สโมสร H4 เดิมก็แข็งแกร่งขนาดได้ตำแหน่งรองแชมป์ แค่มีจุดอ่อนเป็นผู้เล่นเลนกลาง แต่พอเปลี่ยนตัวสมาชิกเป็นหวงวั่ง มาตรฐานของทีมก็พุ่งสูงขึ้น
สโมสรเหล่านี้ได้คำตอบของข้อสงสัยในที่สุดหลังโดนอัดน่วมอยู่ห้าวันติด ถึง H4 ต้องทุ่มเงินก้อนโตซื้อตัวหวงวั่ง แต่ก็ไม่ได้ขาดทุนเลย ถือว่าได้กำไรด้วยซ้ำ!
ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป สโมสร H4 อาจจะคว้าแชมป์งานแข่งขันชิงแชมป์โลกซึ่งจะจัดขึ้นในอีกสองสัปดาห์ก็ได้
เงินรางวัลนั้นสูงถึงหนึ่งล้านดอลลาร์สหรัฐ แถมยังได้สกินพิเศษและได้รับความสนใจอย่างล้นหลามอีก
ไม่มีใครอยากเป็นก้านใบสีเขียว ทุกคนล้วนอยากเป็นดอกกุหลาบแดงกันทั้งนั้น
เหลือเวลาอีกสองสัปดาห์ สายไปแล้วถ้าจะเพิ่มการฝึกซ้อมให้หนักขึ้น หนทางเดียวที่จะเอาชนะสโมสร H4 ได้ก็คือการซื้อตัวนักกีฬา!
สโมสรอื่นไม่มีทางขายนักกีฬาตัวสำคัญแน่ เพราะทุกคนต่างก็อยากร่วมแข่งขันในงานแข่งขันระดับโลก
แต่นักกีฬาสโมสร DGE ไม่สามารถลงแข่งได้ แม้จะมีฝีมือแข็งแกร่งที่สุด และถือเป็นนักกีฬาฝีมือดีที่สุดในการซื้อขายก็ตาม!
ข่าวดีคือ เพราะการพัฒนาไปอย่างรวดเร็วของแพลตฟอร์มไลฟ์สตรีมจากการอัดฉีดเงินของนายทุน สโมสรเหล่านี้จึงสามารถติดต่อขอความร่วมมือกับทางแพลตฟอร์มเพื่อซื้อตัวนักกีฬาได้
ถ้าแพลตฟอร์มไลฟ์สตรีมตกลงเซ็นสัญญาสามฝ่ายและช่วยออกค่าตัวนักกีฬาส่วนหนึ่ง ก็จะช่วยแบ่งเบาภาระค่าใช้จ่ายในการซื้อตัวนักกีฬาไปได้มาก
เพราะงั้นช่วงที่ผ่านมา สโมสรอื่นๆ จึงพยายามหาเงินไปพร้อมกับโดนถล่มเละในการแข่งซ้อมมือ
ซึ่งก็เหมือนการแข่งขันงัดข้อ ถ้าไม่ผลาญเงินก็ต้องตกไปอยู่อันดับท้ายๆ และโดนกำจัดออกจากสายการแข่งขัน!
สโมสรที่มาในวันนี้ ไม่ว่าจะเป็นสโมสรมืออาชีพที่มีประวัติศาสตร์มายาวนานหรือสโมสรหน้าใหม่ใจทะเยอทะยานที่มาพร้อมเงินถุงเงินถัง ก็ต่างไม่อยากโดนกำจัด
ถ้ามีสโมสรไหนซื้อตัวนักกีฬา DGE รวดเดียวสามสี่คน ก็ไม่มีเหตุผลอะไรให้ลงแข่งงานที่จะจัดขึ้นอีก
เพราะงั้นก็มาซื้อกันให้หมดนี่แหละ!
สโมสร DGE มีนักกีฬาเก้าคนพอดี เพราะงั้นสโมสรทั้งเจ็ดที่มาซื้อตัวนักกีฬาในวันนี้ต้องได้นักกีฬากลับไปสโมสรละคนแน่นอน
จากนั้นแต่ละทีมก็จะมีตัวช่วยจากต่างสโมสรกันทีมละหนึ่งหรือสองคน ไม่มีทีมไหนเป็นขาใหญ่อีก การแข่งขันที่จะถึงก็จะวัดกันที่ฝีมือล้วนๆ!
เพราะงั้นจึงไม่มีสโมสรไหนยอมทิ้งโอกาสนี้ไป
ทุกคนรอคอยกันอย่างหวั่นใจ
ในที่สุดเสียงฝีเท้าก็ดังขึ้นจากด้านนอก ก่อนชายหนุ่มคนหนึ่งจะเดินเข้ามาข้างใน
จางหยวนรีบลุกขึ้นยืน “บอสเผย!”
ผู้จัดการสโมสรอื่นๆ ลุกขึ้นทักทายบอสเผยตาม พวกเขาต่างตื่นตะลึงที่บอสเผยนั้นอายุยังน้อยตามที่ข่าวลือบอก
จางหยวนเริ่มแนะนำผู้จัดการแต่ละสโมสรให้บอสเผยรู้จัก
เผยเชียนแยกไม่ออกและจำไม่ได้ว่าใครเป็นใคร รู้แค่คนพวกนี้ล้วนเป็นคนใหญ่คนโต
ทำไมมากันหลายสโมสรจัง!
ในจีนมีสโมสรอีสปอร์ตแค่ไม่กี่แห่งเองนี่ เป็นไปไม่ได้ที่ทุกสโมสรจะอยากซื้อตัวนักกีฬาสโมสร DGE กันหมดใช่มั้ย
แค่คิดก็ชวนหดหู่สุดๆ
เผยเชียนนั่งลงตรงเก้าอี้ที่เว้นว่างไว้ สีหน้าของเขาเคร่งเครียด
ดูจากจำนวนสโมสรที่มาแล้ว สถานการณ์เลวร้ายกว่าที่คิดเอาไว้อีก!
เหล่าผู้จัดการสโมสรต่างคิดเหมือนกันเมื่อเห็นสีหน้าของบอสเผย
บอสเผยดูไม่ค่อยพอใจเลย
ทำไมล่ะ เขาควรจะดีใจที่เรามาขอซื้อตัวนักกีฬาและเอาเงินมาให้ถึงที่สิ
หรือทนไม่ได้ที่จะเสียนักกีฬาไป
ไม่แน่อาจจะคิดว่าเรามาช้าเกินไป ไม่ให้เกียรตินักกีฬาของเขาเหมือนสโมสร H4
ซวยแล้วสิ
ถ้างั้นก็ต้องเสนอเงินเพิ่ม!
ผู้จัดการสโมสรบางส่วนนึกระแวงขึ้นมา และแอบเพิ่มราคาต่ำสุดที่เตรียมไว้ในใจเมื่อเห็นว่าบอสเผยทำหน้าไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่
พวกเขาต่างหวังว่าจะปิดการเจรจาได้ง่ายขึ้นด้วยการแสดงให้เห็นถึงความจริงใจที่มากขึ้น
ทุกคนรู้ว่าบอสเผยไม่ได้ขาดแคลนเงิน ถ้าอีกฝ่ายไม่ยอมขายนักกีฬาให้เพราะไม่พอใจจะทำไง แบบนั้นก็สูญเสียครั้งใหญ่เลย
ปล่อยให้เป็นแบบนั้นไม่ได้!
หลังพิจารณาสถานการณ์ดู เผยเชียนก็คิดว่าเขาต้องขายนักกีฬาแม้จะไม่อยากทำ
ผู้จัดการสโมสรใหญ่ๆ ในจีนมากันเกือบครบ แค่นี้ก็แสดงให้เห็นแล้วว่านักกีฬาสโมสร DGE นั้นเป็นที่ต้องการ
ถึงจะไม่ขายออกไปตอนนี้ ไม่ช้าก็เร็วแพลตฟอร์มไลฟ์สตรีมต้องติดต่อเข้ามาแน่
ถ้านักกีฬาเหล่านี้ฝีมือไม่ดี เข้าร่วมงานแข่งชิงแชมป์โลกไม่ได้ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร เผยเชียนเก็บพวกเขาไว้เล่นสนุกด้วยได้
แต่นักกีฬาพวกนี้มีฝีมือพร้อมเข้าร่วมงานแข่งชิงแชมป์โลก จึงเป็นเรื่องที่ไม่ถูกต้องมากๆ ถ้าไม่ยอมปล่อยให้พวกเขาไปลงแข่ง
ทุกคนต่างก็เป็นเด็กดี แม้จะคอยกำมีดแทงหลังกันตลอด ยังไงก็ควรค่าแก่การให้ขึ้นไปยืนบนเวทีระดับโลก
แต่…
ให้ขายก็ขายได้ แต่ต้องไม่พลาดขายไปในราคาแพงหูฉี่แบบครั้งก่อนอีก!
ไม่ว่าพวกเขาจะเสนอเงินมาเท่าไหร่ เผยเชียนตัดสินใจว่าจะยอมรับข้อเสนอทันที!
จางหยวนกระแอมกระไอ “ผมถามนักกีฬาดูแล้ว พวกเขาอยากร่วมงานแข่งชิงแชมป์โลก เพราะงั้นจึงพร้อมฟังข้อเสนอครับ
“ในฐานะผู้จัดการสโมสร DGE ผมเป็นคนปั้นเด็กพวกนี้มา พวกเขาไม่ต่างอะไรกับน้องๆ ของผม สโมสรเราเสียเปรียบได้ แต่นักกีฬาของเราเสียเปรียบไม่ได้ พวกเขาต้องได้รับการดูแลที่ดีที่สุด
“เพราะงั้นต่อไปผมจะไล่ชื่อนักกีฬาทั้งเก้าคน ทุกคนผลัดกันเสนอราคา คนที่เสนอราคาสูงที่สุดจะได้ตัวนักกีฬาไป ผมเชื่อว่าคงไม่มีใครมีข้อกังขาอะไรกับวิธีนี้นะครับ”
เผยเชียน “?”
เดี๋ยว เข้าการประมูลกันแบบนี้เลยเหรอ
สโมสรพวกนี้ได้แย่งเสนอราคากันฉิบหายพอดีสิ!
เผยเชียนจะเป็นลม เขาตั้งใจจะบอกพวกผู้จัดการว่ารอบนี้จะลดค่าตัวลง เพื่อไม่ให้เกิดความผิดพลาดเหมือนตอนสโมสร H4 แต่กลายเป็นว่าเริ่มการประมูลกันเลยแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย!
เผยเชียนเงียบไป ในหัวเร่งคิดหาทางตอบโต้
คิดให้ออกเร็วเข้า!
ถ้าไม่รีบคิดให้ออก ฉันต้องได้ค่าตัวเป็นสิบๆ ล้านแน่!
จางหยวนพูดต่อ “คนแรก หัวหน้าทีมหนึ่ง เจียงฮ่วน คนที่เคยแข่งซ้อมมือกับเขาจะรู้ดีว่าเขาคือนักกีฬาที่แข็งแกร่งที่สุดในสโมสรของเรา แถมยังเป็นทั้งหัวหน้าทีมและผู้สั่งการทีมหนึ่ง เป็นคนต้องเทรนร่างกายเพิ่มน้อยที่สุด
“เชิญเสนอราคาได้เลยครับ”
ทันทีที่สิ้นเสียงจางหยวน ผู้จัดการหลายคนก็ยกมือเสนอราคา
“ค่าตัวกับค่าเซ็นสัญญาสามล้าน ค่าตอบแทนปีละ 1.2 ล้าน!”
“ค่าตัว 3.5 ล้าน ค่าเซ็นสัญญา 1.2 ล้าน ค่าตอบแทนปีละ 1.5 ล้าน!”
“โห เพื่อนจาง นักกีฬาคนแรกก็เสนอราคาสูงขนาดนั้นเลย ไม่เผื่อเงินไว้ซื้อคนอื่นหน่อยเหรอ”
“เหอะๆ อย่ามาหลอกกันน่า ฉันมาซื้อเจียงฮ่วน เชิญนายเอาเงินไปซื้อคนอื่นได้เลย!”
“ค่าตัวสี่ล้าน ค่าเซ็นสัญญาเท่ากัน ค่าตอบแทนปีละ 1.6 ล้าน!”
ผ่านไปไม่ถึงสองนาที เหล่าผู้จัดการก็เสนอราคาแย่งตัวนักกีฬากันจ้าละหวั่น
ใครจะไปรู้ว่าจางหยวนจะมาไม้นี้ เล่นเอาเจียงฮ่วนที่แข็งแกร่งที่สุดมาเปิดประมูลคนแรกเนี่ยนะ
เผยเชียนตระหนักว่าสถานการณ์ตอนนี้เลวร้ายมาก เขาไม่รู้ว่าจางหยวนทำไปด้วยความตั้งใจหรือไม่ได้ตั้งใจ รู้แค่ว่าผิดบาปสุด!
สโมสรต่างๆ ต้องกันเงินไว้จนจบแน่ถ้าให้ประมูลนักกีฬาฝีมือรองก่อนแล้วเก็บเจียงฮ่วนไว้สุดท้าย แถมแต่ละฝ่ายก็ไม่รู้ว่าคู่แข่งเตรียมเงินมาเท่าไหร่ สุดท้ายแล้วฝ่ายที่เสนอราคาสูงสุดก็จะได้นักกีฬาไป และคนอื่นๆ ก็อาจจะไม่ได้ใช้เงินที่กันไว้
แต่พอเอาเจียงฮ่วนออกมาเปิดประมูลคนแรก หลายคนต้องควักเงินออกมาเสนอราคาเพิ่มทันที!
สถานการณ์ตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับการซื้อผัก ถ้าซุกผักดีไว้ลึกๆ ทุกคนก็จะรอให้คนอื่นหยิบผักที่วางอยู่บนๆ ไปก่อนแล้วค่อยรีบคว้าเอาไป แต่ถ้าผักดีมาวางอยู่ตรงหน้า ทุกคนก็จะรุมคว้ากันตั้งแต่ต้น nᴏveʟɢu.ᴄᴏᴍ
เผยเชียนปวดหัว จางหยวนหนอจางหยวน เห็นใสซื่อแบบนี้เล่นเกมจิตวิทยาเก่งเหลือเกินนะ!
พอเห็นว่าการประมูลเริ่มเลยเถิดไปไกลจนค่าตัวตอนนี้ขึ้นไปถึงห้าล้านหยวนแล้ว เผยเชียนก็คิดว่าต้องรีบหาทางหยุด
ถ้าขายออกไปราคานี้จริงๆ ต้องแย่แน่!
จ่ายเงินค่าตอบแทนนักกีฬาแพงๆ น่ะได้ แต่อย่าขึ้นค่าตัวไปมากกว่านี้เลย!
ถึงอย่างนั้นสโมสรต่างๆ ก็ไม่ยอมขึ้นค่าเซ็นสัญญากับค่าตอบแทนรายปี แต่ไปเพิ่มราคาค่าตัวแทน
พวกเขาน่าจะคิดว่าค่าตอบแทนรายปีนั้นแทบแตะเพดานแล้ว ถ้าอยากได้ตัวนักกีฬา พวกเขาก็ต้องเสนอค่าตัวสูงๆ เพื่อให้สโมสร DGE พอใจ!
เผยเชียนจะยอมรับเรื่องนี้ได้ยังไง
เขารีบยกมือหยุดการประมูล
“หยุดก่อน!
“การประมูลแบบนี้ไม่เหมาะสมเลย”
จางหยวนอึ้งไปครู่หนึ่ง การประมูลแบบนี้จะไม่เหมาะสมได้ยังไง ก็ปกติไม่ใช่เหรอที่คนที่เสนอราคาสูงสุดจะชนะไป
“บอสเผยคิดไว้ว่ายังไงเหรอครับ” จางหยวนถาม
เผยเชียนคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ช่วยแจกกระดาษหน่อย ทุกคนครับ ช่วยเขียนจำนวนเงินที่เตรียมมาและตำแหน่งที่ต้องการเอาไปเสริมทีมอย่างเร่งด่วนที่สุดลงกระดาษแล้วส่งให้ผม ไม่ต้องห่วงนะครับ ผมไม่เปิดให้ใครเห็นแน่นอน”
เหล่าผู้จัดการหันมองกันด้วยความมึนงง
จางหยวนรีบแจกกระดาษกับปากกาให้ทุกคน เหล่าผู้จัดการเขียนชื่อสโมสร จำนวนเงิน ตำแหน่งนักกีฬาที่ต้องการไปเสริมทีม ก่อนจะส่งให้เผยเชียน
เผยเชียนหันไปพูดกับจางหยวนอีกครั้ง “บอกผลการแข่งคร่าวๆ ของสโมสรพวกนี้ให้ผมฟังหน่อย”
จางหยวนหยิบผลการแข่งซ้อมมือขึ้นมาแล้วรายงานผลการแข่งของแต่ละสโมสร
เผยเชียนเช็กราคาที่แต่ละสโมสรเขียนเสนอมาระหว่างฟังไปด้วย
ช่องว่างห่างกันมากจริงๆ!
สโมสรที่เสนอเงินสูงสุดเตรียมเงินมายี่สิบห้าล้านหยวน ตอนแรกเผยเชียนคิดว่าตัวเองตาฝาด ดูเหมือนว่าสโมสรนี้จะมีเงินใช้ไม่ขาดมือ พวกเขาน่าจะตั้งใจมาซื้อนักกีฬาไปสักสามถึงสี่คนเพราะอยากได้แชมป์งานแข่งชิงแชมป์โลก
สโมสรที่เสนอเงินน้อยสุดเตรียมเงินมาแค่หกล้านหยวน ซึ่งก็เท่ากับสโมสร H4 ตอนซื้อตัวหวงวั่ง น่าจะอดทนรอจนหาเงินได้มากกว่านี้ไม่ไหว
เผยเชียนหยิบปากกากับกระดาษมาเขียนชื่อแจกจ่ายนักกีฬาให้กับแต่ละสโมสรพร้อมกับเขียนค่าตัว ค่าเซ็นสัญญา และค่าตอบแทนรายปีไว้ด้านหลัง
ค่าตัวนั้นอยู่ที่สามล้านหยวนเท่ากันหมด ซึ่ง 2.2 ล้านหยวนจะให้นำไปใช้พัฒนาสภาพแวดล้อมการฝึกเหมือนกับสโมสร H4
ค่าเซ็นสัญญากับค่าตอบแทนรายปีพิจารณาจากระดับฝีมือของนักกีฬาควบคู่ไปกับทรัพยากรทางการเงินของแต่ละสโมสร
การแจกจ่ายนักกีฬานั้นไม่ได้ดูจากจำนวนเงินเสนอสูงที่สุดเพียงอย่างเดียว แต่ดูจากตำแหน่งที่แต่ละสโมสรต้องการตัวไปเสริมทัพด้วย
อย่างสโมสร SUG ที่เสนอเงินสูงที่สุด ทั้งยังแข็งแกร่งที่สุดด้วยการเป็นแชมป์การแข่ง GOG ครั้งก่อนเตรียมเงินมายี่สิบห้าล้านหยวน และตั้งใจจะซื้อตัวนักกีฬารวดเดียวสามคน ผู้เล่นเลนบนของพวกเขานั้นแข็งแกร่งพอตัวอยู่แล้ว แต่พวกเขากลับแน่วแน่มากว่าอยากได้ตัวเจียงฮ่วน
หลังจากเช็กข้อมูลกับจางหยวน เผยเชียนก็จัดผู้เล่นตำแหน่งป่าไปให้
เป้าหมายของเผยเชียนนั้นชัดเจนมาก นั่นก็คือต้องแน่ใจว่านักกีฬา DGE จะได้เป็นกำลังหลักเมื่อย้ายเข้าทีมใหม่
ถึงนักกีฬา DGE จะแข็งแกร่งกว่านักกีฬาของสโมสรเหล่านี้ ถ้านักกีฬาเดิมแข็งแกร่ง ถ้าสโมสรแพ้ หรือถ้านักกีฬา DGE เข้ากับทีมได้ไม่ดีพอ พวกเขาก็อาจจะพิจารณาขอเปลี่ยนตัว
เพราะงั้น เผยเชียนจึงรีบแบ่งนักกีฬาให้สโมสรต่างๆ เอง ราคาที่เรียกไปไม่ได้แตกต่างจากตอนขายตัวหวงวั่ง แต่ละสโมสรได้ผู้เล่นตำแหน่งที่ตัวเองต้องการมากที่สุดไปเสริมทัพ และแต่ละสโมสรไม่ได้ใช้เงินตัวเองจนหมดด้วย
อย่างสโมสร SUG ก็ใช้เงินไปแค่เจ็ดล้านหยวนจากงบทั้งหมดยี่สิบห้าล้านหยวน
ส่วนเผยเชียนได้เงินค่าตัวมาแค่ 800,000 x 7 = 5.6 ล้านหยวน
เผยเชียนแจกกระดาษที่เขียนชื่อนักกีฬาและราคาคืนให้เหล่าผู้จัดการสโมสร “เอาตามนี้นะครับ”
เหล่าผู้จัดการสโมสรอึ้งไปตามๆ กันเมื่อเห็นราคา
หมายความว่าไงกัน ทำไมราคาที่บอสเผยเสนอมาถึงต่ำกว่าที่เราคิดเอาไว้มาก
บอสเผยพยายามจะทำอะไร
เราเตรียมตัวมาให้สูบเลือดจนหมดตัวแท้ๆ แต่บอสเผยกลับเอาแค่นี้เนี่ยนะ
หลายสโมสรไม่ค่อยพอใจกับนักกีฬาที่ได้ เช่น SUG ที่อยากได้ตัวเจียงฮ่วนมาก แต่พวกเขากลับซื้อไม่ได้แม้จะมีเงิน
แต่ไม่นานเหล่าผู้จัดการก็ยอมรับผลได้
ถึงจะไม่ใช่ผลลัพธ์ที่ดีที่สุดสำหรับแต่ละสโมสร แต่ก็ไม่ใช่ผลลัพธ์ที่เลวร้ายที่สุดเหมือนกัน
แต่ละสโมสรได้คนไปเสริมตำแหน่งที่ขาดโดยไม่ต้องจ่ายเงินเยอะเกินไป ทุกคนเตรียมเงินมาเยอะ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าต้องใช้ให้หมด เหลือเก็บกลับไปบ้างก็เป็นเรื่องดี
พวกเขาดื้อดึงอะไรไม่ได้ เพราะบอสเผยเคาะมาแล้ว จึงได้แต่ยอมรับผลลัพธ์ที่ได้
เพราะยังไงบอสเผยก็ไม่ได้เป็นแค่เจ้าของสโมสร DGE แต่เป็นเจ้าของ GOG ด้วย สิทธิ์ในการจัดงานต่างๆ ในอนาคต รวมถึงกฎเรื่องการย้ายตัวนักกีฬาของแต่ละสโมสรนั้นขึ้นอยู่กับบอสเผยทั้งหมด
มีปัญหากับบอสเผยก็เท่ากับเป็นการฆ่าตัวตายชัดๆ
เผยเชียนรู้สึกเหนื่อยกับการจัดแจงนักกีฬาจึงลุกยืนขึ้น “เชิญทุกคนเซ็นสัญญากันเลยครับ แต่มีเรื่องหนึ่งที่ผมขอย้ำก่อน นักกีฬาทุกคนของเราเป็นสมบัติล้ำค่า ผมไม่อยากได้ยินว่ามีการข่มเหงรังแกนักกีฬาของผมในสโมสรไหน
“โอเคครับ ผมขอฝากไว้เท่านี้”
เผยเชียนโบกมือแล้วเตรียมตัวกลับ
แต่ตอนนั้นเอง ผู้จัดการสโมสรหนึ่งก็พูดขึ้น “ขอบคุณมากๆ ครับบอสเผย! สโมสรของเราการันตีเรื่องสภาพแวดล้อมการฝึกซ้อมของนักกีฬาได้แน่นอนครับ! พวกเขาตัดสินใจว่าจะย้ายมาจิงโจวทันทีเหมือนสโมสร H4!”
ผู้จัดการอีกคนพูดขึ้นต่อ “ใช่ครับ ต้องขอบคุณบอสเผยเลย ทีม GOG ของผมก็ตัดสินใจว่าจะย้ายมาจิงโจวด้วยเหมือนกัน!”
“พวกเราด้วย!”
สโมสรอื่นๆ เห็นด้วยทันที มีแค่สองสโมสรมืออาชีพที่ไม่ได้ออกความเห็นทันที แต่บอกว่าจะกลับไปคุยกับบอร์ดบริหารก่อน
สโมสรมืออาชีพพวกนี้เป็นกิจการใหญ่ อะไรๆ ไม่ค่อยยืดหยุ่น แต่ถ้ามีสโมสรย้ายมาจิงโจวกันเยอะ สโมสรมืออาชีพทั้งสองแห่งต้องพิจารณาย้ายทีม GOG มาจิงโจวด้วยแน่นอน
เผยเชียนมองท่าทีกระตือรือร้นของเหล่าผู้จัดการสโมสร ก่อนที่เครื่องหมายคำถามจะค่อยๆ ปรากฏขึ้นเหนือหัว
?
