มีอยู่สองวิธีหลักๆ ที่ใช้ควบคุมรอยแยกต่างโลก
หนึ่ง เคลียร์ต่างโลกด้วยการเข้าไปยังส่วนลึกสุดแล้วโค่นบอส
สอง ปกครองต่างโลกด้วยการใช้พลังพิเศษเข้าแทรกแซง และกลายเป็น ‘บอส’ ของต่างโลกแทน พร้อมกับทำให้เอนามีด้านในยอมจำนน
วิธีที่สองจำเป็นต้องใช้พลังพิเศษในระดับที่สูงกว่าการเคลียร์รอยแยกมาก และมีความเสี่ยงที่ ‘บอส’ จะกลายเป็นเอนามี
เป็นที่รู้กันดีกว่า ‘การปกครองรอยแยก’ ซึ่งมีความเสี่ยงสูงนั้น มีแค่เผ่าแท้ที่สามารถทำได้
ต่างโลกที่อยู่ภายใต้การปกครองของใครสักคนจะถูกเรียกว่า ‘สวน’
[นี่เธอ… เผ่าแท้ที่ปกครองสวนในคราวนั้น…!]
จูซูย็อก – นักเรียนชั้นม.ปลายปีสาม
เขาเคยเจอนาบีรยองมาแล้วหลายหน
นาบีรยอง – สตรีลึกลับที่มักพูดจามีลับลมคมในแล้วก็หายตัวไป
จูซูย็อกได้มีโอกาสรู้จักตัวจริงของเธอ ภายในสวนของเธอเอง
[ฮุฮุ… นึกว่าใคร ที่แท้ก็นายน้อยของจูโอกรุปที่เคลียร์สวนของฉันได้นี่เอง สวัสดี]
[…เธอยกเลิกการปกครองรอยแยกในตอนที่ฉันเข้าไปถึงห้องบอสแล้วต่างหาก ฉันไม่เคยเคลียร์สวนของเธอ!]
เปรี้ยง!
สิ้นคำพูดล่าสุด เสียงที่แยกพื้นออกเป็นสองซีกดังขึ้น
พื้นดินในจุดที่นาบีรยองยืนอยู่ ถูกทำลายพร้อมกับการปรากฏตัวของเม็งเฮียวทง
[เฮ้ย! จูซูย็อก! เซอึมตายในรอยแยกที่นังผีเสื้อนั่นปกครองนะ! ทำไมถึงมัวแต่คุยสนิทสนมอยู่ได้!]
เม็งเฮียวทงตะโกนด้วยดวงตาแดงก่ำ
กำปั้นของเขากำลังจมอยู่ในดิน
เม็งเฮียวทงที่ลุกขึ้นยืนอีกครั้ง ถลึงตาใส่นาบีรยองด้วยจิตสังหาร
[หมอนั่นไม่ได้มาโรงเรียนตั้งครึ่งปี…!]
วันที่ 1 มกราคมในปีเดียวกัน
ร่วมกันกับจูซูย็อกและพรรคพวก เม็งเฮียวทงแทรกซึมเข้าไปในงานประมูลมายา และมีบทบาทสำคัญในการช่วยเหลือซาวอลเซอึมออกมา
เม็งเฮียวทงที่รู้สึกเหมือนได้เห็นตัวเองสมัยไฟต์คลับ เกิดความสงสารซาวอลเซอึมผู้ตกอยู่ในสภาพน่าสมเพชยิ่งกว่าตน
ซาวอลเซอึมที่หายตัวไปนานนับตั้งแต่สอบเข้า ได้กลับมาเรียนอีกครั้งในฐานะเด็กปีหนึ่ง รุ่นพี่ที่โรงเรียนและหอพักอย่างเม็งเฮียวทงจึงคอยดูแลเขาเป็นอย่างดี
แต่ในภายหลัง ซาวอลเซอึมตายในสวนของนาบีรยองแห่งเผ่าผีเสื้อ
[แสงประทานของแม่นี่ขี้โกงก็จริง แต่ถ้าตรึงไว้ด้วยแสงประทานของฉัน พวกเราจัดการหล่อนได้แน่ถ้าร่วมมือกัน!]
ทว่า อันดาอินได้ขัดขวางมิให้เม็งเฮียวทงใช้แสงประทาน
[เดี๋ยว! ถ้าสู้กับหล่อนตอนนี้ จะต้องมีหนึ่งในพวกเราเจ็บหนักหรือตายแน่นอน แถมตอนนี้ก็ยังแทบไม่มีเบาะแส… ถ้ารวบรวมข้อมูลไม่ได้ โรงเรียนของเราก็จะ…]
น้ำเสียงของอันดาอินค่อยๆ จางลง
แม้จูซูย็อกกับพวกพ้องจะเห็นคนตายไปมากมาย แต่ก็ไม่มีใครทำใจให้ชิน
อันดาอินเองก็เป็นอีกหนึ่งคนที่เสียใจกับความตายของซาวอลเซอึมมาก
ใช่ว่าเม็งเฮียวทงจะไม่ทราบ เขาจึงปิดปากเงียบ
[ชิ…!]
เมื่อเม็งเฮียวทงหมดกำลังใจจะสู้ นาบีรยองเปลี่ยนร่างอันพร่ามัวให้กลับสู่ร่างปกติ
เธอยิ้มพลางมองจูซูย็อกและพรรคพวกด้วยสายตาแฝงเลศนัย
แม้เมื่อครู่จะถูกเม็งเฮียวทงจู่โจม แต่กลับไม่มีทีท่าว่าจะเอาคืน
[ที่ลงเอยแบบนั้นก็เพราะเด็กผู้ส่งสารนั่นนิสัยดีเกินไปต่างหาก… ใครบางคนเชื่อว่าถ้าทรมานเขาให้นานพอ เขาจะถูกกัดกร่อนจนแตกสลายจากภายใน แต่ความจริงแล้วไม่ใช่เลย]
ทุกคนรู้สึกไม่ชอบใจที่อีกฝ่ายเรียกซาวอลเซอึมว่าเด็กผู้ส่งสาร
เมื่อฟังจบ จูซูย็อกย้อนถามกลับไปในประเด็นที่บอกว่า ‘ใครบางคนคิดว่าเขาจะถูกกัดกร่อนจนแตกสลายจากภายใน?’
[คนที่จ้องจะเล่นงานเซอึมไม่ใช่เธอรึไง? กำลังจะบอกว่าเธอรับคำสั่งมา?]
[…]
นาบีรยองไม่ตอบ
จูซูย็อกหวนนึกถึงฉากการตายของซาวอลเซอึม
บุคคลที่สังหารซาวอลเซอึม คือเอนามีซากศพที่หน้าเหมือน ‘ซาวอลเซมิน’ ซึ่งมีศักดิ์เป็นอาแท้ๆ
ถ้าคำนึงจากลักษณะและรูปร่างของพลัง ก็คงยากที่จะให้เชื่อว่าเอนามีตัวดังกล่าวเป็นบริวารของเผ่าผีเสื้อ
[ที่เขาต้องมีจุดจบแบบนั้น เป็นเพราะนายน้อยแห่งจูโอกรุปช่วยเด็กผู้ส่งสารออกมา และคอยปกป้องเขาไว้ในโรงเรียนแสงเงินต่างหาก… ไม่เพียงเท่านั้น เจ้ายังช่วยให้เขาปลุกแสงประทานที่น่ารำคาญขึ้นมา ใครบางคนจึงอยากล่อลวงเขาออกจากเขตอึนกวางเพื่อฆ่าทิ้ง]
[เฮ้ย! นังผีเสื้อสมองเพี้ยน! เลิกโทษจูซูย็อกได้แล้ว! หุบปากไปซะ!]
เม็งเฮียวทงตะโกนโดยไม่เก็บซ่อนความโกรธแค้น
นาบีรยองยังไม่หยุดพูด
[อย่างไรก็ดี ถึงสหายของพวกเจ้ามีแสงประทานที่น่ารำคาญ แต่เหตุผลที่แท้จริงก็คือ… บุคคลที่อยากเห็นเด็กคนนั้นตาย มีความสัมพันธ์ที่ไม่ดีกับปัจฉิมราชวงศ์ และนั่นคือเหตุผลที่เขาอยากฆ่าผู้สืบทอดผู้ส่งสาร ซึ่งเป็นคนสำคัญของกษัตริย์ด้วยความโหดเหี้ยม]
สีหน้าของจูซูย็อกและพรรคพวกแข็งกระด้างทันทีที่ได้ทราบว่า ซาวอลเซอึมมิได้ตายเพราะเข้าไปพัวพันกับการเล่นสนุกของเผ่าแท้
นาบีรยองยังพูดไม่จบ
[ถ้าอยากรู้อะไรเพิ่มเติม… ไม่จำเป็นต้องถามข้าหรอก หนึ่งในเพื่อนของพวกเจ้า… เด็กผู้หญิงน่ารักๆ ที่เป็นประธานชมรมหนังสือพิมพ์ ดูเหมือนเจ้าหล่อนจะรู้อะไรมานะ]
เพื่อนที่โรงเรียน… ประธานชมรมหนังสือพิมพ์…
มีแค่คนเดียวเท่านั้นที่เข้าข่าย
อีกฝ่ายหมายถึงมุนแซรอน ที่มักพูดคุยกับกลุ่มของจูซูย็อกอย่างเป็นกันเองโดยอ้างการสัมภาษณ์บังหน้า
[…เร่งมือเข้าจะดีกว่านะ คนที่รู้ความลับของโลกมากเกินไปมักจะจบไม่สวย]
ใบหน้าอันดาอินที่พยายามโทรหามุนแซรอนด้วยดีไวซ์ เปลี่ยนเป็นขาวซีดกะทันหัน
[ติดต่อแซรอนไม่ได้!]
จูซูย็อกหันหลังให้นาบีรยองทันทีโดยไม่กล่าวคำอำลา
[รีบกลับไปหาแซรอนกันเถอะ…!]
เมื่อเห็นกลุ่มของจูซูย็อกเดินกลับไปโดยไม่ระวังหลัง นาบีรยองโบกมืออันเรียวเล็กราวกับกำลังส่งแขก
เหตุการณ์ในคราวนี้ นับว่าเป็นอีเวนต์ที่นาบีรยองพูดกับจูซูย็อกและกลุ่มนักเรียนปีสามมากที่สุดในเรื่อง
‘ตอนนั้นตัวละครทยอยตายไปเรื่อยๆ … เราก็เลยว้าวุ่นใจจนไม่สามารถคิดหาเหตุผลอย่างมีสติ’
ได้เห็นตัวละครหลักทยอยล้มตาย จิตใจของฉันก็ยิ่งแตกสลาย
นอกจากนั้นยังมีกิจกรรมในชีวิตจริงที่คอยบั่นทอนพลังงาน ทั้งเรื่องเกณฑ์ทหารและหางานทำ
ไม่ใช่สภาพแวดล้อมที่ฉันมีเวลาเหลือเฟือได้เหมือนกับโลกใบนี้ มุมมองเกี่ยวกับโลกในเกมจึงตื้นเขินกว่า
‘ตอนนั้นเรามองว่านาบีรยองเป็นแค่ตัวละครที่คอยแง้มเบาะแสให้ผู้เล่น แต่ถ้าลองมานึกๆ ดู…’
พอโลกแห่งเกมกลายเป็นความจริงขึ้นมา กลายเป็นว่าพฤติกรรมแบบนาบีรยองดูไม่สมเหตุสมผลเลย
เธอสังกัดอยู่ฝ่ายตัวร้าย แต่กลับค่อยแพร่งพรายข้อมูลให้ตัวเอก?
‘…ถึงจะบอกว่าทำไปเพราะความสนุกก็เถอะ’
ในเมื่อนาบีรยองเป็นเจ้าของสวนที่ซาวอลเซอึมตาย เราจึงปักใจเชื่อว่าเธอไม่น่าจะอยู่ฝ่ายดี
ทว่า เธอไม่เคยปล่อยข้อมูลปลอมให้สับสนแม้แต่ครั้งเดียว
‘เอฟเฟกต์ผีเสื้อระเบิดจะเกิดขึ้นในตอนที่นาบีรยองส่งข้อความ… และข้อความจะถูกเก็บไว้ในบันทึกการสนทนา’
กับสิ่งที่เกิดขึ้นภายในไม่ถึงหนึ่งวินาที คนเราอาจจดจำตัวหนังสือที่มองเห็นจากไกลๆ ผิดไปหรือสลับกันได้
ถ้าจะเอาให้แน่นอนก็ต้องอ่านจาก ‘บันทึกการสนทนา’ ที่เป็นฟังก์ชันของเมนูพิเศษ
〈เรียกดูบันทึกในละแวกใกล้เคียง〉
มีตั้งแต่ข้อความการสนทนาของผู้ชมที่เกิดขึ้นในช่วงเปลี่ยนเพลงโนเวลกูดอทคอม
เมื่อเลื่อนไปเรื่อยๆ ฉันเริ่มเห็นพยัญชนะและสระภาษาเกาหลี รวมถึงอักษรภาษาอังกฤษที่นาบีรยองทิ้งไว้
เมื่อนำมาประกอบกันจะได้ตามนี้
เกินคาด. จอง. เธอ.
items. exhales. dame
‘กำลังพูดถึงอะไร?’
คำว่า ‘exhale’ ในภาษาอังกฤษแปลว่าหายใจออก
‘dame’ หมายถึงสรรพนามที่ใช้เรียกสตรีชาวสหราชอาณาจักรที่มีบรรดาศักดิ์ อาจพบในสหรัฐอเมริกาบ้างแต่ก็ไม่แพร่หลาย
‘…ควอนเจอินได้รับเหรียญตราจากสมเด็จพระราชินีแห่งอังกฤษก็จริง แต่นั่นไม่ใช่บรรดาศักดิ์ ควอนเจอินที่เป็นคนเกาหลีรับบรรดาศักดิ์ไม่ได้… Dame คือคำเรียกสตรีที่ได้รับพระราชทานชั้นยศอัศวินลำดับหนึ่งและสองเท่านั้น’
สรรพนาม ‘Dame’ จึงไม่สามารถใช้กับควอนเจอิน – ชาวเกาหลีผู้มิได้ถวายสัตย์ปฏิญาณจงรักภักดีต่อสมเด็จพระราชินี
‘ก็แค่ชุดของคำที่ไม่มีความหมาย แล้วทำไมต้องเสียเวลาใส่ ‘.’ (จุด) คั่นคำให้เหนื่อยด้วย?’
ความคิดของฉันถูกรบกวนโดยน้ำเสียงอันสดใสของซาวอลเซอึม
“ฉันตกใจนิดหน่อยที่รุ่นพี่ควอนเจอินรีบเดินกลับเข้ามาขณะผู้ชมกำลังยืนปรบมือให้ แต่ก็ดีใจมากที่เธอแวะเข้ามาในห้องนี้! ไม่อยากเชื่อว่าจะมีโอกาสได้เห็นในระยะใกล้!”
ระหว่างที่ฉันไล่ตรวจสอบบันทึก ดูท่าควอนเจอินจะหายไปที่ไหนสักแห่งพร้อมกับจาเร็ด·ลี
“ยังกับฝันไปเลย…! คอนเสิร์ตคราวหน้าจะต้องไปดูให้ได้!”
“ใช่! ฉันก็อยากไปดูพร้อมกับเพื่อนๆ ในห้องเหมือนกัน!”
“หลังจากนี้ฉันจะเริ่มฝึกจองตั๋วแล้วล่ะ!”
ถึงจะยังไม่รู้ว่าคนเอาแน่เอานอนไม่ได้อย่างควอนเจอินจะจัดคอนเสิร์ตในเกาหลีอีกเมื่อไร แต่ดูเหมือนคิมยูรีจะกำลังฮึกเหิม
ซาวอลเซอึมเองก็ดูจะฝึกจองตั๋วด้วยเหมือนกัน
การจองตั๋วนั้นต้องอาศัยพรสวรรค์ แต่อะไรก็เกิดขึ้นได้ถ้าเหล่าตัวละครที่มากไปด้วยพรสวรรค์ของฉัน พยายามอย่างสุดฝีมือ
เห็นทีคงจะวางใจเรื่องการจองตั๋วครั้งหน้าไปได้แล้ว
“…ฉันก็จะฝึกด้วย!”
นับตั้งแต่เพลง ‘for LENA’ เริ่มเล่น อีเรนาไม่ปล่อยมือจากผ้าเช็ดหน้าอีกเลย
จนกระทั่งเพลงจบและเสียงปรบมือดังระงม เธอยังคงเอาแต่ก้มหน้ามองเท้าเป็นเวลานาน
อีเรนาอายที่จะร้องไห้ต่อหน้าเพื่อนร่วมชั้น จึงใช้เวลาสักพักเพื่อฝืนกลั้นน้ำตา
คิมยูรีพูดปลอบใจทำนองว่า ‘ถ้ามีเพลงที่ชื่อ for YURI ฉันต้องร้องไห้หนักกว่าเรนาแน่!’
‘เอาล่ะถึงเวลาเก็บกวาดแล้วไปหาอะไรกินกับพวกเด็กๆ’
ข้อความหนึ่งถูกส่งมาถึงขณะฉันช่วยทีมงานเก็บของ
ติ๊ง!
[วังจีโฮ] ควอนเจอิน กระต่ายจันทร์ ยงเจกอน และฉันนัดประชุมกันที่ตึกเงินจรัส
[วังจีโฮ] อยากมาด้วยไหม?
คนที่อยู่ในงานอาจเป็นเสือเหลืองในวัยสามสิบ แต่ทุกร่างแบ่งภาคของเขาเชื่อมต่อกัน
ดูเหมือนข้อความพวกนี้จะถูกส่งมาจากวังจีโฮที่อยู่ไกลออกไป
‘ถึงจะสวมหน้ากาก แต่ควอนเจอินเพิ่งได้เจอกับเราในระยะใกล้ ถ้าไปโผล่ที่นั่นต้องถูกจับได้แน่… จะให้ใช้เส้นทางเพลเยอร์ต่อหน้าทุกคนก็คงไม่ได้เหมือนกัน’
ฉันอยากรู้เนื้อหาการสนทนาก็จริง แต่ไม่จำเป็นต้องนั่งฟังด้วยตัวเอง
นอกจากนั้น การปลีกตัวออกจากตรงนี้อย่างกะทันหันก็ยังดูมีพิรุธเกินไป
ยังเหลืองานของทีมงานให้ทำอีกมาก ถ้าทิ้งสามคนนี้ไว้ตามลำพังก็คงจะเห็นแก่ตัวไปหน่อย
[ฉัน] ยังเหลืองานพาร์ตไทม์อีกเพียบ ไว้ค่อยฟังจากนายทีหลัง
ฉันส่งข้อความกลับไปหาวังจีโฮแล้วกลับมาช่วยงานอีกครั้ง
สมาชิกทีมทะเลสาบนิรันดร์บางคนที่แฝงตัวมาเป็นทีมงาน หายตัวไปพร้อมกับควอนเจอินและจาเร็ด·ลี แต่ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร เพราะคนที่ถูกส่งมาแทนก็ทำงานได้อย่างไร้รอยต่อ
หลังจากเก็บกวาดทั้งหมดเสร็จ
ทางทีมงานชวนพวกเราไปปาร์ตี้หลังคอนเสิร์ตด้วยกัน
แต่ถึงผู้เยาว์ที่ดื่มไม่ได้อย่างเราจะเข้าร่วม ก็คงสนุกสนานได้ไม่เท่าผู้ใหญ่ จึงตัดสินใจแยกกับพวกเขาตรงนี้
“ยังพอจะมีเวลาเหลือ… พวกเราไปต่อกันเองดีไหม?”
“ฉันเอาด้วย! แต่นี่ก็ดึกแล้ว ยูรีจะไปต่อได้หรือ เธอต้องกลับบ้านนะ…”
“ฉันเดินกลับบ้านได้! ไปต่อกันเถอะ!”
“ฉันด้วย! ไปนั่งที่โซนนั่งเล่นกันเถอะ!”
ตามคำแนะนำของคิมยูรีและอีเรนา พวกเราตัดสินใจจัดปาร์ตี้เล็กๆ กันเอง
จากบรรดาเราสี่คน คิมยูรีไม่ใช่เด็กหอ จึงใช้พื้นที่รับรองของหอพักไม่ได้ จำเป็นต้องมานั่งโซนนั่งเล่นในเขตตึกเรียนปีหนึ่งแทน
พวกเราเลือกนั่งในจุดที่แสงไฟสว่างที่สุด จากนั้นก็นำขนมกับเครื่องดื่มที่ซื้อจากตู้อัตโนมัติออกมาวาง
“รุ่นพี่ควอนเจอินให้ของขวัญชิ้นใหญ่จัง… ฉันดีใจที่ไม่ได้อยู่ตรงนั้น ถ้าได้รับเองคงอึดอัดใจแย่เลย”
ซาวอลเซอึมเพิ่งได้ฟังเรื่องราวเกี่ยวกับกิ๊บติดผมของคิมยูรี และการ์ดไวโอลินวิเศษของอีเรนา
เขากล่าวด้วยสีหน้าลำบากใจ เห็นได้ชัดว่าแค่คิดตามก็น่าอึดอัดแล้ว
“จริงสิ ขอดูไวโอลินวิเศษได้ไหม”
“ฉันก็อยากเห็นเหมือนกัน!”
“ได้สิ!”
อีเรนาวางการ์ดลงบนโต๊ะ
ฉันเองก็อยากเห็นว่าไวโอลินวิเศษจะมีคุณสมบัติทำนองไหน
สิ่งนี้หาไม่ได้ในเกม และในหนังสือเซตติ้งก็แค่เอ่ยถึงผ่านๆ ไม่มีการลงลึกรายละเอียด
〈เรียกดูข้อมูลไอเท็ม〉
[ชื่อไอเท็ม] ไวโอลินวิเศษ
[ลักษณะ] เครื่องดนตรี
[เกรด] SSR
[ความชำนาญ] 0%
[เอฟเฟกต์] สามารถเล่นได้
[คำอธิบาย]
เครื่องดนตรีที่จะเปลี่ยนเกรดและคุณภาพเสียงไปตามประสบการณ์ ความคาดหวัง ความคิด เป้าหมาย และความเชื่อของผู้เล่น
เกรดสูงสุดที่เป็นไปได้คือ UR
‘คำอธิบายแบบนี้…!’
ทันทีที่อ่านจบ ฉันรู้สึกเดจาวู
จากบรรดาไอเท็มมากมาย มีอยู่หนึ่งชิ้นที่คำอธิบายใกล้เคียงกับไวโอลินวิเศษมาก
‘มันเหมือนกับอาวุธ ‘โชคชะตาไร้ชื่อ’ ที่เรามี!’
หลังจากวังจีโฮตีความหนังสือโบราณที่เจอในชั้นใต้ดินของหอสมุดกลาง พลังโชคชะตาของฉันถูกกระตุ้น
ภายในมิติที่พลังโชคชะตานำพาไป เงาสีขาวได้มอบไอเท็มการ์ด ‘โชคชะตาไร้ชื่อ’ ให้กับฉัน
ไอเท็มการ์ดที่มีคำอธิบายคล้ายกับไวโอลินวิเศษของอีเรนา
