จางลี่เสียนเหมือนจะเข้าใจ “อย่างนี้นี่เอง ก็คือเป็นเครื่องมือช่วยลดความเครียดใช่มั้ยคะ”
หลี่สือส่ายหัว “คุณอาจจะคิดแบบนั้น แต่เจ้าเครื่องนี่กับเครื่องช่วยลดความเครียดมีจุดแตกต่างกันบางอย่าง
“เครื่องมือที่ช่วยลดความเครียดทั่วไปอย่างของเล่นกดปุ่มบับเบิ้ล ฟิตเจต และอื่นๆ ใช้การเคลื่อนไหวซ้ำๆ เพื่อลดความกดดันทางจิตใจ ความเฉื่อยจากการเคลื่อนไหวซ้ำๆ จะเข้าครอบครองสมองแทน
“แต่เครื่องทะเลาะอัตโนมัติไม่ได้ทำงานแบบนั้น การทำงานของเครื่องไม่มีกฎตายตัว ไม่ได้ใช้การเคลื่อนไหวซ้ำๆ ทำให้บางคนอาจจะยิ่งเล่นยิ่งติด
“ซึ่งจุดนี้แหละคือความแตกต่างระหว่างเครื่องทะเลาะอัตโนมัติกับเครื่องช่วยลดความเครียดอื่นๆ
“เครื่องช่วยลดความเครียดมีหน้าที่แค่ช่วยระบายอารมณ์และเบี่ยงเบนความสนใจ ทำให้ลืมปัญหาไปได้ชั่วคราว แต่ไม่ได้ช่วยทำให้เราคิด เอาเข้าจริงเราอาจต้องพึ่งมันมากเกินไป ทุกครั้งที่รู้สึกกระวนกระวายหรือหงุดหงิดก็ต้องไปเล่นเครื่องช่วยลดความเครียด
“แต่เครื่องทะเลาะอัตโนมัติไม่ได้ช่วยระบายอารมณ์ ถ้าเรายิ่งเล่นเราจะยิ่งหงุดหงิดขึ้น หน้าที่ของมันคือกระตุ้นความคิดบางอย่างให้คุณตระหนักถึงการกระทำที่ไร้ความหมาย และบังคับให้คุณรู้จักควบคุมตัวเอง ทำแบบนี้คุณจะคุมอารมณ์ตัวเองในสถานการณ์ชวนหงุดหงิดใจได้ด้วย
“เพราะงั้นจึงมีแค่คนที่สามารถควบคุมตัวเองได้ประมาณหนึ่งเท่านั้นถึงจะใช้เครื่องทะเลาะอัตโนมัติได้
“ผมเลยย้ำว่าเครื่องนี้ช่วยให้ผมคิด ไม่ได้ทำให้ลืม แต่หยิกให้ตื่น ในระยะยาวจะเห็นความแตกต่างของทั้งสองสิ่งนี้ได้ชัดเจนมากขึ้น”
ชัดเจนว่าจางลี่เสียนสนใจกล่องสี่เหลี่ยมนี้มาก แต่เพราะกำลังสัมภาษณ์อยู่ จึงไม่เหมาะเท่าไหร่ที่จะถามว่าซื้อมาจากไหน เธอจึงตัดสินใจปล่อยเรื่องนี้ไปเพื่อจบการสัมภาษณ์
จางลี่เสียนมองไปรอบๆ ห้องชุดนี้ เป็นเหมือนที่บอสหลี่ว่าไว้ มันเรียบง่ายเสียจนทำให้เธอคิดว่ากำลังฝึกบำเพ็ญตนอยู่
แต่จังหวะนั้นเอง จางลี่เสียนก็เห็นทีวีขนาดใหญ่ในห้องนั่งเล่น
ทีวีใหญ่ขนาดนี้แทบหาไม่ได้ในอพาร์ตเมนต์ไหนในเมืองนี้ จึงไม่แปลกที่จะสะดุดตาเธอ
จางลี่เสียนถามขึ้นด้วยความสงสัย “บอสหลี่คะ ถ้าอยากได้ที่เงียบๆ เพื่อครุ่นคิด ก็ไม่น่าติดทีวีไว้ในห้องนั่งเล่นสิคะ”
สำหรับคนส่วนใหญ่ ชุดทีวีคืออุปกรณ์เพื่อความบันเทิง ละคร หนัง รายการวาไรตี้ และเกมน่าจะไม่เป็นประโยชน์ต่อการครุ่นคิด
หลี่สือยิ้ม “อ๋อ เรื่องนั้น จริงๆ แล้วถ้าคุณเปิดชั้นวางใต้ทีวีจะเจอเครื่องเกมกับแผ่นเกมมากมาย
“ซึ่งก็ปกติ บอสเผยรับหน้าที่หลายบทบาท แต่บทบาทที่สำคัญที่สุดยังไงก็คือนักออกแบบเกม!
“GOG เกมออนไลน์ที่บอสเผยพัฒนาขยายออกสู่ตลาดตะวันตก เรียกแฟนคลับได้หลายล้านคนทั่วโลก แถมยังขึ้นโฆษณารอบไทม์สแควร์
“ดิ้นรน เกมสแตนด์อโลนที่บอสเผยพัฒนาก็ดังมากๆ ในจีน แนวคิดและความลุ่มลึกของเกมได้รับคำชมเชยอย่างเป็นเอกฉันท์จากทั้งคนในวงการและเกมเมอร์
“นักออกแบบเกมจะหาแรงบันดาลใจโดยไม่เล่นเกมได้ยังไง
“ผมเจอเกมจากบริษัทต่างชาติหลากหลายแนวในตู้ แสดงให้เห็นเลยว่าบอสเผยไม่ได้ทะนงตัวหรืออิ่มเอิบใจ แต่คอยเรียนรู้จากผู้ผลิตเกมต่างประเทศอยู่เสมอและนำประสบการณ์ที่ได้มาสะท้อนคิด ถ้าไม่ทำแบบนี้ เขาก็คงไม่มีทางพัฒนาเกมยอดเยี่ยมแบบดิ้นรนขึ้นมาได้”
จางลี่เสียนพยักหน้าตาม ก่อนจะรู้สึกว่ามีอะไรแปลกๆ เลยถามขึ้น “แล้วทำไมบอสเผยถึงเอาเกมใส่มาในห้องผู้เช่าด้วยล่ะคะ”
หลี่สือเตรียมตัวมาแล้วสำหรับคำถามนี้ จึงตอบออกไป “ชัดเจนว่ามันคือแนวคิดของบอสเผยครับ
“ผมลองดูๆ แล้ว ทุกเกมที่ใส่มาคือเกม AAA ขึ้นหิ้งของต่างประเทศ ทุกเกมมีงานศิลป์และระบบการเล่นที่ยอดเยี่ยม บอสเผยน่าจะพิถีพิถันกับการเลือกเกมพวกนี้มาก
“สำหรับบอสเผยแล้ว เกมไม่ใช่แค่สิ่งบันเทิง แต่ต้องมีคุณค่าทางงานศิลป์และมีความลุ่มลึก ตอนออกแบบและวางคอนเซปต์อพาร์ตเมนต์บ้านจอมเฉื่อย บอสเผยน่าจะอยากให้ผู้เช่าได้พักผ่อนตอนเหนื่อยล้า ผลงานขึ้นหิ้งเหล่านี้น่าจะมีไว้เพื่อให้แรงบันดาลใจ
“ขณะเดียวกัน บอสเผยน่าจะพยายามล้มล้างคำพูดที่ว่า ‘เล่นเกมทำให้โง่’ เขาน่าจะอยากเน้นย้ำว่าเกมไม่ได้ช่วยให้ผ่อนคลายแค่อย่างเดียว แต่ยังกระตุ้นให้เกิดความคิดด้วย”
จางลี่เสียนพยักหน้า “อย่างนี้นี่เอง! ดิฉันได้ยินมาว่าอพาร์ตเมนต์บ้านจอมเฉื่อยมีกฎที่ไร้เหตุผลมากมาย แต่ดูเหมือนว่าบอสเผยจะพยายามส่งต่อไลฟ์สไตล์ของตัวเองผ่านอพาร์ตเมนต์บ้านจอมเฉื่อย
“ทำไมบอสเผยถึงไม่ระบุเรื่องนี้ไว้ในสื่อโฆษณาต่างๆ ล่ะคะ”
หลี่สือยิ้ม “ของแบบนี้จะพูดเองได้ยังไงล่ะครับ จะให้ออกตัวชมตัวเองคงไม่ได้
“กระบวนความคิดเป็นเรื่องส่วนบุคคลมากๆ บางทีคุณอาจไม่สามารถสงบใจเพื่อครุ่นคิดในสภาพแวดล้อมบางแบบ เรื่องพวกนี้มีปัจจัยที่ส่งผลกระทบหลายอย่าง ไม่สามารถการันตีผลลัพธ์ได้
“อีกอย่างบอสเผยไม่เคยพยายามอธิบายการกระทำของตัวเอง มีแต่เดินหน้าทำสิ่งที่ตัวเองคิดว่าถูกต้องอย่างจริงจัง ส่วนคนอื่นๆ ถ้าเข้าใจก็จะเข้าใจ แต่ถ้าไม่เข้าใจก็ไม่เข้าใจ บอสเผยไม่เคยคิดจะบังคับใคร
“ทำไมอพาร์ตเมนต์บ้านจอมเฉื่อยถึงมีกฎมากมายขนาดนี้ ทำไมเครื่องทะเลาะอัตโนมัติถึงทำออกมาอย่างประณีตบรรจงโดยใช้วัสดุราคาแพง ทำไมถึงขายราคาสูงขนาดนั้น
“เห็นได้ชัดว่าบอสเผยสร้างเครื่องนี้ขึ้นมาเพื่อคนที่เข้าใจว่ามันมีไว้เพื่ออะไร คนที่เข้าใจคุณค่าของมันจะยอมจ่ายเงินซื้อไม่ว่าราคาสูงขนาดไหน คนที่คิดว่าแพงเกินไปย่อมไม่เข้าใจว่าคุณค่าของมันอยู่ตรงไหนและไม่แย่งชิงมันจากคนที่เห็นคุณค่าของมันจริงๆ”
…
ในที่สุดการสัมภาษณ์ก็จบลง
จางลี่เสียนทบทวนเนื้อหาดูแล้วพบว่าการสัมภาษณ์มีออกทะเลไปบ้างเล็กน้อย
ตอนแรกเธอตั้งใจจะสัมภาษณ์บอสหลี่ แต่บอสหลี่กลับเอาแต่พูดถึงบอสเผยไม่หยุด!
แต่ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร รายการอื่นที่รูปแบบคล้ายๆ กันก็ไม่ได้จำกัดเรื่องบทสนทนา แขกรับเชิญเล่าอะไรก็ได้ตามใจ ซึ่งบอสหลี่ก็ให้ข้อมูลที่มีค่ามากๆ มา
ทำไมบอสหลี่ถึงยืนกรานร่วมลงทุนในโซนอุตสาหกรรมเก่า แม้นักลงทุนและผู้ประกอบการส่วนใหญ่จะไม่ค่อยหวังอะไรกับทำเลตรงนี้
ส่วนหนึ่งก็เพราะตามรอยบอสเผย อีกส่วนก็เพราะมีความคิดเป็นของตัวเอง
การมีวิธีคิดเป็นของตัวเองสั่งสมมาจากสภาพแวดล้อมและวิธีในการดำรงชีวิตปกติ ประสบการณ์เรื่องการมีสมาธิมากๆ ระหว่างการคิดจะเป็นประโยชน์กับนักลงทุนคนอื่นๆ รวมถึงคนที่ต้องใช้สมาธิในการทำงานซึ่งต้องคิดโดยไม่ว่อกแว่ก!
ผลงานการแปลงโฉมโซนอุตสาหกรรมเก่าของบอสหลี่กับบอสเผยนั้นน่าประทับใจและน่าชื่นชมมาก
พอคิดได้แบบนั้น จางลี่เสียนก็ลุกยืนแล้วจับมือกับหลี่สืออีกครั้ง “ขอบคุณบอสหลี่มากนะคะที่สละเวลาจากตารางงานแสนยุ่งมาให้ดิฉันสัมภาษณ์ ดิฉันเชื่อว่าวิธีคิดของคุณจะช่วยคนรุ่นใหม่และคนที่กำลังสับสนอยู่ได้หลายคนเลย”
ช่างกล้องหยุดถ่ายวิดีโอ จางลี่เสียนจึงถามขึ้นเสียงเบา “บอสหลี่คะ เครื่องทะเลาะอัตโนมัตินี่หาซื้อได้ที่ไหนเหรอคะ”
หลี่สือยิ้ม “เอาชื่อไปเสิร์ชในอินเทอร์เน็ตก็เจอเลยครับ หาไม่ยากขนาดนั้น”
จางลี่เสียนพยักหน้า “ได้ค่ะ มันน่าสนใจมาก ดิฉันอยากได้ไว้ที่บ้านสักเครื่อง โอเคค่ะ ดิฉันไม่รบกวนเวลาคุณแล้ว ขอตัวก่อนนะคะบอสหลี่!”
…
…
วันอังคารที่ 13 กันยายน ตอนเย็น novelgu.com
วันนี้เป็นการแข่งขันนัดสุดท้ายของการแข่งขันชิงแชมป์โลก GOG รอบแรก ส่วนวันพรุ่งนี้เป็นวันพักผ่อน
หลังจากดูการแข่งจบ เผยเชียนไม่ได้กลับอพาร์ตเมนต์ แต่แวะไปร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูเพื่อจิบค็อกเทลพลางจัดการกับแผนผังความสัมพันธ์ระหว่างกิจการต่างๆ ในเถิงต๋า
ไม่ใช่ว่าเผยเชียนไม่อยากกลับอพาร์ตเมนต์ แต่แค่กลับไปก็ไม่มีอะไรให้ทำเท่าไหร่
ห้องของเขาว่างเปล่าเกินไป จะเล่นเกมก็ได้ แต่เล่นเยอะเกินไปก็เบื่อ ไม่เหมือนที่ร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูที่มีพนักงานคอยบริการ แถมนั่งฟังนักร้องร้องเพลงพลางจิบเครื่องดื่มไปด้วยได้
บทแผนผังมีเส้นโยงใยเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนเผยเชียนเริ่มรู้สึกว่าสมองมีพื้นที่จัดเก็บไม่พอแล้ว
เผยเชียนลากเส้นโยงเชื่อมสโมสร DGE ฝ่ายเกมเถิงต๋า และฟิตเนสฝากประจำเข้าด้วยกันอย่างไม่เต็มใจ
งานแข่งขันชิงแชมป์โลก GOG เป็นตัวจุดฟืน เหล่านักกีฬาโหม ‘โปรโมต’ สโมสร DGE กับฟิตเนสฝากประจำตั้งแต่วันแรกของการแข่งขันจนถึงวันนี้ ซึ่งก็ผ่านมาสี่วันแล้ว
เผยเชียนเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดและจำใส่ใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้…
เขาตั้งใจว่าจะแวะไปดูสถานการณ์ที่ฟิตเนสฝากประจำ แต่พอคิดดูอีกทีก็สรุปได้ว่าน่าจะยิ่งทำให้กังวลหนักกว่าเก่า เพราะงั้นจะเข้าไปให้ได้อะไร
เผยเชียนทำได้แค่ลากเส้นและประกาศจุดเริ่มต้นสู่ขั้นต่อไปเงียบๆ
เขาเปิดสาขาเพิ่มต่อไปเรื่อยๆ ได้ ถ้าเปิดสาขาเพิ่มได้รวดเร็วพอ กำไรก็ไม่มีทางตามเงินลงทุนทัน
เผยเชียนเริ่มตระหนักว่ารอบบัญชีนี้ไม่มีกิจการไหนราบรื่นเลย โดยเฉพาะธุรกิจหน้าร้านซึ่งมีชื่อเสียงเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เริ่มจากร้านอินเทอร์เน็ตโมหยู มาโมหยูเดลิเวอรี่ ตอนนี้แม้แต่ฟิตเนสฝากประจำก็เกินควบคุมแล้ว!
โชคดีที่อพาร์ตเมนต์บ้านจอมเฉื่อยยังไปรอดอยู่
ไม่งั้นเผยเชียนคงเหลือฟางแค่เส้นเดียว ซึ่งก็คือนี่เฟิงโลจิสติกส์ ถ้าเป็นแบบนั้นจะทำยังไง!
เผยเชียนมองเส้นโยงใยยุ่งเหยิงบนแผนผังแล้วก็รู้สึกว่าถึงเวลาต้องยอมแพ้
อย่าว่าแต่ความสัมพันธ์แอบแฝงระหว่างกิจการเลย ขนาดไอ้ที่เห็นได้ชัดเจนยังตามยากขึ้นเรื่อยๆ!
เส้นใยยุ่งเหยิงมีเขียนประโยคกำกับไว้ด้วย แค่มองก็มึนหัวแล้ว การจัดระเบียบกลายเป็นเรื่องยุ่งยาก
กลยุทธ์ติดตามความสัมพันธ์ระหว่างกิจการโดยใช้แผนผังพังไม่เป็นท่า เพราะการร่วมมือระหว่างกิจการต่างๆ มักจะเข้าใจได้ยากและไม่มีเหตุผล
ตัวอย่างเช่น เผยเชียนบอกให้โค้ชย่าหลิงถ่ายภาพนักกีฬา DGE ทุกวันเพื่อให้มั่นใจว่ามีเวลาซ้อมเล่นเกมน้อยลง ใครจะไปคิดล่ะว่ารูปพวกนี้จะเอาไปใช้โฆษณาฟิตเนสฝากประจำได้
พอคิดได้แบบนั้น เผยเชียนก็ได้แต่ถอนหายใจยาวด้วยความเศร้าอย่างบอกไม่ถูก
…
ขณะเดียวกัน ด้านนอกร้านอินเทอร์เน็ตโมหยู
ร้านอินเทอร์เน็ตส่องสว่าง แสงส่องผ่านหน้าต่างเต็มบาน ทุกอย่างด้านในเห็นได้ชัดเจนจากด้านนอก
หร่วนกวางเจี่ยนเพิ่งทำคอนเซ็ปต์อาร์ตของฮีโร่เกม GOG เสร็จและเดินออกจากสตูดิโอกวงหวง ตั้งใจว่าจะกลับบ้านไปพักผ่อน
แต่พอเดินผ่านหน้าร้านอินเทอร์เน็ตโมหยู เขาก็เห็นคนคุ้นหน้าผ่านหน้าต่างขนาดเต็มบาน
“เอ๊ะ ดึกขนาดนี้แล้ว ทำไมบอสเผยยังอยู่ที่นี่ไม่ยอมกลับบ้านไปพักผ่อน
“จ้องโน้ตบุ๊กอยู่แบบนั้น ยังทำงานอยู่อีกเหรอ”
หร่วนกวางเจี่ยนสงสัย บอสเผยนั่งหันหลังให้หน้าต่าง หร่วนกวางเจี่ยนเดินไปมองผ่านไหล่บอสเผยก่อนจะเห็นภาพบนหน้าจอ
ตอนนั้นเองหร่วนกวางเจี่ยนก็เกิดแรงบันดาลใจ มุมที่เขามองอยู่เป็นภาพที่สวยมากๆ
เขารีบหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายภาพผ่านหน้าต่างเต็มบาน
‘แชะ’
ในภาพ แผ่นหลังบอสเผยหันให้กล้อง มือขวากำลังจับคางราวกับครุ่นคิดอะไรอยู่ จอโน้ตบุ๊กที่กำลังมองอยู่ส่องสว่าง ถึงจะมองบนจอได้ไม่ชัดเจน แต่ก็ดูออกว่าไม่ใช่เกมหรือหนัง
“ภาพระดับโลก: บอสเผยตอนกำลังทำงาน
“บนจอคืออะไรน่ะ
“แผนผังเหรอ”
หร่วนกวางเจี่ยนซูมภาพดู กล้องมือถือของเขามีความละเอียดสูง ถึงจะไม่ได้ตั้งใจถ่ายภาพบนจอ แต่ก็พอมองออกได้รางๆ ว่าเป็นภาพแผนผังที่มีกล่องข้อความและเส้นโยงใยไปมานับไม่ถ้วน
กล่องข้อความมีหลายขนาด หร่วนกวางเจี่ยนอ่านข้อความในกล่องเล็กๆ และข้อความบนเส้นไม่ออก แต่ก็พอจะอ่านบางอันได้บ้าง ที่พออ่านออกเขียนไว้ว่า ‘ฝ่ายเกมเถิงต๋า’ ‘ฟิตเนสฝากประจำ’ ‘โมหยูเดลิเวอรี่’ ‘ร้านอินเทอร์เน็ตโมหยู’ และอื่นๆ เส้นโยงใยจากกล่องหนึ่งไปอีกกล่อง และเชื่อมกับกล่องรอบๆ
หร่วนกวางเจี่ยนมองดูแล้วยืนยันว่าไม่มีข้อมูลลับสุดยอดหรือความลับทางธุรกิจอะไรจึงสบายใจขึ้นมา
ทุกคนรู้ว่าเถิงต๋าคอร์เปอเรชันมีกิจการอะไรบ้าง ไม่ใช่ความลับอะไร ถ้าลงรูปไปก็ไม่น่าจะเป็นปัญหา
หร่วนกวางเจี่ยนโพสต์รูปลงเว่ยป๋อแล้วเขียนแคปชันว่า ‘ผมเลิกงานแล้ว แต่ยังมีคนทำงานอยู่เลย’
เขาตั้งใจว่าจะเข้าไปทักทายบอสเผยในร้านอินเทอร์เน็ต แต่ก็คิดว่าไม่จำเป็น จึงกลับบ้านอย่างสุขใจ
