“อะไรนะ?” ได้ยินแบบนั้นพยาบาลยิ่งให้เข้าไปไม่ได้ พูดมาได้ยังไงว่าจะเข้าไปขอเงินจากคุณหมอ
“ฉันเข้าไปได้ไหมคะ”
“ขอโทษค่ะ ฉันคงให้คุณเข้าไปไม่ได้”
เอ้าา..บอกความจริงแล้วก็ไม่ได้เข้าไปอีก “ถ้างั้นฉันรอคุณหมอได้ตรงไหนคะ”
“เชิญนั่งรอตรงที่รอญาติด้านนอกเลยค่ะ”
โห่..ไกลเลย แต่จะทำยังไงได้ ถ้าจะบอกว่าเธอเป็นอะไรกับเขา ก็กลัวว่าพยาบาลจะไม่เชื่อเดี๋ยวหาว่าเธอตู่อีก ต้องรอให้เขาเป็นคนยืนยันเอง
ไอยวริญก็เลยต้องได้เดินไปรอตรงที่พยาบาลบอก
ขณะที่นั่งรอ..แน่นอนว่าต้องมีคนซุบซิบนินทากันแน่ แต่เธอก็ไม่แคร์ไม่สนใจ ใครจะพูดอะไรก็เชิญพูดไปเลย ถ้ารู้ความจริงแล้วกลับลำให้ทันแล้วกัน แอบตำหนิสามีในใจเล็กน้อยทำไมไม่แนะนำเธอให้กับลูกน้องได้รู้จัก
“ฮัดเช้ย!”
“คุณหมอไม่สบายหรือเปล่าคะ” คนที่ถามก็คือพยาบาลที่อยู่ในห้องตรวจ
“เปล่าหรอกครับ รู้สึกคันจมูกยังไงไม่รู้”
“คุณหมอพักผ่อนบ้างนะคะ คนไข้เหลืออีกไม่กี่คนแล้วค่ะ” พอคนไข้คนนี้ออกไปพยาบาลก็ตามคิวต่อไปเข้ามา
จนถึงเวลาพักเที่ยง..
คนไข้ที่รอตรวจในรอบบ่ายออกไปหาอะไรทานกันก่อน คุณหมอก็เช่นกัน พอเขาทำเอกสารเสร็จก็ออกมาจากห้องตรวจ
ชายหนุ่มไม่ได้แวะคุยกับใคร เพราะคิดว่าจะขึ้นไปบนห้องดูว่าช่างไปถึงไหนแล้ว และอยากรู้ว่าตอนนี้เธอทำอะไรอยู่
“คุณหมอ” หญิงสาวไม่มั่นใจเพราะอาบน้ำตั้งแต่เช้าแล้ว แถมไปนั่งเหงื่อตกรอเขาอยู่หน้าห้องตั้งนานสองนาน
“หือ.. ขอพักนิดหนึ่งผมยังไม่มีแรง”
“เกี่ยวอะไรกับมีแรงด้วยล่ะคะ”
“อ้าวนึกว่าคุณชวนทำ”
“ใครจะบ้าไปชวนคุณทำในห้องนี้”
“ก็เล่นเรียกซะเสียงหวานใครจะไม่คิดล่ะ”
“คุณหมอนอนหันหน้าออกไปฝั่งโน้นไม่ได้หรือไง”
“ชื่นใจดีออก” ว่าแล้วใบหน้าคมก็ซุกเน้นเข้าไปตรงนั้น แล้วก็ขยี้เล็กน้อย
“อื้อ..คุณหมอเล่นอะไรคะ” หญิงสาวตกใจเพิ่มขึ้นเมื่อเขาเปิดชายเสื้อของเธอแล้วมุดหน้าเข้าไปในนั้น “อือ”
มือหนาเอื้อมขึ้นไปเขี่ยยอดปทุมที่มันดันเสื้อชั้นในออกมา
“อื้ออ คุณหมอขา” เขาไม่ได้ใช้แค่นิ้วอีกต่อไป เพราะตอนนี้เขาใช้ริมฝีปากตัวเองดูดมัน
ก๊อก ก๊อก
พอได้ยินเสียงเคาะประตูห้อง ชายหนุ่มต้องได้รีบดึงเสื้อชั้นในของเธอลงมาปกปิดไว้ พร้อมกับจัดเสื้อให้เธอกลับคืนเหมือนเดิม пᴏveʟɢᴜ.cᴏᴍ
“มีอะไร”
“ห้องฉุกเฉินโทรขึ้นมาค่ะ มีเคสด่วนเข้ามา”
“เดี๋ยวผมลงไป” มือหนาเอื้อมไปหยิบเสื้อสูทมาสวมใส่ “คุณรออยู่ห้องนี้นะ หรืออยากซื้ออะไรก็ไปซื้อได้” เซอร์เวย์ควักกระเป๋าเงินมาวางไว้ก่อนที่จะออกไป
พอเขาออกไปมือเรียวก็เอื้อมไปหยิบกระเป๋าเงินของเขามากอดไว้ เขาทำงานอยู่ข้างล่างนี่เอง แต่ทำไมความรู้สึกของเธอเหมือนเขาทำงานที่ไกลๆ
“คุณหมอมาแล้ว”
“เป็นอะไรมา”
“อุบัติเหตุหน้าโรงพยาบาลค่ะ”
นายแพทย์เซอร์เวย์ตรวจอาการอยู่ครู่หนึ่งก็สั่งให้พยาบาลเตรียมห้องผ่าตัด
“แต่ญาติคนไข้ยังไม่ได้เซ็นต์ยินยอมผ่าตัดนะคะ”
“เอาเข้าห้องผ่าตัดก่อน ติดต่อญาติหรือยัง”
“ติดต่อแล้วค่ะ”
“ถ้าญาติมาให้รีบตามไปที่ห้องผ่าตัด” ยังไงเขาก็ต้องช่วยชีวิตคนไว้ก่อน
มืดๆ ของวันเดียวกัน..
ตอนนี้ห้องทำงานได้ตกแต่งเป็นที่เรียบร้อยและเธอก็เข้ามารอเขาอยู่ในห้องนี้แล้ว แต่จนป่านนี้เขายังไม่กลับขึ้นมาเลย
รออยู่อีกพักใหญ่ก็ไม่เห็นเขาขึ้นมา เธอเริ่มรู้สึกใจไม่ดีก็เลยคิดว่าลงไปหาเขาเลยดีกว่า
