“อะไรวะ..เราจะรีบกลับทำไม” พอขับรถมาเพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองบ้าไปแล้ว
ถ้าจะกลับไปหาเพื่อนอีกก็ขี้เกียจขับรถ ไหนๆ ก็มาเกินครึ่งทางแล้วกลับไปนอนเลยดีกว่า
ใช้เวลาอยู่บนท้องถนนเพียงไม่นานก็มาถึงบ้าน เพราะเวลานี้ไม่ค่อยมีรถสัญจรไปมาแล้ว
แกร็ก! แกร็ก!!
“ล็อกห้องทำไม” มาถึงก็เปิดประตูเข้าไปในห้องไม่ได้ เพราะคนด้านในล็อกประตูไว้ “เธอ..เธอ..” เสียงชายหนุ่มเรียกเบาๆ เพราะจะเรียกแรงไม่ได้ พ่อกับแม่ได้ตื่นกันพอดี
ก๊อก..ก๊อก.. จะเคาะแรงก็ไม่ได้อีก ก็เลยต้องได้เคาะเบาๆ พอให้ข้างในรู้สึกตัว
กุญแจสำรอง.. เพิ่งนึกได้ว่าแม่บ้านมีกุญแจสำรอง รันเวย์รีบลงมาห้องแม่บ้าน
ได้กุญแจสำรองจากแม่บ้านแล้ว เขาก็กลับขึ้นมาบนห้อง
แกร็ก~
“คิดว่าจะล็อกฉันอยู่เหรอ” คนร่างสูงค่อยๆ ก้าวเดินไปที่เตียง “อะไร?”
ในห้องยังพอมีแสงสว่างอยู่บ้าง พอเข้ามาใกล้ก็เห็นว่าบนเตียงไม่ได้มีแค่เธอนอนอยู่คนเดียว
“แม่?” อะไรของแม่เนี่ย แล้วจะมานอนทำไมห้องนี้ รันเวย์รู้สึกเซ็งขึ้นมาระดับหนึ่ง และคิดอยู่ว่าจะกลับไปหาเพื่อนดีไหม
แม่นะแม่คนยิ่งกำลังหิว ..นี่แหละคือสิ่งที่เขารีบกลับมาบ้าน เพราะจะหาที่ลง
เพล้ง
“อุ๊ย”
“ขอโทษค่ะป้า” ที่จริงเธอยังไม่ได้ชนแม่บ้านเลย แต่ของที่แม่บ้านกำลังยกอยู่ตกลงมาก่อน
“คุณไม่ต้องค่ะเดี๋ยวป้าทำความสะอาดเอง”
“มีอะไรกัน” ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นแม่บ้านไม่ระวังแบบนี้ พลตรีนายแพทย์วันเวย์ก็เลยรีบเข้ามาในครัว
“คุณผู้ชาย เออคือว่า..” แม่บ้านเริ่มหวาดหวั่น เพราะชุดที่แตกเป็นชุดสุดหวงของท่านเลย
“รัญทำแตกค่ะ” ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้เป็นคนทำตกโดยตรง แต่จังหวะนั้นแม่บ้านคงตกใจกลัวชนถูกเธอที่หันไปแบบไม่ระวัง
“เธอรู้ไหมชุดที่มันแตกราคาเท่าไร”
“ไม่รู้ค่ะ” ถ้าจะไม่ตอบก็ไม่ได้..ก็เธอไม่รู้จริงนี่
หญิงสาวนั่งยองๆ ลงเพื่อจะเก็บเศษ ซึ่งตอนนี้แม่บ้านไม่กล้าเข้าใกล้เลย пᴏveʟɢᴜ.cᴏᴍ
“คงเป็นแบบนี้สินะ เจ้ารันถึงไม่อยากแต่งงานด้วย”
“คุณพ่อไม่ได้ออกไปไหนหรือครับ” เสียงนี้ดังขึ้นก่อนที่พ่อจะพูดอะไรมากไปกว่านั้น
“ตื่นแล้วเหรอลูก วันนี้ไปสนามไดร์ฟกอล์ฟกับพ่อไหม” ท่าทางของผู้เป็นพ่อเปลี่ยนไปเมื่อเห็นว่ามีลูกชายอยู่ด้วย
“ทำไมไม่ให้แม่บ้านเก็บ” ดูเหมือนเขาจะไม่ได้ยินสิ่งที่พ่อพูดเลย เพราะมองเขาไปเห็นว่าเธอกำลังเก็บเศษที่แตกอยู่
“ฉันเก็บเองค่ะคุณ” ได้ยินนายน้อยของบ้านพูดแม่บ้านถึงกล้าเข้ามาเก็บช่วย
“ลูกยังไม่ตอบพ่อเลยนะ”
“ผมยังง่วงนอนอยู่เลยครับ” ที่เขารีบลงมาเพราะได้ยินเสียงของตกแตก และคิดว่าแม่คงออกจากบ้านไปแล้ว ได้ยินว่าจะไปหาพี่สะใภ้คนโต ก็เลยต้องได้ลงมาดู
“ถ้างั้นลูกนอนให้เต็มอิ่มเลย เดี๋ยวพ่อจะให้คนรถกลับมารับอีกที”
“ดูเหมือนพ่ออยากจะให้ผมไปจังเลยนะครับ” ทุกครั้งไม่เคยเห็นพ่อชวนไปชมรมสักที
“ก็เราเป็นลูกผู้ชาย ต้องเล่นกีฬาแบบผู้ชายเขาเล่นกันบ้าง ขึ้นไปนอนเถอะลูก ตื่นขึ้นมาแต่งตัวหล่อๆ นะ เดี๋ยวพ่อจะให้ตาเสริมมารับ”
รันเวย์ไม่อยากจะขัดใจพ่อ เดี๋ยวก็อารมณ์เสียขึ้นมาอีก ยิ่งเวลาอารมณ์เสียทีไรชอบไปลงแต่กับแม่
ผู้เป็นพ่อมองตามหลังลูกชายขึ้นไปและแอบมีรอยยิ้มออกมาเล็กน้อย ส่วนลูกสะใภ้ที่เพิ่งจะเก็บของแตกในครัวเสร็จมองมาเจอสายตาพ่อสามีพอดี ดูเหมือนท่านมีนัยยะอะไรบางอย่าง
หญิงสาวช่วยในครัวเสร็จ ก็ทานข้าวพร้อมกับแม่บ้านเลย ทีแรกแม่บ้านจะจัดออกมาให้ข้างนอก แต่เธอบอกว่าต้องรีบทานยาแม่บ้านก็เลยจัดเตรียมในครัวให้อีกชุดหนึ่ง
ขึ้นมาถึงข้างบนก็เห็นว่าเขายังนอนอยู่ ..พ่อเขาคิดจะทำอะไรกันแน่ ฟังดูแล้วเหมือนไม่ได้ชวนลูกชายไปไดร์ฟกอล์ฟเลย เพราะสีหน้าและแววตาท่านดูแปลกๆ
“??” รันเวย์ที่นอนหลับยังไม่สนิท รู้สึกตัวขึ้นมาเมื่อมีร่างของอีกฝ่ายซุกเข้ามาใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน แถมยังขยับมาจนแนบลำตัว..
