วันอังคารที่ 17 มกราคม
เผยเชียนตื่นตามปกติและออกไปหาข้าวเช้ากินที่ร้านอินเทอร์เน็ตโมหยู
วันนี้ก็เป็นอีกวันที่เขาต้องเค้นสมองคิดหาวิธีผลาญเงิน
ยังเหลืออีกครึ่งเดือนจะถึงวันปิดบัญชี เผยเชียนอยู่ภายใต้แรงกดดันมหาศาลในการใช้จ่ายเงิน
อพาร์ตเมนต์บ้านจอมเฉื่อยทำกำไรได้จากการร่วมมือกับฟางหลันเฟอร์นิเจอร์ เครื่องทะเลาะอัจฉริยะขายดีเป็นเทน้ำเทท่า การซื้อขายหุ้นสาวหน้านิ่งซ้ำไปมาจบที่ทำกำไรได้ DLC เกมเก่าขายดีทีเดียว ไหนจะเงินอีกสิบล้านที่ได้จากค่าเสียหายการผิดสัญญาสปอนเซอร์ของสโมสร IOI อีก…
ถ้าไม่ได้คิดแผนรับมือไว้ล่วงหน้า เผยเชียนคงเป็นลมไปแล้ว
นอกจากค่าใช้จ่ายทั่วไปของกิจการต่างๆ เผยเชียนเลือกทุ่มเงินก้อนโตกับโปรเจ็กต์เกม Mission & Choice
สำหรับเผยเชียน จุดที่ฉลาดล้ำที่สุดของโปรเจ็กต์นี้คือการที่สองกิจการซึ่งสำคัญที่สุดของเถิงต๋า ฝ่ายเกมเถิงต๋าและสตูดิโอเฟยหวง ได้รับผิดชอบร่วมกัน
ฝั่งหนึ่งทำเกม อีกฝั่งทำหนังคัตซีน จริงๆ แล้วถือเป็นสองโปรเจ็กต์ แต่ระบบมองว่าเป็นโปรเจ็กต์เดียว ทำให้ใช้ประโยชน์จากช่องโหว่ของระบบได้สำเร็จ
ระบบกำหนดไว้ว่าในหนึ่งรอบบัญชีมีโปรเจ็กต์ล่าช้าได้แค่หนึ่งโปรเจ็กต์ เผยเชียนเพิ่มเงินทุนที่โปรเจ็กต์นี้ได้เป็นสองเท่าโดยใช้วิธีรวมเกมกับหนังคัตซีนไว้ด้วยกัน
ในเมื่อโปรเจ็กต์นี้จะล่าช้าไปรอบบัญชีหน้า เผยเชียนจึงสามารถทุ่มเงินเพิ่มในรอบบัญชีนี้ได้ ขอแค่จำนวนเงินไม่มากเกินไปจนปิดโปรเจ็กต์ไม่ได้ภายในรอบบัญชีหน้า ก็ไม่มีปัญหาอะไร
ดังนั้นเผยเชียนจึงโทรหาหูเสี่ยนปินและหวงซื่อปั๋วตามลำดับ เพื่อบอกว่ามีเงินอีกหลายสิบล้านเตรียมไว้ให้ อยากให้พวกเขาคิดหาทางใช้จ่ายกับโปรเจ็กต์นี้และต้องใช้ให้หมด
หวงซื่อปั๋วผงะไป การถ่ายทำกำลังไปได้สวยแท้ๆ แต่ดันได้งบเพิ่มเนี่ยนะ
แต่บอสเผยสั่งมาแล้ว เขาก็ต้องรีบคิดหาทางเพิ่มทุนสร้างและใช้เงินให้คุ้มค่าที่สุด
หลังเผยเชียนวางสายไปได้ไม่นาน เฮ่อเต๋อเซิ่งก็โทรเข้ามาหา
“เกิดอะไรขึ้น สาวหน้านิ่งมีปัญหาอะไรเหรอ” เผยเชียนระแวงมากจึงโพล่งถามออกไปโดยไม่รู้ตัว
เฮ่อเต๋อเซิ่ง “ไม่ต้องกังวลครับบอสเผย สาวหน้านิ่งดำเนินกิจการได้ราบรื่นดีครับ ทุกอย่างเป็นไปตามที่บอสวางไว้ ไม่มีปัญหาใหญ่อะไรครับ
“ครั้งนี้ผมแค่โทรมารายงานเรื่องเมิ่งชั่ง บอสบอกให้ผมจับตาดูเขาเป็นพิเศษไม่ใช่เหรอครับ”
เผยเชียนสบายใจลงได้เล็กน้อย “อ๋อ เมิ่งชั่ง ว่ามาเลย”
หลังจากสาวหน้านิ่งล้มละลาย เมิ่งชั่งก็ขายหุ้นทั้งหมดให้เถิงต๋าในราคาถูกแสนถูกแล้วนำเงินไปจ่ายหนี้ได้ส่วนหนึ่ง
ถึงอย่างนั้นเมิ่งชั่งก็มีหนี้ต้องจ่ายอีกหลายล้านหยวน ยังคงเป็นลูกหนี้ตามคำพิพากษาเหมือนเดิม
เผยเชียนจ่ายหนี้ให้ซัปพลายเออร์หมดและโอนหนี้ของเมิ่งชั่งมาไว้กับเถิงต๋า
พูดอีกอย่างคือ ตอนนี้เถิงต๋าเป็นเจ้าหนี้ของเมิ่งชั่ง
เฮ่อเต๋อเซิ่งตรวจสอบสถานการณ์ของเมิ่งชั่งตามที่เผยเชียนบอกไว้ครั้งก่อน เห็นได้ชัดว่าเมิ่งชั่งยังไม่ยอมแพ้และติดต่อนักลงทุนไปหลายคนเพื่อตั้งตัวใหม่ แต่ก็ถูกปฏิเสธหมด แม้จะสมัครตำแหน่งสำคัญๆ อย่างผู้บริหาร ก็โดนปฏิเสธกลับมาเหมือนกัน
ว่ากันตามตรง ชัยชนะและความพ่ายแพ้เป็นเรื่องปกติในสงคราม ถึงเมิ่งชั่งจะล้มเหลวในฐานะผู้ประกอบการ แต่ความสามารถก็ไม่ได้หายไปไหน ทำไมถึงไม่มีใครต้องการตัวเขาล่ะ
ที่เป็นแบบนั้นก็เพราะเมิ่งชั่งไม่ได้มีรากฐานที่มั่นคงก่อนจะก่อตั้งแบรนด์สาวหน้านิ่ง เรซูเม่ของเขาไม่มีอะไรมากกว่าจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยมีชื่อเสียง มีประสบการณ์การทำงานในแผนกการตลาดของบริษัทใหญ่แห่งหนึ่ง และอื่นๆ
ถ้าไม่ได้เงินทุนจากบริษัทลงทุนหยวนเมิ่ง เขาก็คงปั้นกิจการใหญ่โตแบบนี้ขึ้นมาไม่ได้
พูดอีกอย่างคือ เมิ่งชั่งได้ทำลายอนาคตของตัวเองย่อยยับระหว่างปั้นแบรนด์สาวหน้านิ่งขึ้นมา
พอสาวหน้านิ่งล้มเหลวไม่เป็นท่า นักลงทุนที่เคยเชื่อมั่นในตัวเมิ่งชั่งก็ขาดทุนหนัก เมิ่งชั่งที่เป็นผู้ก่อตั้งสูญเสียศักยภาพในการเป็นผู้ประกอบการไปแล้วเรียบร้อย จึงไม่แปลกที่จะไม่ได้รับโอกาสอีก
เฮ่อเต๋อเซิ่งพูดขึ้น “บอสเผยครับ เมิ่งชั่งน่าจะรู้ตัวแล้วว่าตัวเองไม่มีหวังอีกต่อไป เขาวิ่งไปทั่วปักกิ่งตลอดสัปดาห์ที่ผ่านมา ตอนนี้น่าจะได้สติแล้วหลังจากวิ่งไปทางไหนก็เจอกำแพง
“ถ้าบอสยินดีจะยื่นมือเข้าไปช่วยก็จะเป็นโอกาสที่ดีที่สุดสำหรับเขาครับ
“เขาเลยบอกมาว่าเต็มใจจะทำงานให้เถิงต๋า ผมเองก็ไม่รู้ว่าจะให้เขารับผิดชอบตรงไหนและจะให้เงินเดือนเขาเท่าไหร่ บอสเผยคิดว่ายังไงครับ…”
ดูเหมือนว่าเมิ่งชั่งจะมืดแปดด้านแล้วจริงๆ
เผยเชียนรู้ดีว่าเมิ่งชั่งต้องเกลียดชังเขาอยู่บ้าง ถ้าไม่ใช่เพราะบริษัทลงทุนหยวนเมิ่งซื้อขายหุ้นซ้ำไปมา เรื่องราวคงไม่ลงเอยแบบนี้
ถ้าเมิ่งชั่งมีหนทางอื่น หมอนั่นคงไม่ยอมมาเถิงต๋าเพื่อทำงานให้เขาแน่
แต่ในเมื่อโอกาสมาแล้วก็ต้องคว้าไว้ เผยเชียนเองก็ชอบความสามารถในการผลาญเงินของเมิ่งชั่งอยู่เหมือนกัน
ในแง่ของความเร็วในการใช้เงิน เมิ่งชั่งทำได้น่าพึงพอใจที่สุดเท่าที่เผยเชียนเคยเห็นมา
ปัญหาเดียวคือ เมิ่งชั่งใช้เงินก้อนโตหมดไปได้อย่างรวดเร็วก็จริง แต่ก็สร้างกระแสได้ยกใหญ่ ถ้าให้ไปคุมเรื่องการตลาด สถานการณ์ของเผยเชียนมีแต่จะเลวร้ายลง
ตอนนี้เขาต้องคิดในทิศทางอื่น
เมิ่งชั่งเชี่ยวชาญเรื่องการตลาดมากและรู้ว่าต้องเอาเงินไปลงตรงไหนเพื่อให้ได้ผลลัพธ์ทางด้านการตลาดดีที่สุด กลับกันเขาก็น่าจะรู้ว่าต้องเอาเงินไปลงตรงไหนเพื่อให้ได้ผลลัพธ์ทางด้านการตลาดที่แย่ที่สุดใช่มั้ยล่ะ
ก็เหมือนเด็กหัวกะทิที่ทำข้อสอบได้คะแนนเต็มร้อยง่ายๆ เด็กคนนั้นก็น่าจะทำให้ได้ศูนย์คะแนนได้เหมือนกัน เด็กหัวทึบไม่มีทางทำได้ศูนย์คะแนนแน่นอน เพราะถ้าไม่รู้คำตอบที่ถูกต้องก็ไม่มีทางเลี่ยงไม่ตอบได้ ถ้าเผลอเดาถูกขึ้นมาก็จบ
เผยเชียนคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดขึ้น “บอกเขาไปว่าให้มาเริ่มงานเดือนหน้า ผมจะเปิดบริษัททำโฆษณาให้เขาโดยเฉพาะ บริษัททำโฆษณานี้จะรับงานแค่ภายในเถิงต๋าคอร์เปอเรชันเท่านั้น หน้าที่หลักๆ คือวางแผนโฆษณา ประชาสัมพันธ์แบรนด์ และอื่นๆ
“ส่วนเรื่องเงินเดือน บอกเขาไปได้เลยว่าไม่น้อยแน่นอน แต่ต้องมาคุยเรื่องเงินเดือนกันส่วนตัว ผมวางแผนจะจัดเงินเดือนให้เขาเลือกสองแบบ แบบแรกได้ฐานเงินเดือนสูง แต่ไม่ได้ค่าคอมมิชชัน แบบที่สองได้ฐานเงินเดือนต่ำ แต่ได้ค่าคอมมิชชันสูง ตรงนี้เขาตัดสินใจเองได้เลย
“ส่วนเรื่องการทำงานจริง… ถึงเวลานั้นผมจะเป็นคนสอนเขาเอง”
เฮ่อเต๋อเซิ่งรีบตอบ “ได้ครับบอสเผย เดี๋ยวผมแจ้งเขาเลย”
…
ขณะเดียวกันที่ปักกิ่ง novelgu.com
ฉีเหยียนเชิญผู้ชนะการแข่งขันสตรีตฟู้ดเมื่อวานมากินเลี้ยงที่ร้านสาวหน้านิ่ง
อย่างที่ฉีเหยียนคาดไว้ เจ้าของร้านหลายคนปฏิเสธคำเชิญของสาวหน้านิ่ง
ที่เป็นแบบนั้นก็เพราะเจ้าของร้านเหล่านี้มีชื่อเสียงในพื้นที่ตัวเอง ทุกครั้งที่ตั้งร้านมักจะมีคนมาต่อแถวยาวเหยียด ค้าขายได้ดีมาก แถมส่วนใหญ่ยังเป็นคนต่างพื้นที่ พวกเขาไม่อยากออกจากบ้านเกิดตัวเองและไม่ได้ขาดแคลนเงิน จึงไม่แปลกที่จะไม่อยากพาครอบครัวย้ายถิ่นฐานใหม่
แต่ก็มีเจ้าของร้านอายุยังน้อยส่วนหนึ่งที่ยังอยากคุยรายละเอียดกับฉีเหยียน หลังจากเข้าใจสถานการณ์แล้วก็จะคิดดูอีกที
ถึงจะเป็นเจ้าของร้านข้างทางเหมือนกัน แต่สถานการณ์ของพวกเขาไม่เหมือนกัน
เจ้าของร้านข้างทางกลุ่มนี้อายุยังน้อย พวกเขายังมีความปรารถนาและความคาดหวังสำหรับอนาคต ความทะเยอทะยานของพวกเขายังไม่หายไปจากชีวิต
พวกเขาตัดสินใจฟังรายละเอียดจากฉีเหยียน ถ้าเงื่อนไขดีพอ ก็อาจจะพิจารณาออกจากบ้านเพื่อมาลองทำงานสักสองสามปี
ถ้าประสบความสำเร็จก็เป็นเรื่องดี พวกเขาอาจจะได้เงินมากขนาดที่ต้องใช้เวลาหลายปีกว่าจะได้มาจากการเปิดร้านขายอาหารข้างทาง ถ้าล้มเหลวก็ไม่เป็นไร เพราะยังกลับไปเปิดร้านได้
ในกลุ่มนี้ คนที่ฉีเหยียนชื่นชมมากที่สุดคือจางหยาฮุย เขายังเด็กมาก อายุแค่ยี่สิบหก เนื่องจากครอบครัวยากจนจึงออกจากโรงเรียนมาทำงานร้านข้างทางช่วยที่บ้าน เขาเป็นคนคล่องแคล่ว ชอบศึกษาหาความรู้ด้วยตัวเอง บะหมี่เย็นย่างที่เขาทำดังมากแถวบ้าน ใครได้กินก็ต้องชมไม่ขาดปาก
ระหว่างการแข่งขันสตรีตฟู้ด บะหมี่เย็นย่างที่เขาทำได้รับคำชมอย่างเป็นเอกฉันท์จากกรรมการ
ฉีเหยียนอธิบายจุดประสงค์ของตัวเองให้ทุกคนฟัง เธออยากจ้างพวกเขามาเป็นที่ปรึกษาด้านอาหารของสาวหน้านิ่ง งานประจำคือศึกษาสูตรการทำและรสชาติของอาหารข้างทางต่างๆ และพยายามทำอาหารที่พวกเขาถนัดออกมาจำนวนมากด้วยวิธีที่มีประสิทธิภาพมากขึ้น
สำหรับเจ้าของร้านข้างทางแล้ว งานนี้มีทั้งข้อดีและข้อเสีย
ข้อเสียคือเงินเดือนที่ได้นั้นต่ำกว่ารายได้จากการเปิดร้านเองเล็กน้อย แถมถ้าต้องย้ายมาที่ปักกิ่ง ค่าอาหาร ที่พัก และรายจ่ายประจำวันอื่นๆ ก็ค่อนข้างสูง
ข้อดีคืองานนี้ง่ายกว่าการเปิดร้านขายของ แถมยังเป็นโอกาสที่ดีมากๆ มีแนวโน้มที่จะพัฒนาต่อไปได้ในอนาคต
ถึงเปิดร้านขายจะได้เงินเยอะ แต่ก็เหนื่อยมาก พวกเขามักจะต้องทำงานตั้งแต่รุ่งสางยันกลางดึกโดยแทบไม่มีเวลาได้พักเลย แถมยังต้องเจอกับปัญหาหน้างานที่ไม่คาดคิด ทำให้รายได้ไม่มีความมั่นคง
กลับกัน การมาทำงานเป็น ‘ที่ปรึกษาด้านอาหาร’ ที่นี่ทำงานเก้าโมงเลิกห้าโมงเย็น ทั้งง่ายกว่าและมีโอกาสต่อยอดในอนาคต ถ้าสร้างชื่อให้กับตัวเองได้ รายได้ในอนาคตก็อาจจะสูงกว่าการเปิดร้านขายของหลายเท่า
เหล่าเจ้าของร้านข้างทางแสนลังเลใจขณะชั่งน้ำหนักข้อดีข้อเสีย ยากมากที่จะตัดสินใจได้อย่างรวดเร็ว
เห็นได้ชัดว่าจางหยาฮุยมีแนวโน้มที่จะรับงานนี้
เขาคิดว่าตัวเองยังเด็กมาก ไม่ควรจำกัดอนาคตตัวเองกับร้านข้างทางในเมืองเล็กๆ ไปตลอดชีวิต
แม้ว่าจะไม่มีอะไรผิดกับการเปิดร้านข้างทางเพราะก็ทำเงินได้ค่อนข้างเยอะ แต่จางหยาฮุยอยากทำงานดีๆ ในเมืองใหญ่มากกว่า
จางหยาฮุยรู้ดีว่าการกลับจากเมืองใหญ่ไปเมืองเล็กนั้นง่ายมาก แต่การจะจากเมืองเล็กไปเมืองใหญ่เพื่อตั้งหลักให้มั่นคงเป็นเรื่องยากสุดๆ
คำเชิญของสาวหน้านิ่งเป็นโอกาสในการมาตั้งหลักที่เมืองใหญ่อย่างไม่ต้องสงสัย ถ้าพลาดโอกาสนี้ไป ก็อาจจะไม่มีทางได้รับอีกแล้วในอนาคต
จางหยาฮุยคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดขึ้น “ผมค่อนข้างพอใจในเงื่อนไขของคุณนะครับ แต่… ผมกังวลอยู่เล็กน้อยว่าจะมีคุณสมบัติเหมาะสมกับตำแหน่งนี้รึเปล่า
“ผมขอทำความรู้จักงาน ‘ที่ปรึกษาด้านอาหาร’ ให้มากขึ้นกว่านี้ก่อนได้ไหมครับ การย้ายถิ่นฐานไม่ใช่เรื่องเล็กๆ เลย ถ้ามีอะไรผิดจากความคาดหวัง เราทั้งคู่อาจจะลำบากใจเอาได้นะครับ”
เจ้าของร้านข้างทางคนอื่นๆ พยักหน้าเห็นด้วย
จริงๆ หลายคนก็รู้สึกสนใจ แต่ไม่กล้าตอบตกลงทันทีเพราะไม่มั่นใจในตัวเอง
พวกเขารู้สึกว่าตัวเองเป็นแค่เจ้าของร้านข้างทาง จะให้มาเป็น ‘ที่ปรึกษาด้านอาหาร’ เนี่ยนะ ไม่เห็นจะฟังดูน่าเชื่อถือเลย ถ้าผ่านไปสองเดือน สาวหน้านิ่งเกิดเปลี่ยนใจไล่พวกเขาออกจะทำยังไง
ฉีเหยียนคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ง่ายมากค่ะ เดี๋ยวเราไปดูการทำอาหารของสาวหน้านิ่งก่อน จากนั้นก็ลองวิเคราะห์ปัญหาและให้คำแนะนำดู ขอแค่ช่วยพัฒนารสชาติบะหมี่เย็นย่างได้ ก็หมายความว่าคุณทำงานนี้ได้ เราสามารถจ้างคุณและทำงานกับคุณได้โดยไม่ต้องกังวล แบบนี้ดีไหมคะ”
จางหยาฮุยพยักหน้า “ดีครับ”
เท่ากับว่าเป็นทดลองงานง่ายๆ เนื้อหาการทดลองงานคือการพัฒนารสชาติบะหมี่เย็นย่าง หลังจบการทดลองงาน ทั้งสองฝ่ายจะได้มั่นใจมากขึ้น
