นี่แหละนะเอาอะไรแน่นอนกับผู้หญิงไม่ได้ สงสัยเราจะตื่นเต้นมากเกินไปหรือเปล่าประจำเดือนมาผิดวันเลย
พอเธอจัดการกับตัวเองเสร็จ กำลังจะกลับขึ้นไปชั้นบน ก็นึกได้ว่ากระเป๋าเงินของเขายังอยู่ที่เธอ เผื่อว่าเขาจะซื้ออะไรเดี๋ยวก็ลำบากอีกหรอก
ไอยวริญก็เลยกลับมาที่ห้องทำงานของเขาอีกครั้ง
“คุณหมอติดคนไข้อยู่ค่ะ” พยาบาลคนเดิมรีบเดินเข้ามาขวางไว้ก่อนที่เธอจะเดินพรวดพราดเข้าไป
“เหรอคะ ถ้างั้นฉันฝากกระเป๋าเงินคืนคุณหมอด้วยค่ะ”
“กระเป๋าเงินของคุณหมอไปอยู่ที่คุณได้ยังไง?” พยาบาลจำได้แม่นว่านั่นคือกระเป๋าของคุณหมอจริง
“อยู่ที่ฉันได้ยังไงน่ะเหรอคะ เออคือว่า..” หญิงสาวต้องได้เงียบปากเงียบคำไว้ ถ้าพูดไปกลัวเขาจะโกรธ
“ฉันถามว่ากระเป๋าของคุณหมอไปอยู่ที่คุณได้ยังไง” พยาบาลสงสัยตอนที่เธอเข้าไป..หรือว่าเธอจะแอบหยิบเอากระเป๋าตังค์ของคุณหมอออกมาด้วย
ไอยวริญรีบวางมันไว้บนโต๊ะของพยาบาลแล้วก็รีบออกไป ถ้าลูกน้องของเขาเอาไปคืนเดี๋ยวเขาก็บอกกันเองแหละมั้ง
พยาบาลหน้าห้องเห็นว่าคนไข้ออกมาแล้วก็เลยเอากระเป๋าเดินเข้าไป
“คุณหมอคะ เธอคนนั้นแอบหยิบกระเป๋าของคุณหมอไปหรือเปล่าคะ”
“เปล่า” ชายหนุ่มที่กำลังจดรายละเอียดของคนไข้อยู่ไม่ได้เงยขึ้นมอง แค่พูดเรื่องกระเป๋าเขาก็เข้าใจแล้ว
“แต่เธอฝากให้มาคืนค่ะ”
“แล้วเธออยู่ไหน” ประโยคนี้ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองคนที่กำลังคุยด้วย
“ถามอะไรก็ไม่บอกค่ะ วางกระเป๋าไว้แล้วก็ออกไป”
พอเห็นคุณหมอไม่พูดอะไรต่อ พยาบาลก็วางกระเป๋าคืนให้แล้วก็ออกจากห้องไป
เที่ยงวันเดียวกัน..
พอตรวจคนไข้เสร็จเซอร์เวย์ก็กลับขึ้นมาพักเที่ยงที่ห้องชั้นบน
“ฉันไม่รู้ว่าคุณจะขึ้นมา ก็เลยทานข้าวไปก่อนแล้วค่ะ”
“ไม่เป็นไรผมยังไม่หิว” ว่าแล้วชายหนุ่มก็เดินไปเอนตัวลงนอนที่เตียง หญิงสาวก็เลยนำเก้าอี้มานั่งอยู่ริมหน้าต่าง ปล่อยให้เขานอนเอาแรงไป
เซอร์เวย์นอนไปได้ไม่นานก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
{“ว่าไง”} พอได้ยินเสียงเขาก็เอื้อมขึ้นไปหยิบโทรศัพท์มารับสาย เพราะเขาวางไว้หัวเตียง {“เย็นนี้เหรอ”} ชายหนุ่มยังคงคุยกับคนในสายโดยที่นอนอยู่บนเตียง และก็ไม่ได้ยินเสียงพูดของเขาอีกเลย จนถึงเวลาลงไปข้างล่าง
“คุณหมอจะลงไปทำงานแล้วเหรอคะ”
“ใช่” ชายหนุ่มพูดในขณะที่สวมเสื้อสูท และจัดเนคไทให้เข้าที่ “เย็นนี้ไม่ต้องรอนะ”
“ไม่ต้องรอ?” มันเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้เธออยู่บนห้องนี้ได้..นั่นคือการรอเขากลับมาตอนเย็น แต่เขากลับบอกไม่ให้รอเนี่ยนะ
หญิงสาวได้แต่มองตามประตูห้องที่ค่อยๆ ถูกปิดลง
บางทีก็ลืมไปเลยว่าที่ตัวเองมาอยู่ตรงนี้เพราะอะไร
เย็นวันเดียวกัน.. ถึงเขาบอกไม่ให้รอแต่เธอก็รออยู่ดี หญิงสาวทานข้าวเสร็จก็อาบน้ำ เพราะจะได้เปลี่ยนผ้าอนามัยด้วย พอทำทุกอย่างเสร็จเธอก็มานั่งรออยู่เก้าอี้ข้างริมหน้าต่าง เพื่อมองลงไปดูพื้นที่ของโรงพยาบาล รถที่วิ่งเข้าวิ่งออก พอจะมองเห็นอยู่บ้าง
22:00 น.
“เขาจะไม่ขึ้นมาเลยเหรอ” ถึงแม้รู้ว่ามันปลอดภัย แต่เธอเป็นผู้หญิงที่อยู่ชั้นนี้คนเดียว ในยามวิกาลใครจะไม่รู้สึกเสียวสันหลังล่ะ
เวลาผ่านไปจนข้ามไปวันใหม่..
แกร็ก.. ประตูห้องค่อยๆ ถูกเปิดเข้ามาโดยคนที่มีกุญแจ
“อือ” หญิงสาวที่หลับสนิทไปแล้ว รู้สึกเหมือนร่างกายของเธอมีการถูกกระตุ้น
ดวงตางามค่อยๆ ลืมขึ้น เพราะสัมผัสนี้เธอจำได้ดี
“?” เขาดื่มมาเหรอ..คนที่กำลังจูบเธออยู่มีกลิ่นแอลกอฮอล์ออกมากับลมหายใจด้วย “อื้อ” ขาเรียวรีบหนีบเข้าหากันเมื่อถูกมือของอีกฝ่ายสัมผัส
“หือ?” ชายหนุ่มถอนจูบแล้วก็มองคนที่อยู่ใกล้แค่ลมหายใจเข้าออก
แล้วมันจะมาทำไมวันนี้ ..ไอยวริญแอบตำหนิตัวเองที่ดันเป็นวันมามาก
ชายหนุ่มที่แอลกอฮอล์ปลุกเร้าอารมณ์ ค่อยๆ ขยับตัวออกห่าง เมื่อสัมผัสได้ว่ามีอะไรซ่อนอยู่ในกางเกงชั้นใน
“มีกินเลี้ยงเหรอคะ” หญิงสาวถามแก้เขิน
“ใช่ คุณหมอคนใหม่เข้ามารับตำแหน่งแทนคุณหมอที่ไปเรียนต่อต่างประเทศ”
“ค่ะ”
เช้าวันต่อมา..
“ฉันช่วยค่ะ” หญิงสาวเดินเข้าไปช่วยติดกระดุมเสื้อเชิ้ตให้ ɴᴏᴠeʟɢu.ᴄᴏm
“ถ้าอยากได้อะไรก็ลงไปซื้อที่ร้านสะดวกซื้อได้เลยนะ หรือตลาดก็อยู่ไม่ไกลจากโรงพยาบาลนี่เอง” ขณะที่พูดชายหนุ่มก็ได้มองต่ำลงมาดูเธอที่กำลังติดกระดุมให้
“ฉันออกไปได้เหรอคะ”
“ก็เห็นออกไปแล้วไม่ใช่เหรอ”
“เออ..คือ.. ฉันออกไปซื้อ” หญิงสาวไม่ได้พูดต่อแต่เขาก็รู้แหละว่าเธอคงไปซื้อผ้าอนามัย
“เงินผมเอาไว้ในลิ้นชัก ถ้าอยากได้อะไรก็หยิบไปซื้อได้”
“ฉันพอมีเงินอยู่ค่ะ เมื่อวานนี้แค่ลืมหยิบลงไปด้วย”
“เรื่องแม่ของคุณไม่ต้องเป็นห่วง ผมให้ท่านอยู่ในที่ที่ปลอดภัย มีคนดูแล”
“จริงเหรอคะ แล้วคุณแม่ถามหาฉันไหม”
“ถามหาทุกวัน”
“คุณหมอได้ไปพบคุณแม่เหรอคะ”
“ผมต้องไปตรวจท่านทุกวัน”
วันนี้เป็นวันแรกมั้งที่เธอได้คุยกับเขายาวๆ ทำไมเธอถึงรู้สึกดีแบบนี้
“ผมไปล่ะ” จมูกคมสันโน้มลงมาแนบเข้ากับแก้มนวลของอีกฝ่ายขณะที่พูดจบ
“?” นี่เขาหอมแก้มเราก่อนออกไปทำงานเหรอ?? มือเรียวยกมาลูบแก้มของตัวเองเบาๆ เหมือนกับภรรยาส่งสามีไปทำงานเลย
สายๆ ของวันเดียวกัน..
วันนี้เขาอนุญาตให้ลงไปข้างล่างได้ แล้วเธอจะรออะไรล่ะ หญิงสาวเปลี่ยนเสื้อผ้า..แล้วแอบไปเปิดดูลิ้นชักว่าเขาเอาเงินไว้ให้เท่าไร
“กระเป๋าเงิน?” ทำไมเขาวางไว้ทั้งกระเป๋าแบบนี้ล่ะ ไม่ได้ซื้ออะไรเหรอ ..ไอยวริญเปิดดูเงินในนั้น วันนี้เพิ่มขึ้นมาอีกหลายใบ เขาคงเพิ่งจะกดมาใส่ไว้
เธอก็เลยนึกสนุก ไม่ใช่แค่นึกสนุกสิ อยากจะเจอหน้าเขาด้วยแหละ ก็เลยคิดว่าจะเอากระเป๋าเงินเป็นข้ออ้างเอาไปคืนให้เขา
ไอยวริญออกไปซื้อของกลับเข้ามาก็เลยแวะที่ห้องตรวจ สิ่งที่ไม่อยากเจอก็คือพยาบาลหน้าห้องนี่แหละ แต่ช่างปะไรเธอมาหาคนที่อยู่ในห้องนั้นต่างหาก
“ทำไมวันนี้มาหาคุณหมออีกล่ะคะ”
“คุณหมออยู่ข้างในไหมคะ”
“คุณหมอมีแขกค่ะ” ทุกครั้งพยาบาลจะบอกว่าคุณหมอติดคนไข้แต่วันนี้บอกว่าคุณหมอมีแขก
“ฉันเอาของมาให้คุณหมอค่ะ”
“นี่คุณไม่ได้ยินหรือไงที่ฉันบอกว่าคุณหมอมี..” ขณะที่กำลังพูดประตูห้องของนายแพทย์เซอร์เวย์ก็ได้ทุกเปิดออกมา
“ขอบคุณมากนะคะคุณหมอ” ผู้หญิงที่เดินออกมาก่อนหันไปพูดกับเขาด้วยรอยยิ้มที่หวานหยดย้อย
“ถ้ามีปัญหาอะไรก็มาปรึกษาผมได้” สายตาเขามองไปที่เธอครู่หนึ่งแล้วก็หันกลับมาหาคู่สนทนา
“ต้องได้มารบกวนคุณหมออีกแน่นอนอยู่แล้วค่ะ”
“คุณหมอจะไปที่ห้องทำงานแล้วใช่ไหมคะ” พยาบาลคนที่อยู่ด้านหน้า หันไปพูดกับเธอคนนั้น
“ใช่ค่ะ ห้องทำงานอยู่ตรงไหนคะ” พูดกับพยาบาลแต่สายตาของคนที่พูดมองดูใบหน้าของไอยวริญเล็กน้อย
“อยู่ถัดไปนี่เองค่ะเดี๋ยวดิฉันพาไป”
“เข้ามาสิ” พอสองคนนั้นเดินไปแล้ว เซอร์เวย์ก็เลยบอกให้เธอเข้ามาในห้อง
“ไม่ค่ะ” หญิงสาวทำหน้าบึ้งตึงแล้วหันหลังให้
หมั่บ! ขณะที่เธอกำลังจะเดินไปก็ถูกมือหนาของอีกฝ่ายคว้าไว้แล้วก็พาเข้าไปในห้องตรวจ..
