“คุณอายจะไปไหนคะ” นางพยาบาลคนที่เขาให้อยู่ดูแลเธอ เห็นว่าไอยวริญไม่ได้เดินมุ่งหน้าไปทางที่บอกว่าจะไป
“พี่รออายอยู่ตรงนี้แหละ อายจะไปหาคุณหมอแป๊บเดียวค่ะ” ว่าแล้วเธอก็เดินตรงไปทางห้องตรวจ
“คุณหมอมีผ่าตัดค่ะ”
“แล้วใครอยู่ในห้องคะ” เธอเห็นว่ามีคนไข้รอเข้าตรวจ
“คุณหมออนุชิตค่ะ”
พอเห็นว่าเขาไม่ว่างเธอก็เลยกลับขึ้นมาบนห้อง
เวลาผ่านไปเพียงไม่นาน..
แกร็ก..
ประตูเปิดออกหญิงสาวที่กำลังยืนทอดสายตามองลงไปข้างล่างก็ได้หันไปดูว่าใครเปิดเข้ามา
“คุณหมอมีผ่าตัดไม่ใช่เหรอคะ”
“คนข้างล่างบอกว่าคุณไปหาผม มีอะไร” ชายหนุ่มเดินเข้ามาถามแบบเป็นห่วง
“ไม่ใช่ธุระสำคัญอะไรหรอกค่ะ อย่าบอกนะว่าคุณหมอ?”
“เป็นอะไร” เขายังคงถามประโยคเดิมพร้อมกับเอื้อมมือไปเช็คชีพจรเธอดู
“อายไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อยแค่อายได้ยินพี่พยาบาลพูดกัน”
“พูดว่าอะไร”
“ว่าถ่านไฟเก่า ไม่สิ ว่าคุณนาตาลี ย้ายโรงพยาบาลที่รักษาพ่อเหรอคะ”
ได้ยินแบบนั้นเขาถึงกับโล่งอก ทีแรกคิดว่าเธอเป็นอะไรถึงขนาดเลื่อนการผ่าตัดไปก่อน เมื่อได้ยินพยาบาลแจ้งมาว่าภรรยาคุณหมอมาหาที่ห้องตรวจ
“ใช่..ผมย้ายโรงพยาบาลให้เธอเอง”
“คุณย้ายเองเหรอคะ อย่าบอกนะว่าเป็นเพราะฉัน?”
“กินข้าวหรือยัง”
อะไรกันเป็นเพราะเราจริงเหรอ? ถึงแม้ว่าเพิ่งจะใช้ชีวิตร่วมกัน แต่เธอก็พอรู้นิสัยของผู้ชายคนนี้ ถ้าอะไรที่พูดออกมาแล้วมันถูกเขาจะไม่อธิบายต่อ
“ฉันไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนั้นสักหน่อย”
“ไม่มีอะไรหรอก คุณจะได้สบายใจไง เดี๋ยวผมจะให้คนเอาอาหารขึ้นมาให้นะ” ว่าแล้วเขาก็เดินกลับมาที่ประตู
“เดี๋ยวก่อนค่ะ” หญิงสาวรีบเดินไปที่โต๊ะทำงานแล้วหยิบโทรศัพท์ของเขาเดินไปให้ “คุณหมอไม่ได้เอาโทรศัพท์ไปด้วยค่ะ”
“เอาไว้นี่แหละ”
“เผื่อมีคนไข้ด่วนเข้ามาไงคะ”
“เรื่องนั้นพยาบาลรู้ดีว่าต้องตามผมที่ไหน”
“ทำไมคุณหมอถึงไม่เอาโทรศัพท์ติดตัวไปด้วยล่ะคะ” เธอไม่อยากจะคิดเข้าข้างตัวเองก็เลยถาม
“คุณจะได้สบายใจไง”
“อะไรนะ?” และมันก็เป็นแบบที่คิดไว้ เขาแคร์ความรู้สึกของเธอกลัวว่าจะคิดเรื่องที่คุยไลน์กับถ่านไฟเก่าเหรอ?
ขณะที่เซอร์เวย์กำลังอยู่ในลิฟต์ ก็คิดถึงสิ่งที่เห็นในกล้องวงจรปิด เขาไม่คิดว่านาตาลีจะพูดแบบนั้นกับเธอ เพราะในกล้องวงจรปิดทั้งภาพและเสียงคมชัดมาก
เขาก็เลยย้ายโรงพยาบาลให้พ่อของนาตาลีไปรักษาตัวที่โรงพยาบาลอื่น แต่ค่ารักษาเซอร์เวย์ก็ยังคงออกให้ถือว่าเป็นการทำบุญ
ลงมาถึงชายหนุ่มก็สั่งคนที่ห้องผ่าตัดให้เตรียมการผ่าตัดต่อ
เย็นวันเดียวกันนั้น..
แต่ก่อนตอนที่ยังไม่รู้จักกับผู้หญิงคนนี้ เวลาขึ้นมาพักแทบจะไม่อาบน้ำ เพราะแค่หัวถึงหมอนก็หลับเป็นตาย แต่ตอนนี้ขึ้นมาถึงก็ต้องได้ชำระร่างกายให้สะอาดก่อน แล้วค่อยเข้าไปหอมแก้มเธอ
“คุณหมอเหนื่อยไหมคะ”
“เห็นหน้าคุณก็หายเหนื่อยแล้ว”
“มาตรงนี้ดีกว่าค่ะ” มือเรียวจูงมือของอีกฝ่ายให้พาเดินมาที่โซฟา
“หือ?”
“นอนลงสิคะ” เธอเห็นว่าเขาชอบนอนหนุนตักก็เลยขยับชิดด้านใน เพื่อเขาจะได้มีพื้นที่นอนลง
ชายหนุ่มเอนตัวนอนหงายแล้วจับมือของเธอมาวางลงที่หน้าอก
“ชื่นใจจัง” มือหนาอีกข้างเอื้อมขึ้นไปลูบแก้มนวลเบาๆ จังหวะนั้นเธอก็ได้โน้มใบหน้าลงมา.. “??” ชายหนุ่มยื่นริมฝีปากขึ้นไปเล็กน้อยเพื่อเธอจะได้ไม่ต้องโน้มตัวมากเกินไป
ขณะที่จูบกันอยู่ศีรษะของเขายุกยิกตรงเนินน้องสาว เธอก็เลยทนไม่ไหวถอนจูบออก
“ให้รางวัลแค่นี้เองเหรอ”
“เปล่าค่ะคุณลุกขึ้นก่อน”
“ทำไม” เซอร์เวย์รีบลุกขึ้นเพราะคิดว่าตัวเองทับหน้าท้องเธอหรือเปล่า
“คือว่า..” หญิงสาวขยับขาไปมาเล็กน้อย
“ปวดปัสสาวะเหรอ”
“เปล่าค่ะ”
“แล้วเป็นอะไร” เขายื่นมือไปเช็คดูว่าท้องเธอเป็นอะไรหรือเปล่า
“ไม่ใช่ค่ะ เออคือว่า..มันคัน” ถ้าจะไม่บอกก็เห็นสีหน้าของเขาดูเป็นห่วงเป็นใยมาก
“คัน?”
“ใช่ค่ะ ฉันขอเข้าไปห้องน้ำก่อนนะ” ไอยวริญกำลังจะลุกขึ้นแต่ถูกเขาคว้าตัวไว้ก่อน
“อย่าบอกนะว่าคันตรงที่มันกำลังจะขึ้นมาใหม่” เรื่องแบบนี้เขารู้ดี เพราะเธอเล่นซะเกลี้ยงเกลาเลย
หญิงสาวไม่กล้าตอบ แค่บอกว่าคันก็อายมากพออยู่แล้ว
“มาเดี๋ยวผมช่วย” ใบหน้าของเขานิ่งมาก ทั้งๆ ที่อยากจะขำ แต่ยิ่งเขาทำแบบนั้นเธอก็ยิ่งอาย
“ฉันจะเข้าห้องน้ำค่ะ” ใครจะบ้าให้เขาเกาให้ล่ะ “อื้อ คุณหมอ” ยังไม่ได้ลุกขึ้นเลยด้วยซ้ำ ก็ถูกเขาจับนอนหงายลงกับโซฟา
“ไหนขอดูซิ” มือหนาเอื้อมไปที่กางเกงเอวยืดแล้วก็รูดลงมา
“คุณหมอคะ”
“ก็รู้นี่ว่าผมเป็นหมอ เดี๋ยวผมจะตรวจอาการให้”
“อื้อ ขะ คุณหมอ” พอถอดกางเกงออกได้ใบหน้าคมก็ซุกลงไปตรงที่เธอคัน พร้อมกับใช้คางตัวเองขยี้เบาๆ “อืออ”
จากที่ใช้คาง ก็เปลี่ยนมาเป็นลิ้น
“อ๊อยย อื้อ อื้อ” ขาเรียวแยกออกจากกันอัตโนมัติเมื่อถูกอีกฝ่ายใช้ลิ้นลากยาว
จังหวะเดียวกันนั้นมือหนาก็ได้ยื่นไปตรงลิ้นชักข้างโซฟาแล้วหยิบเอาถุงมือแพทย์ออกมา ..ไม่ต้องสงสัยว่ามันมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง..เพราะเขาวางถุงมือไว้รอบห้อง
“อ่ะ อ่ะ อื้อ ขะ คุณหมอ” เจอศึกสองด้านเข้าไปครางไม่เป็นท่า เพราะทั้งถูกลงลิ้นและก็นิ้วที่กำลังสำรวจในร่องเล็ก
เซอร์เวย์เป็นคนร่างสูงโปร่ง แต่ก็ดูสมส่วนมาก พอขดอยู่ที่โซฟานานหน่อยเขาก็เริ่มไม่สบายตัว
“ไปที่เตียงกันดีกว่า” เตียงกับโซฟาอยู่ไม่ใกล้กัน เดินมาแค่ไม่กี่ก้าวก็ถึง คนตัวเล็กถูกจับวางนอนหงายลงขอบเตียง “อ้าา ซี้ดด” ขณะที่ส่งความเป็นชายเข้าไปเขาก็ไม่ได้รีบเร่ง และไม่ได้ทำแรง
แต่ถึงแม้เขาจะไม่ได้ทำแรงอะไร ความเสียดสีก็ทำให้เธอรู้สึกเสียวขึ้นมาได้ “อ๊อยย” เวลามีอะไรกันเธอชอบนำหน้าไปก่อน และเขาก็ช่วยเธอครั้งที่สองต่ออีกที ..ไม่ใช่ไม่ชอบนะมันรู้สึกดีมากต่างหาก
อีกหลายนาทีผ่านไป..แล้วศึกบนเตียงก็ได้สงบลง..
“หายคันหรือยัง”
เธอไม่คิดว่าเขาจะมีโมเม้นท์พูดเล่นแบบนี้ เห็นแต่ทำหน้าเคร่งขรึมอยู่ทั้งวัน
“ถ้าบอกว่ายังล่ะคะ ^____^”
