เผยเชียนกับเหออันไปกินข้าวเที่ยงที่ภัตตาคารบ้านหมิงฝู่ของบอสหลี่
สาเหตุที่ไม่ไปภัตตาคารไร้ชื่อหลักๆ ก็เพราะถ้าไม่จองไว้ก็ไปกินไม่ได้
แต่เผยเชียนก็จองเหมาห้องส่วนตัวที่ใหญ่ที่สุดในร้านไว้ทุกวันหยุดสุดสัปดาห์เพื่อจัดงานเลี้ยง เขาสามารถพาเหออันไปกินเลี้ยงอีกรอบในวันนั้นได้
เหออันรู้ว่าบอสเผยงานยุ่งและอยากกลับไปพักผ่อนหลังกินข้าวเที่ยงเสร็จ ทั้งสองตกลงกันว่าจะไปกินอาหารเย็นที่ภัตตาคารไร้ชื่อด้วยกันตอนวันหยุดสุดสัปดาห์ จากนั้นก็บอกลากัน
เห็นได้ชัดว่าเหออันสงสัยมากว่าเกม Mission & Choice จะประสบความสำเร็จได้ยังไง แต่พอเห็นว่าบอสเผยมั่นใจและปิดปากเงียบขนาดไหน เขาก็รู้ว่าคงไม่ได้ข้อมูลเพิ่มแน่จึงได้แต่ข่มความสงสัยและอดทนรอให้ถึงวันเปิดตัวเกม
หลังกินข้าวเสร็จเผยเชียนมองนาฬิกาแล้วพบว่ายังไม่บ่ายสามโมงเลย
ตอนนี้คือบ่ายวันศุกร์ ยังพอมีเวลาจัดการกิจการอื่นอยู่
วันพรุ่งนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ นอกจากกิจการอย่างนี่เฟิงโลจิสติกส์แล้วกิจการส่วนใหญ่หยุดงานหมด ดังนั้นการเตรียมการสำหรับกิจการอื่นๆ จึงต้องรอให้ถึงวันจันทร์
“จัดการกิจการไหนดี
“อืม… เว็บจงเตี่ยนจงเหวินอยู่ใกล้สุด จัดการให้เรียบร้อยก่อนแล้วกัน”
ตอนแรกเผยเชียนตั้งใจว่าจะแวะไปโฮสเทลเขย่าขวัญ แต่ก็อยู่ค่อนข้างไกลจากใจกลางเมืองและเดินทางไปลำบากเล็กน้อย เขาไม่อยากวุ่นวายมากเกินไปเลยตัดสินใจไปวันจันทร์แทน
วันนี้ขอจัดการกับเว็บจงเตี่ยนจงเหวินก่อนแล้วกัน
ออฟฟิศเว็บจงเตี่ยนจงเหวินอยู่เหนือฝ่ายเกมเถิงต๋าหนึ่งชั้น ถึงจะขึ้นลิฟต์ไปแค่สองชั้น แต่เผยเชียนก็ไม่ได้แวะไปออฟฟิศเว็บจงเตี่ยนจงเหวินมานานมากแล้ว
เพราะไปแล้วก็ไม่มีอะไรให้ดู
ถึงเว็บจงเตี่ยนจงเหวินจะทำกำไรได้ แต่กำไรก็ไม่ได้สูงเหมือนกิจการอื่นๆ แถมรายได้ยังมั่นคง ไม่เคยมีรายได้พุ่งพรวดพราดกะทันหัน
เผยเชียนรู้สึกมาตลอดว่าเว็บจงเตี่ยนจงเหวินไม่ได้ใกล้ชิดกันขนาดนั้น กิจการนี้เป็นเหมือนซี่โครงไก่ที่แทบไม่มีเนื้อให้กินแต่ก็ไม่กล้าทิ้ง เขาจึงไม่ได้สนใจกิจการนี้ตลอดหลายเดือนที่ผ่านมา
แต่พอเมื่อเช้าเห็นว่ารายได้ของเว็บจงเตี่ยนจงเหวินเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ อย่างต่อเนื่อง เขาก็ตื่นตัวขึ้นมาทันทีและคิดว่าปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้
ในเมื่อตอนนี้ว่างแล้วก็ต้องจัดการสักหน่อย
เผยเชียนขึ้นไปออฟฟิศเว็บจงเตี่ยนจงเหวินแล้วไล่สายตามองสภาพการทำงานของทุกคน
อืม ก็โอเค อย่างน้อยก็ดีกว่าฝ่ายเกมเถิงต๋า
ตอนที่แวะไปฝ่ายเกมเถิงต๋ามีพนักงานกลุ่มหนึ่งจองหน้าจอเขม็งและรัวนิ้วบนคีย์บอร์ดด้วยมือทั้งสองข้าง หรือไม่ก็ขมวดคิ้วใช้หัวคิดอย่างหนัก เห็นได้ชัดว่าทุกคนต่างมีสมาธิกับการทำงาน
แต่พนักงานทุกคนของเว็บจงเตี่ยนจงเหวินดูผ่อนคลายกว่า บางคนกำลังอ่านนิยายบนมือถือขณะที่คนอื่นๆ เลื่อนดูข้อมูลต่างๆ บนเว็บไซต์ไปเรื่อยเปื่อย สรุปคือทำงานกันแบบค่อนข้างปล่อยใจ
ถึงจะไม่เห็นสัญญาณอู้งานอย่างชัดเจน แต่ก็ดีกว่าสภาพการทำงานที่ฝ่ายเกมเถิงต๋าอย่างเห็นได้ชัด เผยเชียนรู้สึกพอใจมาก
จูซิงอันซึ่งเป็นหัวหน้าบรรณาธิการคนปัจจุบันของเว็บจงเตี่ยนจงเหวินเห็นบอสเผยก็รีบลุกไปต้อนรับ “บอสเผยแวะมามีอะไรรึเปล่าครับ”
จูซิงอันแปลกใจเล็กน้อยเพราะบอสเผยไม่ได้แวะมาที่นี่เป็นปีแล้วและไม่เคยให้แนวทางอะไรกับเว็บจงเตี่ยนจงเหวินเลย
พนักงานหลายคนคิดว่าบอสเผยลืมเว็บจงเตี่ยนจงเหวินไปแล้ว
แต่ตอนนี้บอสเผยแวะมาหมายความว่าบอสเผยยังไม่ลืมเว็บจงเตี่ยนจงเหวิน!
จูซิงอันดีใจมาก
เผยเชียนยิ้ม “ไม่มีอะไร ผมแค่แวะมาดูเฉยๆ หม่าอี้ฉวินล่ะ”
จูซิงอันตอบ “อยู่ในห้องทำงานครับ”
เผยเชียนพยักหน้า เดินไปห้องทำงานหม่าอี้ฉวินแล้วเคาะประตูเบาๆ
หม่าอี้ฉวินแปลกใจมากที่เห็นบอสเผย “บอสเผยทำไมมาอยู่ที่นี่ได้ครับเนี่ย เชิญนั่งก่อนครับ”
เผยเชียนนั่งลงบนโซฟาในห้องทำงาน
หม่าอี้ฉวินรินชาให้เผยเชียน “บอสเผยแวะมาวันนี้มีงานอะไรให้พวกเราทำรึเปล่าครับ”
เผยเชียนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงสบายๆ ระหว่างยกชาจิบ “ผมเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าไม่ได้แวะมาที่นี่นานแล้วก็เลยแวะมาดู เว็บไซต์เป็นยังไงบ้าง คอร์สอบรมยังจัดอยู่รึเปล่า”
หม่าอี้ฉวินตอบตามความจริง “เว็บไซต์กำลังไปได้สวยเลยครับ รายได้เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง โดยเฉพาะนักเขียนมีเพิ่มขึ้นเยอะเลยครับ
“นิยายยอดนิยมชุดหนึ่งลงบนเว็บไซต์เรา ยอดกดสมัครติดตามนิยายยอดนิยมเหล่านี้เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง นอกจากนี้เรายังให้ส่วนแบ่งกับนักเขียนสูงกว่าเว็บไซต์อื่นๆ เว็บของเราจึงเป็นที่นิยมในหมู่นักเขียนมากขึ้นเรื่อยๆ ครับ
“แถมเว็บไซต์ของเรายังไม่เคยมีปัญหาเรื่องค้างชำระหรือหักค่าธรรมเนียมต้นฉบับโดยไม่มีเหตุผล ข้อมูลทั้งหมดเปิดเผยอย่างโปร่งใส นี่ถือเป็นหนึ่งในข้อได้เปรียบของเราครับ
“นักเขียนหลายคนลองมาเสี่ยงดวงในเว็บไซต์ของเรา ชื่อเสียงของเว็บไซต์จึงดีขึ้นเรื่อยๆ ในวงการนิยาย!
“คอร์สอบรมนักเขียนเว็บโนเวลยังจัดอยู่ครับ ผลลัพธ์เห็นได้ชัดเจน ตอนนี้รายชื่อคนเข้าร่วมคอร์สไม่ใช้ระบบสมัครใจอีกแล้วเพราะทุกคนอยากร่วมคอร์สกันหมดจนมีที่ว่างไม่พอ เราต้องคัดเลือกนักเขียนหน้าใหม่ที่ทำผลงานได้ประมาณหนึ่งแทน ตามหลักแล้วคนที่เคยเข้าอบรมก่อนหน้านี้จะไม่สามารถลงคอร์สได้อีก
“แต่ถึงอย่างนั้นนักเขียนก็ยังแห่แหนกันเข้ามาสมัคร ฝั่งนักอ่านเองก็บ่นทุกวันว่าอยากส่งนักเขียนไปร่วมคอร์สจะได้โดนขังในคุกมืดและลงนิยายอย่างจริงจังสักที
“ไม่ว่าจะเป็นคนที่เขียนงานช้า คนที่ขาดแรงบันดาลใจ หรือคนที่ขาดทักษะในการเขียน ทุกคนต่างก็มีพัฒนาการอย่างเห็นได้ชัดหลังเข้าร่วมคอร์สของเราครับ! พอเกิดบรรยากาศแบบนี้ขึ้นควบคู่ไปกับรูปแบบเก่าและใหม่ คอร์สอบรมก็ปั้นนักเขียนฝีมือเยี่ยมออกมาแล้วหลายรุ่น นิยายบนเว็บไซต์ก็มีเนื้อหาที่สมบูรณ์และน่าตื่นเต้นยิ่งขึ้น”
เผยเชียนจิบชา ยิ่งฟังเขาก็ยิ่งรู้สึกหดหู่
สถานการณ์ฟังดูไม่ดีเลย!
เห็นได้ชัดว่าเว็บจงเตี่ยนจงเหวินเข้าสู่วงจรประเสริฐแล้ว รายได้ของนักเขียนเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ไฟในการเขียนลุกโชนเต็มที่ ทักษะการเขียนก็พัฒนาขึ้นด้วยความช่วยเหลือจากนักเขียนคนอื่นๆ ขณะเดียวกันนักอ่านก็ติดเว็บไซต์มากขึ้นเพราะมีผลงานดีๆ เพิ่มขึ้นมาก novelgu.com
ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปผลลัพธ์ออกมาไม่ดีแน่!
ตอนนี้ถึงส่วนแบ่งการตลาดของเว็บจงเตี่ยนจงเหวินจะไม่เยอะเท่าเว็บไซต์ใหญ่อย่างอู๋เซียนจงเหวิน แต่ก็นั่งแท่นสามอันดับเว็บไซต์ยอดนิยมในใจของนักเขียนเพราะให้ส่วนแบ่งสูงและสิทธิประโยชน์ที่ดีมากๆ
พอเว็บไซต์เติบโตขึ้นก็ต้องพัฒนาต่อไปเรื่อยๆ อย่างมั่นคง ขอแค่ผู้จัดการเว็บไซต์ไม่สมองเพี้ยนหรือทำอะไรบ้าๆ ยังไงก็เป็นไปได้ยากที่เว็บไซต์จะตกต่ำลง
เผยเชียนหรี่ตามองหม่าอี้ฉวินแล้วรู้สึกว่าอีกฝ่ายไม่น่าจะสมองเพี้ยน
ถ้าเป็นอย่างนั้นการพัฒนาของเว็บจงเตี่ยนจงเหวินต่อไปในอนาคตจะเป็นไปในทิศทางที่ดีขึ้นเรื่อยๆ
ปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้ ต้องหาทางทำอะไรสักอย่าง!
เผยเชียนเองก็เป็นนักอ่านของเว็บไซต์นี้และพอรู้เรื่องเกี่ยวกับเว็บโนเวลบ้าง
เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพบจุดเริ่มต้นที่ดีอย่างรวดเร็ว
“ตอนนี้เว็บไซต์ของเราใช้ระบบส่วนแบ่งรายได้เป็นหลักใช่มั้ย”
หม่าอี้ฉวินไม่รู้ว่าทำไมบอสเผยถึงถามเรื่องนี้แต่ก็พยักหน้า “ใช่ครับบอสเผย ตั้งแต่เปิดเว็บไซต์บอสก็ย้ำมาตลอดว่าให้ใช้ระบบส่วนแบ่งรายได้เป็นหลักและหลีกเลี่ยงการซื้อลิขสิทธิ์”
พอคิดดูดีๆ เผยเชียนก็ตระหนักว่าตัวเองตัดสินใจไปแบบนั้นจริงๆ
เพราะตอนเว็บจงเตี่ยนจงเหวินเปิดตัวแรกๆ มีผู้ใช้งานไม่มาก
เผยเชียนกลัวว่าหม่าอี้ฉวินจะไล่ซื้อลิขสิทธิ์งานเพื่อดึงตัวนักเขียนดังๆ จากเว็บไซต์อื่นโดยเสนอเงินให้สูงเพื่อสร้างความนิยมและเรียกนักอ่านมาที่เว็บจงเตี่ยนจงเหวิน ดังนั้นเขาจึงย้ำว่าให้ใช้ระบบส่วนแบ่งรายได้เป็นหลักและหลีกเลี่ยงการซื้อลิขสิทธิ์
ถ้ามีนักอ่านไม่เยอะนักเขียนก็จะได้เงินจากการแบ่งรายได้ไม่มาก พอเห็นว่าเขียนให้เว็บนี้ได้เงินไม่เยอะนักเขียนก็ไม่มาลงงานให้
แต่ตอนนี้ไม่เหมือนเดิมแล้ว
พอเว็บจงเตี่ยนจงเหวินมีรากฐานที่มั่นคง ระบบส่วนแบ่งรายได้ก็เป็นระบบที่สามารถจูงใจนักเขียนได้มากขึ้น เพราะยิ่งเขียนนิยายดีก็จะยิ่งมีคนสมัครติดตามนิยายเยอะ ยอดส่วนแบ่งรายได้ก็จะเยอะตามไปด้วย ดังนั้นนักเขียนจึงพยายามขัดเกลาพล็อตและปั่นผลงานดีๆ ออกมาให้นักอ่าน
เผยเชียนยกชาขึ้นจิบแล้วพูดขึ้น “เราต้องเปลี่ยนระบบใหม่ ต่อไปเราจะใช้ทั้งระบบส่วนแบ่งรายได้และระบบซื้อลิขสิทธิ์ แต่เราจะซื้อลิขสิทธิ์เฉพาะผลงานของนักเขียนในเว็บไซต์เราเท่านั้น!”
หม่าอี้ฉวินผงะไป “ซื้อลิขสิทธิ์เฉพาะผลงานของนักเขียนในเว็บไซต์เราเท่านั้น?”
ว่ากันตามหลักการแล้วถ้าจะเอาระบบซื้อลิขสิทธิ์มาใช้ ทางที่ดีที่สุดคือเอาไว้ใช้ดึงตัวนักเขียนจากเว็บไซต์อื่น
เพราะนักเขียนฝีมือเยี่ยมจะไม่มั่นใจว่าจะรักษารายได้ปัจจุบันไว้ได้หรือไม่ถ้าย้ายไปเว็บไซต์อื่น พวกเขากังวลว่าจะไม่สามารถปรับตัวเข้ากับสภาพแวดล้อมจึงระมัดระวังมากเมื่อมีคนมาดึงตัว
ดังนั้นการซื้อลิขสิทธิ์จึงใช้ดึงตัวนักเขียนได้ง่ายกว่า
ส่วนผลงานของนักเขียนในเว็บก็ไม่จำเป็นต้องซื้อลิขสิทธิ์
เพราะการซื้อลิขสิทธิ์ไม่ได้สร้างรายได้แบบไม่จำกัดและทางเว็บไซต์ก็ต้องมั่นใจด้วยว่าจะไม่ขาดทุน
ทางเว็บไซต์จะประเมินส่วนแบ่งรายได้ที่นักเขียนได้รับจากยอดสมัครติดตามนิยาย จากนั้นก็จะซื้อลิขสิทธิ์ด้วยราคาที่สูงกว่าส่วนแบ่งรายได้เล็กน้อย
ถ้านิยายของนักเขียนมีมูลค่าต่ำกว่ายอดสมัครติดตามนิยาย ทางเว็บไซต์ก็จะขาดทุน แต่ถ้านิยายของนักเขียนมีมูลค่าสูงกว่ายอดสมัครติดตามนิยาย ฝั่งนักเขียนก็จะขาดทุน
แต่สำหรับนักเขียนในเว็บไซต์นี้ ถ้าพวกเขาลงนิยายแล้วได้ยอดสมัครติดตามเยอะและคิดว่าตัวเองน่าจะพัฒนาขึ้นไปได้อีก พวกเขาก็จะไม่มีทางขายลิขสิทธิ์ให้แน่นอนเพราะจะทำลายไฟในการเขียนงานของตัวเอง กลับกันสำหรับนักเขียนบางคนที่หาเงินจากยอดสมัครติดตามไม่ได้มากและไม่มีทักษะที่ดีพอ การขายลิขสิทธิ์จะไม่กระตุ้นให้พวกเขาพยายามขึ้นอีก แต่จะส่งเสริมให้พวกเขาเขียนงานแบบส่งเดชแทน
ดังนั้นการซื้อลิขสิทธิ์จึงช่วยดึงคนได้ง่ายกว่า แต่ถ้าเอามาใช้กับนักเขียนของตัวเอง ทั้งนักเขียนและทางเว็บไซต์จะเสียผลประโยชน์เอง
หม่าอี้ฉวินจึงงุนงงกับกลยุทธ์ของบอสเผย
เผยเชียนเห็นสีหน้าสับสนของหม่าอี้ฉวินก็ยิ้มโดยไม่พูดอะไร
งงไปเลยล่ะสิ
ใช่แล้ว!
ฉันกำลังพยายามดับไฟการเขียนงานของนักเขียน!
นักเขียนหลายคนรู้ดีว่าการขายลิขสิทธิ์จะดับไฟการเขียนงานได้ง่ายๆ
เพราะการซื้อลิขสิทธิ์มักคำนวณจากจำนวนคำ คุณภาพของงานไม่ส่งผลกระทบกับรายได้ของนักเขียน ไม่ว่าจะเขียนงานออกมาทุเรศขนาดไหน ขอแค่ไม่ทำอะไรผิดสัญญาทางเว็บไซต์ก็จะจ่ายเงินตามจำนวนคำ
สำหรับนักเขียนแล้วถ้าเขียนดีและทำผลงานได้เกินราคา เงินที่ได้ก็ยังเท่าเดิม เท่ากับว่าขาดทุน ทำให้หมดกำลังใจในการเขียนงานดีๆ ออกมา
แน่นอนว่าเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาเหล่านี้หลายเว็บไซต์จึงเพิ่มเงื่อนไขมากมายในสัญญาซื้อลิขสิทธิ์ ตัวอย่างเช่น เมื่อพบว่าเนื้อหาไม่ได้มาตรฐาน ทางบรรณาธิการมีสิทธิ์ขอให้นักเขียนปรับแก้หรือตัดจบนิยายก่อนกำหนด เมื่อความนิยมของนิยายพุ่งสูงถึงระดับหนึ่ง นักเขียนสามารถขอให้ทางเว็บไซต์เปลี่ยนจากการซื้อลิขสิทธิ์ไปใช้ระบบส่วนแบ่งรายได้แทน หรือเซ็นสัญญา ‘การันตีขั้นต่ำ’ โดยใช้ระบบซื้อลิขสิทธิ์ไปจนกว่ายอดสมัครติดตามนิยายจะถึงเกณฑ์ที่กำหนด จากนั้นค่อยเปลี่ยนไปใช้ระบบส่วนแบ่งรายได้
แต่ก็ชัดเจนว่าเผยเชียนไม่คิดจะใช้วิธีนี้
