วันที่ 2 กุมภาพันธ์ วันก่อนวันตรุษจีน
เผยเชียนนอนอืดเล่นมือถืออยู่บนโซฟา
พ่อแม่ของเขาก็จ้องมองมือถือไม่วางตาเหมือนกัน พวกเขากำลังรับอั่งเปาและส่งข้อความเสียงอวยพรปีใหม่ให้คนอื่นๆ
เทคโนโลยีมือถือพัฒนาไปรวดเร็วมากในโลกนี้ มีความล้ำสมัยกว่าที่เผยเชียนคิดไว้ เมื่อไม่กี่ปีก่อนยังได้แค่โทรออกกับส่งข้อความ แต่ผ่านไปแค่สองปีก็พัฒนาจนใช้มือถือส่งอั่งเปาให้กันได้แล้ว
อั่งเปาของคนรุ่นก่อนมักจะประมาณไม่กี่สิบหยวน นานๆ ทีจะเห็นห้าสิบหยวนบ้าง พวกเขาเน้นส่ง ‘ความปรารถนาดี’ ให้กันมากกว่า
พ่อแม่เผยเชียนเริ่มสงสัยเรื่องเสื้อผ้าและคอมพิวเตอร์ใหม่ที่เขาเอากลับมาบ้านด้วย แต่ชายหนุ่มก็เตรียมเหตุผลไว้ใช้อ้างแล้ว
เหตุผลอาจจะไม่สมบูรณ์แบบ แต่ก็พอช่วยปูทางได้ ก่อนหน้านี้ทั้งคู่รู้ว่าเผยเชียนทำงานที่เฟยหวงสตูดิโอ และตอนนี้กิจการก็กำลังไปได้สวยเลยได้เลื่อนขั้น
คนส่วนใหญ่มักชอบโม้เรื่องตำแหน่งงานกับเงินเดือนอยู่แล้ว พวกเขาจึงมองว่าไม่แปลกอะไรที่เผยเชียนจะทำแบบนั้นเหมือนกัน…
ด้วยเหตุนี้พวกเขาจึงไม่ซักไซ้เรื่องเงินมากนัก แต่ไปซักไซ้เรื่องบ้านแทน
เผยเชียนย้ำอยู่หลายรอบว่าบ้านหลังนี้ซื้อให้พ่อแม่ แต่เห็นได้ชัดว่าทั้งสองไม่คิดแบบนั้น พวกเขาอยากให้บ้านหลังนี้เป็นเรือนหอของลูกชายมากกว่า
เพราะงั้นเขาเลยไม่ต่อปากต่อคำให้มากความ ได้แต่ปล่อยให้พูดกันไปตามใจชอบ
ดูเหมือนว่าซื้อบ้านแค่หลังเดียวจะไม่พอแล้ว เขาต้องซื้ออีกหลังเพื่อให้พ่อแม่อยู่ได้อย่างสบายใจ…
วุ่นวายจริงๆ
ช่างเถอะ รอบบัญชีนี้ต้องพยายามเต็มที่ให้ขาดทุนให้ได้!
พอคิดได้แบบนี้ เผยเชียนก็เปิดเกมมือถือเล่นพลางดูรายการพิเศษตรุษจีน
เขาลืมไปแล้วว่ารายการพิเศษตรุษจีนปี 2011 มีอะไรบ้าง แต่หลังดูไปได้สองสามรายการก็มั่นใจว่าไม่เคยดูอะไรแบบนี้มาก่อนเลย
รายการเปลี่ยน ดาราเปลี่ยน แต่ความน่าเบื่อยังไม่เบื่อ!
ทุกคนบ่นเรื่องความน่าเบื่อของรายการพิเศษตรุษจีนตามคาด
เผยเชียนไม่ได้รู้สึกอะไรมาก เพราะรู้อยู่แล้วว่ารายการพิเศษตรุษจีนไม่ได้น่าเบื่อแค่ปี 2011 แต่จะยิ่งน่าเบื่อขึ้นทุกปีๆ…
ระหว่างที่กำลังไถมือถือด้วยความเบื่อหน่าย เขาก็ได้รับข้อความจากฉางโหย่ว ผู้ดูแลบริษัท OTTO
“บอสเผยครับ ขอบคุณที่สนับสนุนผมมาตลอดในปีที่ผ่านมา ขอให้ปีหน้า เถิงต๋าประสบความสำเร็จยิ่งๆ ขึ้นไปและหาเงินให้ได้เยอะๆ นะครับ!
“ผมหวังว่ามือถือของบริษัท OTTO จะมียอดขายถล่มทลายแซงหน้ามือถือของเฉินฮว่า จนเราซื้อกิจการ Pineapple ได้!”
เผยเชียนหน้าอึมครึมขึ้นเมื่อเห็นข้อความ
หมายความว่ายังไง!
ตรุษจีนแท้ๆ ยังมาแช่งกันได้
ตอนนั้นเองเขาก็ได้ยินเสียง ‘ติ๊ง!’ ดังตามมาติดๆ
อั่งเปา!
เผยเชียนรีบกดรับด้วยสายตาเป็นประกาย
หนึ่งพันหยวน!
“รองประธานฉางใจป้ำมาก!
“คิดถูกแล้วที่ไปดึงตัวรองประธานฉางมา!”
เผยเชียนดีใจมากจนลืมความขุ่นเคืองเมื่อครู่ไป เขาตอบกลับทันที “สวัสดีปีใหม่ครับ รองประธานฉาง!”
อั่งเปามากมายไหลหลากเข้ามาหลังตอบกลับฉางโหย่วเสร็จ
“สุขสันต์วันตรุษจีนค่ะบอสเผย!”
“ปีหน้าขอให้บอสเผยหล่อขึ้นกว่าเดิมอีกนะครับ!”
“สุขสันต์วันปีใหม่ครับ ขอให้สมหวังดั่งใจคิดทุกประการ!”
“ขอให้กิจการบอสเผยรุ่งเรือง เงินไหลมาเทมาค่ะ!”
คำอวยพรบางส่วนทำให้เผยเชียนดีใจ ส่วนที่เหลือไม่ค่อยเท่าไหร่ แต่บอสเผยก็ไม่ใช่คนไร้เหตุผลที่จะประเมินพนักงานจากคำอวยพรที่ส่งมา
จำนวนเงินในอั่งเปาต่างหากที่เป็นตัววัด!
เผยเชียนพบว่าพนักงานโตๆ หน่อยจะให้เงินเยอะ ฉางโหย่ว จางหยวน อู๋ปิน และคนอื่นๆ ให้อั่งเปาตั้งแต่ห้าร้อยถึงหนึ่งพันหยวน
พนักงานเด็กๆ แบบลู่หมิงเหลียงกับหม่าอี้ฉวินให้อั่งเปามาหนึ่งร้อยแปดสิบแปดหยวนไว้เอาโชคเอาลาภ
พวกเขาอาจจะคิดว่ายังไงบอสเผยก็ไม่สนใจจำนวนเงินที่ให้ไปอยู่แล้ว…
ที่น่าหงุดหงิดที่สุดคือข้อความจากหวงซื่อปั๋ว “บอสเผยมีเงินล้นมืออยู่แล้ว เพราะงั้นผมจะไม่ส่งอั่งเปาให้ตามธรรมเนียมเดิมๆ! ปีหน้าผมจะตั้งใจทำงานให้หนักขึ้นเพื่อความรุ่งเรืองของเถิงต๋า!”
หลังจากอ่านข้อความดังกล่าว เผยเชียนก็นึกอยากไล่หวงซื่อปั๋วออกตอนนั้นเลย
พูดออกมาได้ เฮงซวย!
ไหนจะ ‘บอสเผยมีเงินล้นมืออยู่แล้ว’ แถมยังเสริมด้วย ‘ปีหน้าผมจะตั้งใจทำงาน’!
แต่พอคิดๆ ดูแล้วก็ตัดสินใจยอมยกโทษให้เพราะยังไงก็เป็นช่วงตรุษจีน
ระหว่างที่กำลังร่างข้อความตอบกลับอยู่ก็มีข้อความอวยพรวันตรุษจีนส่งเข้ามาเพิ่ม
หลินหวาน “ขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่บอสเผยทำเพื่อพวกเรานะคะ! การค้นคว้าและพัฒนาเกมกับมือถือไม่ค่อยราบรื่นเท่าไหร่ แต่ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะบอสเผย เราจะพยายามทำหน้าที่อย่างเต็มที่! หนูหวังว่าจะได้ทำงานภายใต้การแนะนำแนวทางจากบอสเผยอีกในปีหน้าค่ะ!”
‘ติ๊ง!’ ได้รับเงิน 8,888 หยวน
ข้อความจากหลินฉางตามมาติดๆ
เทียบกับของหลินหวานแล้ว ข้อความของหลินฉางเรียบง่ายกว่ามาก “เงินกินหนมครับบอสเผย!”
‘ติ๊ง!’ ได้รับเงิน 18,888 หยวน
เผยเชียนดีใจจนแทบจะหุบปากไม่ลง รู้มั้ยมิตรแท้เป็นยังไง ความเป็นพี่น้องเป็นยังไง
ก็เป็นแบบนี้ไง!
บอสหลินโคตรใจป้ำ!
เผยเชียนรู้สึกไม่อยากปล่อยหลินหวานไปขึ้นมา
ถ้าปล่อยให้กลับไปทำกิจการที่บ้าน ตรุษจีนจะส่งอั่งเปามาให้แบบนี้อีกมั้ยนะ
แต่เขาก็ต้องเปลี่ยนความคิดเพราะหลินฉางส่งให้เยอะกว่า
เผยเชียนรีบรับอั่งเปาทั้งหมดแล้วตอบกลับ
ข้อความถึงหลินหวาน “สุขสันต์วันปีใหม่! ปีนี้คุณทำงานหนักเกินไป ปีหน้าต้องพักผ่อนให้เยอะๆ อย่าหักโหม! ผมให้วันลาหยุดแบบได้เงินอีกสิบวัน ต้องใช้ให้หมดด้วยนะ!”
ข้อความถึงหลินฉาง “ไม่ต้องห่วงนะครับบอสหลิน ปีหน้าเรื่องต้องเรียบร้อยแน่นอน!”
ต้องส่งอั่งเปากลับมั้ยนะ
ไม่ต้องหรอก
อั่งเปาคือการส่งต่อความรู้สึกดีๆ ฉันส่งมา เธอส่งกลับเป็นแนวคิดของพวกลุงๆ ป้าๆ เด็กรุ่นใหม่เดี๋ยวนี้เขาทำกันด้วยเหรอ
อีกอย่างบอสเผยก็แจกโบนัสและสวัสดิการต่างๆ ไปมากมาย ได้อั่งเปาคืนสักร้อยสักพันหยวนก็คงไม่ใช่เรื่องไม่เหมาะสมอะไร
แน่นอนว่าเป็นเพราะระบบไม่อนุมัติรายจ่ายอย่างอั่งเปา…
บอสเผยได้ถังแตกแน่ ถ้าให้อั่งเปาคนอื่นโดยใช้มาตรฐานเดียวกับหลินฉางด้วยเงินในความมั่งคั่งส่วนบุคคลอันน้อยนิดของตัวเอง
ถ้าให้หลักร้อยก็ไม่สมฐานะบอสเผยอีก
เพราะงั้นไม่ต้องให้เลยจะดีกว่า!
ยังไงก็ไม่มีใครมองบอสเผยไม่ดีหรอก
ไม่นานข้อความจากคนอื่นๆ ก็ทยอยตามมา
เลขาซิน “ขอให้ครอบครัวบอสเผยรักใคร่ปรองดอง มีแต่ความสุข ไม่มีโรคภัยไข้เจ็บ และขอให้ทุกกิจการเข้าถึงจิตวิญญาณของเถิงต๋าในปีหน้านะคะ!” (อั่งเปา 666 หยวน)
ถังอี้ซู่ “ขอให้พี่ได้กินอาหารดีๆ ไม่ลืมฝันที่เคยมี ให้รู้สึกเหมือนทุกวันคือบ่ายวันศุกร์ สดใสบริสุทธิ์เหมือนเด็กตลอดไปนะคะ!” (อั่งเปา 99.9 หยวน)
เผยเชียนดีใจมาก
ดูสิว่าเลขาซินเข้าใจฉันแค่ไหน!
รู้ว่าฉันอยากให้ทุกคนเข้าถึงจิตวิญญาณของเถิงต๋าได้ดีขึ้น ไม่ใช่อยากให้เถิงต๋าหาเงินได้เยอะๆ!
อั่งเปา 666 หยวนก็ยอดเยี่ยมมาก
น้องถังก็อวยพรดีเหมือนกัน 99.9 หยวนนี่ถือเป็นเงินก้อนโตถ้าพิจารณาจากสภาพการเงินของน้อง
เผยเชียนเว้นเธอเป็นกรณีพิเศษ เขาส่งอั่งเปากลับไปให้ 999 หยวน “ขอบใจนะ! นี่น้ำใจเล็กๆ น้อยๆ เอาไปใช้กับครอบครัว!”
เผยเชียนรับอั่งเปามือเป็นระวิง
เขาทั้งปลาบปลื้มและดีใจ
พนักงานพวกนี้เลี้ยงมาไม่เสียข้าวสุกจริงๆ!
บอสเผยให้สวัสดิการมากมายมาตลอด ถึงเวลาได้รับการตอบแทนบ้างแล้ว!
คนอื่นๆ อีกหลายคนส่งอั่งเปาเข้ามาให้เพิ่ม เช่น หม่าหยาง หร่วนกวางเจี่ยน อาจารย์เฉียว จูเสี่ยวเช่อ หลินชั่นหรง หลี่สือ…
มีอั่งเปาเข้ามาเพิ่มอีกมากมาย จำนวนเงินที่แต่ละคนให้ก็แตกต่างกันไป ɴᴏᴠeʟɢu.ᴄᴏm
คนที่หน้าใหญ่ที่สุดคือบอสหลี่ที่ให้มาตูมเดียวหมื่นหยวน คนอื่นๆ มีตั้งแต่หลักสิบไปจนถึงหลักร้อย
แต่เผยเชียนก็ไม่ได้ว่าอะไร ใครให้อั่งเปาก็ถือเป็นมิตรสหายที่ดี!
เขาคำนวณอั่งเปาที่ได้รับทั้งหมดดูแล้วพบว่าได้เงินรวมกันกว่าหกหมื่นหยวน
กว่าจะตอบข้อความทุกคนหมดก็สี่ทุ่มแล้ว
เขานวดไหล่ที่ปวดเมื่อยเล็กน้อยพร้อมถอนหายใจ ถ้าเลขาซินช่วยตอบข้อความทั้งหมดนี่ได้จะดีมาก!
เขาหันไปมองพ่อแม่ที่ยังพยายามแย่งชิงอั่งเปากันอยู่
“เร็ว ลุงส่งอั่งเปามาสองร้อย ฉันแย่งมาได้ห้าหยวน!”
“ฉันจะส่งไปห้าสิบหยวน รอแย่งเลย ส่งไปแล้ว!”
“ได้มา 1.5 หยวน!”
“ดวงแย่ไปมั้ย!”
“1.5 หยวนก็เงินเหมือนกันนะ”
เผยเชียนส่ายหน้าเงียบๆ พวกคนแก่ก็สนุกกันแบบของตัวเอง…
เผยเชียนนอนเล่นบนโซฟาหลังรับอั่งเปาหมดแล้ว เขาเปิดแอปจงเตี่ยนจงเหวินขึ้นมาหาอะไรอ่านฆ่าเวลา
ระหว่างที่เลื่อนๆ ดู เขาก็เห็นชุยเกิ่งเขียนถึงผู้อ่านหลังจบเรื่องที่เพิ่งลงไปเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน
“หืม
“นิยายของเจ้าเด็กรู้งานนี่นา
“เยี่ยม ควรจบได้แล้ว!”
เผยเชียนดีใจมาก
ชุยเกิ่งลงประกาศแจ้งไปว่าจะจบนิยายเรื่องนี้หลังได้เรียนรู้จิตวิญญาณของเถิงต๋า หนึ่งสัปดาห์ต่อจากนั้นก็เขียนจนจบ
ถึงจะบอกว่าจบก็จริง แต่นิยายเรื่องนี้ก็ยาวแค่แปดแสนกว่าคำ
แม้ตอนแรกจะนึกลังเล แต่ก็ตัดจบทันทีหลังได้ตำแหน่ง ‘ผู้สังเกตการณ์พิเศษ’ มา!
ดูสิ เด็ดเดี่ยวมาก!
เผยเชียนอ่านคอมเมนต์ท้ายตอน
“ไอ้จอมอู้มันเอาอีกแล้ว! ปิดเรื่องที่แปดแสนคำเนี่ยนะ จะขี้เกียจไปไหน”
“ให้ถูกหน่อยก็แปดแสนสามหมื่นคำนะ”
“ถ้าตัดน้ำออกก็น่าจะเหลือแค่สี่แสนคำ!”
“ฉันว่าก็โอเคนะ ปมก็พอจะคลายได้หมด เรื่องก็จบค่อนข้างสมบูรณ์”
“ถึงเมนต์บน เพราะมีนักอ่านมักน้อยแบบนายไงถึงมีนักเขียนแบบนี้เต็มไปหมด งานกากก็คืองานกาก ขยะก็คือขยะ! ฉันว่าเราควรแบนไอ้จอมอู้กับนิยายเรื่องใหม่ของมัน!”
“ได้ เรื่องใหม่ชื่อไรนะ ‘เกมผีเสื้อ’ รึเปล่า ไม่อ่านแน่!”
เรื่องใหม่เหรอ
เผยเชียนระแวงขึ้นมา
พออ่านดูดีๆ เขาก็เห็นว่ามีแนะนำนิยายเรื่องใหม่ด้วย!
นิยายเรื่องใหม่ชื่อ ‘เกมผีเสื้อ’ เป็นเรื่องแนวชีวิตในเมือง
แต่มีแค่ไม่กี่คนที่สนใจนิยายเรื่องใหม่ เพราะส่วนใหญ่เอาแต่ด่าชุยเกิ่งกันอยู่
ซึ่งก็ไม่แปลกอะไร ชุยเกิ่งเขียนแต่แนวจอมยุทธแฟนตาซีมาตลอด นักอ่านของเขามีแต่คนชอบแนวนี้ ไม่มีใครสนแนวชีวิตในเมือง
นอกจากจะดึงฐานผู้อ่านเดิมมาไม่ได้แล้ว หลายคนยังไปถล่มช่องคอมเมนต์นิยายเรื่องใหม่เพื่อไล่ไม่ให้คนอื่นเข้ามาอ่าน โดยเขียนเตือนว่านักเขียนคนนี้เชื่อถือไม่ได้ ระวังจะตกหลุมพราง
ตอนแรกเผยเชียนก็กังวลอยู่หน่อยๆ แต่พอได้อ่านคอมเมนต์ด่าทอก็สบายใจขึ้นมาทันที
“ฉันน่าจะคิดมากเกินไป
“สันดอนขุดได้ สันดานขุดไม่ได้ เจ้าเด็กรู้งานได้ฉายาว่าเป็นจอมอู้ในเว็บจงเตี่ยนจงเหวิน มีงานสวัสดิการดี เงินเดือนมั่นคงขนาดนี้แล้ว ยังจะเขียนนิยายต่ออีกเหรอ
“ไม่มีทาง!
“ถ้าหมอนั่นตั้งใจเขียนนิยายจริงจังได้ ฉันก็ขาดทุนจนกลายเป็นเศรษฐีได้แหละว้า!”
