วันศุกร์ที่ 2 ธันวาคม
เผยเชียนจิบกาแฟพลางอ่านรายงานประจำสัปดาห์ที่กิจการต่างๆ ส่งมาอยู่ในร้านอินเทอร์เน็ตโมหยู
ไม่รู้ทำไม เขารู้สึกเหมือนกำลังนั่งตรวจเอกสารราชการ
เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมพวกจักรพรรดิไร้ความสามารถสมัยก่อนถึงไม่ชอบไปออกว่าราชการหรือตรวจเอกสาร เพราะมันเป็นเรื่องยุ่งยากวุ่นวายจริงๆ ไม่เหมือนทำตัวอีเรื่อยเฉื่อยแฉะกับเล่นสนุกไปวันๆ!
ตอนนี้เถิงต๋ามีกิจการในหลายวงการ คงจะวุ่นวายน่าดูถ้าให้ผู้จัดการทุกกิจการเข้ามารายงานความคืบหน้าตลอด เผยเชียนเองก็ไม่อยากทำแบบนั้นด้วย เพราะต้องการอิสระ
ดังนั้นเผยเชียนจึงมีวิธีการกำกับดูแลกิจการต่างๆ ของเถิงต๋าอยู่หลักๆ สองวิธี
วิธีแรกคือให้กิจการต่างๆ ส่งรายงานประจำสัปดาห์ พวกเขาจะย่อสถานการณ์การทำงานในสัปดาห์นั้นๆ ให้เหลือไม่กี่สิบคำ ทำแบบนี้เผยเชียนก็จะรู้คร่าวๆ ว่ากิจการเหล่านี้กำลังวางแผนอะไรอยู่และเตรียมตัวล่วงหน้าได้
วิธีที่สองคือให้ผู้ปัดงานฝึกผลาญรายงานสถานการณ์ทุกสองสัปดาห์ การประชุมนี้จะลงรายละเอียดลึกกว่า และสามารถยืนยันความถูกต้องของข้อมูลในรายงานประจำสัปดาห์ของกิจการต่างๆ ได้ด้วย
เผยเชียนเปิดดูรายงานประจำสัปดาห์ของกิจการต่างๆ แล้วหยุดที่ฉางหยางเกมส์
“หืม? DLC เกมโดดเดี่ยวเดียวดายกลางทะเลทรายกับนักออกแบบเกมวางขายตั้งแต่เมื่อวานแล้วเหรอ
“เป็นเรื่องที่ดี
“…ฉันไม่ใช่คนสุดท้ายที่รู้เรื่องนี้ใช่มั้ย”
สองสามวันที่ผ่านมา นอกจากเข้าเรียนแล้ว เผยเชียนก็หมดเวลาไปกับการทบทวนตำรา
สัปดาห์สอบจะเริ่มเดือนหน้า หลักสูตรปีสามนั้นยากกว่าหลักสูตรปีหนึ่งและปีสอง แถมยังมีวิชาต้องเข้าสอบเยอะกว่า
เผยเชียนรู้สึกขายหน้ามากที่เอาชนะหม่าหยางจอมอึนในการสอบรอบที่แล้วไม่ได้
รอบนี้เขาน่าจะกู้ศักดิ์ศรีคืนมาได้
ช่วงนี้หม่าหยางยุ่งมาก นอกจากต้อง ‘ไลฟ์ด่าของ’ แล้ว เขาต้องแจกเงินบนเว่ยป๋อด้วย แถมยังเป็นคนที่ดังที่สุดในมหาวิทยาลัยอีก ถึงขั้นเดินตามถนนอาจจะมีคนจำได้ นักศึกษาหลายคนเรียกหมอนั่นว่าบอสหม่าด้วยความยกย่องทุกครั้งที่เห็นหน้าใหญ่ยาวของเขา
ไอ้หม่าถึงขั้นต้องแบ่งเวลามาทบทวนตำราและเตรียมตัวสอบ
ส่วนเผยเชียน ถึงทุกคนในเถิงต๋าคอร์เปอเรชันจะคิดว่าบอสเผยยุ่งกว่าบอสหม่าสิบเท่า แต่เขาก็รู้ดีว่าตัวเองทำงานจริงๆ แค่สองชั่วโมงต่อวัน
เขาจะยุ่งจริงๆ ก็ตอนหนึ่งเดือนก่อนปิดบัญชี
ดังนั้นเผยเชียนจึงรู้สึกว่าไม่สมเหตุสมผลเลยถ้าเขาเอาชนะไอ้หม่าไม่ได้ในสถานการณ์นี้
เขาไปขอยืมโน้ตจากสาวๆ ในห้องที่เรียนเก่งมาด้วย เรียกได้ว่าเตรียมตัวมาดีทีเดียว
เผยเชียนพิจารณาอย่างจริงจังว่าทำไมถึงแพ้ไอ้หม่าในการสอบรอบก่อน แต่คิดอยู่พักหนึ่ง เขาก็รู้สึกว่าหลักๆ น่าจะเป็นเพราะวิธีการอ่านหนังสือของเขาไม่ถูกต้อง
ยืมโน้ตไอ้หม่ามาอ่านก็ช่วยให้กระเตื้องขึ้นมาเท่าระดับไอ้หม่า จะไปชนะได้ยังไง
ถ้าเกณฑ์สูงสุดของโน้ตไอ้หม่าคือเจ็ดสิบคะแนน ไม่ว่าจะอ่านหนักขนาดไหน ยังไงก็ทำคะแนนเกินเจ็ดสิบไม่ได้!
เพราะงั้น รอบนี้เขาเลยแอบไปยืมโน้ตคนอื่นมาอ่านด้วยความหวังว่าจะแซงโค้งทำคะแนนชนะไอ้หม่าได้ในการสอบ
ถ้าแพ้ให้กับไอ้หม่าจอมอึนในทุกการสอบก็คงน่าอายเกินทน! เพราะจะดูเหมือนเผยเชียนแทบไม่เข้าใจด้วยซ้ำว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่
เผยเชียนมัวแต่คร่ำเคร่งกับการทวนหนังสือมาตลอดสองวันจนไม่ได้สนใจเรื่อง DLC ของเกมเก่าสองเกมเลย เพิ่งมารู้วันถัดมาหลังจากฉางหยางเกมส์ปล่อย DLC
“ไหนดูยอดขายซิ…
“เกมกากสองเกมนี้ปล่อยมาตั้งนานแล้ว ทุกคนคงจะเบื่อกันหมด จะมีใครซื้อ DLC ด้วยเหรอ ไม่มีทางหรอกใช่มั้ยล่ะ
“เชี่ย! อะไรวะเนี่ย”
พอเปิดหน้าหลังบ้านขึ้นมา เผยเชียนก็เสียอาการทันที
DLC สองเกมที่ปล่อยออกมาเมื่อวาน ของเกมโดดเดี่ยวเดียวดายกลางทะเลทรายขายไปได้สองแสนห้าหมื่นก๊อบปี้ ส่วนของเกมนักออกแบบเกมขายได้หนึ่งแสนสามหมื่นก๊อบปี้!
DLC วางราคาไว้ที่ห้าหยวนกับสิบแปดหยวน หลังจากหักส่วนแบ่งและหักภาษีแล้ว รายได้สุทธิวันแรกที่ DLC ทั้งสองทำเถิงต๋านั้นสูงว่าสองล้านหยวน!
แถมนี่ยังเป็นแค่รายได้วันเดียว
ผ่านไปอีกสัปดาห์หรืออีกหนึ่งเดือน DLC พวกนี้จะทำเงินเพิ่มขึ้นอีก แถมพอเกิดกระแสขึ้นในอีกไม่กี่วันข้างหน้า ยอดขายก็จะมีสัญญาณพุ่งทะยานขึ้นมา!
เผยเชียนงงมาก
เชี่ยไรวะเนี่ย!
เขาไม่เข้าใจสถานการณ์ในตอนนี้เลย สองเกมนี้ปล่อยมาตั้งนานโข ตอนนี้ควรจะถูกเก็บลืมในคลังไปแล้วสิ
จะขุดสองเกมบ้านี่ขึ้นมาเล่นอีกเพื่ออะไร ทำไมต้องซื้อ DLC ด้วย พวกแกบ้ารึเปล่า!
เผยเชียนตัดสินใจทำ DLC เกมเก่าด้วยความตั้งใจสองอย่าง
ความตั้งใจแรกคือ กระจายกำลังคนของฉางหยางเกมส์ เพื่อให้หวังเสี่ยวปินที่ไม่ค่อยเชี่ยวชาญเรื่องเกมทำ DLC การบริหาร GOG เซิร์ฟเวอร์ต่างประเทศจะได้ล่าช้าลง IOI จะได้มีช่องให้หายใจ
ความตั้งใจที่สองคือ เขาคิดว่าคงไม่มีใครเล่นเกมเก่าอีกแล้ว การแอบปล่อย DLC เกมพวกนี้จะผลาญเงินได้โดยที่ทำยอดขายไม่ได้เลย ซึ่งเป็นเรื่องดีสุดๆ
ผลกลายเป็นว่าเขามองสถานการณ์ผิดหมดเลย!
ยอดขายสูงลิ่ว!
เผยเชียนรู้สึกสับสนและไปไม่ถูกแม้แต่น้อย
ไหนว่าหวังเสี่ยวปินออกแบบเกมไม่เก่งไง ไหนว่าไม่มีใครเล่นเกมเก่ากันแล้วไง
แล้วที่เกิดขึ้นตอนนี้มันคืออะไร ɴᴏᴠeʟɢu.ᴄᴏm
เผยเชียนเลื่อนดูเว็บบอร์ดด้วยความงุนงงแล้วเห็นกระทู้อวยยศจากผู้เล่นคนหนึ่ง
“ฝ่ายเกมเถิงต๋า: ตัวอย่างที่สมบูรณ์แบบของความจริงใจในการสร้างสถานการณ์ที่ได้ประโยชน์ทั้งสองฝ่าย!
“พอได้ยินว่าโดดเดี่ยวเดียวดายกลางทะเลทรายกับนักออกแบบเกมมี DLC ใหม่ปล่อยออกมาเมื่อวาน ความรู้สึกแรกของผมคือไม่เชื่อ สองเกมนี้หมดกระแสไปนานแล้ว แถมยังเปิดให้เล่นฟรีด้วย มีความจำเป็นอะไรให้สร้าง DLC จะทำเงินได้จริงๆ เหรอ
“ผมรู้สึกงงเล็กน้อย เถิงต๋ามี GOG ในมือและกำลังพัฒนาโปรเจ็กต์เกมสเกลใหญ่ ทำไมถึงยังหาเวลามาทำ DLC ให้เกมเก่าที่บรรลุภารกิจของตัวเองไปนานแล้วด้วย
“แต่ผมเข้าใจแล้วว่าเถิงต๋าวางกลยุทธ์ไว้เต็มไปหมด!
“ทุกคนรู้ว่าเกมโดดเดี่ยวเดียวดายกลางทะเลทรายกับนักออกแบบเกมเปิดให้เล่นฟรีมาพักใหญ่แล้ว เพราะงั้นส่วนใหญ่ก็น่าจะโหลดมาเก็บไว้กัน
“ตอนแรกผมคิดว่ากลยุทธ์ปล่อยเกมให้เล่นฟรีก็เป็นกลยุทธ์ที่พบเห็นได้ทั่วไป เพราะเกมก็แทบจบวงจรชีวิตแล้ว คงทำยอดขายได้อีกไม่เท่าไหร่ ยอมแลกยอดขายน้อยนิดกับการขยายอิทธิพลของเกมคือทางเลือกที่ดี
“แต่ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าการปล่อยตัวเกมหลักให้เล่นฟรีแล้วขาย DLC ก็เป็นทางเลือกที่ดีเหมือนกัน! ถือเป็นกับดัก!
“ด้วยความที่สองเกมนี้เปิดให้เล่นฟรี ฐานผู้เล่นจึงขยายใหญ่กว่าเดิม พอปล่อย DLC ออกมา ยอดขายเลยพุ่งกระฉูด!
“ที่น่ายกย่องกว่านั้นคือเนื้อหาของ DLC มีการเพิ่มระบบออนไลน์จากระบบพื้นฐานของเกมสแตนด์อโลน ซึ่งเป็นการรีดศักยภาพของเกมออกมา ผู้เล่นเก่าจึงได้พบความบันเทิงใหม่! แถมใน DLC ยังมีอีสเตอร์เอ๊กของเกมใหม่ที่เถิงต๋ากำลังพัฒนาด้วย ทำให้มีเหตุผลในการซื้อเพิ่มขึ้นอีก!
“เพราะงั้นผมเลยบอกว่าฝ่ายเกมเถิงต๋าเป็นแบบอย่างของความจริงใจในการสร้างสถานการณ์ที่ได้ประโยชน์ทั้งสองฝ่าย
“ถ้าเป็นบริษัทอื่น เกมเก่าคงจะโดนปล่อยทิ้งตามบุญตามกรรม ผู้เล่นก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเก็บลืมเข้าคลัง
“แต่เถิงต๋าไม่ทำแบบนั้น พวกเขาเต็มใจอัปเดตเกมเก่าเรื่อยๆ ส่วนหนึ่งก็เพื่อแสดงให้เห็นถึงความรับผิดชอบอันแรงกล้า เพื่อที่เกมเมอร์จะได้คิดว่าเถิงต๋าไม่มีทางทิ้งเกมตัวเอง อีกส่วนก็เพื่อใช้ระบบการเล่นและอีสเตอร์เอ๊กที่น่าสนใจเชื่อมเกมเก่าทั้งหมดเข้าด้วยกัน แล้วเปลี่ยนเป็นส่วนหนึ่งของอาณาจักรเกมเถิงต๋า พวกเขาปล่อยเกมให้เล่นฟรีแล้วขาย DLC เพิ่ม ซึ่งสร้างยอดขายและกำไรได้เป็นกอบเป็นกำ
“พูดตรงๆ ความจริงใจแบบนี้ไม่ใช่เรื่องที่ทำได้ยาก แต่บริษัทส่วนใหญ่ไม่ยอมทำเพราะคิดว่าไม่ได้กำไร แต่เถิงต๋าทำตรงข้าม แค่นี้ก็เห็นได้แล้วว่าบริษัทนี้ไม่เหมือนใคร!
“แค่นี้แหละ ฉันไปซื้อ DLC สองตัวนี้ก่อนเพื่อแสดงความเคารพต่อบริษัท!”
เผยเชียนอ่านรีวิวยาวยืดด้วยสีหน้าว่างเปล่า
เปิดให้ดาวน์โหลดได้ฟรีเพื่อขาย DLC?
อย่ามาล้อกันเล่นนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจให้เป็นแบบนั้นเลย!
ถ้าระบบไม่ได้กำหนดไว้ว่าสินค้าใหม่ต้องมีการวางราคาขาย พวกแกจะเชื่อมั้ยว่าฉันจะปล่อย DLC ให้ดาวน์โหลดได้ฟรีๆ
เผยเชียนเคยคิดว่ากรณีแย่ที่สุดคือสร้างกระแสได้ประมาณหนึ่ง เขาไม่คิดเลยว่าจะมีเกมเมอร์ยอมจ่ายเงินซื้อเยอะขนาดนี้
อันที่จริง สัดส่วนของผู้เล่นที่ยอมจ่ายเงินซื้อ DLC ต่อยอดขายรวมของตัวเกมนั้นไม่ได้สูงมาก แต่ตอนนี้ทั้งสองเกมเปิดให้เล่นได้ฟรี มีหลายคนดาวน์โหลดไปเล่น ทำให้มีผู้เล่นจำนวนมากยอมจ่ายเงินซื้อ DLC เพื่อไปเล่นระบบเกมใหม่!
“มัวเสียเวลาไม่ได้แล้ว ต้องผลาญเงินให้ได้เร็วที่สุด
“แวะไปบริษัทลงทุนหยวนเมิ่งดีมั้ย”
พอคิดว่าทำเงินได้อีกแล้ว เผยเชียนก็รู้สึกอึดอัดไปหมด
ยังเหลือเวลาอีกสองเดือนก่อนจะถึงวันปิดบัญชี แต่ DLC สองตัวนี้จะทำเงินต่อไปเรื่อยๆ
เอาเงินก้อนนี้ไปทำอะไรดี ต้องวางแผนล่วงหน้า
คิดได้แบบนั้น เผยเชียนก็ตัดสินใจแวะไปบริษัทลงทุนหยวนเมิ่ง
เขาน่าจะประเมินได้คร่าวๆ ว่าบริษัทกลุ่มแรกที่ลงทุนไปจะทำกำไรได้หรือเปล่า แล้วรีบขายบริษัทที่ทำกำไรได้ออกไปและลงทุนในบริษัทที่ไม่ทำกำไรเพิ่ม ทำแบบนี้ เขาก็จะผลาญเงินที่จู่ๆ ก็ได้มาไปจนหมดได้
…
บริษัทลงทุนหยวนเมิ่ง ห้องประชุม
เฮ่อเต๋อเซิ่งเริ่มรายงานการลงทุนรอบแรกให้บอสเผยฟัง
“บอสเผยครับ เราลงทุนไปทั้งหมดสิบเอ็ดบริษัท สองบริษัทมีสัญญาณทำกำไรชัดเจน หนึ่งบริษัทมีแนวโน้มทำกำไรได้ สามบริษัทสร้างกระแสได้ค่อนข้างดี เรียกความสนใจจากนักลงทุนคนอื่นๆ ได้ อีกห้าบริษัทยังเงียบอยู่ แต่ก็ยังมีเงินเหลืออยู่ในบัญชีบริษัท ตอนนี้เรายังไม่ขาดแคลนเงินทุนครับ
“นี่คือรายละเอียดของแต่ละบริษัท เชิญตรวจดูได้ครับ”
เผยเชียนรับเอกสารมาแล้วพบว่าเต็มไปด้วยรายงานทางการเงินสุดซับซ้อน เห็นแล้วทำเอาปวดหัวขึ้นมาทันที
เขาวางข้อมูลไว้บนโต๊ะ “ผมจะไม่อ่านข้อมูลพวกนี้ ทำตามกฎที่ผมวางไว้ ขายบริษัทที่ทำกำไรได้ทันที ห้ามลงทุนกับบริษัทที่มีสัญญาณทำกำไรเพิ่ม ทำกำไรได้เมื่อไหร่ให้ขายทันที จับตาดูบริษัทที่ไม่ทำกำไร ใช้เงินทุนหมดเมื่อไหร่ก็ให้เงินทุนเพิ่ม
“เอาเงินที่ได้จากการขายไปลงทุนกับบริษัทที่ต่อคิวรอทันที เรียกตัวผู้จัดการการเงินที่ส่งไปประจำบริษัทกลับมาแล้วส่งไปบริษัทใหม่”
