วันศุกร์ที่ 15 เมษายน
ห้องรับแขกของออฟฟิศ
เหลียงชิงฟานยื่นแท็บเลตให้เผยเชียน “บอสเผยครับ ผมวางแผนงานรีโนเวตมาหลายแผน บอสช่วยดูได้ไหมครับว่าชอบแผนไหนที่สุด”
พอเผยเชียนรับแท็บเลตมา เหลียงชิงฟานก็ยกชาขึ้นจิบลิ้มรสหวานด้วยความภาคภูมิใจในตัวเอง
เขาพอใจแผนส่วนใหญ่ที่ทำมามาก
ไม่รู้ทำไม พอได้เห็นห้องชุดนี้ แรงบันดาลใจก็พรั่งพรูออกมาไม่หยุด พอกลับไปถึงโรงแรมเขาก็เริ่มทำงานทันทีไม่ค่อยได้พักผ่อนเท่าไหร่ เอาเข้าจริงเขาทำงานยิงยาวมาจนถึงตอนนี้ พอเรนเดอร์งานออกมาก็รีบส่งให้เพื่อนที่ทำงานตรวจทานแล้วเอามาให้บอสเผยดู
เหลียงชิงฟานทุ่มเทหนักมากกับการออกแบบครั้งนี้ ส่วนหนึ่งเป็นเพราะบอสเผยจ่ายค่าตอบแทนสูงมาก อีกส่วนก็เพราะเขาเป็นสถาปนิกรุ่นเล็กที่ไม่ค่อยมีโอกาสได้จับงานใหญ่แบบนี้ตามลำพัง จึงทุ่มเทให้กับโอกาสที่ได้มาอย่างเต็มที่
งานทุกชิ้นที่ทำจะกลายเป็นนามบัตรเอาไปยื่นแนะนำตัวเองกับโลกภายนอก
เหลียงชิงฟานมั่นใจมาก เขารู้ว่าสุดท้ายลูกค้าทุกคนจะซื้องานของเขา!
เผยเชียนมองภาพเรนเดอร์บนจอแท็บเลต
ระหว่างนั้นเหลียงชิงฟานก็อธิบายงานแต่ละงานในแง่มุมต่างๆ ไปด้วย
ทุกแบบมีความมินิมอลมาก ไม่ได้หรูหราขนาดที่จะดึงดูดใจพวกไฮโซ แต่ก็ไม่ได้ออกแบบมาเป็น ‘วิลล่ากลางสวนสวย’ ในฝัน เหลียงชิงฟานทำตามคำสั่งเผยเชียนอย่างเคร่งครัดในจุดนี้
ถึงทุกแบบจะออกแบบมาอย่างมินิมอล แต่แต่ละแบบก็แตกต่างกันมาก
งานออกแบบชิ้นแรกใช้ตีมสีขาวน้ำตาล ให้ความรู้สึกอบอุ่น เฟอร์นิเจอร์ใช้แบบมินิมอล ผนังทีวีสีน้ำตาลเหมือนจะมีพื้นที่สำหรับเก็บของแต่ซ่อนเอาไว้ได้เนียนตามาก
มองแวบแรกดูเรียบร้อยเป็นระเบียบ ให้ความรู้สึกน้อยแต่มาก
เหลียงชิงฟานอธิบาย “งานนี้ใช้คอนเซปต์มินิมอล โดยออกแบบให้ตอบโจทย์ความต้องการในชีวิตประจำวันของผู้เช่า
“ห้องชุดนี้มีสี่ห้องนอนและให้บริการแบบเปิดให้เช่า ยิ่งมีผู้เช่าเยอะก็หมายความว่ายิ่งต้องการพื้นที่เก็บของเพิ่มขึ้น
“แต่แนวคิดเรื่องพื้นที่เก็บของนั้นขัดกับคอนเซปต์มินิมอล ผมเลยออกแบบโดยซ่อนพื้นที่เก็บของเอาไว้ให้เนียนตาที่สุด
“นอกจากผู้เช่าจะได้สัมผัสความไฮเอนด์ ความมินิมอล และไลฟ์สไตล์แบบโมเดิร์นแล้ว ยังไม่กระทบกับการใช้งานในชีวิตประจำวันด้วย เรียกได้ว่าเป็นการออกแบบที่ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว ถูกใจผู้เช่าวัยหนุ่มสาวแน่นอนครับ”
เผยเชียนเงียบไปครู่หนึ่ง “Pass”
งานออกแบบชิ้นนี้ต้องถูกดึงดูดใจผู้เช่าได้มากแน่ เผยเชียนแทบจะเห็นพวกมินิมอลลิสต์กำเงินกรูกันมาขอเช่าบ้านจอมเฉื่อยเลย เพราะงั้นเขาจึงต้องปฏิเสธงานออกแบบชิ้นนี้
นี่คืองานออกแบบแนวมินิมอลที่ดึงดูดใจที่สุดเท่าที่เขาเคยเห็น แถมยังมีพื้นที่จัดเก็บมากมายด้วย ถ้าเผยเชียนเลือกงานออกแบบชิ้นนี้ ผลลัพธ์ที่ตามมาต้องแย่แน่ๆ
เหลียงชิงฟาน “…”
งานแรกของเขาโดนปัดตกไปอย่างรวดเร็ว ทำให้เหลียงชิงฟานอดใจห่อเหี่ยวขึ้นมาไม่ได้ แต่เขาก็รีบตั้งสติอย่างรวดเร็ว
“ครับ ถึงพื้นที่จัดเก็บจะซ่อนไว้อย่างเนียนตา แต่ก็ยังขัดกับคอนเซปต์มินิมอลอยู่บ้าง ซึ่งก็จะทำให้ห้องชุดดูมีภาพลักษณ์ที่ไม่แพง
“ไม่แปลกครับที่บอสเผยจะไม่เลือกงานชิ้นนี้
“ช่วยดูงานชิ้นถัดไปด้วยครับ”
เผยเชียนไล่สายตามองงานออกแบบชิ้นถัดไป
งานนี้ก็ยังเป็นแนวมินิมอล แต่ใช้ตีมสีเทากับเขียวเข้ม ถึงจะดูเรียบง่ายแต่ก็โก้หรู
เฟอร์นิเจอร์ที่ใช้เป็นแนวเรียบหรูดูใหญ่ คล้ายห้องแบบสวีตในโรงแรมระดับไฮเอนด์
เหลียงชิงฟานอธิบาย “งานเทาสุดโก้เน้นออกมาให้ดูโก้หรู สไตล์นี้ไม่ได้เล็งไปที่หนุ่มสาวผู้รักความมินิมอล แต่เป็นกลุ่มวัยกลางคนที่ประสบความสำเร็จ”
เผยเชียน “Pass”
มองปราดเดียว เขาก็บอกได้ว่านักธุรกิจวัยกลางคนต้องชอบห้องชุดสไตล์นี้ซึ่งต้องเป็นปัญหาแน่นอน
เหลียงชิงฟาน “…”
งานถูกปัดตกอีกแล้ว เหลียงชิงฟานรู้สึกปวดใจขึ้นมาเล็กน้อย
สำหรับเขาแล้ว บ้านจอมเฉื่อยต้องใช้การออกแบบสไตล์เรียบหรู กลุ่มผู้เช่ามีอยู่สองกลุ่มคือ กลุ่มคนทำงานที่ชอบไลฟ์สไตล์ชีวิตแบบหรูหราและนักธุรกิจที่แวะมาจิงโจวเรื่องงาน
แต่บอสเผยกลับไม่เลือกงานที่ออกแบบมาเพื่อผู้เช่าสองกลุ่มนี้
แล้วบอสเผยชอบสไตล์ไหนกัน
เหลียงชิงฟานงง แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรออกไป
เพราะเขายังมีงานอื่นๆ อยู่อีก ยังไงก็ต้องมีสักงานแหละที่ตรงใจบอสเผย
เผยเชียนเลื่อนไปดูงานออกแบบชิ้นถัดไป
งานนี้ใช้ตีมสีขาวดำดูตัดกันอย่างเห็นได้ชัด เขาสัมผัสได้ถึงอารมณ์ศิลป์ผ่านรูปภาพต่างๆ แทบจะรู้สึกได้เลยว่าเป็นสไตล์ที่พวกสถาปนิกหัวสูงชอบกัน
ถึงจะมีความมินิมอล แต่ก็ให้ความรู้สึกเงียบสงบแบบที่ช่วยจุดประกายความคิดได้
เผยเชียนคิดว่าหร่วนกวางเจี่ยนต้องชอบห้องชุดแบบนี้แน่
เหลียงชิงฟานยังไม่ทันจะได้แนะนำงานนี้ เผยเชียนก็เปิดผ่านไปภาพถัดไป
Pass
งานชิ้นนี้ดูมีพื้นที่ใช้สอยน้อยกว่างานแรก แต่ก็ดึงดูดใจพวกวัยทำงานและชาวมินิมอลลิสต์ เรียกได้ว่าเป็นเวอร์ชันอัปเกรดจากงานแรก
ไม่เอา!
เหลียงชิงฟานอ้าปากเหมือนอยากจะพูดอะไร แต่ก็ต้องกลืนคำพูดลงคอ
ส่วนตัวแล้วเขาชอบงานชิ้นนี้สุดเพราะดูดีมีระดับมากที่สุด แต่บอสเผยกลับปัดตกโดยไม่พูดอะไรสักคำ ทำเอาเขารู้สึกปวดใจหนักกว่าเดิม
ขณะเดียวกันก็รู้สึกงุนงงและสับสนหนักมาก
บอสเผยชอบสไตล์ไหนกันแน่โuเวลกูดoทคอม
ทุกงานเป็นงานมินิมอลที่ดีมาก ถึงจะไม่ถูกใจบอสก็น่าจะชี้จุดให้เอาไปแก้ไขให้ดีขึ้น ทำไมถึงปัดตกหมดทันทีเลยล่ะ
เหลียงชิงฟานไม่รู้จะอธิบายอะไรแล้ว งานส่วนใหญ่ที่นำมาเสนอถูกปัดตกหมด เพราะงั้นเขาเลยเลือกที่จะรอให้บอสปัดตกครบทุกงานแล้วค่อยถามว่าบอสมองภาพไว้แบบไหน
แต่พอเลื่อนดูรูปอีกครั้ง เผยเชียนก็หยุดที่งานชิ้นสุดท้าย
ในห้องกว้างขวางมีทีวีจอใหญ่ติดอยู่ตรงผนังพร้อมชั้นวางทีวีขนาดสูงเท่าลิ้นชักหนึ่งชั้นและโซฟายาวสีดำ
นอกจากนั้นก็มีเก้าอี้สีดำล้วนสองตัวกับโต๊ะตัวเล็กสีดำล้วนตั้งอยู่ตรงหน้าต่างเต็มบาน มองแล้วดูเหมือนเป็นห้องจัดแสดงผลงานโล่งๆ
นอกจากตู้เก็บของสองตัวตรงมุมห้องแล้ว ก็ไม่มีพื้นที่สำหรับจัดเก็บอีก
หลังจากครุ่นคิดสักพัก เผยเชียนก็ชี้ไปที่ตู้ โต๊ะตัวเล็ก และเก้าอี้สีดำล้วน “ดีไซน์นี้โอเค แต่ต้องเอาพวกนี้ออก”
ชั้นวางทีวีเอาไว้ใช้เก็บเครื่องคอนโซลกับแผ่นเกม ส่วนโซฟาเอาไว้นั่งเล่นเกม ต้องเอาไว้
แต่เฟอร์นิเจอร์ที่ใช้เก็บของอย่างอื่นและโต๊ะเก้าอี้นั้นไม่จำเป็น!
สำหรับคนส่วนใหญ่แล้ว ยิ่งมีพื้นที่เก็บของเยอะๆ ก็ยิ่งดี เพราะหลายคนไม่สามารถหักห้ามใจตัวเองไม่ให้ซื้อนั่นซื้อนี่ได้
ซื้อไปซื้อมาก็เริ่มไม่มีที่ให้เก็บ
พอสะสมของไว้เยอะเกินไป ไม่ว่าจะจัดเก็บยังไง ห้องก็จะดูรกเหมือนเดิม เพราะงั้นจึงต้องหาอะไรมาช่วยจัดเก็บของให้ห้องดูเป็นระเบียบ
แต่สิ่งที่เผยเชียนต้องการคือไล่ตะเพิดพวกนักธุรกิจกับพวกมินิมอลลิสต์ไม่ใช้มาเช่าห้องชุดนี้!
แน่นอนว่าแค่นี้ไม่พอ เผยเชียนรู้ว่าจะต้องเพิ่มเงื่อนไขเข้าไปในสัญญาการเช่าบ้านจอมเฉื่อย ซึ่งก็คือห้ามลูกบ้านซื้อเฟอร์นิเจอร์มาเพิ่มเอง
ทำแบบนี้ห้องชุดก็จะไม่เหมาะกับการอยู่อาศัย ถึงจะดูดีแต่ค่าเช่าแพงหูฉี่กับความไม่สะดวกสบายในการพักอาศัยจะทำให้คนส่วนใหญ่ไม่ชอบ!
เหลียงชิงฟานพูดอะไรไม่ออกไปชั่วขณะ
นี่คืองานชิ้นแรกที่เขาออกแบบให้ห้องชุดนี้ และเหลียงชิงฟานก็ปัดตกไปเองอย่างรวดเร็ว
เพราะเขาคิดว่าความมินิมอลไม่ใช่การอาศัยอยู่ในห้องเปล่าๆ
ตอนเริ่มแรกที่กำลังคิดถึงความเป็นมินิมอล เขาใช้มุมมองเรื่องวิสัยทัศน์เพียงอย่างเดียว ตีมสีและเฟอร์นิเจอร์ที่ใช้เลยออกมาในรูปแบบนั้น
แต่ปัญหาหลักของงานชิ้นนี้อยู่ที่การพักอาศัยได้จริง ถึงเหลียงชิงฟานจะเพิ่มตู้เล็ก โต๊ะเล็กและเก้าอี้เข้ามา ตัวห้องก็ยังห่างไกลจากคำว่าพักอาศัยได้อย่างสะดวกสบายอยู่ดี
แต่บอสเผยกลับชอบการออกแบบนี้ แถมยังบอกให้ตัดตู้ โต๊ะและเก้าอี้ออกด้วย!
ถ้าทำแบบนั้นก็จะไม่มีอะไรใช้จัดเก็บข้าวของนอกจากตู้เสื้อผ้าในห้องนอนกับชั้นเก็บของ แถมผนังสี่ด้านก็โล่งโจ้ง
เหลียงชิงฟานมองบอสเผยด้วยความไม่แน่ใจ แต่บอสเผยมองกลับด้วยแววตามั่นใจเต็มเปี่ยม
“จัดการตามงานออกแบบชิ้นนี้ งบเท่าเดิม ใช้เกินได้ แต่ห้ามขาด”
เผยเชียนส่งแท็บเลตคืนให้เหลียงชิงฟาน
พอเห็นสีหน้างุนงงของเหลียงชิงฟาน เผยเชียนก็มั่นใจกว่าเดิมว่าตัวเองตัดสินใจได้ถูกต้อง!
เขาไม่ต้องการชั้นและตู้สำหรับเก็บข้าวของ เสื้อผ้าไม่กี่ตัวที่มีเอาใส่ตู้เสื้อผ้าได้ ส่วนข้าวของต่างๆ ก็เอาไปโยนทิ้งให้มากที่สุด ไม่จำเป็นต้องขนไปที่ใหม่
ถึงห้องชุดนี้จะดูโล่งและว่างเปล่า แต่ทั้งหมดที่เขาต้องการก็แค่เล่นเกม แค่นี้ก็พอใจแล้ว
และถ้าคนอื่นคิดว่าห้องชุดนี้อยู่ไม่ได้ก็เยี่ยมไปเลย!
ขณะมองงานออกแบบชิ้นสุดท้าย ฟันเฟืองในสมองของเหลียงชิงฟานก็แล่นเต็มที่เพื่อคิดหาเหตุผลเบื้องหลังการตัดสินใจของบอสเผย
หรือบอสเผยจะอยากให้ห้องชุดออกมาดูดี ก็เลยต้องการให้มินิมอลขนาดนี้ ถ้ามองในแง่วิสัยทัศน์ พอไม่มีเฟอร์นิเจอร์อื่นๆ ก็จะทำให้ห้องดูสวยเป็นเอกลักษณ์
อืม ยังไงก็เป็นงานที่ฉันทำตอนกำลังรู้สึกมีแรงบันดาลใจสุดๆ นี่นา ต้องออกมาสวยสุดอยู่แล้ว
ถ้าบ้านของบอสเผยใช้การออกแบบแนวนี้ ฉันก็ไม่คิดว่าแปลกอะไร กลับรู้สึกชื่นชมรสนิยมของเขาด้วยซ้ำ
แต่ห้องชุดนี้มีไว้ให้เช่า…
จะมีใครมาเช่าห้องชุดนี้เพียงเพราะดูสวยแต่ไม่สามารถอยู่อาศัยได้จริงด้วยเหรอ
แถมยังใช้งบเกินได้แต่ห้ามขาด ถ้าจะให้มินิมอลขนาดนี้ก็ไม่จำเป็นต้องซื้อเฟอร์นิเจอร์เยอะ แบบนี้ก็ยิ่งใช้งบให้หมดได้ยาก… สงสัยต้องไปดูแบรนด์ดังของต่างประเทศ
ความคิดมากมายพรั่งพรูเข้าหัวของเหลียงชิงฟาน แต่พอเห็นสีหน้าแน่วแน่ของบอสเผย เขาก็รีบฝังกลบคำถามทั้งหมดไว้ในใจ
“โอเคครับบอสเผย ผมจะรีโนเวตห้องชุดตามการออกแบบนี้!”
