📣 ถ้ามองไม่เห็นเนื้อหาหรือลิ้งก์โหลด pdf เราแนะนำให้เปลี่ยน browser ที่ใช้งาน/เปิด javascript ด้วยจ้า
🆕 ลิงก์โหลดนิยาย 4sh กับ gdrive ไม่ใช่ของเรา รีบโหลดกันนะ ถ้าลิงก์ตายไฟล์หายก็คือหาย ไม่มีสำรองจ้า

อ่านนิยายฟรี ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี – ตอนที่ 302

บทที่ 302 - วิธีสัมภาษณ์ใหม่ ช่องว่าง
QR Code Facebook Twitter Telegram Pinterest

ทุกคนในห้องตะลึงกันยกใหญ่ พวกเขาเดินไปมุงหยูหัง

หลี่กดออกเกม ถอดปลั๊กหน้าจอ แล้วยกไปตั้งบนโต๊ะหยูหัง

รูมเมตคนอื่นๆ จับจ้องไปยังคอมพิวเตอร์รุ่นใหม่ล่าสุดด้วยแววตาอิจฉา

พอต่อจอเข้ากับเครื่องคอมพิวเตอร์เสร็จ พนักงานส่งของก็กดเปิดเครื่องเพื่อเช็กดูว่าเปิดทำงานได้ไม่มีปัญหาอะไร

“ติดต่อเรื่องบริการหลังการขายได้ที่ช่องทางนี้นะครับ ถ้ามีปัญหาอะไรกับเครื่องหรืออยากอัปเกรดส่วนไหนในอนาคต ก็ติดต่อเบอร์นี้เพื่อคุยกับฝ่ายเทคนิคได้เลย

“เล่นเกมให้สนุกนะครับ ถ้าพอใจในบริการของเรา อย่าลืมกดให้ห้าดาวนะครับ!”

พนักงานส่งของช่วยเก็บกวาดข้าวของก่อนจะกลับออกไป

“รีบดูสเป็กเร็ว!”

รูมเมตของหยูหังตื่นเต้นยิ่งกว่าเจ้าตัว

ไม่นานสเป็กของเครื่องก็ปรากฏบนหน้าจอ ข้อมูลสเป็กและฮาร์ดแวร์ไฮเอนด์สุดทันสมัยทำให้ทุกคนตื่นตะลึงไป

“คอมพ์เครื่องนี้…อย่างต่ำน่าจะราคาห้าหกพันหยวน” รูมเมตคนหนึ่งกลืนน้ำลายอึกใหญ่

หลี่หลุดหัวเราะ “ห้าหกพันหยวนเหรอ ตีราคาต่ำเกินไปรึเปล่า เครื่องนี้ใช้ฮาร์ดแวร์คุณภาพสูง ฉันว่าน่าจะราคาประมาณหมื่นห้า”

รูมเมตของหยูหังอ้าปากค้าง

เครื่องละหนึ่งหมื่นห้าพันหยวน…นี่มันคอมพิวเตอร์ในฝันของพวกเขาชัดๆ

หลี่มองด้วยความอิจฉา เนื่องจากเป็นคนเดียวในห้องที่รู้เรื่องฮาร์ดแวร์คอมพิวเตอร์ เขาจึงอธิบายเรื่องนี้ได้อย่างชัดเจน ความรู้ของเขาอยู่ในระดับขั้นเทพ แต่พอเป็นคอมพิวเตอร์ของตัวเอง เขากลับซื้อได้แค่เครื่องที่ราคาต่ำกว่ามาตรฐานความคุ้มค่า

ที่เป็นอย่างนี้ก็เพราะว่าไม่มีเงิน!

นักศึกษามีรายได้จำกัด นอกจากพวกทายาทตระกูลร่ำรวยแล้ว ใครมันจะไปซื้อคอมพิวเตอร์เครื่องละหมื่นหยวนไหว

“ไอ้หยู จริงๆ แล้วแกเป็นทายาทตระกูลร่ำรวยเหรอ หรือแกแอบไปขายตัวหลังเลิกเรียน บอกทีว่าแกไปได้มายังไง”

ทุกคนอิจฉาตาร้อน

หยูหังแค่นจมูก “แกสิขายตัว! ฉันถูกรางวัลมาโว้ย! เหมือนว่าร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูกำลังจัดกิจกรรมอยู่ แค่ไปเล่นเน็ตที่ร้านก็น่าจะมีโอกาสถูกรางวัลแล้ว ฉันเป็นผู้โชคดีที่ถูกเลือกยังไงล่ะ”

หลี่ตาลุกวาว “เชี่ย มีกิจกรรมดีๆ แบบนี้ด้วยเหรอ เริ่มตั้งแต่วันไหนเนี่ย”

หยูหังตอบ “วันนี้ นั่งเล่นเกมตอนเช้าก็ได้รับเลือกเป็นผู้โชคดี พอบ่ายเครื่องก็มาส่งเลย โคตรไว!”

ทุกคนหันมองกันด้วยความงุนงง

พวกเขาเคยเห็นแค่กิจกรรมแจกสิทธิ์เล่นอินเทอร์เน็ตที่ร้านฟรี ไม่เคยเห็นร้านไหนจัดกิจกรรมแจกเครื่องคอมพิวเตอร์มาก่อน!

เป็นพวกอวดรวยเรอะ!

รูมเมตคนหนึ่งของหยูหังไม่พูดไม่จาตั้งหน้าตั้งตาเก็บข้าวของทันที

หลี่พูดดักคอ “เฮ้ย เลิกฝันเถอะ ไอ้หยูมันโชคดีผิดมนุษย์มนา แถมคนก็น่าจะแห่ไปร่วมกิจกรรมกันเพียบ อย่าว่าแต่โอกาสได้รางวัลเลย แค่ที่นั่งโซนอินเทอร์เน็ตก็ไม่น่าจะหาได้ อย่าเสียเวลาเลยเพื่อน”

หยูหังนิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ไม่น่าจะเป็นแบบนั้นนะ

“เอาเข้าจริง ร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูไม่ได้มีลูกค้าเข้าร้านเยอะขนาดนั้น ตอนเช้าเครื่องเต็มไปแค่หกสิบเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์เอง

“อีกอย่างทางร้านก็ไม่ได้โปรโมตกิจกรรมมาก ขนาดตอนฉันได้รับรางวัลยังไม่ประกาศอะไรใหญ่โตเลย ผู้จัดการร้านแค่เดินมากระซิบบอกแล้วขอที่อยู่กับช่องทางการติดต่อ ไม่มีใครรู้เลยว่าฉันได้รางวัล”

หลี่กับคนอื่นๆ เริ่มเก็บข้าวของเช่นกัน

“ให้ไวๆ วันนี้เราไปเล่นเกมร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูกัน!”

“ใช่ๆ จะได้รางวัลมั้ยไม่สำคัญ ฉันแค่อยากสัมผัสประสบการณ์การเล่นเกมในร้านอินเทอร์เน็ตระดับไฮเอนด์”

“เฮ้ย รอด้วยสิ ขอใส่กางเกงก่อน”

“ร้านอยู่ไหน ใครรู้บ้าง”

“รอฉันด้วย ขอทำอันนี้ให้เสร็จก่อน”

“จัดการธุระแกเถอะ เดี๋ยวพวกฉันไปรอที่ร้าน!”

หยูหังอดยิ้มขึ้นมาไม่ได้ ไอ้พวกนี้นี่มันเหลือเชื่อจริงๆ

ก่อนหน้านี้ไม่มีใครอยากไปร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูเลยเพราะราคาแพง แต่พอรู้ว่ามีโอกาสได้คอมพิวเตอร์เป็นรางวัลก็อยู่ไม่สุขกันทันที

หยูหังมองพวกเขายิ้มๆ ยังไงซะเขาก็ได้รางวัลมาแล้ว ถึงไปที่ร้านก็คงไม่ได้รางวัลอีกครั้งหรอก

เขาเปิดอาหารโมหยูเดลิเวอรี่ กลิ่นข้าวหอมละมุนลอยแตะจมูก

ระหว่างกินข้าว เขาดาวน์โหลดเกมลงเครื่องหลายเกม

อินเทอร์เน็ตของมหาวิทยาลัยช้ามาก แต่ก็ไม่เป็นไรเพราะมีเครื่องคอมพิวเตอร์สเป็กแรง

มีคอมพิวเตอร์สุดยอดแบบนี้แล้วไม่เอามาเล่นเกมถือเป็นความผิดมหันต์!

ระหว่างรอเกมดาวน์โหลด หยูหังเข้าเว็บช็อปปิ้งออนไลน์ตั้งใจจะซื้อจอภาพให้ตัวเอง

ตอนนี้เขามีคอมพิวเตอร์ราคาหลักหมื่นแล้ว จะไม่มีจอภาพอัตรารีเฟรชเรตสูงๆ ได้ยังไง

นอกจากนั้นคีย์บอร์ดกับเมาส์ดีๆ ก็ต้องซื้อ เอาให้เหมาะกับความเทพของเครื่อง

ตอนที่กำลังเลื่อนดูเว็บ มือถือของเขาก็ดังขึ้น “สวัสดีครับ พัสดุมาส่งครับ”

หยูหังงง มีพัสดุมาส่งอีกแล้วเหรอ

หลี่กับคนอื่นๆ จะไปร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูพอดี พวกเขาเลยลงมาข้างล่างพร้อมกัน

พนักงานส่งพัสดุของนี่เฟิงโลจิสติกส์รออยู่ด้านล่าง แต่ไม่ใช่คนเดียวกันกับที่มาส่งของรอบที่แล้ว

รอบนี้พนักงานหยิบกล่องใหญ่ออกมาหนึ่งกล่อง พร้อมกล่องเล็กๆ อีกหลายกล่องจากรถ

หยูหังถามด้วยความสงสัย “พัสดุอะไรเหรอครับ”

พนักงานตอบพร้อมรอยยิ้ม “บอสของเราเพิ่งสั่งมาว่า นอกจากจะได้เครื่องคอมพิวเตอร์แล้ว ผู้โชคดีของร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูจะได้รับจอภาพและอุปกรณ์เสริมด้วย ผมเลยรีบมาส่งให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้”

หยูหังดีใจสุดๆ “เจ๋งเลย! ไอ้หลี่ ช่วยฉันขนขึ้นห้องหน่อย!”

หลี่กุมมือคำนับ “ข้าขอลา!”

ทุกคนหายตัวไปทันที

ร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูสาขาห้างหวนยู่เทียนเจีย novelgu.com

จางหยวนกับหม่าหยางกำลังคุยกันพลางจิบกาแฟอยู่ในโซนพักผ่อน

“บอสเผยใจป้ำมากเลย หลังจบสัปดาห์กิจกรรม แบรนด์ ROF ต้องดังกระฉ่อนไปทั่วจิงโจวแน่

“ถึงจะขาดทุน แต่ชาวจิงโจวก็จะรู้ว่า ROF เป็นแบรนด์คุณภาพดีที่มีบริการติดตั้งและบริการหลังการขายที่เยี่ยมยอด พอคนรู้จักแบรนด์เรามากขึ้นเดี๋ยวก็พลิกมาทำกำไรได้

“อีกอย่างยิ่งซื้อฮาร์ดแวร์มากเท่าไหร่ ก็จะยิ่งประหยัดต้นทุนลงไปได้ ตรงส่วนนี้ช่วยเราประหยัดค่าใช้จ่ายได้มากเลยทีเดียว

“แต่ที่ไม่เข้าใจคือทำไมบอสเผยถึงไม่โปรโมตกิจกรรมจับฉลากแจกคอมพิวเตอร์ของร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูเลย”

จางหยวนไม่เข้าใจเรื่องนี้

กิจกรรมนี้จัดเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ การจับฉลากจะช่วยเรียกลูกค้าเข้าร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูได้มากขึ้น ดังนั้นพวกเขาจึงควรโฆษณากิจกรรมจับฉลากให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

ถึงจะมีค่าใช้จ่าย แต่ยอดคนมาใช้บริการอินเทอร์เน็ตก็น่าจะช่วยทำกำไรคืนได้

ระหว่างที่กำลังคุยกัน ทั้งสองก็ได้ยินเสียงฝีเท้าวิ่งมาที่หน้าร้าน

“สาขานี้…มีที่นั่งว่างมั้ย”

“แฮ่กๆ…มีว่ะ!”

“รีบไปนั่งเร็ว!”

นักศึกษากลุ่มหนึ่งวิ่งกระหืดกระหอบหน้าแดงจัดเข้ามาในร้าน ดูเหมือนจะวิ่งกันมาไกล หลังจากยื่นบัตรประชาชนให้แล้วจ่ายเงินค่าบริการ พวกเขาก็เดินไปนั่งแล้วเปิดเครื่องเล่นเกม

ไม่กี่นาทีต่อมาก็มีคนเข้าร้านเพิ่ม

จางหยวนอึ้งไป “เอ๊ะ”

พวกเขาดูขมีขมันกันมาก ไม่น่าจะอยากมาเล่นเกมเฉยๆ คงจะรู้มาว่าร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูมีกิจกรรมแจกคอมพิวเตอร์ ถือได้กระเหี้ยนกระหือรือกันขนาดนี้!

ประมาณบ่ายสาม ร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูสาขานี้ก็มีคนใช้งานเต็ม คนที่หาที่ว่างไม่ได้ต้องกลับออกไปอย่างหมดหวังแล้วลองแวะไปดูสาขาอื่น

จางหยวนอดรู้สึกทึ่งขึ้นมาไม่ได้เมื่อเห็นร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูมีลูกค้าเต็มทุกที่นั่ง

“อย่างนี้นี่เอง!

“บอสเผยรู้อยู่แล้วว่าจะโฆษณาหรือไม่โฆษณา ยังไงลูกค้าก็เข้าเต็มร้านอยู่ดี

“เพราะงั้นก็ไม่จำเป็นต้องไปเสียเงินโฆษณา!

“ฉันต้องเรียนรู้จากแผนการอันยอดเยี่ยมและความมัธยัสถ์ของบอสเผย!”

ขณะเดียวกัน เผยเชียนกำลังนวดขมับเพื่อบรรเทาอาการปวดหัว

ถึงจะวางแผนทุกอย่างมาเป็นอย่างดี แต่พอทำจริงก็เจอปัญหาหลายอย่าง!

โดยเฉพาะกิจกรรมแจกเครื่องคอมพิวเตอร์ของร้านอินเทอร์เน็ตโมหยู เผยเชียนตระหนักแล้วว่าตัวเองคิดตื้นไป

ใครบอกกันว่าถ้าไม่โฆษณาเหล่าเกมเมอร์ก็คงไม่รู้เรื่องกิจกรรม

นี่เพิ่งจะบ่ายวันแรก แต่เกมเมอร์ก็เข้ามาใช้งานร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูเต็มทุกที่นั่งในหลายสาขา!

เผยเชียนคิดว่าร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูน่าจะเต็มไปตลอดทั้งสัปดาห์

โชคดีที่เผยเชียนรีบหาทางจัดการ เขาแจกจอภาพกับอุปกรณ์เสริมให้ผู้โชคดีด้วย เพื่อที่จะได้ผลาญเงินเพิ่ม

เผยเชียนอยากแจกคอมพิวเตอร์ให้ได้เยอะๆ เขาคิดจะแจกวันละสิบเครื่อง แต่ก็ทำไม่ได้เพราะระบบไม่อนุญาต

แต่พอคิดดูดีๆ เผยเชียนก็ตระหนักว่าปัญหาเล็กน้อยนี้ไม่ได้ส่งผลกระทบต่อภาพรวม

ทุกอย่างคืบหน้าไปอย่างราบรื่น!

ถ้าขาดทุนแบบนี้ต่อไปได้เรื่อยๆ เผยเชียนก็จะทำยอดขาดทุนได้ห้าถึงหกล้านหยวนโดยไม่ต้องไปผลาญเงินเพิ่มกับพนักงาน

หลังจากคำนวณเงินดู เผยเชียนก็อึ้งไป

เรื่องดีๆ เกิดขึ้นได้โดยไม่ทันตั้งตัว เหลือเชื่อจริงๆ!

“หึๆ ดูเหมือนจะหาทางผลาญเงินดีๆ ได้แล้ว

“เศรษฐีหน้าใหม่ใกล้ถือกำเนิดแล้ว!

“ความฝันในการขาดทุนจนได้เป็นเศรษฐีใกล้เป็นจริงแล้ว!”

เผยเชียนแสนเบิกบานใจ

ถึงรอบบัญชีหน้าจะต้องกลับมาเก็บกวาดผลลัพธ์จากการจัดอีเว้นต์ แต่เผยเชียนก็เลือกที่จะยังไม่คิดมากในตอนนี้

ถึงรอบบัญชีหน้าฟ้าจะแตก แค่รอบบัญชีนี้ขาดทุนได้ก็พอแล้ว

ถ้าทำให้ตัวเองขาดทุนไม่ได้ในรอบบัญชีหน้าจริงๆ เขาก็จะปล่อยให้เงินทุนระบบเพิ่มไปเรื่อยๆ ยังไงอัตราแปลง 100:1 ก็คงจะทำเงินให้เขาได้มากพอตัว

ถ้าจำเป็นต้องขาดทุนจริงๆ เขาก็เปิดกิจการเพื่อผลาญเงินเพิ่มได้!

เผยเชียนนึกเรื่องนี้อย่างสุขใจ จากนั้นก็เข้าแพลตฟอร์มเกมทางการไปหาเกมดีๆ เล่น

ทันทีที่เข้าแพลตฟอร์ม เขาก็เห็นบทสัมภาษณ์พิเศษโชว์หราในหน้าหลัก

‘บทสัมภาษณ์พิเศษกับเถิงต๋า: แปลงจินตนาการอันสมบูรณ์แบบของผู้เล่นให้เป็นความจริง’

มีคำโปรยกำกับด้วยว่า ‘เปิดเผยความยอดเยี่ยมของทีมผู้สร้างเกมกลับใจคือฟากฝั่ง!’

เผยเชียนใจสั่น อะไรวะเนี่ย!

เขารู้ว่าบทสัมภาษณ์น่าจะออกเร็วๆ นี้ แต่…นี่มันเร็วเกินไปรึเปล่า

ทีมสัมภาษณ์เพิ่งจะบินกลับจากจิงโจวเช้าวันอาทิตย์ นี่เพิ่งผ่านมาแค่สามสิบชั่วโมงเอง

ทำไมถึงทำบทสัมภาษณ์เสร็จเร็วขนาดนี้

ขยันกันเกินไปรึเปล่า

อู้งานสักหน่อย รอให้ถึงเดือนหน้าแล้วค่อยทำไม่ได้เหรอ!

พอเห็นชื่อบทสัมภาษณ์ เผยเชียนก็รู้สึกไม่ดีขึ้นมา ภาพตอนให้สัมภาษณ์ฉายวาบขึ้นมาในหัว…

แพลตฟอร์มเกมทางการ อย่าสร้างเรื่องให้ฉันนะ!

เผยเชียนกดคลิกชื่อบทสัมภาษณ์ ร่างของเขาสั่นเทิ้ม

แถวข้อความปรากฏขึ้นมาพร้อมคลิป เขาอ่านข้อความดูคร่าวๆ แล้วพบว่าไม่ได้มีพูดถึงเขามากนัก

เผยเชียนถอนหายใจด้วยความโล่งอก

แต่พออ่านข้อความตอนช่วงแรกดีๆ เผยเชียนก็รู้สึกมวนท้องขึ้นมาอีกครั้ง

ถึงจะไม่ได้พูดถึงเขาเลย แต่ก็ยังมีปัญหาใหญ่อยู่ดี!

ข้อความช่วงแรกเขียนเอาไว้ว่า

“เช็กสเปียร์กล่าวเอาไว้ว่า ‘มีแฮมเล็ตหนึ่งพันแบบในสายตานักอ่านหนึ่งพันคน’ เนื้อเรื่องเดียวกันมีการตีความแตกต่างกันไปในแต่ละคน

“ในการสัมภาษณ์ครั้งนี้ ผู้สัมภาษณ์ใช้กลยุทธ์ใหม่ เราใช้เทคนิค ‘ช่องว่าง’ เพื่อให้ผู้อ่านจินตนาการภาพของนักออกแบบเกมดาวเด่นที่จะพูดถึงในบทสัมภาษณ์นี้ได้

“เขาเป็นคนแบบไหน คุณจะได้รู้หลังอ่านบทสัมภาษณ์ต่อด้านล่าง”

Facebook Twitter Telegram Pinterest
ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี

ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี

Losing Money to Be a Tycoon, 亏成首富从游戏开始, Kui Cheng Shoufu Cong Youxi Kaishi(donghua), Losing Money to Become the Richest Person Starts From the Game, システムで出世してしまった
Score 9.4
สถานะนิยาย: Ongoing ประเภท: , ผู้แต่ง: , ต้นฉบับ: 1673 Chapters (จบแล้ว)
เผยเชียนย้อนเวลากลับไปเมื่อ 10 ปีก่อน โดยมีระบบสั่งให้เขาตั้งบริษัทอะไรก็ได้เพื่อหาเงินทำกำไรโดยจะมีการประเมินกำไรขาดทุนเป็นรอบๆ แต่เผยเชียนเป็นคนหัวหมอ เขาดูแล้วว่าถ้าเขาทำธุรกิจได้กำไร เขาจะได้ส่วนแบ่งเข้ากระเป๋าตัวเองแค่ 1:100 แต่ถ้าเขาขาดทุน เขาจะได้ส่วนแบ่ง 1:1 เขาจึงคิดจะตั้งบริษัทเกม และหาทางทำให้บริษัทขาดทุน.. (อ่านเพิ่มเติม »)

Comment

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Options (ตั้งค่าการอ่านนิยาย)

not work with dark mode
Reset