วันจันทร์ที่ 18 กรกฎาคม
เผยเชียนมาถึงออฟฟิศตั้งแต่เช้าตรู่ เขาอารมณ์ดีมากจนฮัมเพลงเบาๆ ตลอดทาง
เมื่อวานเขาหลอกอาจารย์เฉียวได้อยู่หมัด
ถึงการหลอกคนอื่นจะเป็นสิ่งไม่ได้ แต่เผยเชียนก็ไม่มีทางเลือก เขาย้ำกับอาจารย์เฉียวซ้ำๆ ว่าคลิปที่ออกมาโอเคและบอกให้ยอมจำนน แต่อีกฝ่ายก็ไม่ยอมฟัง!
เผยเชียนไม่กล้าปล่อยให้อาจารย์เฉียวไปตีความสิ่งที่เขาพูดด้วยตัวเอง เกิดอีกฝ่ายมีความคิดอะไรแย่ๆ ขึ้นมาจะซวยเอาได้
เพราะงั้นเผยเชียนเลยใช้วิธีเขียนเสือให้วัวกลัว!
แกอยากรู้นักใช้มั้ยว่าทำยังไงถึงจะชุบชีวิตคลิปแกขึ้นมาได้
ง่ายมาก แค่แกไม่ทำคลิปซีรีส์ผลงานเทพสร้างกับเกมดิ้นรนของฉันก็พอ
เผยเชียนรู้ดีว่าพอเกมออกวางขาย อาจารย์เฉียวน่าจะตีความเกมดิ้นรนไปต่างๆ นานา และทำคลิปซีรีส์ผลงานเทพสร้างออกมา
ถ้างั้นทำไมไม่จัดการก่อนซะเลยล่ะ
เปลี่ยนคลิปที่น่าจะทำให้เกมดิ้นรนดังเป็นคลิปอะไรสักอย่าง แค่นี้ก็นั่งชุบมือเปิบได้สบายๆ!
ดูจากท่าทีของอีกฝ่ายแล้ว อาจารย์เฉียวน่าจะคล้อยตามที่เขาบอก
เพราะยังไงคำพูดของบอสเผยก็เป็นทอง เอ๊ย มีพลังเปลี่ยนก้อนกรวดให้เป็นทอง พนักงานทุกคนของเถิงต๋าและตัวเฉียวเหลียงเองก็เชื่อมั่นในคำพูดของเขา
เผยเชียนรู้สึกว่าทุกอย่างดูจะเป็นไปด้วยความราบรื่นสำหรับเขา อย่างกับว่าตอนนี้เป็นเวลาเอาคืนของเขาแล้ว
สุขใจจริงๆ!
เผยเชียนเช็กสถานการณ์แต่ละกิจการอีกครั้งหลังจากมาถึงออฟฟิศและกำลังรอรุ่ยยู่เฉินแวะมาหา
เฟยหวงสตูดิโอ อยู่ในช่วงช็อกบำบัด
โมหยูเดลิเวอรี่ ขาดทุน
นี่เฟิงโลจิสติกส์ ขาดทุน
เครื่องทะเลาะอัตโนมัติ ขาดทุน
แอป ‘มาสิเด็กหัวกะทิ’ กระแสหายหมดแล้ว
โฮสเทลเขย่าขวัญ ทำกำไรได้นิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้มีกระแสมาก ยังห่างไกลจากการคืนทุนสร้างมหาศาลในช่วงต้น
สโมสรอีสปอร์ต DGE ขาดทุน
ฟิตเนสฝากประจำ เหมือนจะทำเงินได้ แต่ก็ยังขาดทุนอยู่
บ้านจอมเฉื่อย ขาดทุน
นับดูดีๆ แล้ว เหมือนจะไม่มีสักโปรเจ็กต์ในรอบบัญชีนี้ที่มีกระแส!
นี่มันชัยชนะครั้งใหญ่ในประวัติศาสตร์ชัดๆ!
แน่นอนว่ายังมีกิจการอื่นๆ อย่างร้านอินเทอร์เน็ตโมหยู ฝ่ายเกมเถิงต๋า และเว็บโนเวลที่ทำกำไรได้มหาศาล แต่กิจการพวกนี้ก็เป็นปัญหาตกค้างมาจากอดีตที่ต้องค่อยแก้ไขต่อไปในอนาคต
นอกจากนั้นแล้ว กิจการพวกนี้ก็คอยผลาญเงินที่ตัวเองทำได้ไปจนหมด ตัวอย่างเช่น ร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูเดินหน้าเปิดสาขาใหม่เต็มสูบ ถึงจะทำเงินได้ แต่รอบบัญชีนี้ก็ยาว ในทางทฤษฎีแล้วขอแค่เปิดสาขาเพิ่มได้เร็วพอ ย่อมไม่มีทางทำกำไรได้แน่นอน
โฮสเทลเขย่าขวัญที่มีภัยแอบแฝงมากมายก็รอดมาได้และไม่มีกระแสโด่งดังอะไร เป็นเรื่องแปลกใจที่น่ายินดี พอทำให้บอสเผยได้ใจชื้น
นี่เป็นครั้งแรกที่เผยเชียนรู้สึกดีแบบนี้
‘ก๊อกๆ’
มีคนเคาะประตู เผยเชียนเงยหน้าขึ้นมองแล้วพบว่าเป็นรุ่ยยู่เฉิน
เขารู้อยู่แล้วว่ารุ่ยยู่เฉินจะต้องมารายงานสถานการณ์วันจันทร์
รุ่ยยู่เฉินยื่นเอกสารในมือให้เผยเชียน
“บอสเผยครับ ผมขอรายงานสถานการณ์ปัจจุบันของโมหยูเดลิเวอรี่นะครับ
“ตอนนี้สือเหอเปิดตัวในหลายสาขา ชื่อเสียงเป็นไปในทางบวก แต่ช่องว่างในการทำกำไรค่อนข้างกว้าง ดูเหมือนว่า… จะโปรโมตได้ไม่ง่ายเลย
“ส่วนเรื่องร้านสาขา โมหยูเดลิเวอรี่เปิดสาขาในเมืองระดับหนึ่งถึงระดับสามหลายแห่ง ทำให้เรามีฐานลูกค้าในหลายเมือง
“จากสถิติในปัจจุบัน ความนิยมของโมหยูเดลิเวอรี่เป็นไปในทางบวก แปรผันตามขนาดของเมือง พูดอีกอย่างคือ เราได้รับความนิยมมากที่สุดในเมืองระดับหนึ่งและได้รับความนิยมต่ำที่สุดในเมืองระดับสาม
“นอกจากนั้นแล้ว ดูเหมือนว่าโมหยูเดลิเวอรี่ในบางพื้นที่ต้องแข่งขันเพื่อแย่งทรัพยากรด้วยครับ”
เผยเชียนไล่สายตาดูข้อมูลพร้อมพยักหน้าเป็นพักๆ
ข่าวดีนี่นา!
ชะตากรรมของสือเหอถูกขีดไว้แล้ว ถึงชื่อเสียงจะดี แต่ก็ไม่มีทางทำกำไรได้
อีกอย่าง สิ่งที่ทำให้เผยเชียนดีใจยิ่งกว่าเดิมคือสถานการณ์ของโมหยูเดลิเวอรี่
ก่อนหน้านี้เผยเชียนอนุญาตให้รุ่ยยู่เฉินใช้เงินได้อย่างเต็มที่ และอีกฝ่ายก็ไม่ทำให้เขาผิดหวังด้วยการเปิดสาขาเพิ่มไปทั่วประเทศ
ผลลัพธ์คราวนี้เห็นได้ในรูปแบบของการตั้งฐานที่มั่นทั่วทุกที่
เผยเชียนรู้สึกว่าสถิติที่ได้มาตรงกับที่เขาคาดเอาไว้ อาหารเพื่อสุขภาพคุณภาพดีและราคาแพงแบบโมหยูเดลิเวอรี่ต้องเป็นที่นิยมในเมืองใหญ่ๆ แน่นอน
ที่เป็นแบบนั้นก็เพราะในเมืองใหญ่ๆ มีพนักงานบริษัทกับวัยรุ่นอยู่มาก คนกลุ่มนี้ไม่ชอบทำอาหารแต่ก็อยากกินอาหารเพื่อสุขภาพ ขณะเดียวกันก็ไม่ได้คิดมากเรื่องราคา จึงย่อมต้องอ้าแขนต้อนรับโมหยูเดลิเวอรี่อย่างแน่นอน
ในเมืองระดับสองมีจำนวนวัยรุ่นหนุ่มสาวน้อยกว่า รายได้ในภาพรวมก็ต่ำกว่า พวกเขาจึงสั่งโมหยูเดลิเวอรี่มากินตามใจปากไม่ได้ง่ายๆ
ขณะเดียวกัน เมืองที่มีโมหยูเดลิเวอรี่หลายสาขาจะบีบคั้นและแย่งทรัพยากรกันเอง
เนื่องจากมีลูกค้าสั่งโมหยูเดลิเวอรี่จำนวนมาก ร้านทั้งสองสาขาจึงต้องแข่งขันกันทางธุรกิจและไม่สามารถทำเงินมากไปกว่ากันได้
รุ่ยยู่เฉินพูดต่อ “อิงจากเนื้อหาที่รายงานไป ผมคิดว่าเราควรเน้นไปทางเมืองระดับหนึ่งเป็นเป้าหมายหลัก ขณะเดียวกันก็ขยายหน้าร้านออกไปเยอะๆ ให้กระจายไปได้มากที่สุดครับ!”
เผยเชียนเข้าสู่ภวังค์ความคิด
มุ่งเป้าไปที่เมืองระดับหนึ่ง?
กระจายไปให้มากที่สุด?
ไม่ได้สิ แบบนั้นต้องทำกำไรได้แน่นอน
เผยเชียนคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบออกไป “เปิดสาขาใหม่ทั้งหมดที่เมืองระดับสองกับสามในมณฑลฮั่นตง โดยเฉพาะจิงโจว เอาให้เต็มพื้นที่!”
รุ่ยยู่เฉิน “ครับ?”
เขารู้สึกเวียนหัวขึ้นมาหน่อยๆ
บอสเผยไม่ฟังข้อมูลที่ฉันเรียบเรียงอย่างจริงจังออกมาเป็นรายงานเลยเหรอ
หรือบอสเผยมีแผนการอะไรซ่อนอยู่
ไม่น่าจะเป็นไปได้ ถึงมีแผนในใจ แต่บอสเผยก็ไม่น่าจะสวนกระแสตลาด
เผยเชียนพูดต่อ “อ้อ ในเมื่อสือเหอมีชื่อเสียงที่ดีแล้วก็หาโอกาสโปรโมตด้วยเลย แล้วก็เปิดแบรนด์นี้ใน ร้านโมหยูเดลิเวอรี่ทุกสาขา!
“ขายตามราคาปัจจุบัน ห้ามลดราคาเด็ดขาด เข้าใจมั้ย”
รุ่ยยู่เฉินอ้าปากค้าง ตั้งใจจะพูดอะไรสักอย่างแต่ก็ไม่ได้พูดออกไป
บอสเผยบอกมาขนาดนี้แล้วเขาจะพูดอะไรได้อีก…
เขาได้แต่พยักหน้า “โอเคครับบอสเผย ผมจะจัดการตามนี้”
เผยเชียนมองรุ่ยยู่เฉินเดินกลับออกไป ก่อนจะหยิบผ้าห่มผืนเล็กมาห่มแล้วดูซีรีส์ต่อแบบมาราธอนอย่างสุขใจ nᴏᴠᴇʟɢu.cᴏm
ไม่มีใครแวะมาขอคำแนะนำจากเขาจนถึงเที่ยง
เผยเชียนดีใจมาก ดูเหมือนจะเป็นสัญญาณที่ดี
ตอนที่กำลังจะเลิกงานด้วยความสุขใจ เขาก็ได้รับข้อความจากจางหยวน
“บอสเผยครับ เราใช้งบหมดแล้ว นักกีฬาของเราหมดกำลังใจกันทุกคน อยากกลับเต็มแก่ พวกเรากลับกันเลยได้มั้ยครับ”
เผยเชียนผงะไป
ใช้งบหมดแล้ว?
นักกีฬาหมดกำลังใจ?
ทำไมข่าวดีมาต่อๆ กันแบบนี้ล่ะ!
ถึงจางหยวนจะไม่ได้อธิบายว่าทำไมนักกีฬาถึงพากันหมดกำลังใจ แต่ก็เดาได้ไม่ยากเลย!
ตารางฝึกของสโมสรอีสปอร์ต DGE ไม่สมเหตุสมผลสุดๆ พอไม่มีเวลาได้ฝึกเล่นมากนักเพราะต้องแบ่งเวลาไปฝึกร่างกาย ก็ไม่แปลกที่จะโดนโปรเพลเยอร์จากสโมสรอื่นถล่มยับ!
ชัดเจนว่าเหตุผลมาจากการที่พวกเขาโดนกระทืบเละ กำลังใจเลยหายหมดจนคิดถึงบ้านขึ้นมา
งั้นก็ยินดีต้อนรับมากๆ!
ต้อนรับอย่างอบอุ่นเลยแหละ!
เผยเชียนนับนิ้วดู อีกไม่นานเดี๋ยวก็ถึงวันที่ 20 แล้ว ประจวบเหมาะกับเป็นวันจองเหมาครัวส่วนตัวหมิงหยุน งั้นโทรเรียกผู้จัดการสาขาฟิตเนสฝากประจำมากินเลี้ยงด้วยเลยแล้วกัน
ฉันอยากส่งต่อความคิดผิดๆ ให้กับทุกคน
ถึงจะโดนถล่มยับในการแข่งซ้อมมือ ถึงฟิตเนสจะขาดทุน บอสเผยก็ไม่สนใจ แถมยังเชิญเรามากินเลี้ยงอีก!
สโมสรอีสปอร์ต DGE กับฟิตเนสฝากประจำจะยั่งยืนไปอย่างมั่นคงถ้าทุกคนเข้าใจจุดนี้!
ยิ่งคิดเผยเชียนก็ยิ่งพบว่าแผนนี้สมบูรณ์แบบสุดๆ เขารีบตอบทันที “โอเค กลับมาได้เลย! เดี๋ยวผมจองภัตตาคารไร้ชื่อไว้รอต้อนรับทีมเรากลับบ้าน!”
…
…
วันพุธที่ 20 กรกฎาคม
สโมสรอีสปอร์ต DGE
เหล่านักกีฬาลากกระเป๋าเดินทางเข้าห้องตัวเอง
“โอ้ ได้กลับมาบ้านสักที!”
“บรรยากาศที่นี่ดีกว่ากันลิบลับ”
“ช่วงที่ผ่านไม่ค่อยได้ออกกำลังกายเลย รู้สึกอ้วนขึ้นยังไงไม่รู้ กินข้าวเย็นเสร็จแวะไปฟิตเนสกันมั้ย”
“เหอะๆ พูดอะไรของแก ฉันต้องฝึกพิเศษเพิ่มไปจนถึงเดือนหน้าเลย…”
คำเดียวที่บรรยายความรู้สึกของหวงวั่งหลังได้เอนกายลงบนเตียงคือ สุขสบาย!
ถ้าจะให้สรุปประสบการณ์ไปท่องโลกด้านนอกสองสัปดาห์ด้วยคำเดียวก็คงจะเป็น ผิดหวัง!
ทุกคนตื่นเต้นมากตอนเริ่มทริป
ออกไปด้านนอกก็ไม่ต้องออกกำลังกายหนักจนเหนื่อยหอบทุกวัน
พวกเขาจะได้ไปสโมสรอาชีพและพบไอดอลตอนเด็กของตัวเอง
ได้แข่งกับนักแข่งมากฝีมือในการแข่งซ้อมมือกระชับมิตร
ได้ไปท่องเมืองใหญ่เพื่อสัมผัสโลกกว้างและความรุ่งเรืองของเมืองใหญ่ๆ…
สรุปแล้วทุกคนนั้นเปี่ยมไปด้วยความคาดหวังตอนเริ่มทริป!
แต่ทุกอย่างก็เปลี่ยนไปเมื่อพวกเขากลับมาถึงจิงโจว
นิสัยฟิตร่างกายพังยับ พวกเขารู้สึกไม่สบายตัวสุดๆ
สโมสรอาชีพก็แคบมาก ไม่ต่างอะไรจากร้านอินเทอร์เน็ตที่มีขนาดใหญ่หน่อย ภาพที่วาดไว้ในหัวถูกทำลายไม่มีชิ้นดี
นักแข่งของสโมสรอื่นๆ ก็ฝีมือกากจนแทบทนมองตาด้วยไม่ไหว พอให้โค้ชหม่าร่วมทีม ฝีมือถึงค่อยทัดเทียมกันหน่อย ซึ่งโค้ชหม่าก็สร้างปัญหาป่วนทีมให้ยิ่งกว่าฝ่ายตรงข้าม การแข่งซ้อมมือกลายเป็นอะไรที่ยากจะทนไหว
เซี่ยงไฮ้เองก็ไม่มีอะไรเลย ไม่มีร้านอินเทอร์เน็ตโมหยู ไม่มีโมหยูเดลิเวอรี่ พวกเขาปรับตัวไม่ได้เลย
จริงๆ ทุกคนอยากกลับตั้งนานแล้ว เพราะแข่งซ้อมมือกับสโมสรพวกนี้เป็นอะไรที่ไม่เข้าท่า คนพวกนั้นยังอ่อนด้อยเกินไป!
แต่จางหยวนบอกว่าพวกเขาต้องใช้งบให้หมด
เพราะงั้นทุกคนจึงต้องทำตามแผนเดิมและเดินทางไปแข่งตามสโมสรต่างๆ ผลลัพธ์ออกมาน่าผิดหวังมาก ไม่มีสโมสรไหนมีฝีมือเทียบเคียงพวกเขาเลย
พวกเขาคิดว่าสโมสร H4 ที่แข่งด้วยวันแรกเป็นแค่จุดเริ่มต้น ไม่คิดเลยว่าเอาเข้าจริงสโมสรนี้จะเก่งที่สุด
สโมสรอื่นๆ ฝีมือแย่กว่าพวก H4 อีก!
ถ้าไม่มีโค้ชหม่าก็ไม่รู้เลยว่าจะแก้ไขสถานการณ์ยังไง
สโมสร DGE ต้องอยู่กับแต่ละสโมสรสามวันและย่ำยีอีกทีมอยู่สามวัน ผ่านไปสามวัน พวกเขาก็รู้สึกว่าอีกทีมน่าจะใกล้ร่วงแล้ว เลยรีบเปลี่ยนไปสโมสรอื่น
ในที่สุดพวกเขาก็ใช้งบหมดแล้วกลับมาจิงโจว
หวงวั่งเก็บกระเป๋าเดินทางแล้วกลับไปที่ห้องฝึกซ้อม
จางหยวนเพิ่งเก็บข้าวของเสร็จพอดี
หวงวั่งถาม “พี่จาง! วันนี้บอสเผยจะเลี้ยงข้าวเย็นเราไม่ใช่เหรอ น่าจะเป็นครั้งแรกตั้งแต่เปิดสโมสรเลยรึเปล่า แสดงว่าบอสเผยจะฉลองให้กับเราใช่มั้ยครับ”
จางหยวนคิดอยู่ครู่หนึ่ง “น่าจะใช่ อ้อ จริงด้วย ทุกคนจำไว้นะว่าอย่าพยายามพูดเอาดีเข้าตัวออกนอกหน้าเกินไป บอสเกลียดคนแบบนั้นเข้าไส้
“บอสเผยน่าจะรู้ชัดเจนแล้วว่าทุกคนมีฝีมือขนาดไหน ที่ชนะต่อเนื่องมาได้แบบนี้ก็น่าจะอยู่ในการคาดการณ์ของบอส อย่าไปย้ำบ่อย เดี๋ยวบอสจะมีน้ำโหเอา”
“อ้าว” หวงวั่งอึ้งไปชั่วครู่ “บอสเผยไม่ชอบคนพูดเอาดีเข้าตัว งั้นเราควรทำตัวยังไงล่ะครับ”
จางหยวนครุ่นคิด “ทุกคนก้มหน้าก้มตากินไปเงียบๆ ถ้าบอสเผยชวนชนแก้วก็อย่าดี๊ด๊าให้มาก อย่าลืมตัวคุยโวโอ้อวดความสามารถตัวเอง ทำตัวเงียบๆ สงบเสงี่ยมเข้าไว้
“นี่คือสิ่งที่พี่เรียนรู้หลังทำงานกับบอสเผยมายาวนาน”
