การคัดเลือกพนักงานดีเด่นจบลง ทุกคนอวยพรวันตรุษจีนกันก่อนจะแยกย้ายกลับบ้านไปหยุดยาว
เผยเชียนกำลังจะกลับ แต่หลี่หย่าต๋ารั้งตัวเขาเอาไว้ก่อน
“บอสเผย รอเดี๋ยวค่ะ! ดิฉันมีคำถามเกี่ยวกับเรื่องทริปพักร้อน…”
เผยเชียนหยุดแล้วยิ้มให้ “มีปัญหาอะไรบอกผมได้เลย ถ้าเป็นปัญหาที่แก้ได้ด้วยเงินก็ไม่ต้องผ่านผม ไปติดต่อฝ่ายการเงินได้เลย”
หลี่หย่าต๋าดูลังเลใจ “บอสเผยคะ ดิฉันขอเลื่อนทริปออกไปได้มั้ยคะ
“อีกสองสามวันจะถึงตรุษจีน แค่ช่วงหยุดตรุษจีนก็กระทบแล้ว ดิฉันเป็นคนดูแลฝ่ายเกมด้วย ถ้าพักร้อนเดือนนึงก็จะทำให้งานหลายๆ อย่างเสร็จไม่ทันเวลา
“ดิฉันคิดว่ารอหลังตรุษจีน แล้วจะเตรียมการต่างๆ เอาไว้ให้พร้อมก่อนสิ้นเดือนกุมภา จากนั้นก็ไปพักร้อนตั้งแต่วันที่ 1 ถึง 31 มีนาได้มั้ยคะ”
เผยเชียนครุ่นคิด หลี่หย่าต๋าก็พูดมีเหตุผล
วันปิดบัญชีคือวันที่ 31 มีนาคม เดือนมีนาคมเป็นช่วงสำคัญของเกม GOG ที่จะปรับรายละเอียดและคุณภาพของตัวเกม
เกม GOG เริ่มเปิดให้ทดสอบแล้ว แผนงานก็วางเอาไว้แล้ว ไม่มีทางที่เกมจะพัฒนาไม่เสร็จแล้วทำให้การสรุปบัญชีล่าช้าออกไป
ถ้าหลี่หย่าต๋าไปพักร้อนหลังช่วงตรุษจีนก็จะกลับมาก่อนปิดบัญชีประมาณสองสัปดาห์ ถึงตอนนั้นอาจสร้างการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ได้
จะดีกับเผยเชียนมากกว่าถ้าพวกเขาไปพักร้อนเดือนมีนาคมแล้วกลับมาหลังวันสรุปบัญชี
คิดได้แบบนั้น เผยเชียนก็ยอมทำตามข้อเสนอ “โอเค งั้นเลื่อนไปวันที่ 1 มีนา”
“ขอบคุณบอสเผยนะคะที่เข้าใจ!” หลี่หย่าต๋าดันแว่นตาให้เข้าที่แล้วกลับออกไป
เผยเชียนรู้สึกแปลกๆ ขึ้นมา
ทำไมเขาต้องเข้าใจเรื่องเลื่อนพักร้อนออกไปด้วย มีบางอย่างแปลกๆ…
“พี่เชียนกลับบ้านเมื่อไหร่” หม่าหยางกินช็อกโกแลตด้วยความหิวกระหาย
เขาไม่คิดว่าตัวเองจะได้ที่สามในการคัดเลือกพนักงานดีเด่น ถึงจะไม่ได้รางวัลอะไร แต่เขาก็ดีใจ เพราะรู้สึกเหมือนงานของตัวเองเป็นที่ยอมรับของทุกคนในเถิงต๋าอย่างเป็นเอกฉันท์
เผยเชียนตอบเสียงเบา “เดี๋ยวบ่ายนี้กลับไปเก็บของ”
เขาเย็นชากับหม่าหยางเล็กน้อย เพราะการลงทุนในเกม IOI ทำให้เขาเจ็บหนัก แถมคะแนนสอบของหม่าหยางก็ดีกว่าเขาทุกวิชาด้วย
เผยเชียนโกรธมากพอคิดว่าตัวเองอ่านหนังสือหนักมาก แต่ก็ทำได้ไม่ดีเท่าหม่าหยาง
หม่าหยางไม่ทันสังเกตเห็นท่าทีที่เปลี่ยนไปเล็กน้อยของเผยเชียน เขาตอบขณะเคี้ยวกินช็อกโกแลต “โอเค พี่เชียน ไว้เจอกันหลังตรุษจีน!
“ผมไม่ได้ทุ่มเทกับบริษัทลงทุนหยวนเมิ่งเต็มที่เพราะติดสอบ หลังตรุษจีนผมจะพยายามลงทุนในโปรเจ็กต์ที่ทำกำไรได้เพิ่ม!”
เผยเชียน “…”
…
หลังกลับถึงที่พัก เผยเชียนก็เริ่มเก็บข้าวของ
ตอนกลับบ้านครั้งก่อนๆ เขามักจะระวังไม่เอาอะไรที่จะเปิดเผยตัวตนกลับไปด้วยและใส่ชุดที่ดูราคาถูก
แต่รอบนี้เผยเชียนจงใจเลือกเสื้อผ้าใหม่ๆ และเปลี่ยนคอมพิวเตอร์กับมือถือใหม่ด้วย
ถึงเวลาเริ่มบอกใบ้พ่อแม่แล้ว
บ้านที่ซื้อจะส่งมอบได้ช่วงปลายกุมภาถึงต้นมีนา ซึ่งก็อีกไม่นาน
ครอบครัวของเขาคงจะประมวลผลไม่ทันถ้าไปบอกทีเดียวว่าซื้อบ้านให้ ต้องมีคำถามมากมายตามมาแน่
ช่วงตรุษจีน เขาจะบอกใบ้ก่อนว่าลูกของพวกเขา ‘เริ่มหาเงินได้และมีเงินเก็บเยอะเลย’ เพื่อให้ได้เตรียมตัวเตรียมใจก่อน
เผยเชียนคิดเหตุผลดีๆ เตรียมไว้แล้ว เขาจะบอกว่าเฟยหวงสตูดิโอช่วงนี้กำลังไปได้สวย ตอนนี้เขาได้เลื่อนขั้นเป็นส่วนหนึ่งของฝ่ายบริหาร ได้เงินเดือนรวมๆ แล้วประมาณหนึ่งหมื่นห้าพันหยวน
เงินดาวน์ก้อนแรกใช้โบนัสจ่าย ถึงจะต้องผ่อนทุกเดือน แต่ก็ไม่ใช่ภาระใหญ่
จะบอกว่าโกหกก็ไม่ถูก ต้องเรียกว่าบอกความจริงแค่ครึ่งเดียว
เฟยหวงสตูดิโอกำลังไปได้สวยจริงๆ นี่
เผยเชียนเองก็เป็นส่วนหนึ่งของฝ่ายบริหารของเฟยหวงสตูดิโอจริงๆ
เฉลี่ยเดือนละหมื่นห้าไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไร อาจจะน้อยไปด้วยซ้ำ
แต่ไม่ว่าจะยังไง เขาก็จะพยายามไม่บอกอะไรที่มันโอเวอร์เกินไปตอนคุยเรื่องหาเงินมาจ่ายค่าบ้าน เพื่อที่จะได้เลี่ยงปัญหาที่ไม่จำเป็น
…
ขณะเดียวกัน
คอร์สอบรมนักเขียนเว็บจงเตี่ยนจงเหวินเองก็จะเริ่มหยุดช่วงเทศกาลเหมือนกัน
คอร์สเริ่มเมื่อวันที่ 17 มกราคม ระยะเวลาคอร์สยาวหนึ่งเดือน ก็เท่ากับจบวันที่ 17 กุมภาพันธ์
แต่ยังไงก็ต้องหยุดช่วงตรุษจีนก่อน
หลังวันที่ 17 กุมภาพันธ์ ทางเว็บไซต์จะเลือกนักเขียนกลุ่มที่สอง คอร์สอบรมจะได้จัดต่อกันได้
นั่นก็เพราะคอร์สอบรมนี้เป็นแค่ช่วงทดสอบ ยังไม่ได้จัดตั้งอย่างเป็นทางการ
คอร์สนี้จะเปิดจริงจังถ้ายืนยันได้ว่าสามารถช่วยนักเขียนได้จริงๆ โดยอาจจะขยายระยะเวลาจากหนึ่งเดือนไปเป็นสามเดือน
ถ้าจัดไปสักพักแล้วเห็นว่าเป็นการผลาญเงินทิ้งเฉยๆ ก็อาจจะยกเลิก
แต่ดูจากสถานการณ์ตอนนี้แล้วก็ถือว่าประสบความสำเร็จ
เหล่านักเขียนในคอร์สบอกลากัน
“พี่ชุย ผมขอตัวก่อน ผมรออ่านนิยายเรื่องใหม่พี่ช่วงตรุษจีนนี้นะ!”
“มีอะไรก็คุยกันในกลุ่มนะ อย่าลืมส่งอั่งเปาเข้ากลุ่มด้วย!”
“หมิงอวี่ อย่าลืมเขียนแนะนำนิยายฉันนะ!”
ชุยเกิ่งกำลังบอกลาคนอื่นๆ เช่นกัน ถึงตอนนี้จะเป็นผู้สังเกตการณ์พิเศษ แต่ก็ยังถือเป็นส่วนหนึ่งของคอร์สอยู่
หลังจากขอคำแนะนำเกี่ยวกับนิยายเรื่องใหม่จากนักเขียนมีฝีมือส่วนหนึ่ง เขาก็นั่งแท็กซี่ไปที่สนามบินโนlวลกูดอทคoม
จู่ๆ เขาก็ได้ไอเดียระหว่างนั่งแท็กซี่ เขาอดใจไม่เขียนไม่ไหว เลยหยิบโน้ตบุ๊กออกมาจากกระเป๋าแล้วเปิดไฟล์เวิร์ดขึ้นใหม่
ชื่อเรื่อง: เกมผีเสื้อ
ช่วงสองสามวันก่อนหยุดเทศกาล เขารวบรวมข้อมูลจากเปาซวี่ผู้เป็นตำนานที่ยังมีลมหายใจของเถิงต๋าและได้ข้อมูลน่าสนใจหลายอย่างเกี่ยวกับตอนที่เถิงต๋าเริ่มก่อตั้ง
มีเรื่องที่เอามาใช้เขียนนิยายได้
เรารีบพิมพ์ประโยคแรกเพื่อเปิดนิยายเรื่องใหม่
“อืม ช่วงสองสามวันนี้ ฉันจะเขียนตอนเปิดเรื่องหลายๆ แบบ จากนั้นค่อยมาเลือกว่าแบบไหนดีสุดแล้วค่อยแก้ต่อ
“ทำแบบนี้ก็จะลงนิยายเรื่องใหม่ได้วันตรุษจีน ถือเป็นการสวัสดีปีใหม่ทุกคน!”
ดวงตาของชุยเกิ่งฉายแววบางอย่าง เหมือนเป็นประกายแห่งแรงบันดาลใจที่กำลังเอ่อล้นออกมา
…
ฝ่ายเกมเถิงต๋า
หลี่หย่าต๋าเรียกพนักงานใหม่ฝ่ายเกมสองสามคนมามอบหมายงานล่วงหน้า
สามคนนั้นคือหูเสี่ยนปิน หมิ่งจิ้งเชา และจางหนาน เป็นสามคนที่สอบวัดความเข้ากันได้กับจิตวิญญาณเถิงต๋าผ่านตั้งแต่รอบแรก
ถึงบอสเผยจะไม่ได้เอ่ยชมอะไรสามคนนี้เป็นพิเศษ แต่หลี่หย่าต๋าก็รู้สึกว่าพวกเขาน่าจะมีบางอย่างที่แตกต่างจากคนอื่น เพราะสอบวัดความเข้ากันได้กับจิตวิญญาณเถิงต๋าได้ตั้งแต่รอบแรก
ในเมื่อเป็นคนมากความสามารถที่ผ่านการคัดกรองจากบอสเผยก็ย่อมต้องได้รับมอบหมายงานสำคัญ!
“พี่จะหยุดพักร้อนเดือนมีนา พวกคุณต้องรับผิดชอบฝ่ายเกมแทน
“เสี่ยนปิน พี่ว่าคุณเข้าใจเรื่องต่างๆ ได้ดีที่สุด เดี๋ยวหลังตรุษจีนจะพาทำนั่นนี่ให้ชินกับกระบวนการทำงานและตำแหน่งหัวหน้าฝ่ายวางแผน ต่อไปคุณจะเป็นคนผลักดันความคืบหน้างาน
“จิ้งเชา คุณทำงานฝ่ายการเงินมาก่อน มีพื้นฐานเรื่องเลข เดี๋ยวให้พี่เปาสอนเรื่องการออกแบบระบบเกม คุณจะรับผิดชอบเรื่องการวางสมดุลเกม”
หลี่หย่าต๋าหันไปทางจางหนาน หญิงสาวคนเดียวในกลุ่ม “คุณเคยทำงานด้านแฟชันมาก่อน เพราะงั้นจะได้รับผิดชอบเรื่องการออกแบบสกินฮีโร่ในเกม GOG”
หมิ่งจิ้งเชารีบตอบ “พี่หลี่ไม่ต้องห่วงนะครับ ผมเคยทำงานเกี่ยวกับการออกแบบระบบมาก่อน แป๊บเดียวน่าจะชินงาน”
จางหนานพยักหน้า “ช่วงนี้หนูก็ออกแบบสกินไว้บ้าง ได้ผลตอบรับค่อนข้างดีเลยค่ะ เดี๋ยวหนูส่งแบบร่างที่ทำไว้ไปให้ทีมงานภาพจัดการต่อ”
มีแค่หูเสี่ยนปินที่ดูลังเลเล็กน้อย “พี่หลี่จะให้ผมเป็นหัวหน้าฝ่ายวางแผนหลังเข้าบริษัทได้แค่สองเดือนจริงๆ เหรอครับ แบบนั้น…จะโอเคมั้ย”
หลี่หย่าต๋ายิ้ม “โอเคอยู่แล้ว
“คิดว่าหัวหน้าฝ่ายวางแผนคนก่อนของฝ่ายเกมถูกเลือกมายังไงล่ะ”
หูเสี่ยนปิน “เอ๋”
หลี่หย่าต๋าผุดยิ้มแฝงความหมายลึกซึ้ง
จากหวงซื่อปั๋วมาลู่หมิงเหลียงแล้วก็หลี่หย่าต๋า ไม่มีใครมีประสบการณ์เป็นหัวหน้าฝ่ายวางแผนมาก่อนสักคน
ฝ่ายเกมมีพนักงานรุ่นเก่าแก่หลายคน บางคนเหมาะกับตำแหน่งมากกว่าหลี่หย่าต๋าอีก
แต่ทุกคนก็ชินกับตำแหน่งหน้าที่ของตัวเองแล้ว ไม่มีใครสนใจเป็นหัวหน้าฝ่ายวางแผน
พวกเขาไม่ได้รู้สึกว่าการให้เด็กใหม่มาเป็นหัวหน้าฝ่ายวางแผนเป็นเรื่องไม่เหมาะสม เพราะหัวหน้าฝ่ายวางแผนของฝ่ายเกมเถิงต๋าไม่มีใครมีประสบการณ์มาก่อนเลย
หลี่หย่าต๋ายิ้มแล้วตบบ่าหูเสี่ยนปิน “ไม่ต้องห่วง อย่ากดดันตัวเองมาก หน้าที่หัวหน้าฝ่ายวางแผนง่ายกว่าที่คุณคิดเยอะ ถ้าทำเต็มที่ต้องออกมาดีแน่นอน
“โอเค ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็กลับบ้านได้ หลังตรุษจีนค่อยมาเรียนงาน
“สุขสันต์วันตรุษจีนนะทุกคน!”
