📣 ถ้ามองไม่เห็นเนื้อหาหรือลิ้งก์โหลด pdf เราแนะนำให้เปลี่ยน browser ที่ใช้งาน/เปิด javascript ด้วยจ้า
🆕 ลิงก์โหลดนิยาย 4sh กับ gdrive ไม่ใช่ของเรา รีบโหลดกันนะ ถ้าลิงก์ตายไฟล์หายก็คือหาย ไม่มีสำรองจ้า

อ่านนิยายฟรี ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี – ตอนที่ 324

บทที่ 324 - บริษัทโอวถูเทคโนโลยี
QR Code Facebook Twitter Telegram Pinterest

พอได้ยินว่าเผยเชียนตั้งใจจะทำมือถือราคาแปดพันหยวน ฉางโหย่วก็กลายเป็นฝ่ายลังเลใจแทน

“บอสเผยครับ ถ้าวางราคาระดับนี้ก็เท่ากับว่าเราต้องผลิตมือถือที่มีความไฮเอนด์มากๆ ตอนนี้แม้แต่ Pineapple ก็ยังไม่กล้าทำเลย…

“ถ้าเอาช่วงราคานี้ก็มีความเป็นไปได้สองอย่าง

“หนึ่งคือวางราคาไว้สูงจากมูลค่าของแบรนด์ แต่จะสำเร็จได้ก็ต่อเมื่อแบรนด์ของเรามีชื่อเสียงดีมากๆ อยู่แล้วในตลาด

“สองคือวางราคาไว้สูงจากคุณภาพ การบริการ และอื่นๆ เราต้องมั่นใจว่ามือถือของเราจะมีความคุ้มค่าเท่าราคาที่วางเอาไว้

“ทางแรกเป็นไปไม่ได้เลย ส่วนทางที่สอง…ก็ค่อนข้างยากเลยครับ

“ส่วนตัวผมคิดว่าเราควรผลิตมือถือไฮเอนด์ช่วงราคาสี่ถึงห้าพันหยวน ซึ่งจะมีโอกาสสำเร็จมากกว่า”

ฉางโหย่วไม่คิดมาก่อนว่าตัวเองจะเป็นฝ่ายพูดอะไรแบบนี้

ตอนทำงานที่บริษัทหงเฉิงเทคโนโลยี ฉางโหย่วเป็นฝ่ายรบเร้าให้บอสและผู้จัดการคนอื่นๆ หันไปทำมือถือไฮเอนด์ เลิกเน้นมือถือช่วงราคาตลาดล่างแถวพันหยวนกับช่วงตลาดกลางแถวสองพันหยวน เขาเป็นคนยืนกรานให้ทำมือถือช่วงราคาสี่ถึงห้าพันหยวนอยู่เสมอ

แต่ไม่มีใครสนใจคำแนะนำของฉาวโหย่วเลย พวกเขาเอาแต่ผลิตมือถือราคาถูกเพื่อจะได้ทำเงินได้เร็วๆ

ตอนนี้สถานการณ์กลับตาลปัตร

บอสวางเป้าหมายจะผลิตมือถือราคาแปดพันหยวน คนทะเยอทะยานสูงอย่างฉางโหย่วกลับต้องเป็นฝ่ายรอบคอบแทนซะงั้น

ฉางโหย่วทำใจยอมรับบทบาทที่เปลี่ยนไปไม่ค่อยได้

เขาไม่คิดเลยว่าจะมีวันที่คนอื่นมองตัวเองเป็นคน ‘รอบคอบ’…

แต่เผยเชียนคิดเรื่องนี้เอาไว้แล้ว

คิดว่าฉันวางแผนจะทำมือถือไฮเอนด์โดยไม่คิดถึงเรื่องพวกนี้ก่อนเหรอ

ถึงฉันจะอยากทำมือถือที่มีแต่พวกโง่ที่ซื้อขนาดไหน ระบบก็ไม่ยอมให้ฉันทำ!

ถ้าเผยเชียนทำมือถือราคาประมาณสามพันหยวนแล้วดันราคาขายขึ้นไปเป็นแปดพันหยวน ระบบจะไม่ยอมปล่อยผ่าน เพราะราคาขายสูงกว่าราคาต้นทุนมากเกินไป

ระบบอนุญาตให้เผยเชียนตั้งราคาขายในช่วงราคาที่กำหนด ไม่สามารถตั้งสูงไปกว่านั้นได้

แบรนด์ใหญ่ๆ ต่างประเทศที่วางขายมือถือราคาแพงมีสัดส่วนกำไรอยู่ที่สามสิบเปอร์เซ็นต์ แต่แบรนด์ในประเทศมีสัดส่วนกำไรแค่ประมาณสิบเปอร์เซ็นต์

หมายความว่าถ้าจะผลิตมือถือ เผยเชียนก็ไม่สามารถวางสัดส่วนกำไรได้มากกว่าสามสิบเปอร์เซ็นต์

แต่จริงๆ เผยเชียนอยากจะกดสัดส่วนกำไรให้ต่ำที่สุดเท่าที่จะทำได้

เพราะกลุ่มลูกค้าตลาดบนมักเป็นพวกอวดรวย จากประสบการณ์เรื่องปืนกิเลนเพลิง เผยเชียนรู้ว่าพวกอวดรวยจ่ายเงินแปดพันหยวนได้สบายๆ จะแพงกว่าเดิมสักห้าร้อยหรือพันหยวนก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร

พูดอีกอย่างคือ

ถ้าขายไม่ออก ราคาเท่าไหร่ก็ไม่ได้สำคัญ ยังไงก็ขาดทุนอยู่ดี

แต่ถ้าพอขายได้บ้าง ยิ่งตั้งราคาไว้สูงเท่าไหร่ ยอดขาดทุนที่ทำได้ก็จะยิ่งน้อยลง

ดังนั้นการตั้งราคาต่ำจะทำให้มั่นใจได้ว่ากำไรที่ทำได้จะไม่มาก ถึงจะขายเครื่องไปได้บ้าง กำไรที่ได้ก็จะไม่มาก ในภาพรวมยังขาดทุนได้อยู่

จากนั้นเขาจะทุ่มเงินก้อนโตทำสินค้าเก็บไว้ในคลังหลายร้อยเครื่อง ถ้าไม่มีใครซื้อ ก็ทยอยลดราคาลง…

ทำแบบนี้ยังไงก็ขาดทุน

เผยเชียนยิ้มอย่างมั่นใจแล้วตอบฉางโหย่ว “ถ้าเราตั้งราคาสูงกว่าคุณภาพก็เท่ากับเป็นการหลอกลวงผู้บริโภค ถือเป็นเรื่องที่น่ารังเกียจมาก เราจะทำแบบนั้นได้ยังไง!

“เราต้องทุ่มทุนเต็มที่กับเรื่องฮาร์ดแวร์และเทคโนโลยี

“ส่วนเรื่องสัดส่วนกำไร ผมคิดว่าห้าเปอร์เซ็นต์ก็พอแล้ว ให้เน้นที่ยอดขายก่อน”

ฉางโหย่วครุ่นคิดเรื่องนี้

เขาเห็นอะไรในวงการมือถือมามากมาย แต่ตอนนี้กลับพูดอะไรไม่ออก

ทุ่มทุนเต็มที่กับเรื่องฮาร์ดแวร์และเทคโนโลยี สัดส่วนกำไรแค่ห้าเปอร์เซ็นต์เหรอ

ก็ฟังดูพอจะเป็นไปได้

แต่ก็ไม่น่าเชื่อถือเลย

พอเห็นสีหน้าของฉางโหย่ว เผยเชียนก็ถามออกไปด้วยความเป็นกังวล “ทำให้ฮาร์ดแวร์กับเทคโนโลยีอยู่ในช่วงราคานี้ไม่ได้เหรอครับ”

ฉางโหย่วตอบอย่างลังเล “ก็ไม่ใช่ว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะทำให้ฮาร์ดแวร์กับเทคโนโลยีอยู่ในช่วงราคานั้น

“แต่จะมีปัญหาอยู่สองอย่างครับ

“เราผลิตสินค้าทีละมากๆ ไม่ได้ ถ้าอุปทานต่ำ ราคาก็จะสูงขึ้นตามธรรมชาติ นี่คือปัญหาแรก

“ปัญหาที่สองคือ ถ้าเราจะใช้ฮาร์ดแวร์และเทคโนโลยีล้ำสมัย ก็ต้องเตรียมใจไว้ก่อนว่าของพวกนี้ยังพัฒนาได้ไม่สมบูรณ์ อาจจะมีปัญหาตรงนั้นตรงนี้ ไม่สามารถการันตีได้ว่าสินค้าที่ผลิตออกมาจะได้มาตรฐาน

“ปัญหาแรกแก้ได้ง่ายๆ แค่ต้องใช้เงินเพิ่มขึ้นหน่อย แต่ปัญหาที่สองเป็นสิ่งที่ร้ายแรงมากสำหรับแบรนด์มือถือไฮเอนด์

“ถ้ามือถือเครื่องละแปดพันหยวนใช้ไปได้แค่สองสามวันก็พัง ลูกค้าจะคิดยังไง

“แต่จริงๆ มันก็ไม่น่าจะเลวร้ายขนาดนั้น ผมไม่ได้บอกว่าแปดในสิบเครื่องจะใช้การไม่ได้เลย แต่ถ้าในทุกร้อยเครื่องมีสักแปดเก้าเครื่องที่มีปัญหา ก็จะส่งผลกระทบร้ายแรงต่อชื่อเสียงของเราได้

“ยิ่งใช้เทคโนโลยีล้ำหน้ามากเท่าไหร่ ปัญหาที่ตามมาก็ยิ่งหนักขึ้นครับ”

สินค้าไม่ได้มาตรฐานเหรอ

เผยเชียนยิ้ม “แก้ได้ง่ายๆ เลยครับ เราจะสร้างฟังก์ชันย้ายข้อมูล ถ้ามือถือลูกค้าพัง ก็ไปส่งเครื่องใหม่ให้ถึงบ้านเลย แบรนด์เราเป็นแบรนด์ไฮเอนด์ เราไม่ส่งซ่อม แต่จะเปลี่ยนเครื่องให้เลย”

เผยเชียนคิดว่ายังไงก็ไม่น่าจะมีคนซื้อมือถือเยอะ คงมีของเหลือในสต๊อกเพียบ ถ้ามีคนโชคร้ายได้เครื่องไม่ผ่านมาตรฐาน ก็แค่เสนอเปลี่ยนเครื่องให้ใหม่ทุกกรณี

ถึงจุดนี้เผยชียนก็นึกปัญหาอีกข้อขึ้นมาได้ ซึ่งก็แก้ไปพร้อมๆ กันได้เลย “อีกเรื่องนึง ผมว่าเราต้องมีบริการพิเศษเพิ่มเติมให้ลูกค้า

“เช่น บริการส่งฟรีถึงที่ ถ้ามือถือลูกค้าพังและอาศัยอยู่ในจิงโจว พนักงานของเราจะไปส่งของใหม่ให้ถึงที่ จากนั้นก็ช่วยย้ายข้อมูลแล้วเก็บเครื่องเก่ากลับมา และให้พวกเขาเอาของขวัญไปแสดงความเสียใจด้วย

“ถ้าลูกค้าอาศัยอยู่นอกเมืองจิงโจว ก็จ้างบริษัทขนส่งอื่นให้ไปส่งมือถือเครื่องใหม่ ช่วยย้ายข้อมูล และเก็บเครื่องเก่ากลับมา

“ลูกค้าจะได้สิทธิ์เล่นเกมที่ร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูฟรีสักสองสามชั่วโมงต่อเดือนถ้าแสดงมือถือให้ที่ร้านดู

“สรุปคือเราจะเพิ่มบริการเสริมต่างๆ เข้าไปด้วย เพื่อให้คุ้มกับเงินที่ลูกค้าจ่าย”

เนื่องจากระบบกำหนดไว้ว่ามือถือจะต้องคุ้มค่ากับราคา เผยเชียนจึงวางแผนไว้ว่าจะใส่เทคโนโลยีล้ำๆ แพงๆ เข้าไปและให้บริการเสริมที่ก็ไม่ได้มีประโยชน์อะไรมากเพิ่มเติม อย่างน้อยก็น่าจะช่วยจัดการกับข้อจำกัดตรงนี้ได้

ฉางโหย่วจ้องบอสเผย แววตาของเขาเต็มไปด้วยความงุนงง แต่ก็มีเสี้ยวความเคารพแอบแฝงอยู่

ปัญหามีหลายจุด แต่บอสเผยกลับจัดการได้อย่างเด็ดขาด

แน่นอนว่าฉางโหย่วเองก็บอกไม่ได้ว่าวิธีเหล่านี้จะช่วยแก้ไขปัญหาได้หรือเปล่า แต่อย่างน้อยก็ถือเป็นแนวทางได้

ฉางโหย่วคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาสะดุ้งโหยง ก่อนจะตั้งคำถามกับตัวเองในใจ “ฉางโหย่วหนอฉางโหย่ว นายกลายเป็นคนแบบที่ตัวเองเกลียดตั้งแต่เมื่อไหร่”

เขานึกถึงตอนทำงานที่บริษัทหงเฉิงเทคโนโลยีโนเวลกูดอทคoม

ตอนนั้นเขาพยายามเกลี้ยกล่อมให้บอสนำเทคโนโลยีใหม่ๆ มาใช้ ตั้งราคาขายให้สูงขึ้น และเลิกเจาะตลาดล่าง

แต่บอสกับพนักงานระดับผู้บริหารคนอื่นๆ กลับเอาแต่พูดถึงปัญหาต่างๆ ในคำแนะนำของเขา เพื่อที่จะได้ปฏิเสธแผนการนี้

ทุกๆ วันเขาได้ยินแค่ ‘เราทำมือถือไฮเอนด์ไม่ได้หรอก’ ‘ลูกค้าไม่มีทางชอบ’ ‘การันตีมาตรฐานสินค้าไม่ได้’ และ ‘แผนนี้ไม่เหมาะ’

ตอนนั้นเขาโกรธมาก ปัญหามีแต่จะให้ไม่ทำเลยเพราะมีปัญหาก็ไม่ได้ พวกเขาควรหาทางจัดการกับปัญหาต่างหาก!

แต่ตอนนี้ฉางโหย่วกับบอสเผยกลับสลับบทบาทกัน

เขาเอาแต่ยกปัญหาขึ้นมาพูด ส่วนบอสเผยก็คอยหาทางแก้!

“ฉางโหย่วหนอฉางโหย่ว… บอสเผยจะเชื่อใจนายได้ยังไงถ้าเอาแต่วิ่งหนีปัญหาและปัดความรับผิดชอบแบบนี้”

หลังจากตั้งคำถามกับตัวเอง ฉางโหย่วก็ตัดสินใจได้ “โอเคครับบอสเผย! ผมว่าแผนนี้มีความเป็นไปได้!

“ผมจะพยายามจัดการทุกอย่างเต็มที่

“อาจจะดูมากเกินไปหน่อย แต่…ผมมีอะไรจะขอครับ”

เผยเชียนพยักหน้า “บอกมาได้เลยครับ”

ฉางโหย่วพูดต่อ “ตอนที่ทำงานอยู่บริษัทหงเฉิง ผมมีพี่ๆ น้องๆ ที่ทำงานทีมเดียวกันอยู่ พอบริษัทล้มละลาย แต่ละคนก็แยกย้ายกันไป บางคนรอให้มีตำแหน่งว่าง บางคนย้ายไปบริษัทอื่น แต่ตอนนี้ก็ยังติดต่อกันอยู่ครับ

“ถ้าบอสเผยไม่ว่าอะไร ผมขอพาทุกคนมาเถิงต๋าได้มั้ยครับ ไม่ต้องห่วงนะครับ บอสไม่ต้องจ่ายเงินเดือนพวกเขาสูงมากก็ได้”

หืม

เผยเชียนตาลุกวาวเมื่อได้ยินที่อีกฝ่ายพูด

หรือจะเป็นทีมงานในฝันที่พาบริษัทหงเฉิงเทคโนโลยีล้มละลาย

งั้นก็เยี่ยมไปเลย จะได้ไม่ต้องไปเสียเวลาจ้างคน!

เผยเชียนรู้ว่าฉางโหย่วไม่ได้เป็นที่รักใคร่ในวงการ

แต่บริษัทใหม่เป็นบริษัทลูกของเถิงต๋า ไม่ว่าจะยังไงก็ถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของเถิงต๋า

ถ้าฉางโหย่วจ้างคนภายใต้ชื่อของเถิงต๋าก็อาจจะได้คนเก่งๆ ในวงการมาร่วมทีม ถึงจะไม่ชอบฉางโหย่ว พวกเขาก็คงเข้ามาทำงานเพราะชื่อเสียงของเถิงต๋าอยู่ดี

ถ้าได้คนเก่งๆ มาร่วมทีมสักสองสามคนแล้วกิจการไปได้สวยขึ้นมา เผยเชียนจะทำยังไง

เผยเชียนดีใจมากที่ฉางโหย่วเอ่ยปากขอพาทีมงานฝีมือดี ที่ทำให้บริษัทหงเฉิงเทคโนโลยีล้มละลายมาเข้าบริษัทใหม่ของเขา

“ไม่มีปัญหาเลยครับ!

“พามาได้เลย ถ้าคุณขอผมไม่ขัด

“แต่มีเรื่องที่ผมต้องบอกให้ชัดเจนก่อน ถ้าคุณให้ทีมย้ายมาทำงานที่จิงโจว เราก็ต้องดูแลพวกเขาเป็นอย่างดี แต่ละคนจะได้ค่าใช้จ่ายในการย้ายที่อยู่และค่าที่พักอาศัย!

“เราจะไม่ขี้เหนียวกับเพื่อนพี่น้องของคุณด้วย เงินเดือนจะได้อย่างต่ำสามสิบเปอร์เซ็นต์จากเงินเดือนเดิม!

“พอสินค้าออกวางจำหน่าย ไม่ว่ายอดขายจะได้เท่าไหร่ เราจะให้โบนัสและสวัสดิการอื่นๆ ตามมาตรฐานบริษัทแม่ ไม่มีลดทอน!”

ฉางโหย่วมือสั่นเล็กน้อย เขาทั้งตื่นเต้นและประทับใจ

นี่มันอะไรกัน

เหมือนว่าบอสจะเชื่อใจเขาสุดๆ เลย!

ฉางโหย่วได้สิทธิ์จ้างงานและปลดใครก็ได้ บอสเผยคงไม่ให้สิทธิ์ขนาดนี้แน่ถ้าไม่เชื่อใจในความสามารถของเขา

ตอนแรกฉางโหย่วคิดว่างานค้นคว้าและพัฒนาน่าจะกดดันมาก เพราะต้องจัดการกับเทคโนโลยีที่ยังพัฒนาไม่สมบูรณ์ ถึงจะเอามาประกอบเข้ากันได้ ยังไงก็น่าจะมีปัญหาตามมามากมาย

แต่ตอนนี้เขามีทีมงานเดิมที่เคยทำงานร่วมกันมาก่อน พวกเขาสานต่อโปรเจ็กต์เดิมที่ต้องยกเลิกไปกลางคันได้

แถมบอสเผยก็เชื่อใจเขามากๆ ถึงจะต้องแลกด้วยชีวิตเพื่อแก้ปัญหา ฉางโหย่วก็จะยอมทำ!

เผยเชียนนึกปัญหาอีกอย่างขึ้นได้ และคิดว่าน่าจะต้องรีบบอกให้ชัดเจนตั้งแต่เนิ่นๆ

“คุณฉางครับ มีอีกเรื่องนึง

“ถึงคุณจะเป็นคนรับผิดชอบโปรเจ็กต์ทั้งหมดของบริษัทใหม่ แต่จะมีผู้อำนวยการจากเถิงต๋าช่วยดูแลด้วย ตามโครงสร้างแล้วจะมีตำแหน่งสูงกว่าคุณในบริษัท

“แต่คุณก็ต้องมีความคิดเป็นของตัวเอง ถ้าพวกคุณสองคนตกลงอะไรกันไม่ได้ให้มาบอกผม เดี๋ยวผมจะเป็นคนจัดการเอง เข้าใจมั้ยครับ”

เผยเชียนลืมไปว่ากิจการมือถือของเขามีเป้าหมายสำคัญอีกอย่าง

ซึ่งก็คือผลักไสไล่ส่งให้หลินหวานกลับไปสานต่อกิจการครอบครัว

ถ้าหลินหวานไม่มีส่วนร่วมในกิจการเลย ถึงเจ๊งขึ้นมาเธอก็ไม่ได้รับผลกระทบอะไร

ดังนั้นเผยเชียนต้องมั่นใจว่าหลินหวานจะเป็นคนคุมกิจการมือถือ แม้ว่าจะแค่ในนาม

เป้าหมายสูงสุดคือให้หลินหวานมีส่วนร่วมในกิจการสักนิดสักหน่อย แต่ไม่ให้ควบคุมจัดการทุกอย่าง ขอแค่พอกิจการเจ๊งขึ้นมา หลินหวานจะรู้สึกว่าตัวเองมีส่วนผิด

เผยเชียนจึงต้องให้ฉางโหย่วคอยช่วยลับๆ

ฉางโหย่วพยักหน้า “ไม่ต้องห่วงครับบอสเผย ผมจะพยายามทำงานให้เข้าขากับผู้อำนวยการ”

เห็นได้ชัดว่าฉางโหย่วไม่ได้เข้าใจความจริงจังของปัญหานี้เลย

แต่เผยเชียนก็อธิบายอะไรเพิ่มเติมไม่ได้อีก ทำได้แค่รอให้ปัญหาเริ่มก่อตัวขึ้นก่อน

ฉางโหย่วนึกปัญหาสำคัญขึ้นได้ “บอสเผยครับ เรายังไม่ได้คิดเรื่องชื่อบริษัทเลย”

พอฉางโหย่วเตือน เผยเชียนก็นึกเรื่องนี้ขึ้นได้

จริงด้วย พวกเขาคิดแผนดำเนินกิจการเรียบร้อยแล้ว แต่ชื่อบริษัทยังไม่ได้ตั้งเลย

เผยเชียนเริ่มครุ่นคิดถึงชื่อเหมาะๆ

แบรนด์มือถือไฮเอนด์จะใช้ชื่ออะไรดีนะ

ต้องเอาชื่อโหลๆ!

ชื่อแบรนด์มีอิทธิพลต่อความประทับใจแรกของลูกค้ามาก

หลายๆ แบรนด์ใช้ชื่อโหลๆ รสนิยมต่ำ ถึงสินค้าที่ปล่อยออกมาจะเป็นของไฮเอนด์ แต่คนส่วนใหญ่ก็ไม่ค่อยเชื่อถือในตัวสินค้า

เพราะฉะนั้นเผยเชียนต้องคิดหาชื่อที่โหลที่สุด

แต่จะตั้งว่า ‘สมชายขายมือถือ’ หรือ ‘สมหญิงโฟน’ ก็ไม่ได้ ฉางโหย่วคงไม่ยอมแน่

เผยเชียนคิดหนักอยู่พักหนึ่ง “เพื่อปูทางสู่ตลาดอินเตอร์และมุ่งหวังว่าเราจะกลายเป็นแบรนด์สากลที่ยิ่งใหญ่ ชื่อแบรนด์ของเราควรจะเป็นคำภาษาอังกฤษ จะได้จำได้ง่ายๆ

“โดยที่ชื่อจะต้องมีความหมายที่ลึกซึ้งในภาษาจีน”

ฉางโหย่วเห็นด้วย “ไอเดียดีเลยครับ”

เผยเชียนหยุดคิด “เราจะใช้ชื่อว่า OTTO ชื่อจีนคือบริษัทโอวถูเทคโนโลยี

“โอวคือนกนางนวลที่ท่องไปทั่วโลกผ่านน่านฟ้าและน่านทะเล สื่อความหมายว่าบริษัทเราจะขยายไปทั่วโลกเหมือนนกนางนวล ความรุ่งเรืองของบริษัทเราจะยิ่งใหญ่เหมือนผืนฟ้าและเกรียงไกรเหมือนผืนทะเล

“ถูคือภาพความทะเยอทะยานที่จะเป็นหนึ่งในวงการ เป็นสัญลักษณ์แสดงเป้าหมายอันยิ่งใหญ่ของเรา!”

แต่จริงๆ เผยเชียนอยากให้บริษัทย่ำอยู่กับที่และล้มละลายได้เร็วๆ

ฉางโหย่วครุ่นคิด

เป็นชื่อที่ความหมายดีและติดปากทีเดียว

แต่ฉางโหย่วกลับรู้สึกว่าชื่อนี้ดูจะมีลางร้ายบางอย่างแอบแฝงอยู่

Facebook Twitter Telegram Pinterest
ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี

ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี

Losing Money to Be a Tycoon, 亏成首富从游戏开始, Kui Cheng Shoufu Cong Youxi Kaishi(donghua), Losing Money to Become the Richest Person Starts From the Game, システムで出世してしまった
Score 9.4
สถานะนิยาย: Ongoing ประเภท: , ผู้แต่ง: , ต้นฉบับ: 1673 Chapters (จบแล้ว)
เผยเชียนย้อนเวลากลับไปเมื่อ 10 ปีก่อน โดยมีระบบสั่งให้เขาตั้งบริษัทอะไรก็ได้เพื่อหาเงินทำกำไรโดยจะมีการประเมินกำไรขาดทุนเป็นรอบๆ แต่เผยเชียนเป็นคนหัวหมอ เขาดูแล้วว่าถ้าเขาทำธุรกิจได้กำไร เขาจะได้ส่วนแบ่งเข้ากระเป๋าตัวเองแค่ 1:100 แต่ถ้าเขาขาดทุน เขาจะได้ส่วนแบ่ง 1:1 เขาจึงคิดจะตั้งบริษัทเกม และหาทางทำให้บริษัทขาดทุน.. (อ่านเพิ่มเติม »)

Comment

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Options (ตั้งค่าการอ่านนิยาย)

not work with dark mode
Reset