หร่วนกวางเจี่ยนชิมอาหารแล้วพบว่ามันอร่อยมาก!
ที่ผ่านมาหร่วนกวางเจี่ยนมักสั่งอาหารเดลิเวอรี่ที่เซี่ยงไฮ้มากิน เขาลองร้านอาหารบริเวณใกล้เคียงที่มีบริการเดลิเวอรี่แทบจะทุกร้านแล้ว
แต่ก็ยังต้องเค้นสมองคิดทุกวันว่าวันนี้จะกินอะไรดี
อาหารเดลิเวอรี่บางอย่างก็อร่อย เช่น หม่าล่าผัดแห้ง เนื้อย่างเสียบไม้ ผัดผักกับข้าว และอื่นๆ แต่ส่วนใหญ่จะมันเยิ้มและไม่ค่อยดีต่อสุขภาพ ถ้ากินบ่อยๆ อาจส่งผลเสียต่อร่างกายและทำให้อ้วนง่าย
กลับกันอาหารเดลิเวอรี่ที่จั่วหัวว่าเป็นอาหารเพื่อสุขภาพมักจะมีรสชาติแย่ ส่วนใหญ่ทำจากผักสดเอามาผสมๆ กัน กินไปก็ไม่ค่อยอิ่มท้อง บ่ายๆ มาก็หิวอีก ทำให้ประสิทธิภาพการทำงานลดลง
เขาไม่มีทางเลือกอื่น หลายๆ ร้านเติมผงชูรสทุกอย่างที่มีเพื่อให้อาหารออกมารสชาติดี เพราะลูกค้าส่วนใหญ่ที่สั่งอาหารเดลิเวอรี่ก็ไม่ได้สนใจเรื่องสุขภาพกันอยู่แล้ว จะสนใจที่เรื่องรสชาติอาหารมากกว่า
ถ้าอาหารจืดชืดไร้รสชาติ ลูกค้าก็จะไม่สั่งอีก
ถ้าจะทำให้อาหารออกมาดีต่อสุขภาพจริงๆ อย่างแรกเลยก็ต้องใช้วัตถุดิบสดใหม่ อย่างที่สองคือเชฟต้องฝีมือดี และสุดท้าย ลูกค้าก็ต้องยอมจ่ายค่าอาหารราคาแพงด้วย
ด้วยเหตุนี้ ถึงจะอาศัยอยู่ในเซี่ยงไฮ้มานาน แต่หร่วนกวางเจี่ยนก็เคยกินอาหารเดลิเวอรี่ ‘เพื่อสุขภาพ’ ไปไม่กี่ครั้ง ซึ่งก็ไม่มีของร้านไหนรสชาติสู้อาหารพื้นๆ เพื่อสุขภาพตรงหน้าได้เลย
หร่วนกวางเจี่ยนถามขึ้นอย่างสงสัย “เซ็ตนี้ราคาเท่าไหร่เหรอครับ”
หลี่หย่าต๋าตอบ “พนักงานในบริษัทไม่ต้องจ่ายค่าอาหารค่ะ แต่ถ้าเป็นคนนอกก็ต้องจ่ายประมาณยี่สิบหยวน”
หร่วนกวางเจี่ยนอดรู้สึกทึ่งขึ้นมาไม่ได้ “ไม่แพงเลยนะครับ แล้วเราได้พวกถ้วยชามไปเลยรึเปล่า”
หลี่หย่าต๋าส่ายหน้า “ไม่ได้ค่ะ เดี๋ยวจะมีคนเก็บไปล้างทำความสะอาด”
หร่วนกวางเจี่ยนตกใจยิ่งกว่าเดิม “งั้นก็ยิ่งไม่แพงเลย! ขายแค่ยี่สิบหยวนจะได้ทุนคืนเหรอครับ”
หลี่หย่าต๋ายิ้ม “โมหยูเดลิเวอรี่ขาดทุนมาตลอดตั้งแต่เปิดกิจการแล้วค่ะ บอสเผยเป็นคนควักกระเป๋าตัวเองจ่าย
“แต่ถ้าดูจากค่าวัตถุดิบกับต้นทุน ธุรกิจนี้ก็น่าจะทำกำไรได้ เพียงแต่ตอนนี้ยังให้บริการในวงเล็กๆ มีลูกค้าสั่งแค่ไม่กี่คน ก็เลยยังขาดทุนอยู่
“ไม่แน่ต่อไปอาจจะพลิกมาทำกำไรก็ได้ เราเองก็ไม่รู้เหมือนกัน
“ดิฉันคิดว่าบอสเผยตั้งใจเปิดกิจการนี้เพื่อเป็นสวัสดิการให้พนักงานล้วนๆ เหมือนกับที่โรงเรียนอุดหนุนค่าอาหารในโรงอาหารให้นักเรียน”
หร่วนกวางเจี่ยนกินอาหารต่อโดยไม่พูดอะไร
พอกินข้าวเสร็จ ทุกคนก็เอาถ้วยชามไปรวมไว้ที่โต๊ะรับรอง จากนั้นก็กลับไปนั่งโต๊ะทำงาน บางคนนั่งดูซีรีส์ บางคนงีบ
หลี่หย่าต๋าไม่ใช่พวกชอบงีบกลางวันเลยนั่งคุยกับหร่วนกวางเจี่ยนต่อ
หร่วนกวางเจี่ยนถามเรื่องค่าเช่าและรายจ่ายในเมืองจิงโจว ยิ่งได้ฟังเขาก็ยิ่งรู้สึกอิจฉา
จิงโจวเป็นเมืองระดับสอง ค่าใช้จ่ายต่างๆ จึงอยู่คนละระดับกับที่เซี่ยงไฮ้ ไม่แปลกที่หร่วนกวางเจี่ยนจะคิดว่าทุกอย่างถูกมาก
หลี่หย่าต๋าเล่าเรื่องนี่เฟิงโลจิสติกส์ ร้านอินเทอร์เน็ตโมหยู กิจการคอมพิวเตอร์ประกอบ ROF และอื่นๆ เห็นได้ชัดจากคำพูดของเธอเลยว่า เธอภูมิใจในเถิงต๋ากรุ๊ปมากๆ
หร่วนกวางเจี่ยนนั่งฟังเงียบๆ สุดท้ายเขาก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับไป
เขาถอนหายใจเบาๆ แล้วกลับไปร่างภาพต่อ
…
หลี่หย่าต๋าลุกยืนจากนั้นก็เดินไปชงกาแฟที่โซนครัว
เธอหยิบมือถือขึ้นมาแล้วส่งข้อความไปหาเผยเชียนเป็นการส่วนตัว
“บอสเผยคะ ดิฉันเล่าเรื่องสวัสดิการของเถิงต๋าให้คุณหร่วนกวางเจี่ยนฟังตามที่บอสบอกแล้วค่ะ!”
เผยเชียนตอบกลับแทบจะทันที
“เขาแสดงออกยังไงบ้าง”
หลี่หย่าต๋า “ไม่ได้พูดอะไรมากค่ะ แต่ก็ดูหงอยๆ น่าจะรู้สึกไม่ค่อยโอเคที่ได้ยินว่าสวัสดิการของเถิงต๋าเยี่ยมยอดแค่ไหน คุณหร่วนกวางเจี่ยนจะไม่โกรธเคืองอะไรใช่มั้ยคะ”
เผยเชียน “เยี่ยมมาก เดี๋ยวผมเข้าไปที่บริษัท!”
…
เผยเชียนกำลังนอนขี้เกียจอยู่บนเตียง พอเห็นข้อความจากหลี่หย่าต๋า เขาก็รีบลุกไปเปลี่ยนชุดทันที
วันนี้เขากลับเข้าสู่โหมดขี้เกียจ เลยงีบตั้งแต่เที่ยงแล้วมาตื่นตอนบ่ายสอง
เขานอนดูซีรีส์มาสักพักจนถึงตอนที่ได้รับข่าวดีจากหลี่หย่าต๋า ก็เลยรีบออกไปออฟฟิศทันที
เมื่อวานเผยเชียนโดนหร่วนกวางเจี่ยนเล่นงานมา พอกลับถึงอพาร์ตเมนต์ก็รีบคิดหาวิธีแก้แค้น
จะให้บอสเผยมาแพ้ในจิงโจวที่เป็นถิ่นของตัวเองได้ยังไง!
หลังจากคิดอยู่นาน เผยเชียนก็คิดว่าการเล่าสวัสดิการของเถิงต๋าให้ฟังน่าจะเป็นหนทางเดียวที่จะทรมานหร่วนกวางเจี่ยนได้
ธุรกิจที่เจ้าของกิจการต้องควักเงินตัวเองจ่าย อย่างนี่เฟิงโลจิสติกส์ ร้านอินเทอร์เน็ตโมหยู และโมหยูเดลิเวอรี่มีต้นทุนในการดำเนินกิจการสูง และต้องมั่นใจว่าจะมีคุณภาพที่ดีเยี่ยม ดังนั้นธุรกิจแบบนี้น่าจะหาได้ยากในเมืองใหญ่อย่างเซี่ยงไฮ้ ปักกิ่ง และกว่างโจว
แถมสตูดิโอของหร่วนกวางเจี่ยนก็อยู่ที่เซี่ยงไฮ้ซึ่งมีค่าเช่าและรายจ่ายสูงลิ่ว อีกฝ่ายจึงไม่น่าจะเช่าที่ทำงานหรูหราเหมือนเถิงต๋าได้
ดังนั้นเผยเชียนจึงตัดสินใจขยี้เรื่องนี้ เขาอยากซัดหร่วนกวางเจี่ยนกลับเพื่อแก้แค้นเรื่องเมื่อคืน!
ดูจากสถานการณ์ในตอนนี้แล้ว แผนกำลังไปได้สวยเลยทีเดียว
หร่วนกวางเจี่ยนน่าจะโดนซัดเข้าไปอย่างจังจนรู้สึกว่าชีวิตช่างไร้ความหมาย!
เผยเชียนจะพลาดโอกาสนี้ไปไม่ได้
ไม่กี่นาทีต่อมา เขาก็มาถึงออฟฟิศ
เผยเชียนเดินเข้าไปในออฟฟิศด้วยท่าทางสบายใจเฉิบ เขาเอ่ยทักหร่วนกวางเจี่ยนที่กำลังก้มหน้าก้มตาทำงาน
“คุณหร่วน! เมื่อคืนหลับสบายมั้ย งานวันนี้ราบรื่นดีรึเปล่า
“ขอโทษที วันนี้ช่วงเช้าผมยุ่งๆ เลยไม่ได้เข้ามาที่ออฟฟิศ
“คุณชอบอาหารเที่ยงมั้ย บรรยากาศที่ออฟฟิศเราเป็นไงบ้าง”
เผยเชียนยิ้มกริ่ม เขาพร้อมถูเกลือใส่แผลของหร่วนกวางเจี่ยน
หร่วนกวางเจี่ยนดูไม่สดใสเหมือนเมื่อวาน
เหมือนว่า…กำลังคิดอะไรอยู่
เขาหันมองเผยเชียน จากนั้นก็ตัดสินใจได้
“บอสเผย ผมตัดสินใจแล้ว
“ผมจะย้ายสตูดิโอมาที่จิงโจว!”
สีหน้าของหร่วนกวางเจี่ยนดูจริงจังมาก
เผยเชียนอึ้งไป ผ่านไปครู่หนึ่งในหัวของเขาก็เต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม
“หา”
เขาไม่คิดว่านั่นจะเป็นประโยคแรกที่ได้ยินจากปากหร่วนกวางเจี่ยน…
เผยเชียนรู้สึกว่าเรื่องราวมันแปลกๆ เลยรีบพูดออกไป “คุณหร่วนอย่าเพิ่งรีบร้อน การย้ายสตูดิโอไม่ใช่เรื่องเล็กๆ เลยนะครับ!
“ไหนจะค่าเช่าสำนักงานตอนนี้ ไหนจะเฟอร์นิเจอร์กับคอมพิวเตอร์ที่ซื้อไปแล้วอีก
“พนักงานก็ต้องย้ายบ้าน พวกเขาต้องจากบ้านเกิดแล้วถ่อมาถึงจิงโจว…
“คุณต้องคิดให้ถี่ถ้วนกว่านี้ ต้องคิดถึงระยะยาว!”
เผยเชียนเวียนหัวขึ้นมา ɴᴏᴠeʟɢu.ᴄᴏm
ไอ้หร่วนกวางเจี่ยน แค่มาเล่นงานฉันถึงจิงโจวนี่ยังไม่พอใช่มั้ย นี่ตั้งใจจะย้ายสตูดิโอมาที่จิงโจวเลยเหรอ
แกคิดจะฆ่าฉันรึไง!
ก่อนหน้านี้ทีมออกแบบของเถิงต๋าจัดการเรื่องงานภาพร่วมกับกวงหวงสตูดิโอผ่านทางออนไลน์ ถึงจะติดขัดหน่อย แต่ด้วยการควบคุมและดูแลของหร่วนกวางเจี่ยน งานที่ออกมาจึงยอดเยี่ยมมาก
ถ้ากวงหวงสตูดิโอย้ายมาที่จิงโจว…
เวลาติดขัดเรื่องปัญหาการสื่อสาร พวกพนักงานก็แค่นั่งรถไปคุยงานต่อหน้าได้เลย!
เพราะงั้นเผยเชียนจึงพยายามโน้มน้าวให้หร่วนกวางเจี่ยนละทิ้งไอเดียนี้ไปให้เร็วที่สุด
หร่วนกวางเจี่ยนยิ้มบาง “บอสเผย ผมเข้าใจความหวังดีของคุณนะ
“ย้ายสตูดิโอมาที่นี่เป็นเรื่องยุ่งยากจริงๆ เอาจริงๆ นอกจากผมแล้ว พนักงานส่วนใหญ่ก็ไม่น่าจะยอมย้ายมา
“แต่พอคิดเรื่องนี้ดูสักพัก ผมก็สรุปได้ว่าย้ายมาจิงโจวมีข้อดีเยอะกว่า!
“ค่าเช่าสำนักงานที่นี่ถูกกว่าที่เซี่ยงไฮ้ ค่าใช้จ่ายอื่นๆ ก็ถูกกว่าเหมือนกัน แถมยังมีโมหยูเดลิเวอรี่กับนี่เฟิงโลจิสติกส์ เพราะงั้นก็การันตีได้ถึงคุณภาพชีวิตและความสะดวกสบาย
“พนักงานคนอื่นๆ ในสตูดิโอจะเสียค่าที่พักน้อยลงหลังย้ายมาที่จิงโจว ถึงจะได้เงินเดือนเท่าเดิม แต่คุณภาพชีวิตต้องดีขึ้นกว่าเดิมแน่ๆ
“ส่วนเรื่องแผนย้ายสตูดิโอ ผมก็คิดๆ ไว้บ้างแล้ว
“เราจะปล่อยเช่าที่สำนักงานเก่าพร้อมกับขายเฟอร์นิเจอร์และอุปกรณ์สำนักงานทิ้งหมด แล้วค่อยมาซื้อใหม่ตอนย้ายมาจิงโจว
“ย้ายสตูดิโอมาไกลขนาดนี้ต้องมีค่าใช้จ่ายสูงอยู่แล้ว แต่ถ้าพิจารณาทุกองค์ประกอบ เราก็น่าจะคืนทุนตรงจุดนี้ได้ในเวลาไม่นาน”
เผยเชียนเวียนหัวหนักกว่าเดิม “ย้ายจากบ้านเกิดไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะ พนักงานคนอื่นๆ ของคุณจะจิตใจแน่วแน่และยอมย้ายมากับคุณรึเปล่า”
หร่วนกวางเจี่ยนยิ้ม “ที่ว่า ‘ย้ายจากบ้านเกิดไม่ใช่เรื่องง่าย’ นี่หมายถึงอะไรเหรอครับ ในสตูดิโอเราไม่มีใครเกิดที่เซี่ยงไฮ้เลย ส่วนใหญ่ย้ายมาทั้งนั้น บ้านก็ซื้อไม่ไหว หวยก็ไม่ถูก ขนาดบัญชีธนาคารยังไม่มีเลยครับ
“ปัญหาเดียวของเราหลังย้ายมาจิงโจวคือบริษัทเราเป็นบริษัทเล็กๆ จะให้เปลี่ยนงานก็คงยาก แต่พนักงานหลักๆ ของสตูดิโอเป็นเพื่อนรักผมหมดเลย ทุกคนตกลงปลงใจแล้วว่าจะตามผมไปทุกที่ ไม่ว่าผมจะไปไหนก็จะตามไปทำงานด้วย
“ผมจะไม่บังคับพนักงานคนอื่นๆ คนที่อยากย้ายก็ให้ย้ายตามมา คนที่ไม่อยากย้ายก็จะปล่อยให้ไปหางานใหม่
“ถึงยังไงเรื่องหนักหนาแบบนี้รีบจัดการให้เสร็จไวๆ ก็จะดีกว่า ในเมื่ออยู่ไหนสตูดิโอก็เหมือนเดิม ทำไมไม่ย้ายมาที่ที่เครียดน้อยกว่าล่ะ
“แถมอยู่นี่ผมก็มีเพื่อนด้วย”
หร่วนกวางเจี่ยนมองเผยเชียนด้วยสายตาอบอุ่น
เผยเชียน “?”
เขาตระหนักทันทีว่า ‘เพื่อน’ ที่ว่าก็คือเขาเองนั่นแหละ
หร่วนกวางเจี่ยนพูดต่อ “สรุปแล้วสตูดิโอของเราจะรอรับงานจากคุณหลังย้ายมาจิงโจว! บอสเผยเป็นคนไม่ทิ้งเพื่อน ผมมั่นใจว่าจะไว้ใจคุณได้!”
เผยเชียน “???”
เขามึนหัวไปหมดแล้ว
เผยเชียนคิดว่าบทสนทนาตอนแรกไปได้สวยแล้ว แต่พอผ่านไปเรื่อยๆ เรื่องก็พลิกผัน จนตอนนี้กลายเป็นหายนะไปซะงั้น…
ไม่นะ ปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้!
หร่วนกวางเจี่ยนจะย้ายสตูดิโอมาที่นี่เหรอ บ้าไปแล้ว!
เผยเชียนรีบพูดขึ้น “คุณหร่วน ผมเข้าใจความรู้สึกคุณนะ
“แต่ช่วงนี้คุณก็งานยุ่งมาก ถ้าย้ายสตูดิโอมาตอนนี้อาจจะทำงานออกมาได้ไม่เรียบร้อย…
“คุณต้องคิดให้เยอะๆ อย่าเพิ่งด่วนตัดสินใจ!”
หร่วนกวางเจี่ยนคิดอยู่ครู่หนึ่ง “อืม… ก็จริงครับ
“โอเคครับ ถ้างั้นเราจะจัดการงานภาพของเถิงต๋าให้เสร็จก่อน แล้วค่อยเตรียมย้ายสตูดิโอ”
พูดจบ หร่วนกวางเจี่ยนก็กลับไปทำงาน พอคิดถึงภาพอนาคตอันสดใส เขาก็มีกำลังใจในการทำงานมากขึ้น
เห็นท่าทางมั่นอกมั่นใจของหร่วนกวางเจี่ยน เผยเชียนก็ยิ่งงงหนักเข้าไปอีก
ไม่นะ มีเรื่องแย่เกิดขึ้นแล้ว
ทำไงดี เดี๋ยวอีกสามสี่เดือนหวงกวงสตูดิโอจะย้ายมาที่จิงโจว!
ตอนหร่วนกวางเจี่ยนอยู่เซี่ยงไฮ้ก็ยังพอหาทางหลบเลี่ยงได้ แต่ถ้าอีกฝ่ายย้ายมาจิงโจว เผยเชียนคงงานเข้าแน่
จะทำยังไงดี!
เผยเชียนปวดหัวขึ้นมาตุบๆ เขาเดินไปห้องรับรองเงียบๆ ก่อนจะรินชาดื่มพลางเริ่มคิดหนัก
“ติ๊ง ติ๊ง”
มือถือของเขาดัง
เผยเชียนหยิบขึ้นมาดูแล้วพบว่าเป็นข้อความจากหลี่หย่าต๋า
“บอสเผยวางแผนไว้แบบนี้เหรอคะ
“เป็นแผนที่สุดยอดมากเลยค่ะ!
“แค่คำพูดไม่กี่คำก็ทำให้คุณหร่วนย้ายมาจิงโจวได้แล้ว แถมยังจะยกโขยงมาทั้งสตูดิโออีก!
“นี่คือวิธีการดึงตัวนักวาดโดยไม่ต้องเสนออะไรสักอย่างใช่มั้ยคะ
“บอสเผยช่างเป็นคนที่ทรงเสน่ห์จริงๆ
“ดิฉันชื่นชมบอสมากๆ ค่ะ!”
ข้อความเด้งเข้ามารัวๆ เห็นได้ชัดว่าหลี่หย่าต๋าเคารพยกย่องตัวเขาขนาดไหน
เผยเชียน “…”
เขาอยากจะบอกออกไปว่าเป็นการเข้าใจผิดครั้งใหญ่
แต่พิมพ์ไปได้สองสามคำ เผยเชียนก็กดลบทิ้ง
เขาถอนหายใจอยู่ภายใน
หนักเกินจะรับไหวแล้วโว้ย!
