เผยเชียนพยักหน้า “โอเคครับอาจารย์เหอ เริ่มเลยก็ได้ครับ”
เหออันคลายสีหน้าลง “อืม ผู้เรียนควรจะมีทัศนคติแบบนี้แหละ
“วันนี้เราจะมาคุยกันเรื่องแนวคิดพื้นฐานที่เกี่ยวกับทฤษฎีการออกแบบเกม
“แนวคิดพื้นฐานที่ว่าคือ ‘การสอดประสาน’!
“การสอดประสานคือ การเลือกแนวทางการออกแบบ รูปแบบ และกลยุทธ์การตลาดให้เหมาะกับกลุ่มผู้เล่นแต่ละแบบ
“ว่าง่ายๆ คือ รายละเอียดทุกอย่างจะต้องเข้ากับกลุ่มเป้าหมาย
“ถ้ามีจุดไหนผิดพลาดแม้แต่นิดเดียวเกมจะล่มทันที ดังนั้นจะทำอะไรลวกๆ ไม่ได้”
เผยเชียน “?”
ผิดพลาดแค่จุดเดียวเกมล่มทันทีเหรอ
แล้วทำไมเกมของฉันประสบความสำเร็จหมดเลยล่ะ
แสดงว่าฉันตอบถูกหมดทุกข้ออย่างงดงามเหรอ
ริมฝีปากเผยเชียนกระตุก ไม่รู้ทำไม เขารู้สึกเหมือนอาจารย์เหอกำลังซ้ำศพของเขาอยู่
แต่เหออันไม่ได้สังเกตเห็นว่า ‘หม่าหยาง’ มีท่าทีผิดแปลกอะไรและเริ่มอธิบายต่อ “ฝ่ายเกมเถิงต๋าเป็นตัวอย่างที่เหมาะจะเอามาใส่ในบทเรียนนี้!
“เกมโดดเดี่ยวเดียวดายกลางทะเลทรายเป็นเกมทุนสร้างต่ำ ใช้กลยุทธ์ให้อัปโหลดมาสเตอร์อัดคลิปด่าเละเป็นการโปรโมต
“เกมนักออกแบบเกมเป็นเกมที่ทำลายกำแพงที่สี่ ใช้กลยุทธ์การจัดฉากขนานใหญ่ในการโปรโมต
“เกม BE QUIET เป็นเกมที่มีกฎการเล่นเยอะ ต้องมีความอดทนสูง ใช้กลยุทธ์เกม ARG เล่นหลายคนสเกลใหญ่ในการโปรโมต ขณะเดียวกันก็ช่วยกรองผู้เล่นและรักษาสภาพสังคมในเกมด้วย”
เอกสารการเรียนของเหออันอัดแน่นไปด้วยเนื้อหา
ระหว่างที่กำลังพูดถึงเกมเหล่านี้อยู่ เขาก็อธิบายรายละเอียดที่อยู่ในเอกสาร วิเคราะห์จุดเด่นของเกม กลยุทธ์การตลาดแบบไล่ไปทีละขั้น ถอดความเรื่องที่ว่าข่าวสารของเกมกระจายไปได้ยังไง จากนั้นก็ร่ายถึงกระแสตอบรับของชาวเน็ตที่มีต่อเกมแต่ละเกม
เผยเชียนโดนบังคับให้รื้อฟื้นอดีตที่เคยพลาดพลั้ง
เอาเกลือมาขยี้แผลชัดๆ…
แต่เผยเชียนก็ไม่มีทางเลือกอื่น คลาสนี้สอนแบบตัวต่อตัว ถ้าเหออันบรรยายอยู่บนเวที เผยเชียนก็คงแอบหลับหรือเล่นเกมไม่สนใจอีกฝ่ายได้
แต่ในเมื่อทั้งสองนั่งประจันหน้ากันแบบนี้ เหออันจึงสังเกตเห็นได้ง่ายมากถ้าเผยเชียนว่อกแว่ก
ถ้าไปทำให้บอสเหอเคืองแล้วจากไปไม่กลับมาอีกจะทำไง
ดังนั้นเผยเชียนจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากตั้งใจฟังทุกรายละเอียดและคิดไปว่าเป็นการเรียนรู้จากตัวอย่างที่ผิดก็แล้วกัน
เหออันใช้เวลาเกือบสองชั่วโมงในการอธิบายเนื้อหาทั้งหมด เขาวิเคราะห์ ‘ความผิดพลาดในอดีต’ ของเผยเชียนทุกแง่มุม ไม่ว่าจะเป็นแนวเกม รูปแบบการเล่น ไปจนถึงกลยุทธ์การตลาด ขณะเดียวกันก็เหยียบย่ำทั่วศพเผยเชียนทุกตารางนิ้ว
พูดถึงตรงนี้ บอสเหอก็พักจิบกาแฟ พอเห็นว่าช่วงอธิบายเนื้อหาจบลงแล้ว เผยเชียนก็ถามคำถามขึ้น
“อาจารย์เหอครับ จากที่อาจารย์อธิบายมา แปลว่าถ้าเราให้กลยุทธ์การตลาดที่ ‘ผิด’ ทั้งโปรเจ็กต์ก็จะล่มใช่มั้ยครับ”
เหออันวางกาแฟลงพร้อมกับพยักหน้า “บอกไม่ได้ว่าล่มแน่นอน แต่ก็มีโอกาสสูงมากที่จะล่ม!
“ก็เหมือนใช้โฆษณาชวนเชื่อแล้วโดนด่าประจาน ตรรกะเดียวกันเลย
“แต่ตลาดเกมในประเทศจีนยังเติบโตไม่มากพอ เพราะงั้นเกมที่หวังดูดเงินผู้เล่นจึงให้ความสำคัญกับการล่อลวงผู้เล่นให้มาเล่นเกมตัวเอง โฆษณาชวนเชื่อเลยเป็นตัวช่วยเพิ่มรายได้ให้พวกเขา
“ถึงผู้เล่นที่ล่อลวงมาจะอยู่เล่นต่อแค่ไม่กี่คน ขอแค่พวกเขาเป็นสายเปย์ ก็ถือว่าคุ้มค่ากับที่ลงทุนไปแล้ว
“แต่ถ้าเป็นเกมสแตนด์อโลนคุณภาพสูง การใช้โฆษณาชวนเชื่อนั้นแทบเหมือนเป็นการการันตีว่าเกมจะล้มเหลวไม่เป็นท่า”
เผยเชียนตาเป็นประกาย
ล้มเหลวไม่เป็นท่าเหรอ
บอสเหอเป็นคนระวังเรื่องคำพูด ถ้าเลือกใช้คำแง่ลบขนาดนี้ก็แสดงให้เห็นว่าผลลัพธ์ที่ออกมาจะเลวร้ายแค่ไหน!
เผยเชียนลิงโลดใจ
ยังพอจะได้เรียนอะไรที่เป็นประโยชน์อยู่บ้าง!
เกมดิ้นรนยังอยู่ในขั้นตอนการพัฒนา ถ้าเขาเอาความรู้ที่ได้ไปปรับใช้ก็น่าจะทำให้ฝ่ายเกมขาดทุนก้อนใหญ่ได้อย่างที่ต้องการมาตลอด
…
ห้าโมงเย็น
เหออันเก็บเอกสารการสอน “โอเคครับ คลาสวันนี้มีเท่านี้ ผมสอนที่อยากสอนไปหมดแล้ว
“คุณเก็บเอกสารของตัวเองกลับไปได้เลย พอกลับไปก็ไปศึกษาแผนงานที่ประสบความสำเร็จ พอเวลาผ่านไป มาตรฐานของคุณก็จะสูงขึ้นเอง
“เหมือนที่โบราณกล่าวไว้ว่า ‘ทบทวนของเก่า เรียนรู้ของใหม่’”
เผยเชียน “…”
นี่ฉันต้องกลับไปทบทวนดูประสบการณ์การโดนแทงที่ผ่านมาด้วยเหรอ
โหดร้ายเกินไปมั้ย!
ช่างเถอะ คิดซะว่าอาจารย์สั่งให้เรียนรู้จากตัวอย่างผิดๆ แล้วกัน
เห็นเหออันเก็บข้าวของเตรียมกลับ เผยเชียนก็รีบถามขึ้น “อาจารย์เหอครับ ผมมีอีกคำถาม
“คลาสนี้อาจารย์ยกตัวอย่างเถิงต๋าค่อนข้างเยอะ คลาสหน้าอาจารย์จะ…”
เหออันดึงหน้าเข้ม “บอสหม่า คุณมีทัศนคติการเรียนรู้ที่ดีนะ แต่คุณจะเรื่องมากเลือกเรียนแค่สิ่งที่ตัวเองอยากเรียนไม่ได้! คุณต้องเชื่อมั่นว่าเนื้อหาที่ผมเลือกมานั้นเหมาะที่สุดตามระดับความสามารถและลักษณะเฉพาะของคุณ
“ส่วนผมจะสอนอะไรคุณ เดี๋ยวถึงเวลาคุณก็รู้เอง เพราะงั้นไม่ต้องถามอะไรเยอะแยะ”
เผยเชียน “…โอเคครับ”
หลังส่งเหออันกลับ เผยเชียนก็อดหนักใจขึ้นมาไม่ได้
อย่าบอกนะว่าคลาสที่เหลือต่อจากนี้ก็จะสอนแนวคิดและความรู้พื้นฐานเกี่ยวกับการออกแบบเกมโดยใช้เกมของเถิงต๋าเป็นตัวอย่างอีก
ฉันรับไม่ไหวนะ!
ถึงเผยเชียนจะทำตรงข้ามจากเนื้อหาที่สอนและเรียนรู้จากประสบการณ์เหล่านั้นได้ แต่ก็ต้องมีขั้นตอนเพิ่มอยู่ดี!
ทำไมฉันถึงไม่ได้เรียนเรื่องความล้มเหลวเลยตั้งแต่ต้นเลยนะ
เผยเชียนอยากฟังประสบการณ์ล้มเหลวของเหออันมาก แต่เหออันคิดว่าการสอนเรื่องนั้นเป็นการทำร้ายและไม่เป็นประโยชน์กับเผยเชียน เพราะงั้นเขาเลยไม่ยอมสอน
แล้วเผยเชียนจะทำยังไงดี
เขาคิดอยู่ครู่หนึ่ง เงินก็ยังเหลือเป็นแสน
ยังไงก็ต้องใช้ให้หมดอยู่แล้ว ถ้างั้นทำไม…ไม่จ้างครูเพิ่มอีกคนเพื่อสอนเกี่ยวกับความล้มเหลวโดยเฉพาะล่ะ
เผยเชียนก็จะได้เรียนรู้ทั้งประสบการณ์ความสำเร็จและความล้มเหลว
เรียนทั้งสองด้านน่าจะดีกว่า
ระบบเองก็เคยแนะนำราวๆ นี้ ถึงจะมีงบเยอะ แต่ก็ควรลงเรียนทีละวิชา ไม่อย่างนั้นจะเป็นการทำอะไรเกินตัว เรียนหลายวิชาเกินไปอาจทำให้เขาไม่ผ่านการประเมินของระบบได้
แต่ระบบไม่ได้ห้ามจ้างครูสองคนมาสอนวิชาเดียวกันนี่นา
ยิ่งคิดเผยเชียนก็ยิ่งรู้สึกว่าแผนนี้ดูน่าเชื่อถือ เขารีบโทรหาเลขาซินแล้วอธิบายสิ่งที่ต้องการ
จริงๆ ก็ไม่ได้ต่างอะไรจากรอบก่อนเลย แค่เปลี่ยนจากหานักออกแบบเกมที่มีชื่อเสียงและประสบความสำเร็จมาหานักออกแบบเกมที่พอมีชื่อ มีความสามารถ และเคยล้มเหลวมาแล้วหลายครั้ง
ถ้าเคยทุ่มทุกอย่างลงโปรเจ็กต์เดียวแล้วเจ๊งไม่เป็นท่าก็ยิ่งดีเข้าไปใหญ่
เลขาซินที่อยู่ปลายสายไม่ได้ถามอะไรให้มากความเหมือนทุกครั้ง เธอบอกแค่ว่านักออกแบบเกมแบบนี้หายากกว่านักออกแบบที่ประสบความสำเร็จแบบเหออัน ต้องใช้เวลาประมาณสองวันในการหา
เพราะนักออกแบบอย่างเหออันที่พร้อมด้วยประสบการณ์ มีชื่อเสียง และประสบความสำเร็จในวงการเกมนั้นมีอยู่ไม่มาก เลขาซินก็แค่ต้องไปถามหาข้อมูลมา
แต่การจะหานักออกแบบที่พอมีชื่อและเคยล้มเหลวมาก่อนนั้นยากกว่ามาก
เผยเชียนไม่ได้รีบอะไร ให้รอสองวันก็โอเค
ระหว่างเก็บข้าวของเตรียมกลับ มือถือของเขาก็ดังขึ้นโน!วลกูดoทคอม
จางหยวนโทรมา
เผยเชียนคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วเดาว่าสโมสร DGE น่าจะมีความคืบหน้าแล้ว จางหยวนเลยโทรเข้ามารายงาน
เสียงจางหยวนดังขึ้นผ่านมือถือ “บอสเผยครับ ผมอยากโทรมารายงานความคืบหน้า เราเลือกที่ตั้งสโมสร จ้างผู้เล่น และเอาคอมพิวเตอร์จาก ROF มาลงเรียบร้อยแล้วครับ คอมพ์เพิ่งมาถึง สเป็กสูงเชียวครับ บอสหม่าชอบใจมาก…”
เผยเชียนไม่สนใจเรื่องนี้เลย ทุกอย่างถูกกำหนดไว้แล้ว ไม่ได้ถือว่าเป็นการรายงานความคืบหน้าสักเท่าไหร่
เขาประเมินสถานการณ์จริงๆ ผ่านการคุยโทรศัพท์ไม่ได้ ต้องแวะไปเดินดูสถานที่จริงก่อนถึงจะวางใจได้
เผยเชียนถามขึ้นอย่างไม่ใส่ใจ “แล้วสโมสรอยู่ที่ไหน”
“อ๋อ เราคุ้นเคยกับที่นี่ดีครับ ไปกันเป็นประจำเลย”
เพราะคุยกันผ่านมือถือ เผยเชียนจึงไม่เห็นว่าจางหยวนมีสีหน้ายังไง แต่ฟังจากน้ำเสียงแล้ว เผยเชียนคิดว่าอีกฝ่ายน่าจะยิ้มอยู่ “หมิงหยุนวิลล่าครับ”
เผยเชียน “?”
หมิงหยุนวิลล่าเหรอ
เผยเชียนตกใจขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินชื่อที่คุ้นเคย
วิลล่าในจิงโจวก็มีตั้งมากมาย ทำไมต้องเลือกที่นี่ด้วย
จางหยวนรายงานด้วยน้ำเสียงภาคภูมิใจ “บอสเผยครับ ผมจัดการทุกอย่างตามที่บอสสั่งเลย! บอสบอกว่าต้องจัดเต็มเรื่องสถานที่ ห้ามงก ถ้าเลือกวิลล่าได้จะดีมาก
“เพราะงั้นผมเลยไปดูวิลล่าทุกที่ในจิงโจวมา แล้วพบว่าหมิงหยุนวิลล่าราคาแพงที่สุด!
“เฮ้อ ก่อนหน้านี้ตอนที่บอสเลือกหมิงหยุนวิลล่า ที่นี่ร้างผู้คนมาก แต่ตอนนี้…ไม่เหมือนเดิมแล้ว
“อีกอย่างหมิงหยุนวิลล่าน่าจะเป็นย่านธุรกิจใหม่ของเมืองจิงโจว แถวนี้เริ่มเจริญขึ้นเรื่อยๆ
“ผมคิดว่าสโมสรตั้งอยู่ใจกลางเมืองไม่ได้ เพราะวุ่นวายเกินไป นักกีฬาของเราจะตั้งสมาธิจดจ่อได้ยาก แต่จะไปตั้งอยู่ตรงทำเลร้างห่างไกลความเจริญก็ไม่ได้ เพราะจะลำบากเกินไป
“แถมผมก็ยังเคยทำงานที่ร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูสาขาหมิงหยุนวิลล่าอยู่พักหนึ่ง ก็เลยค่อนข้างคุ้นเคยกับสถานที่รอบๆ
“เพราะงั้นหมิงหยุนวิลล่าจึงเป็นทำเลที่เหมาะที่สุด!
“นี่ยังไม่รวมเรื่องที่โมหยูเดลิเวอรี่ส่งอาหารให้เราได้ด้วย”
เผยเชียน “…”
พูดดีมีเหตุผลขนาดนี้ฉันจะไปเถียงอะไรได้
จากที่จางหยวนพูดมา หมิงหยุนวิลล่าดูจะเป็นทำเลที่ดีจริงๆ
ถึงจะใกล้กับครัวส่วนตัวหมิงหยุน แต่สโมสรอีสปอร์ตก็ไม่น่าร่วมมือกับภัตตาคารระดับสูงแทงหลังเผยเชียนได้ เรื่องแบบนั้นไม่น่าจะเกิดขึ้น!
อีกอย่างตั้งแต่ครัวส่วนตัวหมิงหยุนชื่อเสียงกระฉ่อนขึ้นมา หมิงหยุนวิลล่าก็กลายเป็นสถานที่พบปะสังสรรค์ของบรรดาไฮโซในเมืองจิงโจว แน่นอนว่าราคาย่อมพุ่งขึ้น การเช่าวิลล่าตอนนี้น่าจะต้องใช้เงินเยอะมาก
ถ้าต้องใช้เงินเยอะขนาดนั้นก็ไม่ใช่เรื่องแย่อะไร
เผยเชียนพยักหน้า “อืม โอเค วิลล่านี้แพงกว่าที่อื่น แต่ก็น่าจะคุ้ม!”
จางหยวนกระแอมกระไอ น้ำเสียงของเขาฟังดูภาคภูมิใจในตัวเองมาก “บอสเผยครับ จุดที่ดีที่สุดคือราคาไม่ได้แพงกว่าที่อื่น เอาเข้าจริงถูกกว่าด้วยซ้ำครับ!”
เผยเชียนอึ้งไป “หา ทำไมล่ะ”
จางหยวนอธิบายต่ออย่างภูมิใจ “พอผมเลือกได้แล้วว่าจะเอาหมิงหยุนวิลล่า ผมก็ไปคุยกับผู้จัดการหลินชั่นหรงและผู้จัดการชุย
“ผมบอกพวกเขาว่าบอสเผยอยากเช่าวิลล่าเปิดสโมสรอีสปอร์ต
“ผู้จัดการชุยดีใจมาก บอกว่าอยากสนับสนุนกิจการของบอสเต็มที่! ถึงสโมสรอีสปอร์ตจะไม่ได้ช่วยสร้างมูลค่าให้กับหมิงหยุนวิลล่ามาก แต่พวกเขาก็ไม่เคยลืมบุญคุณที่บอสเผยเคยช่วยเหลือ!
“วิลล่าทั้งหมดในหมิงหยุนวิลล่าขายออกไปหมดแล้ว ผู้จัดการชุยเลยติดต่อเจ้าของที่ซื้อวิลล่าไปหลายหลังและถามว่ามีใครอยากปล่อยเช่าให้เราไหม
“บอสเผยพอจะเดาได้ไหมครับว่าเป็นยังไงต่อ”
เผยเชียนอยากจะตอบไปว่า ‘ไม่อยากเดา!’
แต่เขาก็ต้องยอมแพ้ ริมฝีปากกระตุกเล็กน้อยขณะถามออกไป “มีคนที่รู้จักผมยอมปล่อยเช่าให้ในราคาถูกๆ ใช่มั้ย”
“ใช่ครับ!” จางหยวนดูตื่นเต้นมาก “บอสจำบอสหลี่จากบริษัทลงทุนฟู่หุยได้ไหมครับ เขาเป็นคนที่เห็นจิตวิญญาณนักสู้ของบอสตอนเปิดร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูและยอมรับความชาญฉลาดของบอส”
เผยเชียน “…”
จะไปลืมได้ยังไง เจ้านี่เกาะติดฉันเป็นวิญญาณขี่หลังเลย!
จางหยวนพูดต่อ “บอสหลี่ลงทุนในหมิงหยุนวิลล่าก่อนครัวส่วนตัวหมิงหยุนจะมีชื่อเสียงขึ้นมา ทั้งเปิดบาร์ คาเฟ่ และกิจการอื่นๆ เขาคาดการณ์ว่าครัวส่วนตัวหมิงหยุนจะดังก็เลยซื้อวิลล่าไว้สามหลัง!
“มีวิลล่าหลังหนึ่งรีโนเวตไว้อลังการมาก แต่ยังว่างอยู่ พอได้ยินว่าบอสเผยอยากเช่า บอสหลี่ก็ตอบตกลงโดยไม่ลังเลเลย เขาบอกด้วยว่าไม่เก็บค่าเช่ายังได้”
เผยเชียนหลุดโพล่งออกมา “ทำแบบนั้นได้ไง!”
จางหยวนรีบพูด “ใช่ครับบอสเผย ผมก็บอกไปแบบนั้น ผมรู้ว่าบอสไม่เอาเปรียบคนอื่นแน่ แต่บอสหลี่ก็ยืนกรานหนักแน่น ผมคุยอยู่นาน สุดท้าย…ก็ตกลงกันที่จะลดราคาให้
“ผู้จัดการชุยบอกด้วยว่าถ้าเป็นสโมสรของบอสก็จะให้สิทธิประโยชน์แบบเดียวกับครัวส่วนตัวหมิงหยุน หมายความว่าไม่ต้องเสียค่าส่วนกลางกับค่าทำความสะอาด ค่าสาธารณูปโภคต่างๆ ลดครึ่งหนึ่ง แถมได้ที่จอดรถกับทีมทำสวนมาดูแลสวนให้ด้วย…
“ผมไม่กล้าปฏิเสธน้ำใจเลยตอบตกลงไป”
เผยเชียนเงียบไป
ผ่านไปครู่ใหญ่เขาก็พูด “ส่งที่อยู่มา เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมแวะไป”
