บอสหลี่กับนักลงทุนคนอื่นๆ รวมถึงเฉินคังทั่วกับห่าวฉยงกำลังพูดคุยหัวร่อต่อกระซิกกันด้านในระหว่างรอบอสเผยมาถึง
“บอสเผย!”
หลี่สือเป็นคนแรกที่ออกไปรับบอสเผย
ทุกคนยิ้มแฉ่ง บนหน้าแสดงออกชัดเจนว่าพวกเขาคิดว่าโปรเจ็กต์ออกมาดูดีมาก!
ก่อนที่เผยเชียนจะลงมือจัดการ ทุกคนทั้งกลัวและไม่มั่นใจเพราะการโฆษณาดูจะไม่มากพอ
แต่พอเผยเชียนลงมือ ปัญหาทุกอย่างก็ได้รับการแก้ไข!
ตู้โทรศัพท์ให้เช่ากับแอป ‘มาสิเด็กหัวกะทิ’ โปรโมตโฮสเทลเขย่าขวัญไปทั่วประเทศในคราวเดียว พอเสริมด้วยแผนการโปรโมตทั่วจิงโจวและมณฑลฮั่นตงก็แทบจะการันตีได้ว่าจะมีลูกค้าเข้ามาใช้บริการอย่างคับคั่งในช่วงแรก!
ด้วยเหตุนี้ทุกคนจึงสบายใจขึ้นทันที ได้เวลานั่งรอดูผลประกอบการของโฮสเทลเขย่าขวัญในวันแรกแล้ว
ถ้าบอสเผยจัดการเรื่องที่นักลงทุนทุกคนไม่สามารถทำได้แม้ว่าจะพยายามอย่างเต็มที่ได้อย่างสบายๆ บอสเผยก็ถือเป็นจันทราท่ามกลางหมู่ดาราสำหรับพวกเขา
แต่สำหรับเผยเชียนแล้ว รอยยิ้มของเหล่านักลงทุนดูมุ่งร้าย ทำให้รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังโดนบังคับให้ยัดแท่งสี่เหลี่ยมลงในรูกลม หรือไม่ก็เป็นจักรพรรดิที่โดนบังคับให้สละราชสมบัติ
สายตากระตือรือร้นของพวกเขาทำให้เผยเชียนขนลุก
แต่เขาก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากหันกลับไปมอง
จะดีมากถ้าเขาสามารถทำบางอย่างเพื่อบรรเทาสถานการณ์ แต่ถ้าทำไม่ได้ อย่างน้อยก็ต้องเตรียมใจเผื่อเอาไว้
กลุ่มนักลงทุนรายล้อมรอบบอสเผยขณะเดินเข้าไปข้างในโฮสเทลเขย่าขวัญ
กำแพงรอบโปรเจ็กต์ถูกปรับเปลี่ยนใหม่โดยใช้กำแพงเดิมของโซนอุตสาหกรรมเก่า บนกำแพงอิฐสีน้ำตาลแดงมีชื่อโฮสเทลเขย่าขวัญภาษาจีนและภาษาอังกฤษที่ออกแบบให้ดูเหมือนเขียนด้วยเลือด นอกจากนั้นยังมีเอฟเฟ็กต์เลือดย้อยลงมาตามผนัง ดูเข้ากับโลโก้โฮสเทลเขย่าขวัญและเถาวัลย์ที่ตั้งใจปล่อยทิ้งไว้อย่างอธิบายไม่ถูก ไม่มีจุดไหนที่ดูแปลกแยกเลย
ก่อนถึงทางเข้าหลัก พวกเขาต้องเดินผ่านพื้นที่โล่งกว้าง ด้านขวาเป็นที่จอดรถ ส่วนด้านซ้ายเป็นที่ขายตั๋วและป้ายรถบัส
ที่ขายตั๋วขายตั๋วแบบกระดาษ แน่นอนว่าลูกค้าเลือกสแกน QR Code ที่หน้าทางเข้าของแต่ละโปรเจ็กต์ได้เหมือนกัน
รถบัสสกรีนชื่อโฮสเทลเขย่าขวัญหลายคันจอดอย่างเป็นระเบียบอยู่ตรงป้ายรถบัส ทุกคันมีไว้สำหรับรับลูกค้าจากสถานีรถโดยสารสาธารณะใกล้ๆ ตามเวลาที่กำหนดไว้ในแต่ละวัน
การเดินทางมาที่นี่ไม่สะดวกเลย นอกจากลูกค้าที่มีรถแล้ว คนส่วนใหญ่เดินทางมาที่นี่ได้ลำบากมาก
ถ้าในอนาคตสามารถสร้างสถานีรถไฟแถวนี้ได้ก็จะดีมาก แต่ตอนนี้ยังไม่มีแผนงานอะไร
พอเดินเข้าไปเรื่อยๆ ก็ถึงทางเข้าหลัก ทางเข้าหลักไม่ได้สูง ใหญ่ หรือตระการตา มันไม่ได้โดดเด่น และดูกลมกลืนกับโซนอุตสาหกรรมส่วนอื่นๆ
ที่เผยเชียนเลือกทำแบบนี้ไม่ใช่เพราะไม่อยากใช้เงิน แต่เพราะกลัวว่าถ้าทางเข้าหลักดูสวยงามสะดุดตาเกินไป ก็จะดึงดูดความสนใจเพิ่มได้โดยไม่จำเป็น
ถ้าทางเข้าหลักโดดเด่นเป็นเอกลักษณ์เกินไป จนลูกค้ามาถ่ายรูปแล้วทำให้โฮสเทลเขย่าขวัญเป็นกระแสโด่งดังขึ้นมาจะทำยังไง
ทางเข้าหลักไม่มีช่องเก็บตั๋วเพราะเผยเชียนไม่อยากเก็บเงินแบบเหมาทุกโปรเจ็กต์ในโฮสเทลเขย่าขวัญ แต่ละโปรเจ็กต์จึงเก็บเงินแยกกัน
ถึงจะมีตั๋วเล่นไม่อั้น แต่ก็ต้องไปตรวจอีกทีที่หน้าทางเข้าแต่ละโปรเจ็กต์
เมื่อผ่านทางเข้าหลักเข้าไป พวกเขาก็จะอยู่ในโฮสเทลเขย่าขวัญอย่างเป็นทางการ
ด้านหน้าของพวกเขามีทางเดินกว้าง ด้านหนึ่งของทางเดินเป็นลานกว้าง น้ำพุ และวงกตทองคำ
ลานกว้างตั้งอยู่ใจกลางโฮสเทลเขย่าขวัญ ซึ่งผ่านการปรับปรุงโดยใช้อิฐใหม่ปูพื้น
ตรงกลางลานกว้างมีน้ำพุชื่อน้ำพุรักษา น้ำในน้ำพุเป็นน้ำอุ่น และส่องแสงอบอุ่นอ่อนๆ เป็นเครื่องช่วยกำจัดผีปีศาจและรักษาอาการหวาดกลัว
เดินผ่านน้ำพุไปจะเป็นวงกตทองคำซึ่งมีทางเข้าและทางออกหลายทาง เป็นเหมือนศูนย์กลางการเดินทางที่เชื่อมต่อกับหลายๆ ส่วนของโฮสเทลเขย่าขวัญ
โปรเจ็กต์สามโปรเจ็กต์ของโฮสเทลเขย่าขวัญตั้งอยู่รอบๆ วงกตทองคำ ซึ่งแต่ละโปรเจ็กต์ห่างกันประมาณหนึ่ง
ตอนแรกเผยเชียนคิดไว้ว่าจะแยกโปรเจ็กต์ทั้งสามให้ห่างกันมากที่สุดและซ่อนไว้ให้ลึกที่สุด โรงงานร้างรอบๆ จะขวางทางเดิน ทำให้ลูกค้าต้องเดินอ้อมไปมาระหว่างแต่ละโปรเจ็กต์
ขณะเดียวกันแต่ละโปรเจ็กต์ก็คิดค่าบริการแยกกัน ทำให้ลูกค้าเอนเอียงไปทางโปรเจ็กต์ที่ถูกและสนุกที่สุด ซึ่งก็คือโปรเจ็กต์แรก อีกสองโปรเจ็กต์ก็จะไม่มีใครแยแส
แต่เขาไม่คิดว่าบอสหลี่กับเหล่านักลงทุนจะรวมพลังกันทำแผนเขาพังไม่เป็นท่า!
บอสหลี่กับพรรคพวกเปลี่ยนโรงงานร้างรอบๆ โปรเจ็กต์ทั้งสามเป็นร้านอาหารบ้าง โรงแรมบ้าง ร้านของเล่นกับร้านขายเสื้อผ้าก็มี…
ที่น่าหงุดหงิดที่สุดคือโรงงานใหญ่ตรงกลางถูกสร้างเป็นวงกตทองคำ ซึ่งเป็นห้างขนาดใหญ่ที่ขายทุกอย่าง และมีทางออกเชื่อมต่อกับเขตพื้นที่ต่างๆ ในโฮสเทลเขย่าขวัญ!
ตอนนี้ ถึงทั้งสามโปรเจ็กต์จะตั้งห่างกัน แต่ลูกค้าก็สามารถแวะเข้าร้านระหว่างทางได้ แถมยังมีม้านั่งยาวข้างทางไว้สำหรับนั่งพักผ่อนด้วย
พอเดินออกจากวงกตทองคำด้วยทางออกหนึ่งก็พบทางเข้าของอีกสองโปรเจ็กต์ ซึ่งถือว่าสะดวกมาก
นอกจากนี้ยังมีเมดคาเฟ่ช่วยเยียวยาจิตใจข้างๆ โปรเจ็กต์สามด้วย ลูกค้าสามารถแวะไปเยียวยาความหวาดกลัวได้อย่างต่อเนื่องและง่ายดาย
ร้านอาหารตีมคุกของบอสหลี่และร้านขายสินค้าแนวเครื่องรางของขลังของนักลงทุนคนอื่นๆ กระจายอยู่โดยรอบ ใช้พื้นที่ได้อย่างคุ้มค่า ไม่มีพื้นที่ตรงไหนขายของซ้ำแบบกัน
เป็นการจัดวางสถานที่…ที่ดูดีเกินไป!
เผยเชียนพูดอะไรไม่ออก ตอนแรกเขาคิดว่าบอสหลี่กับนักลงทุนคนอื่นๆ จะเหมือนแก๊งมาเฟียต่อสู้แย่งทำเลที่ดีที่สุดกัน ไม่มีทางเป็นไปได้ที่ร้านรวงต่างๆ จะจัดวางออกมาอย่างสมเหตุสมผลขนาดนี้
แต่ตอนนี้ดูเหมือนเขาจะประเมินคนพวกนี้ต่ำไป
เผยเชียนได้แต่ถอนหายใจอยู่ภายใน
พวกเขาเดินวนรอบลานกว้าง โดยมีเฉินคังทั่วชี้นู่นชี้นี่พร้อมกับอธิบายจุดต่างๆ ด้วยท่าทางภาคภูมิใจในตัวเอง
เขารู้สึกเบิกบานใจมาก ถ้าตอนนั้นฉันไม่แสดงออกทางสีหน้าเพื่อบอกใบ้ นักลงทุนพวกนี้ก็คงจัดวางสถานที่ออกมาสอดคล้องกันแบบนี้ไม่ได้หรอก
ต้องยกความดีความชอบให้ฉันเลย!
ถ้าไม่ติดที่บอสเผยไม่ชอบพวกอวดอ้างความดีความชอบ เขาคงจะคุยโวโอ้อวดต่อหน้าบอสไปแล้ว
นักลงทุนทุกคนรวมถึงหลี่สือพอใจกับการจัดวางนี้มากๆ แต่ก็รู้อยู่แก่ใจดีว่าที่ออกมาเป็นแบบนี้ได้ก็เพราะเฉินคังทั่วทำหน้าทำตาบอกใบ้ให้ ทำให้รู้สึกกระดากใจเกินกว่าจะพูดเอาดีเข้าตัว
ด้วยเหตุนี้ จนถึงปัจจุบันบอสเผยจึงยังไม่รู้จะโทษใครดี ได้แต่โยนความผิดทุกอย่างไปให้บอสหลี่ที่ดูมีความเป็นไปได้มากที่สุดที่จะเป็นคนร้าย
การจัดวางพื้นที่อันแสนจะสอดคล้องกันของโฮสเทลเขย่าขวัญและสิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน ต้องสร้างความประทับใจแรกในแง่บวกได้แน่นอน เผยเชียนได้แต่ขมวดคิ้วและเริ่มเดินฟันเฟืองในหัว
ใจเย็นๆ เรื่องแย่ที่สุดตอนนี้คือการจัดวางพื้นที่ที่สอดคล้องกันของโฮสเทลเขย่าขวัญ กับยอดลูกค้าในช่วงแรกที่ต้องมีมาแน่นอน
ขอแค่ตัดจุดทำกำไรให้ได้มากที่สุด ก็มีโอกาสสูงที่จะขาดทุน!
รีบคิดหาทางเร็ว จะยอมแพ้แบบนี้ไม่ได้!
หลังจากคิดอยู่พักใหญ่ เผยเชียนก็พบว่าโปรเจ็กต์แรกนั้นถูกมาก น่าจะดึงดูดลูกค้าส่วนใหญ่ได้ โปรเจ็กต์สองกับสามคงมีคนเข้าไปลองเล่นไม่มาก ไม่น่าจะทำเงินจากยอดขายตั๋วได้เยอะขนาดนั้น
แสดงว่าปัญหาใหญ่สุดในตอนนี้คือวงกตทองคำ!
ถึงจะพยายามกีดกันลูกค้าออกจากสินค้าให้ได้มากที่สุดด้วยการสร้างเขาวงกต แต่วงกตทองคำก็อยู่ในทำเลที่ดีเกินไป เรียกได้ว่าเป็นศูนย์กลางการเดินทางที่เชื่อมต่อกับทุกทิศทาง
ยังปลอดภัยไม่พอ
“บอสเผยครับ เราแวะไปดูวงกตทองคำกันมั้ยครับ” เฉินคังทั่วเสนอ
เผยเชียนกำลังคิดแบบนั้นอยู่พอดีเลยพยักหน้าทันที “โอเคครับ”
การโปรโมตเดินหน้าเต็มสูบ ลูกค้าช่วงแรกน่าจะมีมาเยอะทีเดียว รายได้จากยอดขายสินค้าในวงกตทองคำน่าจะเกือบเท่ากับรายได้จากการขายตั๋ว เขาต้องหาทางลดรายได้ส่วนนี้
มองจากไกลๆ อาคารวงกตทองคำดูเหมือนมีรูอยู่เต็มไปหมด ชั้นหนึ่งมีแถวทางเข้าออกล้อมรอบ และมีบันไดหลอดแก้วเชื่อมขึ้นชั้นสองและสาม มองดูแล้วเหมือนตัวคธูลูหลากสีมีหลายขาที่จะพาคนไปเสียสติ
ถ้ามองในแง่นี้ก็เข้ากันดีกับตีมสยองของโฮสเทลเขย่าขวัญ
ทุกคนสุ่มเลือกทางเข้ามั่วๆ แล้วเข้าไปด้านในวงกตทองคำ
ด้านในตกแต่งอย่างหรูหรา
เพราะเผยเชียนตั้งใจใช้เงินของบอสหลี่และเหล่านักลงทุนให้ได้มากที่สุด เหลียงชิงฟานเองก็ไม่ได้สนใจเรื่องงบตอนออกแบบวงกตทองคำโuเวลกูดoทคoม
มองจากด้านนอก อาคารดูเหมือนตัวคธูลูน่าสยดสยอง แต่พอเข้าไปข้างในกลับรู้สึกเหมือนอยู่ในวังขึ้นมาทันใด
แน่นอนว่าไม่ใช้วังหรูหราและสลับซับซ้อนแบบโบราณ แต่เป็นแบบที่ค่อนไปในทางสมัยใหม่หน่อย
ที่เหลียงชิงฟานเลือกใช้สไตล์นี้ในการออกแบบ หลักๆ ก็เพราะอยากให้ลูกค้าได้ประสบการณ์การช้อปปิ้งที่ดีที่สุด
ชัดเจนว่าเขาเข้าใจจุดประสงค์ดั้งเดิมของบอสเผยผิดไป
ด้านในของวงกตทองคำซอยเป็นพื้นที่ย่อยๆ เหลียงชิงฟานออกแบบให้แต่ละพื้นที่ดูสลับซับซ้อน เมื่อซอยย่อยออกเป็นส่วนๆ ก็ทำให้ใช้พื้นที่ด้านในได้อย่างเต็มที่
ยิ่งไปกว่านั้น โซนพักผ่อนยังสูงเจ็ดถึงแปดเมตร ให้ความรู้สึกเหมือนเป็นพื้นที่โล่งกว้าง และจากตรงนี้ก็สามารถมองเห็นที่ตั้งของร้านต่างๆ และเห็นโครงสร้างของวงกตทองคำได้
ร้านต่างๆ สูงกว่าสามเมตร มีชั้นวางตั้งเรียงรายให้ลูกค้าได้ประสบการณ์การช้อปปิ้งที่ยอดเยี่ยม
ทางเดินทั่วไปสูงประมาณสองเมตรและคดเคี้ยวไปมา สามารถเปิดปิดได้ด้วยกลไกภายใน โครงสร้างอันสลับซับซ้อนทำให้ใช้พื้นที่ในโรงงานได้เต็มที่และรองรับลูกค้าได้มากขึ้น
ในกรณีฉุกเฉิน ลูกค้าสามารถหาทางออกที่ใกล้ที่สุดได้อย่างรวดเร็ว
แต่ละโซนตกแต่งออกมาไม่เหมือนกันเพื่อช่วยใบ้ว่าจะเจอร้านและสินค้าแบบไหนในโซนนี้
เฉินคังทั่วถือแผนที่วงกตทองคำในมือ เขาหยุดแทบทุกก้าวเพื่อให้มั่นใจว่าจะไปถึงที่หมายที่ถูกต้อง
ไม่อย่างนั้นพวกเขาอาจจะเดินไปมา และรู้ตัวอีกครั้งก็มาถึงทางออกแล้ว
ทุกคนไปถึงโซนพักผ่อนเป็นอันดับแรก ม้านั่งจัดวางเป็นระเบียบหลายแถว พื้นที่ด้านข้างเว้นไว้ให้ตั้งร้านขายขนมและเครื่องดื่ม
เพดานโซนพักผ่อนสูงมาก มองไปเห็นร้านรวงได้หลายร้าน แต่จะไปถึงได้ไหมก็ขึ้นอยู่กับความสามารถของตัวเอง
เฉินคังทั่วพูดขึ้น “ตอนนี้เราติดอยู่หนึ่งปัญหาครับ คือไม่แน่ใจว่าจะขายอะไรในโซนสีทองดี”
วงกตทองคำแบ่งออกเป็นห้าโซนหลัก ร้านค้าต่างๆ ในอีกสี่โซนผ่านการตัดสินใจเรียบร้อยแล้ว โดยมีทั้งร้านขายของที่ระลึก เสื้อผ้า ของเล่น ฟิกเกอร์สั่งทำพิเศษ และอื่นๆ แถมสต๊อกของก็มาถึงในเมืองแล้ว น่าจะส่งมาที่ห้างในอีกสองวัน
แต่พวกเขายังตัดสินใจไม่ได้ว่าจะขายอะไรในโซนสีทองที่อยู่ตรงกลาง
นักลงทุนทุกคนหันมองบอสเผย
บอสเผยเป็นคนวางแผนวงกตทองคำ รายได้ครึ่งหนึ่งจากห้างเป็นของบอส ชัดเจนว่าการตัดสินใจของบอสมีอำนาจสูงสุด
เผยเชียนหัวเราะในใจ ถ้าทำได้ ฉันไม่อยากให้ขายอะไรตรงนั้นเลย อยากแจกทุกอย่างฟรีๆ…
แต่ก็ทำแบบนั้นไม่ได้
เผยเชียนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “โซนสีทองเป็นแบบไหนกันแน่”
เฉินคังทั่วมองแผนที่ในมือ “วงกตทองคำแบ่งออกเป็นห้าโซน แต่ละโซนมีร้านใหญ่หนึ่งร้าน
“มีโซนสีส้ม สีฟ้า สีไวน์แดง สีม่วง และสีทองครับ
“แล้วก็มีร้านขนาดเล็กที่สามารถเคลื่อนย้ายและปรับเปลี่ยนได้ตามสินค้าในห้าง
“แผนงานสำหรับสี่โซนแรกจัดการเรียบร้อยแล้วครับ โดยจะขายฟิกเกอร์ ของที่ระลึกคุณภาพดี คอสตูมตีมพร้อมเครื่องสวมศีรษะ และอุปกรณ์น่าสนใจอื่นๆ
“โซนสีทองตั้งอยู่ตรงกลางของส่วนในสุด เรายังไม่แน่ใจว่าโซนนี้จะขายอะไรดี”
เผยเชียนคิดอยู่ครู่หนึ่ง “พาผมไปดูหน่อย”
