วันจันทร์ที่ 25 เมษายน
เผยเชียนครุ่นคิดอยู่นานในออฟฟิศ แต่เขากลับเอาแต่จ้องบริษัท OTTO ไม่วางตา
เผยเชียนตัดสินใจทำตามความคิดเมื่อวานของกั่วลี่เฉิง โดยสร้างแอปสำหรับจองคิวเข้าใช้งานฟิตเนสฝากประจำ
ทำแบบนี้ นอกจากฟิตเนสฝากประจำจะมีค่าใช้บริการที่แพงกว่าที่อื่นแล้วๆ กฎผิดมนุษย์มนายังเพิ่มขึ้นอีกด้วย
ลูกค้าจะโดนบังคับให้ซื้ออาหารเพื่อสุขภาพจากโมหยูเดลิเวอรี่
ลูกค้าจะโดนบังคับให้ใช้งานแอปพลิเคชัน ไม่งั้นก็ไม่สามารถจองคิวเข้าใช้งานฟิตเนสได้
ลูกค้าต้องทำตามแผนการออกกำลังอย่างเคร่งครัด ถึงจะพอยืดหยุ่นได้บ้าง แต่ก็ยังถือว่าเข้มงวดมากเมื่อเทียบกับของที่อื่น
แบบนี้ต้องไล่ลูกค้าได้สุดยอดน่าดู
ถ้ามีใครกล้ามาบอกว่าฟิตเนสแบบนี้ต้องทำกำไรได้แน่ เผยเชียนก็จะท้าให้ไอ้คนนั้นไปลองทำดูเอง
อย่างเรื่องแอปพลิเคชัน มีฟิตเนสไหนเปิดให้จองคิวในแอปบ้าง
เพิ่มขั้นตอนไปอีกขั้นก็จะไล่ลูกค้าได้เพิ่มขึ้น
แต่เผยเชียนต้องคิดว่าจะให้กิจการไหนทำแอปพลิเคชันให้ดี
ตอนนี้หลายกิจการภายใต้การดูแลของเขามีความสามารถพอที่จะพัฒนาและดูแลแอปพลิเคชันแบบที่ว่า นอกจากฝ่ายเกมเถิงต๋าแล้ว เว็บจงเตี่ยนจงเหวิน TPDb และโมหยูเดลิเวอรี่ต่างก็มีแอปพลิเคชันกันหมด
ถึงจะไม่ค่อยมีคนใช้และฟังก์ชันไม่ได้มีอะไรมาก แต่ก็ยังถือว่าเป็นแอป ส่วนมาตรฐานของแอป ‘มาสิเด็กหัวกะทิ’ จะสูงกว่าแอปเหล่านี้
นอกจากนั้นบริษัท OTTO เองก็เหมาะที่จะให้ทำแอปพลิเคชันเหมือนกัน แต่ก็เหมือนดูเล่นใหญ่ไปหน่อย
เผยเชียนคิดหนักว่าจะให้กิจการไหนดูแลเรื่องแอปพลิเคชันดี
กิจการที่เขาเลือกจะต้องผลิตแอปพลิเคชันที่ใช้การได้
แต่เผยเชียนก็โดนหลายกิจการแทงหลังซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขาคิดว่าต้องพิจารณาความสัมพันธ์ระหว่างกิจการให้ดีก่อนจะตัดสินใจ
ทำแบบนี้จะช่วยป้องกันไม่ให้เกิดอภินิหารเกินคาดเดาจากการที่สองกิจการร่วมมือกัน
เขาไล่สายตาดูกิจการทั้งหมด
“เลือกฝ่ายเกมไม่ได้แน่นอน กิจการนี้มีแต่พวกมโนสุดโต่ง เดี๋ยวก็ไปเอาแนวคิดเรื่องการออกแบบเกมมาทำแอป ใครจะรู้ว่าให้พวกนี้รับผิดชอบแล้วจะเกิดอาเพศอะไรขึ้นบ้าง
“ทีมทำเว็บจงเตี่ยนจงเหวินกับ TPDb เป็นทีมเดียวกัน ให้ทีมนี้ทำไม่ได้ เกิดเว็บ TPDb ขึ้นแนะนำฟิตเนสฝากประจำให้เป็นพิเศษจะซวยเอา
“หรือจะให้ทีมทำแอป ‘มาสิเด็กหัวกะทิ’ ทำดี แบบนั้นยิ่งบ้าไปกันใหญ่ โปรเจ็กต์นั้นดังจะตาย แถมยังมีฐานผู้ใช้งานในจิงโจวเพียบ ถ้าจัดกิจกรรมแนวๆ ‘สุขภาพที่ดีเพื่อการเรียนรู้ที่ดี’ ฉันคงจบเห่แน่
“โมหยูเดลิเวอรี่… ก็ดูจะไม่ได้เหมือนกัน สองกิจการนี้ต้องร่วมมือกันอยู่แล้ว ถ้าปล่อยให้ผูกติดกันมากไปกว่านี้และทำแอปร่วมกัน ผลลัพธ์ต้องออกมาไม่ดีแน่
“อะไรเนี่ย ทำไมถึงมีภัยร้ายแอบแฝงอยู่รอบตัวแบบนี้…”
เผยเชียนพิจารณากิจการทั้งหมดอีกครั้งแล้วตระหนักว่าฟิตเนสฝากประจำร่วมมือกับกิจการไหนไม่ได้เลย ไม่อย่างนั้นเขาจะนำพาความเสี่ยงที่ไม่คาดคิดมาให้ตัวเอง
ภัยร้ายแฝงตัวอยู่ทุกที่!
สุดท้ายเผยเชียนก็วกกลับมาที่บริษัท OTTO
ถึงการให้ฉางโหย่วทำแอปพลิเคชันให้ฟิตเนสฝากประจำจะเหมือนฆ่าไก่ด้วยมีดเชือดวัว แต่นั่นก็คือสิ่งที่เผยเชียนต้องการอยู่แล้วนี่
เขาจะให้กิจการที่เป็นพิษเป็นภัยที่สุดเป็นเอาต์ซอร์สทำแอปพลิเคชันที่ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับกิจการตัวเอง จะได้ไม่มีเวลามาสร้างปัญหากวนใจ ทำแบบนี้จะได้ลดอิทธิฤทธิ์ของบริษัท OTTO ลง
แน่นอนว่าบริษัท OTTO อาจจะจัดกิจกรรมร่วมกับแอปพลิเคชันฟิตเนสฝากประจำ
เพราะงั้นเผยเชียนจะต้องย้ำฉางโหย่วไม่ให้ฝังแอปพลิเคชันฟิตเนสฝากประจำลงในมือถือของ OTTO และห้ามขึ้นแนะนำแอปบนร้านค้าแอปพลิเคชันหรือที่อื่นๆ
สรุปแล้วบริษัท OTTO แค่ต้องพัฒนาแอปพลิเคชัน แต่ห้ามทำอะไรนอกเหนือจากนั้นอีก บริษัท OTTO จะทำหน้าที่เป็นเหมือนเครื่องมือสนับสนุนฟิตเนสฝากประจำเท่านั้น
แบบนี้ก็น่าจะแก้ปัญหาทั้งหมดได้แหละมั้ง
หลังจากครุ่นคิดต่อสักพัก เผยเชียนก็ตัดสินว่านี่น่าจะเป็นตัวเลือกที่วางใจได้มากที่สุด
พอจัดการทุกอย่างเรียบร้อยค่อยหาเวลาเข้าไปสั่งงานฉางโหย่วแล้วกัน
“ก๊อกๆ”
เสียงเคาะประตูดังขึ้น
เผยเชียนเงยหน้าขึ้นแล้วพบเสี่ยวเผิงที่เป็นผู้รับผิดชอบร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูและแบรนด์ ROF
ก่อนหน้านี้เสี่ยวเผิงรับผิดชอบดูแลร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูในหลินเฉิง แต่พอรับตำแหน่งต่อจากจางหยวน เขาก็ย้ายมาอยู่ที่จิงโจว
เผยเชียนขมวดคิ้วขึ้นมาทันที
มาทำไมวะเนี่ย!
ทุกครั้งที่หัวหน้ากิจการที่ทำกำไรได้มาเคาะประตูต้องมีเรื่องให้เผยเชียนปวดหัวอยู่ตลอด
ข่าวร้ายอีกแน่ๆ เจ้านี่น่าจะทำเงินได้เพิ่มเลยมาขอวิธีใช้เงิน!
“มีอะไร” เผยเชียนพยายามรักษาท่าทีนิ่งขรึม
นี่เป็นครั้งแรกที่เสี่ยวเผิงได้เข้ามาในห้องทำงานของบอสเผยจึงดูประหม่าเล็กน้อย เขาพูดขึ้นเสียงเบา “บอสเผยครับ แบรนด์ ROF มีเงินสะสมในบัญชีเยอะมากครับ ผมคิดว่าจะขยายกิจการ เลยเข้ามาขอคำแนะนำว่า ROF ควรจะพัฒนาไปทางไหนดีในขั้นต่อไป”
เผยเชียน “…”
เห็นมั้ยล่ะ พูดผิดซะที่ไหน!
กะแล้วว่าพวกหัวหน้ากิจการที่ทำกำไรได้ไม่มีทางคาบข่าวดีมาบอกหรอก มีแต่มาเผาเซลล์สมองให้ฉันต้องคิดหาทางผลาญเงินเพิ่ม!
เผยเชียนถอนหายใจเบาๆ “ถึงเวลาแล้วที่พวกคุณจะต้องคิดหาทางกันเองบ้าง คุณเป็นคนหาเงินมา จะหาทางใช้เงินด้วยตัวเองไม่ได้เลยเหรอ
“ไม่ต้องมาถามเรื่องเล็กๆ น้อยๆ กับผมไปซะทุกเรื่อง คิดเองบ้าง ก็แค่เรื่องใช้เงินเองนี่ มันจะไปยากอะไร ใช้ให้ได้มากที่สุดก็พอ ไม่ต้องเครียด ผมไม่ว่าอะไรคุณหรอก”
เสี่ยวเผิงรีบพยักหน้า “ครับ ได้ครับบอสเผย งั้น…ผมทำตามแผนของผมเลยนะครับ”
เผยเชียนเงียบไปครู่หนึ่ง “ช่างเถอะ ไหนๆ ก็มาแล้ว เล่าแผนของคุณมา”
ตอนแรกเผยเชียนตั้งใจบอกให้เสี่ยวเผิงหาทางผลาญเงินทั้งหมดด้วยตัวเอง เขาไม่คิดจะเข้าไปก้าวก่าย
ไม่มีทางที่ลูกน้องทุกคนจะเป็นเทพด้านธุรกิจที่ทำได้แต่กำไรไม่มีวันขาดทุนหรอกใช่ไหม
แต่พอคิดดูอีกทีจากประสบการณ์ที่ผ่านมา เขาก็รู้สึกว่ามันก็ไม่แน่ซะทีเดียว
ดังนั้นเผยเชียนเลยตัดสินใจว่าจะถามอะไรนิดหน่อย แต่ก็จะไม่ทำอะไรเกินเลย ปล่อยให้ลูกน้องทำงานเต็มที่ด้วยตัวเองโนเวลกูดอทคoม
เสี่ยวเผิงตอบ “บอสเผยครับ ผมคิดว่าตอนนี้ ROF เป็นแบรนด์คอมพิวเตอร์ประกอบที่มีชื่อเสียงมาก แต่ภาพลักษณ์ของเรายังดีไม่พอ เราไม่สามารถแสดงคุณค่าของแบรนด์ได้มากพอ
“ผมคิดว่าเราควรจะใช้เงินก้อนหนึ่งไปจ้างผู้ผลิตเคสคอมพิวเตอร์ จะได้ช่วยเราสร้างเคสที่ดูเท่ๆ พร้อมพัดลมกับตัวทำความเย็นที่ปรับแต่งให้ดูสวยๆ แบบนี้คอมพ์เราก็จะดูดีขึ้น”
เผยเชียนคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้า “โอเค”
ถ้าผลาญเงินก้อนนี้ไป แบรนด์ ROF ก็จะยกระดับไปอีกขั้นแน่นอน ไม่มีทางที่จะไม่เกิดผลอะไร
แต่ถ้าเทียบกับการโฆษณาและออกโปรโมชันที่ให้ผลเสียไร้ที่สิ้นสุด การพัฒนารูปลักษณ์เคสคอมพิวเตอร์น่าจะเป็นตัวเลือกที่อันตรายน้อยที่สุด
อีกอย่างเผยเชียนก็ไม่มีวิธีที่ดีกว่านี้ในการลดกำไรลง เขาเองก็ไม่กล้าคิดด้วย เพราะกลัวว่าแผนที่ตัวเองคิดได้ชั่วขณะนั้นจะไปเพิ่มกำไรให้แบรนด์ ROF
เสี่ยวเผิงดีใจมากที่บอสเผยอนุมัติ “มีอีกเรื่องครับบอสเผย ตอนนี้กิจการร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูอยู่ในจุดรุ่งเรืองสุดๆ และมีเงินทุนเหลือเยอะมากครับ เราควร…เปิดสาขาเพิ่มต่อไปมั้ยครับ”
เผยเชียน “…”
มาบอกอะไรตอนนี้!
พูดมาให้หมดทีเดียวไม่ได้รึไง!
ทำไมต้องบอกข่าวร้ายสองข่าวแยกกัน คิดจะฆ่าฉันรึไง!
เผยเชียนอยากจากตอบปฏิเสธ แต่เขาก็ไม่มีเหตุผลดีๆ ไปปฏิเสธแผนของอีกฝ่าย
ร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูเป็นที่นิยมมากในจิงโจวและหลินเฉิง ร้านมักจะเต็มอยู่ตลอด แล้วเขาจะมีเหตุผลอะไรไปห้ามไม่ให้เปิดสาขาเพิ่มล่ะ ดูไม่สมเหตุสมผลเลย
ถ้าปล่อยให้เรื่องยืดยาวออกไป พนักงานต้องสงสัยเอาแน่
แต่ปัญหาคือโมเดลธุรกิจนี้เป็นโมเดลที่ประสบความสำเร็จซึ่งได้รับการยืนยันมาแล้วสองครั้ง ถ้าขยายกิจการออกไปก็มีแต่จะได้กำไรเพิ่ม
แบบนั้นก็เหมือนสร้างภาระให้ตัวเองเพิ่มน่ะสิ
ก่อนหน้านี้เผยเชียนไม่ยอมเชื่อเรื่องโชคลาง เขาคิดว่าที่ร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูเป็นที่นิยมขึ้นมาได้เป็นเพราะความบังเอิญ เลยตัดสินใจเปิดสาขาเพิ่มที่หลินเฉิงซึ่งเป็นเมืองยากจนข้นแค้น แต่ดันกลายเป็นเผลอเจาะกลุ่มตลาดที่กำลังจมแทน
ลองไปเสี่ยงที่ปักกิ่งหรือเซี่ยงไฮ้แทนดีมั้ย
ไม่ได้!
ร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูเป็นแบรนด์ร้านอินเทอร์เน็ตไฮเอนด์อยู่แล้ว คนที่อาศัยอยู่ในเมืองอันดับหนึ่งเองก็มีรายได้สูง ถ้าขยายกิจการไปเมืองพวกนั้นย่อมไม่ต่างอะไรกับการฆ่าตัวตาย
ในเมื่อไปไม่ได้สักทางก็เหลืออยู่แค่ทางเดียว
เผยเชียนคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดขึ้นอย่างอับจนหนทาง “เอาเลย คุณเลือกทำเลเองได้เลย แต่ให้เลือกภายในจิงโจวหรือเมืองที่เศรษฐกิจพัฒนาด้อยกว่าจิงโจว
“แล้วก็รอบนี้ให้เปิดเป็นร้านอินเทอร์เน็ตโมหยู 3.0 โต๊ะน้อยลง พื้นที่เยอะขึ้น ราคาสูงขึ้น ทำเลดีขึ้น”
เผยเชียนคิดว่าคงเป็นไปไม่ได้ที่จะเปิดร้านอินเทอร์เน็ตราคาทั่วไปเพราะระบบมีข้อกำหนดเรื่องราคา อีกอย่างถ้าตั้งราคามาตรฐานตลาดแต่ใช้แบรนด์ร้านอินเทอร์เน็ตโมหยู ยังไงก็ประสบความสำเร็จแน่นอน
เพราะงั้นเขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจับตลาดไฮเอนด์เหมือนเดิม
ไม่ว่าจะยังไงเขาก็ต้องหาทางขึ้นราคา กำลังซื้อของลูกค้าน่าจะเพิ่มตามไม่ทันเข้าสักวันแหละมั้ง โลกนี้ไม่น่ามีพวกรวยล้นฟ้าเยอะขนาดนั้นหรอก
“โอเคครับ” เสี่ยวเผิงไม่ถามอะไรเพิ่ม ในเมื่อบอสเผยให้คำแนะนำมาแล้ว เขาก็ต้องทำตามอย่างเคร่งครัดโดยไม่ถามอะไรให้มากความ
ทัศนคตินี้เป็นทัศนคติที่พนักงานเถิงต๋าทุกคนต้องมี
เผยเชียนคิดต่ออีกครู่หนึ่งก่อนจะพูดขึ้น “ถ้าร้านทำเงินได้อีกก้อน…
“ก็หาทางใช้เงินทั้งหมดด้วยตัวเอง เปิดสาขาเพิ่ม รีโนเวต ซื้อคอมพิวเตอร์ ใช้เงินไปให้หมดอย่าให้เหลือ!”
เผยเชียนคิดว่าเขาต้องเตรียมตัวให้พร้อม
ถ้าร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูทำเงินได้อีกล่ะ
เขาก็คงยอมแพ้ไม่เค้นสมองเรื่องกลยุทธ์แล้ว
เขาจะให้เสี่ยวเผิงใช้เงินเปิดสาขาเพิ่มถ้าทำได้ ไม่ว่าจะต้องเปิดเพิ่มอีกกี่สาขา ซื้อคอมพิวเตอร์เพิ่มอีกกี่เครื่อง จ้างพนักงานเพิ่มอีกกี่คนก็ได้หมดสำหรับเผยเชียน ขอแค่บัญชีธนาคารไม่เหลือเงินและเสี่ยวเผิงไม่มายุ่งกับเขาก็พอ
ตอนนั้นเองคำนิยามของพนักงานดีในสายตาเผยเชียนก็เปลี่ยนไป
ก่อนหน้านี้บอสเผยคิดว่าพนักงานที่ดีจะต้องช่วยให้เขาขาดทุน
แต่ตอนนี้เขาตระหนักแล้วว่ามาตรฐานนั้นสูงไป ไม่มีใครทำได้
เขาต้องลดมาตรฐานลง
ตอนนี้คำนิยามของพนักงานที่ดีในสายตาบอสเผยคือคนที่ผลาญเงินที่หามาเองได้หมดโดยไม่กระทบกับการปิดบัญชี!
ส่วนจะผลาญเงินยังไง…
ก็ทำได้ตามใจท่านเลย
เสี่ยวเผิงพยักหน้ารัว “โอเคครับบอสเผย! ผมจะทำงานนี้ให้สำเร็จลุล่วงครับ!”
