วันพฤหัสบดีที่ 2 มิถุนายน
เหลียงชิงฟานให้เวลาตัวเองสองวัน
เขาได้แปลนอาคารทั้งสองมาแล้ว ของอาคารพาณิชย์และที่อยู่อาศัยได้มาง่ายหน่อยเพราะเป็นอาคารค่อนข้างใหม่ เทียบกันแล้ว อาคารของคอมมูนิตี้ปินหูนั้นเก่ากว่ามาก เหลียงชิงฟานต้องหาอยู่นานกว่าได้แปลนของอาคาร
หลังจากนั้นเขาก็เข้าสู่ช่วงเก็บตัว
เหลียงชิงฟานไม่เข้าใจจุดประสงค์ของบอสเผยรอบนี้
เขาเข้าใจเหตุผลที่บอสเผยใช้สไตล์มินิมอลกับห้องชุดรอบก่อน เพราะยังไงก็มีแค่พวกไฮโซที่สู้ค่าเช่าของที่นั่นไหวและก็มีบางส่วนที่ชอบแนวมินิมอลแบบสุดโต่ง
แต่จะใช้สไตล์เดียวกันกับห้องชุดสองชั้นขนาดสี่สิบกว่าตารางเมตรกับห้องชุดสองห้องขนาดหกสิบกว่าตารางเมตรด้วยเหรอ
แบบนั้นจะมีอะไรในห้องบ้างล่ะ
ด้านความสวยงามน่าจะพอจัดการได้ แค่ต้องทุ่มแรงทุ่มเวลาเพิ่มหน่อย
แต่ด้านประโยชน์ใช้สอย บอสเผยตั้งใจจะให้แก้ยังไง
เหลียงชิงฟานงงมาก แต่เขาก็ไม่อยากถามอะไรให้มากความ
ห้องชุดสองชั้นของอาคารพาณิชย์และที่อยู่อาศัยค่อนข้างจัดการได้ง่ายกว่า ห้องชุดของอาคารนี้มีขนาดเล็กและแบ่งพื้นที่สำหรับใช้สอยเป็นส่วนๆ อย่างชัดเจน เพราะงั้นเหลียงชิงฟานเลยคิดแปลนได้อย่างรวดเร็ว
แต่ห้องชุดวิวทะเลสาบ ‘สุดประหลาด’ ของคอมมูนิตี้ปินหูนั้นยากมาก
เขาต้องหาทางใช้ประโยชน์เบย์วินโดว์สไตล์ฝรั่งเศสที่มองเห็นวิว 180 องศา แถมยังต้องยกระดับประโยชน์ใช้สอย ขยายห้องครัวและห้องน้ำ และทำทางเข้ากับทางเดินให้กว้างขึ้น
ทุกอย่างที่ว่ามาส่งผลกับความเป็นอยู่ของผู้เช่า ถ้าทำออกมาได้ไม่ดีพอ ไม่ว่าจะรีโนเวตออกมาอลังการขนาดไหนก็แป้กอยู่ดี
หลังจากได้แปลนมา เหลียงชิงฟานก็พบว่าส่วนที่ดูเหมือนเป็นผนังหนาในตอนแรกไม่ได้หนาขนาดนั้น สามารถจัดการได้ง่ายๆ
แต่ก็มีอะไรให้ต้องทำเยอะอยู่ดี
“สู้โว้ย!
“บอสเผยบอกว่ายิ่งงานยากก็ยิ่งเห็นฝีมือของสถาปนิกได้ชัดเจนขึ้น ไม่ว่าจะยังไงฉันก็ต้องรีโนเวตห้องชุดพวกนี้ออกมาให้ดี จะทำให้บอสเผยผิดหวังไม่ได้!”
เหลียงชิงฟานปัดความสงสัยที่มีทิ้งไปก่อนแล้วโฟกัสกับการเขียนแปลนอย่างเต็มที่
…
…
วันศุกร์ที่ 3 มิถุนายน
โมหยูเดลิเวอรี่หมายเลขหนึ่ง ห้องวิจัยอาหารเลิศรส
รุ่ยยู่เฉินที่อยู่ตัวคนเดียวในร้านกำลังชิมอาหารเพื่อสุขภาพที่เพิ่งพัฒนาขึ้นใหม่
ถึงจะนั่งแท่นเป็นผู้จัดการโมหยูเดลิเวอรี่ แต่เขาก็รู้สึกไม่ดีที่จะไม่สนใจลูกค้า เพราะงั้นก็เลยเดินไปรอบๆ ร้านและพูดคุยกับลูกค้าอยู่บ่อยๆ บางครั้งก็รับหน้าที่พนักงานเสิร์ฟเองเลย
วันนี้เขานึกครึ้มใจอะไรไม่รู้เลยส่งพนักงานกลับหมด
เนื่องจากตอนนี้ไม่มีลูกค้า เขาจึงตัดสินใจลองชิมอาหารเพื่อสุขภาพที่เพิ่งพัฒนาขึ้นใหม่
ในกล่องอาหารใส ฝั่งหนึ่งเป็นเนื้อสไลด์ผัดกับหัวหอม แคร์รอตและพริกหยวก อีกฝั่งเป็นคุกกี้กล้วยหอมข้าวโอ๊ตกับปลาคอดทอด
มีทั้งปลา เนื้อ และผัก นอกจากรสชาติดีแล้ว ยังมีสารอาหารครบถ้วนด้วย
ฟิตเนสฝากประจำใช้อาหารเพื่อสุขภาพที่โมหยูเดลิเวอรี่พัฒนาขึ้นใหม่ก่อนหน้านี้ไปเรียบร้อย ซึ่งผลตอบรับก็ค่อนข้างดีเลยทีเดียว
แต่รุ่ยยู่เฉินก็ไม่หยุดแค่นั้น เขาทุ่มเทอย่างหนักเพื่อพัฒนาเมนูเพื่อสุขภาพต่อไป
ที่เป็นอย่างนั้นก็เพราะเขารู้ดีว่าถึงอาหารเพื่อสุขภาพสไตล์จีนจะถูกปากลูกค้าขนาดไหน แต่กินไปนานๆ เดี๋ยวก็เบื่ออยู่ดี
เพราะงั้นเลยต้องทำให้มั่นใจว่าจะมีเมนูที่หลากหลาย ทำแบบนี้ก็จะเปลี่ยนเมนูไปเรื่อยๆ ได้ ซึ่งลูกค้าก็จะไม่รู้สึกจำเจ
โปรเจ็กต์อาหารเพื่อสุขภาพจะถือว่าประสบความสำเร็จก็ต่อเมื่อลูกค้าตั้งหน้าตั้งตากินอาหารและเลิกมองว่าเป็นหนึ่งในภารกิจที่ต้องทำ
ตอนนี้ถือว่าประสบความสำเร็จแล้วในช่วงต้น พวกเขายังต้องพัฒนาเมนูอื่นๆ เพื่อเพิ่มความหลากหลาย
ระหว่างที่รุ่ยยู่เฉินหยิบตะเกียบขึ้น เขาก็เห็นร่างที่คุ้นเคย
“พี่หลินมาด้วยเหรอครับ เชิญนั่งก่อนครับ” รุ่ยยู่เฉินทักทายอย่างอบอุ่น
หลินชั่นหรงนั่งลงตรงที่ว่างแล้วหันมองรอบๆ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้มาที่ห้องวิจัยอาหารเลิศรสของโมหยูเดลิเวอรี่
รุ่ยยู่เฉินพูดกับเชฟ “ขออาหารเพื่อสุขภาพอีกที่”
หลินชั่นหรงพูดขึ้นอย่างรู้สึกทึ่ง “ห้องวิจัยอาหารเลิศรสของโมหยูเดลิเวอรี่ดูดีทีเดียวเลยนะ”
รุ่ยยู่เฉินเดินไปหยิบน้ำมาให้หลินชั่นหรงก่อนจะตอบกลับพร้อมรอยยิ้ม “เรารีโนเวตใหม่ตามคำสั่งบอสเผยครับ จริงด้วยครับพี่หลิน พี่เคยบอกว่าอยากเปิดห้องวิจัยอาหารเลิศรสที่ครัวส่วนตัวหมิงหยุนไม่ใช่เหรอครับ ตอนนี้เป็นไงบ้าง”
หลินชั่นหรงส่ายหัว “บอสเผยไม่อนุมัติ”
“ไม่อนุมัติเหรอครับ” รุ่ยยู่เฉินอึ้ง “ทำไมล่ะครับ ครัวส่วนตัวหมิงหยุนก็ควรเปิดห้องวิจัยอาหารเลิศรสเพื่อที่ลูกค้าระดับไฮเอนด์จะได้รับประสบการณ์การลิ้มรสอาหารที่ดีขึ้น”
หลินชั่นหรงรับน้ำผลไม้จากรุ่ยยู่เฉินมาจิบ “ตอนแรกฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน แต่หลังจากกลับไปคิดดูดีๆ ก็เข้าใจว่าบอสเผยตั้งใจจะทำอะไร
“ฉันงงมากตอนที่บอสเผยอนุญาตให้เพิ่มงบประมาณ แต่ไม่ยอมให้ขยายสาขาหรือเปิดห้องวิจัยอาหารเลิศรส ถ้าเป็นแบบนั้นจะเอาเงินไปลงตรงไหนล่ะ
“ผ่านไปสักพัก ฉันก็ตัดสินใจใช้เงินทั้งหมดไปกับการเทรนพนักงาน!”
รุ่ยยู่เฉินอึ้งไป “เทรนพนักงาน?”
หลินชั่นหรงพยักหน้า “ใช่แล้ว ฉันใช้เงินจ้างเด็กจากมหาวิทยาลัยฮั่นตงที่สามารถสื่อสารได้หลายภาษา แล้วจัดโปรแกรมเทรนให้พนักงานทุกคนเพื่อที่จะได้จำว่าแต่ละเมนูใช้วัตถุดิบอะไรบ้าง มีกรรมวิธีการปรุงยังไง ใช้ความร้อนเท่าไหร่ รสชาติเป็นยังไงอะไรประมาณนี้ เวลาลูกค้าถามอะไรมาก็จะได้ตอบได้
“ฉันให้พนักงานลงคอร์สเรียนเพิ่มด้วย พอมีพนักงานมากพอและจัดตารางงานได้ลงตัว ฉันก็จะแบ่งให้พวกเขาผลัดกันไปเรียนภาษาต่างประเทศในเวลางาน”
รุ่ยยู่เฉิน “เอ๋” nᴏveʟɢu.ᴄᴏᴍ
หลินชั่นหรงอธิบาย “ฉันวิเคราะห์คำใบ้ที่บอสเผยให้มาก่อนตัดสินใจทำแบบนี้ บอสเผยไม่อนุญาตให้ขยายสาขาเพราะครัวส่วนตัวหมิงหยุนเป็นภัตตาคารระดับสูง วัตถุดิบมีจำกัด เชฟก็จ้างมาจากทั่วทุกที่ด้วยเงินก้อนโต ถือเป็นคนมีฝีมือที่หาตัวจับได้ยาก ถ้าเราเปิดสาขาเพิ่มก็จะการันตีคุณภาพอาหารไม่ได้ เท่ากับเป็นการทำลายชื่อเสียงตัวเอง
“หมายความว่าบอสเผยใส่ใจเรื่องชื่อเสียงของเรา!
“ถ้าต้องใช้จ่ายเงินเพิ่ม จะเอาเงินไปลงตรงไหน แน่นอนว่าก็ต้องไปเพิ่มเติมให้จุดแข็งของเรา!
“ฉันคิดๆ เรื่องนี้ดู เรามีเชฟฝีมือเยี่ยมที่สามารถพัฒนาขึ้นไปได้อีกอยู่แล้ว เอาเงินไปลงกับพวกเขาก็สูญเปล่า วัตถุดิบชั้นยอดเราก็มีแล้ว แสดงว่าสิ่งเดียวที่พัฒนาได้คือการบริการ
“เพราะงั้นฉันเลยเอาเงินไปลงกับพนักงาน!
“ครัวส่วนตัวหมิงหยุนอาจมีลูกค้าชาวต่างชาติเข้ามาใช้บริการในอนาคต ถ้าพนักงานของเราพูดภาษาต่างชาติได้ ลูกค้าชาวต่างชาติก็จะยิ่งชอบ ลงทุนกับจุดนี้เป็นประโยชน์แน่นอน”
รุ่ยยู่เฉินถึงบางอ้อ “งี้นี่เอง บอสเผยมีมุมมองเป็นสากลจริงๆ ครัวส่วนตัวหมิงหยุนเองก็ดังมากๆ ในประเทศ ถึงเวลาเตรียมตัวต้อนรับคนจากทั่วโลกแล้วจริงๆ แหละ”
หลินชั่นหรงพูดต่อ “นอกจากนั้นฉันยังให้พนักงานครัวส่วนตัวหมิงหยุนทุกคนไปออกกำลังกายที่ฟิตเนสฝากประจำด้วย
“บอสเผยรู้ว่าฟิตเนสที่หมิงหยุนวิลล่ากำลังขาดทุนเลยไปเปิดฟิตเนสฝากประจำแทน ฉันเดาว่าที่บอสทำแบบนั้นก็เพื่อพนักงาน!
“ฉันสังเกตการณ์อยู่พักหนึ่งก็พบว่าคิดถูก บอสให้สโมสรอีสปอร์ต DGE ไปใช้บริการฟิตเนสด้วย ฉันก็เลยให้พนักงานไปเทรนบ้าง จะได้ไม่ตามหลังคนอื่นเขา
“พนักงานส่วนหนึ่งมีปัญหาเรื่องสุขภาพจริงจัง อาจจะสร้างภาพลักษณ์ไม่ดีต่อลูกค้าได้ จุดนี้เองก็ต้องพัฒนาด้วย”
รุ่ยยู่เฉินพยักหน้า “อ๋อ… แต่ผมก็ยังคิดว่าน่าจะเปิดห้องวิจัยอาหารเลิศรสที่ครัวส่วนตัวหมิงหยุนอยู่ดี”
ระหว่างที่ทั้งสองกำลังคุยกัน อาหารเพื่อสุขภาพก็เสร็จพอดี
“พี่หลิน ลองชิมอาหารเพื่อสุขภาพที่ห้องวิจัยอาหารเลิศรสพัฒนาขึ้นใหม่ดูหน่อยสิครับ” รุ่ยยู่เฉินเดินไปยกอาหารเพื่อสุขภาพจากในครัวมาให้หลินชั่นหรง
หลินชั่นหรงลองชิม “อืม รสชาติไม่เลวเลย”
รุ่ยยู่เฉินยิ้ม “พี่หลินต้องชิมอาหารที่ครัวส่วนตัวหมิงหยุนทุกวัน ถ้าพี่บอกว่า ‘ไม่เลว’ ก็ถือว่ายังไม่ผ่านสำหรับผม”
หลินชั่นหรงกินต่อ “ฉันคิดว่ารสชาติไม่เลวจริงๆ ถือว่าอร่อยมากเลยสำหรับอาหารเพื่อสุขภาพ
“เมื่อกี้เราพูดกันถึงไหนกันแล้วนะ”
รุ่ยยู่เฉินตอบ “เรากำลังพูดเรื่องโอกาสเปิดห้องวิจัยอาหารเลิศรสที่ครัวส่วนตัวหมิงหยุน”
หลินชั่นหรงพยักหน้า “ใช่ๆ บอสเผยก็คิดเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน
“บอสไม่ยอมให้ครัวส่วนตัวหมิงหยุนเปิดห้องวิจัยอาหารเลิศรส แต่ยอมให้ใช้ผลงานจากห้องวิจัยอาหารเลิศรสของโมหยูเดลิเวอรี่”
รุ่ยยู่เฉินอึ้งไป “ใช้ผลงานของทางเราเหรอ งั้นก็ไม่น่าจะเป็นประโยชน์อะไร ทุกเมนูที่เราพัฒนาเป็นเมนูราคากลางๆ พี่เอาไปขายที่ครัวส่วนตัวหมิงหยุนไม่ได้หรอก”
หลินชั่นหรงยิ้มพร้อมกับส่ายหน้า “ตอนแรกฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน
“แต่ก็มาอ๋อทีหลังว่าที่บอสพูดแบบนั้นมีเหตุผลซ่อนอยู่!
“กิจการของเราอยู่ในอุตสาหกรรมอาหารและเครื่องดื่ม ในเบื้องหน้า กิจการนึงเป็นภัตตาคารระดับสูง ส่วนอีกกิจการเป็นเดลิเวอรี่ราคากลางๆ แต่ทั้งสองกิจการอยู่ภายใต้เถิงต๋ากรุ๊ป!
“ถ้าต่างฝ่ายต่างเปิดห้องวิจัยอาหารเลิศรสแล้วพัฒนาโปรเจ็กต์ของตัวเอง เราก็ใช้ทรัพยากรที่มีร่วมกันอย่างเต็มที่ไม่ได้ เอาเข้าจริงถือว่าเป็นการสูญเสียทรัพยากรไปโดยเปล่าประโยชน์ด้วยซ้ำ
“อีกอย่างดูจากขนาดแล้ว การที่ให้โมหยูเดลิเวอรี่เปิดห้องวิจัยอาหารเลิศรสเองก็สมเหตุสมผลแล้ว ครัวส่วนตัวหมิงหยุนเป็นภัตตาคารขนาดเล็ก ไม่ว่าจะดังขนาดไหนก็มีแค่สาขาเดียว ถ้าทำห้องวิจัยอาหารเลิศรสก็จะงานล้นมือเกินไป เท่ากับเป็นการทำอะไรเกินตัว
“แต่ถ้าเราใช้ทรัพยากรที่มีร่วมกันล่ะ
“บอสเผยบอกให้ครัวส่วนตัวหมิงหยุนใช้ผลงานที่โมหยูเดลิเวอรี่พัฒนาขึ้น เป็นการใบ้ว่าไม่ให้ขีดเส้นแบ่งแย่งกัน เราพัฒนาเมนูใหม่แล้วใช้ผลงานร่วมกันได้ เพราะงั้นมีห้องวิจัยอาหารเลิศรสแค่ที่เดียวก็เพียงพอแล้ว!”
รุ่ยยู่เฉินเข้าใจแจ่มแจ้ง “อ๋อ เป็นแบบนี้นี่เอง!”
หลินชั่นหรงพูดต่อ “เพราะงั้นฉันเลยวางแผนว่าจะส่งเชฟมาที่ห้องวิจัยอาหารเลิศรสเรื่อยๆ เพื่อลองวิธีทำอาหารและเมนูใหม่ๆ ให้นักโภชนาการและมืออาชีพที่นี่ช่วยแนะนำ”
รุ่ยยู่เฉินพยักหน้าอย่างแน่วแน่ “ได้อยู่แล้ว เอาแบบนั้นเลยครับ! ถ้าพี่คิดเมนูใหม่ได้ พวกผมก็จะได้เอามาใช้ด้วย แถมเป็นแรงบันดาลใจให้คนในห้องวิจัยได้ด้วย!”
หลินชั่นหรงอดทึ่งขึ้นมาไม่ได้ บอสเผยมองปัญหาขาดจริงๆ!
ก่อนหน้านี้หลินชั่นหรงมัวแต่งอแงว่าทำไมบอสให้โมหยูเดลิเวอรี่ขยายกิจการทั้งๆ ที่ขาดทุน แต่ทำไมไม่ให้ครัวส่วนตัวหมิงหยุนทำอะไรเลยทั้งๆ ที่ทำกำไรได้ตลอด
บอสเผยลำเอียงเหรอ
แต่ดูเหมือนว่าหลินชั่นหรงจะเข้าใจบอสเผยผิดไป
บอสเผยเน้นย้ำว่าครัวส่วนตัวหมิงหยุนกับโมหยูเดลิเวอรี่ต่างเป็นกิจการอาหารและเครื่องดื่มที่สำคัญของเถิงต๋ากรุ๊ป เพราะฉะนั้นก็ต้องทำงานร่วมกันโดยไม่มัวมาคิดเล็กคิดน้อย!
