เผยเชียนวิงเวียนศีรษะขึ้นมาเล็กน้อย
ไอ้ ‘ช่องว่าง’ ที่ว่านี่มันอะไร
ก็แค่บทสัมภาษณ์ธรรมดาไม่ใช่เหรอ จะมาใช้กลยุทธ์อะไรมากมาย
เขารีบเลื่อนลงไปอ่าน
ในบทสัมภาษณ์มีรูปบรรยากาศเมืองจิงโจว
“นี่คือการไปจิงโจวครั้งแรกของผู้เขียน
“ผู้เขียนไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเมืองนี้มากนัก รู้แค่ว่าเป็นเมืองหลวงของมณฑลฮั่นตง
“ผู้เขียนคิดว่าเนื่องจากจิงโจวเป็นเมืองอันดับสอง อุตสาหกรรมต่างๆ ในเมืองจึงไม่น่าจะเติบโตมากนัก และคงไม่ค่อยมีสถานที่ที่มีชื่อเสียงหรือองค์กรขนาดใหญ่
“แต่หลังจากได้ทำความรู้จักกับวัฒนธรรมท้องถิ่นและชาวเมืองมากขึ้น มุมมองของผู้เขียนที่มีต่อเมืองก็พลิกกลับตาลปัตร
“ถ้าให้สรุปสั้นๆ ก็คือ วัฒนธรรมและนวัตกรรมของเมืองนี้ผสานรวมกันได้อย่างสวยงาม
“ก็เหมือนยอดอ่อนที่เกิดจากต้นเก่า ชาวเมืองให้ความสำคัญทั้งกับประวัติศาสตร์และนวัตกรรมใหม่ๆ
“ในเมืองมีสถานที่ที่มีประวัติศาสตร์ยาวนานหลายแห่ง ขณะเดียวกันก็มีบริษัทเปิดใหม่มากมายที่พยายามมุ่งสู่ความสำเร็จ
“สถานที่เก่าแก่เหล่านั้นไม่ได้มีชื่อเสียงหรือเป็นที่รู้จัก ส่วนบริษัทหน้าใหม่ก็ไม่ได้ใหญ่โตอะไร แต่ทั้งสองคือความทันสมัยและความเก่าแก่ ความเสี่ยงและความมั่นคง การทำตามแบบแผนและการสร้างสรรค์สิ่งใหม่ๆ ที่ฝังรากอยู่ในเมืองแห่งนี้
“ก็เหมือนสำนวนที่ว่า แหล่งกำเนิดย่อมหล่อเลี้ยงไว้ซึ่งวัฒนธรรม
“จะเห็นได้ว่าเถิงต๋านั้นสะท้อนความเป็นจิงโจวออกมา
“บางครั้งก็มั่นคงและทำตามแบบแผน อย่างการลงทุนกับอุตสาหกรรมดั้งเดิมอย่างอุตสาหกรรมหน้าร้านและโลจิสติกส์ ดำเนินธุรกิจไปอย่างถ่อมตนและคอยเปลี่ยนแปลงชีวิตผู้คนจากจุดที่เล็กที่สุด
“บางหนก็บุ่มบ่ามและสร้างสรรค์ อย่างการคิดนอกกรอบรังสรรค์เกมที่ไม่เหมือนใคร ทำให้ผู้เล่นตื่นตะลึงได้เสมอ
“จิตวิญญาณของจิงโจวทำให้เกิดบริษัทที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวอย่างเถิงต๋า ในช่วงเวลาหนึ่งปี บริษัทเติบโตและขยายกิจการไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งห่างบริษัทอื่นๆ ที่พอใจในความสำเร็จของตัวเองแล้วไปไกล”
ต่อจากย่อหน้านั้นเป็นรูปกิจการต่างๆ ของเถิงต๋า มีทั้งรูปบริษัท พนักงาน การทำงาน ช่วงพักกินข้าว ร้านอินเทอร์เน็ตโมหยู และอื่นๆ
“สิ่งที่ทำให้เถิงต๋าแตกต่างจากบริษัทส่วนใหญ่ในจิงโจว คือการพยายามมอบบรรยากาศการทำงานและค่าตอบแทนที่ดีที่สุดให้พนักงาน จนหลายคนถึงกับตั้งคำถามว่ามากเกินไปหรือเปล่า
“แต่สภาพการทำงานที่เยี่ยมยอดนี้ก็จุดประกายความคิดและเติมไฟในการทำงานให้พนักงาน ส่งผลให้เถิงต๋าเติบโตอย่างต่อเนื่องและประสบความสำเร็จ”
ช่วงเกริ่นนำนั้นโยงเถิงต๋าเข้ากับจิงโจว ถ้ามองอย่างผิวเผินจะดูเหมือนว่าผู้เขียนชมจิงโจว แต่จริงๆ แล้วกำลังชมเถิงต๋าอยู่
บอกได้ว่าการที่หัวหน้าบรรณาธิการซย่าและทีมได้ไปเที่ยวรอบจิงโจวนั้นไม่ได้สูญเปล่าเลย!
ในบทสัมภาษณ์มีรูปสถานที่ท่องเที่ยวในจิงโจวหลายรูป ถึงคลิปแนะนำจะไม่ได้ยาว แต่ก็สะท้อนให้เห็นวัฒนธรรมความเป็นอยู่ของจิงโจวได้เกือบครบถ้วน ถ้ามีใครเอาคลิปกับรูปพวกนี้ไปทำเป็นโฆษณาโปรโมตเมืองก็คงออกมาไม่ขัดตาอะไร
เผยเชียนยังใจเย็นอยู่เพราะกะเอาไว้แล้วว่าจะได้รับการยกย่องแบบนี้
สิ่งเดียวที่เป็นห่วงคือบทสัมภาษณ์จะเปิดเผยข้อมูลสวัสดิการพนักงานของเขารึเปล่า
เผยเชียนรู้ดีว่าคงซ่อนเรื่องนี้ไปไม่ได้นาน แวดวงคนทำงานในเมืองจิงโจวไม่ได้ใหญ่ แถมเถิงต๋าก็มีพนักงานจำนวนมาก เขาคงห้ามทุกคนเปิดเผยเงินเดือนกับสวัสดิการที่ได้รับให้คนอื่นรู้ไม่ได้
แต่ถึงจะบอกออกไป ข้อมูลก็ยังอยู่แค่ในจิงโจว
เผยเชียนกลัวว่าบทสัมภาษณ์ของแพลตฟอร์มเกมทางการจะดึงความสนใจเหล่าคนมากความสามารถจากเมืองอื่นๆ ให้บินมาจิงโจวเพื่อสมัครงานที่เถิงต๋า
แต่เขาก็ยังยึดตามความคิดเดิม ปัญหาอื่นเอาไว้แก้รอบบัญชีหน้า
เขาเลื่อนอ่านต่อ
ส่วนถัดไปเป็นบทสัมภาษณ์พนักงานเถิงต๋า
ก่อนเข้าส่วนบทสัมภาษณ์มีการแนะนำประวัติการทำงานของหวงซื่อปั๋วคร่าวๆ
หวงซื่อปั๋วเคยทำงานเป็นพนักงานฝ่ายวางแผนของบริษัทเกมอื่นในจิงโจว
หลังเข้าทำงานที่เถิงต๋าก็ได้รับตำแหน่งหัวหน้าฝ่ายวางแผนทันที และได้รับมอบหมายให้คุมการค้นคว้าและพัฒนาเกมฐานทัพกลางทะเล
ต่อมาได้ก่อตั้งเฟยหวงสตูดิโอและร่วมสร้างผลงานกับผู้กำกับจูเสี่ยวเช่อออกมามากมาย อาทิ ซีรีส์คลิปสั้น ‘ชีวิตประจำวันของบอสเผย’ สารคดีเรื่อง ‘จากดักแด้สู่ผีเสื้อ’ และคลิปซีรีส์ ‘หนึ่งวันของนักประดิษฐ์ผู้ยิ่งใหญ่’
ประวัติการทำงานของเขาดูดีมาก
ต้องเข้าใจก่อนว่านักออกแบบเกมทั่วไปนั้น แค่ทำเกมดังออกมาเกมเดียวก็อวดอ้างความสำเร็จได้ไม่จบสิ้นแล้ว บางคนอาจทำเงินได้มากขนาดกินอยู่อย่างสบายไปได้ตลอดชีวิต
แต่นอกจากหวงซื่อปั๋วจะเป็นคนคุมทีมค้นคว้าและพัฒนาเกม FPS ผลิตในประเทศอย่างเกมฐานทัพกลางทะเลแล้ว เขายังเป็นคนก่อตั้งเฟยหวงสตูดิโอและผลิตผลงานคลิปสั้นที่ได้รับการยอมรับและเป็นที่พูดถึงในวงกว้างด้วย
หลังจากย้ายมาก็ประสบความสำเร็จมากมาย ใครได้รู้จักก็คงรู้สึกว่านี่แหละคือคนมากความสามารถ!
อีกอย่างที่น่าตื่นตะลึงยิ่งกว่าคือ ความสำเร็จทั้งหมดนี้เกิดขึ้นภายในเวลาไม่ถึงปี
เผยเชียนถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อได้อ่านประวัติการทำงานของหวงซื่อปั๋ว
เยี่ยม แบบนี้หวงซื่อปั๋วกับความสำเร็จของเขาก็จะเป็นจุดเด่นในบทสัมภาษณ์
เผยเชียนกะเอาไว้แล้วว่าต้องเป็นแบบนี้!
เขากดดูคลิปสัมภาษณ์ที่อยู่ใต้ประวัติการทำงานโuเวลกูดoทคอม
ภาพหวงซื่อปั๋วกับซย่าเจียงที่นั่งอยู่คนละมุมของโซฟาปรากฏขึ้น ซย่าเจียงถามคำถามและหวงซื่อปั๋วตอบกลับสลับกันไปมา
“คุณเป็นพนักงานเก่าของเถิงต๋า บริษัทเพิ่งตั้งได้ไม่นานก่อนที่คุณจะเข้ามาทำงาน ช่วยบอกได้มั้ยคะว่าทำไมตอนนั้นคุณถึงเลือกมาทำงานที่บริษัทนี้” ซย่าเจียงยิ้ม
หวงซื่อปั๋วนึกอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบกลับไป “ตอนนั้นผมทำงานจิปาถะอยู่ที่บริษัทเกมแห่งหนึ่งในจิงโจว…”
เขาเล่าเหตุผลที่ได้เข้ามาทำงานที่เถิงต๋าคร่าวๆ
ซย่าเจียงถามคำถามลงลึกเพิ่มอีกหลายข้อ เช่น เรื่องเถิงต๋าเลือกหวงซื่อปั๋วแทนหัวหน้าหลิวที่เคยเป็นหัวหน้าฝ่ายวางแผนที่บริษัทเก่าของหวงซื่อปั๋ว เรื่องที่เป็นบริษัทเปิดใหม่แต่สภาพแวดล้อมการทำงานกลับดีมากๆ เรื่องที่เถิงต๋าเสนอให้เงินเดือนสองเท่าจากเงินเดือนของที่ก่อน…
ระหว่างดูคลิปเผยเชียนคิดว่าไม่มีปัญหาอะไร
เพราะหวงซื่อปั๋วพูดความจริงหมดเลย!
แต่เผยเชียนพบว่าแววตาของซย่าเจียงตอนถามคำถามกับหวงซื่อปั๋วดูมีเลศนัยแปลกๆ ทำให้เขารู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดี
พอดูคลิปต่อ คำถามของซย่าเจียงก็ซัดเข้าประเด็นมากขึ้นเรื่อยๆ เธอถามถึงแรงบันดาลใจและแนวคิดเบื้องหลังเกมฐานทัพกลางทะเล กลยุทธ์การตลาด เหตุผลที่หวงซื่อปั๋วออกจากเถิงต๋าหลังเกมฐานทัพกลางทะเลประสบความสำเร็จอย่างล้นหลาม และอื่นๆ
หวงซื่อปั๋วตอบคำถามทั้งหมดอย่างซื่อตรง
“จริงๆ แล้วก่อนที่จะเริ่มพัฒนาเกมฐานทัพกลางทะเล พวกเราได้แนวทางของเกมคร่าวๆ แล้ว โดยตอนแรกวางเอาไว้ว่าจะทำเป็นเกม FPS ที่ให้ความสำคัญกับโหมดเนื้อเรื่อง เน้นให้ผู้เล่นใหม่เล่นได้ง่าย และขายอาวุธในตำนานราคาแปดร้อยแปดสิบแปดหยวน
“เอาเข้าจริงตอนแรกผมไม่คิดด้วยซ้ำว่าจะไปรอด”
ซย่าเจียงถามขึ้นอย่างพอดิบพอดี “ทำไมล่ะคะ”
หวงซื่อปั๋วยิ้มแล้วอธิบายต่อ “ถ้ามองตามแบบแผนที่ทำกันมา องค์ประกอบทั้งสามอย่างดูมีความเสี่ยงสูง
“ไม่มีเกม FPS ในประเทศเกมไหนทำโหมดเนื้อเรื่องมาก่อน มีเกม FPS ของต่างประเทศไม่กี่เกมที่มีโหมดเนื้อเรื่อง แต่พอเอาเข้ามาก็ไม่ได้เป็นที่นิยมในตลาดบ้านเรา
“อีกอย่างนักออกแบบเกมภายในประเทศหลายคนมองว่า การสร้างโหมดเนื้อเรื่องเป็นงานที่ลำบากแต่ได้ผลตอบแทนไม่คุ้มค่า ใช้เงินลงทุนสูง ได้ผลตอบแทนต่ำ ผลลัพธ์ไม่เป็นที่น่าประทับใจ
“เกม FPS ในตอนนั้นถูกมองว่าเป็นเกมเน้นการแข่งขัน ผู้พัฒนาเกมจึงอยากทำให้เกมออกมาฮาร์ดคอร์มากๆ เพื่อดึงดูดแฟนเกม FPS การลดความยากของเกมลงอาจจะทำให้เกมถูกด่าได้
“ส่วนเรื่องขายอาวุธในตำนานราคาแปดร้อยแปดสิบแปดหยวน…หลายคนอาจจะมองว่าเรากระหายเงินมากๆ ฮ่าๆๆ”
หวงซื่อปั๋วหัวเราะ “จริงๆ แล้วผมก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน เพราะแนวทางการออกแบบเกมแบบเดิมๆ มันฝังอยู่ในหัวผม”
ซย่าเจียงพยักหน้าเห็นด้วยกับหวงซื่อปั๋ว “จริงค่ะ
“แต่สุดท้ายก็กลายเป็นว่าเกมฐานทัพกลางทะเลประสบความสำเร็จยกใหญ่ พิสูจน์ให้เห็นเลยว่าแนวทางที่วางเอาไว้นั้นถูกต้อง”
หวงซื่อปั๋วพยักหน้า “ใช่ครับ”
หัวข้อนี้จบลงแค่นั้น ทั้งสองไม่ได้พูดถึงเลยว่าใครเป็นคนวางแนวทางการสร้างเกม จากนั้นก็เข้าหัวข้อถัดไป
“คุณไม่มั่นใจเรื่องกลยุทธ์การตลาดด้วยใช่ไหมคะ”
…
ยิ่งดูเผยเชียนก็ยิ่งรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดี
คำถามของซย่าเจียงเบี่ยงเบนจากประเด็นหลักไปเรื่อยๆ!
เธอควรถามเรื่องหน้าที่ความรับผิดชอบของหวงซื่อปั๋วในฐานะหัวหน้าฝ่ายวางแผน เรื่องอุปสรรคที่เจอ และเรื่องวิธีก้าวข้ามอุปสรรคด้วยการสื่อสารและร่วมงานกับทีมสิ!
ทำไมถึงไปถามแต่เรื่องที่เจ้านั่นไม่ได้รับผิดชอบ
เผยเชียนดูคลิปต่อ
…
“พอทำเกมฐานทัพกลางทะเลเสร็จ คุณก็ออกจากเถิงต๋า เล่าให้ฟังคร่าวๆ ได้มั้ยคะว่าทำไม” ซย่าเจียงถามต่อ
หวงซื่อปั๋วยิ้มขวยเขิน “จริงๆ แล้วผมไม่ได้ตั้งใจจะออกจากบริษัทหรอกครับ”
ซย่าเจียง “เอ๋”
หวงซื่อปั๋วพูดต่ออย่างตื้นตันใจ “หลังวางขายเกมฐานทัพกลางทะเล ผมปลาบปลื้มมากๆ ในใจอัดแน่นไปด้วยความทะเยอทะยาน
“เพราะผมเคยเป็นแค่พนักงานฝ่ายวางแผนรับผิดชอบงานจิปาถะทั่วไปที่บริษัทเก่า แต่กลับได้มาเป็นหัวหน้าฝ่ายวางแผนและทำเกมที่ประสบความสำเร็จขนานใหญ่ออกมา ผมประสบความสำเร็จมากในเวลาสั้นๆ ในหัวของผมจึงยึดติดอยู่กับความสำเร็จ
“ตอนนั้นผมตั้งใจว่าจะอุทิศชีวิตตัวเองให้กับการสร้างเกม
“ถ้าเป็นบริษัทอื่น ผมคงจะได้รับภาระงานที่มากขึ้นและได้คุมการค้นคว้าและพัฒนาเกมถัดไป”
ซย่าเจียงพยักหน้าช้าๆ “แต่ที่เถิงต๋าไม่เป็นอย่างนั้นใช่ไหมคะ”
หวงซื่อปั๋วยิ้ม “ใช่ครับ ถึงตอนนี้พอคิดย้อนไป ผมก็ยังรู้สึกเหมือนว่าตัวเองกำลังฝันไป
“ตอนนั้นทั้งทีมกำลังฉลองความสำเร็จของเกมฐานทัพกลางทะเลอยู่
“ส่วนผมกำลังทำงานตามปกติ
“จู่ๆ ทางบริษัทก็จัดการคัดเลือกพนักงานดีเด่น แล้วผมก็ได้รับเลือกมาอย่างงงๆ
“ผมเพิ่งรู้ว่ารางวัลของพนักงานดีเด่นคืออะไรก็ตอนนั้น ผมได้ถ้วยรางวัล ใบประกาศนียบัตร และงบตามฝันหนึ่งล้านหยวน!
“ผมจะเอาทุนตามฝันหนึ่งล้านหยวนไปทำธุรกิจในวงการอะไรก็ได้เพื่อสานฝันตัวเองให้สำเร็จ!”
