ผู้จัดการหยางจากแผนกขายกำลังยืนรอเขาอยู่ที่ทางเข้าคอมมูนิตี้สู่กวง
“บอสเผยครับ! ยินดีต้อนรับครับ!
“ผมไม่คิดไม่ฝันเลยว่าบอสเผยจะให้ความสนใจคอมมูนิตี้เล็กๆ ของเราด้วย ผมดีใจสุดๆ เลยครับ”
พอเห็นความตื่นเต้นของชายตรงหน้า เผยเชียนก็รู้สึกกระดากเกินกว่าจะบอกความจริงกับผู้จัดการหยาง
เขามาที่นี่เพราะแปลนแสนพิลึกกึกกือของตึกที่อยู่ในนี้ต่างหาก
เผยเชียนเห็นตึกนี้โดยบังเอิญ และชอบมันทันทีที่เห็นแปลน จึงให้เลขาซินโทรมานัดหมายเพื่อเข้ามาดูตึกวันนี้
แน่นอนว่าผู้จัดการหยางต้องให้ความสำคัญกับเขาอยู่แล้ว เพราะตอนนี้เถิงต๋าเป็นบริษัทชื่อดังในเมืองจิงโจว
“บอสเผยจะดื่มชาหน่อยมั้ยครับ หรือว่าจะเดินชมตึกเลยดี” ผู้จัดการหยางถาม
ดวงตาของเผยเชียนไม่ได้ละออกจากตึกทรงกระบอกตรงหน้าเลยแม้แต่น้อยตั้งแต่ลงจากรถมา “ไปดูตึกเลยดีกว่าครับ”
ผู้จัดการหยางพยักหน้า “ได้ครับ ตามผมมาเลย”
เผยเชียนเดินตามผู้จัดการหยางไป สายตาก็มองไปที่อาคารที่พักอาศัยโดยรอบไปด้วย
ในคอมมูนิตี้สู่กวงนั้นมีตึกที่พักอาศัยมากมาย ส่วนมากเป็นตึกทรงสี่เหลี่ยมธรรมดา ไม่ได้แตกต่างจากคอมมูนิตี้ที่พักอาศัยอื่นๆ แม้แต่น้อย
มีแค่ตึกทรงกระบอกสุดประหลาดนี่เท่านั้นที่หน้าตาไม่เหมือนชาวบ้าน
ตึกนี้ตั้งอยู่ใจกลางคอมมูนิตี้ มีคำว่าสู่กวงหราอยู่บนหลังคา แสดงให้เห็นถึงความโดดเด่นของมันในคอมมูนิตี้นี้
ถ้ามาเยือนครั้งแรกก็อาจถูกรูปลักษณ์ของมันหลอกเอาได้
แต่เผยเชียนหาข้อมูลมาก่อนแล้ว
ตึกนี้มีชั้นละยูนิต พื้นที่แต่ละชั้นอยู่ที่ 248 ตารางเมตร ประกอบไปด้วยห้าห้อง สามห้องโถง และสี่ห้องน้ำ ทั้งตึกมี 12 ชั้น แต่ละชั้นสูง 3.6 เมตร ซึ่งสูงกว่าตึกที่พักอาศัยทั่วๆ ไป
ถ้าดูจากแปลนจะเห็นว่ามันเหมือนจอทีวีตอนไม่ได้เปิดใช้งานเรียงต่อกันเป็นทรงกลม
ก่อนหน้านี้เผยเชียนได้อ่านโพสต์เกี่ยวกับอาคารรูปทรงแปลกๆ มาไม่น้อย เช่น ตึกทรงยาว ตึกทรงท่อ ตึกที่มีแต่ห้องน้ำ ตึกทรงเรือรบ และอื่นๆ
ช่างเป็นประสบการณ์ที่เปิดโลกสุดๆ…
เผยเชียนอยากซื้อสักตึกใจจะขาด แต่บนรูปไม่ได้บอกว่าตึกพวกนั้นอยู่ที่ไหน เขาเลยจนปัญญาจะหา
แถมเขาพอเดาได้ว่าส่วนมากไม่ได้อยู่ในเมืองจิงโจวด้วยซ้ำ
จิงโจวเป็นเมืองรอง ราคาอสังหาริมทรัพย์ของที่นี่จึงไม่ได้แพงมากถ้าเทียบกับทั้งประเทศ ผู้รับเหมาเองก็มีพื้นที่มากพอให้ก่อสร้าง จึงไม่จำเป็นต้องอุตริทำตึกรูปทรงแปลกๆ
ถ้าพูดอย่างตรงไปตรงมาก็คือ ตึกแปลกๆ เหล่านั้นมักผุดขึ้นมาในเมืองหลักที่มีพื้นที่จำกัด เลยจำเป็นต้องออกแบบให้อัดแน่นด้วยประโยชน์ใช้สอยทุกกระเบียดนิ้ว
แต่การเพียรหาข้อมูลอย่างอุตสาหะของเขาก็ผลิดอกออกผลในที่สุด เขาเจออาคาร ‘ไม่เคยสิ้นแสง’ ที่รับแสง 360 องศาอยู่ใกล้ๆ บริษัทนี่เอง
แต่อาคารประเภทนี้ไม่ได้มีแค่หลังเดียว ในเมืองใหญ่อย่างปักกิ่งและเซี่ยงไฮ้ก็มีตึกแบบนี้อยู่มากมายหลายขนาดด้วยกัน ตั้งแต่ 200 ตารางเมตรไปจนถึง 400 ตารางเมตร เรียกได้ว่าเส้นผ่านศูนย์กลางกว้างขึ้นเรื่อยๆ
ส่วนทำไมถึงสร้างออกมาแบบนี้…
ใครมันจะไปรู้
บางทีผู้รับเหมาอาจคิดว่าพวกคนรวยน่าจะชอบอะไรแบบนี้ก็ได้…
รูปลักษณ์ของตึกอาจจะสวยก็จริงแต่ใช้ประโยชน์จริงๆ ยากมาก
ดูภายนอกอาจจะสวย แต่ลองนึกสภาพว่าถ้าห้องรับแขก ห้องนอน ห้องทำงานมีรูปทรงประหลาดๆ ตอนอยู่จริงๆ คงลำบากน่าดู
พื้นที่ใช้สอยของตึกนี้น่าจะแย่มาก ถึงจะกว้าง 240 ตารางเมตร แต่พื้นที่ที่ใช้สอยได้จริงอาจไม่ต่างจากห้องขนาด 200 ตารางเมตรทั่วๆ ไปเลยด้วยซ้ำไป
แถมต่อให้วิวจะสวยขนาดไหน คนทั่วไปก็น่าจะเบื่อได้ภายในสามวัน คนส่วนมากที่ซื้อบ้านมักเน้นอยู่สบายและใช้สอยได้จริงมากกว่า
ค่าเช่าของตึกนี้อยู่ที่ 15,000 หยวนต่อตารางเมตร แต่ตอนนี้ลดลงมาเหลือ 12,000 หยวนแล้วเพราะขายไม่ค่อยดี ถึงอย่างนั้นราคาขายก็ยังอยู่ที่สามล้านหยวนต่อยูนิตอยู่ดี
เหล่าคนรวยน่าจะดีใจจนเนื้อเต้นที่ซื้อบ้านขนาดใหญ่ได้ในราคาสามล้านหยวนต่อยูนิตไม่ใช่เหรอ
แต่สถานการณ์ของตึกนี้ในตอนนี้คือคนรวยไม่คิดซื้อ ส่วนคนทั่วๆ ไปก็ไม่มีเงินจะซื้อ
ตึกอื่นๆ ในคอมมูนิตี้เดียวกันขายออกเกือบหมดแล้ว เหลือแค่ตึกนี้ตึกเดียวที่ยังลงขายอยู่ในอินเทอร์เน็ต
เจ้าของโครงการคงไม่โอเคนักถ้าจะกดราคาให้ต่ำกว่านี้ แต่คนที่รอจ่อซื้อก็คงไม่ซื้อถ้าราคาไม่ต่ำพอ
ดังนั้นมันจึงคาราคาซังไม่ไปไหนเสียที
แต่ตึกนี้ตรงกับความต้องการของเผยเชียนทุกอย่าง
การที่สามารถได้สิ่งที่ต้องการเป๊ะๆ โดยไม่ต้องแย่งชิงกับชาวบ้านชาวช่องเป็นเรื่องที่สุดยอดมาก!
ผู้จัดการหยางเดินนำเผยเชียนเข้าไปในห้องตัวอย่างราคาแพงและเริ่มเปิดการขายทันที
แต่คำพูดเหล่านั้นก็เข้าหูซ้ายทะลุหูขวาของเผยเชียน เพราะเขารู้อยู่แล้วว่าทั้งหมดเป็นการกรุยทางเพื่อยื่นข้อเสนอขายตึก
เขาไม่ต้องมาเสียเวลาเปลืองสมองฟังอะไรแบบนี้ เพราะว่าคนที่จะต่อราคากับผู้จัดการหยางไม่ใช่เขาแต่เป็นเลขาซิน
เผยเชียนรู้สึกชอบที่นี่มากๆ ขณะเดินชมสถานที่
เพราะห้องห้องนี้กว้างถึง 240 ตารางเมตร มีหน้าต่าง 360 องศา ตกแต่งมาแล้วเรียบร้อยสวยงาม เรียกได้ว่าดีกว่าอพาร์ตเมนต์ที่เขาเช่าอยู่ตอนนี้มากโข
ที่ห้องของตึกนี้ขายไม่ดีไม่ใช่เพราะมันสร้างมาไม่ดีหรืออะไร แต่เป็นเพราะแปลนต่างหาก แปลนแสนประหลาดทำให้ราคาต่อตารางเมตรแพงมาก
มีตัวเลือกที่ดีกว่าถมเถไปด้วยราคาที่เท่ากันนี้
ยิ่งผู้จัดการหยางพยายามขายมากเท่าไหร่ เผยเชียนก็ยิ่งรู้ว่าตึกนี้ขายยากมากขึ้นเท่านั้น
ซึ่งแปลว่าเขาควรซื้อเข้าไปอีก!
ความต้องการของผู้จัดการหยางและของเผยเชียนตรงกันอย่างน่าประหลาด
ผู้จัดการหยางพูดน้ำไหลไฟดับอยู่ครึ่งชั่วโมงจนเสียงแหบ เขาหยุดเพื่อดื่มน้ำพลางพยายามวิเคราะห์สีหน้าของบอสเผย
ทว่ากลับอ่านอะไรไม่ออกเลย
ด้านหนึ่งบอสเผยเหมือนจะมองออกว่าตึกนี้กำลังอยู่ในสถานการณ์ย่ำแย่ขนาดไหน อีกด้านหนึ่งบอสเผยก็เหมือนสนใจตึกนี้เอามากๆ…
สีหน้าทั้งสองแบบปรากฏบนใบหน้าของบอสเผยพร้อมๆกัน ทำให้ผู้จัดการหยางไม่รู้เลยว่าจริงๆ แล้วชายหนุ่มคิดอะไรอยู่กันแน่
เผยเชียนคิดอยู่สักพักก่อนจะเอ่ยถาม “มีคนเข้าอยู่กี่ยูนิตแล้วครับ”
หัวใจของผู้จัดการหยางตกลงไปอยู่ที่ตาตุ่มทันที
ซวยแล้ว!
บอสเผยถามคำถามยาก!
อันที่จริงแล้วตึกนี้ขายได้แค่สามยูนิตเท่านั้น คิดเป็นหนึ่งในสี่ของยูนิตทั้งหมดโน!วลกูดoทคอม
แถมคนที่ซื้อไปยังรู้สึกว่าตัวเองตัดสินใจผิดเลยกำลังพยายามขายต่ออีกต่างหาก
ทำไมบอสเผยถึงถามคำถามนี้นะ
หรือเขามองออกแล้วว่าตึกนี้มันขายไม่ออก เลยจงใจถามคำถามนี้เพื่อให้ฉันลดราคาให้
ผู้จัดการหยางตีกับตัวเองครู่หนึ่ง แต่เขาไม่กล้าโกหกเพราะเรื่องแบบนี้ถึงยังไงก็โกหกได้ไม่นาน
“บอสเผยวางใจได้ครับ เรามียูนิตเหลือให้เลือกอีกเยอะ บอสเลือกได้เลยว่าอยากได้ชั้นไหน…”
ผู้จัดการหยางตัดสินใจตอบแบบอ้อมโลก
เผยเชียนมุ่นคิ้ว “ผมถามว่าขายไปแล้วกี่ยูนิตครับ”
ผู้จัดการหยางรู้ตัวแล้วว่าเขาโกหกไม่รอดจึงต้องคายความจริงออกมา “สามครับ
“บอสเผยครับ ตึกเราเป็นตึกไฮเอนด์ คนธรรมดาทั่วไปเอื้อมไม่ถึงแน่นอน เจ้าของยูนิตทั้งสามเป็นชนชั้นนำของเมืองจิงโจว ถึงจะไม่รวยเท่าคุณ แต่ก็…”
เผยเชียนยกมือขึ้นขัดผู้จัดการหยาง
“บอกเจ้าของสามคนนั้นด้วยว่าผมจะซื้อต่อ รบกวนให้รีบย้ายออกให้เร็วที่สุด ค่าย้ายออกเดี๋ยวผมจ่ายให้”
ผู้จัดการหยาง “?”
เขาชะงักไปชั่วขณะ “เอ่อ บอสเผย ยูนิตอื่นก็ขายอยู่นะครับ ไม่ต้องซื้อต่อ…
“เดี๋ยวนะครับบอสเผย หรือว่า…”
ผู้จัดการหยางมีสีหน้าตกใจเหมือนโดนผีหลอก เขาเข้าใจแล้วว่าเผยเชียนกำลังจะทำอะไร แต่ไม่กล้าถามเพื่อยืนยันว่าตัวเองเข้าใจถูกไหม
เผยเชียนพยักหน้า “ใช่ครับ ผมจะซื้อทั้งตึก!”
ผู้จัดการหยางอึ้งสนิท น้ำตาเริ่มคลอเบ้า
ขณะนี้ร่างของบอสเผยเหมือนกำลังแผ่แสงสว่างเจิดจ้าออร่าจับราวกับเจ้าชายขี่ม้าขาวไม่มีผิด
…
บ่ายวันนั้น…
ตอนที่เลขาซินกลับมาเผยเชียนกำลังนั่งจิบชาอยู่ในออฟฟิศ
ดูเหมือนว่าเธอจะจัดการต่อราคาเรียบร้อยแล้ว
“บอสเผยคะ สามครอบครัวที่ซื้อบ้านไปไม่พอใจกับแปลนของบ้าน ทุกคนเลยตัดสินใจขายต่อหมด พวกเขาดีใจมาก บอกว่าจะเอาเงินที่ได้ไปซื้อบ้านใหม่
“ก่อนหน้านี้บอสบอกว่าอยากให้พวกเขาย้ายออกให้เร็วที่สุด ดิฉันเลยจัดการให้บริษัทขนย้ายเข้าไปช่วยแล้ว แล้วก็จะจ่ายค่าโรงแรมให้ระหว่างที่พวกเขาหาซื้อบ้านใหม่ด้วยค่ะ”
“ส่วนราคาอยู่ที่ 12,000 หยวนต่อตารางเมตร ทั้งหมดชั้นละ 248 ตารางเมตร มี 12 ชั้น เราซื้อทั้งตึกเลยได้ส่วนลดอีก 10 % จากนั้นก็ปัดลงให้เป็นเลขกลมๆ ราคาสุดท้ายอยู่ที่ 32 ล้านหยวนค่ะ
“ถ้าบอสโอเคกับราคานี้เดี๋ยวดิฉันจะไฟนอลให้เลยนะคะ”
เผยเชียนพยักหน้า เขามั่นใจในสกิลการต่อรองของเลขาซินแบบเต็มร้อย
การซื้อตึกที่มีแปลนห้องแบบนั้นด้วยราคา 32 ล้านหยวนก็ไม่ได้ขาดทุนไปเสียหมด
เผยเชียนเพิ่งใช้กำไรที่ได้มาจากหนังไปแค่ครึ่งเดียว
เหตุผลนั้นง่ายมาก เขาอยากทดสอบแนวคิดของตัวเองเกี่ยวกับบ้านจอมเฉื่อยก่อน ว่ามันจะทำให้เขาขาดทุนจริงหรือเปล่า
เมื่อมั่นใจแล้วว่าจะขาดทุนได้จริง เขาค่อยลงเงินเพิ่ม
นอกจากนี้เผยเชียนยังหาวิธีโยนเงินทิ้งแม่น้ำเพิ่มเติมได้ด้วย ก็ค่าตกแต่งตึกไง!
ตึกแบบนี้เป็นสินทรัพย์ถาวร หลังจากแปลงค่า 10 % จะมีมูลค่าอยู่ที่ 3.2 ล้านหยวนซึ่งส่งผลต่อเงินทุนแน่ๆ
เผยเชียนคาดว่ามูลค่าสินทรัพย์ถาวรในรอบบัญชีนี้น่าจะอยู่ที่ 90 ล้านหยวน ถ้าเกินร้อยล้านไปน่าจะยากที่จะทำให้ขาดทุน
แต่เขาสามารถใช้เงินไปกับการรีโนเวตและตกแต่งตึกได้ตามใจชอบ!
ยกตัวอย่างเช่น การซื้อเฟอร์นิเจอร์ เครื่องตกแต่ง กับเครื่องใช้ไฟฟ้าแพงๆ ย่อมไม่มีผลต่อมูลค่าทรัพย์สินถาวร
แต่แน่นอนว่าเผยเชียนก็ไม่ได้บ้าดีเดือดถึงขั้นจะซื้อเฟอร์นิเจอร์ราคาแพงหูฉี่ขนาดนั้น ขืนเขาทำแบบนั้นตึกนี้มีหวังได้ดังระเบิด แล้วพวกคนรวยในเมืองจิงโจวก็จะแห่กันมาตอมแน่นอน ซึ่งถือเป็นเรื่องเสี่ยงอย่างมาก
เรื่องนี้เขาเรียนรู้มาจากครัวส่วนตัวหมิงหยุน
เพราะแบบนี้เผยเชียนจึงตั้งใจจะใช้เงินไปกับการตกแต่งให้ได้มากที่สุดโดยไม่ทำให้มันเอิกเกริกจนเกินจุดสมดุล
และจุดสมดุลที่ว่าก็คือต้องให้คนรวยมองว่าไม่ได้ความ แล้วก็ให้คนจนได้แต่แหงนหน้ามองแต่เอื้อมไม่ถึง
บ้านจอมเฉื่อยสมควรอยู่ในจุดที่อีหลักอีเหลื่อแบบนี้แหละ!
