วันอังคารที่ 23 สิงหาคม
ตอนเย็น
เผยเชียนจิบกาแฟอยู่ในร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูและคอยจับตาดูทุกการเคลื่อนไหวของหวงวั่ง
ถึงหวงวั่งจะย้ายไปอีกสโมสรแล้ว แต่ก็ยังมีภัยแอบแฝงที่ยังจัดการไม่เรียบร้อยอยู่
ยังมีโอกาสที่นักกีฬาคนอื่นๆ จะโดนซื้อตัวไป!
แต่ H4 กับ DGE ก็เซ็นสัญญารักษาความลับ ทั้งสองฝ่ายไม่สามารถเปิดเผยได้ว่า H4 ซื้อตัวหวงวั่งไปด้วยราคาเท่าไหร่ H4 เองก็ไม่อยากให้สโมสรอื่นมาแย่งนักกีฬา DGE เพราะงั้นจึงไม่มีเหตุผลอะไรให้พวกเขาเปิดข้อมูลการซื้อตัวครั้งนี้ออกไป
สโมสรอื่นๆ ก็สนใจอยากซื้อตัวนักกีฬาด้วยเหมือนกัน แต่พวกเขาต่างก็คิดว่าราคาต้องแพงมากแน่ เพราะงั้นส่วนใหญ่จึงรอดูสถานการณ์ไปก่อน
เพราะยังไงหวงวั่งก็ไม่ใช่แค่ผู้เล่นเลนกลางฝีมือดี แต่ยังเป็นสตรีมเมอร์ชื่อดังที่มีฐานแฟนคลับเป็นของตัวเอง จ่ายเงินค่าตัวสามถึงสี่ล้านหยวนนั้นไม่ถือเป็นการขาดทุนแม้แต่น้อย
แต่นักกีฬาคนอื่นๆ ไม่ได้มีพรสวรรค์ด้านการไลฟ์สตรีม ถึงซื้อตัวมาก็เป็นแค่นักกีฬาคนหนึ่งในสโมสร เพราะงั้นถ้าต้องจ่ายราคาเดียวกันเพื่อดึงตัวมาก็ไม่ค่อยคุ้มเท่าไหร่
เผยเชียนค่อนข้างพอใจกับสถานการณ์ตอนนี้ แต่ก็รู้ดีว่าทุกอย่างเปลี่ยนแปลงได้ทุกเมื่อ
ถ้าสโมสรอื่นเริ่มแย่งตัวนักกีฬา DGE เมื่อไหร่ เผยเชียนก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากกัดฟันขายนักกีฬาออกไป จากนั้นก็ต้องเริ่มจัดการสโมสรใหม่ตั้งแต่ต้น
เพราะยังไงที่นักกีฬาทั้งสิบคนเก่งขนาดนี้เป็นเพราะพวกเขาได้ฝึกซ้อมอย่างจริงจังก่อนคนอื่นถึงสองเดือน นักกีฬาที่รับเข้ามาใหม่ไม่น่าจะทรงพลังเท่าเจ้าพวกนี้แล้ว
เผยเชียนเตรียมใจสำหรับสถานการณ์เลวร้ายที่สุดไว้แล้ว
พอคิดทบทวนเรื่องปัญหาของ DGE เสร็จ เผยเชียนก็วางมือถือลงบนโต๊ะแล้วยกกาแฟขึ้นจิบพลางมองออกไปนอกหน้าต่าง
นานมากแล้วที่เขาไม่ได้อยู่ร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูจนมืดและได้มองวิวยามค่ำคืนจากในร้าน ไม่รู้ทำไมจู่ๆ เผยเชียนก็รู้สึกว่ายามค่ำของจิงโจวนั้นกลับค่อนข้างเงียบและเปี่ยมไปด้วยอารมณ์มากมายกว่าทุกวัน
เขามองโคมไฟด้านนอกและเงาสะท้อนของตัวเองบนกระจกก่อนจะเริ่มรำลึกถึงอะไรหลายๆ อย่างโดยไม่ทราบที่มา
…
จิงโจวสว่างจ้ายามค่ำคืน
ผู้คนเดินผ่านไปมาบนถนนใจกลางเมือง สำหรับเหล่าผู้อาศัยในเขตธุรกิจของเมืองจิงโจว ค่ำคืนนี้เพิ่งจะเริ่มต้นขึ้น
ป้ายไฟระยิบระยับเด่นสะดุดตาเรียงเป็นแถวเหนือหัวผู้คน
ของประดับหรูหราสวยงามดูล่อตาล่อใจภายใต้แสงไฟอ่อนๆ ในกระจกร้านค้ารายทาง
หุ่นโชว์สวมชุดประณีตบรรจงถูกจัดโพสท่าสง่าผ่าเผย และดูราวกับจะเย้ยหยันเหล่าผู้คนที่มองดูอย่างชื่นชมอยู่ด้านนอกแต่ไม่กล้าเข้ามาด้านใน
คู่รักหนุ่มสาวควงกันเข้าบาร์ ก่อนจะสั่งไวน์มาถือคนละแก้ว กลิ่นหอมของไวน์แทรกซึมเข้าสู่หัวใจ
ร้านอาหาร บาร์ คาราโอเกะ… เสียงหัวเราะดังขึ้นให้ได้ยินเป็นระยะจากสถานที่ซึ่งสร้างความสุขให้กับผู้คน
ไม่ว่าจะจนหรือรวย หน้าตาดีหรือขี้เหร่ ทุกคนสามารถหาสถานที่ที่จะสร้างเสียงหัวเราะให้ตัวเองได้ แต่บางคนอาจจะหัวเราะออกมาด้วยความชอบใจ ส่วนบางคนอาจหัวเราะให้กับความขมขื่น
ในตึกสำนักงานที่ยังสว่างอยู่มีคนหนึ่งอยู่ทำงานล่วงเวลาต่อ เขาลุกยืน เดินไปที่ตู้กดน้ำ ก่อนจะกดน้ำร้อนดื่มพลางมองตาละห้อยออกไปยังฟ้ามืดมิดยามกลางคืน
ในบ้านเช่าราคาถูก มีคนถือประแจกับเทปพยายามซ่อมท่อที่มีน้ำซึมอยู่
ในร้านอินเทอร์เน็ตเล็กๆ ข้างทางกลางหมอก มีคนกำลังแก้เรซูเม่ทีละคำ พอจัดการเสร็จก็อัปโหลดลงเว็บไซต์แล้วส่งอีเมลไปยังบริษัทต่างๆ
ตามร้านแผงลอยข้างถนน มีคนกำลังกินเนื้อย่างเสียบไม้กับเบียร์อย่างเอร็ดอร่อย แต่ไม่รู้ทำไมจู่ๆ เขาก็ปล่อยโฮออกมา
…
ภาพเหตุการณ์เหล่านี้สามารถเห็นได้ในเมืองต่างๆ ทั่วโลก แต่ส่วนใหญ่แล้ว ความสุขและความเศร้าของผู้คนนั้นไม่ได้เชื่อมต่อกัน ไม่มีใครสนใจว่าคนอื่นๆ จะมีความเป็นอยู่ยังไง
เพราะความจริงคนส่วนใหญ่ต่างกำลังพยายามเต็มที่เพื่อให้ตัวเองมีชีวิตที่ดี
ตอนนั้นเอง คำว่า ‘ตรวจสอบเสร็จสิ้น’ ก็ปรากฏบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ในเฟยหวงสตูดิโอ
อึดใจต่อมา แอกเคานต์มากมายก็ได้รับการแนะนำว่ามีคลิปใหม่จากเฟยหวงสตูดิโอ นิ้วนับไม่ถ้วนกดคลิปบนหน้าจอของตัวเอง สายตาหลายคู่ได้ดูคลิป ‘ชีวิตใหม่’ ไปพร้อมกับหูมากมายที่ได้ฟังเสียงของเฉินเหล่ย
…
“เกาะเดียวดายในใจทุกคน / แสนฉงนใยกำหนดให้ต้องจาก
“แม้นใกล้ชิดเพียงใด / ไม่อาจเชื่อมติดกัน
“แม้นข้ามภูเขาผ่านทะเลหมื่นลี้ / มิสามารถตามหาใครคนนั้นที่เคยเป็น
“ไฟเหงาในเมืองใหญ่ / ติดในใจไปตราบนาน
“ความลุ่มหลงมัวเมาเศร้าสนุก / พาลทำให้ลืมตัวเรา
“อยากหวนคืนสู่วันคืนอันสดใส / หวนคืนสู่แสงอาทิตย์สุกไสว…”
เสียงเสนาะหูผสานอย่างนิ่มนวลเข้ากับเสียงกีตาร์
หน้าจอสว่างขึ้น สิ่งแรกที่ปรากฏต่อหน้าสายตาของคนดูคือทะเลสาบกว้างใหญ่
เฉินเหล่ยนั่งดีดกีตาร์อยู่ในห้องนั่งเล่นทรงโค้ง เขาหันหลังให้กล้อง กำลังฮัมเพลงเสียงเบา
แสงแดดอบอุ่นส่องผ่านเบย์วินโดว์เข้ามาในห้องนั่งเล่นอันว่างเปล่า ทำเอาคนดูรู้สึกอบอุ่นตามอย่างบอกไม่ถูก
กล้องเคลื่อนผ่านหน้าต่างบานใหญ่จากเพดานจดพื้นออกไปยังทะเลสาบกว้างใหญ่ หลังจากนั้นก็เลื่อนขึ้นสูง เผยให้เห็นทิวทัศน์เมืองจิงโจวจากด้านบนโน!วลกูดoทคอม
ในคลิปมีตึกสูงมากมาย การถ่ายมุมสูงทำให้จิงโจวดูเหมือนดงตึกคอนกรีต
รถขับผ่านไปมา ผู้คนรีบร้อนไปยังจุดหมายของตัวเอง
แต่ละคนง่วนกับธุระของตน ทั้งเมืองเหมือนไม่เคยหยุดนิ่ง
ในร้านอินเทอร์เน็ตโมหยู เฉินเหล่ยร้องเพลงไปพร้อมดีดกีตาร์
บนข้างทาง มหาชนเดินผ่านเฉินเหล่ย
ที่สนามบิน เครื่องบินมากมายบินขึ้นฟ้าและลงจอด
กล้องเคลื่อนผ่านตึกสูง ออกห่างจากเขตธุรกิจ พื้นที่รอบๆ เริ่มรกร้างขึ้นเรื่อยๆ
อาคารสูงแปดชั้นซึ่งดูอึมครึมไร้ชีวิตชีวาตั้งอยู่อย่างโดดเดี่ยว
หลังจากนั้น เหลียงชิงฟานก็ปรากฏตัวก่อนจะเดินไปยังอาคารหลังหนึ่ง
เขาเริ่มสำรวจ ตรวจสอบ และร่างผังห้อง
แบบร่างกองพะเนินเพิ่มขึ้นบนโต๊ะเรื่อยๆ เหลียงชิงฟานยกแก้วกาแฟขึ้นมา เขาจมอยู่ในภวังค์ความคิดจนลืมยกจิบ ก่อนจะวางลงบนโต๊ะอีกครั้ง
ต่อมาทีมคนงานก่อสร้างก็บุกเข้าไปในตึกร้างแล้วเริ่มลงมือทำงาน พวกเขาง่วนอยู่กับการทำงานและขวางมุมกล้องอยู่ ทำให้ผู้ชมไม่เห็นสภาพที่แท้จริงของอาคารร้างตั้งแต่เริ่มจนจบ
ระหว่างที่เหล่าคนงานก่อสร้างจัดการงาน อาคารร้างไร้ชีวิตก็เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว
รายละเอียดต่างๆ ในแบบร่างบนโต๊ะเหลียงชิงฟานเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ
สุดท้ายอาคารก็เสร็จสมบูรณ์
ในที่สุดผู้ชมก็ได้เห็นว่าอาคารหน้าตาเป็นยังไง ห้องนั่งเล่นตกแต่งแบบเดียวกับห้องที่เฉินเหล่ยนั่งดีดกีตาร์ก่อนหน้านี้ สิ่งต่างๆ ที่ซ่อนไว้โดยการตัดต่อเผยให้เห็นแล้วในตอนนี้ เบย์วิวโดว์เป็นตัวยืนยันได้ว่าเฉินเหล่ยนั่งอยู่ในห้องนี้มาตั้งแต่แรก
เฉินเหล่ยถือกระเป๋าสะพายกีตาร์ไว้ที่หลัง เดินตรงไปยังอาคารจากด้านหน้าคอมมูนิตี้
มุมกล้องที่ถ่ายนั้นเป็นมุมเดียวกับตอนที่เหลียงชิงฟานเดินไปยังอาคารก่อนหน้านี้ เหมือนว่าเป็นการถ่ายฉากเดิมอีกครั้ง
สุดท้ายเฉินเหล่ยก็เดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น นั่งลงบนโซฟา ก่อนจะหยิบกีตาร์ขึ้นมา
เพลงหยุด ความเงียบเข้าแทนที่ชั่วขณะ
เฉินเหล่ยดีดกีตาร์เบาๆ อีกครั้ง เขาจบคลิปด้วยบทเพลงทำนองเดิมกับตอนแรก แต่เนื้อเพลงนั้นเปลี่ยนไป
“เกาะเดียวดายไร้ผู้คน / พาฉงนใยเรานั้นไม่เคยจาก
“แม้นไกลห่างเพียงใด / ไม่อาจลบเลือนความทรงจำ
“จักข้ามภูเขาผ่านทะเลหมื่นลี้ / เพื่อตามหาใครคนนั้นที่เคยเป็น
“ไฟเหงาในเมืองใหญ่ / พิสูจน์ได้ถึงมิตรภาพเราสอง
“ความลุ่มหลงมัวเมาเศร้าสนุก / จางหายไปไม่เคยมี
“เชิญหวนคืนสู่การเริ่มต้น / หวนคืนสู่แสงอาทิตย์สุกไสว…”
ฉากเริ่มกับฉากจบผสานเข้าด้วยกันได้อย่างสมบูรณ์แบบ ทำให้กลายเป็นคลิปวนลูป
ประโยคปรากฏขึ้นบนหน้าจอ
‘ถ้าคุณเหนื่อย ก็ใช้ชีวิตให้ช้าลง แล้วมาเป็นจอมเฉื่อยด้วยกัน
‘อย่าเครียดกับป่าแห่งนี้จนไม่มีเวลาสนุกกับความรุ่งเรืองของมัน
‘คุณควรได้ใช้ชีวิตที่ดีกว่า’
