คอร์สอบรมนักเขียนเว็บจงเตี่ยนจงเหวิน
ตอนเที่ยง เหล่านักเขียนนั่งกินโมหยูเดลิเวอรี่อยู่ตรงโต๊ะยาว ทุกคนกำลังเพ่งจอมือถือ มีพิมพ์ตอบบ้างเป็นพักๆ
พวกเขากำลังอ่านแชตกลุ่มเดียวกันอยู่ ซึ่งก็คือ กลุ่มศึกษางานนักเขียนเว็บจงเตี่ยนจงเหวิน (แชตหลัก)!
ในกลุ่มมีสมาชิกหกสิบกว่าคน ส่วนใหญ่กำลังออนไลน์อยู่เพื่อตามข่าวนิยายเรื่องใหม่ของชุยเกิ่ง
“ทะลุแปดพันแล้วเหรอ พี่ชุยโคตรสุด! ขอคารวะเลย!”
“ต้นแบบของชาวเรา!”
“จากสถานการณ์ตอนนี้ทะลุหมื่นแน่นอน รอดูกันว่าจะแตะหมื่นห้าสร้างสถิติใหม่ได้รึเปล่า!”
“เมื่อไหร่ฉันจะเก่งเท่าพี่ชุย…”
คอมเมนต์ส่วนใหญ่เป็นการอวย มีบางส่วนที่ถกกันอย่างจริงจัง เช่น ทำไมนิยายเรื่องใหม่ของชุยเกิ่งถึงกระแสดีขนาดนี้ มีเทคนิคการเขียนอะไรที่เอาไปปรับใช้ได้บ้าง
ตอนนี้ทุกคนเหมือนโดนสิง เพราะคนส่วนใหญ่ในกลุ่มนั่งอยู่ในห้องเดียวกัน…
แน่นอนว่าที่เป็นแบบนี้ก็มีเหตุผลอยู่
คอร์สอบรมเข้าสู่รอบที่สองแล้ว รายชื่อผู้เข้าร่วมอบรมมีการเปลี่ยนแปลงจากเดิม
การคัดเลือกผู้เข้าอบรมรอบที่สองโหดขึ้น การแข่งขันเดือดขึ้น
หม่าอี้ฉวินเองก็คิดไม่ตกเหมือนกัน
นักเขียนที่ผลงานดีควรได้เข้าร่วมคอร์สต่อ เพื่อที่จะได้ช่วยแนะนำแนวทางให้คนอื่นที่ยังฝีมือไม่ดีพอ
นักเขียนที่ผลงานไม่ดีก็ควรจะเข้าร่วมเพื่อที่จะได้พัฒนาฝีมือขึ้น
สรุปคือ เหมือนว่านักเขียนเกือบทุกคนในเว็บจงเตี่ยนจงเหวินควรมาร่วมคอร์สนี้…
เป็นเรื่องที่ตัดสินใจได้ยากมาก หม่าอี้ฉวินเหนื่อยกับการเลือกนักเขียนกลุ่มที่สองมาก เขาต้องใช้เวลาพักใหญ่กว่าจะเลิกเสียดายคนที่ไม่ติดรอบนี้ แล้วเอารายชื่อไปใส่ในผู้เข้าอบรมรอบสามแทน
แต่นักเขียนบางคนที่เข้าอบรมรอบแรกอยู่ร่วมอบรมรอบสองต่อ
หม่าอี้ฉวินหวังให้เกิดบรรยากาศ ‘รุ่นพี่สอนรุ่นน้อง’ การสอนตัวต่อตัวจะทำให้พวกเขาเข้าถึงจิตวิญญาณของเถิงต๋าได้เร็วขึ้น และเข้าใจจังหวะการเรียนรู้ของคอร์ส
ดังนั้นผู้เข้าอบรมรุ่นแรกหลายคนรวมถึงชุ่ยเกิ่งจึงไม่ได้อยู่ที่นี่ ถ้าอยากตามสถานการณ์ของชุยเกิ่งก็ต้องไปตามในแชตกลุ่ม
นักเขียนคนหนึ่งถามขึ้นด้วยความสงสัย “หมิงอวี่ ตอนพี่ชุยเข้าอบรมเป็นยังไงเหรอ ทำไมถึงพัฒนาได้เร็วขนาดนี้ นายเห็นเรื่องราวทั้งหมด เล่าให้ฟังหน่อยได้มั้ย”
นักเขียนคนอื่นๆ หันมามองหมิงอวี่
“ใช่ๆ บอกหน่อยสิหมิงอวี่ เกิดอะไรขึ้นกันแน่”
“เห็นว่าพี่ชุยได้ตำแหน่ง ‘ผู้สังเกตการณ์’ ด้วย ได้เข้าไปเก็บข้อมูลที่เถิงต๋าเหรอ”
พวกนักเขียนใหม่ยิงคำถามกันไม่หยุด
นักเขียนกลุ่มนี้ไม่ได้ร่วมอบรมรอบที่แล้ว พวกเขารู้แค่ว่าชุยเกิ่งได้เรียนรู้อะไรบางอย่างระหว่างอบรม ผลงานเลยดีขึ้นสุดๆ แต่ก็ไม่รู้แน่ชัดว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้นไปได้
ก็เลยใช้โอกาสนี้ถามคนวงใน
หมิงอวี่วางตะเกียบลง แล้วตอบคำถามหลังเงียบอยู่พักหนึ่ง “เรื่องมันยาว จุดสำคัญที่สุดน่าจะเป็นวันที่บอสเผยแวะมา…”
เขาสรุปเรื่องราวทั้งหมด
ตอนแรกทุกคนอยู่ในคุกมืดเล็กๆ ต่างคนต่างปั่นงานกันรัวๆ แล้วเอามาเทียบว่าใครเขียนได้เยอะกว่ากัน จำนวนตอนที่ลงเพิ่มมากขึ้น แต่คุณภาพกลับอยู่เท่าเดิม
ตอนนั้นเองบอสเผยก็โผล่มา!
บอสเผยรู้อยู่แล้วว่าวิธีการนี้มีปัญหาอยู่จึงตั้งกฎขึ้นมา นักเขียนที่ลงงานได้เยอะที่สุดจะได้หยุดพักหนึ่งวัน ส่วนคนที่ลงงานได้น้อยที่สุดจะถูกส่งไปออฟฟิศเถิงต๋าเพื่อเรียนรู้เรื่องจิตวิญญาณของเถิงต๋า!
วิธีการนี้ดูเหมือนไม่มีอะไรมาก แต่จริงๆ มีความหมายลึกซึ้งซ่อนอยู่
หลังจากเรียนรู้จิตวิญญาณเถิงต๋า พฤติกรรมเน้นปริมาณมากกว่าคุณภาพก็หยุดลงทันเวลา
นักเขียนที่กำลังหลงทางได้พบเป้าหมาย
นักเขียนที่ขี้เกียจได้รับแรงบันดาลใจ
นักเขียนที่เน้นปั่นงานให้ได้เยอะๆ ชะลอตัวเองลงแล้วไปเน้นเรื่องพล็อตแทน
นักเขียนที่ไม่ได้วางแผนอะไรเลยเริ่มวางโครงเรื่องอย่างจริงจัง
บรรยากาศในคอร์สดีขึ้นทันที!
หมิงอวี่สรุปในท้ายที่สุด “พี่ชุยเขียนเกมผีเสื้อที่ดังถล่มทลายในสภาพแวดล้อมแบบนี้แหละ เหมือนจะเป็นเพราะพรสวรรค์ส่วนตัว ความขยัน และข้อมูลจากเถิงต๋ากรุ๊ป มีเรื่องดวงด้วยบ้าง
“แต่ถึงพี่ชุยจะไม่เขียนเกมผีเสื้อ ก็น่าจะมีคนคลอดผลงานดีๆ ออกมา เพราะมาตรฐานเว็บไซต์สูงขึ้นเรื่อยๆ น้ำขึ้นเรือย่อมสูง ยังไงผลลัพธ์ก็ต้องออกมาแบบนี้อยู่แล้ว
“สรุปแล้วเพราะบอสเผยชี้แนวทางที่ถูกต้อง ทำให้เรือหันแล่นไปได้ถูกทาง!”
นักเขียนคนอื่นๆ ฟังอย่างตั้งใจ สีหน้าเต็มไปด้วยความทึ่ง บางคนถึงกับลืมเคี้ยวอาหารที่คีบเข้าปากไปแล้ว
เรื่องราวมันขนาดนี้เลยเหรอ
สุดยอดจริงๆ!
นักเขียนคนหนึ่งอดยกมือถามไม่ได้ “แล้วจิตวิญญาณของเถิงต๋าคืออะไรหมิงอวี่ มันช่วยเปลี่ยนหินให้กลายเป็นทองได้จริงๆ เหรอ”
หมิงอวี่หัวเราะเบาๆ “ฮ่าๆ ไม่ใช่แค่นั้นนะ เปลี่ยนทองเส้นให้กลายเป็นทองแท่งยังได้เลย!
“แต่ก็เป็นเรื่องที่บอกสอนกันไม่ได้ ต้องไปทำความเข้าใจเอง แต่ละคนนิสัยใจคอไม่เหมือนกัน วิธีทำความเข้าใจจิตวิญญาณของเถิงต๋าก็แตกต่างกันไป
“ถ้าอยากรู้ก็ต้องไปที่สำนักงานใหญ่เถิงต๋า ไปเรียนรู้ให้เข้าใจด้วยตัวเองว่าจิตวิญญาณเถิงต๋าคืออะไร!”
…
…
เผยเชียนสูดหายใจลึกเพื่อปรับอารมณ์ตัวเองอยู่หน้าประตูออฟฟิศ ก่อนจะเดินเข้าไป
ไม่รู้ทำไมเขารู้สึกเหมือนว่าตัวเองเป็นเด็กประถมที่ไม่ค่อยอยากจะเข้าเรียนวันแรกสักเท่าไหร่
เผยเชียนโดนแทงข้างหลังระหว่างทางมาทำงาน ดูเหมือนว่าอะไรๆ จะไม่ได้ราบรื่นเลย
แต่เผยเชียนไม่มีเวลาไปตรวจสอบเรื่องชุยเกิ่งตอนนี้ เพราะมีอีกหลายเรื่องให้ต้องจัดการ
หลินหวานส่งข้อความมารายงานความคืบหน้าเกม BE QUIET หลายข้อความ เธออยากให้บอสเผยช่วยตัดสินใจเรื่องกลยุทธ์การตลาดช่วงเริ่มต้นให้
บริษัทลงทุนหยวนเมิ่งทำกำไรได้กว่าสิบล้านหยวนจากการขายหุ้น เฮ่อเต๋อเซิ่งอยากรู้ว่าจะเอาทุนส่วนนี้ไปทำอะไรดี ในฐานะที่เป็นบริษัทลงทุน การปล่อยทุนทิ้งไว้เฉยๆ คงจะน่าเสียดายแย่
ฉางโหย่วอยากยืนยันรายละเอียดต่างๆ สำหรับงานแถลงข่าว
เรื่องอื่นๆ เลื่อนออกไปก่อนได้ แต่สามเรื่องนี้ต้องรีบจัดการ ถ้าจัดการไม่ดี ผลลัพธ์ต้องเลวร้ายมากแน่
เผยเชียนต้องแวะไปที่ออฟฟิศเพื่อจัดการทั้งสามเรื่องนี้
เขานัดทั้งสามคนไว้แล้ว ฉางโหย่วได้ช่วงบ่ายสองถึงบ่ายสาม เฮ่อเต๋อเซิ่งได้ช่วงบ่ายสามถึงสี่โมง ส่วนหลินหวานได้ช่วงสี่โมงถึงห้าโมงเย็น
ต้องจัดการทั้งหมดนี้ช่วงบ่าย ซึ่งก็ค่อนข้างเร่งรีบน่าดู
…
ฉางโหย่วมาถึงตอนบ่ายสองเป๊ะ пᴏᴠᴇʟɢu.ᴄoᴍ
“บอสเผยครับ ผมอยากยืนยันแนวทางสำหรับงานแถลงข่าวเพื่อที่จะได้เตรียมสไลด์…”
เผยเชียนโบกมือ “ผมรู้แล้ว บอกมาเลยว่าคุณจะทำอะไรบ้างในงานแถลงข่าว”
ฉางโหย่วคิดว่าบอสเผยน่าจะมีเวลาน้อย ถึงได้ให้เข้าประเด็นสำคัญเลย
“เรื่องที่สำคัญที่สุดสำหรับงานแถลงข่าวคือสถานที่จัด ขนาดงาน จะนำเสนอจุดไหนของมือถือขึ้นสไลด์บ้าง และต้องการพรีเซนเตอร์รึเปล่า
“ผมคิดว่าเราไม่น่าจะขายมือถือได้เยอะขนาดนั้น เพราะเป็นสินค้าใหม่ ถ้าเช่าสถานที่ใหญ่เกินก็จะดูเว่อร์ไป แต่จะจองที่เล็กๆ ก็ไม่ได้เหมือนกัน เพราะอาจทำให้คนอื่นมองว่าเราเป็นแบรนด์ ‘จนๆ’
“เพราะงั้นงานแถลงข่าวควรจะจัดในห้องประชุมที่ปักกิ่งหรือเซี่ยงไฮ้ จะได้เชิญสื่อด้านเทคโนโลยีมาได้ง่ายหน่อย
“จากนั้นผมแนะนำว่าเราควรจะ ‘นำเสนอ’ อะไรสักอย่างเกี่ยวกับมือถือของเฉินฮว่ากับ Pineapple ยังไงเราก็มีข้อมูลของมือถือในตลาดเยอะอยู่แล้ว หลายๆ จุดของมือถือเราเหนือชั้นกว่ามือถือรุ่นเรือธงของทั้งสองแบรนด์
“วิธีนี้เป็นกลยุทธ์ที่บริษัทมือถือเล็กๆ ใช้สร้างความนิยมครับ
“ส่วนเรื่องพรีเซนเตอร์… ยังไงก็ต้องใช้เงินเยอะ เพราะงั้นบอสเผยเป็นคนตัดสินใจจะดีกว่าครับ”
เผยเชียนเงียบไป
เปิดมาก็ยิงปัญหายากๆ ทดสอบความสามารถบอสเผยสุดๆ
แต่ปัญหาพวกนี้ไม่ได้แก้ยากอะไร
งานแถลงข่าวต้องเอาให้อลังการที่สุด!
นั่นก็เพราะทุนตั้งต้นของมือถือ OTTO นั้นแค่ไม่กี่ล้านหยวน พวกเขาผลิตออกมาแค่พันเครื่อง ซึ่งก็ไม่น่าจะขายออกด้วย
ต้องจองห้องประชุมใหญ่ๆ ไว้จัดงานแถลงข่าวจะได้เสียค่าเช่าที่แพงๆ
แล้วก็ห้ามไปจัดที่ปักกิ่งหรือเซี่ยงไฮ้
ต้องจัดที่จิงโจว!
เชิญสื่อต่างๆ มาจะได้ออกค่าตั๋วไปกลับ ค่าที่พัก ค่าอาหาร ทำแบบนี้ก็จะผลาญเงินได้อีก
ส่วนผู้ร่วมงานทั่วไปจะมาจากการแจกตั๋วฟรีให้คนในจิงโจว
และถึงงานแถลงข่าวจะยิ่งใหญ่และเรียกความสนใจได้มาก แต่รู้จักสินค้าไปก็ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาจะยอมเสียเงินซื้อ
‘นำเสนอ’ สินค้าคู่แข่งเป็นเรื่องที่ไม่ควรทำ บอสเผยไม่อยากให้เกิดประเด็นถกเถียงร้อนแรง
นอกจากจะไม่พูดเรื่องนั้นแล้ว ยังจะพูดข้อด้อยของมือถือในงานแถลงข่าวด้วย!
งานแถลงข่าวของบริษัท OTTO จะเป็นการสาธยายเหตุผลร้อยแปดพันเก้าประการว่าทำไมไม่ควรซื้อมือถือเครื่องนี้
ส่วนเรื่องพรีเซนเตอร์…
ไม่เห็นจำเป็น
จ้างพรีเซนเตอร์ช่วยผลาญเงินเพิ่มได้ แต่ถ้าพรีเซนเตอร์ที่จ้างมามีแฟนคลับเยอะล่ะ
มือถือผลิตออกมาแค่พันเครื่อง อาจจะมีแฟนเดนตายแย่งกันซื้อ แบบนั้นก็ซวยแย่
ระบบต้องไม่ยอมแน่ถ้าพวกเขาขายสินค้าออกไปหมดแล้วไม่ยอมผลิตเพิ่ม
แต่พอคิดดูอีกที จ้างพรีเซนเตอร์ที่มีแฟนคลับไม่เยอะแทนก็ได้เหมือนกัน
หลังจากคิดอยู่สักพัก เผยเชียนก็เรียบเรียงคำพูดแล้วตอบคำถามฉางโหย่วทีละข้อ
“งานประชุมจะจัดที่เมืองจิงโจว จองที่ที่ใหญ่ที่สุด เชิญสื่อมาพร้อมดูแลเรื่องที่พักและอาหาร ส่งตั๋วเข้างานให้ร้านอินเทอร์เน็ตโมหยู นี่เฟิงโลจิสติกส์ โมหยูเดลิเวอรี่ และกิจการอื่นๆ ช่วยแจก ใครสนใจก็แจกไปเลย
“จัดงานให้ยิ่งใหญ่ เตรียมของชำร่วยให้ทุกคนที่มาร่วมงาน
“ไม่ต้องพูดอะไรเกี่ยวกับคู่แข่งในงานแถลงข่าว คุณต้องแก้นิสัยแย่ๆ ที่ติดมาจากบริษัทหงเฉิง!
“พูดถึงแค่เราเองก็พอ เอาให้รวบรัดและตรงประเด็น คนอื่นจะได้กลับไปพักผ่อน!
“ตอนทำสไลด์ก็มีกลยุทธ์หน่อย สรุปจุดเด่นของมือถือเราออกมาเป็นคำเดียว ให้เน้นจุดด้อยของมือถือเรา”
“บอกข้อมูลลูกค้าให้ครบถ้วน ห้ามเล่นคำหลอกลูกค้า!
“ส่วนเรื่องพรีเซนเตอร์… ผมยังไม่ได้ตัดสินใจ ถ้าไม่ได้เร่งมากก็รออีกสักสองสามวัน”
เผยเชียนแก้ปัญหาทั้งหมดด้วยความเร็วแสง
ฉางโหย่วกะพริบตาด้วยความงุนงง
“บอสเผยครับ จะให้ ‘เน้นจุดด้อยของมือถือเรา’ จริงๆ เหรอครับ”
