“ใครเป็นอะไร” พอเขารีบออกมาจากห้อง ก็เห็นว่ามีคนกำลังมุงอะไรอยู่ ชายหนุ่มไม่รอช้ารีบตรงเข้าไปดู
“คุณอายค่ะ” คนที่ตอบก็คือพยาบาลที่กำลังโอบอุ้มร่างของเธออยู่
“อายเป็นอะไร ขยับออกไปก่อน”
ที่จริงพยาบาลก็บอกให้คนที่มุงขยับออกไปครั้งหนึ่งแล้ว แต่ก็ตามภาษาไทยมุงแบบเป็นห่วงอยากจะช่วย
“คุณเป็นอะไร” เซอร์เวย์รีบอุ้มร่างเธอที่หมดสติพากลับมาห้องตรวจ
“เป็นอะไร?” นาตาลีที่กำลังเดินตามแต่ยังไม่ทันได้ออกจากห้องตรวจหันมองตาม เมื่อเห็นว่าเซอร์เวย์อุ้มเธอคนนั้นเข้ามาวางลงเตียง
“เราต้องถามเธอมากกว่า เธอได้ทำอะไรเมียเราไหม”
“นาตาลีจะไปทำอะไรได้”
ที่เขาถามแบบนี้..เพราะทำไมโทรศัพท์ของเขาถึงอยู่กับนาตาลี แล้วพอตามออกไปทำไมเธอถึงหมดสติ
ขณะที่พูดเซอร์เวย์ก็ได้ปฐมพยาบาลเธอไปด้วย แต่พอเช็คชีพจรดูแล้วเขาก็สบายใจขึ้นนิดหนึ่ง เพราะชีพจรของเธอยังคงปกติอยู่
จากที่ได้รับการปฐมพยาบาล คนตัวเล็กก็ค่อยๆ รู้สึกตัว แล้วลืมตาขึ้นมามอง
“คุณหมอ”
“อย่าเพิ่งขยับ เดี๋ยวผมจะให้น้ำเกลือก่อน” เขาพูดพร้อมกับกำลังเตรียมน้ำเกลือที่จะเจาะ
“แต่นี่มันห้องตรวจของคุณหมอนะคะ” เธอไม่อยากจะทำให้เขาเสียเวลาในการทำงาน
“ผมให้ย้ายคนไข้ไปตรวจห้องอื่นแล้ว”
“อายขอโทษค่ะ ที่สร้างแต่ปัญหา”
“คุณแค่ไม่สบายไม่ได้สร้างปัญหาสักหน่อย นอนพักก่อนนะ” มือหนาเอื้อมไปลูบผมเธอเล็กน้อย ก่อนที่จะปิดผ้าม่านเพื่อให้เธอได้พักผ่อน
“จะขอโทษทำไม”
“ก็อายไม่ดูแลตัวเองให้ดี”
“ถ้ารู้ว่าไม่ดูแลตัวเอง ต่อจากนี้ไปต้องดูแลตัวเองเข้าใจไหม”
“ไม่ต้องแล้วแม่จะพาไปอยู่บ้าน”
“อาย..” เธอต้องตายแน่เลยถ้าไม่เห็นหน้าเขา กว่าจะเสร็จงานในแต่ละวัน กว่าเขาจะกลับถึงบ้านคงมืดค่ำ แถมยังต้องมาโรงพยาบาลแต่เช้าอีก
“ไม่ต้องหรอกครับแม่ เดี๋ยวผมให้พยาบาลดูแลลูกสะใภ้แม่ให้” แค่เห็นสีหน้าของเธอก็รู้แล้วว่ากำลังคิดอะไรอยู่
ห้องทำงานชั้นบน..
“คุณหมอไม่ไปตรวจคนไข้รอบเย็นเหรอคะ”
“ตรวจคนไข้รอบเย็นมีด้วยเหรอ” มีแต่ตรวจคนไข้รอบเช้ากับรอบบ่าย
“อายแค่ถามเฉยๆ ค่ะ” เอาแล้วไงไหนบอกจะไม่งี่เง่าใส่เขา
“ถ้าคุณเป็นกังวลเรื่องนั้น ก็ไม่ต้องคิดมากแล้ว” จากที่กำลังคิดว่าจะเข้าไปอาบน้ำก่อน ชายหนุ่มก็เลยเปลี่ยนใจเดินเข้ามาโอบกอดเธอไว้เพื่อให้ความอบอุ่นโนเวลกูดอทคoม
“เปล่าคิดมากสักหน่อย”
มือหนายื่นไปขยี้จมูกคนตัวเล็กเบาๆ แบบรู้ทัน “ผมดีใจนะที่คุณหึง..”
วันต่อมา..
เขาไม่ห้ามที่เธอจะลงมาข้างล่าง เพราะถ้าอยู่แต่ในห้องกลัวจะอึดอัด และตอนนี้โรงพยาบาลได้ให้คนฆ่าเชื้อชั้นที่เธอชอบเดินผ่าน ที่จริงการฆ่าเชื้อเขาให้ทำปีละครั้ง เพราะบำรุงรักษาความสะอาดโรงพยาบาล แต่ครั้งนี้ทำเพื่อใครบางคน
“คุณพยาบาลไม่ต้องเดินตามฉันแล้วค่ะ”
“แต่คุณหมอสั่งมาค่ะ”
“ฉันแค่จะไปซื้อของร้านสะดวกซื้อเอง”
“นี่ๆ รู้อะไรหรือยัง” พยาบาลอีกคนที่อยู่แถวนั้นเรียกเพื่อนเข้ามาคุย
“ยังคุยไม่ได้ ต้องได้ตามคุณอายไปก่อน”
“พี่คุยธุระก่อนก็ได้ค่ะ” เขาทำอะไรเนี่ย เธอก็เลยพลอยเกรงใจพี่พยาบาล
“มีอะไรก็รีบพูดมาสิ”
“ก็ผู้หญิงคนวันนั้นแหละ”
“ผู้หญิงคนไหน”
“คนที่..”
“คนไหนล่ะ”
“คนที่บอกว่าเป็นถ่านไฟเก่าไง”
“จุ๊ๆ อย่าพูดแรง” เรื่องนี้พยาบาลในกลุ่มต่างก็เม้าท์มอยกัน ถึงแม้ไม่อยู่ในเหตุการณ์ก็รู้กันไปทั่ว
“รถโรงพยาบาลเกษมเพิ่งมารับไป” อันนี้ข่าวสดๆ ร้อนๆ ยังไม่ทันได้พิมพ์คุยไลน์กลุ่มเลย
“รับไปไหน”
“ก็ถูกย้ายโรงพยาบาลน่ะสิ”
“ย้ายโรงพยาบาลเลยเหรอ?” พยาบาลคนที่ดูแลเธอในรอบเช้า ค่อยๆ หันมองไปดูหน้าภรรยาของเจ้านายที่ยังยืนอยู่ตรงนั้น
