📣 ถ้ามองไม่เห็นเนื้อหาหรือลิ้งก์โหลด pdf เราแนะนำให้เปลี่ยน browser ที่ใช้งาน/เปิด javascript ด้วยจ้า
🆕 ลิงก์โหลดนิยาย 4sh กับ gdrive ไม่ใช่ของเรา รีบโหลดกันนะ ถ้าลิงก์ตายไฟล์หายก็คือหาย ไม่มีสำรองจ้า

อ่านนิยายฟรี ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี – ตอนที่ 560

บทที่ 560 - ผมจะจำคำแนะนำของอาจารย์เหอให้ขึ้นใจ!
QR Code Facebook Twitter Telegram Pinterest

เหออันพูดต่อ “แน่นอนว่าทุกอย่างที่ผมจะเล่าให้คุณฟังนั้นก็มีความคิดเห็นส่วนตัวของผมเหมือนกัน หวังว่าคุณจะเข้าใจจุดนี้นะครับ บอสหม่า

“นั่นก็เพราะเนื้อหาที่ไม่มีอคตินั้นไม่มีอยู่จริง ทุกงานที่ผ่านการคิดและประมวลผลได้รับผลกระทบจากจุดประสงค์เบื้องลึกของผู้รังสรรค์งานนั้นๆ ทั้งนั้น

“แต่ความคิดที่ผมจะสื่อสารออกไปกลั่นกรองออกมาจากผมคนเดียว เป็นมุมมองส่วนตัวของผมต่ออุตสาหกรรมเกมประเทศจีนในอนาคต ถ้าสื่อสารออกมาแล้วตรงกับความคิดของบอสหม่าก็เป็นเรื่องดี แต่ถ้าไม่ตรงก็ไม่เป็นไรครับ”

พอเห็นสีหน้าจริงจังของเหออัน เผยเชียนก็ข่มอารมณ์สับสนปนเปไว้แล้วหันมาตั้งใจฟัง

“ผมจะแบ่งเนื้อหาคลาสวันนี้ออกเป็นสองส่วน

“ในส่วนแรก ผมจะพูดเกี่ยวกับประสบการณ์ความสำเร็จระหว่างทำเกมเจ้าของที่ดินและนำเสนอวิธีการที่ผมใช้ในการสื่อสาร ‘เนื้อหา’ ที่ถูกต้องและฝึกฝนการควบคุมอคติไปพร้อมๆ กัน

“ในส่วนที่สอง ผมจะเล่าคร่าวๆ เกี่ยวกับมุมมองของผมที่มีต่ออนาคตของการพัฒนาอุตสาหกรรมเกม หรือจะเรียกว่าเป็นแนวทางที่ผมคิดขึ้นก็ได้”

เผยเชียนพยักหน้า

วันนี้เหออันดูแตกต่าง-ไปจากสองคลาสที่ผ่านมาอย่างชัดเจน ในสองคลาสที่ผ่านมา เหออันพูดในฐานะผู้สังเกตการณ์ เขาวิเคราะห์กรณีตัวอย่างความสำเร็จและอธิบายองค์ประกอบความสำเร็จในฐานะผู้มีประสบการณ์

แต่เหออันวันนี้ดูมีออร่าของผู้แสดงธรรมที่ขจัดความสับสนสงสัยด้วยการให้หลักธรรมและแนวทางการปฏิบัติที่ใช้ได้จริง เขาทำให้เผยเชียนนึกถึงคนเฒ่าคนแก่ที่เป็นห่วงอนาคตประเทศและผู้คน

ไม่รู้ว่าเผยเชียนตาฝาดไปเองรึเปล่า

หลังจากจัดระเบียบความคิดเสร็จ เหออันก็พูดขึ้น “อันดับแรก ผมอยากเล่าเกี่ยวกับเกมเจ้าของที่ดิน

“จริงๆ แล้วผมไม่ใช่คนคิดค้นรูปแบบการเล่น แต่ได้แรงบันดาลใจมาจากบอร์ดเกมที่เล่นในช่วงค้นหาตัวเอง ต้นกำเนิดของเกมนี้ต้องเท้าความไปถึงนักเศรษฐศาสตร์การเมืองชาวอเมริกันที่ชื่อเฮนรี่…”

เผยเชียนพอจะรู้เรื่องนี้มาบ้างคร่าวๆ แต่ก็จับต้นชนปลายไม่ค่อยถูกและไม่ได้เข้าใจอะไรสักเท่าไหร่ พอได้ฟังที่เหออันเล่า ทุกอย่างก็เริ่มชัดเจนแจ่มแจ้ง

นักเศรษฐศาสตร์การเมืองที่ชื่อเฮนรีมีฐานะยากจน เขาทำงานเป็นลูกเรือ คนขุดเหมือง และช่างพิมพ์ ตลอดการทำงาน เขาพบเจอคนมากมายที่มีฐานะยากจนกว่าและอยู่ในชนชั้นที่ต่ำกว่า

ในช่วงกลางศตวรรษที่ 19 สหรัฐอเมริกาพัฒนาไปอย่างรวดเร็วจนสามารถสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงได้ด้วยตาเปล่า แต่ก็ทำให้เกิดช่องว่างที่กว้างขึ้นระหว่างสังคมคนรวยกับสังคมคนจน เฮนรี่ตระหนักว่าความมั่งคั่งที่เพิ่มพูนขึ้นอย่างไร้ขีดจำกัดนั้นไม่ได้ช่วยยกระดับชีวิตคนยากจน แต่กลับทำให้ช่องว่างระหว่างคนจนและคนรวยกว้างขึ้น รายได้ของกลุ่มคน 1% บนยอดพีระมิดมากกว่ารายได้รวมของกลุ่มชนชั้นล่างในสังคมที่มีอยู่ 50%

ดังนั้นเฮนรีจึงเริ่มคิดหาเหตุผลเบื้องหลังความไม่เท่าเทียมนี้ เขาจึงเริ่มเขียนหนังสือ ‘Progress and Poverty (ความก้าวหน้ากับความยากจน)’ เปิดเผยสาเหตุของเรื่องราวทั้งหมด ซึ่งก็คือระบบถือกรรมสิทธิ์ที่ดินของสหรัฐอเมริกา

ในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 นักข่าวสาวอลิซาเบธนำทฤษฎีของเฮนรีมาสร้างเป็นบอร์ดเกมเพื่อยืนยันตัวทฤษฎี หลังจากพัฒนาไประยะหนึ่ง กฎของบอร์ดเกมก็สมบูรณ์แบบ

นั่นคือต้นแบบเกมเจ้าของที่ดินของเหออัน

เหออันจิบกาแฟแล้วพูดต่อ “ระหว่างที่ผมพัฒนาเกมเจ้าของที่ดินบนคอมพิวเตอร์ ผมก็รู้สึกอยากทำให้มันน่าสนใจขึ้นไปอีก เลยเพิ่มระบบต่างๆ ที่น่าสนใจเข้าไป ตัวอย่างเช่น ผมเพิ่มการ์ดคำสั่งให้หลากหลายมากขึ้น เพิ่มเหตุการณ์พิเศษ ทำระบบหุ้นที่สมบูรณ์แบบ พากย์เสียงตัวละคร สร้างระบบลอตเตอรี่ และอื่นๆ ผมทำแผนที่หลายๆ แบบและปรับสไตล์เกมด้วย…

“การออกแบบทั้งหมดทำเพื่อให้เกมออกมาน่าสนใจมากขึ้น และทำให้ผู้เล่นรักเกมนี้มากขึ้น

“ชัดเจนว่าเกมมีเนื้อหาที่จะสื่อสารออกไป ซึ่งก็คือความคิดของผมที่เห็นตรงกับทฤษฎีของเฮนรี

“หลายคนพยายามวิเคราะห์เกมของผม โดยดูจากองค์ประกอบต่างๆ ที่พิสูจน์แล้วในโลกแห่งความเป็นจริง ตัวอย่างเช่น คนจนจะยิ่งจนกว่าเดิม คนรวยจะรวยยิ่งขึ้น การซื้อที่ดินย้ำให้เห็นว่าคนมาก่อนได้เปรียบ ทำเลคือพระเจ้า ข้อมูลวงในสำคัญมากเมื่อลงเล่นตลาดหุ้น การสนใจเหตุการณ์ต่างๆ รอบตัวเป็นสิ่งสำคัญในการลงทุน จุดสำคัญของสงครามคือการจัดสรรทรัพยากร คนที่ไม่มีเงินทุนตั้งต้นไม่สามารถก้าวเข้าสู่ตลาดได้

“ผมคิดหลายๆ อย่างที่บอกมาตั้งแต่ตอนออกแบบเกม บางอย่างผมเข้าใจแค่คร่าวๆ ระหว่างขั้นตอนการออกแบบ มีแค่ส่วนเล็กๆ ที่ผมไม่เข้าใจเลย ไปเข้าใจเอาตอนที่ปรับกฎของเกมให้เข้าที่

“ชัดเจนว่าผมใส่ความคิดส่วนตัวเข้าไปในเกมหลายเรื่อง แต่เกมก็ไม่ได้ทำให้ผู้เล่นรู้สึกเกลียดชังอะไร กลับกลายเป็นตรงใจหลายๆ คนแทน ถือเป็นหนึ่งตัวอย่างของแผนที่ประสบความสำเร็จ

“รวมๆ แล้วมีอยู่สามหลักเกณฑ์ที่ใช้ในการสื่อสารความคิดส่วนตัวออกไป

“หนึ่ง ส่งความคิดด้านบวก

“สอง การันตีว่าจะสนุก

“สาม มีความลุ่มลึกที่เหมาะสม

“คุณภาพของสินค้าทุกอย่างจะต้องถึงขั้น ไม่ว่าจะเป็นเกมหรือสินค้าทางวัฒนธรรม พูดรวมๆ คือ เกมต้อง ‘สนุก’ ไม่งั้นก็ไม่ถือว่าเป็นเกม ผู้เล่นไม่มีทางยอมรับ แบบนั้นเนื้อหาที่จะสื่อสารก็ย่อมไม่ส่งผลต่อคนอื่น

“คุณต้องมีความลุ่มลึกในระดับที่เหมาะสมเพื่อไม่ให้ผู้เล่นรู้สึกรังเกียจ

“บางคนอาจจะเล่นแป๊บๆ ก็เลิก พวกนี้จะเข้าใจเนื้อหาที่คุณต้องการสื่อในระดับผิวเผินเท่านั้น สำหรับผู้เล่นประเภทนี้ ความสนุกของเกมอยู่ที่ระบบการเล่นเป็นหลัก

“บางคนอาจจะช่างคิดกว่าหน่อย ผู้เล่นประเภทนี้จะเชื่อมโยงสิ่งต่างๆ ในเกมกับโลกรอบตัว

“บางคนอาจขุดลึกทุกรายละเอียดของเกม ผู้เล่นประเภทนี้จะเข้าใจแนวความคิดทุกอย่างที่คุณจะสื่อสาร ในบางกรณีที่หายากมากๆ พวกเขาอาจวิเคราะห์ความคิดของคุณเกินไปอีกขั้น…

“ดังนั้นการมีความลุ่มลึกที่เหมาะสมจะทำให้ผู้เล่นทั้งสามประเภทเล่นเกมของคุณได้สนุก

“แน่นอนว่า ที่ผมพูดก็เป็นแค่ทฤษฎี ในทางปฏิบัติ คุณต้องตัดสินใจตามสถานการณ์ ณ ตอนนั้น อย่าคิดว่ามันไร้ประโยชน์ อุตสาหกรรมเกมและอุตสาหกรรมด้านวัฒนธรรมส่วนใหญ่ไม่มีเกณฑ์มาตรฐานในการการันตีความสำเร็จ

“ถ้ามีหลักเกณฑ์ที่จะนำพาไปสู่ความสำเร็จอยู่จริงและมีวิธีที่จะประสบความสำเร็จได้อย่างรวดเร็ว ทุกคนก็คงทำเกมที่ประสบความสำเร็จกันได้หมด

“คุณค่าที่แท้จริงอยู่ในทฤษฎีพวกนี้ เมื่อคุณเข้าใจทฤษฎีที่ผมเล่ามา คุณก็จะพบวิธีการที่ถูกต้อง ซึ่งก็จะเป็นก้าวแรกสู่ความสำเร็จ”

เผยเชียนพยักหน้า ชัดเจนว่านี่คือข้อมูลที่เป็นประโยชน์ที่สุดในคลังทฤษฎีของเหออัน

ถึงเรื่องพวกนี้จะนำมาปฏิบัติได้ยากสำหรับเผยเชียน แต่ทฤษฎีเหล่านี้ก็มีค่ามากทีเดียว

ก็เหมือนกับวิธีการดัดนิสัยหลายๆ วิธี วิธีพวกนี้ไม่ได้ช่วยเปลี่ยนแปลงชีวิตคนคนหนึ่งได้โดยตรง แต่ช่วยเพิ่มพูนความรู้ทางอ้อม

เหออันจิบกาแฟแล้วพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเปี่ยมไปด้วยความรู้สึก “ต่อไปผมขอแสดงความคิดเห็นที่มีต่ออุตสาหกรรมเกมในปัจจุบัน

“นี่เป็นแค่ความคิดเห็นของผม บอสหม่าใช้วิจารณญาณในการรับฟังนะครับ ถ้าไม่เห็นด้วยก็ไม่เป็นไร

“ตลาดเกมในประเทศเริ่มรุ่งเรืองขึ้นเรื่อยๆ แต่ผมคิดว่ามันก็เริ่มกลวงขึ้นเรื่อยๆ ด้วยเหมือนกัน เกมที่หวังกอบโกยเงินผู้เล่นที่หลายคนเกลียดชังสร้างความรู้สึกมากมายหลากหลายให้กับผู้เล่น แต่เกมพวกนี้สร้างคุณค่าอะไรในเชิงบวกมั้ย ตอบได้เลยว่าไม่!

“แน่นอนว่าผมไม่ได้จะบอกว่าเกมทุกเกมต้องเสริมสร้างความรู้ นั่นเป็นความเข้าใจที่ผิด เกมมีไว้เพื่อความบันเทิง เป้าหมายแรกควรจะเป็นความบันเทิง เรื่องนี้ไม่มีอะไรผิดเลย

“แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าเกมต้องกลวงและไร้แก่นสาร เกมที่สร้างความเกลียดชัง เล่นกับดวง และเกมที่ก้ำกึ่งจะผิดศีลธรรมอาจประสบความสำเร็จในตลาด แต่ยังไงก็ไม่มีทางกลายเป็นเกมคลาสสิกที่จะอยู่เป็นตำนานไปทุกยุคทุกสมัย เกมพวกนี้ไม่มีทางได้รับการเคารพจากเกมเมอร์

“เราอยากจะเน้นว่าเกมสร้างขึ้นมาเพื่อความบันเทิง ซึ่งก็เป็นเรื่องจริง แต่เราก็ไม่ควรไปล้อเลียนผู้พัฒนาที่อยากสื่อสารเนื้อหาบางอย่างผ่านเกมของตัวเอง พวกเขาถือเป็นส่วนสำคัญในตลาด

“โชคร้ายที่ผู้พัฒนาเกมแบบนั้นมีน้อยมากในตลาดตอนนี้

“ทุกคนชอบความรุนแรง ชอบฉากยิ่งใหญ่ตระการตา ชอบใบหน้าสวยหล่อ สัดส่วนดูดี การแข่งขันระหว่างผู้พัฒนาเกมก็เหมือนกับอาหารที่ใส่เครื่องปรุงเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เกณฑ์การรับรสของเกมเมอร์ก็จะถูกดันขึ้นสูงตาม ทำให้เชฟที่ยึดมั่นกับรสชาติดั้งเดิมไม่มีที่ยืน

“ด้วยเหตุนี้ผมเลยเลือกที่จะเกษียณตัวเองออกมา ผมรู้ดีว่าในตลาดแบบนั้น การสร้างเกมแบบเกมเจ้าของที่ดินขึ้นมาอีกเกมไม่สามารถการันตีความสำเร็จได้อีก

“และก็เป็นเหตุผลที่ทำให้ผมชื่นชมฝ่ายเกมเถิงต๋ามาก บอสเผยแห่งฝ่ายเกมเถิงต๋าเป็นหนึ่งในผู้พัฒนาเกมที่หาตัวจับยากในจีนที่กล้าสื่อสารความคิดผ่านเกมของตัวเอง นอกจากนั้นเกมของเขายังชวนให้คิดอยู่เสมอ

“บอสหม่า ถ้าคุณกลายเป็นผู้พัฒนาเกมที่ยอดเยี่ยมขึ้นมาในอนาคต ผมหวังว่าคุณจะเข้าใจการสื่อสารเนื้อหาที่เหมาะสมในเกมของคุณและคุมอคติได้เป็นอย่างดี

“แน่นอนว่าคุณต้องไม่ลืมห่อความคิดที่คุณจะสื่อในกระดาษห่อที่ดูดีและเป็นที่ยอมรับได้ ถ้าคุณเปิดเผยความจริงอันแสนโหดร้ายกับเกมเมอร์โดยตรง คุณจะพบกับความล้มเหลวแน่นอน”

เผยเชียนตั้งใจฟังด้วยความรู้สึกขัดแย้งในใจ

เขาสัมผัสความเศร้าของผู้กล้ายามถึงคราวไม้ใกล้ฝั่งได้ เขาจินตนาการออกว่าเหออันเป็นยังไงตอนทำเกมเจ้าของที่ดินและเกมที่ประสบความสำเร็จอื่นๆ คนคนนี้น่าจะเปี่ยมไปด้วยจิตวิญญาณและดื่มด่ำกับชื่อเสียงเงินทอง nᴏᴠᴇʟɢu.cᴏm

พอเจอเข้ากับสภาพตลาดตอนนี้ ถึงจะดูเหมือนว่าเขาเกษียณตัวเองออกมาอย่างไม่แยแสอะไร แต่จริงๆ ก็พอสัมผัสได้ว่าต้องจำใจตัดสินใจแบบนั้น

แต่ข่าวดีคือ เผยเชียนคิดว่ารอบนี้ตัวเองขาดทุนได้แน่นอน!

เกมดิ้นรนสื่อสารเนื้อหาอะไรบ้าง

เดี๋ยวอาจารย์เฉียวก็คิดเนื้อหาอะไรสักอย่างขึ้นมาตอบคำถามนั้นเอง

เกมของเขารอบนี้เป็นเหมือนที่เหออันเพิ่งบรรยายไป เป็นเกมที่เอาความจริงอันโหดร้ายมาตบหน้าเกมเมอร์จังๆ ซึ่งเป็นเรื่องที่ไม่ควรทำ!

ตามทฤษฎีของเหออัน การจะสื่อสารความคิดเห็นส่วนตัวออกไปให้ประสบผลสำเร็จ เกมต้องมีความลุ่มลึกในระดับที่เหมาะสมเพื่อที่เกมเมอร์จะได้ขุดค้นและเรียนรู้เพิ่มเติม การฝังความคิดไว้ในระดับที่ไม่ลึกพอจะทำให้เกมเมอร์ส่วนใหญ่ที่อยากลองเล่นแป๊บๆ ก็หนีหาย ไม่ว่าจะยังไงเกมนี้ต้องเจ๊งแน่!

เหออันเหลือบมองนาฬิกา “โอเค วันนี้พอแค่นี้ก่อนครับ

“หวังว่าคลาสนี้จะเป็นประโยชน์สำหรับคุณนะครับ

“แล้วก็อย่าลืมว่าไม่ควรเอาความจริงอันโหดร้ายไปวางต่อหน้าผู้เล่นโดยตรง เพราะจะให้ผลตีกลับได้”

เหออันเน้นย้ำอีกครั้งเพราะกลัว ‘หม่าหยาง’ จะเผลอพลั้งพลาดทำผิด

เผยเชียนพยักหน้า “โอเคครับอาจารย์เหอ! ผมจะจำคำแนะนำของอาจารย์เหอให้ขึ้นใจ!”

Facebook Twitter Telegram Pinterest
ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี

ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี

Losing Money to Be a Tycoon, 亏成首富从游戏开始, Kui Cheng Shoufu Cong Youxi Kaishi(donghua), Losing Money to Become the Richest Person Starts From the Game, システムで出世してしまった
Score 9.4
สถานะนิยาย: Ongoing ประเภท: , ผู้แต่ง: , ต้นฉบับ: 1673 Chapters (จบแล้ว)
เผยเชียนย้อนเวลากลับไปเมื่อ 10 ปีก่อน โดยมีระบบสั่งให้เขาตั้งบริษัทอะไรก็ได้เพื่อหาเงินทำกำไรโดยจะมีการประเมินกำไรขาดทุนเป็นรอบๆ แต่เผยเชียนเป็นคนหัวหมอ เขาดูแล้วว่าถ้าเขาทำธุรกิจได้กำไร เขาจะได้ส่วนแบ่งเข้ากระเป๋าตัวเองแค่ 1:100 แต่ถ้าเขาขาดทุน เขาจะได้ส่วนแบ่ง 1:1 เขาจึงคิดจะตั้งบริษัทเกม และหาทางทำให้บริษัทขาดทุน.. (อ่านเพิ่มเติม »)

Comment

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Options (ตั้งค่าการอ่านนิยาย)

not work with dark mode
Reset