เมื่อผ่านไปพักหนึ่ง เฮ่อเต๋อเซิ่งก็ได้ยินบอสเผยถอนหายใจยาวมาจากปลายสาย เขาจึงเริ่มรู้สึกยังไงบอกไม่ถูก
ตอนแรกเขาอดกังวลไม่ได้
บอสเผยเป็นอะไรไป
อ๋อ ฉันรู้แล้ว บอสเผยเพิ่งรู้ว่าโปรเจ็กต์ตู้โทรศัพท์ให้เช่ากำลังแพร่หลายไปทั่วประเทศแล้ว เขาคงรู้สึกปลื้มใจเหมือนอย่างที่แม่นกอินทรีรู้สึก ตอนเห็นลูกๆ บินออกจากรัง!
ใช่แล้ว ต้องเป็นแบบนี้แน่!
แต่ความจริงแล้วที่ปลายสาย เผยเชียนกำลังรู้สึกเศร้าใจมาก!
ตอนแรกเขามีเงินให้ต้องกังวลแค่สิบล้านหยวน แต่ตอนนี้กลายเป็นยี่สิบล้านหยวนไปแล้ว!
กดดันชิบเป๋งเลยโว้ย!
“ขอผมคิดก่อนแล้วเดี๋ยวจะติดต่อคุณไปอีก”
หลังจากวางสาย เผยเชียนก็เปิดดูสมุดจด เพื่อหาว่าเขาจะใช้เงินไปกับจุดไหนได้บ้าง
เวลาเหลือไม่มากแล้ว ช้าเกินไปที่จะเปิดสาขาร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูในเมืองอื่นๆ แต่เขายังเปิดจุดบริการนี่เฟิงได้ เพราะจัดการได้เร็ว และก็สามารถเปิดได้เรื่อยๆ จนกว่าจะถึงสัปดาห์ก่อนหน้าวันปิดรอบบัญชี
ระหว่างนั้นเขาก็จะสั่งผลิตสต๊อกมือถือ OTTO E1 เพิ่ม แบบนี้ก็จะผลาญเงินได้เร็วขึ้นกว่าเดิม
การสุมมือถือห้าพันเครื่องของ OTTO ไว้ในคลัง น่าจะทำให้เผยเชียนหมดเงินไปได้ยี่สิบล้านหยวน
แน่นอนว่าถ้ามือถือเกิดขายหมด สถานการณ์จะต้องย่ำแย่กว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้แน่นอน
นอกจากไอเดียพวกนี้แล้ว เผยเชียนยังมีไพ่ตายอยู่ นั่นคือโปรเจ็กต์บ้านผีสิง!
โปรเจ็กต์บ้านผีสิงสามารถล่าช้าไปได้จนถึงรอบบัญชีหน้า มันเรียกได้ว่าเป็นหลุมผลาญเงินไร้ก้น ต้องไม่มีปัญหาในการผลาญเงินยี่สิบล้านหยวนแน่
แต่เผยเชียนยังไม่อยากโยนเงินให้กับโปรเจ็กต์บ้านผีสิง จนกว่าจะถึงคราวจำเป็นจริงๆ
เพราะถ้าเขาลงทุนเยอะ โปรเจ็กต์นี้ก็จะยิ่งน่ากลัวขึ้น จนสร้างความประทับใจให้คนที่มาเล่นได้มาก จากนั้นอสังหาริมทรัพย์รอบๆ ก็จะพัฒนาตามมา จนทำให้ในอนาคตโปรเจ็กต์ของเขาไม่สามารถขาดทุนได้
ดังนั้นการให้เงินทุนลู่หมิงเหลียงไปเปิดจุดบริการนี่เฟิง และขยายกิจการโมหยูให้ทั่วหลินเฉิงจึงเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด
จากนั้นเขาค่อยโยนเงินที่เหลือให้บริษัท OTTO แล้วบอกให้ฉางโหยวสต๊อกมือถือไว้ในคลังให้มากขึ้น…
ขณะที่เผยเชียนกำลังหมกมุ่นอยู่กับความคิดของตัวเอง มือถือของเขาก็ดังขึ้น
ครั้งนี้เป็นหม่าอวี้ฉวิน
เผยเชียนขมวดคิ้วแล้วรับสายทันที
“บอสเผยครับ ในบัญชีของเว็บจงเตี่ยนจงเหวินยังมีเงินเหลืออยู่อีกห้าล้านหยวน ผมโอนไปให้บอสเรียบร้อยแล้วครับ!” น้ำเสียงของหม่าอวี้ฉวินเจือความภาคภูมิใจ
เผยเชียน “???”
ผ่านไปสองวินาทีเขาถึงได้ถามขึ้น “เกิดอะไรขึ้นน่ะ”
หม่าอวี้ฉวินตอบกลับ “เมื่อสองวันก่อนครับ
“หลังจากได้รายรับของเดือนกุมภาพันธ์ ผมก็สะสางเรื่องค่างานเขียน และจัดการเรื่องต่างๆ ภายในบริษัทเรียบร้อย จากนั้นก็ให้ฝ่ายการเงินโอนเงินไปให้บอสเผยครับ!”
สีหน้าของเผยเชียนเคร่งเครียดขึ้น เขาขมวดคิ้ว “ผมไม่ได้บอกไปเหรอว่าให้คุณเอาเงินไปใช้จ่ายในบริษัทเอง คอร์ส
อบรมของนักเขียนต้องใช้เงินทุนไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมคุณถึงโอนเงินกลับมาให้ผมล่ะ”
หม่าอวี้ฉวินอึ้งไป
“คอร์สอบรมนักเขียนมีเงินทุนพอแล้วครับ
“ไม่ต้องห่วงนะครับบอสเผย เงินห้าล้านหยวนไม่ใช่กำไรทั้งหมดที่เราได้เมื่อเดือนที่แล้ว ผมหักค่าดำเนินการรายวันของเว็บ ค่าใช้จ่ายด้านการตลาด เงินสำหรับจ่ายค่าคอร์สอบรม และค่าแรงของนักเขียนแต่ละระดับ แถมยังกันเงินไว้สำหรับเรื่องอื่นๆ เรียบร้อยแล้ว นี่คือส่วนที่เหลือแล้วครับ
“แถมเรายังเพิ่มสวัสดิการของคนที่มาเข้าร่วมคอร์สอบรมนักเขียนจนเต็มขั้น ผมไม่รู้จะเอาเงินไปใช้กับอะไรแล้ว ก็เลยโอนคืนให้บอสน่ะครับ
“ผมได้ยินมาว่าตอนนี้บริษัท OTTO กำลังขาดเงินทุน ถ้าเราโอนเงินก้อนนี้ไปให้พวกเขา พวกเขาก็น่าจะเอาไปทำประโยชน์อะไรได้นะครับ!”
เผยเชียนอึ้งไป
ฉันเองก็ไม่รู้จะเอาเงินไปใช้กับอะไรแล้วโว้ย!
ทำไมแกถึงกล้าโอนเงินให้ฉันเพราะไม่รู้จะเอาไปทำอะไรล่ะ แบบนี้มันจะไม่ปัดความรับผิดชอบเกินไปเหรอ!
แกโยนเงินห้าล้านมาให้ฉันแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย ฉันยังไม่ทันได้เตรียมใจเลย แกทำชีวิตฉันลำบากโคตรแล้ว!
เดี๋ยวก่อนนะ เมื่อกี้หม่าอวี้ฉวินบอกว่าหักค่าใช้จ่ายของคอร์สอบรมมาเขียนไปเรียบร้อยแล้ว
แบบนี้ไม่ได้แปลว่า…
เว็บไซต์ทำเงินได้มากกว่าเดิมเหรอ!
ก่อนหน้านี้ตอนที่เว็บไซต์เพิ่งเริ่มทำกำไร หม่าอวี้ฉวินเคยพยายามโอนกำไรให้เถิงต๋าครั้งหนึ่ง แต่เผยเชียนปฏิเสธไปอย่างหนักแน่น แล้วบอกให้เขาเอาเงินไปทำคอร์สอบรมนักเขียนแทน
ตอนนี้คอร์สอบรมนักเขียนจัดขึ้นอย่างต่อเนื่องทุกเดือน พวกเขาต้องเตรียมเงินค่าอาหารและค่าที่พักให้กับผู้ที่เข้าร่วมอบรม รวมทั้งต้องจ่ายค่าเบี้ยเลี้ยงและค่าประกันด้วย ตามหลักแล้วเงินก็น่าจะหมดไปกับเรื่องพวกนี้สิ
แล้วทำไมเดือนที่แล้วถึงมีกำไรเพิ่มขึ้นมาอีกห้าล้านหยวน!
เผยเชียนที่เซ้นส์ไวตระหนักได้ทันทีว่ามีอะไรไม่ชอบมาพากล เขาถามอย่างรวดเร็ว “กำไรเว็บจงเตี่ยนจงเหวินของเดือนกุมภาเพิ่มขึ้นอีกแล้วเหรอ”
ทันทีที่ถามออกไปเผยเชียนก็รู้สึกแปลกๆ ทำไมฉันถึงพูดว่า ‘อีกแล้ว’ ล่ะ
หม่าอวี้ฉวินยิ้ม “ใช่แล้วครับบอสเผย ต้องขอบคุณแผนการที่วิเศษของบอสด้วยนะครับ!
“ทุกอย่างที่ออกมาพิสูจน์ให้เห็นว่าการตัดสินใจของบอสที่ให้เอากำไรทั้งหมดไปลงทุนกับคอร์สอบรมนักเขียน เป็นเรื่องที่ฉลาดและคิดมาเป็นอย่างดีแล้ว!
“เราต้องจ่ายเงินเพิ่มเล็กน้อยในช่วงสั้นๆ แต่ผลที่ได้จากคอร์สอบรมนักเขียนนั้นมหาศาลจริงๆ!
“ข้อแรก เราจัดสรรให้นักเขียนที่ใช้ชีวิตไม่เป็นระบบระเบียบทำงานได้ตามเวลาที่กำหนด และมอบความมั่นคงในชีวิตให้พวกเขา เพื่อให้พวกเขาโฟกัสกับงานเขียนและปรับปรุงนิยายของตัวเองให้ดีขึ้น
“ข้อสอง เหล่านักเขียนมีพื้นที่ให้ปรึกษาหารือ เรียนรู้และพัฒนาทักษะของตัวเอง แปลว่านักเขียนระดับกลางของเว็บจงเตี่ยนจงเหวินจะพัฒนาขึ้นอย่างรวดเร็ว!
“สุดท้าย การอบรมจิตวิญญาณเถิงต๋าที่บอสจัดขึ้นสร้างแรงบันดาลใจให้พวกเขาได้มาก ตอนนี้นอกจากพวกเขาจะอยากเขียนงานให้มากขึ้นแล้ว ยังโฟกัสกับทั้งจำนวนคำและคุณภาพงาน โดยรวมแล้วนิยายบนเว็บของเราเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งช่วยดึงนักอ่านเอาไว้ได้มาก!
“ที่สำคัญที่สุดก็คือ นิยายเกมผีเสื้อของชุยเกิ่งเซอร์ไพรส์เรามากๆ มันทำลายสถิติยอดคนติดตาม และตอนนี้ข่าวนี้ก็ดังกระฉ่อนไปทั่ววงการเว็บโนเวล นักเขียนมากมายเข้ามาดูแล้วเห็นว่าค่าเขียนงานของนักเขียนระดับสูงของเว็บจงเตี่ยนจงเหวินดีงามมาก ก็เลยมาเขียนงานที่นี่บ้าง พอมีนิยายลงเว็บมากขึ้นเรื่อยๆ งานดีๆ ก็มีเยอะขึ้น พวกนักอ่านก็ติดหนึบกับเว็บ และตั้งตารออ่านนิยายกันมากขึ้น!
“สรุปคือตอนนี้เว็บไซต์จงเตี่ยนจงเหวินเหมือนเกิดใหม่เลยละครับ!”
เผยเชียนแทบช็อกเมื่อได้ยินอย่างนั้น nᴏᴠᴇʟɢu.cᴏm
การอบรมจิตวิญญาณเถิงต๋ากลายเป็นการสร้างแรงบันดาลใจให้เหล่านักเขียนเหรอ แทนที่จะแค่อยากเขียนให้ได้เยอะๆ ตอนนี้พวกเขากลับโฟกัสทั้งเรื่องปริมาณและคุณภาพ
ทำแบบนี้ไม่ถูก ฉันตั้งใจจะให้คนพวกนั้นอู้งานต่างหาก!
แม้เผยเชียนจะสับสน และไม่รู้ว่าการอบรมจิตวิญญาณเถิงต๋ากลายมาเป็นปัญหาได้ยังไง แต่เขาก็ยังต้องอยู่กับความเป็นจริงอยู่ดี
“ยกเลิกการอบรมจิตวิญญาณเถิงต๋าตั้งแต่นี้เป็นต้นไป!” เผยเชียนรีบเอ่ยปากทันที
“อ๋อ ได้ครับบอสเผย ผมเองก็คิดแบบนี้เหมือนกัน” หม่าอวี้ฉวินเห็นด้วยอย่างมาก
เผยเชียน “?”
หม่าอวี้ฉวินพูดต่อ “ความจริงแล้วในคอร์สอบรมนักเขียนรอบสอง เราจัดโมเดลที่ปรึกษาขึ้นมา นักเขียนที่มีประสบการณ์จะได้จับคู่กับนักเขียนหน้าใหม่ และนักเขียนที่มีประสบการณ์ส่วนใหญ่ก็ผ่านการอบรมจิตวิญญาณแห่งเถิงต๋าจากสำนักงานใหญ่มาเรียบร้อยแล้วครับ
“ตอนนี้เราคาดหวังว่าจิตวิญญาณเถิงต๋าจะถูกส่งต่อไปสู่เหล่านักเขียนรุ่นต่อรุ่น โดยที่แผนก HR ไม่ต้องแบกภาระหนัก
“เพราะงั้นผมว่ายกเลิกการอบรมไปก็ได้นะครับ”
เผยเชียน “…”
มันสายไปแล้วโว้ย!
ตอนนี้จิตวิญญาณแห่งเถิงต๋าแพร่ไปทั่วคอร์สอบรมนักเขียนอย่างที่เผยเชียนต้องการแล้ว แต่ผลลัพธ์ของมันกลับตรงกันข้ามจากที่เขาจินตนาการไว้สุดๆ!
หรือว่า… จะมีศัตรูที่เตรียมแทงข้างหลังเขาอยู่ในแผนก HR หรือไม่ก็ข้างตัวเขา!
แต่พอคิดดูอีกทีเผยเชียนก็รู้สึกสับสนไม่น้อย
ไม่มีใครในแผนกนั้นทำงานล่วงเวลาเลยสักคน
พวกเขาเลือกผู้ชนะการแข่งขัน Zero OT ครั้งที่สองไปแล้วเมื่อสิ้นเดือนก่อน คราวนี้มีกิจการเข้าเกณฑ์ชนะมากกว่าครึ่ง ยกเว้นเฟยหวงสตูดิโอ เพราะเดือนที่แล้วเป็นเดือนที่พวกเขายุ่งมากๆ ทำให้พนักงานต้องทำงานล่วงเวลาอยู่สองสามวัน ส่วนกิจการอื่นๆ ไม่มีพนักงานอยู่ทำงานล่วงเวลาสักคน
แม้แต่แผนกเกมของเถิงต๋าจอมดื้อด้านก็ยังมีพัฒนาการอย่างเห็นได้ชัด เดือนที่แล้วพวกเขาไม่ได้ยื่นเรื่องขอทำงานล่วงเวลาเลย
ตามรายงานของถังอี้ซู ไม่มีใครแอบมาทำงานล่วงเวลาลับๆ ทุกแผนกในสำนักงานใหญ่เถิงต๋าดูเหมือนจะทำตามจิตวิญญาณเถิงต๋าเป็นอย่างดี
แล้วปัญหามันอยู่ตรงไหน
ปัญหามีมาตั้งแต่แรกหรือเพิ่งโผล่ขึ้นมาตอนที่เหล่านักเขียนเข้าร่วมอบรมจิตวิญญาณเถิงต๋า จากนั้นก็แพร่ต่อไปยังนักเขียนคนอื่นๆ
ถ้าเป็นอย่างหลัง เผยเชียนก็แค่ต้องจับเหล่านักเขียน ‘โดดเดี่ยว’ แต่ถ้าเป็นอย่างแรก…
เผยเชียนรู้สึกปวดหัวจี๊ดๆ ขึ้นมา
เขารู้สึกสับสนมาก ด้านหนึ่ง จิตใจที่เปราะบางของเขาแทบจะพังทลายลง เพราะจู่ๆ ก็มีเงินเพิ่มขึ้นมาอีกยี่สิบห้าล้านหยวนโดยไม่มีเหตุผลให้ต้องกำจัด อีกด้านหนึ่ง เขาหาเหตุผลไม่ได้จริงๆ ว่าทำไมกิจการต่างๆ ในมือถึงมีผลประกอบการดีขึ้นทั้งๆ ที่เขาพยายามแทบตายที่จะกระตุ้นให้เหล่าพนักงานอู้
“บอสเผยครับ ถ้าไม่มีอะไรแล้วงั้นผมขอวางสายก่อนนะครับ ผมไม่อยากกวนเวลาบอส” หม่าอวี้ฉวินเอ่ย
เผยเชียนรีบหยุดความคิดที่มีมากมายในหัว ก่อนจะห้ามอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว “เดี๋ยวก่อน!”
“เอ่อ… มีอะไรเหรอครับบอสเผย” หม่าอวี้ฉวินถาม
หลังคิดอยู่ครู่ใหญ่ เผยเชียนก็กัดฟันพูด “เปลี่ยนส่วนแบ่งรายได้ของเว็บจงเตี่ยนจงเหวินเป็น 70-30 ให้นักเขียน 70 เริ่มตั้งแต่เดือนนี้เลย!”
เผยเชียนไม่มีอะไรจะเสียแล้ว
ในระยะยาว การทำแบบนี้อาจเพิ่มจำนวนคนที่เข้ามาใช้งานเว็บไซต์ แต่ตอนนี้เผยเชียนจะมัวคิดมากคิดมายอะไรไม่ได้แล้ว
เขาต้องใส่ใจเรื่องรอบปิดบัญชีครั้งนี้ก่อน!
รายได้เดือนมีนาคมต้องเพิ่มขึ้นแน่นอน และกำไรที่ได้มาเพิ่มต้องมากพอทำให้เผยเชียนกระอักเลือดตอนสิ้นเดือนแน่ๆ
ดังนั้นเขาต้องกำจัดรายได้จากเว็บจงเตี่ยนจงเหวินให้ได้มากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้!
ถ้าทำแบบนี้ รายได้ของเว็บก็จะตกลงไปประมาณสี่สิบเปอร์เซ็นต์ อย่างน้อยที่สุด เผยเชียนก็จะเหลือเงินแค่ไม่กี่ล้านหยวนให้ต้องกังวล
ระบบยอมให้แบ่งรายได้มากที่สุด 20-80 แต่เผยเชียนกลัวว่าถ้าเก็บไว้เองแค่ยี่สิบเปอร์เซ็นต์จะเป็นการเชิญชวนนักเขียนให้เข้ามาใช้งานเว็บมากเกินไป แบบนั้นผลที่ตามมาจะต้องแย่มากแน่ๆ เขาก็เลยปลงใจที่ 30-70
แม้เว็บอู๋เซียนจงเหวินจะแบ่งรายได้ที่ 50-50 แต่เว็บอื่นๆ ในตลาดก็แบ่งรายได้ที่ 30-70 ถ้าทำแบบนี้ นอกจากเผยเชียนจะลดรายได้ของเว็บจงเตี่ยนจงเหวินได้แล้ว ยังไม่ทำให้ใครรู้สึกสงสัยอีกด้วย
หม่าอวี้ฉวินลังเลก่อนจะพูดขึ้น “โอเคครับบอสเผย ผมเข้าใจแล้วครับ”
เห็นได้ชัดว่าเขาคิดว่าบอสเผยตั้งใจผลาญเงินเพื่อที่จะดึงดูดนักอ่านให้มากขึ้น
เผยเชียนไม่คิดเสียเวลาอธิบายให้อีกฝ่ายฟัง เอาเข้าจริงเขายินดีให้หม่าอวี้ฉวินเชื่อไปแบบนั้น
หลังจากวางสาย เผยเชียนก็รู้สึกเจ็บปวดใจมากขึ้นไปใหญ่
ความซวยประดังประเดกันเข้ามาจริงๆ! เมื่อสองวันก่อน เขายังต้องห่วงว่าจะใช้เงินสิบล้านหยวนยังไง
แต่ตอนนี้เงินที่ต้องกังวลมันกลายมาเป็นยี่สิบห้าล้านหยวนแล้ว!
การตั้งจุดบริการนี่เฟิงเพิ่มใช้เงินมากสุดก็น่าจะแค่ห้าล้านหยวนเท่านั้น เพราะยังไงก็ต้องใช้เวลา เผยเชียนต้องทำทุกอย่างให้เรียบร้อยก่อนวันปิดรอบบัญชีหนึ่งสัปดาห์ การพยายามตั้งจุดบริการเยอะเกินไปพร้อมๆ กันอาจสร้างปัญหาได้
ยังเหลืออีกยี่สิบล้านหยวน…
เผยเชียนกัดฟันแน่น ตัดสินใจแล้วว่าจะโยนเงินทั้งหมดที่เหลือให้กับการสต๊อกมือถือ OTTO!
