ชุยเกิ่งมองไปรอบๆ คอร์สสร้างแรงบันดาลใจแล้วตระหนักว่าสภาพแวดล้อมดีกว่าที่คิดเอาไว้อีก!
ทีวี โซฟาเดี่ยว และกระทั่งสตูดิโอเพื่อดูหนังโดยเฉพาะ ถึงคอร์สสร้างแรงบันดาลใจจะมอบประสบการณ์ระดับโรงหนังมืออาชีพไม่ได้ แต่ประสบการณ์ที่ได้นั้นเหนือชั้นกว่าการรับชมหนังในที่อื่นๆ นอกจากโรงหนังแน่นอน
นอกจากนั้นก็ยังไม่ได้มีแค่หนัง มีเกมสแตนด์อโลนเนื้อเรื่องดี หนังสือเป็นเล่มๆ ทั้งนิยายกับการ์ตูน และอื่นๆ อีกมากมาย เรียกได้ว่าเป็นขุมทรัพย์แรงบันดาลใจขนาดใหญ่
แถมที่สำคัญที่สุดคือไม่มีคุกมืดในคอร์สสร้างแรงบันดาลใจ ไม่มีการจำกัดเวลาในการหาแรงบันดาลใจของนักเขียน ถ้าใจอยากก็สามารถสิงอยู่บนโซฟาดูหนังสองสัปดาห์ติดโดยไม่ต้องเขียนงานแม้แต่คำเดียวก็ยังได้!
สภาพแวดล้อมนี้เป็นเหมือนฝันสำหรับชุยเกิ่ง
ถ้าอยากซื้ออุปกรณ์เหล่านี้ทั้งเซตก็ต้องใช้เงินอย่างน้อยสามหมื่นถึงห้าหมื่นหยวน แถมแผ่น Blu-rays แท้ นิยาย และสตูดิโอพิเศษก็ราคาสูงเกินนักเขียนจะเอื้อมไหว
นอกจากจะมีอาหารและที่พักฟรีแล้ว นิยายที่เขียนยังขายลิขสิทธิ์ได้เงินสูงมาก เงื่อนไขดีเกินจินตนาการสุดๆ!
ตอนแรกชุยเกิ่งคิดว่าตัวเองเป็นนักเขียนที่มีความฝันและอุดมคติ จะให้รับระบบซื้อลิขสิทธิ์ได้ยังไง
แต่พอพิจารณาดูอีกครั้งก็พบว่าเป็นข้อตกลงที่ดีมากจริงๆ!
ถ้าเป็นระบบซื้อลิขสิทธิ์แบบนี้ยังไงก็รับ!
บรรณาธิการยิ้มเมื่อเห็นสีหน้าตื่นเต้นของชุยเกิ่งก่อนจะพูดขึ้น “เฮ้อ ผมอิจฉาพวกคุณจริงๆ ผมเองก็อยากเข้าร่วมคอร์สสร้างแรงบันดาลใจ แต่น่าเสียดายที่คุณสมบัติไม่เข้าเกณฑ์
“หลังจากเปิดคอร์สสร้างแรงบันดาลใจอย่างเป็นทางการในวันพรุ่งนี้ พวกคุณมีเวลาลองสัมผัสประสบการณ์สามวัน
“จริงด้วย เห็นว่าพรุ่งนี้บอสเผยจะแวะมาดูว่าคอร์สสร้างแรงบันดาลใจเป็นยังไง
“ระหว่างช่วงนี้พวกคุณลองสัมผัสประสบการณ์ได้ก่อน จากนั้นค่อยตัดสินใจว่าจะยอมรับระบบซื้อลิขสิทธิ์ไหม และคิดตีมงานเขียนของตัวเอง”
ชุยเกิ่งตาเป็นประกาย “หืม? บอสเผยจะแวะมาเหรอ”
เขาแปลกใจปนดีใจ
ชุยเกิ่งเคยเจอบอสเผยแค่ไม่กี่ครั้ง ตัวอย่างเช่นตอนที่บอสเผยเจียดเวลาในตารางงานสุดยุ่งมาเลี้ยงข้าวและเสนอตำแหน่งผู้สังเกตการณ์พิเศษให้เขา
ความสำเร็จในตอนนี้ของชุยเกิ่งเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดกับแรงบันดาลใจที่บอสเผยมอบให้
ไม่รู้ทำไมชุยเกิ่งรู้สึกว่าถ้าได้เจอหรือทำอะไรที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบอสเผยก็จะมีเรื่องดีๆ เกิดขึ้น
ครั้งนี้บอสเผยจะมาสังเกตการณ์ด้วยตัวเอง เขาอาจจะนึกไอเดียได้และมีแรงบันดาลใจเต็มเปี่ยมหลังได้คุยกับบอสก็ได้ใครจะรู้
ชุยเกิ่งตั้งตาคอยให้ถึงตอนนั้นอย่างสุขใจ
…
…
วันพฤหัสบดีที่ 9 กุมภาพันธ์
เช้านี้เผยเชียนลงจากรถแล้วมุ่งหน้าไปยังคอร์สสร้างแรงบันดาลใจเพื่อเช็กสถานการณ์ปัจจุบันของเหล่านักเขียน
ถึงเว็บจงเตี่ยนจงเหวินจะไม่ได้ทำกำไรได้สูงมากในบรรดากิจการมากมายของเถิงต๋าคอร์เปอเรชัน แต่เผยเชียนก็ให้ความสำคัญกับกิจการนี้มาก
คอร์สสร้างแรงบันดาลใจเป็นไอเดียที่เผยเชียนคิดขึ้นเอง ถ้าประสบความสำเร็จก็จะวางยาเหล่านักเขียนตัวท็อปและลดความเร็วในการทำเงินของเว็บจงเตี่ยนจงเหวินลงได้มาก เรียกได้ว่ามีความหมายสุดๆ
ดังนั้นเผยเชียนจึงจำเป็นต้องแวะมาดูสถานการณ์
เขามองดูจากไกลๆ อยู่ตรงทางเข้าหลังมาถึงสถานที่จัดคอร์สสร้างแรงบันดาลใจ
เหล่านักเขียนของเว็บจงเตี่ยนจงเหวินนั่งอยู่บนโซฟาเดี่ยวนุ่มสบาย บางคนกำลังดูหนังอย่างจริงจัง บางคนกำลังกดจอยเล่นเกม บางคนกำลังนั่งอ่านนิยาย
มองแวบแรกดูเหมือนร้านอินเทอร์เน็ต แต่ก็ดูแตกต่าง พูดให้ถูกกว่านี้คือดูเหมือนห้องนันทนาการ
อีกฝั่งหนึ่งเป็นมุมสำหรับทำงาน แต่ไม่มีใครเลย…
จุดเดียวที่น่าเสียดายคือคอร์สสร้างแรงบันดาลใจยังมีคนเข้าร่วมน้อยเกินไป เนื่องจากมีผู้เข้าร่วมคอร์สแค่ประมาณสิบคนจึงมีโซฟาถูกใช้งานแค่ไม่กี่ตัว
ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะนักเขียนตัวท็อปของเว็บไซต์ยังไม่ปิดนิยายตัวเองและต้องเขียนต่อให้จบ จะให้เลิกเขียนนิยายที่กำลังเขียนอยู่ก็ไม่ได้ใช่ไหมล่ะ
ดังนั้นตอนนี้จึงมีนักเขียนเข้าร่วมคอร์สแค่กลุ่มเดียวแล้วเดี๋ยวอีกกลุ่มค่อยตามมาทีหลัง
นักเขียนสิบกว่าคนที่มาร่วมคอร์สเป็นเหมือนชุยเกิ่ง พวกเขาเขียนนิยายของตัวเองจบแล้วก่อนมาเข้าร่วมคอร์สสร้างแรงบันดาลใจ เพราะปิดนิยายตัวเองได้แล้วนี่แหละที่ทำให้พวกเขาไม่รู้สึกกดดันว่าต้องอัปเดตงานจึงไม่มีใครไปใช้พื้นที่โซนทำงาน
เผยเชียนพอใจกับผลลัพธ์นี้มาก
เยี่ยมเลย!
พวกนายแค่เล่นเกมและดูหนังอยู่ตรงนี้แหละ ยืดเวลาเขียนงานออกไปให้มากที่สุด
เผยเชียนเห็นชุยเกิ่งท่ามกลางเหล่านักเขียนจึงพุ่งความสนใจไปที่อีกฝ่ายทันที
เพราะชุยเกิ่งเป็นหนึ่งในนักเขียนกลุ่มแรกที่มีชื่อเสียงขึ้นมาบนเว็บจงเตี่ยนจงเหวิน เขาเป็นคนนำชื่อเสียงมาสู่เว็บจงเตี่ยนจงเหวิน เรียกว่าเป็นจุดเปลี่ยนของเว็บจงเตี่ยนจงเหวินเลยก็ได้
สิ่งที่ทำให้เผยเชียนโกรธยิ่งกว่าคือเขาหวังกับชุยเกิ่งไว้มากจนถึงขั้นมอบตำแหน่ง ‘ผู้สังเกตการณ์พิเศษ’ ให้ แต่นอกจากจะไม่ได้ช่วยลดประสิทธิภาพการทำงานของแผนกต่างๆ แล้ว ชุยเกิ่งยังเขียนนิยายดังมาแทงหลังเผยเชียนอีก!
แต่รอบนี้เผยเชียนรู้สึกว่าเรื่องราวจะไม่เป็นเหมือนเดิมแน่นอน
ทุกคนรู้ว่าชุยเกิ่งเป็นพวกชอบดองงานผู้ไร้แรงบันดาลใจ เจอสภาพแวดล้อมสุดสะดวกแบบนี้เข้าไปไอ้พวกดองงานยังจะตั้งใจทำงานได้อีกเหรอ เป็นไปไม่ได้!
คิดได้แบบนั้นเผยเชียนก็เดินเข้าไปดูรอบๆ
ขณะเดียวกันเหล่านักเขียนกำลังคิดไม่ตกเรื่องตีมของนิยายเรื่องใหม่
จูซิงอันย้ำกับนักเขียนแล้วว่าต้องเขียนงานตามกำหนด พูดอีกอย่างคือพวกเขาเขียนได้แค่งานที่เกี่ยวข้องกับ IP ของเถิงต๋า ห้ามเขียนงานออริจินัลของตัวเอง
บอสเผยเป็นคนวางข้อกำหนดนี้ไว้ ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้
IP ของเถิงต๋าตอนนี้แบ่งออกเป็นสามประเภทคือ หนัง/เกมของเถิงต๋า IP ต่างๆ ที่เป็นที่รู้จักดีภายใต้ GOG และ IP ต่างๆ ของค่าย Hurricane
จะเลือกตีมไหนดี พวกเขาสับสนมาก
พวกเขาเลือกตีมโดยไม่คิดไม่ได้แน่นอน ต้องศึกษาประเภทต่างๆ ซ้ำไปมาและหาจุดเริ่มต้นที่ดีที่สุด
ดังนั้นนักเขียนเหล่านี้จึงกำลังเล่นเกมของเถิงต๋าอยู่ บางคนดูหนังอย่างวันพรุ่งนี้ที่สดใส บางคนเปิดดูหนังสือการ์ตูนและภาพยนตร์เก่าๆ ของค่าย Hurricane พวกเขาไม่มีเป้าหมายที่ชัดเจนจึงได้แต่ลองสุ่มไปเรื่อยๆ
ระหว่างที่ชุยเกิ่งกำลังเค้นหัวคิดอย่างหนักเขาก็เหลือบไปเห็นบอสเผยเดินไปรอบๆ
“บอสเผยแวะมาด้วยเหรอครับ!” ชุยเกิ่งลุกขึ้นไปต้อนรับอย่างดีอกดีใจ
เผยเชียนดันหลังอีกฝ่ายกลับ “ไม่มีอะไร ผมแค่มาเดินดูเฉยๆ คุณทำงานต่อเถอะ”
ที่นั่งข้างชุยเกิ่งไม่มีใครนั่ง เผยเชียนนั่งลงข้างๆ เขา ตั้งใจว่าจะสัมผัสประสบการณ์คอร์สสร้างแรงบันดาลใจให้จรรโลงใจเล่น
ชุยเกิ่งตื่นเต้นมาก เขาไม่คิดว่าบอสเผยจะนั่งข้างๆ ตัวเองจึงรู้สึกเป็นเกียรติสุดๆ
เผยเชียนเปิดดูคลังหนังและเกมที่คอร์สสร้างบันดาลใจรวบรวมมาแล้วถามขึ้นมาลอยๆ “คุณคิดตีมไว้รึยัง”
ชุยเกิ่งคือเป้าหมายสุดท้ายของเผยเชียน novelgu.com
เพราะชุยเกิ่งมีผลงานดีที่สุดในกลุ่มนักเขียนรุ่นแรก เขาฉลาดที่สุดและมีโอกาสสร้างปัญหาให้มากที่สุด ดังนั้นเผยเชียนจึงถามชุยเกิ่งขึ้นมาลอยๆ เพื่อเช็กระดับภัยคุกคาม
ชุยเกิ่งรีบตอบ “อ๋อ ยังไม่มีไอเดียชัดเจนเลยครับบอสเผย
“แต่ผมพอจะมีทิศทางภาพรวมแล้วซึ่งก็คือขุดลึกถึงเกมและหนังของเถิงต๋า!
“เพราะเนื้อหาที่มีอิทธิพลทางวัฒนธรรมมากที่สุดของเถิงต๋ามาจากเกมและหนัง ทั้งหมดนี้เป็นเนื้อหาออริจินัลของเถิงต๋าซึ่งผู้คนให้การยอมรับมากที่สุด ผมได้ยินว่าเกมใหม่ที่ชื่อ Mission & Choice ใช้ตีมไซไฟและโปรดักชันใหญ่มาก โครงเรื่องน่าจะใหญ่สุดๆ เอามาต่อยอดได้ดีทีเดียว
“ผมวางแผนว่าจะศึกษาหัวข้อคล้ายๆ กันและลองเขียนเรื่องสั้นจากเนื้อเรื่องในปัจจุบันของเกม Mission & Choice ครับ
“ผมไม่กล้ายืนยันว่าจะก้าวข้ามเนื้อเรื่องในปัจจุบันของเกม Mission & Choice ได้ ผมแค่จะเขียนด้วยสไตล์และเอกลักษณ์ของตัวเองครับ!”
เผยเชียนผงะไป
อะไรเนี่ย เล็งเป้าไปที่เกม Mission & Choice ล่วงหน้าเลยเหรอ
ไม่ได้นะโว้ย!
Mission & Choice เป็นโปรเจ็กต์ที่เขาลงทุนไปก้อนโต ห้ามมีอะไรผิดพลาดเด็ดขาด จนถึงตอนนี้มีแค่เกมกับหนัง ถ้านักเขียนรวมตัวแต่งแฟนฟิกชันเกี่ยวกับเนื้อหานี้แล้วดันมีสักเรื่องดังขึ้นมา ผลงานทั้งหมดไม่ว่าจะเป็นหนังหรือแฟนฟิกชันเรื่องอื่นๆ ก็ดังไปด้วยสิ
ดังนั้นจะปล่อยให้เขียนเรื่องนี้ไม่ได้!
ห้ามเขียนอะไรที่เกี่ยวกับธุรกิจหลักของเถิงต๋า!
คิดได้แบบนั้นเผยเชียนก็รีบพูดขึ้น “ผมคิดว่า… การเลือกหัวข้อของคุณไม่ดีเลย
“เพราะเกมและหนังของเถิงต๋ามีเนื้อเรื่องที่ค่อนข้างสมบูรณ์ในตัว ถ้ามีช่องโหว่อะไรเหลือทิ้งไว้ ทางออฟฟิเชียลจะเป็นคนเติมเต็มเอง เพราะงั้นจะกระทบต่อแผนพัฒนาในอนาคตได้
“ถ้าคุณเขียนแฟนฟิกชัน Mission & Choice แล้วกลายเป็นว่าคลาดเคลื่อนจากเนื้อหาที่วางไว้ก็เท่ากับผลงานหมดคุณค่าเลยสิ
“ผมไม่ได้จะบอกว่าห้ามเขียนเกี่ยวกับหัวข้อนี้ แต่ผมแนะนำว่าให้ลดลำดับความสำคัญลงมา แล้วลองพิจารณาทิศทางอื่นๆ ดูก่อนดีกว่า”
ชุยเกิ่งพยักหน้า “อืม… ที่บอสเผยพูดก็ถูก
“ถ้างั้นเราก็เหลือแค่ IP ในจีนที่ GOG ซื้อมากับ IP ค่าย Hurricane ขอผมคิดดูก่อน…
“ถึง IP ในจีนจะเก่าแต่ก็ยังมีชื่อเสียงเหลืออยู่บ้าง ถ้าเอามาเขียนแฟนฟิกชันน่าจะเรียกความทรงจำวัยเด็กได้ ตีมนี้น่าจะเป็นที่นิยมกว่า แถมยังเชื่อมกับ GOG ได้…”
เผยเชียนอดขมวดคิ้วขึ้นมาไม่ได้เมื่อได้ยินแบบนั้น
นี่ก็ไม่ได้ ยังถือว่าอันตรายอยู่ดี!
IP ตัวละครคลาสสิกหลายๆ ตัวมีโอกาสเป็นที่นิยมขึ้นมาได้สูง ตัวอย่างเช่น หนังเก่าที่ตอนแรกไม่มีใครสนใจแต่พอเอามาตัดต่อใส่ซาวด์ประกอบใหม่ก็เป็นกระแสขึ้นมา เรื่องแบบนี้เคยมีให้เห็นมาก่อน
ถึง IP ตัวละครคลาสสิกในจีนจะตกยุคไปแล้ว แต่ก็เป็นความทรงจำร่วมของยุคสมัย อีกทั้งยังมีเอกลักษณ์วัฒนธรรมดั้งเดิมจีน ถ้าเป็นที่นิยมขึ้นมาจะยิ่งจัดการได้ยากเข้าไปใหญ่
พอผสมโรงกับอิทธิพลขนานใหญ่ของ GOG ในจีน โอกาสที่จะโด่งดังก็ยิ่งเพิ่มสูงขึ้นอีก
แน่นอนเผยเชียนเชื่อว่าผลงานสร้างสรรค์จากคอร์สสร้างแรงบันดาลใจนั้นกำหนดเอาไว้แล้ว ไม่ว่าจะเลือกหัวข้อไหนโอกาสสำเร็จของนักเขียนก็ไม่ได้สูงตั้งแต่ต้น เพราะการเขียนงานตามกำหนดนั้นเหมือนการเต้นระบำโดยที่โดนล่ามโซ่ตรวนอยู่
แต่เผยเชียนก็ยังหวังว่านักเขียนเหล่านี้โดยเฉพาะชุยเกิ่งจะเลือกตีมที่มีโอกาสสำเร็จต่ำที่สุด
คิดได้แบบนั้นเผยเชียนก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงผิดหวัง “ชุยเกิ่ง คุณเป็นนักเขียนที่เปี่ยมไปด้วยความฝันและความทะเยอทะยาน ทำไมถึงเอาแต่เลือกทางง่ายๆ ให้ตัวเองแบบนี้
“ถึงจะเขียนตีมพวกนั้นอย่างจริงจัง คุณคิดว่าตัวเองจะไปได้สูงสักเท่าไหร่กันเชียว
“ถ้าคุณมีความมั่นใจในตัวเอง ก็ควรเลือกทางที่ยากที่สุดและเขียนเรื่องราวเกี่ยวกับตัวละครซูเปอร์ฮีโร่จากค่าย Hurricane สิ!”
ชุยเกิ่งผงะไป “หา? บอสเผยคาดหวังกับผมขนาดนั้นเลยเหรอครับ…”
เขียนตีมซูเปอร์ฮีโร่เนี่ยนะ?
ผมเป็นแค่นักเขียนเว็บโนเวลธรรมดาๆ นะ!
ซูเปอร์ฮีโร่คือสนามของสองค่ายใหญ่ในสหรัฐอเมริกา มีแค่สองค่ายนี้เท่านั้นที่ทำได้ดี ถ้าประเทศอื่นหรือนักเขียนคนอื่นเอามาเขียนก็ไม่น่าสนใจ
เหตุผลสำคัญอีกอย่างนอกจากจุดแข็งของนักเขียนคือภูมิหลังทางวัฒนธรรม
ฝั่งตะวันตกสนับสนุนปัจเจกนิยม เรื่องแนวซูเปอร์ฮีโร่จึงมีฐานให้ต่อยอดได้ อีกทั้งผู้ชมชาวตะวันตกยังชอบซูเปอร์ฮีโร่มากเป็นพิเศษ ภาพยนตร์ที่ออกมาจึงเป็นที่นิยมมาก
สองค่ายใหญ่ในสหรัฐอเมริกาสั่งสมประสบการณ์ในแวดวงซูเปอร์ฮีโร่มานาน ไม่มีทางสั่นคลอนได้แน่นอน ส่งซูเปอร์ฮีโร่ตัวไหนออกมาก็สามารถสังหารซูเปอร์ฮีโร่ของค่าย Hurricane ได้ทันที
พยายามสร้างชื่อให้ตัวเองในแวดวงนี้เหรอ
ชุยเกิ่งรู้สึกว่าเป็นฝันที่ไม่ทางไขว่คว้าได้
เขามีลางสังหรณ์ว่าในฐานะนักเขียนเว็บโนเวล ถึงจะเขียนตีมซูเปอร์ฮีโร่ยังไงก็หนีแนวที่เป็นที่นิยมในตลาดไม่ได้ สุดท้ายก็ไม่สามารถตอบความต้องการของฝ่ายไหนได้เลย
ดังนั้นชุยเกิ่งจึงยอมแพ้ทันที
“บอสเผยครับ ผมเป็นนักเขียนเว็บโนเวล ถ้าบังคับให้ผมเขียนตีมซูเปอร์ฮีโร่จะไม่ยากไปสำหรับผมเหรอครับ
“โครงเรื่องทั้งหมดของเว็บโนเวลกับตีมซูเปอร์ฮีโร่เป็นสองอย่างที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง ถึงจะดื้อดึงเขียนออกมาผลลัพธ์สุดท้ายก็ไม่เหมาะสมแน่นอน
“นอกจากนั้นถ้าแม้แต่ผู้สร้างซูเปอร์ฮีโร่ของค่าย Hurricane ยังทำให้ซูเปอร์ฮีโร่พวกนี้เป็นที่นิยมไม่ได้ ผมก็ไม่มีทางทำได้หรอก!”
พอเห็นท่าทีตอบสนองของชุยเกิ่ง เผยเชียนก็ยิ่งมั่นใจขึ้นกว่าเดิมว่าเลือกถูกทางแล้ว “อย่าดูถูกตัวเองแบบนั้นสิ!
“คิดว่าคอร์สสร้างแรงบันดาลใจทำขึ้นมาเพื่ออะไร ก็เพื่อให้พวกคุณรวบรวมแรงบันดาลใจไม่ใช่เหรอ
“ทำไมผมถึงไม่ระบุเวลาในการลงงานและจำนวนคำล่ะ ก็เพื่อให้พวกคุณมีเวลาค่อยๆ เขียนงานไง
“ถ้ายึดกระบวนการสร้างสรรค์ผลงานเว็บโนเวลและยืนกรานให้ลงงานวันละหลักพันคำหรืออาจจะหลักหมื่น ก็จะเป็นเรื่องยากสำหรับพวกคุณที่จะเขียนเรื่องราวเกี่ยวกับซูเปอร์ฮีโร่ที่ยอดเยี่ยมออกมาได้ แต่ตอนนี้ผมให้คุณค่อยๆ เขียนงานและขัดเกลา ขอแค่พวกคุณอดทนไปได้นานและเขียนเรื่องราวออกมาได้เพียงพอ ยังไงวันหนึ่งก็ต้องประสบความสำเร็จ!
“พวกคุณเป็นนักเขียนและนักเล่าเรื่องตัวท็อป ผมเชื่อว่าพวกคุณต้องเฉิดฉายได้ไม่ว่าจะเป็นตีมไหน ตราบใดที่มีเวลาศึกษามากพอ!”
ชุยเกิ่งยังคงสับสน “แต่บอสเผยครับ เรามีช่องว่างทางวัฒนธรรมกับฝั่งตะวันตก ซูเปอร์ฮีโร่เป็นตีมจากวัฒนธรรมฝั่งตะวันตก ถ้าเราฝืนเขียนก็เท่ากับเอาจุดอ่อนไปสู้กับจุดแข็งคนอื่นสิครับ!
“จุดนี้ไม่ใช่เรื่องที่เราจะเปลี่ยนแปลงได้ด้วยการศึกษาข้อมูลมากพอนะครับ”
เผยเชียนเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะยอมรับอย่างไม่ค่อยเต็มใจ “ก็จริง
“แต่ใครเป็นคนบอกว่าแนวซูเปอรฮีโร่เขียนให้ชาวตะวันตกอ่านได้อย่างเดียว
“เราเขียนให้นักอ่านชาวจีนได้!
“ตีมซูเปอร์ฮีโร่ที่วางกลุ่มเป้าหมายแค่นักอ่านจีนอาจจะไม่ล้มเหลวเสมอไป”
ชุยเกิ่งเกาหัว “แต่ผมสร้างงานออริจินัลของตัวเองไม่ได้ เขียนได้แค่ IP ที่มีอยู่ในตอนนี้ ตัวละครในค่าย Hurricane ไม่ได้เป็นที่นิยมทั้งในประเทศและต่างประเทศ หมายความว่าตัวละครพวกนี้ขาดอะไรไปสักอย่าง ผมกลัวว่าจะไม่ประสบความสำเร็จ เพราะถึงจะพยายามปรับให้เข้ากับวัฒนธรรมยังไงผู้อ่านจีนก็ไม่ชอบแนวซูเปอร์ฮีโร่เลย…
“ผมไม่คิดว่าตัวเองจะทำให้ผู้อ่านจีนชอบแนวนี้ได้ มันยากเกินไปครับ”
เผยเชียนคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ทำไมต้องทำให้ชอบซูเปอร์ฮีโร่พวกนี้ด้วยล่ะ เขียนให้ตายหมดหรือทำให้นักอ่านอยากให้ซูเปอร์ฮีโร่พวกนี้ตายก็ได้ ยังไงก็ไม่มีใครชอบอยู่แล้ว คุณก็ยิ่งมีอิสระในการเขียน!
“อย่าปล่อยให้กฎเกณฑ์มาจำกัดความคิดของคุณ คุณต้องกล้าคิดนอกกรอบ!”
ชุยเกิ่ง “…”
เขาบอกได้เลยว่าบอสเผยแน่วแน่กับการให้เขาเลือกตีมซูเปอร์ฮีโร่ของค่าย Hurricane ซึ่งเป็นตีมที่ยากที่สุด!
เพราะไม่ว่าเขาจะพยายามหาเหตุผลมาอธิบายยังไง บอสเผยก็มักจะหาทางวกกลับมาหัวข้อนี้ตลอด
แต่จะเขียนออกมายังไงดีล่ะ
ทำไมนักเขียนเว็บโนเวลธรรมดาคนหนึ่งต้องมาฝืนเขียนแนวซูเปอร์ฮีโร่ด้วย บ้าไปแล้ว
ชุยเกิ่งไม่เต็มใจสุดๆ แต่ก็ตระหนักว่าทักษะการโต้วาทีของบอสเผยนั้นแข็งแกร่งมาก ทำเอาเขาเถียงต่อไม่ได้เลย
สุดท้ายเขาก็ได้แต่พยักหน้าอย่างไม่เต็มใจ “โอเคครับบอสเผย สองสามวันต่อจากนี้ผมจะอ่านการ์ตูนของค่าย Hurricane แล้ววางคอนเซ็ปต์เรื่อง…
“แต่อย่าตั้งความหวังกับเรื่องนี้นะครับ ผมขอไม่รับผิดชอบถ้ากลายเป็นว่าคุณทุ่มเงินซื้อลิขสิทธิ์งานขยะไปก้อนโต”
เผยเชียนดีใจมาก นายเขียนงานขยะได้เหรอ นั่นแหละที่ฉันต้องการ!
เขาตบบ่าชุยเกิ่งทันที “ไม่ต้องห่วง ถึงงานจะไม่ประสบความสำเร็จก็ไม่เป็นไร ยังไงก็เป็นความพยายามที่มีความหมาย!
“การลงมือทำอะไรสักอย่างยังไงก็ต้องพบกับความล้มเหลวบ้างอยู่แล้ว
“ที่เว็บจงเตี่ยนจงเหวินเสนอให้ใช้ระบบสัญญาซื้อลิขสิทธิ์ก็เพราะอยากแบกความเสี่ยง และเปิดโอกาสให้พวกคุณรังสรรค์ผลงานได้โดยปราศจากความกดดัน!
“กล้าเขียนกล้าคิดนอกกรอบให้เต็มที่ ถ้ามีอะไรผิดพลาดขึ้นมาผมจะรับผิดชอบเอง!”
