ตอนเย็น ที่ภัตตาคารห่านฟ้า
เผยเชียนนั่งอยู่ตรงมุมเงียบๆ ของร้านซึ่งติดกับหน้าต่าง กำลังรอพบหร่วนกวางเจี่ยน
“ไม่รู้ว่าขึ้นรถไฟเหาะกับวงล้อปั่นลูกตุ้มแล้วจะเป็นยังไงบ้าง ตอนเข้าบ้านผีสิงจะกลัวจนตัวสั่นเลยมั้ยนะ”
เขานึกภาพหร่วนกวางเจี่ยนนั่งอยู่บนวงล้อปั่นลูกตุ้ม สีหน้าซีดเซียวขณะกำลังกรีดร้องจนสุดเสียง คิดได้แบบนั้นเผยเชียนก็รู้สึกสะใจขึ้นมา
การแก้แค้นมันช่างหอมหวานจริงๆ!
เขาเหลือบมองนาฬิกา ตอนนี้น่าจะต้องมาถึงกันแล้ว
พวกเขาจองมื้อค่ำไว้ตอนหนึ่งทุ่ม ตามปกติแล้วเสี่ยวซุนควรจะมาถึงก่อนเวลานัดสิบนาที แต่ตอนนี้ทุ่มนึงแล้ว ทั้งคู่กลับยังมาไม่ถึง
หรือว่าหร่วนกวางเจี่ยนจะทนรับแรงปะทะไม่ไหว เลยกลับโรงแรมไปเพราะไม่อยากอาหารแล้ว
แต่พอยกมือถือขึ้นดูก็ไม่พบสายที่ไม่ได้รับ
ระหว่างที่กำลังงุนงงอยู่นั้น หร่วนกวางเจี่ยนกับเสี่ยวซุนก็มาถึง
“บอสเผย! ขอโทษครับ สายไปหน่อย” เสี่ยวซุนดูลำบากใจ
หร่วนกวางเจี่ยนเดินตามหลังมา “อย่าโทษคนรถเลยครับ ผมมัวแต่สนุกจนลืมเวลาเอง
“วงล้อปั่นลูกตุ้มนี่โคตรมันเลยครับ!”
หร่วนกวางเจี่ยนดูจะยังเล่นสนุกไม่เต็มอิ่ม
เผยเชียน “???”
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เจอหร่วนกวางเจี่ยน
เผยเชียนคิดว่าหร่วนกวางเจี่ยนน่าจะเหมือนพวกศิลปินไว้ผมยาวสลวยกับหนวดบางในภาพจำของคนส่วนใหญ่
แต่อีกฝ่ายไม่ได้เป็นแบบนั้นเลย เขาดูเป็นเด็กหนุ่มพลังเยอะ ตัดผมสั้น ผิวขาว หน้าตาดูดี ดูอ่อนเยาว์เหมือนเป็นนักศึกษา
เทียบกับอาจารย์เฉียวที่อ้วนๆ เนิร์ดๆ แล้ว หร่วนกวางเจี่ยนดูสบายตากว่าเยอะ
หร่วนกวางเจี่ยนในตอนนี้ไม่ได้ดูซีดเซียวไร้เรี่ยวแรงเหมือนที่เผยเชียนคิดไว้
กลับกัน สีหน้าของหร่วนกวางเจี่ยนดูสดใสชื่นมื่น แถมยังคึกอยู่หน่อยๆ เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้กลัวไอ้วงล้อปั่นลูกตุ้มเลยสักนิด
“บอสเผย! ขอบคุณมากครับ”
หร่วนกวางเจี่ยนจับมือเผยเชียนมาเขย่า “ผมไม่ได้สนุกแบบนี้มานานแล้ว! สวนสนุกที่จิงโจวน่าสนใจมากๆ เลยครับ! โดยเฉพาะวงล้อปั่นลูกตุ้มนี่มันเท่าๆ กับของที่เซี่ยงไฮ้เลย! สนุกมากๆ ครับ!
“เสียดายที่ไม่มีเวลาเยอะกว่านี้ ไม่งั้นผมจะไปเล่นอีกรอบ!”
เผยเชียน “???”
เดี๋ยวนะ ทำไมได้ผลตรงข้ามล่ะ
เจ้าหร่วนกวางเจี่ยนชอบกิจกรรมผาดโผนแบบนั้นเหรอ!
หร่วนกวางเจี่ยนพูดต่ออย่างซาบซึ้ง “บอสเผยใส่ใจคนอื่นมากเลยครับ รู้ด้วยว่าผมชอบเล่นอะไรแบบนี้ เลยจัดทริปพิเศษให้ผมโดยเฉพาะ แถมยังรอผมขึ้นรถก่อนแล้วค่อยเซอร์ไพรส์ด้วย
“แต่ไม่ต้องทำอะไรเป็นทางการขนาดนี้ก็ได้นะครับ พวกเราสนิทกัน ไม่จำเป็นต้องดูแลผมดีขนาดนี้ก็ได้!”
เผยเชียน “…”
สนิทกันงั้นเหรอ
ฉันไปสนิทกับแกตอนไหน!
เผยเชียนพยายามข่มกลั้นความโกรธ เขาอยากจะระบายความอัดอั้นออกมา แต่ท่าทางดีอกดีใจของหร่วนกวางเจี่ยนทำให้เขาต้องปิดปากเงียบ ก่นด่าอะไรออกมาไม่ได้
“กินให้อร่อยนะครับ”
เผยเชียนนั่งลงเงียบๆ
อาหารที่ภัตตาคารห่านฟ้าเทียบกับที่ครัวส่วนตัวหมิงหยุนไม่ติด แต่ก็มีที่อร่อยหลายเมนู แถมยังกินได้ไม่อั้น อยากกินเท่าไหร่ก็จัดได้เต็มที่
หร่วนกวางเจี่ยนหยิบอาหารหรูมาหลายจาน ไม่นานอาหารก็วางเต็มโต๊ะ
แผนที่เผยเชียนวางไว้ผิดเพี้ยนไปหมด หร่วนกวางเจี่ยนควรจะเหนื่อยอ่อนและสั่นเป็นเจ้าเข้าหลังลงจากรถไฟเหาะตีลังกากับวงล้อปั่นลูกตุ้มจนไม่รู้สึกอยากอาหาร ส่วนตัวเขาควรจะรู้สึกเบิกบานใจจากการได้กินอาหารอย่างเอร็ดอร่อยพลางมองสีหน้าตื่นกลัวของอีกฝ่าย
แต่หร่วนกวางเจี่ยนกลับไม่ได้เหนื่อยอ่อนหรือตื่นกลัว เขาดูกระฉับกระเฉงและอยากอาหาร
ด้วยเหตุนี้หร่วนกวางเจี่ยนจึงสวาปามอาหารอย่างเต็มที่ ส่วนเผยเชียนกลับไม่รู้สึกอยากอาหารขึ้นมาแทน
เจ็บใจจริง!
ไม่ต่างอะไรกับต่อยเมฆมือเปล่าเลย เผยเชียนพยายามข่มกลั้นความโกรธเคืองที่กำลังจะปะทุออกมา
ทั้งสองคุยกันระหว่างกินอาหาร
หร่วนกวางเจี่ยงจิ้มเนื้อล็อบสเตอร์ชิ้นโตเข้าปาก “วงล้อปั่นลูกตุ้มสนุกมากๆ เลยครับ ทำให้ผมได้แรงบันดาลใจเยอะเลย!
“รถไฟเหาะกับดิ่งพสุธาก็โอเค ถือว่าคุ้มราคา
“สรุปแล้วคือวันนี้ผมสนุกมากๆ!
“ขอบคุณบอสเผยที่ดูแลผมดีขนาดนี้ มาชนแก้วกันดีกว่าครับ!”
ถึงทั้งสองจะดื่มเครื่องดื่มเบาๆ แต่ก็จัดหนักกันเต็มที่ระหว่างพูดคุยกันอย่างครื้นเครง จนเผยเชียนเริ่มรู้สึกเมาขึ้นมา
“ชอบหมดเลยเหรอครับ มีเครื่องเล่นไหนที่ไม่ชอบมั้ยครับ” เผยเชียนถาม “มีอะไรที่รู้สึกขาดมั้ยครับ เราจะได้แก้มือครั้งหน้า”
หร่วนกวางเจี่ยนคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ถ้าถามว่ารู้สึกขาดตรงไหน…
“ก็น่าจะเป็นบ้านผีสิงมั้งครับ
“ผมค่อนข้างกลัวความมืด ก็เลยเตรียมใจไว้ว่าคงจะกลัวจนตัวสั่น แต่บ้านผีสิงของที่นี่ไม่น่ากลัวเลย
“แต่ก็ถือว่าดีนะครับ ถ้ามันน่ากลัวเกิน คืนนี้ผมก็ไม่น่าจะมานั่งกินข้าวได้ ฮ่าๆ”
เผยเชียนเงียบไป
ดูสิว่าเป็นยังไง
อุตส่าห์เตรียมเครื่องเล่นต่างๆ ทั้งรถไฟเหาะเอย วงล้อปั่นลูกตุ้มเอย แต่ก็ไม่ได้ผลสักอย่าง
เครื่องเล่นเดียวที่ถือเป็นจุดอ่อนของหร่วนกวางเจี่ยนคือบ้านผีสิง แต่บ้านผีสิงที่นี่กลับกากเกินที่จะทำให้อีกฝ่ายกลัวได้
แผนทำให้ขวัญเสียกลับกลายเป็นทำให้หร่วนกวางเจี่ยนอยากอาหารมากกว่าเดิม!
เจ็บใจจริงๆ!
ต้องโทษสวนสนุกเมืองจิงโจวที่ทำบ้านผีสิงออกมากากสิ้นดี! น่าสมเพชจริงๆ!
เผยเชียนโบ้ยความผิดทั้งหมดให้สวนสนุกอยู่ในใจ
ไม่นานทั้งสองก็ท้องอิ่มจากอาหารและเครื่องดื่ม บนโต๊ะเต็มไปด้วยจานเปล่า
หร่วนกวางเจี่ยนลูบท้องอย่างสำราญใจ ก่อนจะเรอออกมา
“อร่อยมากครับ! nᴏveʟɢu.ᴄᴏᴍ
“อ้าว บอสเผยดูไม่ค่อยอยากอาหารเลยนะครับ กินน้อยมาก”
เผยเชียนยิ้ม “วันนี้ผมไม่ค่อยอยากอาหารเท่าไหร่ครับ”
หร่วนกวางเจี่ยนพยักหน้า “เข้าใจครับเข้าใจ บอสเผยต้องคุมธุรกิจใหญ่โต คงจะต้องแบกรับความกดดันไว้เยอะมาก ก็เลยไม่ค่อยอยากอาหาร
“ผมได้ยินมาว่าบอสเผยชอบกิจกรรมผาดโผนเหมือนกัน
“ผมหาเพื่อนที่มีความชอบเหมือนกันได้ยากมาก ไม่คิดว่าเราสองคนจะมีงานอดิเรกกับความสนใจเหมือนกันหลายอย่างขนาดนี้!
“ไว้วันหลังเราไปเล่นวงล้อปั่นลูกตุ้มด้วยกันนะครับ น่าจะช่วยให้อยากอาหารได้แน่นอน!”
เผยเชียน “…ไม่เป็นไรครับ ไม่ต้องเป็นห่วงผมหรอก!”
เผยเชียนโกรธมาก เขาวางแผนเล่นงานหร่วนกวางเจี่ยน แต่ตอนนี้อีกฝ่ายพยายามหักหน้าเขากลับ
ที่น่าหงุดหงิดที่สุดคือเผยเชียนทำอะไรไม่ได้เลย
ถ้ายอมไปเล่นวงล้อปั่นลูกตุ้มด้วยจริงๆ เผยเชียนอาจจะหัวใจวายตายได้!
ถือเป็นอะไรที่ท้าทายมาก
ตอนอาจารย์เฉียวมาครั้งก่อน เผยเชียนเล่นงานอีกฝ่ายด้วยเกมกลับใจคือฟากฝั่ง ซึ่งแค่เล่นก็ถือว่าทรมานแล้ว
ถึงอาจารย์เฉียวจะปรับตัวได้ในที่สุด แต่เขาก็ยังได้ทรมานอีกฝ่ายระหว่างที่อยู่ในจิงโจว
แต่พอหร่วนกวางเจี่ยนมา แผนดันกลับตาลปัตร!
เผยเชียนอุตส่าห์ประเคนเครื่องเล่นสุดหวาดเสียวให้ แต่กลับทำอะไรอีกฝ่ายไม่ได้เลย
ด้วยเหตุนี้ชื่อของหร่วนกวางเจี่ยนในบัญชีดำจึงไต่อันดับขึ้นไปอีก และน่าจะแซงอาจารย์เฉียวได้ไม่ช้าก็เร็ว
เผยเชียนไม่พอใจมาก
เขาต้องหาทางจัดการหร่วนกวางเจี่ยน!
จะปล่อยให้หมอนี่ลอยหน้าลอยตาต่อไปไม่ได้!
…
…
เช้าวันต่อมา
หร่วนกวางเจี่ยนพกเมาส์ปากกากับโน้ตบุ๊กมาที่ออฟฟิศเถิงต๋า
เมื่อคืนได้กินอิ่มนอนหลับ ตอนเช้าเลยตื่นมาสดชื่นสมองแล่น
เป้าหมายหลักในการมาเถิงต๋าวันนี้คือพบปะกับทีมนักออกแบบเกม GOG เพื่อยืนยันว่าคอนเซ็ปต์การออกแบบและแอนิเมชันสำหรับตัวละครจะไม่ผิดเพี้ยนไปจากที่วางเอาไว้
เขาจะมารวบรวมความคิดเห็น ร่างภาพ แล้วส่งกลับไปให้เพื่อนร่วมงานที่สตูดิโอลงรายละเอียดต่อ
หร่วนกวางเจี่ยนผงะไปหลังจากก้าวเข้าออฟฟิศ
โคตรกว้าง!
เทียบกับที่นี่แล้ว หร่วนกวางเจี่ยนคิดว่ากวงหวงสตูดิโอเป็นเหมือนกรงนก ส่วนที่นี่เหมือนวิลล่าหรู
หน้าต่างบานโตมีพืชเขียวชอุ่มวางตกแต่งอยู่ ทุกต้นเหมือนจะได้รับการดูแลเป็นอย่างดีจากมืออาชีพ
นอกจากนั้นยังมีโซนครัว ห้องนันทนาการ และโซนของว่างด้วย
มีทุกอย่างทั้งที่จำเป็นและไม่จำเป็น!
แมวตัวดำเท้าขาวเดินมาดมๆ หร่วนกวางเจี่ยนก่อนจะเดินหนีไปอย่างไม่ไยดี เหมือนกำลังเย้ยหยันว่าเขาเป็นไอ้บ้านนอกเข้ากรุง
หร่วนกวางเจี่ยนอึ้งไป บริษัทนี้เสียเงินค่าเช่าออฟฟิศเท่าไหร่กันเนี่ย!
หรูหราเกินไปแล้ว!
สตูดิโอกวงหวงของเขาอยู่ในเซี่ยงไฮ้ ตั้งอยู่ใกล้กับมหาวิทยาลัยการเงินที่เขาจบมา ค่าเช่าตึกสำนักงานของที่จิงโจวน่าจะไม่สูงเท่าที่เซี่ยงไฮ้ แต่ก็ดูแพงเกินกว่าที่หร่วนกวางเจี่ยนจะจ่ายไหวอยู่ดี
ถ้าเช่าที่แพง บริเวณทำงานก็น่าจะเบียดเสียดกว่านี้ แถมยังไม่มีเงินไปซื้อโต๊ะทำงานกับคอมพิวเตอร์ดีๆ สิ่งอำนวยความสะดวกอื่นๆ ก็น่าจะต้องลดทอนคุณภาพลงมา
ตอนแรกหร่วนกวางเจี่ยนไม่ได้รู้สึกอะไร เพราะบริษัทส่วนใหญ่ในเซี่ยงไฮ้ก็เป็นแบบนี้
พื้นที่ทำงานมักจะกว้างประมาณสิบตารางเมตร ถ้าเล็กกว่านี้ก็จะแคบไป แต่ถ้าใหญ่กว่านี้ก็จะแพงเกิน
หร่วนกวางเจี่ยนคิดมาตลอดว่าสตูดิโอของเขาถือว่ากว้างแล้ว แต่พอได้มาเห็นออฟฟิศของเถิงต๋า…
เขาก็รู้สึกหดหู่ขึ้นมา
แตกต่างกันเกินไปแล้ว!
หลี่หย่าต๋ายืนขึ้นทักทาย “คุณหร่วนกวางเจี่ยนใช่มั้ยคะ สวัสดีค่ะ ดิฉันหลี่หย่าต๋าที่เคยแชตคุยกัน”
แฝดสาวที่โต๊ะรับรองรินชาให้หร่วนกวางเจี่ยน จากนั้นหลี่หย่าต๋ากับหร่วนกวางเจี่ยนก็เริ่มคุยกันเรื่องรายละเอียดการออกแบบฮีโร่เกม GOG
ระหว่างที่ฟังหลี่หย่าต๋าอธิบาย หร่วนกวางเจี่ยนก็ใช้เมาส์ปากการ่างภาพและปรับแต่งตามคำอธิบาย
“ผู้พิทักษ์ความยุติธรรม Modest มีบอสเผยเป็นต้นแบบค่ะ ภาพร่างแรกของคุณมีหลายจุดที่ไม่ตรงตามที่เราต้องการ ตัวอย่างเช่น ตรงส่วนลำตัว…”
หร่วนกวางเจี่ยนแก้รายละเอียดต่างๆ ตามที่หลี่หย่าต๋าแนะนำ เช่น ปรับสัดส่วนลำตัวของฮีโร่เพิ่ม แก้สีหน้าอารมณ์ให้เข้ากับบุคลิกตัวละคร และอื่นๆ
การคุยรายละเอียดกันต่อหน้าทำให้ทำงานได้ราบรื่นกว่าการคุยกันออนไลน์ ใช้เวลาไม่นาน แบบร่างฮีโร่ก็ตรงกับภาพในหัวของหลี่หย่าต๋ามากขึ้น
เผลอแป๊บเดียวก็เกือบเที่ยงแล้ว
หร่วนกวางเจี่ยนหยิบมือถือขึ้นมาตามความเคยชิน “ใกล้ได้เวลากินข้าวแล้วนี่ครับ ปกติสั่งอาหารจากที่ไหนกันครับ”
หลี่หย่าต๋ารีบตอบ “เดี๋ยวดิฉันจัดการให้ค่ะ เรามีอาหารเตรียมไว้ให้โดยเฉพาะ คุณเลือกเมนูที่อยากกินได้เลยค่ะ”
“มีอาหารเตรียมให้ด้วยเหรอครับ” หร่วนกวางเจี่ยนรับมือถือจากหลี่หย่าต๋ามาด้วยความงุนงงเล็กน้อย เขาเห็นเมนูอาหารพื้นๆ ทั่วไป เช่น ไข่ผัดมะเขือเทศ เนื้อผัดมันฝรั่ง หมูสองไฟ และอีกมากมาย เมนูเหล่านี้ดูไม่ได้ต่างจากเมนูที่ร้านทั่วไปเสิร์ฟ
หร่วนกวางเจี่ยนไม่ได้คิดอะไรมากและคิดว่าน่าจะมีคนสั่งอาหารจากร้านใกล้ๆ ให้ เขากดเลือก ‘ชุดอาหารเฮลตี้ประจำวัน’ อย่างไม่ใส่ใจนัก จากนั้นก็ลืมเรื่องนี้ไป
เที่ยงตรง พนักงานส่งอาหารก็มาถึงออฟฟิศ
ทุกคนในออฟฟิศลุกจากโต๊ะแล้วเดินไปทางโซนครัวเหมือนนัดกันมาก่อน
ถ้วยลายครามสีขาววางเรียงบนโต๊ะ ดูหรูหรามาก
ทุกคนพูดคุยกันสนุกสนานระหว่างกินอาหาร
“อันนี้ของคุณค่ะ ชุดอาหารเฮลตี้ประจำวันนี้คือกุ้งผัดบร็อกโคลี่” หลี่หย่าต๋ายื่นกล่องอาหารใสให้หร่วนกวางเจี่ยน
หร่วนกวางเจี่ยนรับมาเปิดดู กล่องอาหารแบ่งเป็นสามส่วน ส่วนที่ใหญ่ที่สุดคืออาหารจานหลักที่กินพื้นที่ไปครึ่งกล่อง
ในนั้นมีกุ้งตัวโตผัดรวมกับบร็อกโคลี่สีเขียว แถมยังมีแคร์รอตหั่นเต๋าแซมอยู่ด้วย ดูสีสันสดใส ไม่มันเยิ้มเลยสักนิด
อีกสองส่วนคือข้าวกล้องสองปั้นกับแซลมอนซาชิมิ ทั้งยังมีชานมมันม่วงแถมมาด้วย
อาหารทั้งหมดจัดเสิร์ฟในกล่องแก้วใส ดูหรูหราน่ากินมากๆ จนหร่วนกวางเจี่ยนน้ำลายไหล
