เผยเชียนวิเคราะห์จากสีหน้าของเหออันก็รู้ว่าอีกฝ่ายคงโกรธมาก
ซึ่งก็ไม่แปลก ถูกโกหกแบบนี้ ใครจะไม่โกรธบ้าง
ที่หร่วนกวางเจี่ยนร้องทักว่า ‘บอสเผย’ นั้นอธิบายทุกอย่าง เหออันต้องเข้าใจว่าเผยเชียนหลอกให้คิดว่าตัวเองคือ ‘หม่าหยาง’ ตลอดการสอนที่ผ่านมาแน่นอน
ส่วนเหออันจะเข้าใจเรื่องนี้ว่ายังไง…
ก็บอกได้ยากมาก
เผยเชียนคิดว่าถ้าพูดอะไรเพิ่มอีกจะยิ่งเป็นการเพิ่มข้อผิดพลาดให้ตัวเอง เขาควรรอให้อาจารย์เหอถามก่อนค่อยตอบ
คิดได้แบบนั้น เผยเชียนก็รีบทำลายความเงียบ “กาแฟสักแก้วมั้ยครับ อาจารย์เหอ”
สีหน้าหมองหม่นของเหออันดูดีขึ้นมาเล็กน้อย แต่ยังคงเงียบไม่พูดอะไร
ทั้งสองเดินเข้ามานั่งในร้านอินเทอร์เน็ตโมหยู พนักงานรีบเข้ามารับออเดอร์ทันที ก่อนเดินกลับมาเสิร์ฟกาแฟสองแก้วอย่างกระฉับกระเฉง
เหออันยกกาแฟขึ้นจิบ การที่บอสเผยเรียกเขาว่า ‘อาจารย์เหอ’ ทำให้เขาใจเย็นลงมาก
ตอนนี้เขาควรจะโกรธ แต่นอกจากโกรธแล้วก็มีอารมณ์สลับซับซ้อนอื่นแฝงอยู่
ถ้าเป็นคนอื่น เหออันคงหันหลังกลับไปแล้ว แต่พอเป็นบอสเผย… ก็ต้องมาคิดกันดูใหม่
ดูเหมือนจะมีจุดชวนสงสัยหลายจุด ซึ่งต้องทำให้กระจ่างก่อนที่จะจัดการอะไรต่อไป
‘บอสหม่า’ ที่เรียนกับเขากับนักแสดงในซีรีส์ชีวิตประจำวันของบอสเผยจริงๆ แล้วคือบอสเผยตัวจริง คำถามคือ ทำไมบอสเผยต้องปลอมเป็นบอสหม่าเพื่อให้เขามาสอนด้วยล่ะ
หรือจะกลัวว่าถ้าบอกว่าตัวเองเป็นบอสเผย ฉันจะไม่ยอมมาสอน
อืม… ก็เป็นไปได้ ฉันคงไม่รับงานนี้ถ้ารู้ว่าต้องสอนบอสเผย คงอยากมาเจอตัวเพื่อคุยกันมากกว่า ไม่มีทางเตรียมเนื้อหาการสอนอย่างจริงจังหรือเก็บเงินค่าเรียนแน่นอน
แสดงว่าบอสเผยอยากเรียนเนื้อหาตั้งแต่เริ่มต้นเหรอ
ไม่น่าจะเป็นไปได้
ต่อให้ไม่ได้เรียนเนื้อหาเหล่านี้เลย บอสเผยก็เป็นอัจฉริยะอยู่แล้ว ทำไมถึงอยากมาเรียนใหม่หมดอีกรอบล่ะ
ถ้าทำเกมประสบความสำเร็จได้แค่เกมเดียวคงบอกว่าโชคช่วย แต่ถ้าทำเกมประสบความสำเร็จออกมามากมายขนาดนี้ ก็ไม่น่าจะเป็นเพราะโชคช่วยแค่อย่างเดียว
หรือบอสเผยต้องการล้มล้างทฤษฎีการออกแบบเกมพวกนี้ ก็เลยจงใจทำเกมดิ้นรนออกมาพลิกทฤษฎีทุกอย่างของฉัน
หรือบอสเผยจะเป็นอัจฉริยะด้านการออกแบบเกมที่ระดับความคิดห่างชั้นจากคนทั่วไปไปมาก จนการจะทำผลงานที่เป็นเหมือนแบบเรียนอย่างเกมดิ้นรนออกมาได้ เขาต้องอ้าแขนยอมรับทฤษฎีการออกแบบดั้งเดิมที่มีก่อน
แนวคิดดั้งเดิมพวกนี้ทำให้เขาบรรลุอีกขั้นของนวัตกรรมได้งั้นเหรอ
ทั้งสองจิบกาแฟเงียบๆ ต่างฝ่ายต่างอยู่ในภวังค์ความคิดของตัวเอง
เผยเชียนคิดอยู่นาน แต่ก็หาเหตุผลที่เหมาะสมไม่ได้
ทำไมเขาต้องเรียน ก็เพราะระบบกำหนดมา
เหตุผลนี้ไม่มีทางบอกออกไปได้แน่ๆ!
เป็นไปได้มั้ยที่จะบอกเหออันว่าจริงๆ แล้วเขาไม่เข้าใจเรื่องการออกแบบเกมเลยสักนิด ก็เลยอยากเรียนความรู้พื้นฐาน เขาได้รับความสำเร็จมากเกินไป จึงอยากเรียนรู้ประสบการณ์ความล้มเหลวบ้าง
เหออันคงพ่นกาแฟใส่หน้าก่อนเขาจะทันได้พูดจบแน่
อีกฝ่ายคงโกรธจัดถ้าได้ยินแบบนั้น
ยากเหลือเกิน
เผยเชียนไม่อยากปล่อยให้เงียบกันอยู่แบบนี้ จึงพูดเลียบๆ เคียงๆ ดู “อาจารย์เหอ จริงๆ แล้วผมมีเหตุผลบางอย่างในการกระทำของตัวเอง แต่ผมไม่สะดวกที่จะบอกเหตุผลนั้นกับคุณ”
เหออันพูดขึ้นบ้างหลังเงียบอยู่นาน “บอสเผยครับ ผมเดาว่าคุณคงคิดว่าความรู้ของคนธรรมดา จะช่วยให้คุณเห็นปัญหาที่มองข้ามไปได้ดีขึ้นใช่มั้ยครับ
“ก็เหมือนจิตรกรกับนักดนตรีมากความสามารถ หลังจากประสบความสำเร็จอย่างยิ่งใหญ่ ก็ไม่รู้จะไปต่อยังไง เลยหาแรงบันดาลใจจากศิลปินธรรมดาทั่วไปใช่มั้ยล่ะครับ”
เผยเชียน “?”
เหออันจิบกาแฟแล้วพูดต่อ “คุณทำให้ผมโกรธจริงๆ ที่ปิดบังตัวตนแบบนั้น แต่พอมาคิดดูดีๆ ผมคงไม่จริงจังกับการสอนถ้าคุณบอกตัวตนที่แท้จริงกับผมตั้งแต่แรก
“อีกอย่าง คุณเรียกผมว่า ‘อาจารย์เหอ’ มาตลอด แถมยังฟังอย่างตั้งใจเสมอเวลาผมพูดเกี่ยวกับฝ่ายเกมเถิงต๋า ชัดเจนว่าคุณอยากประเมินเกมตัวเองอีกครั้งในมุมที่ต่างออกไป
“ผมเล่าเรื่องเกมเจ้าของที่ดินและความคาดหวังที่มีต่อวงการเกมสแตนด์อโลนจีนในคลาส ซึ่งคุณก็ตอบสนองกลับอย่างดีเยี่ยมด้วยเกมดิ้นรน บอกตามตรงว่าผมพอใจกับเรื่องนี้มากๆ
“เพราะงั้นผมก็ไม่ควรคิดเล็กคิดน้อย อะไรผ่านมาแล้วก็ให้มันผ่านไปเถอะครับ!”
เผยเชียนไม่คิดว่าเหออันจะคิดทุกอย่างได้เองโดยที่เขาไม่ต้องพูดอะไรเลยสักคำ
เอ่อ…
พลังมโนที่พนักงานของฉันมีเริ่มแพร่ระบาดให้คนรอบตัวฉันในระดับที่กว้างมากๆ แล้วเหรอ
เผยเชียนเงียบไปครู่หนึ่ง “เอ่อ… ที่อาจารย์เหอพูดมามีความจริงอยู่ แต่ก็ไม่ใช่เพราะเหตุผลนั้นซะทีเดียวครับ”
เหออันผงะไปเล็กน้อย “หืม”
เผยเชียนเรียบเรียงคำพูด “จริงๆ แล้ว ผมตั้งใจใส่ปัจจัยที่ทำให้เกมล้มเหลวลงไปในเกมดิ้นรน เหตุผลหลักๆ คืออยากทดลองว่าปัจจัยสู่ความล้มเหลวพวกนี้จะส่งผลกระทบกับเกมยังไง…
“แต่เพราะโชคช่วย ปัจจัยสู่ความล้มเหลวดันทำให้เกมประสบความสำเร็จขึ้นมา…”
เผยเชียนไม่อยากเอาความสำเร็จทั้งหมดของเกมดิ้นรนมาไว้กับตัว เอาเข้าจริง เขาทุกข์ใจมากกับคำชมทั้งหลายที่ได้รับจากโลกภายนอก
เพราะเนื้อหาส่วนใหญ่ไม่ตรงกับเจตนาดั้งเดิมของเขาเลย!
ถ้าปล่อยให้อวยกันแบบนี้ต่อไป ตัวตนของบอสเผยก็จะสูงส่งขึ้นเรื่อยๆ ถ้าในอนาคตเกิดพลาดพลั้งขึ้นมา จะร่วงลงมาเจ็บหนักได้
เผยเชียนไม่ใส่ใจเรื่องนี้เลยจริงๆ เขาเป็นห่วงว่าคนที่อวยเขาสุดใจจะรับไม่ได้กับความแตกต่างระหว่างภาพลักษณ์ที่มีในหัวกับตัวตนจริงๆ
ดังนั้นเขาต้องไม่ทำตัวเด่นและสร้างภูมิคุ้มกันให้ทุกคนเพื่อไม่ให้ตั้งความหวังกับเขามากเกินไป
เผยเชียนแทบจะเขียนคำว่า ‘ฉันเป็นคนธรรมดา’ ติดไว้บนหน้าผากตัวเอง
เขาอยากพยายามเต็มที่เพื่อลบภาพจำผิดๆ ที่ว่าความสำเร็จของเกมดิ้นรนมาจากการวางแผนของบอสเผย
แน่นอนว่า เป็นไปไม่ได้เลยที่จะบอกคนอื่นๆ ว่าเขาอยากผลาญเงิน แต่พอพลิกแพลงคำนิดหน่อย บอกไปว่าอยากทดลองปัจจัยที่ทำให้เกมล้มเหลว ก็ฟังดูง่ายต่อการยอมรับและไม่ทำให้กังขามากนัก
เหออันนิ่งไปครู่หนึ่ง “ตั้งใจใส่ปัจจัยที่ทำให้เกมล้มเหลวลงไปในเกม เพื่อดูว่าจะส่งผลกระทบกับเกมยังไง?
“บอสเผย หรือคุณจะถึงขั้น ‘ได้ทุกอย่างตามที่ต้องการ’ แล้ว ถึงจะตั้งใจใส่ปัจจัยสู่ความล้มเหลวก็ยังประสบความสำเร็จอยู่ดี
“นี่คุณ…กำลังท้าทายผมอยู่เหรอ
“บอสเผยครับ คุณอาจจะมีสิทธิ์พูดแบบนั้น แต่ผมขอเตือนเลยนะว่าคนอายุยังน้อยอย่างคุณอย่าเพิ่งรีบหยิ่งผยองเกินไป! ความผยองจะทำให้เราตกต่ำ คุณกล้าพูดราวกับว่าตัวเองเป็นต๊กโกวคิ้วป่าย[1]ได้ยังไง
“การทำเกมให้ประสบความสำเร็จนั้นไม่ง่าย แต่การทำเกมให้ล้มเหลวไม่ได้ยากเลย
“ลองคิดดูให้ดีๆ นะครับ ถ้าล้มเหลวแล้วจะลุกขึ้นมาประสบความสำเร็จอีกมันไม่ง่ายเลยนะ”
เผยเชียนพบว่ายิ่งอธิบาย เหออันก็ยิ่งเข้าใจผิด
แต่คำพูดของเหออันทำให้เผยเชียนตาเป็นประกาย
การทำเกมให้ล้มเหลวไม่ได้ยากเลยเหรอ novelgu.com
“งั้นเอางี้เป็นไงครับอาจารย์เหอ ช่วยบอกผมทีว่าเกมแบบไหนที่จะล้มเหลวแน่นอน ผมอยากท้าทายตัวเอง”
ต่อให้บอกว่าอยากผลาญเงินเพื่อทำเกมเจ๊งไม่ได้ ก็ยังอ้างว่าอยากท้าทายตัวเองได้เสมอ
ความจริงบางอย่างไม่สามารถบอกออกไปได้ เพราะยังไงเหออันก็ไม่มีทางเชื่อ
ต้องพูดไปแบบนี้เท่านั้น เหออันถึงจะยอมรับได้
ปล่อยให้เหออันคิดหาหนทางที่ล้มเหลวแน่นอน ยังไงก็ต้องได้ผลแน่!
ริมฝีปากเหออันกระตุกเล็กน้อย “เฮ้ นี่คุณท้าทายผมเหรอ
“ถ้าผมคิดเกมที่ล้มเหลวแน่นอนตามที่คุณบอกได้ คุณจะทำตามจริงๆ ใช่มั้ย”
เผยเชียนพยักหน้ารัว “ใช่ครับ!”
เหออันหัวเราะ “ง่ายเลย! ทำเกมแนว RTS สิครับ เงินลงทุนก็ไม่มาก สักสองร้อยล้านหยวน เกมเอนจินมีตัวสำเร็จรูปอยู่แล้ว ประหยัดต้นทุนและเวลาพัฒนาไปได้มาก ถ้าทำเกมแนวนี้คุณต้องขาดทุนแน่นอน!”
เผยเชียนพยักหน้า เป็นไปตามที่คาดไว้ อาจารย์เหอคิดว่าเกมแนว RTS ต้องผลาญเงินได้แน่นอน! เหมือนที่เขาสอนในคลาสเป๊ะ
แต่แค่แนวเกมอย่างเดียวดูไม่น่าเชื่อถือมากพอ
“มีอะไรจะเสริมอีกมั้ยครับ” เผยเชียนถาม
เหออันผงะไป “มั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอ! ถ้างั้นลงทุนอีกสามร้อยล้านหยวนไปกับการทำ CG เนื้อเรื่อง แบบนั้นได้เสียเงินทั้งหมดไปเปล่าๆ แน่นอน
“ส่วนเรื่องหัวข้อ ผมไม่อยากจำกัดเพราะไหนๆ ถ้าเพิ่ม CG มาก็ต้องลงทุนไปถึงห้าร้อยล้านหยวนแล้ว ถ้าคุณยังขาดทุนไม่ได้อีก…
“คุณก็คงสุดยอดจริงๆ”
เผยเชียนหอบหายใจ แต่ก็ไม่กล้าฟันธงอะไรที่อันตรายเกินไป
เผยเชียนคิดอยู่พักหนึ่ง ลงทุนห้าร้อยล้านหยวนเหรอ
อืม เค้นเงินออกมาขนาดนั้นก็ยุ่งยากนิดหน่อย แต่ถ้าเพื่อผลาญเงินก็โอเค
อีกอย่างเงินห้าร้อยล้านหยวนนี้จะไม่ได้ลงทุนตู้มเดียว แต่จะทยอยเอาเงินลงเพิ่มเรื่อยๆ เกมที่ว่าต้องใช้เวลาพัฒนาอย่างน้อยสองรอบบัญชี ถ้าใช้เวลาพัฒนาสักหนึ่งปีก็หาเงินห้าร้อยล้านหยวนได้ไม่ยาก
คิดได้แบบนั้นเผยเชียนก็พยักหน้า “โอเคครับอาจารย์เหอ เกมนี้จะเป็นเกมต่อไปของเถิงต๋า!”
เหออันแทบสำลักกาแฟ
“คุณจะทำเกมแนว RTS จริงๆ เหรอ”
ตอนแรกเหออันคิดว่าบอสเผยแค่พูดเล่น แต่พิจารณาจากสีหน้าของบอสเผยแล้ว อีกฝ่ายน่าจะอยากท้าทายตัวเองจริงๆ
“ห้าร้อยล้านเลยนะบอสเผย! คุณมั่นใจแล้วเหรอว่าจะไม่กลับไปคิดดูให้ดีๆ อีกที”
เผยเชียนยิ้ม “ไม่จำเป็นครับ!”
เห็นสีหน้าของเหออัน เขาก็มั่นใจว่าครั้งนี้การันตีขาดทุนแน่นอน!
ถ้าขาดทุนแน่นอนแบบนี้ยังมีอะไรให้ต้องคิดอีก
เหออันอึ้งจนไม่รู้จะพูดอะไร
ห้าร้อยล้านหยวนเหมือนจะไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับบอสเผย!
หรือบอสเผยจะมีแผนอยู่แล้วพอได้ยินเรื่องเกมแนว RTS มีกลยุทธ์อะไรที่ฉันไม่รู้รึเปล่า
เหออันเริ่มเชื่อ นี่สินะที่เรียกว่าความมั่นใจเต็มร้อย!
เขาคิดมาตลอดว่าคนหนุ่มสาวไม่ควรผยองจนเกินไป
แต่ความใจกล้าเด็ดเดี่ยวของบอสเผยทำให้เขานึกถึงตัวเองตอนเป็นหนุ่ม
ถ้าไม่ผยองจะเรียกว่าคนหนุ่มสาวได้เหรอ
เหออันอดรู้สึกชื่นชมจากก้นบึ้งของหัวใจไม่ได้จนต้องยกนิ้วให้ “โอเคครับบอสเผย ถ้าคุณจะทำเกมนี้จริงๆ ผมจะปล่อยให้เรื่องที่คุณเคยโกหกผมเป็นอดีต ไม่ใช่แค่นั้นนะ แต่ผมจะช่วยโปรโมตให้คุณบนเว่ยป๋อด้วย!”
เผยเชียนรีบพูด “ไม่ต้องโปรโมตให้ผมก็ได้! ถ้าเกมนี้ทำให้ผมขาดทุนได้จริงๆ ผมจะมาขอเคล็ดลับจากอาจารย์เหออีก”
เหออัน “?”
บอสเผยช่างเป็นนักออกแบบเกมที่เป็นอิสระ สิ่งที่บอสพูดนั้นมีเหตุผลและคาดเดาไม่ได้จริงๆ
…………….
[1] ตัวละครในนิยายของกิมย้งผู้ได้ฉายาโดดเดี่ยวแสวงพ่าย เพราะเก่งเกินไป หาคู่ประมือไม่ได้เลย
