คำถามนี้ทำให้เผยเชียนอึ้งไป
นั่นสิ ถ้าเกม GOG หลับหูหลับตาทำตามขึ้นมาจะทำยังไงดี
เผยเชียนรู้ว่าความคิดของเขานั้นมีความไม่สอดคล้องกัน ก่อนหน้านี้เถิงต๋าแข่งกับบริษัทอื่นๆ มาตลอด ดังนั้นพอเป็นเรื่องที่ต้องใช้เงินทุ่มบริษัทพวกนั้นก็เลยสู้เถิงต๋าไม่ได้
เพราะเงินที่บริษัทเหล่านั้นเอามาผลาญก็ย่อมเป็นเงินของบอสหรือไม่ก็ก็เหล่านักลงทุน นอกจากว่าบอส
ของพวกเขาจะไม่สนใจเรื่องเงินๆ ทองๆ เหมือนอย่างเผยเชียน ไม่อย่างนั้นการใช้จ่ายเงินของบริษัทเหล่านั้นย่อมทำตามใจชอบไม่ได้แน่นอน
ดังนั้นเถิงต๋าจึงมักเป็นผู้ชนะในสงครามการผลาญเงิน
แต่เกม GOG เป็นเกมของเถิงต๋า และมีโควตาในการผลาญเงินไม่ต่างกัน!
แต่เผยเชียนก็รีบสงบจิตสงบใจลงอย่างรวดเร็ว นี่มันแค่ปัญหาเล็กๆ น้อยๆ ที่เกี่ยวกับระบบเท่านั้น
ฉันต้องทำให้แน่ใจว่าเงินทุนของ IOI มีเยอะกว่าเงินทุนของ GOG อยู่ตลอด
หากเทียบกันเรื่องการผลาญเงิน แน่นอนว่าฝั่งไหนมีอาวุธครบมือกว่าก็ย่อมได้เปรียบกว่า!
อีกอย่างถ้าทั้งสองเกมพยายามผลาญเงินกันอย่างเต็มที่ คนที่จะได้ผลประโยชน์ก็คือฉัน!
ฉันก็แค่กังวลว่าจะมีช่องทางไม่มากพอให้ได้ผลาญเงินกัน
พอคิดได้แบบนี้เผยเชียนก็ยิ้มออกมา “ไม่ต้องกลัว ผมรับปากเลยว่าพวกคุณจะได้เงินเยอะกว่าทางฝั่งเกม GOG”
เป็นไปไม่ได้ที่จะจำกัดเงินทุนของฝั่ง GOG เพราะเผยเชียนอนุญาตให้แต่ละกิจการใช้กำไร 50% ได้อย่างเต็มที่ไปก่อนหน้านี้แล้ว จะเปลี่ยนคำสั่งปุบปับก็คงเป็นไปไม่ได้
เขาไม่ได้กังวลเรื่องอื่นเลย หลักๆ คือกลัวว่าคนอื่นจะเข้าใจเขาผิดกันไปใหญ่
ถ้าพวกเขาลุกขึ้นมาวิเคราะห์เจตนาที่ซ่อนอยู่ของบอสเผยอย่างจริงจังล่ะ แล้วถ้าพวกเขาเดาสุ่มกันไปเองว่าบอสเผยบอกเป็นนัยๆ ว่าจงหยุดใช้เงินกันเรื่อยเปื่อยล่ะ
แบบนั้นก็ตรงกันข้ามกับความตั้งใจของเขาพอดี
ดังนั้นฝั่งเกม GOG จึงยังใช้เงินได้ตามต้องการอยู่ สิ่งที่เผยเชียนต้องทำคือ ต้องให้แน่ใจว่าเซิฟเวอร์ในประเทศของเกม IOI ได้เงินทุนมากกว่าเกม GOG
แบบนี้ GOG ต้องพลิกสถานการณ์กลับมาไม่ได้แน่ๆ
ดวงตาของทุกคนเป็นประกายขึ้นมาอีกครั้ง
บอสเผยสมกับเป็นบอสเผยจริงๆ
แค่ขยับตัวนิดเดียวก็จัดการปัญหาทุกอย่างได้แล้ว!
แม้ใครๆ ก็สามารถคิดแผนผลาญเงินเพื่อแก้ปัญหาได้ แต่บอสเผยเด็ดขาดและแน่วแน่มาก ไม่มีอาการลังเลแม้แต่น้อย ซึ่งไม่ใช่ทุกคนที่จะมีความกล้าหาญขั้นนี้
ที่สำคัญก็คือมีแต่คนอย่างบอสเผยเท่านั้นที่จะการันตีได้ว่าฝั่งเกม IOI จะได้เงินทุนมากกว่าฝั่งเกม GOG อยู่ตลอด
เมื่อปลุกแรงบันดาลใจขึ้นมาได้ใหม่ เยว่จือโจวก็เอ่ยขึ้น “โอเคครับบอสเผย เราจะรีบวางแผนกันทันทีเพื่อชิงฐานผู้เล่นกลับคืนมา!”
…
หลังออกจากฉางหยางเกมส์เผยเชียนก็รู้สึกผ่อนคลายขึ้น
เขาปรายตามองนาฬิกา ตอนนี้บ่ายสามแล้ว กลับบ้านไปนอนอาบแสงอาทิตย์ยามบ่ายบนโซฟาในห้องนั่งเล่นก็ฟังดูไม่เลว
ตอนนั้นเองมือถือของเขาก็ดังขึ้น
เป็นหลี่สือโทรมา
เผยเชียน “?”
จู่ๆ เขาก็รู้สึกเหมือนกำลังเผชิญหน้ากับศัตรูที่ไร้เทียมทาน
อย่าบอกนะว่ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกับโฮสเทลเขย่าขวัญ หรือจะเป็นวงกตทองคำ
หรือว่าบอสหลี่อยากลงทุนกับบริษัทลงทุนหยวนเมิ่งอีก
ไม่น่าใช่ บอสหลี่คงไม่อยากลงทุนกับเครื่องทะเลาะอัตโนมัติหรอกมั้ง เขาไม่ได้เมายาซะหน่อย คงไม่ทำตัวไร้เหตุผลหรอก
เผยเชียนตื่นตระหนกขึ้นมาทันทีที่เห็นชื่อของหลี่สือ เขากลัวว่าหลี่สือจะโดดมาลงทุนในโปรเจ็กต์ของเขาโดยไม่ลังเล และทำให้โปรเจ็กต์ที่กำลังขาดทุนเงียบๆ เกิดโด่งดังขึ้นมา
แต่จะไม่รับสายก็ไม่ได้ การทำตัวเป็นนกกระจอกเทศมุดหัวอยู่ในรูไม่ได้ช่วยให้เขาไม่ถูกแทงหลัง
เผยเชียนไม่มีทางเลือกนอกจากรับสาย
“สวัสดีครับบอสหลี่ มีอะไรรึเปล่าครับ”
เสียงของหลี่สือดังออกมาจากโทรศัพท์ “ไม่มีอะไรมากหรอกครับบอสเผย พอดีเพื่อนผมเขาอยากเจอบอสเผยและพูดคุยด้วยนิดหน่อย บอสพอมีเวลามั้ยครับ
“ผมว่าบอสเผยน่าจะเคยได้ยินชื่อเพื่อนของผมคนนี้มาก่อน หรืออาจจะเคยเจอกันมาแล้วก็ได้ เขาคือหวังเผิงหนึ่งในผู้ก่อตั้งฉวนหมินรีวิวไงครับ
“หวังเผิง เซวียเจ๋อปินกับผมเป็นหุ้นส่วนกัน พวกเราทำภัตตาคารบ้านหมิงฝู่ด้วยกัน บอสเผยจำได้มั้ยครับ
ดวงตาของเผยเชียนเบิกกว้าง
จำได้สิ จำได้ฝังหัวเลยละ
ชื่อนั้นยังอยู่ในบัญชีหนังหมาของฉันอยู่เลย!
แม้จะอยู่อันดับล่างๆ หน่อย แต่เผยเชียนไม่มีวันลืมเด็ดขาด
ตอนนั้นหวังเผิงกับเซวียเจ๋อปินมากินอาหารที่ครัวส่วนตัวหมิงหยุน แล้วเอาตำแหน่งร้านไปลงไว้ในแอปฉวนหมินรีวิว พวกเขาเขียนรีวิวยาวเหยียดและให้โปรแกรมเมอร์เว้นว่างชื่อร้านไว้
นั่นคือต้นเหตุที่ทำให้ครัวส่วนตัวหมิงหยุนที่ติดตัวแดงอยู่ดีๆ มีกำไรขึ้นมา
ความเกลียดชังที่เผยเชียนมีต่อชายผู้นี้ฝังรากลึก!
แล้วหมอนี่ยังบังอาจอยากนัดเจอเขาอีก
เผยเชียนอยากปฏิเสธโดยอ้างว่ามีงานท่วมหัว แต่พอคิดดูดีๆ อีกที เขาก็รู้สึกว่าน่าจะดีกว่าถ้าไปพบคนคนนี้
ถ้าหมอนี่เกิดวางแผนอะไรลับหลังฉันล่ะ
ถ้าไม่ไปเจอ ก็อาจถูกทิ้งไว้ให้หูตามืดบอดก็ได้
เผยเชียนคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ผมมีเวลาแค่ตอนนี้กับพรุ่งนี้ครับ แล้วแต่บอสหวังสะดวกเลย”
หลี่สือดีใจสุดๆ “ดีเลยครับ! งั้นอีกชั่วโมงนึงเรามาเจอกันที่ร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูสาขามหาวิทยาลัยฮั่นตงดีมั้ยครับ”
เผยเชียน “ได้ครับแต่… นี่มันเรื่องอะไรกันครับเนี่ย”
หลี่สือหัวเราะ “เดี๋ยวพอเจอกันบอสเผยก็รู้เองแหละครับ พวกเราไม่ทำให้บอสเสียเวลาแน่ๆ!”
เผยเชียน “…”
ทำไมยิ่งฟังก็ยิ่งรู้สึกหวั่นใจนะ
…
ร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูสาขามหาวิทยาลัยฮั่นตง
หลังจากเผยเชียนมาถึงได้ไม่นาน หลี่สือกับหวังเผิงก็เดินเข้ามา
“บอสเผยครับ!”
“บอสหลี่ บอสหวัง”
พอถามสารทุกข์สุกดิบกันสั้นๆ เผยเชียนก็เชิญให้ทั้งสองคนนั่ง
เมื่อเห็นรอยยิ้มกริ่มบนใบหน้าของหวังเผิง ลางสังหรณ์ก็พุ่งเข้ามาในหัวของเผยเชียน
ไอ้หมอนี่มันดีใจอะไรนักหนา
“บอสหวังอยากเจอผมมีเรื่องอะไรรึเปล่าครับ” เผยเชียนถามด้วยความรู้สึกกังวล
เผยเชียนมีลางร้ายทุกครั้งที่ทุกคนมาหาเขาพร้อมรอยยิ้มกว้างเต็มใบหน้า!
หวังเผิงยิ้มให้เผยเชียนแต่ไม่ได้ตอบอะไร กลับปรายตามองหลี่สือแทน “ผมได้ยินจากบอสหลี่ว่าบอสเผยเป็นเครื่องรางแห่งความโชคดี ใครก็ตามที่อยู่ใกล้บอสเผยต่างก็โชคดีกันทั้งนั้น
“ถ้าพวกเขาปฏิบัติกับบอสเผยอย่างดี ก็จะได้เงินก้อนโตเป็นการตอบแทน
“ดูจากกิจการของภัตตาคารหมิงฝู่ ตอนแรกผมเองก็เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง
“แต่ตอนนี้ผมเชื่อหมดใจแล้วครับ!”
สีหน้าของเผยเชียนดูสับสน หลังจากเงียบไปพักหนึ่งเครื่องหมายคำถามก็ผุดขึ้นเต็มหัวของเขา
?
หมอนี่ต้องการจะพูดอะไรกันแน่
ฉันน่ะเหรอเครื่องรางแห่งความโชคดี ทำไมฉันไม่เห็นรู้สึกแบบนั้นเลย
โชคดีของแกน่ะมันโชคร้ายของฉันโว้ย!
เมื่อเห็นบอสเผยยังนิ่งอยู่ หลี่สือก็ยิ้มแล้วพูดกับหวังเผิง “บอสหวังมีอะไรก็พูดออกไปเลย บอสเผยไม่ชอบคนอ้อมค้อม
“อีกอย่างบอสเผยก็งานยุ่งสุดๆ เขามีงานให้ต้องใส่ใจหลายอย่าง ผมว่าเขายังไม่น่ารู้เรื่องนี้
เผยเชียนอ้าปากเหมือนจะพูดแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป
คำพูดของบอสหลี่ฟังดูแปลกๆ พิกล แต่เขาก็ชี้ชัดไม่ได้ว่าแปลกตรงไหน
หวังเผิงพยักหน้า “โอเค งั้นผมไม่อ้อมค้อมละนะ บอสเผยรู้มั้ยครับว่าภัตตาคารไร้ชื่อโด่งดังในเว็บไซต์ต่างประเทศขึ้นมาเพราะบล็อกเกอร์อาหารชื่อดังคนนึง
เผยเชียน “??”
ฉันไม่เห็นรู้เรื่องนี้เลย!
หลี่สือสังเกตเห็นสีหน้าของบอสเผยที่ไม่ได้เปลี่ยนไปแม้แต่น้อยจึงขำออกมา “เห็นมั้ย ผมบอกคุณแล้วว่าบอสเผยยุ่งมาก เขาจะมีเวลาสนใจเรื่องเล็กๆ น้อยๆ แบบนี้ได้ยังไง
“ผู้จัดการหลินน่าจะเป็นคนจัดการทุกอย่างด้วยตัวเอง ถ้าเขาต้องรายงานทุกเรื่องให้บอสเผยฟัง แบบนั้นมีผู้จัดการก็เหมือนไม่มีรึเปล่า”
พอรู้ว่าเผยเชียนไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย หวังเผิงก็ยิ่งตื่นเต้นเข้าไปใหญ่
“บอสเผยไม่รู้เรื่องนี้จริงๆ เหรอครับ ดีเลย งั้นผมจะเล่าให้ฟัง!
“งานของผมทำให้ผมต้องจับตาดูบล็อกเกอร์อาหารชาวต่างชาติชื่อดัง มีหลายคนเลยที่บินไปรอบโลกเพื่อชิมอาหารในร้านที่ได้ดาวมิชลินสามดวง
“เมื่อคืนวันอังคาร ผมเห็นบล็อกเกอร์อาหารคนนึงที่มียอดฟอลเป็นล้านลงโพสต์ใหม่ แถมโพสต์นี้ยังมีคนแชร์เพียบเลยด้วย
“ผมก็เลยกดเข้าไปดูด้วยความตื่นเต้น แล้วก็พบว่าโพสต์นี้ไม่มีภาพเลยสักภาพ มีแต่ตัวหนังสือยาวเหยียด
“ตอนแรกที่เห็นผมประหลาดใจมาก เพราะความต่างของเวลา บล็อกเกอร์คนนี้เลยชอบโพสต์ตอนดึกมาก เธอมักท่องเที่ยวไปตามส่วนต่างๆ ของโลก ถ่ายภาพอาหารท้องถิ่น จากนั้นก็เขียนรีวิวประกอบภาพ
“ข้อแตกต่างระหว่างบล็อกเกอร์คนนี้กับบล็อกเกอร์มือสมัครเล่นด้านอาหารคนอื่นๆ ก็คือเธอเป็นคนที่ชอบอาหารมาก และรู้ว่าควรจะทำยังไงให้คนทั่วๆ ไปพึงพอใจ รีวิวของเธอก็เลยไม่ได้เว่อร์เกินเหตุจะเอื้อมไม่ถึง เพราะแบบนี้ฟอลโลเวอร์ของเธอจึงเยอะมาก
“แต่เท่าที่ผมจำได้ น้อยครั้งมากที่เธอจะลงโพสต์ที่มีแต่ตัวหนังสือ
“พอเข้าไปอ่านดีๆ ถึงได้รู้ว่าเธอเขียนถึงภัตตาคารไร้ชื่อของบอสเผย
“เพราะงั้นก็เลยไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะมีแต่ตัวหนังสือ ก็ภัตตาคารไร้ชื่อไม่อนุญาตให้ถ่ายภาพนี่นา ฮ่าๆๆ!”
มือของเผยเชียนที่กำลังยกแก้วกาแฟค้างอยู่กลางอากาศ ɴᴏᴠᴇʟɢᴜ.ᴄᴏᴍ
จู่ๆ เขาก็ถึงบางอ้อว่าทำไมจำนวนลูกค้าชาวต่างชาติจองโต๊ะที่ครัวส่วนตัวหมิงหยุนกันมากขึ้น
เห็นได้ชัดว่าเป็นเพราะบล็อกเกอร์อาหารคนนี้!
โชคดีที่เขาเตรียมตัวเตรียมใจไว้ก่อนแล้ว จึงยังรักษาสีหน้านิ่งเฉยไว้ได้ และย้ำกับตัวเองในใจ ‘ห้ามสติแตก ต่อให้ครัวส่วนตัวหมิงหยุนดังขึ้นมา มันก็ทำกำไรไม่ได้มากกว่านี้แล้ว!’
เขาจิบกาแฟแล้วถาม “แล้วยังไงครับ”
หวังเผิงอดทอดถอนใจไม่ได้ “บอสเผย จิตใจที่มั่นคงของบอสเผยช่างน่าชื่นชมจริงๆ
“คุณรู้มั้ยครับ บล็อกเกอร์คนนี้เคยเขียนตำหนิร้านอาหารที่ได้ดาวมิชลินด้วย แถมเธอยังพิถีพิถันเรื่องรสชาติมากๆ แต่ครั้งนี้เธอกลับเขียนรีวิวยาวเหยียด ชมภัตตาคารไร้ชื่อทุกแง่ทุกมุมเท่าที่จะทำได้!
“เธอเขียนตั้งแต่รายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ อย่างเรื่องการบริการ รวมถึงรสชาติอาหารทุกจานที่ได้กิน เธอใส่รายละเอียดลงไปเยอะมาก แถมยังชมอาหารสองจานเป็นพิเศษ ซึ่งก็คือ Verjus in Egg กับกะหล่ำปลีนึ่งในสุดยอดน้ำซุป!
“เธอยังเน้นย้ำถึงเรื่องนึงที่ประทับใจที่สุด นั่นคือไม่ว่าจะถามอะไร บริกรก็ตอบได้อย่างคล่องแคล่ว แถมผู้จัดการหลินยังมีแนวคิดที่โดดเด่นและน่าสนใจเกี่ยวกับการพัฒนาของอุตสาหกรรมอาหารและเครื่องดื่ม ซึ่งทำให้เธอเข้าใจวัฒนธรรมของอาหารจีนได้ลึกซึ้งยิ่งขึ้น!
“บอสเผย นี่เป็นคำชมที่หาได้ยากมากนะครับ
“น่าเสียดายที่มิชลินไกด์ยังไม่เข้ามาในจีน ไม่อย่างนั้นผู้ตรวจสอบมิชลินจะต้องแวะมาที่ภัตตาคารไร้ชื่อทันทีที่เห็นโพสต์นี้แน่ แล้วร้านของบอสเผยก็น่าจะได้ดาวมิชลินสองหรือไม่ก็สามดวงมาครอง…”
หัวใจของเผยเชียนเต้นตึกตักเมื่อได้ยินประโยคนี้
เชี่ยไรเนี่ย
บล็อกเกอร์อาหารคนนี้มีอิทธิพลขนาดนั้นเลยเรอะ
ดีแล้วที่มิชลินไกด์ยังไม่เข้ามาในประเทศจีน ไม่อย่างนั้น…ผลที่ตามมาคงจะเป็นหายนะ!
เผยเชียนไม่ได้คิดว่ามิชลินน่าประทับใจอะไร เพราะมาตรฐานของมันเป็นไปในรูปแบบตะวันตก ซึ่งไม่ได้ช่วยในการประเมินอาหารจีนเท่าไหร่นัก
แต่เขาก็รู้ว่าหลายคนติดตามมิชลินไกด์
ถ้าร้านของเขาได้ดาวมิชลินขึ้นมาจริงๆ เขาคงจะปฏิเสธทันที
ไม่อย่างนั้นถ้าเหล่านักกินที่บ้าคลั่งจากทั่วโลกหลั่งไหลกันมาจะทำยังไง แบบนั้นเขาก็ไม่น่าจะควบคุมสถานการณ์ได้
ดีที่ตอนนี้มิชลินไกด์ยังไม่ได้เข้ามาในจีน แต่ต่อให้มันจะเข้ามาในอีกสองสามปีข้างหน้า ก็น่าจะไปเริ่มที่เมืองใหญ่ๆ อย่างเซี่ยงไฮ้หรือปักกิ่งไม่ใช่เมืองเล็กๆ อย่างจิงโจว
เผยเชียนถอนหายใจโล่งอกโดยไม่รู้ตัว
แต่พอมาคิดๆ ดูอีกทีก็รู้สึกแปลกๆ
หวังเผิงถ่อมาหาเขาถึงที่นี่แค่จะมาบอกเรื่องนี้น่ะเรอะ
แม้บล็อกเกอร์สาวคนนี้จะมีอิทธิพล และเธอก็โพสต์อวยครัวส่วนตัวหมิงหยุนเสียเลิศเลอจนมีชาวต่างชาติจองโต๊ะเข้ามาเพียบ แต่แล้วมันจะทำไม
ผลที่ได้ก็ยังเหมือนเดิม สองเดือนต่อจากนี้ครัวส่วนตัวหมิงหยุนถูกจองเต็มทุกโต๊ะแล้ว ต่อให้ชื่อเสียงของมันเพิ่มขึ้น เผยเชียนก็ไม่ได้เงินเพิ่มอยู่ดี
มีอะไรให้ต้องกลัวกัน
หลี่สือพยักหน้า “น่าเสียดายที่ร้านของบอสเผยจะไม่ได้สามดาวมิชลิน ต่อให้เชื่อใจรีวิวมิชลินเรื่องอาหารจีนไม่ได้เต็มร้อย แต่มีไว้ก็ไม่เสียหลายนะครับ
“พูดตามตรงหลังจากที่ผมก้าวเท้าเข้ามาในธุรกิจร้านอาหารระดับสูง ผมก็รู้สึกชื่นชมบอสเผยเข้าไปใหญ่ การจะได้คะแนน 30-60 เต็มร้อยจากการทำร้านอาหารระดับสูงไม่ใช่เรื่องยาก แต่ยากมากที่จะได้ถึง 95 คะแนน!
“บอสเผยครับ หลังจากได้ 95 คะแนนแล้วคุณยังสามารถพัฒนาภัตตาคารไร้ชื่อให้ดียิ่งขึ้นไปอีกได้ด้วย นั่นเพราะคุณลงแรงทำงานหนักในจุดที่คนอื่นมองไม่เห็น!”
เผยเชียน “…”
ก่อนที่เผยเชียนจะทันได้พูดอะไร หวังเผิงก็เอ่ยขึ้น
“ถึงจะรู้สึกเสียดาย แต่ก็เหมือนคำพูดที่ว่าในเรื่องร้ายๆ ยังมีเรื่องดีๆ ซ่อนอยู่!
“บอสเผย บอสหลี่ พวกคุณเคยมีคำถามนี้ในใจมั้ยครับ
“ในเมื่อมิชลินไกด์ยังไม่เข้ามาในประเทศจีน ก็แปลว่าชาวต่างชาติย่อมใช้มันเป็นไกด์ในการมากินร้านอาหารท้องถิ่นในจีนไม่ได้ แบบนี้ถ้าอยากลองอาหารท้องถิ่นอร่อยๆ พวกคุณจะยึดจากอะไรครับ
หัวใจของเผยเชียนดิ่งลง “ผมก็คงจะดูตาม… คำแนะนำของบล็อกเกอร์อาหารมั้งครับ”
หวังเผิงหัวเราะ “ถูกต้องเลยครับบอสเผย บอสเผยลองคิดดูนะครับ ไม่มีร้านอาหารในประเทศจีนซักร้านที่ได้สามดาวมิชลิน แต่บล็อกเกอร์อาหารชื่อดังที่เคยเขียนวิจารณ์ร้านมิชลินมาแล้วกลับเขียนชมภัตตาคารไร้ชื่อ พอคิดดูดีๆ แล้วมันจะไม่เท่ากับมอบสามดาวมิชลินให้ภัตตาคารไร้ชื่อเหรอครับ
“แบบนี้ก็เหมือนไฮต์ไลต์ชื่อภัตตาคารไร้ชื่อบนแผนที่ของอร่อยเลยไม่ใช่เหรอ!
“ผมว่าทั้งคนต่างชาติและคนท้องถิ่นต้องอยากมาลองกินที่นี่แน่!”
เผยเชียน “??”
หวังเผิงพูดต่อ “อีกอย่างนะครับ บอสเผยพูดถูกแค่ครึ่งเดียว ผู้คนพึ่งคำแนะนำของบล็อกเกอร์อาหารที่น่าเชื่อถือก็จริง ก็พวกเขาก็พึ่งฉวนหมินรีวิวด้วย
“บอสเผยครับ ตั้งแต่ที่ภัตตาคารไร้ชื่อมีชื่อเสียงขึ้นมา ฉวนหมินรีวิวของเราก็ได้ประโยชน์ด้วยเหมือนกัน นั่นเพราะฉวนหมินรีวิวเป็นที่แรกที่ค้นพบร้านอาหารร้านนี้แถมยังเป็นคนตั้งชื่อให้อีก และในเว็บยังมีรีวิวเกี่ยวกับภัตตาคารไร้ชื่อที่ยอดเยี่ยมที่สุดและเยอะที่สุดด้วย
“คนที่เสิร์ชชื่อภัตตาคารไร้ชื่อจะถูกพามาหน้าเว็บฉวนหมินรีวิว แค่ร้านของบอสเผยร้านเดียวก็ทำให้เราประหยัดค่าโฆษณาเว็บไปได้เยอะเลยครับ!
“ดังนั้นผมกับหุ้นส่วนเลยประชุมด่วนทางโทรศัพท์ และตัดสินใจใช้โอกาสนี้โปรโมตเว็บด้วยการเขียนโฆษณาโปรโมตร้อยเรียงประสบการณ์การกินอาหารสุดพิเศษที่ภัตตาคารไร้ชื่อกับรีวิวมากมายที่มีอยู่ในฉวนหมินรีวิวเข้าด้วยกัน และเกาะกระแสบล็อกเกอร์อาหารคนนี้ให้เว็บฮ็อตฮิตติดลมบนขึ้นมา
“การทำการตลาดที่ดี ขอแค่ประกายไฟเล็กๆ ก็สามารถจุดระเบิดได้แล้วครับ!
“เพราะงั้นผมถึงได้พูดว่าบอสเผยเป็นเครื่องรางแห่งความโชคดี! บอสไม่ได้ทำอะไรเลยแต่ก็สามารถเพิ่มปริมาณคนที่เข้ามาใช้งานหน้าเว็บฉวนหมินรีวิวได้!
“แต่บอสเผยไม่ต้องกังวลไปนะครับ ฉวนหมินรีวิวจะตอบแทนความใจดีของบอสเผยแน่นอน
“เพื่อที่จะแสดงความขอบคุณ เราตัดสินใจแนะนำกิจการที่มีหน้าร้านทั้งหมดของเถิงต๋าในโฆษณาโปรโมตด้วย”
ตอนแรกที่ได้ยินเรื่องนี้เผยเชียนรู้สึกงุนงงไม่น้อย แต่พอนึกขึ้นได้ว่าต่อให้ครัวส่วนตัวหมิงหยุนดังกว่าเดิมก็ไม่มีทางทำเงินให้เพิ่มได้อีก เขาจึงรู้สึกสบายใจขึ้นมา
แต่ตอนนี้พอได้ยินประโยคเมื่อครู่ ในหัวของเผยเชียนก็เต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถามอีกครั้ง
???
หวังเผิงดูเหมือนจะไม่ทันสังเกตสีหน้างงงวยของอีกฝ่าย จึงพูดต่ออย่างร่าเริง “โฆษณาโปรโมตของเราจะใช้ชื่อว่า ‘ความงดงามของจิงโจว’ เราจะเขียนถึงจุดท่องเที่ยวชื่อดัง สถานที่สำคัญทางประวัติศาสตร์ ร้านอาหารชั้นนำและอื่นๆ ในเมืองจิงโจว ไฮต์ไลต์สำคัญก็คือภัตตาคารไร้ชื่อ แต่เราก็จะเอ่ยถึงร้านอินเทอร์เน็ตโมหยู โมหยูเดลิเวอรี่ ตู้โทรศัพท์ให้เช่า ฟิตเนสฝากประจำและแม้แต่โฮสเทลเขย่าขวัญด้วย!
“เพราะยังไงการจองโต๊ะที่ภัตตาคารไร้ชื่อก็เป็นเรื่องยากสุดๆ อยู่แล้ว และก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะมีคนบินมาเที่ยวจิงโจวเพื่อกินอาหารโดยเฉพาะ เพราะงั้นพวกเขาจึงควรได้สัมผัสกิจกรรมพิเศษๆ และสถานที่พิเศษๆ พวกนี้ด้วย
“นอกจากนี้เราก็จะให้สิทธิพิเศษถาวรกับกิจการต่างๆ ของเถิงต๋า กิจการอย่างร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูและฟิตเนสฝากประจำจะอยู่อันดับต้นๆ ของผลการค้นหาในเว็บฉวนหมินรีวิว จะมีการให้ดาว รวมถึงติดแถบแนะนำเป็นพิเศษด้วยครับ!
“และนี่คือสิ่งที่เรียกว่าการตอบแทนซึ่งกันและกันใช่มั้ยบอสหลี่”
พอพูดจบหวังเผิงก็หันมองหลี่สือ
หลี่สือยิ้มพลางพยักหน้าน้อยๆ ราวกับกำลังจะบอกว่า ‘คุณนี่สอนได้จริงๆ’
เห็นได้ชัดว่าบอสหลี่เป็นคนแนะนำให้หวังเผิงทำทุกอย่างที่พูดมา
ในทางตรงกันข้าม เผยเชียนได้แต่นั่งเงียบอยู่เป็นนาน
รอยยิ้มของหวังเผิงเหมือนจะบอกเป็นนัยๆ ว่า ‘ถึงผมจะทำอะไรเพิ่มเติมให้ภัตตาคารไร้ชื่อของคุณไม่ได้ แต่ก็ยังช่วยกิจการอื่นๆ ของคุณได้ เถิงต๋ากรุ๊ปนั้นใหญ่มาก ดังนั้นคุณจึงหนีได้ไม่ตลอดรอดฝั่งหรอก ตอนนี้ภัตตาคารไร้ชื่อของคุณทำเงินมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว แต่กิจการอื่นๆ ยังรับทรัพย์ได้อยู่! ยังไงซะคุณก็หนีเงินไปไม่พ้น พวกเรามาปาเงินใส่บอสเผยเร็วเข้า!’
ก่อนหน้านี้เผยเชียนตั้งใจว่าพรุ่งนี้จะลองหาสาเหตุที่ชาวต่างชาติจองโต๊ะของครัวส่วนตัวหมิงหยุนเพิ่ม แต่ดูจากสถานการณ์ตอนนี้ เรื่องนั้นคงไม่จำเป็นแล้ว
สายไปแล้ว!
เผยเชียนอึ้งกิ่มกี่ นี่พวกแกไปโดนตัวไหนกันมาเนี่ย?!
ผู้จัดการฝึกหัดเพิ่งรายงานเรื่องนี้กับฉันเมื่อตอนเที่ยง พอตกบ่ายพวกแกกลับเตรียมแผนการทุกอย่างไว้ให้ฉันเรียบร้อยแล้ว?
