วันพฤหัสบดีที่ 1 กันยายน
เผยเชียนแวะไปร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูตั้งแต่เช้า เขาจิบกาแฟพลางจัดระเบียบแผนผังความสัมพันธ์กิจการต่างๆ
ยังเหลืออีกหนึ่งเดือนก่อนจะถึงวันปิดบัญชี ก็เหมือนคำพูดที่ว่า เก้าสิบลี้นั้นแค่ครึ่งเดียวของการเดินทางร้อยลี้ รอบบัญชีนี้จะพังหรือปังขึ้นอยู่กับอีกสิบลี้ที่เหลือ!
เผยเชียนพิจารณากิจการต่างๆ ในตอนนี้อย่างถี่ถ้วน ในภาพรวมแล้วยังมีโอกาสขาดทุนอยู่
แน่นอนว่าไม่ได้เป็นเพราะกิจการต่างๆ ของเผยเชียนทำกำไรไม่ได้ แต่เป็นเพราะเผยเชียนใช้จ่ายเงินบ้าคลั่งมากขึ้นต่างหาก
พอกิจการหน้าร้านเติบโตขึ้นเรื่อยๆ ก็มีช่องทางให้เผยเชียนผลาญเงินเพิ่มมากขึ้น โดยเฉพาะตอนที่กิจการทำกำไรได้ ระบบจะผ่อนปรนข้อจำกัดเรื่องการใช้เงินในกิจการนั้นลง การใช้เงินก้อนโตไปกับการขยายกิจการ การประชาสัมพันธ์ การมอบส่วนลดให้ลูกค้า และอื่นๆ สามารถจัดการได้อย่างอิสระมากขึ้น
ตอนนี้แหล่งรายได้ใหญ่ที่สุดของเผยเชียนในรอบบัญชีนี้มาจากวันพรุ่งนี้ที่สดใสกับเจ็ดสิบล้านดอลลาร์สหรัฐที่ IOI ทำได้ เงินที่ได้จากหนังเอาไปสร้างอพาร์ตเมนต์บ้านจอมเฉื่อย ส่วนเงินจาก IOI เอาไปผลาญกับการโปรโมต GOG เซิร์ฟเวอร์ต่างประเทศ ซึ่งก็น่าจะใช้เงินทั้งหมดได้ก่อนปิดรอบบัญชี
รายได้อื่นๆ อย่างร้านอินเทอร์เน็ต เดลิเวอรี่ และกิจการอื่นๆ ที่ดังเปรี้ยงปร้างขึ้นมากะทันหันนั้นสูงไม่เท่าแหล่งรายได้สองแหล่งแรก เพราะกิจการเหล่านี้เป็นกิจการระยะยาว ถึงจะทำกำไรได้ ยังไงก็ไม่มีทางทำเงินคืนทุนได้ภายในหนึ่งหรือสองเดือน
เผยเชียนยึดหลักการ ‘ใครหามา คนนั้นก็ต้องใช้ไป’ ถ้ากิจการหน้าร้านขยายกิจการและเปิดสาขาเพิ่มต่อไปเรื่อยๆ พวกเขาก็ย่อมใช้เงินที่หามาทั้งหมดได้แน่นอน
แน่นอนว่าช่วงหนึ่งสัปดาห์สุดท้ายก่อนปิดบัญชีนั้นไม่สามารถเปิดสาขาเพิ่มได้ แต่เงินที่เหลือก็น่าจะไม่เยอะมาก
OTTO ไม่ต้องปิดโปรเจ็กต์ในรอบบัญชีนี้ เงินที่หาเพิ่มมาสามารถเอาไปลงกับห้องวิจัยซอฟต์แวร์และอัลกอริทึมรูปภาพได้ ขอแค่รอบบัญชีหน้าต้องมีผลลัพธ์ออกมา
สำหรับเผยเชียน กุญแจสำคัญตอนนี้คือรักษาสภาพปัจจุบันไว้และพยายามไม่ทำเงินเพิ่ม ทุกครั้งที่หาเงินได้เพิ่มก็เท่ากับจะขาดทุนก่อนปิดบัญชีได้ยากขึ้น
หลังจากประเมินสถานการณ์ปัจจุบันด้วยแผนผังความสัมพันธ์แล้ว เผยเชียนก็รู้สึกว่าสถานการณ์น่าจะยังโอเคอยู่
ถึงรอบบัญชีนี้จะเต็มไปด้วยเหตุการณ์พลิกผัน โมหยูเดลิเวอรี่พลิกมาทำกำไรได้ โฮสเทลเขย่าขวัญได้รับความนิยมประมาณหนึ่ง สโมสร DGE มีชื่อเสียงขึ้นมา และดายักคอร์เปอเรชันเล่นงานเขาด้วยการให้เงินมา… แต่สุดท้ายแล้ว เขาก็เข้มแข็งพอที่จะเอาตัวรอดมาได้
‘เกมดิ้นรนจะออกวางจำหน่ายเร็วๆ นี้ เกมนี้น่าจะทำเงินได้ไม่มาก อืม ถึงจะทำกำไรได้นิดหน่อยก็ไม่น่าจะกระทบกับรอบบัญชีนี้เท่าไหร่
‘พิจารณาจากทุกแง่มุมแล้ว โอกาสทำกำไรถล่มทลายต่ำมาก
‘เกมดิ้นรนใช้ทุนพัฒนาสูงและเป็นเกมที่น่ารังเกียจสุดๆ เกมแบบนี้เหมาะกับรอดูคนมาไลฟ์สตรีม เพราะงั้นก็ไม่น่าจะมีคนซื้อเยอะ เวอร์ชันคนรวยกับเวอร์ชันคนจนเองก็ขายแยกกัน น่าจะช่วยลดรายได้ลงได้
‘ที่สำคัญที่สุดคือการขายเกมสแตนด์อโลนกินเวลานานมาก ฉันต้องกังวลเรื่องยอดขายแค่ช่วงเดือนแรก ส่วนยอดขายต่อจากนั้นก็ปล่อยให้เป็นเรื่องของอนาคต…
‘เพราะยังไงถึงจะทำกำไรได้นิดหน่อย ก็ยังเอาเงินไปลงกับ OTTO ได้
‘ยิ่งไปกว่านั้น รอบบัญชีนี้มีภารกิจพิเศษที่จะช่วยลดเงินทุนระบบตอนสรุปบัญชีได้ แต่ก็ไม่รู้ว่าการเรียนของฉันจะผ่านการประเมินจากระบบรึเปล่า…’
รอบบัญชีนี้มีกฎพิเศษเพิ่มเข้ามา เผยเชียนสามารถลงทุนเงิน 1.6 ล้านหยวนกับตัวเองได้ ถ้าระบบพอใจกับการเรียนของเขา ยอดเงินที่ใช้ไปก็จะเอาไปคูณแปด เท่ากับว่าเขาสามารถหักยอดสรุปบัญชีออกได้ 12.8 ล้านหยวน
ถ้าจบรอบบัญชีมีเงินทุนระบบอยู่ยี่สิบสองล้านหยวน เขาจะได้เงินแค่สองพันหยวนถ้าคิดตามอัตราการแปลงกำไรเดิมคือเอา 2 ล้าน x 0.001
แต่ถ้าผ่านเกณฑ์กฎพิเศษ เผยเชียนก็จะได้เงิน (22 ล้าน – 12.8 ล้าน – 20 ล้าน) x (-0.1) = 1.08 ล้าน!
แตกต่างกันราวฟ้ากับเหว
แน่นอนว่านั่นคือสถานการณ์ในอุดมคติ เผยเชียนเองก็ไม่มั่นใจว่าระบบจะยอมรับสิ่งที่เขาได้เรียนรึเปล่า
เหออันกับชิวหงเป็นผู้รู้จริงในอุตสาหกรรมเกม ความสามารถของพวกเขาได้รับการยอมรับ ระบบเองก็ยอมรับค่าเรียนแล้ว แต่ก็ต้องรอดูว่าระบบจะประเมินว่าเผยเชียนได้ความรู้เพิ่มมาจริงๆ รึเปล่า
เผยเชียนไม่แน่ใจว่าเขาจะสามารถลดเงินทุนระบบให้เหลือประมาณยี่สิบล้านหยวนตอนช่วงปิดบัญชีได้รึเปล่า
ถ้าทำได้ ก็จะถือว่าเป็นการประสบความสำเร็จครั้งยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์!
ถึงรอบบัญชีนี้จะเหนื่อยสุด แต่ก็ถือว่าคุ้มค่ามาก!
เผยเชียนสบายใจขึ้นหลังจากได้จัดระเบียบความคิด
ตอนนั้นเองมือถือของเขาก็ดังขึ้น
‘ติ๊ง’
เผยเชียนหยิบขึ้นมาดู แล้วพบว่าเป็นข้อความจากผู้ปัดงานฝึกผลาญประจำเฟยหวงสตูดิโอ
“รุ่นพี่ครับ ผู้กำกับจูร่วมมือกับอพาร์ตเมนต์บ้านจอมเฉื่อยเพื่อเปิดโปงปัญหาเรื่องสารก่อมะเร็งในห้องชุดของบริษัทจู้เจียครับ”
เผยเชียนผงะไป
เฟยหวงสตูดิโอนี่ออกนอกหน้านอกตาจริงๆ!
จบช็อกบำบัดมาได้แค่เดือนเดียว แต่ตั้งใจจะทำสองคลิปติดเลยเรอะ
ถวายชีวิตเพื่อการทำงานมากไปรึเปล่า
เผยเชียนพูดอะไรไม่ออก เขายังไม่ทันได้สงบใจจากคลิปโปรโมตอพาร์ตเมนต์บ้านจอมเฉื่อยรอบก่อน นี่คิดจะทำอะไรกันอีกแล้ว
สารก่อมะเร็งในห้องชุดบริษัทจู้เจีย… อะไรกันล่ะนั่น
เผยเชียนขมวดคิ้วพิมพ์ตอบ “ขอรายละเอียดหน่อย”
ผู้ปัดงานฝึกผลาญตอบกลับอย่างรวดเร็ว
“เรื่องราวเป็นแบบนี้ครับ บริษัทจู้เจียโจมตีอพาร์ตเมนต์บ้านจอมเฉื่อยบนโลกออนไลน์ด้วยเรื่องคุณภาพไม่คุ้มกับราคา แต่จริงๆ แล้วโปรเจ็กต์ห้องหรูอยู่สบายของบริษัทจู้เจียมีปัญหาร้ายแรงเรื่องสารก่อมะเร็งมาตลอด
“ผู้จัดการอพาร์ตเมนต์บ้านจอมเฉื่อย ผู้กำกับจู และอาจารย์เฉียวตัดสินใจว่าจะช่วยกันเปิดโปงปัญหานี้ครับ…”
เผยเชียนเงียบไปหลังได้อ่านรายละเอียดที่ผู้ปัดงานฝึกผลาญส่งมา
มีคำพูดที่ว่า ไม่มีอะไรใหม่ภายใต้ดวงอาทิตย์
เผยเชียนไม่ได้ใส่ใจว่าบริษัทจู้เจียจะโจมตีอพาร์ตเมนต์บ้านจอมเฉื่อยยังไง
จะโจมตีว่าอพาร์ตเมนต์บ้านจอมเฉื่อยคุณภาพไม่คุ้มราคาหรืออาศัยอยู่ไม่ได้จริงก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญ จุดประสงค์ตั้งต้นของเผยเชียนก็ไม่ได้ต้องการให้ใครมาเช่าห้องอยู่แล้ว
เผยเชียนมั่นใจว่าถ้าปล่อยคลิปโจมตีบริษัทจู้เจียออกไป ก็จะเป็นการตอบโต้ที่รุนแรงและอาจทำให้อพาร์ตเมนต์บ้านจอมเฉื่อยมีกระแสมากขึ้นโuเวลกูดoทคoม
บอกได้แค่ว่าโลกนี้ช่างอัศจรรย์จริงๆ
ในบางอุตสาหกรรม แค่คุณปฏิบัติตามกฎหมายและมีความซื่อสัตย์ ถึงจะไม่ได้มีผลงานโดดเด่น แค่ทำตามข้อกำหนดขั้นต่ำสุด ก็เอาชนะคู่แข่งในอุตสาหกรรมไปได้แล้วถึง 99%
เพราะอีก 99% นั้นไม่มีจริยธรรม
เผยเชียนเงียบไปครู่ใหญ่ก่อนจะพิมพ์ตอบ “บอกพวกเขาให้ทีว่าทำได้ดีมาก!”
สิ่งที่เผยเชียนเกลียดที่สุดคือพวกเห็บหมาคอยดูดเลือดคนอื่น!
ไอ้ระยำพวกนี้น่าขยะแขยงกว่าพวกพ่อค้าแม่ค้าหน้าเลือดอีก!
พ่อค้าแม่ค้าหน้าเลือดแค่ทำตลาดปั่นป่วน เป็นพวกเห็บหมาก็จริง แต่ก็แค่หิวเงินคนอื่น แต่ไอ้บริษัทปล่อยสารมะเร็งนี่นอกจากหิวเงินแล้วยังมองชีวิตมนุษย์เป็นของเล่นอีก!
ใช้สีที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมและกำจัดกลิ่นให้หมดหลังรีโนเวตเสร็จจะใช้เงินเพิ่มสักเท่าไหร่กันเชียว
หืม จะใช้เงินสักเท่าไหร่
พอรีโนเวตห้องเสร็จแล้วปล่อยเช่า ก็ปล่อยเช่าได้เป็นสามปี ห้าปี หรืออาจจะสิบปีโดยไม่ต้องรีโนเวตซ้ำอีก ถึงบริษัทจู้เจียจะได้กำไรแค่ห้าร้อยหยวนต่อเดือน แต่รายได้รวมก็สูงถึงหลักแสน
เห็นได้ชัดเลยว่าการรักษาสุขภาพของลูกค้าก็ทำเงินได้ แค่อาจจะน้อยลงมาหน่อย!
แค่จะลดต้นทุนไม่กี่พันหยวนต่อห้อง ต้องถึงขั้นเมินเฉยกับเรื่องสุขภาพของลูกค้าเลยเหรอ นี่พวกแกคิดจะฆ่าคนรึไง
ยิ่งบริษัทจู้เจียเป็นบริษัทนายหน้าระดับประเทศอีก มีห้องชุดในมือตั้งเท่าไหร่ มีคนมากมายเท่าไหร่ที่อาจป่วย ต้องเข้าโรงพยาบาล เป็นมะเร็ง หรืออาจถึงขั้นตายได้เพราะอาศัยอยู่ในห้องที่เต็มไปด้วยสารก่อมะเร็งแบบนี้
ก่อนหน้านี้เผยเชียนไม่ได้รู้อะไรมาก จึงคิดว่าบริษัทจู้เจียกับอพาร์ตเมนต์บ้านจอมเฉื่อยเป็นคู่แข่งทางธุรกิจตามปกติ
โอเค ถ้าอยากใส่ร้ายป้ายสีอะไรก็เชิญ ฉันไม่ว่าอะไร มีแต่จะดีใจด้วยซ้ำ
แต่ถ้าเป็นบริษัทระยำตำบอนแบบบริษัทจู้เจียก็ขอโทษด้วยละกัน ถึงอาจจะเสี่ยงทำเงินได้ แต่ฉันก็จะฆ่าแกให้จงได้!
หลังตอบข้อความผู้ปัดงานฝึกผลาญกลับ เผยเชียนก็ยังอารมณ์คุกรุ่นอยู่
บางทีเขาอาจจะไม่มีวันเข้าใจว่าทำไมบางบริษัทถึงยอมฆ่าคนเพียงเพื่อจะได้กำไรเพิ่มอีกเล็กน้อยแค่ไม่กี่พันหยวนต่อเดือน
ในฐานะมนุษย์ปกติธรรมดา เขาไม่สามารถเข้าใจได้เลย
ระหว่างที่กำลังโมโหอยู่ มือถือก็ดังขึ้นอีกครั้ง
‘ติ๊ง’
เผยเชียนรีบหยิบขึ้นมาดูแล้วพบว่าเป็นข้อความจากจางหยวน
“บอสเผยครับ มีตัวแทนจากสโมสรอื่นๆ มาถึงจิงโจวเพื่อติดต่อซื้อตัวนักกีฬาอีกแล้วครับ! บอสจะแวะมาคุยเองมั้ยครับ แต่ถ้าบอสไม่มาก็ไม่เป็นไร ผมแค่เซ็นสัญญากับพวกเขาก็ไม่มีอะไรแล้ว”
เผยเชียน “เชี่ยไรเนี่ย”
สโมสรอื่นๆ?
ตัวแทน?
แสดงว่ามามากกว่าหนึ่งสิ
อยากซื้อตัวนักกีฬา DGE?
ทำไมวะ! นักกีฬาคนอื่นไม่ใช่สตรีมเมอร์แบบหวงวั่งสักหน่อย! พวกแกจะเสียเงินฟรีนะ!
เผยเชียนอึ้งจนพูดอะไรไม่ออก เรื่องที่เขาเคยกังวลเกิดขึ้นแล้ว
การขายหวงวั่งไม่ใช่จุดจบ แต่เป็นแค่จุดเริ่มต้น!
เผยเชียนรีบตอบ “ผมจะแวะไปเดี๋ยวนี้!”
เขาไม่ไว้ใจจางหยวน ถ้าจางหยวนขึ้นค่าตัวสมาชิกทั้งเก้าคนแล้วทำเงินได้สามสิบล้านหยวนขึ้นมาจะทำไง
ถ้าได้เงินมาเพิ่มสามสิบล้านหยวนตอนนี้ก็ตายโหงกันพอดีสิ!
เผยเชียนรีบโทรบอกเสี่ยวซุนให้ขับไปส่งที่สโมสร DGE ทันที
…
สโมสร DGE
ผู้จัดการจากหลายทีมมารวมตัวกันที่ห้องประชุม พวกเขาดื่มชาและพูดคุยกันระหว่างรอบอสเผย
ผู้จัดการแต่ละคนนั้นมีจุดประสงค์เป็นของตัวเอง
จริงๆ แล้วพวกเขาต่างคนต่างติดต่อจางหยวน รวมแล้วมีทั้งหมดเจ็ดทีม แต่ละทีมต้องการซื้อตัวนักกีฬาจากสโมสร DGE ไปเสริมทีมตัวเอง ซึ่งก็มีความต้องการแตกต่างกันไป
แต่จางหยวนคิดดูแล้ว ถ้าคุยกับผู้จัดการจากเจ็ดทีมทีละคนคงใช้เวลานานมาก
เรียกมาคุยพร้อมกันเลยน่าจะดีกว่า
พวกเขาจะได้เสนอราคากันเลยตรงๆ คนที่เสนอราคาสูงกว่าก็เป็นผู้ชนะไป จะได้ไม่มีข้อกังขากัน
ส่วนทำไมจู่ๆ ผู้จัดการเหล่านี้ถึงคิดอยากซื้อตัวนักกีฬาจากสโมสร DGE ขึ้นมา
เหตุผลก็ง่ายมาก เพราะพวกเขาแพ้สโมสร H4 ยับเยิน!
หลังจากซื้อตัวหวงวั่งและลงหลักปักฐานในจิงโจว สโมสร H4 ก็ได้แข่งซ้อมมือกับสโมสรอื่นๆ
ซึ่งพวกเขาก็เอาชนะสโมสรอื่นได้ขาดลอย!
