การลงทุนในแผนที่ทุกคนมองว่าจะต้องรุ่งไม่ใช่ธุรกิจเงินร่วมลงทุน แต่เป็นการระดมทุน
ใช่ สิ่งที่บอสเผยพูดขัดกับความรู้ทั่วไป แต่ก็ทำให้ทุกคนสะท้อนคิด คำพูดของบอสแฝงไปด้วยปรัชญาสุดล้ำลึก
ทุกคนที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะประชุมเริ่มวิเคราะห์ความหมายที่แฝงอยู่ในคำพูดของบอสเผย
ถึงจะรู้สึกว่าฟังดูมีเหตุผล แต่ไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกแปลกๆ
เผยเชียนพลิกแผนสุดห่วยไปมา พยายามหา ‘ปัจจัยแห่งความสำเร็จ’ ของโปรเจ็กต์นี้ แต่ก็หาไม่เจอ
เนื้อหาในแผนลงทุนเต็มไปด้วยความใจกล้าบ้าบิ่นและความเพ้อฝัน
เจ้าของโปรเจ็กต์นี้ชื่อจางวั่ง ถึงในแผนลงทุนจะไม่มีรูปภาพหรือข้อมูลส่วนตัวอะไรเลย เผยเชียนก็อดวาดภาพแสนสวยขึ้นในหัวไม่ได้
เนื้อหาส่วนใหญ่ในแผนพยายามอธิบายให้เห็นภาพกว้างๆ ว่าตู้โทรศัพท์ให้เช่านี้ดีเลิศยังไง
“จากการพัฒนาเทคโนโลยีการสื่อสารเคลื่อนที่ โทรศัพท์มือถือกลายเป็นเครื่องมือที่ทุกคนมี แต่ตู้โทรศัพท์สาธารณะที่เป็นสัญลักษณ์ของบริการสาธารณะภายในเมืองกลับมีคนใช้งานน้อยลงเรื่อยๆ
“ตู้โทรศัพท์ถูกปล่อยทิ้งร้างไว้อย่างนั้น และมีโอกาสที่จะโดนทำลายทิ้งหมด!
“ถือได้ว่าเป็นการทำลายมรดกทางวัฒนธรรม เป็นการเลือนหายของความทรงจำอันแสนล้ำค่า เป็นความเจ็บปวดของยุคสมัยที่พัฒนาไป และเป็นความสูญเสียของประชาชนทุกคนในเมือง!”
พออ่านถึงตรงนี้ เผยเชียนก็อยากจะทำหน้าแบบในมีมคนแก่เพ่งมือถือด้วยความงุนงง[1] แต่เพราะทุกคนมองอยู่ เขาจึงต้องสงวนสีหน้าตัวเองไว้ด้วยฝีมือการแสดงอันแสนเยี่ยมยอดที่มี
“เป้าหมายของผมคือต่ออินเทอร์เน็ตให้ตู้โทรศัพท์สาธารณะเพื่อชุบชีวิตให้มัน!
“ตู้โทรศัพท์ให้เช่าจะสร้างบนพื้นฐานของตู้โทรศัพท์สาธารณะ โดยใช้ศิลปะมาปรับเปลี่ยนสุนทรียศาสตร์สาธารณะให้สวยงาม สะท้อนจิตใจเพื่อรื้อฟื้นความทรงจำ เปลี่ยนชีวิตของทุกคนด้วยความสะดวกสบาย และใช้ศิลปะสื่อแสดงเป็นตัวนำเสนอคุณค่าของแบรนด์สู่สังคม!”
เผยเชียนได้แต่ถอนหายใจ ภาษาที่เขียนก็ดูดี อย่างน้อยก็เท่าๆ กับมาตรฐานของนักเรียนม.สอง
เนื้อหาที่เหลือเต็มไปด้วยคำพูดสวยหรูจับใจความไม่ได้ รวมๆ แล้วแผนธุรกิจนี้ไม่มีแผนการเป็นรูปธรรม รายละเอียดที่เป็นประโยชน์มีแค่ ‘ต้องการงบสองแสนหยวน’
ท้ายสุดของแผนมีเบอร์โทรเจ้าของแผนอยู่ เป็นช่องทางการติดต่อเดียวที่มี
เผยเชียนยื่นแผนไปให้เฮ่อเต๋อเซิ่ง “โทรไปถามเขาว่าสะดวกมาคุยกันเรื่องโปรเจ็กต์นี้มั้ย”
เฮ่อเต๋อเซิ่งกดเบอร์โทรศัพท์ที่ระบุไว้ในแผนแล้วขอตัวออกไปโทรคุย
ไม่นานเขาก็เดินกลับมา “บอสเผยครับ อีกฝ่ายบอกให้รอแป๊บนึง เดี๋ยวอีกสิบนาทีน่าจะถึง”
เผยเชียน “…”
ไวไปมั้ย
ฉันแค่อยากนัดไว้ก่อนแล้วค่อยมาคุยกัน
แต่คิดดูอีกทีก็ไม่แปลก
แผนธุรกิจที่บริษัทหยวนเมิ่งพิจารณาเป็นโปรเจ็กต์ภายในเมืองจิงโจว จางวั่งน่าจะอาศัยอยู่ในเมืองจิงโจว ไม่ไกลจากบริษัทลงทุนหยวนเมิ่ง
ไม่แปลกอะไรถ้าจะคิดว่าจางวั่งไม่มีงานจริงจังทำ และบริษัทลงทุนอื่นๆ ก็ไม่น่าจะสนใจแผนนี้ ทำให้เขาไม่มีอะไรทำ
เพราะงั้นพอบริษัทหยวนเมิ่งติดต่อไปเลยรีบมาทันที ถ้ายุ่งอยู่สิถึงจะแปลก…
เนื่องจากอีกฝ่ายบอกว่าใช้เวลาแค่สิบนาที เผยเชียนเลยรอ
เขาหยิบมือถือออกมาเปิดดูเว็บเรื่อยเปื่อย
พวกเฮ่อเต๋อเซิ่งใช้โอกาสนี้ศึกษาแผนลงทุนอย่างละเอียดทุกคำ
ถึงแผนจะดูไม่น่าเชื่อถือในทุกองค์ประกอบ แต่ก็ต้องมีบางอย่างที่ทำให้บอสเผยประทับใจ!
ถ้าพวกเขาหาจุดนั้นเจอก็น่าจะเรียนรู้วิธีการลงทุนของบอสเผยได้
โปรเจ็กต์นี้เป็นโปรเจ็กต์เล็กๆ ที่ขอทุนแค่สองแสนหยวน ซึ่งก็แค่หนึ่งเปอร์เซ็นต์ของเงินลงทุนรอบก่อน แต่ก็มีคำพูดที่ว่า จุดเล็กๆ ทำให้เห็นภาพรวมใหญ่ได้ ไม่แน่โปรเจ็กต์เล็กๆ แบบนี้อาจจะทำให้เห็นกลยุทธ์การลงทุนสุดล้ำลึกของบอสเผยก็ได้
ทุกคนตรงโต๊ะประชุมขมวดคิ้ว นึกสงสัยและคลางแคลงใจในตัวเองสลับไปมาก
ไม่นานเสียงวิ่งเต็มฝีเท้าก็ดังมาจากด้านนอก
“มาแล้วครับ ผมมาคุยเรื่องโปรเจ็กต์!”
เผยเชียนเงยหน้ามองชายหุ่นดีร่างกำยำที่เพิ่งวิ่งเข้ามาในออฟฟิศ
ตอนนี้เดือนมกราคมแล้ว อากาศเริ่มหนาว อุณหภูมิเฉลี่ยต่ำกว่าศูนย์องศา แต่ชายร่างบึกคนนี้กลับแต่งกายด้วยเสื้อแขนยาวตัวบางสีดำกับกางเกงยีน เขาดูกระฉับกระเฉง ไม่หนาวสั่นเลยสักนิด
เสื้อแขนยาว กางเกงยีน และรองเท้ากีฬาเป็นของไม่มีแบรนด์ แต่ก็ดูสะอาดสะอ้าน เห็นได้ชัดว่าเขาดูแลเรื่องความสะอาดเป็นอย่างดี
เขาไม่ได้สวมหมวก ผ้าพันคอ ผ้าปิดปาก ถุงมือ หรือเครื่องประดับอื่นๆ แม้จะสวมแค่เสื้อคลุมกับกางเกงยีน ชายคนนี้ก็ดูตัวใหญ่เหมือนเนินเขาขนาดย่อม
ที่สะดุดตาที่สุดคือผมยาวสลวยที่มัดรวบไว้ด้านหลังเป็นหางม้าแบบหลวมๆ ปล่อยผมปรกด้านข้าง ดูแล้วให้ภาพลักษณ์เหมือนเป็นศิลปิน
แต่ภาพลักษณ์นักปราชญ์นั้นขัดกับร่างบึกบึนของเขาสุดๆ
เผยเชียนเงียบไปพักหนึ่ง
จางวั่งดูแตกต่างจากภาพในหัวที่คิดเอาไว้ลิบลับ…
เขาคิดว่าอีกฝ่ายน่าจะหน้าตาเหมือนพวกนักต้มตุ๋นหรือพวกเอ๋อๆ ไม่คิดว่าจะเป็นชายร่างกำยำ ถ้าจางวั่งบอกว่าตัวเองทำงานเป็นบอดี้การ์ดก็คงไม่มีใครนึกกังขา
หม่าหยางกระซิบข้างหูเผยเชียน “เหมือนเขาจะวิ่งมาเลยนะพี่”
เผยเชียนสังเกตเห็นเม็ดเหงื่อบนหน้าผากจางวั่ง หน้าของอีกฝ่ายขึ้นสีเล็กน้อยและเหมือนกำลังหอบเบาๆ ถ้าวิ่งมาแค่ระยะทางใกล้ๆ ก็ไม่น่าจะมีสภาพแบบนี้ อีกฝ่ายน่าจะวิ่งหรือปั่นจักรยานมาค่อนข้างไกลกว่าจะถึงที่นี่
ในวันที่อากาศเย็นเฉียบแบบนี้ การวิ่งหรือปั่นจักรยานไม่ใช่กิจกรรมปกติที่คนส่วนใหญ่จะทำกัน
ตอนนี้โต๊ะประชุมตกอยู่ในความเงียบ ไม่มีใครเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาก่อน
จางวั่งเองก็ดูสับสน เขากดเสียงต่ำแล้วพูดขึ้นอีกครั้ง “ผมมาคุยเรื่องโปรเจ็กต์ครับ”
เผยเชียนรีบลุกขึ้นแล้วโบกมือส่งสัญญาณให้คนอื่นๆ “รออะไรกันอยู่ ไปยกชามาเสิร์ฟเร็ว! เชิญนั่งก่อนครับคุณจาง”
เผยเชียนเชิญจางวั่งให้นั่งลงตรงที่นั่งตรงข้ามที่ว่างอยู่บนโต๊ะประชุม
พนักงานคนหนึ่งยกชาร้อนมาเสิร์ฟจางวั่ง เขารีบรับมาก่อนจะกล่าวขอบคุณ
เผยเชียนพูดขึ้น “ไม่ต้องเกร็งนะครับ ค่อยๆ ดื่ม วิ่งมาคงจะเหนื่อยน่าดูเลยนะครับ พักหายใจก่อน เดี๋ยวพร้อมแล้วค่อยคุยกันเรื่องโปรเจ็กต์”
จางวั่งยกชาขึ้นเป่าก่อนจะกระดกซดรวดเดียวหมดถ้วย จากนั้นก็หันมองชายหนุ่มฝั่งตรงข้ามที่พูดคุยกับเขามาตลอด
นี่คือคนที่จะให้ทุน แต่เขาก็ไม่รู้จะเรียกอีกฝ่ายว่าอะไรดี
เฮ่อเต๋อเซิ่งรีบแนะนำเผยเชียน “นี่บอสเผย ประธานเถิงต๋ากรุ๊ปครับ ส่วนอีกคนคือบอสหม่า CEO ของบริษัทลงทุนหยวนเมิ่ง”
จางวั่งดูตื่นเต้นมาก “บอสเผย บอสหม่า ขอบคุณมากๆ นะครับที่ให้โอกาสผม!
“ผมขอเล่าเกี่ยวกับโปรเจ็กต์ร่มให้เช่าให้ฟังนะครับ!
“เรามักจะเจอปัญหาออกไปข้างนอกวันฝนตกแล้วไม่ได้พกร่มไป แต่ถ้าจะแวะซื้อจากแผงลอยข้างถนนก็จะได้ของคุณภาพไม่ดี”
เผยเชียน “?”
เขายกมือบอกให้จางวั่งหยุดพูดก่อน “เดี๋ยวนะครับ เมื่อกี้คุณบอกว่าโปรเจ็กต์อะไรนะ”
จางวั่งตอบ “ร่มให้เช่าครับ”
บนหัวของทุกคนที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะประชุมมีเครื่องหมายคำถามปรากฏขึ้นทันที
เผยเชียนกระแอมกระไอ “แต่แผนที่คุณเสนอมาเป็นโปรเจ็กต์ตู้โทรศัพท์ให้เช่านะครับ”
จางวั่งผงะไป ก่อนจะหัวเราะด้วยความเขินอาย “ใช่ครับใช่ ตู้โทรศัพท์ให้เช่าก็เป็นอีกโปรเจ็กต์นึงของผม!
“ขอโทษทีครับบอสเผย ผมมีไอเดียเยอะจนจำได้ไม่หมด
“ไม่ทราบว่าบอสเผยสนใจโปรเจ็กต์ร่มให้เช่ามั้ยครับ อยากลงทุนโปรเจ็กต์นี้ด้วยมั้ย”
หม่าหยางตาเป็นประกาย เขาหันไปกระซิบบอกเผยเชียน “พี่เชียน โปรเจ็กต์นี้ฟังดูเข้าท่ากว่าโทรศัพท์ให้เช่าอีก!”
เผยเชียนหน้าเครียดขึ้นมา
ร่มให้เช่าเหรอ ฟังดูเข้าท่าเกินไป ทำไมฉันต้องลงทุนด้วย
จริงๆ ก็บอกยากว่าดูเข้าท่าจริงรึเปล่า แต่อย่างน้อยก็ดูจะมีประโยชน์โนเวลกูดอทคอม
ถ้ามีประโยชน์ก็แสดงว่ามีความเสี่ยง!
เผยเชียนส่ายหน้า “ตอนนี้ผมยังไม่สนใจโปรเจ็กต์ร่มให้เช่า มาคุยกันเรื่องตู้โทรศัพท์ให้เช่ากันดีกว่าครับ”
“ได้ครับ บอสเผย” จางวั่งไม่ได้ดูผิดหวังอะไรเลย “ผมได้ไอเดียตู้โทรศัพท์ให้เช่ามาจากความอาลัยอาวรณ์ที่มีให้ตู้โทรศัพท์สาธารณะครับ…”
เผยเชียนรู้สึกได้ว่าจางวั่งจะต้องสาธยายอะไรยืดยาวแน่ๆ เลยรีบยกมือปราม
“เอ่อ ไม่ต้องแนะนำรายละเอียดอะไรมากก็ได้ครับ แผนที่ส่งมาก็อธิบายไว้ละเอียดมากแล้ว”
เฮ่อเต๋อเซิ่งก้มมองแผนที่ว่า
ไอ้แผนหนึ่งหน้าอันนี้เนี่ยนะ ‘ละเอียดมากแล้ว’
เผยเชียนพูดต่อ “ผมจะถามเรื่องสำคัญอะไรนิดหน่อย ตอบผมมาให้ตรงๆ ง่ายๆ ที่สุดเท่าที่ทำได้นะครับ โอเคมั้ย”
จางวั่งพยักหน้า “ได้เลยครับบอสเผย!”
เผยเชียนถาม “ทำไมถึงขอทุนสองแสนหยวนครับ”
จางวั่งตอบอย่างมั่นใจ “ผมคำนวณดูแล้วครับบอสเผย
“ผมวางแผนจะลงทุนทำตู้โทรศัพท์ให้เช่ายี่สิบตู้ ค่าใช้จ่ายจะอยู่ที่หนึ่งหมื่นหยวนต่อตู้
“ตู้โทรศัพท์จะสูง 2.4 เมตร ทำจากแผ่นเคลือบดีบุก และพ่นสีด้วยสเปรย์ทนความร้อน ด้ามจับประตูทำจากไม้สลักออกแนววินเทจ พื้นก็จะทำจากไม้ โดยจะทำออกมาอย่างประณีตบรรจง ค่าใช้จ่ายในการทำตู้อย่างเดียวอยู่ที่ประมาณห้าพันหยวน
“แล้วก็มีค่าใช้จ่ายอื่นๆ เพิ่มเติมอีกประมาณห้าพันหยวน
“รวมแล้วเป็นสองแสนหยวนครับ”
พูดจบจางวั่งก็มองเผยเชียนด้วยแววตาคาดหวัง
เผยเชียนคิดอยู่ครู่หนึ่ง “แบบนั้นไม่ได้
“คุณจะใช้เงินสองแสนหยวนรวดเดียวหมด ไม่เผื่องบไว้เผื่อมีปัญหาอะไรเลยเหรอ
“เอางี้มั้ยครับ ผมจะให้ทุนคุณห้าแสนหยวน ให้คุณไปคิดมาว่าจะใส่อะไรเพิ่มเติมในตู้โทรศัพท์ได้อีก ถ้าไม่ได้จริงๆ ก็ออกแบบภายในกับภายนอกใหม่หมดเลยก็ได้!”
จางวั่งลิงโลดใจ “ได้ครับบอสเผย! ไม่มีปัญหาครับ!”
เผยเชียนนึกอะไรขึ้นได้เลยพูดเสริม “อ๋อ ใช่ ตู้โทรศัพท์ต้องสร้างง่ายและรื้อถอนง่าย ผมขอจุดนี้จุดเดียว”
จางวั่งคิดตามก่อนจะพยักหน้า “ได้ครับ ผมว่าไม่ค่อยจำเป็นเท่าไหร่ แต่ถ้าบอสเผยขอมา ผมก็จะจัดให้ตามนั้น!”
เผยเชียนไม่มีข้อกำหนดอะไรอีกสำหรับโปรเจ็กต์นี้ เขาต้องการแค่ทำตู้โทรศัพท์ให้รื้อถอนได้ง่าย ถ้าโปรเจ็กต์นี้เจ๊ง เขาจะได้รื้อตู้โทรศัพท์แล้วเอาซากไปขาย จะได้ไม่สร้างปัญหาขยะให้เมือง
บอสเผยแค่อยากผลาญเงิน ไม่ได้อยากสร้างภาระให้เมือง เขาต้องมีจิตสาธารณะ
จะว่าไปเผยเชียนก็เพิ่งตระหนักว่าระบบไม่ได้ห้ามปรามไม่ให้เขาลงทุนในโปรเจ็กต์ที่ดูไม่น่าเชื่อถือแบบนี้
หรือว่าเงินห้าแสนหยวนจะกลายเป็นจำนวนเล็กน้อยสำหรับระบบไปแล้ว
เพราะระบบก็อนุญาตให้เขาใช้เงินทำการกุศลถึงห้าล้านหยวน
เผยเชียนได้แต่ถอนหายใจ ระบบหนอระบบ เหมือนแกจะไม่รู้จักตัดไฟตั้งแต่ต้นลมนะ
ห้าแสนหยวนเอามารวมกันเยอะๆ ก็ได้จำนวนมหาศาล!
แต่ผลาญเงินเล่นได้ห้าแสนหยวนแบบนี้ก็ถือเป็นจุดเริ่มต้นที่ดี!
—
[1] เพื่อให้เห็นภาพชัดเจนขึ้น ลองค้น Google ด้วยคีย์เวิร์ดนี้ 老人、地铁、手机 jpg
