“เป็นอะไรหรือเปล่าจ๊ะ” นั่งรถมาจนใกล้จะถึงที่แล้ว แต่ดูท่าทางลูกสะใภ้คนเล็กจะเหม่อลอยมาก
“คะ?!” รัญณาสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงแม่ของเขา ..เธอตกใจตั้งแต่ถูกจูบก่อนที่จะออกมาแล้ว
“หนูไม่สบายใจหรือเปล่า ไม่ต้องกลัวหรอกนะ คืนนี้แม่จะไปด้วย” นางคิดว่าเธอคงจะกลัวเรื่องพ่อสามี
“เอ่อค่ะ” เราเป็นบ้าอะไรเนี่ย ..หญิงสาวรีบเรียกสติตัวเองให้กลับมา
ลงจากรถ..แพทย์หญิงอมรรัตน์ก็พาลูกสะใภ้ไปเลือกชุดราตรีก่อน พอได้ชุดแล้วก็เข้ามาให้ช่างแต่งหน้าทำผมให้เข้ากับชุด
เวลาผ่านไปก็หลายชั่วโมง เพราะกว่าจะทำทุกอย่างเสร็จ
“แม่ว่าคงไม่มีใครจำหนูได้หรอก” ถ้านางไม่ได้อยู่ในร้านเสริมสวยนี้ด้วยคงจำลูกสะใภ้ไม่ได้แน่
“น้องสวยมากเลยนะคะ ถ้าไม่ใช่ลูกสะใภ้ของคุณหมอ ดิฉันว่าส่งเข้าประกวดได้เลยนะเนี่ย”
หญิงสาวก็มัวแต่มองกระจก เพราะเธอก็ไม่เคยเห็นตัวเองแต่งตัวแบบนี้มาก่อนเหมือนกัน
“แม่โทรไปบอกเจ้ารันให้ไปเจอกันที่โรงแรมแล้ว”
“เราไปโรงแรมกันเลยหรือคะ”
“ใช่จ้ะ ตอนนี้พ่อก็อยู่กับเพื่อนที่งานนั่นแหละ” นางก็เลยสั่งให้คนรถมุ่งหน้าไปที่โรงแรมเลย
[โรงแรมหรูที่ใช้จัดงาน]
แน่นอนว่างานไฮโซต้องมีนักข่าวจับตามอง และหลายสำนักก็รอทำข่าวอยู่
“ลงมาสิจ๊ะ”
“โอ๊ย”
“ขอโทษเหมือนกัน”
เสียงโอ๊ยครั้งต่อมาก็คือเสียงรัญณา เพราะถูกเขาเหยียบเท้า
เป็นผู้ชายจริงไหมเนี่ย ..ดูก็รู้ว่าเขาจงใจที่จะเอาคืน
จนงานเลี้ยงผ่านล่วงเลยมาดึกมากแล้ว เธอก็ยังไม่ได้ทำตัวซุ่มซ่าม แถมยังทำตัวให้เป็นที่รักใคร่ของคนในงานโuเวลกูดoทคoม
“ลูกจะกลับแล้วเหรอ”
“ครับ” ว่าแล้วชายหนุ่มก็เดินออกไป โดยมีเธอที่วิ่งตามหลัง
“คุณ.. รอฉันก่อนสิ”
“จะตามมาทำไม”
“คุณไม่ได้จะให้ฉันไปด้วยเหรอ” เมื่อได้ยินแบบนั้นหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างรถไม่กล้าเปิดประตูเลยด้วยซ้ำ
“ถ้าอยากไปก็มาสิ”
รถสปอร์ตคันหรูวิ่งออกจากโรงแรมด้วยความเร็วสูง มือเรียวรีบเกาะเซฟตี้ที่ตัวเองคล้องอยู่ไว้แน่น
“คุณไม่ได้กลับบ้านเหรอ”
“ใครบอกว่าจะกลับบ้าน” ว่าแล้วชายหนุ่มก็ลงจากรถ แล้วเดินตรงเข้าไปในผับ
“ทางนี้” บอยเพื่อนรักของรันเวย์ และเพื่อนอีก 2-3 คนที่ดื่มรอก่อนหน้านั้นแล้ว
“ไหนบอกจะไม่มาไงวะ”
“ทีแรกว่าจะไม่มานั่นแหละแต่เซ็ง” พอรันเวย์นั่งลงสาวๆ ที่นั่งอยู่ข้างเพื่อนก็รีบเข้ามา
“เฮ้ยมึงมากับใคร” ขณะที่รันเวย์โอบกอดสาวๆ ในผับ เพื่อนก็เห็นว่ามีผู้หญิงเดินตามมา หยุดอยู่ด้านหลังของเขา
“ไม่มีอะไร ไม่ต้องไปสนใจ” ว่าแล้วมือหนาก็เอื้อมไปยกเหล้าขึ้นดื่ม
“คนสวยนั่งก่อนสิครับ” เพื่อนของเขาก็เลยเคลียร์พื้นที่ให้เธอนั่งลงข้างๆ รันเวย์
อยากจะถอยกลับแต่มาถึงขนาดนี้แล้วนั่งหน่อยก็ดี
“ดื่มหน่อยนะครับ” บอยรินเหล้าแล้วส่งมาให้กับเธอ
“ฉันดื่มไม่เป็นค่ะ” เธอไม่ได้ใฝ่หาของพวกนี้ เพราะขนาดเงินกินข้าวยังจะไม่มี
“เพื่อนฉันให้ดื่มก็ดื่มเถอะน่า” คนที่นั่งอยู่ข้างๆ พูดออกมาแบบไม่สบอารมณ์พร้อมกับจับแก้วนั้นจากมือเพื่อนกระแทกลงตรงหน้าที่เธอนั่ง
หญิงสาวก็เลยจำใจต้องยกเหล้าขึ้นมาดื่ม
“ไปเอามาจากไหนวะ” เพื่อนกระซิบถามเมื่อเห็นว่าดื่มเข้าไปแค่แก้วเดียวเธอก็เหมือนจะน็อคแล้ว
“จากข้างถนน”
“ข้างถนนแต่งตัวสวยขนาดนี้เลยเหรอ?” เพราะเธอยังอยู่ในชุดราตรี
“พวกมึงไม่ต้องรู้หรอก” รันเวย์ปล่อยมือจากผู้หญิงก่อนหน้านั้น แล้วหันมารับร่างของเธอที่กำลังเอนตัวมาซบไหล่ของเขา “ดื่มอีกแก้วสิ” เขาเคยเจอแต่ผู้หญิงที่คอทองแดง มอมแค่ไหนก็ไม่เมานอกจากจะมารยา แต่เห็นว่าเธอดื่มเข้าไปแค่นี้ก็เริ่มทรงตัวไม่อยู่แล้ว ความเป็นชายในตัวของเขามันก็ถูกกระตุ้น ..เพิ่มเงินอีกสักหน่อยก็คงไม่เป็นไร เพราะยังไงเธอก็เห็นแก่เงินอยู่แล้ว
