“นั่งสิคะเรย์” นาตาลีขยับเก้าอี้ที่อยู่ฝั่งติดกับแม่ของเขาให้..ซึ่งมันเป็นคนละฝั่งที่ไอยวริญนั่งอยู่
“ไม่เป็นไรหรอก” เขาไม่ได้หยุดนั่งเก้าอี้ตัวที่นาตาลีขยับให้ เซอร์เวย์เดินผ่านไปขยับเก้าอี้ข้างๆ ภรรยาแล้วนั่งลง “ไปช้อปปิ้งมาได้อะไรบ้าง”
“ได้..”
“ได้หลายอย่างเลย คุณแม่ยังน่ารักเหมือนเดิมเลย” ไอยวริญยังไม่ทันได้ตอบเลยด้วยซ้ำ นาตาลีก็ชินตอบเสียก่อน “อุ้ย..ขอโทษเราพูดมากไปหรือเปล่า”
“แม่ว่าทานข้าวดีกว่า” พออาหารมาวางลง นางก็สั่งให้เพิ่มข้าวอีกที่หนึ่ง
“เรย์ทานนี้ดูสิ อร่อยนะ” นาตาลีชิมอาหารดูแล้ว ก็รีบตักส่งมาให้เซอร์เวย์ได้ชิมดูบ้าง
ไอยวริญหน้าเปลี่ยนสีไปเล็กน้อย ว่าจะไม่โกรธไม่งี่เง่า แต่มันใช่เรื่องไหม ที่จะมาทำต่อหน้าเธอแบบนี้
“อืม..อร่อยจริงด้วย คุณลองทานสิ” ว่าแล้วชายหนุ่มก็เอื้อมไปตักอาหารที่เขาเพิ่งชิมวางลงใส่จานข้าวให้กับภรรยา ที่จริงเขาไม่ได้กินช้อนที่นาตาลีตักมาให้ แต่เขาตักใหม่
“คุณแม่ก็ลองทานดูนะคะ ขนาดเรย์ยังชอบเลย” นาตาลีแก้เสียหน้าโดยการตักอาหารถ้วยนั้นส่งให้กับแม่ของเขา
“แม่ไม่ชอบทานของแบบนี้ ขอบใจนะ”
“เหรอคะ” รู้สึกเสียหน้ากว่าเดิมอีก แต่ที่ตรงนั้นมันเคยเป็นของเธอมาก่อน ทำไมจะกลับมาเป็นของเธออีกไม่ได้ ผู้หญิงคนนี้ดูไม่ทันคนจะตาย ..มันคือความคิดของนาตาลี
“อร่อยไหม” เมื่อเห็นว่าเธอชิมแล้วเขาก็เลยถามเบาๆ
ไอยวริญตอบไปโดยการพยักหน้าเล็กน้อย แต่ก็คิดถึงคำพูดของแม่ขึ้นมา ที่บอกว่าถ้าคุยกับผู้ใหญ่ห้ามพยักหน้า “อร่อยค่ะ”
“ถ้าอร่อยเดี๋ยววันหลังจะพามาทานอีก”
แพทย์หญิงอมรรัตน์แอบมองสายตานาตาลี ขณะที่ลูกชายกำลังคุยกับลูกสะใภ้ เพราะเห็นในแววตานั้นมีอะไรบางอย่างซ่อนอยู่
“อิ่มแล้วเหรอ” เซอร์เวย์ถามเมื่อเห็นว่าเธอวางช้อนกับส้อมแล้วหยิบน้ำขึ้นมาดื่ม
เพียงไม่นานรถของแม่สามีก็วิ่งเข้ามา
“ขอบพระคุณคุณแม่มากเลยนะคะที่ยังเอ็นดูนาตาลี” นาตาลีหันไปกราบไหว้แบบนอบน้อมถ่อมตน
“ก็หนูเป็นเพื่อนของตาเรย์หนิ”
ไอยวริญเห็นว่าท่านกำลังคุยกับเธอคนนั้นอยู่ก็เลยยังไม่เข้ามาหา แต่พอประตูเปิดออก หญิงสาวถึงได้เดินเข้ามา
“อายลืมเอาของที่อยู่บนรถคุณแม่ค่ะ”
“แม่ว่าจะไปฝากตาหมอไว้ที่ห้องตรวจอยู่พอดีเลย”
พอได้ของแล้วไอยวริญก็เดินมาที่ลิฟต์ โดยมีนาตาลีเดินตามมาโuเวลกูดoทคอม
“เธอนี่เก่งนะ”
“เก่งยังไงคะ”
“ก็คว้าใจของหมอกับแม่ได้เร็วไง”
“คงต่างจากคุณสินะคะ”
“ไม่หรอกความสัมพันธ์ของฉันกับหมอ..เราเป็นเพื่อนกันมาก่อน ..ก่อนที่เราจะมีอะไรกัน ถึงได้ขยับขึ้นมาเป็นแฟน”
มันจุกนะเมื่อได้ยินแฟนเก่าพูดถึงสามีตัวเองแบบนี้
“อ๋อเหรอคะ”
“เหรอคะ?” นาตาลีแอบไม่พอใจอยู่เล็กน้อยเมื่อเห็นอีกฝ่ายเก็บอารมณ์ได้ดี “ฉันเสียดายนะที่กลับมาหาเขาช้าไป พลาดจากเธอแค่ก้าวเดียว”
“ค่ะ ฉันก็เสียใจกับคุณด้วยแล้วกัน” พอประตูลิฟต์เปิดออกไอยวริญก็รีบเดินเข้าไปโดยมีนาตาลีตามเข้าไปด้วย ..จังหวะนั้นกำลังจะมีคนตามเข้ามาด้วย แต่นาตาลีรีบกดปิดประตูไว้ก่อน
“แต่เธอรู้อะไรไหม..ว่าหมอเขาก็ยังมีความรู้สึกดีๆ กับฉันอยู่ ถ้าไม่งั้นเขาคงไม่ช่วยพ่อฉันเต็มที่ แถมยังออกค่าใช้จ่ายให้ทั้งหมดด้วย” ทุกคำพูดที่นาตาลีได้เอ่ยออกมา เหมือนกับว่าพูดกับเพื่อนสนิท ไม่ได้ใส่อารมณ์อะไรมาก แต่ในความนิ่งนั้น ทำไมไอยวริญจะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายกำลังยั่วอารมณ์ของเธออยู่
“คุณหมอเป็นคนออกค่าใช้จ่ายให้เองทั้งหมดเลยเหรอคะ?” หญิงสาวแกล้งทำเป็นตกใจ เหมือนว่าเธอไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อน
“อย่าบอกนะว่าเธอหึง”
“เปล่าหรอกค่ะฉันไม่ได้หึง แต่ฉันต้องได้คุยกับคุณหมอแล้วล่ะ”
“คุยกับเรย์? คุยอะไร??”
“ก็คุยเรื่องนี้แหละ ทำไมเขาต้องไปออกค่าใช้จ่ายให้คุณด้วย บอกตามตรงนะคะฉันไม่พอใจ”
“อะไรนะ?”
“ถึงชั้นของคุณแล้วค่ะ” ไอยวริญพูดพร้อมกับกดหยุดประตูลิฟต์ไม่ให้ปิด เพื่อรอให้อีกคนออกไปก่อน
“เมื่อกี้เธอว่าอะไร อย่าบอกนะว่า??” แต่นาตาลียังไม่ยอมออกไป เพราะอยากจะเคลียร์เรื่องที่คุยกันเมื่อสักครู่ก่อน
“ใช่ค่ะ เงินนั้นมันเป็นของสามีฉัน ซึ่งฉันก็มีสิทธิ์ที่จะให้เขา..”
“นี่เธอ!!” ถึงแม้อีกฝ่ายจะพูดไม่จบ แต่นาตาลีก็รู้แล้วว่าเธอคงจะไปห้ามเซอร์เวย์ไม่ให้จ่ายเงินค่าผ่าตัดและค่ารักษาตัวของพ่อ
“คุณจะไม่ออกไปแน่นะคะ สามีฉันบอกว่ากำลังจะไปเยี่ยมคนป่วยที่เพิ่งจะผ่าตัด”
“หึ! เธอคิดว่าเขาจะฟังเธองั้นเหรอ เรามาลองดูกัน”
