบเปรียบได้กับองค์จักรพรรดิแห่งฟูซีก็ตามที
แต่ทว่าพวกเขาทั้งสอง หนึ่งกลับไม่ทันสามารถตระหนักได้ถึงกระบวนท่าดาบ อีกหนึ่งไม่อาจสัมผัสถึงการปรากฏตัวของผู้อื่นจากเบื้องหลัง
นี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นกันแน่?โน เวล กู ดอท คอม
นี่มันไม่ได้เกี่ยวข้องกับวันสิ้นโลกหรือภัยพิบัติใดๆแล้ว
เพราะไม่มีภัยพิบัติใด จะสามารถเปลี่ยนคนให้กลายเป็นเช่นนี้ได้!
กู่ฉิงซานจ้องมองไปยังองค์จักรพรรดิ และรู้สึกว่ามีเงาที่มองไม่เห็นอยู่ในจิตใจของเขา … เงาที่มิอาจลบเลือนออกไปได้
ตลอดช่วงสองชีวิต เขาไม่เคยมีประสบการณ์เกี่ยวกับเรื่องบ้าอะไรแบบนี้มาก่อนเลย
ในชีวิตก่อนหน้า พลังงานส่วนใหญ่ของเขาล้วนอุทิศและทุ่มสมาธิอยู่แต่กับโลกแห่งผู้ฝึกยุทธ กว่าตัวเขาจะเข้าไปมีส่วนร่วมกับคนอื่นๆ มันก็ผ่านเลยไปร่วมครึ่งปีแล้ว
ต่อมา เขาก็ได้ขึ้นนำสมาพันธ์แห่งชาติเข้าต่อสู้ในฐานะผู้บัญชาการ และวุ่นอยู่แต่กับการนำกำลังต่อสู้ทุกวี่วัน แม้ว่าเขาจะมีติดต่อกับนักการเมืองระดับสูงอยู่บ้าง แต่มันก็มิได้ทั่วถึง
และในช่วงเวลาที่ว่า เท่าที่กู่ฉิงซานจดจำได้ ก็ไม่มีอะไรผิดปกติกับพวกตัวตนที่ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของเผ่าพันธุ์มนุษย์นี่นา
หลังจากนั้น เมื่อภัยพิบัติเยือกแข็งปรากฏขึ้น ช่วงสุดท้ายของวันสิ้นโลกก็ได้มาถึง
แล้วในชีวิตนี้เล่า? เรื่องราวในตอนนี้ สุดท้ายแล้วเป็นใครกันที่คอยบงการทุกสิ่ง?
ในตอนนั้นเอง อุปกรณ์สื่อสารของกู่ฉิงซานก็สั่นเล็กน้อย
ร่างกายขององค์จักรพรรดิเริ่มขยับไหว
แม้ว่าเขาจะประมาทเพียงใด แต่เขาก็ยังเป็นถึงมืออาชีพอันทรงพลังในขั้นห้า! ในที่สุดเจ้าตัวก็เริ่มรู้สึกได้ถึงความผิดปกติแล้ว
อย่างไรก็ตาม มันดูเหมือนว่าจะสายเกินไป
ร่างของกู่ฉิงซานได้หายไปจากโต๊ะ และเสี้ยวพริบตาก็ปรากฏขึ้นเบื้องหลังองค์จักรพรรดิ
ย่นระยะเหลือเพียงหนึ่งนิ้ว!
กู่ฉิงซานยกดาบขึ้น และสะบัดมันเบาๆ
และดาบพิภพก็ดูราวกับว่าจะตระหนักดีถึงความตั้งใจของเขา มันยับยั้งพลังลงอยู่ในจุดที่พอเหมาะพอดิบพอดี
องค์จักรพรรดิล้มลง และสิ้นสติไป
กู่ฉิงซานหยิบอุปกรณ์สื่อสารของเขาขึ้นมา
“มีเรื่องอะไร?”เขาเอยถาม
“ถังจุนล่ะ! มันเป็นเรื่องของถังจุน! ฉันคิดว่าการตายของเขาไม่เพียงแต่เป็นการถูกฆาตกรรม แต่ยังมีอีกสิ่งหนึ่งที่ต้องบอกแก!” เหลียวฮังกล่าวพลางหอบหายใจ
“ว่ามาสิ” กู่ฉิงซานกล่าว
“ถังจุนได้จัดเตรียมร่างโคลนไว้สำหรับประธานาธิบดี เพื่อช่วยให้ประธานาธิบดีสามารถรอดพ้นจากการลอบสังหาร แต่จู่ๆเขาก็กลับถูกลักพาตัวไปโดยสาธารณรัฐฟูซี!”
ในหัวใจของกู่ฉิงซานเต้นครึกโครม
ที่แท้ก็เป็นอย่างนี้นี่เอง!
ไม่น่าแปลกใจเลยว่าทำไมท่านประธานาธิบดีถึงไม่เคยตายลงเลย หลังจากที่ถูกลอบสังหารมาแล้วหลายครั้งหลายครา
นั่นเพราะที่ตายแทนเขา มันล้วนแล้วแต่เป็นร่างโคลน!
ปรากฏว่าจริงๆแล้ว ท่านประธานาธิบดีได้ใช้วิธีนี้ในการต่อสู้กับเก้าตระกูลใหญ่!
“แล้วลักษณะหรือคุณสมบัติที่พวกร่างโคลนต้องมีมันคืออะไร?” กู่ฉิงซานเอ่ยถามอย่างรวดเร็ว
“ความทรงจำไง! ส่วนที่ยากที่สุดในการโคลนมนุษย์ก็คือการโคลนความทรงจำ! ชิ้นส่วนความทรงจำของพวกเขาจะต้องมีปัญหาอย่างแน่นอน!” เหลียวฮังกล่าว
กู่ฉิงซานไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อยที่จะวางมือลงบนหัวขององค์จักรพรรดิ
วิชาลับ ค้นวิญญาณ!
เป็นเวลานาน กว่ากู่ฉิงซานจะถอนมือของเขากลับคืน
เขายืนโง่งมอยู่ตรงนั้น แม้จักรพรรดินีจะเปิดประตูเข้ามา เขาก็ยังมิได้ตอบสนองใดๆ
จักรพรรดินีจ้องมองไปยังองค์จักพรรดิที่กำลังหมดสติด้วยความงงงวย
“‘ง่ายดายถึงเพียงนี้?” จักรพรรดินีเอ่ยถาม
กู่ฉิงซานพยักหน้าและกล่าว “ท่านลองมองอย่างใกล้ชิดดูสิ ว่ารูปลักษณ์ของเขาเหมือนกับองค์จักรพรรดิหรือไม่?”
จักรพรรดินีก้มลงมอง และทำการตรวจสอบอย่างเป็นเรื่องเป็นราวอยู่ครู่หนึ่ง
จักรพรรดินีกล่าวเสียงกระซิบ “เขาดูเหมือนกับพระองค์จริงๆ แต่ข้าคิดว่าเขามิใช่”
กู่ฉิงซานเข้าใจดี
เพราะเมื่อครู่เขาก็ได้ใช้วิชาค้นวิญญาณไปแล้วเช่นกัน แต่กลับพบว่าความทรงจำขององค์จักรพรรดิช่างแสนเปราะบาง เพียงล้วงลึกสะกิดลงไป ชิ้นส่วนความทรงจำก็พังทลายลงทันที
วิชาค้นวิญญาณน่ะมันเป็นอันตราย ผลพวงของมันง่ายต่อการสูญเสียสติปัญญาและกลายเป็นเพียงซากศพที่มีชีวิต
กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ หลังจากที่ทำการค้นวิญญาณครั้งนี้ไป องค์จักรพรรดิก็จะกลายเป็นเพียงคนบ้า
กู่ฉิงซานยังไม่ได้รับข้อมูลอื่นใดที่เป็นประโยชน์เลย
จักรพรรดินีตรวจสอบองค์จักรพรรดิอย่างระมัดระวัง แต่แล้วจู่ๆแสงสีเขียวก็เปล่งออกมาจากมือของเธอ
เธอเป็นหญิงในตระกูลเมดิซี และเป็นผู้ที่สามารถปลดผนึกธาตุไม้จากธาตุทั้งห้าได้
เธอกดมือลงอย่างอ่อนโยนลงบนหน้าผาขององค์จักรพรรดิ
“สติปัญญาได้ตายลงแล้ว มิอาจรักษาได้” จักรพรรดินีกล่าว
ทั้งสองจมสู่ความเงียบ
หนึ่งในมืออาชีพที่ทรงพลังที่สุดในโลก หัวเรือใหญ่แห่งสาธารณรัฐฟูซี พึ่งตกตายลงทั้งเป็น …
เขาถูกโค่นลงอย่างง่ายดายและตกตายลงภายในห้องประชุมแห่งนี้
“มีบางอย่างผิดปกติเกี่ยวกับความทรงจำขององค์จักรพรรดิ” กู่ฉิงซานเปิดฉากสนทนา
“เป็นอย่างที่เจ้าพูด ในช่วงสองสามวันมานี้ ข้าก็สังเกตเห็นเช่นกันว่าเขาค่อนข้างขี้หลงขี้ลืม ย่ำแย่จนน่าใจหาย” จักรพรรดินีกล่าว
“ท่านได้เรียกแพทย์มาพบเขาหรือยัง?”
แม้คำตอบมันจะชัดเจนอยู่แล้ว แต่กู่ฉิงซานก็ยังคงเอ่ยถาม
“พบแล้ว แต่พวกแพทย์ก็บอกว่าเขามิได้ผิดปกติใดๆ” จักรพรรดินีกล่าว
“ที่ไม่พบความผิดปกติ บางทีอาจจะเป็นเพราะมันเกิดความผิดปกติขึ้นในระดับชั้นพันธุกรรมก็ได้นะ?”
“ในแง่ของเทคโนโลยีพันธุศาสตร์ สาธารณรัฐฟูซีนับว่าว่างเปล่า ไร้ฝีมือโดยสมบูรณ์ บุคคลที่ชำนาญการด้านนี้มากที่สุดคือ ดร.ถังจุนแห่งรัฐบาลกลางของเจ้า”
“ถังจุน .. ”
กู่ฉิงซานถอนหายใจ เพราะเขามีคำตอบที่ชัดเจนอยู่ในหัวอยู่แล้ว
ตั้งแต่ที่องค์จักรพรรดิแห่งฟูซีได้ใช้ร่างโคลนตัวเอง
เช่นนั้น แล้วองค์จักรพรรดิตัวจริงไปอยู่ที่ไหนเสียเล่า?
